maandag 31 december 2012

Met liefde omgeven



En aan het einde van het dit jaar,
als alle bladzijden dan weer zijn volgeschreven,
kijk dan eens terug naar dat eens zo lege schrift
en zie hoe Hij je iedere dag opnieuw vol liefde heeft omgeven.


Met deze woorden sloot ik in mijn stukje van de eerste dag van het nieuwe jaar.
Nu, gekomen aan de laatste dag van dit jaar, wil ik hier dan ook weer naar teruggaan en ook even terugkijken naar al die volgeschreven bladzijden.

Sommige van deze dingen heb ik gedeeld (www.intoyourhands.punt.nl) anderen liggen opgeborgen in mijn hart.
En ongetwijfeld zijn er ook veel dingen in de vergetelheid geraakt.
Maar ik ben er van overtuigd, dat als God wil dat ze terugkomen in mijn gedachten, dat dit ook gebeurt.

Het allerbelangrijkste echter zijn niet de volgeschreven bladzijden, maar dat ik mag zien, dat Hij iedere dag opnieuw mij, ons gezin, met liefde heeft omgeven.
Nee, ik zag het niet iedere dag, soms zie je dingen pas achteraf, of als je het van een afstandje bekijkt.
Van vlabij zien dingen er soms zo anders, zoveel minder mooi, uit.
Maar van een afstandje zie je het geheel, het complete verhaal, het complete beeld.
Het ene kost meer tijd om compleet te worden dan het andere, dus ook het volgende jaar gaan sommige dingen gewoon nog door en ook nieuwe dingen zullen er weer bijkomen.
En zo zal mijn leven, ons leven, zich aaneenrijgen tot het één groot wonderlijk geheel is en klaar om naar Hem toe te gaan, om Hem te ontmoeten.

In dit proces omgeeft Hij mij, omgeeft Hij ons, iedere dag met Zijn liefde, met Zijn bescherming.
Mogen we ons laten leiden door Zijn Geest.
Mogen en kunnen we gaan in de wetenschap dat Jezus voor ons bidt en als wij op onze wegen geen woorden meer hebben om te bidden, komt de Heilige Geest onze zwakheid te hulp, want Hij bidt en pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.
Hij pleit bij God voor ons gelovigen in overeenstemming met Zijn wil.

Zo is Hij mij nabij geweest het afgelopen jaar en zo zal Hij mij ook het komende jaar nabij zijn.
Ik hoop dat jij dit ook weet en kan beamen.
Nee, ik heb het niet over voelen of ervaren, want Gods aanwezigheid, Zijn liefde en trouw zijn niet afhankelijk van wat wij voelen, het is een feit, een zekerheid, omdat Hij het belooft in Zijn woord.
Dat is en blijft dan ook het verlangen van mijn hart, om meer en meer te leren te gaan staan op Zijn beloften en van daaruit te leven.
Dingen ervaren, voelen is belangrijk, maar nog meer het zeker weten, het aannemen, gaan staan op en leven vanuit/naar Zijn beloften.
Als ik daar naar ga kijken en vanuit ga leven, dan ga ik Hem steeds een beetje meer leren kennen, dan ga ik steeds meer zien hoe groot en indrukwekkend Hij is.
Dan zal de boze steeds minder vat krijgen op mijn denken en mijn voelen, en Hij meer en meer het voor het zeggen in  mijn leven.
Zal ik weer steeds meer op Hem gaan lijken en Zijn Licht weerspiegelen en worden dat lichtende licht en zoutende zout, in deze donkere wereld.

O Heer, het verlangen is er, maar wilt U mij helpen.
De wil is er wel, maar het is helaas precies zoals Paulus het zegt; ‘Het goede dat ik doen wil, dat doe ik niet, en het verkeerde dat ik niet wil, dat doe ik.’
Help mij, lieve Vader en leidt mij ook het komende jaar aan Uw hand en door Uw Geest tot dat U mij thuishaalt, of de Heer Jezus terug komt.

In Jezus’ Naam.

- Amen -


Het schrift voor dit jaar wordt langzaam gesloten;
bijna is het weer helemaal volgeschreven.
Mijn dankbaarheid groeit met iedere bladzijde
die ik hier en daar bekijk, en waar ik zie,
dat Hij me iedere dag met liefde heeft omgeven.

Dank U, lieve Vader, voor Uw liefde en Uw trouw,
die niet ophouden als dit jaar wordt afgesloten;
U bent er ook in het nieuwe jaar.
En iedere dag die nog komen gaat,
houdt Uw liefde mij omsloten.

Ik dank U, ik Prijs U
en geef U alle glorie en eer.
U bent de Allerhoogste, de Almachtige,
mijn God, Vader en Heer.
 

zaterdag 29 december 2012

De onzichtbare hand van God ...

Het zal denk ik nu ongeveer zo'n anderhalf jaar (of iets meer) zijn, dat ik deel uitmaak van een Gebeds- en schrijfgroep voor Vervolgde Vrouwen, een initiatief van Open Doors.
Soms zijn deze ochtenden best heftig en laten zij een diepe indruk achter.
Waar deze vrouwen doorheen gaan is soms zo onbeschrijflijk.

"Vaak zijn het de mannen die in de schijnwerpers staan omdat ze gevangen zitten of omdat ze door hun beroep als voorganger gevaar lopen. De echtgenotes staan veelal in de schaduw, terwijl ze net zo de gevolgen van verdrukking ervaren. Ze weten wat het is om geen bron van inkomsten meer te hebben, ze worden nagekeken worden in het dorp en hun kinderen die uitgejouwd worden omdat hun vader gevangen zit.
De vrouwen uit de Vervolgde Kerk ervaren deze steun op hun buurt als een enorm voorrecht. Te weten dat er iemand aan hen denkt, voor hen bidt en voor hen op de bres staat, doet de vrouwen enorm goed. Ze hebben duizenden medestanders in geloof!"  (Open Doors)

Zo aan het einde van dit jaar wil ik dan ook even aandacht vragen voor deze vrouwen en je vragen om eens na te denken of je het komende jaar nog een gaatje in je agenda kunt vrijmaken/vinden om ook zo'n bid-/schrijfgroep te starten of deel uit te gaan maken van een bestaande groep.

Voor meer informatie: Naar Gebedsgroepen van Open Doors



Afgelopen jaar ben ik ook voor het eerst naar een Women tot Womendag geweest.
De verhalen raakten mij diep, maar één zin in het bijzonder: 'De onzichtbare hand van God wordt in beweging gebracht door gebed.'
We zeggen soms zo makkelijk: 'Ik kan helaas niets anders doen dan alleen maar bidden'.
Alleen maar ...?
De Bijbel laat ons steeds opnieuw zien hoe belangrijk, en hoe groot de kracht van gebed is.
Steeds opnieuw lezen we in de Bijbel hoe God in beweging komt door gebed.
Deze ene zin, en de verhalen van deze dag en één in het bijzonder, deden mij het volgende gedicht schrijven.
Het is dus in wezen gebaseerd op waargebeurde verhalen; verhalen van vele vrouwen die tot geloof zijn gekomen in de Here Jezus en daardoor door hun familie mishandelt en uit huis gezet.
En toch, als wij gaan bidden ...

In gedachten zie ik haar staan.
ze trekt haar omslagdoek dichter om zich heen.
Haar ogen staan vol tranen,
waar, o waar moet ze nu toch heen?

