Door Mijn Geest

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (34)

Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest! zegt de Here der Heerscharen.

Zacharia 4:6

Geen enkele tekst uit de Bijbel heeft zoveel voor mij (maar ook voor mijn man) betekend de laatste paar jaar als deze.

Hoewel het alweer meer dan twee/tweeënhalf jaar geleden is, lijkt het veel korter.
We waren als gezin in een zeer zware storm terecht gekomen.
Een storm vol geestelijke strijd waarin onze dochter het lijdend voorwerp was.
Met haar toestemming in grote lijnen hier het verhaal.

Ze was 14, bijna 15 toen ze verkering kreeg met een jongen uit een andere plaats en ze kwam daarmee langzamerhand in een wereld vol duisternis terecht.
Hoewel het in het begin nog allemaal leuk en aardig leek, veranderde dat binnen een paar maanden in een ware nachtmerrie, waarin de pleegouders van deze jongen onze dochter binnenhaalden en haar voor zichzelf wilden houden.
Onder het mom van, dat onze dochter thuis mega problemen zou hebben en zelfmoordgedachten, hadden ze contact opgenomen met het AMK (algemeen meldpunt kindermishandeling).
Om een lang verhaal kort te maken, wij kwamen door hen in de malle molen van crisishulp van Jeugdzorg terecht.
Ondertussen deden deze mensen er alles aan om onze dochter voor zich te winnen en dat lukte hen ook heel goed.
Ze kreeg alles van hen.
Beltegoed, geld voor de trein om daarheen te gaan, geld voor concerten om naar toe te gaan met hun pleegzoon.
Van ons mocht zij daar niet meer heen, maar ze ging gewoon.
Deze mensen betaalden haar treinreis of brachten haar thuis met de auto.
Regelmatig wisten we niet waar ze was en we hebben zelfs een aantal keren de politie gebeld, ten einde raad als wij waren.
De concerten waar ze heen ging waren occulte metalconcerten waar de duisternis het voor het zeggen had.
En als zij thuis was, was er niets meer met haar te beginnen.
Alles wat ze thuis niet mocht, mocht ze daar wel, ze werd compleet gehersenspoeld en voorgelogen door deze mensen.
Een afschuwelijke en zeer moeilijke en zware tijd.

In het weekend dat ik gebeld werd door het AMK (ik wist niet eens wat dit was) hebben ze haar zelfs meegenomen en zijn ze ondergedoken geweest tot en met de maandag.
En niemand kon ook maar iets voor ons doen.
Ook de politie niet.
Uiteindelijk werden we eind van de maandagmiddag op het politiebureau verwacht om haar weer op te halen.
Nog klinkt het gegil van twee jonge mensenkinderen me na in de oren toen de politie hen uit elkaar moest trekken om haar weer terug te geven aan ons.
De Bijbel zegt, dat God onze tranen bewaard in Zijn kruik, nou, dan staan er daar boven heel veel van mij.

Van alle kanten komen allerlei adviezen en opmerkingen als ‘ik zou dit’, ‘ik zou dat’, maar al in korte tijd werd ons één ding heel duidelijk, hier waren andere machten aan het werk en daar kon geen mens iets tegen doen.
Het hard spelen via justitie zou onszelf alles kosten, maar of we onze dochter daarmee terug zouden krijgen was nog maar de vraag.
Zelfs op mijn oude blog werd ik door deze mensen lastig gevallen met vervelende berichten die heel religieus getint waren zelfs.
En ook via de mail kregen we soms zelfs een heel hoofdstuk uit de Bijbel toe gemaild,
rood en blauw onderstreept.

Op een gegeven moment kwam bovenstaande tekst heel duidelijk naar voren en we beseften dat de enige manier om dit te winnen was door te gaan bidden.
Vanaf toen hebben we iedere week, samen met nog een echtpaar uit onze gemeente en onze kringleidster, voor onze dochter, deze mensen en de gehele situatie gebeden en deze mensen zelfs gezegend, hoe moeilijk dit soms ook was.

We volgden netjes de gesprekken met Jeugdzorg, deden wat er van ons verlangd werd, gaven daarin onze grenzen aan (dat leerden we wel) en bleven voor de buitenwereld werkeloos toekijken naar de situatie.
Velen begrepen er niets van, waarom deden we niet meer?
Waarom speelden we het niet harder?
Maar God was heel duidelijk met Zijn woord.
Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest!

In onze gemeente werd gebeden, in onze kring, onze voorganger heeft ook een heel bijzonder aandeel gehad in deze hele ontwikkeling, waarbij hij zelfs ’s nachts biddend rond het huizenblok heeft gelopen waar deze jongen woonde.
Uiteindelijk kwamen de eerste scheurtjes en vlak nadat onze voorganger daar biddend gelopen had, maakte de jongen de verkering uit en lag mijn dochter huilend in mijn armen, die ze nog de dag ervoor verguisde.

