dinsdag 31 maart 2015

Dag 42 - De beker ...

De vrouw die het ‘beste’ voor haar zonen wilde.
Daarna werden er naast Hem twee misdadigers gekruisigd, de een rechts van Hem, de ander links.
Mattheüs 27:38


De tijd verstrijkt …
Zou ze nog vaak teruggedacht hebben aan haar vraag aan Jezus en aan Zijn antwoord?

De tijd verstrijkt …
Nu zijn haar ogen gericht op de heuvel voor haar waar Jezus aan het kruis hangt, en met Hem twee misdadigers.
Eentje aan Zijn rechterzijde en eentje aan Zijn linkerzijde …
Wat zou er door haar hoofd gaan terwijl ze daar zo staat?
Zou ze te midden van het geschreeuw dat ze hoort nog terugdenken aan haar vraag?
Terugdenken aan Zijn antwoord; aan Zijn wedervraag?

‘Je weet niet wat je vraagt; kun jij de beker drinken die Ik moet drinken?’


‘Mijn beker zul je drinken …’

Lijden …

Uitgescholden.
Geschopt en geslagen.
Vernederd.
Gekruisigd.
Gedood …

‘Eén aan Uw rechterzijde en één aan Uw linkerzijde …’


‘Mijn beker zul je drinken …’


Wil jij Mijn beker drinken?

‘En als wij kinderen zijn, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus; wanneer wij althans met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden.
Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden.’
Romeinen 8:17,18














Met trillende handen
 neem ik Uw beker aan;
een beetje bang voor de weg
die U me vraagt te gaan.

Maar ik heb U lief, zo lief!
U, die Uw leven gaf voor mij!!!
Wat zou ik nog anders kunnen,
wat zou ik nog anders willen,
dan U volgen en gaan aan Uw zij.


Over de vrouw die het beste voor haar zonen wilde, kun je lezen in:
Mattheüs 27: 38,55-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

maandag 30 maart 2015

Dag 41 - Dienen ...

De vrouw die het beste voor haar zonen wilde.
‘Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen.’
Mattheüs 20:26


Wat brengt de vraag een hoop onrust; de anderen worden boos.
Hebben zij ook niet alles achtergelaten, zijn zij Jezus ook niet gevolgd; de emoties lopen hoog op.
Jezus maakt echter met een paar zeer indringende woorden een einde aan de zinloze vraagstelling en wat het te weeg brengt.
‘Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de ander moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn- zoals ook de Mensenzoon  niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen, en  Zijn leven te geven als losgeld  voor velen.’

Bij Jezus is altijd alles anders.
Net als je denkt te weten hoe het werkt, zegt of doet Hij weer iets wat je wereld op z’n kop zet, of waardoor je je beschaamd terugtrekt.
Zo ook nu.

Nee, niet zij die de hoogste positie innemen zijn belangrijk.
Niet zij die overal vooraan staan of opvallen.
Niet zij met het meeste geld of goed, of …
Maar zij die dienaars zijn, die bereid zijn slaaf te zijn, die dienen.
Met andere woorden, die worden als Jezus, Die niet kwam om gediend te worden maar om te dienen, en daarin zover ging dat Hij zelfs Zijn leven gaf.

Dienen, dienstbaar zijn …
Niet alleen elkaar letterlijk de voeten wassen, maar de handen uit de mouwen steken waar nodig is, of waartoe Jezus je roept.
Niet alleen bij bepaalde mensen, maar voor iedereen, ongekend afkomst, status of positie.

Dienen, dienstbaar zijn.
De helpende hand toesteken,
zonder bang te zijn
jezelf te verliezen.

Dienen, dienstbaar zijn.
Meer op Jezus lijken,
een hart als de Zijne;
het juiste kiezen.













Over de vrouw die het beste voor haar zonen wilde, kun je lezen in:
Mattheüs 20:20-28

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zondag 29 maart 2015

Dag 40 - Moedertrots of ...

De vrouw die het ‘beste’ voor haar zonen wilde.
Daarop kwam de moeder van de zonen van Zebedeüs met haar zonen naar Hem toe. …
‘Beloof me dat deze twee zonen van mij in Uw koninkrijk naast U mogen zitten …
Mattheüs 20:20,21


Nederig knielt ze neer, ze wil Hem iets vragen.
‘Zeg het maar,’zegt Hij.
En dan komt het:
‘Zeg dat deze twee zonen van mij mogen zitten , de één aan Uw rechter- en de ander aan Uw linkerhand in Uw Koninkrijk.’

Zeg me …
Beloof me …

Zouden ze thuis hebben gesproken over wat Jezus eerder had gezegd?
 ‘Voorwaar, Ik zeg u dat u die Mij gevolgd bent, in de wedergeboorte, als de Zoon des mensen zal zitten op de troon van Zijn heerlijkheid,  ook zult zitten op twaalf tronen en de twaalf stammen van Israël zult oordelen.’  (Mattheüs 19:28)
Zou daardoor de vraag in haar hoofd zijn opgekomen?
Ze wil het beste voor haar zonen, het meeste, en dat zijn de plaatsen naast Jezus, aan iedere kant van Hem één.

Ik proef overmoed in haar woorden.
Overmoed, dat zo makkelijk kan ontstaan als mensen ons prijzen, ons als belangrijk neerzetten, of als ons een hoge functie wordt  beloofd of gegeven, of …
Ik proef hebzucht in haar woorden.
Meer willen, met minder eigenlijk geen genoegen willen nemen.
Alleen maar het beste, het meeste, het mooiste, het grootste, het hoogste ...

Ik vraag me af of ze thuis ook gesproken hebben over wat Jezus als laatste heeft gezegd; wat Hij daarmee bedoelde, wat dat betekende voor hen.
‘Maar vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten.’  (Mattheüs 19:30)
Zou ze dan nog gekomen zijn met haar vraag of zou ze dan van te voren al begrepen hebben dat haar vraag niet op z’n plaats was?

Vele eersten de laatsten, vele laatsten de eersten.
Gevaar loert aan beide kanten.
Hoogmoed, trots die ons de eersten wil doen zijn.
Hoogmoed, trots, ook als we doorslaan naar de andere kant; hoogmoedige nederigheid …














Geef mij een hart als het Uwe, Heer Jezus, dienstbaar en bewogen.
Laten Uw gedachten mijn gedachten zijn, gericht om God te behagen en te verhogen.


Over de vrouw die het beste voor haar zonen wilde, kun je lezen in:
Mattheüs 20:20-28

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zaterdag 28 maart 2015

Dag 39 – Geef niet te snel op!

De vrouw die niet zomaar opgaf.
Toen antwoordde Jezus haar: ‘U hebt een groot geloof!
Wat u verlangt, zal ook gebeuren.’
En vanaf dat moment was haar dochter genezen.
Mattheüs 15:28


Jezus ziet haar aan, haar antwoord raakt hem diep.
Wat een geloof!
Wat een volharding!
Wat een vertrouwen!
Zie haar nu geknield aan Zijn voeten liggen.
Hun blikken kruisen elkaar.
Liefde en bewogenheid doorstromen Zijn wezen om het geloof en vertrouwen van deze vrouw.
‘O, vrouw, groot is uw geloof; het zal gebeuren zoals u wilt.’