Geschopt, geslagen en uit huis gezet;
er is in huis geen plaats meer voor haar.
Ze heeft schande over haar familie gebracht
toen Jezus tot leven kwam in haar.

O, ze kan en wil niet meer zonder Hem leven,
maar de prijs is hoog en wordt duur betaald.
Maar Hij gaf voor haar Zijn leven,
de grootste prijs heeft Hij reeds betaald.

Zo loopt ze ontredderd door de straten,
op zoek naar een veilig onderkomen.
Ergens heel ver weg klinkt een zacht gebed;
een deur gaat open, ze mag daar binnen komen.

De warmte van vuur en liefde
omarmen haar gebroken hart en leven.
Hulp, gezonden door God op een uitgesproken gebed,
brengen nieuwe hoop en nieuwe kansen om te leven.

Gods onzichtbare hand in beweging gebracht door een gebed.
O Heer, maak mijn hart gevoelig voor de stem van Uw Geest;
opdat ik in beweging kom en er een verschil wordt gebracht
door een door mij gebeden gebed.

Bidden, schrijven, zo'n kleine moeite, maar van zo ongelooflijk grote waarde.
>> Wil je erover nadenken?

dinsdag 25 december 2012

His birth - Zijn geboorte



Klik voor het filmpje op de afbeelding
 
 
Zijn geboorte...
 voorzegd in oude geschriften

 Zijn geboorte ...
 een wonder dat een rijk zou bedreigen

 Zijn geboorte ...
 zou voortbrengen een revolutie van nieuw leven
en licht brengen in een wereld die gevuld is met duisternis

 Zijn geboorte ...
 veranderde de wereld voorgoed

 Zijn geboorte ...
 zou het grootste geschenk worden
 dat God ooit gegeven heeft

 Dat het wonderbaarlijke geschenk van Christus
je huis zal vullen met geloof
je hart met hoop
 en je leven met liefde
 
 
Jezus
Het kind in de kribbe
geboren in een stal;
de mens geworden Koning
die de wereld redden zal.

Jezus
Zijn leven was een leven
in alle eenvoud en dienstbaarheid;
Zijn liefde delend en gevend
vanuit een hart vol bewogenheid.

Jezus
Zoals Hij Zijn leven leefde,
is Hij en voorbeeld voor jou en mij,
opdat wij in Zijn voetsporen zullen treden
en leven zoals Hij.

Jezus
Het kind in de kribbe
werd de man aan het kruis;
zodat er voor jou en mij
een plaats is in het Vaderhuis.

Jezus
Hem volgen betekent
je leven neerleggen voor Hem;
Hem in alles gehoorzaam zijn,
luisteren naar Zijn stem.

Jezus
Het kind in de kribbe,
geboren in een stal.
Ja, Hij is de Koning der Koningen
die deze wereld verlossen zal.
 

maandag 24 december 2012

Heb je nog even tijd?

Nog even een klein vraagje voor het Kerst is en wij de geboorte van de Here Jezus herdenken.
 
 
Mag ik op deze avond
nog even gebruik maken
van de mogelijkheid
om je te vertellen
van de Here Jezus?
Misschien weet je het nog wel
van heel vroeger,
dat kindje in de kribbe,
geboren in een stal.

Weet je,
je hebt waarschijnlijk
alles al mooi versierd;
kaarsjes, kerstboom, slingers
en wat allemaal nog niet meer.
Je hebt je vast ook al uitgesloofd
in de keuken
en je bent reuze benieuwd
hoe iedereen het vinden zal.

Maar, wil je misschien heel even meekomen,
even bij dit alles vandaan?
Loop je even met me mee
dan gaan we samen naar die stal.
Dit kindje in de kribbe
is niet zomaar een baby,
maar is de Zoon van God,
die naar de wereld kwam
en haar redden zal.

Heb je nog heel even?
Ga je nog verder met me mee?
Dan lopen we door van de stal in Bethlehem
naar een tuin genaamd Gethsemané.
De man die je ziet, is het kindje uit de kribbe in die stal.
Hoor je de angst in Zijn stem,
zie je de bloeddruppels op Zijn gezicht?
“Vader! Mag dit aan Mij voorbij gaan?!
Het is Uw wil die geschieden zal!!”

Ik weet het, je wilt dit nu vast niet zien.
De geuren uit je keuken,
de stemmen in de kamer lokken;
maar toch, pak mijn hand
en ga nog even verder met me mee.
Deze worsteling doorstaat Hij voor jou en mij,
Hij weet welk lijden Hem te wachten staat,
dat Hij straks onschuldig wordt veroordeeld
en de kruisdood sterven zal.

Kom, we gaan nog even verder
van Gethsemané naar Golgotha.
Daar aan het kruis hangt De Man,
die eens was het kindje uit de kribbe in die stal.
Zie je Zijn doorboorde handen en voeten,
de wond in Zijn zij.
Misschien moeilijk voor je om te geloven,
maar Hij is werkelijk de Schepper en Koning van het gans heelal.

En deze Schepper van hemel en aarde,
deze Koning van het gans heelal
bleef niet dood, bleef niet in het graf.
Kom maar mee en zie hoe de steen is weggerold;
kom en zie, het graf is leeg.
Zie hoe Hij verschijnt aan de vrouwen,
hoe Hij Zijn littekens aan Thomas laat zien.
Zo ging in vervulling de profetie door God gegeven,
dat er Iemand zou komen die de wereld redden zal.

En jij?

Jij bent door Zijn hand geschapen,
Hij blies jou Zijn levensadem in.
Je bent voor Hem zo kostbaar, Hij heef jou zo lief,
je wordt door Hem zo bemind,
Hij wil niets liever,
dan dat jij gered wordt
en de weg tot de Vader vind.

Kijk deze kerst eens voorbij de lichtjes,
de versieringen, het eten, het gezellig samenzijn.
Ga deze Kerst ook eens de weg
van de kribbe naar het kruis.
Hij wacht daar in liefde en ontferming,
vol genade op een ontmoeting met jou.
Hij wil jouw naam schrijven in het Boek des Levens,
je een plaats bereiden in het eeuwig Vaderhuis.

Kerst- en nieuwjaarsgroet

 
 
Gods rijke en onmisbare zegen
voor de Kerstdagen en voor het komende nieuwe jaar.
Een liefdevolle groet,
Rita


zondag 23 december 2012

4e Advent - Citaat

 
 
Was Christus duizendmaal in Bethlehem geboren,
en niet in u,
gij zijt toch eeuwiglijk verloren.
 
Angelus Silesius

oftewel:

 Al zou Jezus duizend maal in Bethlehem geboren zijn
en niet in mijn hart,
dan zou ik toch verloren gaan.


zaterdag 22 december 2012

Bedenk wie Ik ben

De afgelopen weken zijn drukker geweest dan me lief is, maar soms is dat even niet anders.
Soms heb je van die pieken in je leven dat alles achter elkaar of tegelijk is.
Dan ontbreek me de tijd om even achter mijn laptopje te kruipen en even te schrijven.
Mijn wekelijks stukje voor op 'In rust met U ' is ingepland in mijn weekplanning, daar komt niets of niemand tussen (afgezien van onvoorziene dingen, natuurlijk), maar zo gewoon even zitten, dat kwam er niet echt van de laatste weken.