Maar zelfs toen hielden deze mensen nog niet op, de dag erop kwamen ze haar zelfs weer in onze woonplaats ophalen (wist ik niets van, onze dochter was gewoon ineens weer weg) en probeerden ze de relatie te lijmen.
‘De laatste stuiptrekkingen van de boze’ tot dat ze uiteindelijk door deze mensen op een vrijdagavond op straat werd gezet.
Een lange weg, waarin van alles moest worden teruggedraaid, volgde.

Niet door kracht, noch door geweld …

In deze gehele periode hebben we ervaren dat God dit van ons vroeg: ‘bid, geloof en vertrouw, dat Ik het in orde maak.’
Niet door kracht, noch door geweld betekende dat God ons vroeg om te bidden en om verder niets te doen.
Alleen bidden en wachten, op Hem, op wat Hij zal doen.
Geen actie ondernemen, geen verdere aanklachten, geen beroep aantekenen tegen het verwerpen van de aanklacht die er lag vanwege de opgave van vermissing van onze dochter.
Wat was dat soms moeilijk uit te leggen aan anderen.
Hoe kun je dit uitleggen aan mensen die niet geloven, of voor wie de geestelijke wereld, het rijk der duisternis onbekend is?
Je zag soms het onbegrip als we vertelden dat wij ervoeren dat God dit van ons vroeg en dat wij ervoor kozen om op Zijn woord te vertouwen.
Hoeveel tranen heb ik niet vergoten omdat het ‘niets’ doen soms zo moeilijk was, vooral met, ach …

Het was in deze periode dat ook onze Kunstdichtbundel (van Caroline van de Vate en mij) uitkwam.
Gods werk ging gewoon door, ondanks alle tegenwerking.

… door Mijn Geest.

God leerde mij en mijn man door deze gehele periode niet alleen dat gebed het krachtigste wapen is, maar ook dat Hij trouw en betrouwbaar is.
Het is juist door deze dingen heen, dat wij gezien hebben hoe groot God is en hoe Hij voor ons strijd als wij Hem daar de kans voor geven.
Want dat is ook iets wat we wel zijn gaan inzien, dat wijzelf God vaak voor de voeten lopen met ons ‘zelf doen’ en van alles maar invullen.

In deze periode heb ik veel geschreven vanuit de Psalmen; proclamaties, gebeden, bemoedigingen, troostende woorden.
Ik schreef ze op en sprak ze hardop uit, proclameerde Zijn woorden, iets dat ik daarvoor nog nooit had gedaan, was mij eigenlijk zeer vreemd.
Maar ik had er van gelezen en gehoord en ik leerde ook op een andere manier omgaan met Zijn woord.
Als ik op mijn gevoel af had gegaan, dan was het niets geworden, maar Hij leerde mij juist in deze periode om mijn gevoel ondergeschikt te maken aan Zijn woord.
De ene keer lukte (en lukt) dat beter dan de andere keer, maar welk een verschil maakt dit in alles.
Zijn woord en onze gebeden zijn de wapens die Hij gegeven heeft en Hij leerde ons ze te gebruiken en liet ons de uitwerking daarvan zien.

Als de Heer der Heerscharen zegt in Zijn woord: ‘niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest’, dan betekent dat, dat Hij het doet PUNT.
Het moeilijke is dan dat er soms ogenschijnlijk helemaal niets gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat er niets gebeurd, alleen wij zien het (nog) niet.
En in de tijd dat er ogenschijnlijk niets gebeurd, is het wachten soms heel moeilijk en lijkt het soms heel erg lang te duren allemaal.

Het is niet alleen door onze gebeden geweest, maar door alle gebeden die eenparig omhoog zijn gegaan.
Nog tot lange tijd daarna zijn we doorgegaan met iedere maandagavond bij elkaar komen en bidden.

Nu, ruim twee jaar later, vervagen sommige herinneringen, maar deze blijft, namelijk dat Zijn woord ‘ja en amen’ is, dat Hij doet wat Hij zegt in Zijn woord.

Er zijn veel terreinen in ons leven waarin we een keuze hebben hoe we er mee omgaan; of hakken met de botte bijl, of Zijn woord pakken en bidden.
Dit laatste heeft een belangrijke plaats in ons leven gekregen.

En hiervan wil ik getuigen, van deze grote God, van wat Hij heeft gedaan en mij/ons heeft geleerd.
Ik zou er nooit zelf voor hebben gekozen, voor de dingen die gebeurd zijn, maar ik zou ze (nu achteraf) ook niet hebben willen missen.
Want van heel dichtbij heb ik niet alleen God aan het werk gezien, maar heeft Hij mij ook onnoemelijk veel geleerd.

Hem zij de dank, de lof en eer,
en alle glorie,
van nu aan tot in eeuwigheid.

- Amen –

 

Ruach – Mirjam Trijsburg