De vrouw laat zien dat bidden ook strijden is.
Worstelen met Hem, met Zijn woorden.
En het mag!

Bidden is meer dan netjes handen vouwen en eerbiedige woorden spreken.
Bidden is een gesprek aangaan met de Heer; is luisteren en spreken, spreken en luisteren.
Maar bidden is ook wanhopig smeken met opgeheven handen.
Bidden is ook worstelen en strijden; 'Ja, maar Heer, …'
Bidden; het laatste woord aan Hem geven, gelovend en vertrouwend dat Hij het het beste weet en doet wat juist is.

Soms betekent dit genezing, zoals bij de dochter van deze vrouw.
Soms zegt Hij: ‘Mijn genade is u genoeg.’













Soms is bidden smeken.
Soms is bidden worstelen.
Soms is bidden strijden.
Soms geven we te snel op.
Soms is Zijn genade genoeg.

Soms is het eerbiedig spreken.
Soms zijn het opgeheven handen.
Soms is het knielen aan Zijn voeten.
Soms ontbreken ons de woorden.
Soms is stil zijn genoeg.


Over de vrouw die niet zomaar opgaf kun je lezen in:
Mattheüs 15:21-28
Marcus 7:24-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

vrijdag 27 maart 2015

Dag 38 – Genade op genade

De vrouw die niet zomaar opgaf.
Ze zei: ‘Zeker, Heer, maar de honden eten toch de kruimels op die van de tafel van hun baas vallen.’
Mattheüs 15: 27

Ze ligt geknield aan Zijn voeten, haar blik omhoog gericht.
Zijn woorden galmen nog na, maar haar nood is zo groot, dat ze zich er niet door van de wijs laat brengen.
Oké, ze begrijpt de boodschap, het brood is voor  de kinderen Israëls, maar van dat brood vallen toch altijd wel kruimeltjes af die door de honden worden opgegeten.
Nu dan, ze is bereid te zijn als de hond die de kruimeltjes opeet, want kruimels die afvallen van het brood dat Hij geeft, zijn genoeg.
En dat antwoord geeft ze Hem:
‘Ja, Heer, maar de hondjes eten de kruimels die van de tafel van hun baas vallen.’

Een kruimel genade;
een woord,
een gebaar,
ze weet het zeker:
dat is genoeg.

Een kruimel genade,
het is alles wat
ze nodig heeft.
Ze weet het zeker:
dat is genoeg.

Een kruimel genade …

En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond  (en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de Eniggeborene van de Vader),  vol van genade en waarheid. 
Johannes getuigt van Hem en heeft geroepen: Híj was het van Wie ik zei: Hij Die na mij komt, is vóór mij geworden, want Hij was er eerder dan ik.
En  uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, en wel genade op genade. 
Johannes 1:14-16














Over de vrouw die niet zomaar opgaf kun je lezen in:

donderdag 26 maart 2015

Dag 37 - Volharden

De vrouw die niet zomaar opgaf.
Hij antwoordde: ‘het is niet goed om de kinderen hun brood af te nemen en het aan de honden te voeren.’
Mattheüs 15:26


Heeft ze het dan toch verkeerd gehoord of begrepen?
Hij is toch Degene die zoveel mensen genezen heeft en wonderen doet?
Die oog heeft voor iedereen?
Waarom zegt Hij nu dan niets?
Waarom reageert Hij nu niet?

Ze hoort Zijn discipelen met Hem praten; het klinkt niet erg bemoedigend.
‘Stuur haar weg, want ze roept ons na.’
Jullie? Hem zul je bedoelen.
Och, wat maakt het ook uit, het gaat om haar dochter!

De volgende woorden die ze hoort hakken er dieper in: ‘Ik ben alleen maar gezonden naar de verloren schapen van het huis Israël.’
De moed zakt haar bijna in de schoenen; niet voor haar en haar dochter, ze behoort niet tot het huis van Israël.
En toch …, ze houdt vol en laat zich door deze woorden niet wegjagen.
Integendeel, ze komt nog dichterbij en knielt neer.
En opnieuw klinkt haar bede: ‘Here, help mij!’

Het antwoord is als een klap in haar gezicht; ‘Het is niet behoorlijk het brood van de kinderen te nemen en naar de hondjes te werpen’, maar ook hierdoor laat ze zich niet door tegenhouden of wegsturen …


Hoe ontmoedigend dit gesprek ook verloopt, deze vrouw gaf niet op.
Koste wat het kost pleit zij, en blijft zij pleiten, voor haar dochter.
Welk een voorbeeld kunnen we hieraan nemen!

Bij haar eerste smeekbede zwijgt Jezus.
Vervolgens spreekt Hij met Zijn discipelen alsof zij er niet bij is.
En in het laatste antwoord wordt ze neergezet alsof ze gelijk staat met een hond.
En toch …, toch geeft zij niet op!

Soms lijkt de hemel ook voor ons gesloten.
Soms lijkt het alsof er alleen maar afwijzing van boven komt.
Soms begrijpen we niets van het antwoord.
Maar toch, wat doen wij?
Geven we op, of blijven we de hemel bestormen met onze gebeden, in het geloof en vertrouwen dat het moment zal komen dat Hij ons verhoort en uitkomst brengt; onze ogen opent?













Over de vrouw die niet zomaar opgaf kun je lezen in:
Mattheüs 15:21-28
Marcus 7:24-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

woensdag 25 maart 2015

Dag 36 - Smeken

De vrouw die niet zomaar opgaf.
‘Heb, medelijden met mij, Heer, Zoon van David!
Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon.’
Mattheüs 15:22


‘Heere, Zoon van David, ontfermt U over mij!’
(HSV)

Er is geen plaats waar Hij Zich even terug kan trekken zonder dat er iemand is die Hem nodig heeft.
Ook hier, in dit gebied, in dit huis, wordt Hij niet met rust gelaten, is er opnieuw iemand die Hem nodig heeft.
Een vrouw komt naar Hem toe, wanhopig smekend om Zijn ontferming.

Ze is geen Jodin, maar ze weet precies wie Hij is.
Zij, een Kananese, een Griekse uit het gebied Syro-Fenicië (Marc. 7:26).
‘Heere, Zoon van David!’
Ze weet wie Hij is.
Ze gelooft dat Hij Degene is Die komen zou.

Bij Hem moet ze zijn.
Hij kan haar helpen.
Ze schreeuwt om Zijn mede-leven, om Zijn mede-lijden, om Zijn ontferming.
Haar noodkreet klinkt aan het juiste adres.

Kennen wij Hem?
Weten wij waar we naar toe kunnen met al onze noden?
Geloven wij, dat Hij de Heere is, de Zoon van David, de Messias?
Geloven en vertrouwen wij net als deze vrouw dat Hij de Enige is die ons kan helpen?

Jezus
Immanuel
God met ons!

Mijn Jezus, mijn toevlucht,
mijn hulp en trooster in elk verdriet.
Bij U vind ik alles wat ik nodig heb,
nooit klop ik tevergeefs bij U aan.
Ik weet, bij U vind ik ontferming;
ik weet: U bent met mij begaan.
Mijn Jezus, mijn toevlucht,
mijn hulp, mijn trooster in elk verdriet.