Ook kost het omzetten van mijn gedichtensite vergt natuurlijk heel veel tijd.
Inmiddels ben ik een aardig eind op weg, maar ik zal blij zijn als ik daarmee klaar ben  en op mijn nieuwe site verder kan.
Het constante kopiëren en plakken schijnt voor mijn laptopje ook niet zo goed te zijn.
Maar goed, het is beter dan alles te moeten overschrijven.
Ook ligt er wel weer een bepaalde rust in deze simpele handelingen.
Als door de drukte mijn hoofd niet zo best wil, dan kom ik ook weer tot rust door deze simpele en eentonige handelingen, maar ook door de herinneringen die aan bepaalde gedichten vastzitten.
Sommige gedichten hebben hun eigen verhaal en herinneren me aan tijden die niet bepaald fijn waren en voor heel veel pijn en verdriet zorgden, maar nu, achteraf, mij vertellen hoe God mij, ons, er doorheen geholpen heeft.
Ze vertellen van Zijn trouw en liefde, Zijn bemoeienis, Zijn troost en kracht, Zijn geduld.
Ze vertellen mij dat Hij de Almachtige is, de Helper in nood, Degene die voorziet enz.

Dan komen mijn gedachten opnieuw weer bij het woord dat ik deze week las uit Nehemia en wel uit Nehemia 4:8b waar staat:

'Bedenk hoe groot en indrukwekkend de Heer is en vecht voor uw medeburgers, uw zonen en uw dochters, uw vrouwen en uw huizen!’

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de Heer is en vecht voor ...

Misschien ben je op dit moment wel ontmoedigd en moe door je omstandigheden, door alles wat er is gebeurd of gebeurt, of door de dingen die spelen in je leven.
Misschien om je kind (eren), je man/vrouw, familie, werk ...
Misschien bid je al zo lang, maar verandert er niets, en dreig je moedeloos te worden en het bidden op te geven.
Dan klinkt ook voor jou (misschien wel opnieuw) dit woord van God: 'Bedenk hoe groot en indrukweekend de Ik ben en vecht!'
Open je Bijbel en lees over Hem; zie Zijn trouw, Zijn grootheid, Zijn kracht, Zijn troost, Zijn liefde, Zijn bewogenheid, Zijn majesteit, Zijn heerlijkheid, Zijn almacht, Zijn ...
Kijk terug in je leven en zie naar die momenten waar God heeft laten zien wie Hij is voor jou, hoe Hij je al eerder heeft geholpen, nabij is geweest, heeft getroost, bemoedigd.
Je omringt heeft met Zijn liefde en trouw.
Je gedragen heeft, oplossingen heeft gegeven, genezing, vergeving.
Hij is nog steeds Diezelfde, onveranderlijke God!

Blijf vechten en strijden, geeft de moed niet op!
Onderschat de kracht van het gebed niet, ook al lijkt het alsof het niet ge/verhoord wordt.
Vertrouw op Degene bij wie alle gebeden terecht komen.
Hij hoort echt ieder gebed, wat ons gevoel ons ook vertel.
Bedenk steeds opnieuw hoe bedrieglijk gevoelens zijn, maar dat Zijn woord waarheid is.
Geef niet op, Hij doet dit ook niet.

Geloof en vertrouw op Hem, Die Liefde is, rechtvaardig en trouw.
In Wiens handen wij veilig en geborgen zijn, zo ook allen die ons zo lief en dierbaar zijn.
Heere,
U bent mijn Koning;
bekleed
met majesteit en macht,
bekleed
met het hoogste gezag.

De aarde staat vast,
onwankelbaar;
zo ook Uw troon
vanaf het eerste begin.
U bent er,
U was er,
U zult er altijd zijn.
Het vult mij
met diep ontzag.

Oceanen en rivieren gaan te keer;
onstuimig bruisen de wateren.
Maar U bent machtiger
dan de bulderende zee,
dan aanstormende golven.
Ja, Heere,
van U die hoog in de hemel troont,
van U is alle macht.

Uw woorden zijn betrouwbaar.
Heiligheid is een sieraad voor Uw huis,
voor altijd en eeuwig.
Ja, U bent mijn Koning,
bekleed
met majesteit en kracht.

Naar: Psalm 93

woensdag 19 december 2012

Blindelings vertrouwen ...

Van mijn oude Blog ...
8-05-2012

He Leadeth Me











Schilderij: Jenedy Paige
>> www.jenedypaige.com
Met toestemming


Ik sluit mijn ogen en even ben ik weer het kind van vroeger, dat het spel van vertrouwen speelt met haar vader.
Recht door, stoep op, stoep af.
We gaan de hoek om, even wachten, een auto.
Ja, stoep af, stoep op; ogen dicht houden hoor!

Hoe spannend was dit spel om te spelen, want niet altijd was wat hij zei waar.
Soms deed hij net alsof er een stoep was en stapte je in het niets.
Maar nooit zei hij dat er iets niet was, als dit wel zo was; nooit liet hij je expres misstappen of vallen.
En als je misstapte en struikelde, dat hield zijn hand je stevig vast.

Vaak speelden we dit spel op weg naar de kerk of onderweg terug naar huis.
Het maakte de wandeling aangenamer, want ik vond het niet altijd even fijn om naar de kerk te moeten lopen.

Blindelings vertrouwen op wat je vader zegt.
Waar is de tijd gebleven.
Waar is het kind dat haar ogen dicht durfde te doen en haar vader vertrouwde dat hij haar niet zou laten vallen.
Waar is het kind dat het steeds opnieuw durfde te spelen omdat het spannend was, maar ook omdat het wist: vader houdt mij stevig vast.
Zelfs als het eens mis ging, het toch weer durfde te doen, omdat het niet bang was voor wat er kon gebeuren, want nooit liet vader haar in de steek.


Gaan als een kind
aan de hand van de Vader.
Blindelings vertrouwend
op God, de Vader, keer op keer.

Ik sluit mijn ogen
en denk terug aan de tijd,
aan het kind van weleer.

In mijn hart groeit het verlangen
naar blindelings vertrouwen,
maar nu op mijn Heer.

Mijn weg door ’t leven gaan,
wetende, Hij zorgt voor mij,
iedere dag weer.

Zijn Woord wijst mij de weg,
Zijn hand houdt mij vast,
vanuit de hemel ziet Hij op mij neer.

zondag 16 december 2012

3e Advent

Vanmorgen in de dienst waren er een aantal aspecten die erg heel erg aanspraken.
Eén van die dingen was dat onze voorganger even sprak over de hemel; het uitkijken, verwachten van de hemel.
Hoe als alles voorspoedig gaat, onze blik vaak helemaal niet zo op de hemel is gericht, maar dat in tijden van tegenspoed of nood, ons verlangen naar de hemel meer en meer boven komt.
Aan de ene kant logisch en menselijk, aan de andere kant eigenlijk onbegrijpelijk als je goed nadenkt over wat daar op ons wacht.
Vooral als ik denk aan een paar van de verschrikkelijke dingen die deze week zijn gebeurd.
Een 15-jarig meisje dat een eind aan haar leven maakt, omdat ze het leven niet meer ziet zitten, het niet meer aankan.
Dood en verderf in Amerika; 20 kleine kinderen en 8 volwassenen doorgeschoten.
En dit zijn nog twee van de verschrikkelijke dingen die zijn gebeurd.
Dingen die flink in het nieuws staan.
Maar wel dingen waardoor je weer meer bepaald wordt hoe erg het met onze wereld, met de mensheid is gesteld.
Waar het naar toe gaat als we God steeds meer buiten sluiten.
En hoe meer ik inderdaad naar de hemel ga verlangen en bid: 'Maranatha, kom spoedig, Heer Jezus!'.

