zaterdag 31 december 2016

En dan is het bijna zover!

Morgen is het zover, de eerste dag van het nieuwe jaar waarin het woord Focus een belangrijke rol gaat spelen.
Er gaat van alles door mijn hoofd, maar ik heb nog (nog steeds) geen idee van het hoe of wat.
Misschien moet het morgen eerst gewoon 1 januari zijn en moet ik gewoon beginnen, daarbij op God vertrouwend dat Hij mij door Zijn Geest zal leiden.


De afgelopen week heb ik een paar keer, als een soort van oefening vast voor volgend jaar, een lijstje gemaakt aan het begin van de dag met daarop wat er die dag eigenlijk moest gebeuren.
Vervolgens heb ik dat lijstje in mijn handen genomen en heb het, met de brief van koning Hizkia in gedachten, aan God voorgelegd en Zijn zegen en hulp erover gevraagd.
En hoe anders waren de dagen dat ik dit heb gedaan; wat vlotte het werk sneller als anders  en kostte het me minder moeite.
O, natuurlijk ik bid iedere dag om Zijn hulp, ook over het werk dat ik moet mag doen, maar zo specifiek, zo gedetailleerd …
En toch, hoe Bijbels is dit eigenlijk niet:

‘Onthul aan de ENE je daden,- en je plannen zullen worden bevestigd.’
NB
Vertrouw uw werken aan de HEERE toe, en uw plannen zullen bevestigd worden.’
HSV
Spreuken 16:3

Ook heb ik de afgelopen week een lijstje gemaakt waarin ik dit woord Focus op de één of andere manier een plaats(je) zou kunnen gaan geven.
Als eerste was daar natuurlijk God.
Elke dag opnieuw hoort Hij mijn FF, mijn First Focus, te zijn.
(Wat zou het trouwens geweldig zijn als ik daar iedere dag iets, al is het maar iets kleins, over op mijn Blog zou kunnen zetten; al is het maar één Bijbeltekst die ik die ochtend lees, of één citaat uit het dagboekje dat ik het komende jaar zal gaan gebruiken. Maar ja, is dat wel een haalbaar iets …  Ha, ha, daarbij nog in acht nemend dat ik nu niet bepaald iemand ben die korte stukjes kan schrijven; ik ben immers meestal nogal lang van stof. Aan de andere kant, oefening baart kunst, en wat ik nu nog niet kan, kan ik misschien wel leren …)

Toen ik de andere dingen op wilde schrijven, kwam de volgende gedachte bij mij binnen: ‘het is geen kwestie van het Focussen op deze dingen, maar het gaat erom dat mijn Focus komt te liggen op hoe God tegen alles aan kijkt, op wat Zijn woord erover zegt, en wat Zijn wil is wat ik zou doen, en hoe etc..’
Dus de Focus op hoe God zou willen dat ik zal zijn als Zijn dochter; als vrouw, als echtgenote, als moeder en oma, als huisvrouw, als dochter en schoondochter, als zus en schoonzus, als vriendin, als kennis.
Hoe Hij zou willen dat ik bezig ben met mijn schrijven, met mijn taak in de aanbidding in onze gemeente, mijn plaats in de VrouwenBijbelstudiegroep, in mijn bezoekjes aan anderen, of mijn gastvrijheid hier thuis, er voor andere zijn …
En wat te denken over grote beslissingen als eventueel verhuizen …
Niet mijn wil, maar Uw wil …
Discipline …


‘Wees veilig bij de Ene met heel je hart,- steun niet op je eigen verstand; ken Hem op al je wegen,- en Hij zal je paden recht maken; …’
NB
Spreuken 3:5,6

‘U wijst mij de weg naar het leven; in Uw aanwezigheid ben ik blij, in Uw nabijheid ben ik gelukkig, voor altijd.’
GNB
Psalm 16:11

Als ik naar mijn lijstje kijk, dan word ik overspoeld met gedachten als ‘dat gaat nooit wat worden’, ‘dit word één grote mislukking’, maar als ik naar de Bijbelteksten kijk die eronder staan, dan weet ik dat, zolang ik maar dicht bij Hem blijf en naar Hem op blijf zien, komt het altijd op de één of andere manier goed.

Mijn gedachten gaan naar een citaat van Ralph Waldo Eamerson wat aan de zijkant van mijn Blog staat:

‘Zaai een gedachte en je oogst een daad.
Zaai een daad en je oogst een gewoonte.
Zaai een gewoonte en je oogst een karakter.
Zaai een karakter en je oogst een bestemming.’