Over de vrouw die niet zomaar opgaf kun je lezen in:
Mattheüs 15:21-28
Marcus 7:24-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

dinsdag 24 maart 2015

Dag 35 - Pijn en verdriet ...

De vrouw die (naast dat zij altijd bezig was) Hem geloofde.
Jezus begon ook te huilen.
Johannes 11:35


Jezus wist allang dat Lazarus dood was; Hij had het immers zelf al aan Zijn discipelen verteld, en toen klonk daar geen enkele emotie in.
Maar nu, als Hij Maria zo ziet huilen en ook al die andere mensen die met haar meegekomen waren, raakt Zijn Geest bewogen en wordt Zijn hart in beroering gebracht.
En Hij huilt.

Hij huilt om wat Hij ziet.
Hij huilt om de pijn en het verdriet van mensen die Hem zo dierbaar zijn.
Hij huilt om …


‘En toen Hij dichterbij kwam en de stad zag, weende Hij over haar.’
Lucas 19:42

Jezus had er eerder over gesproken (Matt. 24:2) maar nu, nu Hij onder het hosanna geroep van al die mensen Jeruzalem nadert en de stad ziet liggen, raakt Zijn Geest bewogen en wordt Zijn hart diep in beroering gebracht.
En Hij huilt.

Hij huilt om wat Hij weet wat zal gebeuren; om wat Hij ziet in de Geest.
Om Zijn geliefde Jeruzalem, waar geen steen op de andere meer staat.
Waar dood en verderf de stad hebben overgenomen en geweeklaag klinkt.

Jezus ziet meer dan wij.
Jezus ziet voorbij dingen, Hij ziet wat achter dingen verborgen ligt.
De dood van Lazarus, de pijn en het verdriet die daar bij horen; gevolgen van de zonde.
Jeruzalem, geliefde stad, verwoest, met de grond gelijk gemaakt; gevolgen van de zonde.
De zonde, die dood en verderf zaait, verwoest en vernietigt.

Maar welk een vreugde is ons deel, Zijn liefde en bewogenheid deden Hem het graf in gaan om op te staan tot de volle overwinning over zonde en dood, over verwoesting en vernietiging, over pijn en verdriet.

Wat dood is, hoeft niet dood te blijven; Jezus leeft en wij mogen met Hem leven!
Halleluja, geprezen zij Zijn Naam!

Vanuit de hemel reikt een doorboorde hand over het graf naar  jou.













Over de vrouw die Hem geloofde kun  je lezen in:
Johannes 11:1-46

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

maandag 23 maart 2015

Dag 34 - Overgave

De vrouw die (naast dat zij altijd bezig was) Hem geloofde.
Maar zelfs nu weet ik dat God U alles zal geven wat U vraagt.
Johannes 11:22


Maar zelfs nu weet ik dat …
In al haar verdriet, waaruit het lichte verwijt in haar voorgaande woorden waarschijnlijk voortkwam, houdt ze vast aan het feit dat Jezus hoe dan ook nog een wonder kan doen.
Nee, ze verwacht niet dat Hij Lazarus uit de dood terug zou halen(vers 24), maar toch, een wonder van troost, van bemoediging,van boven de situatie uitgetild worden,  …?
Geloof, hoop en verwachting klinken door in deze woorden: ‘Maar zelfs nu weet ik dat God U alles zal geven wat U vraagt.’
De woorden overstemmen het lichte verwijt van eerder; alsof ze haar hoofd buigt en ze zich volledig overgeeft aan Zijn wil.

De menselijke, met emotie gevulde woorden, worden in mijn gedachten overgenomen door goddelijke, met emotie gevulde woorden.
Het lijkt niets met elkaar te maken te hebben, maar toch, in beiden proef ik overgave; het uit handen geven van de eigen wil.

‘Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van Mij weg; maar laat niet Mijn wil,  maar de Uwe geschieden.’
Lucas 22:42

… God zal geven wat U vraagt; ik geloof dat U het het beste weet ...
… maar Uw wil geschiede; Ik voeg Mij naar Uw wil ...

Niet mijn wil.
Buigen.

Uit handen geven.
Vertrouwend opzien.

Overgave.
Het is goed, wat Vader doet.













Over de vrouw die Hem geloofde kun  je lezen in:
Johannes 11:1-46

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zondag 22 maart 2015

Dag 33 - Hij is en zal altijd bij ons zijn!

De vrouw die (naast dat zij altijd bezig was) Hem geloofde.
'Marta zei tegen Jezus: ‘Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn.'
Johannes 11:21


Hun broer was dood, en intens groot was haar verdriet.
Was Jezus maar hier geweest, dan …
Ja, dat geloofde ze met heel haar hart, als Hij hier was geweest dan zou hij niet gestorven zijn.
Waarom was Hij er nu niet toen ze Hem zo nodig hadden?
Nu is Hij gekomen, maar nu is Lazarus dood.
‘O Heer, als U er nu maar eerder geweest was, dan …’
Een licht verwijt, maar ook geloof .

En toch …

‘Toen zei Jezus openlijk tegen  hen(Zijn discipelen): Lazarus is gestorven.’
Johannes 11:14

Jezus wist ervan.
Al was Hij er niet fysiek bij, toch wist Hij ervan.
Hij en Zijn Vader zijn één.

‘Heer, waar bent U? Heer, waar was U?’
Misschien branden deze vragen ook wel op onze lippen.
Wanhoop, pijn en verdriet, van alles klinkt in deze vragen door.
Maar net als bij Martha, Hij is, of Hij was er bij!
Hij weet.

Door onze gevoelens en gedachten kunnen we Hem soms niet zien, maar het zijn echter niet onze gevoelens en gedachten die bepalen of Hij er wel of niet bij is.
Hij is er bij, gewoon omdat Hij ons dat heeft beloofd!

‘En zie, Ik ben met u al de dagen tot de voleinding van de wereld.’
Mattheüs 28:20

















Heer, U bent er altijd;
in alles wat er ook gebeurt,
en in elke omstandigheid.
Leer Mij op U te vertrouwen;
nu leven we immers door geloof
en nog niet door aanschouwen.


Over de vrouw die Hem geloofde kun  je lezen in:
Johannes 11:1-46

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zaterdag 21 maart 2015

Dag 32 – Alles heeft zijn uur en tijd …

De vrouw die altijd bezig was.
De Heer zei tegen haar: ‘Marta, marta, je bent zo bezorgd en maakt je veel te druk.’
Lucas 10:41


‘Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd …’
Prediker 3:1

Voor alles is een tijd, zegt Prediker, voor alles is een tijd …
Dus ook om ons werk ons werk te laten en stil te worden, te knielen aan Zijn voeten en te rusten in Zijn aanwezigheid, te luisteren en te spreken met Hem.

Jezus Zelf wees Martha hierop, en met Martha wijst Hij ons hierop.
‘… je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk!’
Hij zegt zelfs tegen Martha, dat maar één ding echt nodig is en dat haar zuster dat beste deel heeft gekozen!
Het beste deel: zijn in Zijn aanwezigheid en luisteren naar Hem.
Een deel, dat niet van haar, en dus ook niet van ons, zal worden weggenomen.

Mag Hij ook onze agenda hebben en daar iedere dag een moment met Hemzelf inplannen?














Over de vrouw die altijd bezig was, kun  je lezen in:
Lucas 10:38-42

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'


vrijdag 20 maart 2015

Dag 31 - Verwachtingen ...