Het is vandaag 3e Advent en we naderen de Kerstdagen met rasse schreden.
Overal branden lampjes en ziet het er gezellig uit.
Het ene huis is nog mooier versierd dan het andere en de ene winkel 'schreeuwt' nog harder dan de ander met zijn 'Kerstaanbiedingen'.
Welk een schril contrast met de rouw waarin deze dagen zovelen gezinnen zijn gedompeld.
Ik kan me zo voorstellen, dat de maand december voor hen haar glans heeft verloren en ze uitkijken naar het einde van al deze feestelijkheden.

Welk een schril contrast met onze Kerstavond voor Vrouwen afgelopen dinsdag.
Welk een schril contrast met alle met lampjes versierde bomen buiten die 's avonds de straat zo mooi verlichten.
Welk een schril contrast met de je tegemoet schreeuwende, van overvloed overlopende reclamefolders.
Welk een schril contrast, welk een schril contrast ...

Advent, verwachten, uitzien naar.
Maranatha, ja, kom spoedig, Heer Jezus!
Voor jou
als je hart huilt
en de tranen
alleen daar
naar beneden druppen,
waar ze onzichtbaar zijn
voor je medemens;
weet dan:
God weet ervan!

Als je verdriet groot is,
diep en intens.
Slechts stille tranen
vinden hun weg
geluidloos
naar beneden;
weet dan:
God weet ervan!

Als je denkt
dat je alleen bent,
er niemand is
die je tranen ziet,
de diepte
van je pijn en je verdriet;
weet dan:
God weet ervan!

Lieve Vader, U hebt weet van al het verdriet dat er in deze wereld is en ik bid U met heel mijn hart, dat een ieder in zijn of haar verdriet, eenzaamheid of pijn, U liefde en troost zullen mogen ervaren.
U bent het die elke traan ziet, haar opneemt en bewaart; ze straks Zelf zal drogen.
Maranatha, kom spoedig!
Ja, Heer Jezus,
kom spoedig.

- Amen -



donderdag 13 december 2012

Kerstavond voor Vrouwen 2012 - 'Sta op en schitter!'


Terwijl de muziekgroep nog wat aan het oefenen was, komen de eerste gasten binnen.
Werden ze vorig jaar opgewacht door een paar Romeinse soldaten, dit jaar stonden er weer een flink aantal mannen voor hen klaar om hen mee te nemen naar de koffietafel en vervolgens naar de zaal om een plaatsje te vinden.
Het is een prachtig gezicht om zo al die vrouwen te zien aan de armen van deze mannen.
Het begin van de avond krijgt op deze wijze al een heel bijzonder tintje.
De zaal loopt vol en dan is het 20.00 uur, de avond kan beginnen.


Ontmoedigd en hongerig zwerven er mensen in het rond.
De één kijkt omhoog, de ander staart onafgebroken naar de grond.
De wereld hult zich in een steeds dieper wordende duisternis;
steeds meer wordt vergeten, dat er Een Licht in dit duister is.

Kerst komt weer dichterbij.
Nog slechts hier en daar klinkt de boodschap,
van het Kind dat is geboren
en de Zoon die ons is gegeven.
Hij is de Vredevorst
en Brenger van nieuw leven!

Jezus, Licht van de wereld, Immanuël!
Zijn  Licht schijnt over onze aarde.
Hoor hoe Zijn woord nog klinkt:
‘Sta op en Schitter;
je bent kostbaar en van onnoemelijke waarde!
Ik ben voor jou gekomen
legde over jou Mijn luister
en Mijn heerlijkheid.
Hoe donker ook de wolken ook zijn,
hoe duister alles om je heen,
in Mij en door Mij,
wordt nieuw leven werkelijkheid.

Jezus, Licht van de wereld, Immanuël.
Het Kind dat is geboren,
de Zoon Die aan ons is gegeven.
Door Hem kunnen wij opstaan en schitteren,
want Hij geeft ons een nieuw leven.

Met de bovenstaande woorden werd de avond geopend, waarna we de gehele avond in de handen van de Heer legden.
Als daarna de muziek begint te spelen, zingen we samen twee heerlijke kerstliederen; ‘Licht in de nacht’ en ‘Immanuël’.
Ja, Het Licht kwam in de nacht, Immanuël kwam; God, in mensengedaante, het Licht van de wereld.
Dan wordt het stil.

Ineens komen er overal uit de zaal vrouwen aangelopen met dozen waarop allerlei woorden staan in hun handen.
Ze lopen naar het podium en zetten de dozen daar op de tafel neer.
De woorden ‘minderwaardig, echtscheiding, eenzaamheid, afwijzing, verdriet, ziekte, wanhoop, teleurstellingen onzekerheid, depressie, verlaten, financiële zorgen en onvervulde kinderwens,  staren ons aan.

Terwijl al die vrouwen de dozen naar het podium brachten, komt er van achteruit de zaal een jonge vrouw aangelopen.
Haar gezicht staat somber; verdriet ligt in haar ogen.
Op haar schouders ligt een juk met een paar dozen vol last eraan.
Langzaam loopt ze naar voren; ze kijkt naar al die woorden  en ze verschuift nog eens haar eigen juk.
Opeens klinkt er een Stem:
 
‘Sta op, mijn liefste, sta op!
Al te lang beweeg je je in de schaduw.
Te lang bleef je verborgen.
Twijfelend tussen waarheid en leugen,
tussen duister en licht.


Sta op, mijn liefste, sta op!
Als jij loslaat, houd Ik je vast.
Als jij loslaat, ben je werkelijk vrij.
Als jij laat gaan...
vind je Mij.’

De jonge vrouw luistert, maar schudt haar hoofd en loopt langzaam weer weg; het juk op haar schouders meetorsend.

De muziek begint weer te spelen: ‘Jezus, Gods heerlijkheid verschijnt, Eer zij God in onze dagen’.
Och, zo’n schril contrast, de Heerlijkheid van God die is verschenen, het loven van Zijn Naam en het beeld van de jonge vrouw met het juk op haar schouders nog op het netvlies.

‘In die tijd kondigde keizer augustus het besluit af dat iedereen in zijn wereldrijk zich moest laten inschrijven.’
De zo bekende woorden uit het Lucasevangelie worden voorgelezen.

‘Toen ze daar waren, was het de tijd dat het kind geboren moest worden.
Maria bracht een Zoon ter wereld, haar eerste.
Ze wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een voederbak, want er was in de herberg geen plaats voor Hen.
… Vandaag is in de stad van David uw Redder geboren: Christus, de Heer.
En ineens was er bij de engel een hele menigte andere engelen uit de hemel, die allemaal God loofden:
      ‘Eer aan God in de hoge hemel en vrede op aarde voor de mensen die Hem lief zijn.

Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij rust
op Zijn schouder.
En men noemt Zijn Naam
Wonderlijk,Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst.’

De woorden van de proclamatie uit Jesaja 9:5 klinken nog na in onze oren als we opnieuw een aantal liederen zingen.
‘Stille nacht, heilige nacht.
Hoor, de engelen zingen d’ eer!
Komt, laten we aanbidden, die Koning!’