Misschien is het niet alleen maar iets meer ‘om over na te denken’, zoals er nu (nog) boven staat, maar juist ‘om te onthouden’.


Zo grappig, eigenlijk wilde ik voor het komende jaar wat andere dingen aan de zijkant van mijn Blog zetten; wat er nu staat, staat er alweer minsten een jaar.
Maar met wat ik allemaal geschreven heb, kan ik niet anders dan het gewoon laten staan, want het zijn de dingen waar het om draait, of die gewoon belangrijk zijn om te onthouden.

Focus
One Word 2017







In Uw handen, Heer!

donderdag 29 december 2016

Een stukje van mezelf kwijt ...

Het is zaterdag, 24 december.
De hele ochtend ben ik aan het schrijven geweest.
Ik ga snel een hapje eten en nog wat doen en later op de middag kruip ik snel weer achter mijn laptop met de bedoeling om te kijken of mijn man al tijd heeft gehad om mijn stukje na te lezen op foutjes, en om een afbeelding te maken met het gedichtje.
Als ik echter achter mijn laptop kruip en hem open klap, slaat de schrik mijn om het hart en even stokt mijn adem in mijn keel: mijn laptop is zwart, en hij blijft zwart.
Zo ineens, van het één op het andere moment heeft hij de geest gegeven.
Geen waarschuwing, niets.
Zo werk ik er achter en zo doet hij niets meer.

Eerste Kerstdag komen onze kinderen en kleinkinderen, maar mijn zoon vreest het ergste.
Hij neemt hem mee naar huis en zal er even naar kijken.
En inderdaad, 2e Kerstdag komt het telefoontje: niets meer aan te doen.
Hij gaat proberen te redden wat er te redden valt en ik kan niet anders doen dan een andere laptop gaan uitzoeken.
Gelukkig had mijn man nog niet zolang geleden een back-up gemaakt, dus als er iets kwijt is, zal het niet veel zijn.

Van een andere zoon kreeg ik even een laptop te leen, en ik heb ook nog een Ipad, maar toch ...
1e Kerstdag heb ik er nog niet zo'n last van, drukte genoeg, maar de dagen erna ...
Ik kruip achter de laptop van mijn zoon en gebruik hem om een afbeelding(ik had gelukkig nog wat op mijn telefoon staan) te maken voor het gedichtje van mijn stukje van 'Quality Time'; ik zoek er een andere laptop op uit, maar verder ...
Ik heb het gevoel een stuk van mezelf te missen, er is een leegte, een gat, en ik vraag mezelf af, ben ik dan zo verslaaft aan dit ding dat ik dit voel?
Ik kan met de laptop wel niet op Facebook, noch op Pinterest, of op mijn Blog, maar dat kan ik wel met mijn Ipad, dus dat is het niet.
Als ik weer achter de laptop van mijn zoon kruip, weet ik ineens wat het is: hij is leeg!
Mijn laptop is een stukje van mezelf.
Al mijn schrijfsels staan daar op, wat ik geschreven heb, maar ook waar ik mee bezig ben, zowel voor mezelf privé, als voor op mijn Blogs.
Maar ook mijn afbeeldingen met gedichten, mijn Bijbelstudies van de VrouwenBijbelstudiegroep, alles van de aanbidding, foto's, enz..

Was ik vroeger overal aan het zoeken in schriften als ik een bepaald stukje of gedicht zocht, met de laptop is alles onder handbereik.
En deze dagen even gewoon niet, en wat miste ik dat.
Wat miste ik het om niet even zomaar iets na te kunnen kijken of te lezen.
En hoewel ik de laptop van mijn zoon had en daar toch ook bij iedere Bijbelvertaling terecht kon, toch, toch kon ik mijn draai er niet achter vinden.
Deze laptop is een koud en leeg ding.

Gister kwam mijn nieuwe laptop binnen, en mijn zoon was zo lief om hem direct klaar te maken voor mij.
En zo schrijf ik dit stukje van achter mijn nieuwe laptop, die me, vanaf dat alles er weer opstaat, aanvoelt als van mijzelf.
Hij is nieuw, hij is anders, werkt anders, en toch ..., en toch zo vertrouwt.
't Is misschien raar, maar ik voel me weer compleet.

Ineens gaan mijn gedachten weer terug in de tijd, terug naar de tijd dat ik niet meer schreef dan een enkel gedicht in een schrift of op een blaadje.
Altijd was daar die leegte, altijd was daar de vraag naar God van 'Heer, wat kan die leegte toch vullen?
Wat is het dat U wil dat ik doe, zodat ik op mijn plek van bestemming kom en dat gat die leegte verdwijnt.'
Vanaf de dag dat ik mijn eerste Blog begon, is die leegte weg, en heb ik het gevoel van thuisgekomen te zijn.
Schrijven, of het nu voor op mijn Blog is of ergens anders voor, het brengt me gewoon dicht bij mijn Heer.