De vrouw die altijd bezig was.
Ze ging naar Jezus toe en zei: ‘Heer, kan het U niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen.’
Lucas 10:40


Het wordt haar teveel.
Ze is moe en ze baalt dat ze alles alleen moet doen.
Ziet niemand dan hoe druk ze is?
Is er dan niemand die haar wilt helpen?
Zelfs haar zus zit daar maar te zitten.
Inwendig windt ze zich steeds meer op.

Martha ging niet naar Maria toe om haar om hulp te vragen
Misschien heeft ze wel geseind op de één of andere manier, of hoorbaar lopen zuchten als ze in haar buurt was in de hoop dat Maria haar zou vragen wat er was, maar Maria leek niets op te merken.

Martha ging er vanuit dat Maria haar zou helpen, ze verwachtte gewoon van Maria dat zij haar zou helpen, maar Maria deed niets van wat Martha verwachtte.
Teleurstelling, zelfmedelijden en klagen is het gevolg.

HEER, … !!!

Herkenbaar?
Hoe vaak zetten we niet ons beste beentje voor, zetten we ons in voor iets en gaan we door en door en door en ondertussen verwachten we, of hebben we verwachtingen van anderen, dat ze mee helpen, inspringen, dingen wel zullen zien …
Maar vaak gebeurt dit juist niet en we raken teleurgesteld.
En als we niet oppassen gaat onze teleurstelling over in zelfmedelijden en ons zelfmedelijden in klagen bij anderen en misschien ook wel bij onze Heer, net als Martha deed.

Vandaag houden deze woorden ons een spiegel voor en worden we stil gezet om eens naar onszelf te kijken in plaats van naar de ander.
Het is heel makkelijk om ons beklag te doen bij anderen, of bij de Heer, over wat dan ook.
Maar zijn de verwachtingen die we hadden/hebben wel reëel?
Zijn we in gesprek gegaan?
Hebben we om hulp gevraagd?
Is waar we mee bezig zijn ook wel hetgeen de Heer van ons vraagt, wat Hij wil?
Moeten anderen maar automatisch in actie komen als wij hen nodig hebben, of is dit een moment van bezinning?
Martha loopt bijna stuk op de hoeveelheid werk die er is … volgens haar
Als wij stuklopen, of bijna stuklopen door waar we mee bezig zijn, is klagen dan terecht, of is dit een moment om ons eigen leven eens onder de loep te nemen en dingen anders aan te pakken?

Wat is het heerlijk om te weten dat we ook met al deze dingen bij Hem mogen komen.
Jezus kwam juist voor imperfecte mensen en niet voor mensen die alles zo goed weten en voor elkaar hebben.
Voor mensen die zich realiseren dat ze het niet alleen kunnen en Hem zo hard nodig hebben.
En Hij zegt:

Kom toch bij Mij!
Geef Mij je ‘moeten’ en
laat je door Mij leiden.
Kom toch bij Mij;
laat niets je van Mij
afhouden en scheiden.

Kom maar bij Mij!
Bij Mij is vergeving,
bij Mij vind je rust,
Kom maar bij Mij;
laat los en word stil;
wees je van MIJ bewust!













Over de vrouw die altijd bezig was, kun  je lezen in:
Lucas 10:38-42

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

donderdag 19 maart 2015

Dag 30 – Druk, druk, druk …

De vrouw die altijd bezig was.
Maar Marta werd helemaal in beslag genomen door de zorg voor haar gasten.
Lucas 10:40

Druk, druk, druk.
Martha, de bezige bij, loopt bijna haar eigen benen voorbij.
Dit moet nog, en dat, en o, dat mag ze ook niet vergeten.
Nee, als het aan haar ligt komt niemand ook maar iets te kort vandaag.

Niemand?
En jij dan, Martha?

Maar Hij, Jezus, antwoordde en zei: Er staat geschreven: De mens zal niet van brood alleen leven, maar van elk woord dat uit de mond van God komt.
Mattheüs 4:4

En toen Hij de menigte weggestuurd had, klom Hij de berg op om er in afzondering te bidden.
Toen het avond was geworden, was Hij daar alleen.
Mattheüs 14:24

We lezen meerdere keren in de Bijbel dat Jezus Zich terugtrok om te bidden.
Zijn werk was belangrijk, maar ook Zijn tijd in de stilte met Zijn Vader.
Immers, Hij kon niets doen zonder Zijn vader!
In alles wat Hij deed had Hij Zijn vader nodig.
Daar lag Zijn kracht en sterkte.

En zij kwamen op een plaats waarvan de naam Gethsémané was, en Hij zei tegen Zijn discipelen: Ga hier zitten totdat Ik gebeden zal hebben.
En Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met Zich mee en begon ontdaan en zeer angstig te worden; en Hij zei tegen hen:  Mijn ziel is zeer bedroefd, tot de dood toe; blijf hier en waak.
En toen Hij iets verder gegaan was, wierp Hij Zich ter aarde en bad dat, als het mogelijk was, dat uur aan Hem voorbij zou gaan.
En Hij zei: Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U; neem deze drinkbeker van Mij weg,  maar niet wat Ik wil, maar wat U wilt.
En toen Hij weer weggegaan was, bad Hij en sprak dezelfde woorden.
En Hij kwam voor de derde keer en zei tegen hen: Slaap nu maar verder en rust; het is genoeg, het uur is gekomen; zie, de Zoon des mensen wordt overgeleverd in de handen van de zondaars.
Sta op, laten wij gaan; zie, hij die Mij verraadt, is dichtbij.

Marcus 14:32-42

De drukte van het leven kan ons zo in beslag nemen, dat we het vaak maar moeilijk vinden om tijd vrij te maken om met Hem alleen te zijn, om  de Bijbel te lezen, te overdenken en te bidden.
En zo kan het gebeuren, dat als er stormen komen in ons leven we geen of weinig reserves meer hebben.
We proberen Hem wanhopig te zoeken, contact met Hem te krijgen, maar doordat we zo weinig tijd met Hem hebben door gebracht, weten we eigenlijk niet goed wat we moeten doen of waar we het moeten zoeken en we lijken op een schip dat heen en weer geslingerd wordt in een storm.

Martha is druk; druk, druk, en nog eens druk.
Ze wil goed voor iedereen zorgen, daar is toch niets mis mee?
Nee, op zich is daar niets mis mee, alleen de balans is in haar leven zoek.
Er is geen balans tussen werk en rusten bij Hem.
Ze heeft een keuze; ze lijkt zich daar alleen niet bewust van te zijn.


De dagen vliegen voorbij.
Onze bezigheden rijgen zich aaneen.
Jagend en jachtend gaan we vaak voort
en als we niet oppassen
gaan we over onze grenzen heen.

Langzaam neemt de stress toe;
we worden prikkelbaar en geïrriteerd.
Een vriendelijk woord is ver te zoeken
en menig mens
wordt zo door ons bezeerd.

Hoe laat moet het worden?
Hoe diep moeten we zinken?
Hoe ver laten we het komen,
voordat we doorhebben
dat we dreigen te verdrinken?

Wachten we tot we niet meer verder kunnen
of tot we stil worden gezet?
Was Jezus het Zelf niet
die op geregelde tijden
de rust en stilte zocht voor gebed?