De jonge vrouw komt opnieuw de zaal binnen.
Een duister figuur achtervolgt haar als een schaduw die aan haar vastgeketend zit.
De boze, die ons het leven zo graag nog moeilijker maakt.
Opnieuw bekijkt de vrouw de woorden, terwijl de boze om haar heen sluipt en haar als een kille wind omgeeft.

Opnieuw is daar De Stem:

‘Zo lang geleden heb Ik je gemaakt, en bestemd.
Ik heb in jou een bestemming gelegd.
Gaven en talenten, zoveel prachtigs, zoveel moois.
Maar weet je, Mijn kind,
er is er één, die niet wil dat jij zo mooi bent.
Er is er één, die niet wil dat jij bloeit.
Vol van jaloezie,
van haat en venijn,
weerstaat hij Mijn grote liefde.’

‘Slaap, kindje, slaap,
daar buiten loopt een schaap.’

Heel zachtjes zingt de boze en wil de jonge vrouw slapende houden; doof maken voor de woorden van God.
Het is hem er alles aan gelegen dat zij niet wakker wordt.

Nee, Mijn kind, Ik roep je wakker,
Ik roep je wakker.
Maar zeg je Mij:
Laat mij maar slapen, van mij hoeft het niet meer.
Als ik slaap hoef ik even niet te voelen, hoef ik even niet te zijn …

En zoals het zo vaak in ons leven is, worden Gods woorden opnieuw verdrongen door de boze met zijn: ‘Slaap, kindje, slaap'.
Maar God laat ons niet zomaar gaan, laat ons niet zomaar los.
Hij gaat verder:

… en langzaam is het gedoofd.
   In slaap gevallen lijkt het voorgoed geroofd.
  Even wordt je wakker en schreeuw je het uit in je pijn:

De jonge vrouw wordt als het ware even wakker uit haar verdoofde houding en schreeuwt het uit:

‘Heer, wat er ooit was in mij is gestorven!
Als U er was geweest, dan, dan was het niet gestorven!

‘Maar, lief kind,
 Ik laat jou niet slapen.
Mijn liefde voor jou is zo sterk,
sterker dan de dood.
Mijn hand strek Ik naar je uit,
het is niet werkelijk dood;
het ligt slechts te slapen.

Maar de jonge vrouw ziet de hand van God niet, en loopt opnieuw moedeloos en met haar zware juk weg.

De liefde, die God de Vader voor ons allemaal heeft, komt diep binnen als het lied ‘My Beloved – Mijn Geliefde’ van Kari Jobe klinkt.
Op de beamer worden de belangrijkste woorden uit het lied in het Nederlands geprojecteerd.
Als het ware getrokken door de klanken van de muziek en de liefdevolle woorden, komt de jonge vrouw toch weer te voorschijn.
Weer kijkt ze naar de woorden en hulpeloos kijkt ze in het rond.
En opnieuw klinkt daar De Sem:

Ik heb wat je nodig hebt;
jij blijft maar zoeken.
Ik heb met Mijn leven betaald;
jij blijft maar werken.
Was Mijn bloed niet genoeg?
Je hart voelt leeg en je ziel gewond
en je vraagt je nog steeds af: waarom?

Kom aan de voet van Mijn kruis en kijk omhoog.
Het is Mijn liefde voor jou die Mij hier bracht.
Ik kom van zo ver om jou te vinden.
Geef Mij je hart,
het geeft niet hoe gebroken het is.
Mijn sterven geeft jou leven;
verlies je leven nu, aan Mij.

Als God zegt; ‘Kom aan de voet van Mijn Kruis en kijk omhoog’, gaat haar blik omhoog naar het Kruis wat boven de dozen met woorden hangt.


De wanhoop ligt in haar ogen, maar nog, nog kan zij het niet pakken en hoofdschuddend en een hart vol pijn en verdriet, loopt ze opnieuw weg, bij het kruis vandaan.

Het leven gaat door, de wereld draait door.
De collecte en de pauze komen.
En gaan …
Een prachtig bedrag mochten we ophalen en gaan weggeven aan evangelisatiedoeleinden als Alpha Nederland en de Stichting ‘Stands 4 ever’.

Dan verhuisd het hele tafereel weer.
Van collecte en pauze zitten we ineens bij de kapper.
Een boerenvrouw komt binnen en ploft neer op de stoel.
Haar verschijning is hilarisch en iedereen ligt dubbel van het lachen.

Ach, is het in het leven niet ook zo; een lach en een traan?
Staat voor de één de wereld niet stil, terwijl het verder allemaal gewoon doordraait?

De boerenvrouw komt voor de feestdagen nog snel even haar haar laten doen en verteld ondertussen honderduit over haar man en drie zonen: Sjors, Sjoerd en Sjimmy.
Naar haar man waren ze vernoemd, naar Sjefke.
Al gauw blijkt dat ook zij toch ook wel met vragen en dingen zit.
Ze verteld de kapster dat ze naar een Kerstavond voor Vrouwen is geweest, maar dat ze eigenlijk met dat thema “Sta op en Schitter’ toch niet veel kon.
Moest je maar eens naar haar kijken, hoe ze eruit zag.
Haar lijf leek wel de kerstboom en haar haar de piek, en eigenlijk kon ze toch ook niet bijzonders.
Ja, alleen koken, dat kon ze als de beste.
Ze beantwoorde de vraag van de kapster of ze in God gelooft, bevestigend, waarop de kapster zegt , dat ze daarmee wel een koningskind is en dus heel waardevol; dat het voor God helemaal niet uit maakt wie of wat je bent.
En dat zij met haar kookkunst juist weer wat kan betekenen.
De vrouw is blij verrast en veert helemaal op.
Tjonge dat is toch wat.
‘Een Koningskind, zegt ze.
Oh, zegt ze, dan ga ik met kerst voor heel mijn gezinnetje een heerlijke prachtige maaltijd maken.
‘Hi, hi’, zegt ze, ‘dan ben ik niet alleen een koningskind, maar ook nog een keukenprinses.’
Inmiddels is de kapster klaar met haar haar en met opgeheven hoofd gaat de vrouw naar huis.
 

Nog nagenietend van deze bijzondere vrouw gaan we weer verder en zijn we weer terug bij de dozen met al die woorden.
Terug bij de eenzaamheid, afwijzing, verdriet, echtscheiding en noem maar op.

Maar de spreekster neemt ons weer bij de hand en leidt ons bij die woorden vandaan en brengt ons terug bij het opstaan en schitteren.

‘Je mag gezien worden!
Sta op en schitter en laat je licht schijnen zodat iedereen het ziet.
Je mag gezien worden!
Want de heerlijkheid van de Heer is over jullie allen!
Je hebt alle reden om op te staan; je hebt alle reden om te voorschijn te komen.
Je hoeft je niet langer te verbergen.
Je mag er zijn!
 
Van Adam, die zijn van God gekregen glorie verspeelde door zijn ongehoorzaamheid en daarmee zijn licht verloor, komen we via het woord glorie bij Jezus.
Glorie, wat in het Hebreeuws een beeld is Zijn rustende, zegende hand op de deur van een huis, maar ook herstel.
God, die in Zijn Zoon Jezus naar deze wereld kwam om de mens te herstellen en Hij geeft iedereen de mogelijkheid om tot herstel te komen.
God geeft de  mogelijkheid en het is aan een ieder van ons om daarop te reageren met een bewuste keuze van het wel of niet aanvaarden van Zijn verlossing.  