Over de vrouw die altijd bezig was, kun  je lezen in:
Lucas 10:38-42

Gedachten bij het boekje 
'Vrouwen rond het kruis'

woensdag 18 maart 2015

Dag 29 – Wees welkom, Heer!

De vrouw die altijd bezig was.
Toen ze verder trokken,ging Hij een dorp in, waar Hij gastvrij ontvangen werd door een vrouw, die Marta heette.
Lucas 10:38


Gastvrij.*
Welkom.
Hoe gastvrij zijn wij voor Jezus?
Hoe welkom is Hij in ons leven?

Ik moet denken aan het boekje van Annie Berents Karkdijk ‘Ja, kom binnen, Heer’.
Een boekje dat gaat over het toelaten van Jezus in elk vertrek en ruimte in en om je huis.
De kamer, de keuken, de slaapkamer, de rommelzolder, de kelder, aan tafel, de groentetuin …
Staat ons hele ‘huis’ voor Hem open?
Elk vertrek, of zijn er plaatsen waar we Hem liever buiten houden?

Hij verlangt naar ons hele hart.
Naar ons helemaal.
Hij kwam niet voor een gedeelte van ons leven, maar voor ons gehele leven.
Hij gaf ook niet een klein stukje van Zichzelf, maar Hij gaf Zich helemaal.
Hij gaf alles, tot Zijn leven toe.

En als Hij Zichzelf helemaal heeft gegeven, waarom zouden wij dan maar een klein stukje, of bepaalde gedeeltes van ons leven geven?













Heer, ik geef U mijn gehele hart.
En mochten er toch ruimtes zijn waar ik U niet in heb toegelaten, wilt U mij dit dan laten zien, zodat ik ook daar U in toe kan laten.

- Amen -


Heer,
ik geef U
de sleutels
van mijn hart;
als een open boek
wil ik voor U zijn.
Kom binnen, Heer,
in elke ruimte die
er is, opdat mijn
leven helemaal
van U zal
zijn.


Over de vrouw die altijd bezig was, kun  je lezen in:
Lucas 10:38-42

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

* Hoewel geen andere (Nederlandse)vertaling dan de NBV het woord gastvrij gebruikt, behalve de NB waar het woord ‘verwelkomt’ wordt gebruikt, kunnen we uit het stukje wel opmaken dat Jezus zeer welkom was en dat Hij dus ook zeer waarschijnlijk gastvrij werd ontvangen.
(NBV = Nieuwe Bijbel Vertaling; NB = Naardense Bijbel)

dinsdag 17 maart 2015

Dag 28 – Mijn geliefde, je bent vrij!

De vrouw die Jezus voeten waste met haar tranen.
‘Uw zonden zijn u vergeven.’
Lucas 7:48


Schoon.
Verlost.
Bevrijd.
Vrij van schuld.
Vrij van zonden.

Weg is de last die ze met zich meedroeg.
Weg zijn de gevoelens van schaamde en minderwaardigheid.

‘Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw;
al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.’
Jesaja 1:18

‘… en aan hun zonden en hun wetteloze daden zal Ik beslist niet meer denken.’
Hebreeën 10:17

Vrij!
Een nieuw begin!













Ik sta bij het kruis
en kijk omhoog.
Met wat ik zie,
kan ik niet meer
blijven staan.

Ik zak op mijn knieën
en uit het diepst
van mijn binnenste
voel ik de schreeuw
van pijn
naar buiten gaan.

Totale ontreddering
en verslagenheid
doen mij schreeuwen.
Mijn handen zoeken houvast.
Mijn ziel zoekt een uitweg
om uitdrukking te kunnen geven
aan de zwaarte van deze last.

O Jezus, o Heer Jezus, waarom,
o God, wat heb ik gedaan?
O Jezus, o Heer Jezus,
vergeef mij, dat U
door mijn zonden
deze weg moest gaan.

Ik zie Uw bloed stromen
uit de wonden
door 'mij' geslagen.
De striemen, de spijkers,
de doornenkroon.
Dit alles, ja, dit alles,
wilde U voor mij dragen.

En ik huil van pijn en verdriet,
van schuld en van berouw.
Om alles wat U moest doorstaan,
voor mij...

Dan verandert het beeld
en zie ik niet meer
Uw gebroken lichaam,
noch de doornenkroon
op Uw hoofd.
Ik zie alleen nog
de liefde in Uw ogen
en hoor de liefde in Uw stem
als U tot mij spreekt:
'Mijn Geliefde, je bent vrij!'


Je kunt lezen over de vrouw die Jezus’ voeten waste met haar tranen in: Lucas 7:36-50

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

maandag 16 maart 2015

Dag 27 - Verschil ...

De vrouw die Jezus’ voeten wasten met haar tranen.
Je hebt met niet begroet met een kus; maar zij heeft, sinds Ik hier binnenkwam, onophoudelijk Mijn voeten gekust.
Lucas 7:45


De één vergeet zijn manieren en begroet zijn gast niet eens met een kus, terwijl de ander onophoudelijk Zijn voeten kust.
De één geeft geeneens water zodat Hij Zijn voeten kan wassen, de ander wast Zijn voeten met haar tranen.
De één haalde het niet in zijn hoofd om Zijn hoofd met olie te zalven, terwijl de ander Zijn voeten zalfde met zalf uit een albasten fles.
De één was nota bene de gastheer, de ander ‘slechts’ een ongenode gast.

Het verschil …
Tot hier toe en niet verder of totaal?
Alleen met verstand of met hart en ziel?
Afstandelijke nieuwsgierigheid of diep intens verlangen?
Een klein of bepaald gedeelte of alles?
Weinig of veel?
Niet nodig hebben of weten dat je zonder ten dode bent opgeschreven?

De Farizeeër vraagt zich alleen maar af of Jezus wel weet wie Hem daar aanraakt.
De vrouw verliest zichzelf in Hem.
En wij?
Blijven wij op afstand, of willen we, net als haar, onszelf verliezen in Jezus?














Je kunt lezen over de vrouw die Jezus’ voeten waste met haar tranen in: Lucas 7:36-50

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zondag 15 maart 2015

Dag 26 - Zondaars

De vrouw die Jezus’ voeten waste met haar tranen.
Een vrouw die in de stad bekend stond als zondares …
Lucas 7:37


Bekend als zondares …
De woorden raken me: ‘bekend als zondares’.
Bekend, omdat het voor iedereen duidelijk was, de meesten(iedereen?) wist het, zag het.

Het raakt me, het feit dat ze zo bestempeld werd omdat het zichtbaar was.
Gewogen, en te licht bevonden …
Gesloten zijn de ogen van de(ons)mensen voor hun(onze) eigen zondigheid.

Opnieuw komen vandaag de woorden uit 1 Samuel 16:7 in mijn gedachten, maar nu het eerste gedeelte: ‘want de mens ziet aan wat voor ogen is …
O, wat oordelen we snel op wat we zien en wat vergeten we vaak dat zonde zonde is.

‘Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods!’
Romeinen 3:23


‘Als Hij een profeet was, zou Hij weten wat voor vrouw het is die Hem aanraakt; Hij zou weten dat ze een zondig leven leidt.’
Lucas 7:39

Maar Jezus wist wie en wat zij was.
Jezus weet wie en wat wij allen zijn.
Hij ziet voorbij vrome gezichten, voorbij mooie en vrome woorden, voorbij vrome houdingen.
Hij ziet dat wat voor de mens onzichtbaar is.
Hij ziet.
Hij weet.