Velen van Zijn eigen volk wilden Hem niet geloven en de Farizeeën waren woedend op Hem.
Maar Jezus kwam om een blijde boodschap te brengen onder Zijn volk; om gebroken harten van verdriet en ellende te genezen en gevangenen vrij te zetten en niets kon Hem daarvan weerhouden.

De vrouw uit Lucas 13 werd door Hem bevrijd.
18 jaar lang was zij ziek, kon zij niet rechtop lopen, omdat de satan haar gevangen hield.
Hoewel zij een gelovige vrouw was, was dit mogelijk omdat zij nog niet wederom geboren was.
Jezus had Zijn werk op Golgotha nog niet volbracht.
Maar God had haar op het oog, niets is immers voor Hem verborgen!
Hij riep haar bij Zich en zei: ‘Vrouw, u bent van uw ziekte verlost!’

Hij legde Zijn handen op haar en Zijn glorie, Zijn herstel, Zijn heerlijkheid kwam over haar!
En meteen begon ze God te loven en te prijzen.
Ze opende haar hart, reageerde op Zijn woorden.

Hij wil Zijn zegende handen op de deur van ons leggen, maar wij moeten opendoen.

Er kunnen vele oorzaken zijn waardoor wij gebukt gaan door het leven – drugs, alcohol, internet, echtscheiding etc. – waardoor de duisternis lijkt te winnen.

Sta op, mijn kind:
De duisternis is om te gaan liggen,
maar wanneer het Licht over je komt
is het tijd om op te staan.
De duisternis is om te slapen,
maar licht om te schijnen.

Maar mijn licht is uitgegaan,
ik schitter niet meer.
Al mijn sterren zijn gedoofd,
mijn vrede en blijdschap zijn weg geroofd.
De moed ontbreekt mij om op te staan
en ik roep het uit naar de Heer,
want de Heer ziet al mijn pijn en verdriet
en mijzelf verlossen kan ik niet.

Nee, onszelf verlossen kunnen we niet.
Maar Jezus wel en Hij wilt ons verlossen!
Open de deur van je hart en laat Hem binnen.
Laat je huis verlicht worden door Zijn aanwezigheid.
Laat je opnieuw bekleden met Zijn heerlijkheid.
Hij wil je herstellen.

Sta op en schitter, want Zijn heerlijkheid is over je!

En we zongen het uit: ‘Geef ons een lofgewaad, Heer’ en ‘U gaf aan mij Uw vreugdeolie’.

Als de klanken van deze liederen wegebben komt er een prachtige vrouw het podium op.
Zij straalt Zijn glorie uit; het kleed, Zijn lofgewaad ligt over haar schouders.
Ze geeft haar getuigenis en vertelt hoe Hij haar leven heeft hersteld.
‘Sta op en schitter’ staat voor haar voor groei.


Groei, ik ben geboren voor groei.
Voluit sprankelend, als een levendig kind.
Met stralende ogen, en zo liefdevol bemind.
Passie voor Jezus kleurt mijn karakter rood.
Leidend lijden uit de dood.
En ik Sta op!
Uitbundig nieuw leven, mij gegeven.

Als 5-jarig meisje had ze besloten niet te bestaan; als tiener nooit meer te huilen, maar groei in relatie tot haar hemelse Vader kwam daarvoor in de plaats.
Door Zijn Zoon raakte God haar aan, waardoor zij weer tot leven kwam en stralende ogen kreeg, omdat zij Zijn liefde kon ontvangen en ook Hem lief kan hebben.
Daar waar zij niet meer wilde leven, gaf Hij haar de keus; het is duidelijk welke keus het is geworden.

‘Sta op!
Uitbundig nieuw Leven,
mij gegeven,
tot Zijn eer en glorie!!

Dan wordt het licht gedimd en de eerste zachte klanken van het lied ‘In Jezus’ Naam’ komen op.
 

En terwijl we luisteren naar het lied, danst zij de woorden uit met de stralende ogen van een kind dat zich zo liefdevol door Hem weet bemind.

Als de klanken van het lied weggestorven zijn, geeft een korte stilte ons even de tijd om alles tot ons door te laten dringen.
Gewoon even een kort moment van stilte die vervolgens weer wordt verbroken door het de muziek van het lied ‘King of Kings’.


En met de muziek komen er van achteruit de zaal een hele groep mannen aan die als een golvende zee baldakijnen dragen.
Voor in de zaal blijven zij staan terwijl de muziek doorspeelt.

Dan verschijnt daar de jonge vrouw.
Het juk draagt zij niet meer op haar schouders en haar kleding is ook niet meer grauw en kleurloos, maar veranderd in een prachtig bruidsgewaad.
Als een prachtige, stralende bruid schrijdt zij naar voren onder de baldakijnen door tot aan de dozen met al die negatieve woorden met daarboven het kruis.
  
  
Onder het lied heft zij het juk op en op het moment dat de woorden ‘I lay my all before You now’ gezongen worden, legt zij haar juk neer voor het kruis en haar gebogen houding is verdwenen.
Rechtop en fier, stralend en schitterend, staat zij voor het kruis.
‘Your Majesty, I can but bow’ en ze knielt neer.

Als het weer stil geworden is klinkt opnieuw de stem:

Wees nu vrij!
Sta op en schitter!

De vrouw staat op en de stem gaat verder:


Deel van het Licht dat Ik wil zijn in jou.
Deel van Mijn liefde, deel van Mij!
Sta op en schitter, kind van het Licht
en Mijn Naam zal verheerlijkt worden
door wie jij bent
in Mij.

De jonge vrouw loopt op de dozen toe en terwijl we met elkaar zingen ‘Amazing Grace – my chains are gone’ draait zii alle dozen om en andere woorden verschijnen.
Ze scheurt ook ‘de last’ van de dozen van het juk af

‘Liefde, Begrip, Kostbaar, Geliefd, Overvloed, Gezien, Genade, Vergeving, Hoop, Vrede, Vreugde, Blijdschap, Genezing, zijn de woorden die ons nu tegemoet komen.

Nee, het is niet zo dat als wij God nu maar leren kennen, Jezus aannemen als onze verlosser en Heiland, dat alle problemen weg zijn en al onze omstandigheden anders.
Nee, maar wij zijn wel veranderd en kijken nu anders tegen de dingen aan en we hoeven het ook niet meer alleen te doen.

Dan is de avond voorbij, maar de boodschap blijft!
Met een dankbaar en vreugdevol hart mogen we de avond afsluiten en verdergaan onder het schijnsel van Zijn Licht, Zijn heerlijkheid.

‘Sta op en Schitter!
Zijn Licht is gekomen.
Over jou
schijnt de luister
en de heerlijkheid
van de Heer.

Schudt het stof
van je af.
Laat Zijn Licht schijnen
door jou heen
tot Zijn glorie en eer.

- Amen –

Wat kunnen we dan nog anders doen dan vol eerbied en heilig ontzag, staande zingen:

Ere zij God!
 

 

Kerstavond voor Vrouwen 2012
‘Sta op en Schitter’
Gemeente ‘De Kandelaar’
Voorthuizen

Mijn (onze) dank is naast, allen die op de één of andere manier hebben meegewerkt, ook aan Renate Groenevelt en Yvonne van ‘Only Words’
Van hen zijn de gedichtjes die (met medeweten van hen) door het programma heen gebruikt zijn.