‘Wie gezond zijn, hebben geen dokter nodig, maar wie ziek zijn.  Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot bekering te roepen, maar zondaars.’
Marcus 2:17













Innerlijk met ontferming bewogen
is Hij met iedere zondaar die Hij ziet.
Hoe zwart zijn of haar leven ook is,
echt, het deert Hem niet.

Hij draait Zijn hoofd niet om,
noch keert Hij Zich van hem of haar af.
Hij heeft lief, zo oneindig lief,
dat Hij voor hem of haar Zijn leven gaf.


Je kunt lezen over de vrouw die Jezus’ voeten waste met haar tranen in: Lucas 7:36-50

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zaterdag 14 maart 2015

Dag 25 - Rechtspraak, ten leven of ten dode ...

De vrouw die alleen verder moest …
Toen Hij de poort van de stad naderde …
Lucas 7:1


De poort.
Een doorgang.
Een plaats van ontmoeting.
Een plaats van rechtspreken.

De dood.
Een doorgang van het ene leven naar het volgende leven.
De plaats van de ontmoeting met God.
De plaats van rechtspraak.

‘…, en Jezus zei: ‘jongeman, Ik zeg u, Sta op!’
Lucas 7:14

Opstaan ten leven of ten dode.
Opstaan, en leven in Zijn heerlijkheid.
OF …
Opstaan, en leven in de hel.

‘Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon  gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem geloofd, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.’
Johannes 3:16

Doorboorde handen
reiken jou Zijn liefde aan.

Mag jouw naam ook
in het Boek des Leven staan?













Je kunt het verhaal van deze weduwe lezen in:
Lucas 7:11-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

vrijdag 13 maart 2015

Dag 24 – Innerlijk met ontferming bewogen

De vrouw die alleen verder moest.
Toen de Heer haar zag, werd Hij door medelijden bevangen …
Lucas 7:13


Jezus kwam en zag …
Hij zag haar pijn.
Hij zag haar verdriet.
Hij zag haar eenzaamheid.
Hij zag en … werd innerlijk met ontferming bewogen!
‘Huil maar niet,’ zei Hij.

Innerlijk met ontferming bewogen.
Hij trok Zich haar lot aan en ging voor haar zorgen.

Huil maar niet!
‘…: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.’
Mattheüs 28:18

Huil maar niet!
‘…: De dingen die onmogelijk zijn bij de mensen, zijn mogelijk bij God.’
Lucas 18:27


‘Huil maar niet’ zegt Hij ook tegen ons als verdriet ons in de greep heeft.
Al ons leed heeft Hij op Zich genomen.’
Jesaja 53:4

‘Huil maar niet’ zegt Hij als verdriet ons aan banden legt.
‘Deze Hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel.’
Hebreeën 6:19

‘Huil maar niet’ zegt Hij als verdriet ons in zijn macht heeft.
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde …’
‘En God zal alle tranen van hun ogen wissen, …’
Openbaringen 21:1a,4a


Huil maar niet;
zie omhoog, zie op MIJ!
Laat Mij je Trooster zijn
in je diepste verdriet.

Huil maar niet;
IK ben met jou begaan!
Laat MIJ je rouw omkeren
in een vreugdelied.













Je kunt het verhaal van deze weduwe lezen in:
Lucas 7:11-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

donderdag 12 maart 2015

Dag 23 - Dood en leven; duisternis en Licht

De vrouw die alleen verder moest …
… en Zijn leerlingen en een grote menigte gingen met Hem mee.
Lucas 7:11


Twee groepen naderen elkaar.
De rouwstoet en Jezus met Zijn discipelen en een ieder die Hem gevolgd is.
Dood en leven.
Duisternis en Licht.

‘Opnieuw roept Jezus luid en Hij stierf.
Opdat moment scheurde het gordijn in de tempel in tweeën  van boven tot onder.’
Mattheüs 27:50,51

Dood en Leven.
Duisternis en Licht.
De duisternis denkt te hebben over wonnen, maar …

‘Het Licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet kunnen doven!’
Johannes 1:4

Het Leven is gekomen;
het Licht, dat de duisternis
verdreef.
De dood is overwonnen;
kom en aanvaard;
LEEF!













‘Ik ben een Licht in de wereld gekomen, opdat ieder die in Mij gelooft, niet in de duisternis blijft.’
Johannes 12:46


Je kunt het verhaal van deze weduwe lezen in:
Lucas 7:11-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

woensdag 11 maart 2015

Dag 22 - Alleen

De vrouw die alleen verder moest …
… werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een weduwe.
Lucas 7:12


Alleen.
Helemaal alleen.
Nu ben ik helemaal alleen over.

Een menigte van mensen is rondom haar, maar ze is alleen en ze moet alleen verder.
Een troostend woord, een troostende arm, mensen leven mee, maar straks gaat iedereen naar huis en is zij alleen.
De mensen zullen verder gaan met hun bezigheden, maar zij is alleen en heeft niemand meer om voor te zorgen.

Alleen.
Helemaal alleen.
Helemaal alleen over …

Tranen verblinden haar zicht als ze weg naar het graf loopt.
De hoeveelheid mensen die meegaan ziet ze waarschijnlijk niet eens.
Moeizaam zet ze de ene voet voor de andere, nog even en dan is het voorbij en is echt alleen.


Alleen.
Helemaal alleen  …

Alleen.
Alleen Hij.
Alleen Hij kan dit volbrengen.

Er loopt een Man gebogen door de straten; een grote menigte van mensen loopt mee.
Hij kan bijna niet meer, de balk op Zijn kapot geslagen lichaam is zo zwaar.
Hij struikelt en valt; een ander moet de balk voor Hem dragen, maar al is de balk weggenomen, maar een onzichtbare last  blijft.


Alleen.
Helemaal alleen  …

Alleen.
Alleen Hij.
Alleen Hij kan dit volbrengen.

Er hangt een Man aan het kruis; de grote menigte mensen is grotendeels verdwenen als het midden op de dag ineens helemaal donker wordt.
De Man schreeuwt het uit:’Waarom, waarom hebt U Mij verlaten!’
Alleen, helemaal alleen.
En Hij sterft.


Voor mij droeg Hij al dit leed,
voor mij droeg Hij die pijn.
Voor mij streed Hij die strijd.
zodat ik nimmer alleen zou zijn.














Je kunt het verhaal van deze weduwe lezen in:
Lucas 7:11-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

dinsdag 10 maart 2015

Dag 21 - Alles

De vrouw die alles gaf.
‘…, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.’
Marcus 12:44


Alles heeft ze gegeven.
Alles, haar hele levensonderhoud!


Het maakt me stil.
Het stemt mij tot nadenken.
Alles ...?!

‘U moet de gezindheid hebben die ook Christus Jezus had.
Hij had de gestalte van God, maar heeft Zich niet willen vastklampen aan Zijn gelijkheid met God.
Hij heeft Zijn grootheid opgegeven door de gestalte van een slaaf te aanvaarden en aan mensen gelijk te worden.
Hij leefde als een mens, en Hij vernederde Zich door gehoorzaam te worden tot in de dood, de dood aan een kruis.’
Filippenzen 2:5-8

Alles heeft Hij gegeven …
De heerlijkheid die had bij Zijn Vader …
Zichzelf , tot in de dood …

… U moet de gezindheid hebben die ook Christus Jezus had …

Leer mij, Heer, om
in Uw voetspoor te gaan;
vanuit de liefde die U mij geeft
te gaan en te staan.
Te geven en te delen
van wat U mij geeft.
Opdat zichtbaar zal zijn
dat U het in mij
voor het zeggen heeft.













Het verhaal kun je vinden in:
Marcus 12:38 tot 13:2
Lucas 20:45 tot 21:6

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

maandag 9 maart 2015

Dag 20 - Loslaten en vertrouwen

De vrouw die alles gaf.
‘Ik verzeker jullie; deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen …’
Marcus 12:43


Citaat boekje:
‘Laat los waaraan je vastzit en vertrouw op God.’

‘Daarom zeg Ik u: Wees niet bezorgd over uw leven: over wat u eten zult, of over uw lichaam: waarmee u zich kleden zult.
Het leven is meer dan het voedsel en het lichaam meer dan de kleding.
Let op de raven: zij zaaien niet en maaien niet, zij hebben geen voorraadkamer en geen schuur, en God voedt hen. Hoe ver gaat u de vogels te boven?’
Lucas 12:22-24

Zou dit woord in haar gedachten zijn geweest toen zij alles gaf wat ze had?
Gaf ze vanuit het vertrouwen dat God haar zag en wist wat ze nodig had?
Gaf ze vanuit het vertrouwen dat God zou voorzien?

Hoe is dit bij mij?
Zowel op financieel gebied als op andere terreinen van mijn leven.
Durf ik los te laten en te vertrouwen als God dit van mij vraagt?

‘Vertrouw op de Heer
 met uw ganse hart …’
(Spr. 3:5a)


Meer dan een ander
heeft zij gegeven.
En dat, terwijl ze nauwelijks
meer iets had om van te leven.
Groot is haar geloof
en haar vertrouwen;
Een voorbeeld voor ons allen
om gewoon op Hem te bouwen.













Het verhaal kun je vinden in:
Marcus 12:38 tot 13:2
Lucas 20:45 tot 21:6

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zondag 8 maart 2015

Dag 19 - ..., maar de Heere ziet het hart aan

De vrouw die alles gaf.
‘Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld inwierpen.’
Marcus 12:41


Jezus zit tegenover de offerkist.
Het contrast tussen de mensen die voorbijkomen is groot, zeer groot.
Rijk en arm; de gaven veel of weinig.

O, wat vallen ze graag op, de schriftgeleerden in hun lange gewaden.
Wat worden ze graag begroet op de markt, en zitten ze graag op de voorste banken in de synagoge en op de beste plaatsen aan de tafel.
Ze bidden ellenlange gebeden en wat geven ze keurig hun tienden …

Dan komt zij, een arme vrouw die niet anders heeft dan 2 penninkjes; 2 koperen muntstukjes, die niet veel meer waard zijn dan een paar cent.
Zij gaf van wat zij eigenlijk niet missen kon, van wat ze eigenlijk zelf zo goed kon gebruiken, ja, zelfs nodig had.
Maar niemand die er op let, niemand die het ziet.
Niemand?

‘Arm en rijk,
Jezus ziet het aan.
Liefde en bewogenheid
doorstromen Zijn hart,
als Hij de arme weduwe
voorbij ziet gaan.’

‘En toen Jezus uit het schip ging, zag Hij een grote menigte en was innerlijk met ontferming bewogen over hen, …’
Marcus 6:34a

Ze zag en
was bewogen
met hen die
het misschien
nog minder hadden
dan haar.

Ze zag en gaf
van het kleine beetje
dat ze had;
voor God echter
was het meer dan
alle gaven van de rijken
bij elkaar.

‘…, want de mens ziet aan wat voor ogen is,  maar de HEERE ziet het hart aan.’
1 Sam. 16:7b













Geef mij een hart, Heer,
dat ziet en bewogen is.
Geef mijn een hart,
dat ziet en geeft.

Geef mij een hart, Heer,
dat ziet voorbij zichzelf.
Geef mij een hart, Heer,
waarin Uw liefde leeft.


Het verhaal kun je vinden in:
Marcus 12:38 tot 13:2
Lucas 20:45 tot 21:6

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

zaterdag 7 maart 2015

Dag 18 - Ik ben het!

De Samaritaanse vrouw
Jezus zei tegen haar: Dat ben Ik, Degene die met u spreekt.
Johannes 4:26


Ik ben het!
Voor een kort moment blijven de woorden in de lucht hangen, want precies op dat moment komen de discipelen weer terug.
Dan zet ze haar waterkruik neer en gaat ze (in gedachten zie ik haar rennen) naar de stad om het aan iedereen te vertellen.

‘Deze(Andreas) vond als eerste zijn eigen broer Simon en zei tegen hem: Wij hebben de Messias gevonden, wat vertaald wordt als de Christus. En hij leidde hem tot Jezus …’
Johannes 1:42,43a

‘En het volk stond toe te kijken. En met hen beschimpten ook  hun leiders Hem. Zij zeiden: Anderen heeft Hij verlost, laat Hij nu Zichzelf verlossen als Hij de Christus is, de Uitverkorene van God.’
Lucas 23:35

De meningen en reacties zijn verdeeld.
Sommigen laten alles liggen waar ze mee bezig zijn om het aan anderen te vertellen dat de Christus is gekomen, anderen bespotten Hem, en zijn doof en blind voor wie Hij is.

Dan is het alsof ik Jezus hoor vragen:
‘En wie zeg jij, dat Ik ben?’













Heer, ik geloof, dat U de Messias bent, de Christus die gekomen is.
De eniggeboren Zoon van God, die aan het kruishout gestorven is voor mijn zonden.
Die teruggegaan is naar Zijn Vader, waar U een plaats voor mij aan het bereiden bent.
Die mijn naam opgetekend heeft in het Boek des Levens.

Wie zeg jij, dat Hij is?


Je kunt lezen over de Samaritaanse vrouw in:
Johannes 4:1-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

vrijdag 6 maart 2015

Dag 17 - Geduld

De Samaritaanse vrouw
Toen zei Jezus tegen haar: ‘Ga uw man eens roepen en kom dan weer terug.’
Johannes 4:16


Ze is heel eerlijk: ‘ik heb geen man.’
Hoewel ze samenleeft met een man, weet ze dat het niet haar man is.
(hoe anders is dit tegenwoordig …)
Maar ze heeft geen zin om hier verder over te praten, hoewel ze wel onder de indruk is van Jezus, die alles van haar schijnt te weten, stapt ze snel over op een ander onderwerp.
Jezus laat echter niet van de wijs brengen en al is het via een omweg, Hij brengt haar waar ze wezen moet.
Bij Hem, de Messias.

‘De Heere vertraagt de belofte niet (zoals sommigen dat als traagheid beschouwen), maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen.’
2 Petrus 3:9

Jezus heeft geduld, met de vrouw … en met ons.
Hij verlangt naar openheid, naar eerlijkheid en oprechtheid, en geeft ons (heel vaak) de  kans om alles open voor Hem neer te leggen, in Zijn licht te brengen, net als bij de Samaritaanse vrouw, zodat Hij kan laten zien wie Hij is en waarvoor Hij kwam.