Renate Groenevelt:
Sta op!
Sleeping Beauty

Yvonne:
‘Sta op en Schitter!’

Tjitske Meijer – His word stands 4 ever

Carolina Lanting - b-expressive
* ‘In Jezus naam’

** King of Kings

**Amazing Grace/My chains are gone

De gedichtjes bij aanvang en afsluiting van het programma zijn van mijn eigen hand en binnenkort ook terug te vinden op mijn gedichtensite ‘Words of my heart’.

(Helaas kan ik niets doen aan de reclamefilmpjes die vooraf gekeken moeten worden, dat is even doorbijten en overheen kijken)

dinsdag 11 december 2012

Kerstavond voor Vrouwen 2012



Vanavond is het zo ver: de Kerstavond voor Vrouwen 2012.
Gisteren zijn we met een hele groep vrouwen druk bezig geweest om onze kerkzaal zo mooi mogelijk weer aan te kleden en ik moet zeggen, het is weer gelukt.
Maar vanavond, als het donker is, dan pas zal alles echt goed tot zijn recht komen.

Het gevoel van spanning bekruipt me alweer sinds gisteren.
De zenuwen beginnen te komen.
Het is toch ieder jaar weer heel spannend.
Het draaiboek ligt allang klaar en in principe weet iedereen wat hij/zij (hij - vele mannen uit onze gemeente zijn ons vrouwen vanavond dienstbaar) moet doen, maar toch.
Sinds vorig jaar hebben we een ander concept en dat maakt het allemaal iets spannender.
Was het voorheen een avond waarin vele verschillende mensen hun gaven en talenten als het ware als cadeau aan Hem gaven en we daardoor allerlei verschillende dingen op het programma hadden op de avond, zo hebben we sinds vorig jaar echt een thema waar omheen het hele programma is gebouwd.
Nu komt het er dus ook op aan dat alles netjes in elkaar overloopt.

Ik weet, ik mag het loslaten.
Wij hebben als team alles gedaan wat we konden en vanavond zal Hij het verder uitwerken.
Als wij doen wat wij moeten doen tot eer van Hem, is het goed, al zou er eventueel iets niet helemaal goed lopen, dan nog is het goed.
Dit is ieder jaar mijn principe waarmee ik een ieder wil bemoedigen die meewerken aan deze avonden, lastiger is het om het mezelf eigen te maken.
Weten is één ding, ervaren een tweede en dat is wat we toch ook altijd wel graag willen, niet waar?

Ik heb het eens even nagekeken, maar het is vanavond alweer de 5e keer dat ik deze avond mag presenteren.
Ik vind het echter nog steeds iedere keer heel spannend.
Niet dat ik eigenlijk zo heel veel hoef te doen, het programma loopt grotendeels netjes in elkaar over,
maar toch.
Deze dag houd ik dan ook altijd helemaal vrij om me in alle rust voor te bereiden.
Ik ben zo afhankelijk van Hem om dit ook maar te kunnen doen.
Hij zal mij de juiste woorden moeten geven.

We hebben weer een prachtig thema: 'Sta op en Schitter'; een prachtig thema waarin een hele diepe boodschap zit.
Een bemoedigende boodschap, een aansporende boodschap, een leerzame boodschap.
Een boodschap van God de Vader aan Zijn kinderen.
Wat mij nog rest voor vanavond is gebed.
Dat is het enige wat nog overblijft om te blijven doen voor vanavond.
Voor hen wiens meeste werk vanvond is, in hapjes en drankjes, in geluid, muziek, licht, beamer, zingen, bediening, etc.
Voor de vrouwen die gaan komen of nog besluiteloos zijn, voor hen die eigenlijk oppas zouden willen hebben.
Voor mezelf, dat Hij de woorden zal geven aan het begin en het einde.

Voor Hem, tot eer van Hem en tegelijkertijd zo afhankelijk van Hem.


In Uw handen, Heer,
leg ik alles neer.
Dat alles wat wij doen,
zal Zijn tot Uw glorie en eer.
 

In Uw handen, Heer,
leg ik alles neer.
Op U is onze hoop
en verwachting, o Heer.
 
Raak harten aan, Heer,
breng in levens een keer.
Schijn met Uw Licht,
en herstel wat gebroken is weer.

In Uw handen, Heer,
leg ik alles neer.
Doe ons opstaan om te leven
tot Uw glorie en eer.
 
- Amen -
 

zondag 9 december 2012

2e Advent


Het vergeten kind  

Ergens op een boerderij was een kindje geboren.
Een zoon, een stamhouder.
Jarenlang hadden ze op hem gewacht, vurig naar hem verlangt en nu eindelijk was het zover.
De zo vurig verlangde stamhouder was geboren.
De ouders waren zo blij, dat ze een groot feest wilden geven.
Familie, vrienden en bekenden werden allemaal uitgenodigd.
Kosten noch moeiten werden gespaard.
De boel werd prachtig versierd en kostbare spijzen en dranken waren aangerukt om de feeststemming te vergroten.
Plotseling vroeg één van de gasten; "waar is jullie zoon eigenlijk, hij is toch de hoofdpersoon, we willen hem graag zien."
De moeder sprong op en zocht haar zoontje.
Eindelijk vond ze hem, ergens op een bed.
Dood.
Gestikt.
Begraven onder al de jassen en mantels.
De vrouw, die met de zorg van het kind belast was, had hem daar neergelegd en was hem door alle drukke werkzaamheden vergeten.
De gasten waren gekomen en men had hen verteld, dat in die kamer de
jassen en mantels neergelegd konden worden.
En onder het feestvieren was men het kind vergeten.



Vandaag is het de tweede adventszondag.
Tegenwoordig is de herfstvakantie nog niet eens voorbij of de kerstpullen liggen al in de winkel.
En als dan Kerst echt nadert, dan worden overspoeld met een mega hoeveelheid aan ‘eetfolders’.

De week/maandbladen staan vol met recepten, aankleding van huis en haard, de dinertafel en niet te vergeten natuurlijk onszelf en onze gezinsleden.
Regelmatig lees en hoor ik verhalen over de enorme drukte en stress die
deze feestdagen met zich meebrengen.
Om ook maar niet te spreken over de onkosten.
Het sleutelwoord voor de maand december is denk ik : druk, druk, druk, druk.
Ongetwijfeld geldt dit heus niet voor iedereen, maar het is wel duidelijk een tendens aan het worden.
En veelal is men onder het feestvieren Het Kind vergeten.

Hoever reikt nog het besef van waar het met kerst om draait?
Hoe diep is nog het besef, dat dit Kind in de kribbe Gods Zoon is.
Gods Zoon, Koning der Koningen, Heer der Heren, de Vredevorst,
Immanuël, God met ons.

Jezus, de Christus, die Zijn Grootheid aflegde om mens te worden.
Jezus, de Christus, die Zijn plaats in de hemel opgaf om mens te worden.
Zijn heerlijkheid, Zijn glorie, Zijn positie, alles gaf Hij op voor ons.
Zo groot is Zijn liefde voor ons.
Laten we, als we zo deze maand toeleven naar kerst, HET KIND niet vergeten.
Laat het niet zo worden als in het verhaal, dat de Here Jezus wordt doodgedrukt door alle drukte van de voorbereidingen, de cadeaus, versieringen, familiebezoeken etc.
Laten we zo toeleven naar deze kerst, dat Hij de plaats krijgt die Hem toekomt.
Dat kerst weer gaat worden waar het om draait.
De geboorte van Koning Jezus.
En laten we samen naar de stal gaan en Hem aanbidden.
Die grote Koning.