‘Maar  Hij is om onze overtredingen verwond, …’
Jesaja 53:5a













Je kunt lezen over de Samaritaanse vrouw in:
Johannes 4:1-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

donderdag 5 maart 2015

Dag 16 - ... opdat wij nimmermeer dorsten

De Samaritaanse vrouw
'Iedereen die dit water drinkt, zal weer dorst krijgen,' zei Jezus.
Johannes 4:13


'Als u de gave van God kende, en wist Wie Hij is Die tegen u zegt: Geef Mij te drinken, u zou het Hem hebben gevraagd en Hij zou u levend water gegeven hebben.
Johannes 4:10

De vrouw begreep Hem niet.
Ach, zou ik Hem hebben begrepen als ik haar was geweest?
Maar als zij ontdekt wie Hij is ...

Hoeveel dorstende zielen lopen er niet rond op deze aarde, zoekende naar dat 'iets' dat hun eeuwige dorst lest?
Dorst naar meer, naar iets anders, iets nieuws, naar iets mooiers, iets beters, iets ...

Dorstig ...
Rusteloos ...

'Rusteloos is ons hart tot het rust vindt in U'
Augustinus


Een stem klinkt: 'Mij dorst!'

Levend water,
schoon, helder en fris.
Wil jij ontvangen
de vergeving en genezing
die alleen bij Hem te vinden is?

Doorboorde handen
reiken Levend Water aan.
Wil jij ontvangen
en Zijn rust en vrede
binnengaan?


Hij, die de Bron van Levend Water is, leed dorst, opdat wij nimmermeer dorst behoeven te hebben.















Je kunt lezen over de Samaritaanse vrouw in:
Johannes 4:1-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

woensdag 4 maart 2015

Dag 15 - Zon der Gerechtigheid

De Samaritaanse vrouw
… het was rond het middaguur.
Johannes 4:1-30


Samaritaanse
Vijf mannen
Zesde in beeld

Nagekeken
Vermeden
Veroordeeld

Op het heetst van de dag, als de zon vol aan de hemel staat en ze zeker weet dat er dan toch niemand zal zijn, gaat ze water halen bij de bron.
Ze weet wie ze is.
Ze weet wat ze is.
Ze weet alleen nog niet wie ze worden mag.

‘Maar voor u die Mijn Naam vreest, zal de Zon der gerechtigheid opgaan en onder Zijn vleugels zal genezing zijn; en u zult naar buiten gaan en dartelen als kalveren uit de stal.’
Maleachi 4:2
(GNB; NBV; NB -3:20)

Drie uur was de aarde verstoken
van het licht van de zon.
Drie lange uren,
maar passend in Gods plan.
Drie lange uren
van diepe duisternis,
zodat de Zon der Gerechtigheid
genezend schijnen kan …

Mag Ik schijnen
in jouw leven?

Mag Ik jou
genezing geven?















Je kunt lezen over de Samaritaanse vrouw in:
Johannes 4:1-30

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

dinsdag 3 maart 2015

Geboren: Feline Sophie

Zondagavond kwam het vreugdevolle telefoontje: ze is er!!!
Een prachtige dochter erbij; een lief klein zusje, voor de nu grote zus Naomi.
Wat een rijkdom en wat zijn we blij en dankbaar dat alles opnieuw is goed gegaan.
Dank U, Heer; prijs Uw Naam!


Lieve kleine Feline Sophie,
kostbare parel,
ontvangen uit Gods hand.
Door Zijn ogen werd je gezien
vanaf het allereerste begin;
Zijn handen hebben jou
vormgegeven.

Ik bid, lieve meid, 
dat deze hand
je steeds mag leiden
op elke weg die je gaat
in dit leven.

Ik bid, 
dat deze hand
je elke dag 
vol bescherming 
houdt omgeven.

Ik bid,
dat deze hand 
je zegenen zal
elke dag 
van je leven.

Ik bid dat jij,
lieve Feline Sophie,
uit zal groeien tot 
een vrouw naar Gods hart,
die Hem in alles 
wat ze doet
de eer zal geven.

Blijf dicht bij Hem,
mijn lieve kleine schat,
Luister dagelijks
naar Zijn stem.
Dan zal Hij 
je de weg wijzen
door het leven.

Ik hou van je!

Liefs 
oma

Dag 14 – Gebogen om op te richten

Zien door een kromgebogen vrouw.
Meteen ging ze rechtop staan en loofde God.
Lucas 13:13

Wat zal er door haar zijn heengegaan toen Jezus haar riep?
Zou ze hebben geweten wie Hij was?
Hoe dan ook, ze luisterde en ging naar Hem toe.
Hij sprak, legde Zijn handen op haar en haar rug werd recht.
Intense vreugde en dankbaarheid doorstroomde haar en ze verheerlijkte God.

Een Man, gebogen onder de last van een kruis strompelt voort.
De last waardoor Hij gebogen gaat, is zwaarder dan je denkt.
Het is niet slechts het gewicht van het kruis, 
maar ook al onze zorgen, moeiten, pijn en verdriet, 
de reden van elke traan die door ons wordt geplengd.

Hoor, Iemand roept jouw naam; Hij ziet de last waaronder je gebogen gaat.
Hij wil met je spreken, Zijn handen op jouw leggen, zodat jij weer rechtop kunt gaan.
Hij wil jou bevrijden, losmaken van wat je bindt, zodat je in Zijn kracht en met een loflied op je mond weer verder kunt gaan.

De vrouw luisterde en ging naar Hem toe.
Als we goed luisteren kunnen we haar lofprijs nog horen.
Wat doen wij?
Wat doe jij?













Over de kromgebogen vrouw kun je lezen in:
>> Lucas 13:10-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

maandag 2 maart 2015

Dag 13 - En toch ...

Zien door een gebogen vrouw.
Ze was helemaal krom en kon met geen mogelijkheid rechtop staan.
Lucas 13:11


En toch …
Toch is ze in de synagoge!

Is dat niet wat satan het liefste ziet, dat we gebukt door het leven gaan, zodat we de hemel niet kunnen zien?
Niet opzien naar het kruis waar Jezus alles op Zich heeft genomen, alles heeft gedragen, alles heeft overwonnen?
Niet meer zien naar het graf dat leeg is; vergeten dat daar Zijn kracht onze kracht is geworden?

Zorgen drukken ons terneer,
zwaar is de last die we dragen.
Gebukt gaan we door het leven;
onze ogen zien de hemel niet meer.

De vrouw, kromgebogen, geboeid door de satan, toch is zij in de synagoge.
Haar ogen kan ze niet opheffen naar boven, maar de boeien waarmee de satan haar heeft geboeid, weerhouden haar er niet van om naar Gods huis te gaan en Hem daar te ontmoeten.

Ons kruis kan zwaar en moeilijk zijn;
ons gebukt door het leven doen gaan.
Als slechts de grond alles is wat we nog zien,
vergeet dan niet: ‘Hij is waarlijk opgestaan!’













Over de kromgebogen vrouw kun je lezen in:
>> Lucas 13:10-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'