Het verhaal van "Het vergeten kind." komt uit een oud kerkblaadje.
Schrijver voor mij onbekend
.

vrijdag 7 december 2012

Vaste grond en hoop

Na aanleiding van het 'Dagelijk Woord'.


‘Het geloof is de vaste grond voor wat wij hopen, 
het bewijs van wat wij niet zien.’
Hebreeën 11:1

Heer,
U bent
de vaste grond
onder mijn voeten,
de zekerheid
van mijn bestaan.
Op U
is mijn vertrouwen,
welke wegen
ik ook
moet gaan.

Ik geloof,
dat U bent wie
U zegt dat U bent.
Ik geloof,
dat U kunt doen wat
U zegt dat U kunt doen.
Ik geloof,
al begrijp ik het niet.
Ik geloof,
ook als ik U
niet zie.

En ik zie uit
naar de dag
die nog komen gaat;
dat al Uw beloften
zullen zijn vervuld
en niets meer
in nevelen is
gehuld.

De dag
waarop ik
voor Uw troon
zal staan,
wachtend
op Uw woord:
‘Mijn lieve, trouwe diensknecht,
wees welkom,
je hebt het
goed gedaan.’

Heer Jezus,
dank U wel.
U hebt het onmogelijke
mogelijk gemaakt.
Ik loof en  prijs
Uw Heilige Naam
en dank U
voor iedere dag,
ja, voor elk moment,
dat U tot die tijd,
over mij
waakt.

woensdag 5 december 2012

Do not disturb - Niet storen!

Inmiddels heb ik aardig wat afbeeldingen verzameld.
Een groot aantal voor mijn weekgedichten, maar ook gewoon omdat ik ze mooi vind, of omdat ze iets in mijn hart raken.
Dit is er ook zo één.

'Do not disturb'
'Niet Storen'

Bron: Grace Bible Fellowship

Dit is wat ik nodig heb om dagelijks te leven en alles aan te kunnen.
Een moment van stilte en rust.
Een moment van alleen zijn met Hem.
Een moment van ongestoord zijn woord laten spreken tot mijn hart.
Een moment om te horen wat Hij tot mij te zeggen heeft, wat Hij mij wilt vertellen, wilt leren.
Een moment tot kracht en bemoediging.
Een moment tot aansporing.
Een moment tot troost.
Een moment van Liefde van Vader tot kind, van kind tot Vader.
Een moment van .....

Dit moment kan voor iedereen verschillend zijn; 's morgens vroeg, onder koffietijd, of in de loop van de middag of 's avonds.
Het tijdstip maakt ook niet uit, dat dit moment er is, dat is wat belangrijk is.
Als je het niet gewend ben, is het misschien in het begin even lastig om je dit eigen te maken, een vast moment, maar al gauw kun je niet meer zonder.
Geloof mij maar.

Heer,
ik kom tot U
en in de stilte
van de ontluikende,
nieuwe dag,
zoek ik
Uw aanwezigheid.

Ik sluit mijn ogen,
vouw mijn handen
en verlang ernaar
even met U
alleen te zijn.

U bent mijn Heer
en het is
mijn diepst verlangen
dat U mij
op al mijn wegen
leidt.

Ik heb geen woorden
om te spreken,
Heer;
‘k wil slechts alleen
even met U
samen zijn.

In de stilte
van deze nieuwe dag,
in Uw aanwezigheid,
kom ik tot rust
en ontvang
nieuwe kracht.

Uw Geest
doorstroom
mijn wezen
als ik U, hier,
in de stilte
ontmoet.

In mijn hart
ontspringt een lied
van lof en dank;
ik zing voor Hem,
heel zacht.

Niets mag
dit stille samen-zijn
verstoren;
hier
ligt mijn sterkte
als ik
de nieuwe dag
begroet.


zondag 2 december 2012

1e Advent

Advent:
verwachten,
uitzien
naar de komst
van de Heer.
Die komen zou
om ons te redden;
te herstellen
de weg
tot Gods troon.

Advent:
verwachten,
uitzien
naar de komst
van de Heer.
Die gekomen is
om ons te redden;
de weg
herstelt heeft
tot Gods troon.

Advent:
verwachten,
uitzien
naar de komst
van de Heer.
Maranatha,
ja, kom spoedig,
Heer,
en leidt ons
voor eeuwig
naar Gods troon.

Advent - Verwachten.
Uitzien naar Hoop.

zaterdag 1 december 2012

Broken Hallelujah - Gebroken Halleluja

Schilderij: Josien Sagström

Met het schrijven van het vorige stukje ‘How long, o Lord’, moest ik denken aan een ander nummer.
Ook dat wil ik toch ook graag delen.

Ik heb het ooit eens gevonden op You Tube, toen ik op zoek was naar mooie muziek.
Muziek speelt namelijk ook een belangrijke rol voor mij bij het schrijven van mijn gedichten.
Maar ook om tot rust en heel dicht bij Hem te komen, is muziek een prachtig iets.
Toen ik alleen al de titel van dit lied zag, kon ik niet anders dan het aanklikken en luisteren en allerlei emoties kwamen los.

De muziek vertolkt de emoties die soms strijden in ons hart.
Hem de lof en eer toe zingen, terwijl je hart gebroken is en huilt.
Shattered praise - Verbrijzelde lofprijs.
Hem eren, aanbidden terwijl alles in je leven aan een zijden draadje hangt, onzeker is, kapot is, in stukjes en brokjes.
Een lofprijs op de ruïnes van ons leven.
Terwijl de tranen over je wangen lopen, en je stem breekt door de emoties.
Maar Hij is daarbij en teder vangt Hij de tranen op die vallen terwijl jij (wij) Hem de eer toezingen, die Hem toekomt.

Ik moest hier aan denken toen ik bij het vorige stukje aankwam bij ‘Maar ik vertrouw op …’
Daar aankomen en daarvoor kiezen is als het ware een ‘Gebroken Halleluja’, een offer dat je brengt aan God vanaf de ruïnes van je leven.
Een offer, dat God welgevallig is, dat Hem vreugde schenkt en dat Hij dankbaar aanneemt.

Makkelijk is het niet, dat zijn keuzes die je tegen je gevoel in moet maken nooit, maar soms is het gewoon het beste dat we kunnen doen en zullen we, vroeg of laat, gezegend worden door onze keuze.

Bij dit lied schreef ik het volgende gedicht.

Soms, Heer,
is mijn aanbidding
niet meer
dan een gebroken Halleluja,
niet meer dan
verbrijzelde lofprijs,
die opstijgt
van de ruïnes
van mijn leven.

Soms, Heer,
lopen de tranen
over mijn wangen,
is mijn stem
gebroken
als ik U
te midden van alles
de lof en eer
wil geven.

Maar ik weet,
Heer,
dat U troont
op de lofgezangen
van Uw kinderen,
Uw kracht
komt vrij
en zal ons
omringen.

Om wie U bent,
Heer,
om Uw liefde,
wijsheid en trouw,
wil ik U,
al is het
gebroken en verbrijzeld,
de lof en eer
toezingen.