En zo zit hier achter deze laptop een heel dankbaar persoon.
Dankbaar, omdat er laptops bestaan en Hij het zo geleid heeft dat ik er ook eentje kreeg.
Dankbaar, omdat dit me heel dicht bij Hem heeft gebracht.
Dankbaar, voor de genezing die het schrijven heeft gebracht.
Dankbaar, omdat het schrijven me door diepe dalen en crisissen binnen ons gezin heeft geholpen.
Dankbaar, dat nu mijn oude laptop kapot ging, ik de mogelijkheid had om een nieuwe te kopen.
Dankbaar dat hij er ook zo snel is.
Dankbaar voor een zoon, die weet wat het voor mij betekent en hem gelijk klaar heeft gemaakt voor mij; oké, hij heeft wel vakantie, dus hij kon ook gelijk komen, maar toch, hij liet zijn eigen dingen er wel voor liggen.
Ik ben dankbaar, ja, heel dankbaar!



Ik dank, U, Vader, ik prijs Uw Naam!
Ik dank U, Jezus, ik prijs U, Heer!
Voor al Uw zegeningen en genade
breng ik U mijn dank, lof en eer!


woensdag 21 december 2016

Een levende Bijbel ...

Zijn naam is Bill.
Zijn haar is wild en hij draagt een t-shirt met gaten erin en geen schoenen.
Dit was letterlijk zijn garderobe tijdens zijn vier jaar durende studietijd.
Hij is briljant.
Begaafd en intelligent.
Hij werd christen tijdens zijn studietijd.


Aan de overkant van de straat van de campus staat een nette kerk.
Ze willen graag een dienst houden voor de studenten, maar niemand weet precies hoe ze dat aan moeten pakken.
Op een dag besluit Bill er naartoe te gaan.

Hij komt binnen zonder schoenen, in zijn spijkerbroek en kapotte t-shirt.
De dienst is al begonnen, dus loopt Bill door het gangpad op zoek naar een zitplaats.
De kerk zit compleet vol en hij kan geen plaats vinden.
Op dit moment beginnen de mensen ongemakkelijk te kijken, maar niemand zegt iets.
Bill komt steeds dichterbij de preekstoel en wanneer hij zich realiseert dat er geen stoelen meer vrij zijn, laat hij zich op het tapijt zakken om naar de dienst te luisteren.
En al is dit heel normaal gedrag op een college, geloof me, dit was nog nooit eerder in deze kerk gebeurd.

Nu beginnen de mensen behoorlijk nerveus te worden en de spanning in de kerk is te snijden.
Op dat moment ziet de voorganger van achter uit de kerk de diaken langzaam door het gangpad naar voren lopen.
De diaken is al in de tachtig, heeft zilvergrijs haar en een driedelig kostuum.
Een deftige man, heel elegant, statig ...
Hij loopt met een stok en wanneer hij daarmee langzaam op de jongen afloopt, denkt iedereen bij zichzelf dat je het hem toch ook niet kwalijk kan nemen voor wat hij nu gaat doen.
Hoe kun je nu van een man met zo'n achtergrond verlangen, dat hij begrip zal hebben, dat er zomaar een student op de grond in de kerk gaat zitten?

Het duurt lang voordat de man bij de jongen is.
Het is muisstil in de kerk, op het klikken van de stok na.
Alle ogen zijn op hem gericht.
Je hoort zelfs niemand ademhalen.
Zelfs de voorganger wacht om met de dienst verder te gaan tot de de diaken doet wat hij moet doen.
En nu ziet hij dat de oude man zijn stok op de vloer laat vallen.
Met grote moeite laat hij zich zakken en gaat naast Bill zitten, zodat deze zich niet alleen hoeft te voelen.

Iedereen moet emoties wegslikken.
Wanneer de voorganger zichzelf weer in bedwang heeft, zegt hij: 'Wat ik nu ga preken, zult u zich niet herinneren.
Wat u juist heeft gezien, zult u nimmermeer vergeten.'


'Kijk uit met hoe je leeft.
 Je kunt weleens de enige Bijbel zijn die iemand ooit zal lezen.'


©Voor mij Onbekend.


maandag 19 december 2016

Tijd van voorbereiding ...

Je woord uitleven (1)

De afgelopen tijd heb ik op de één of andere manier steeds nagedacht over het woord Focus en hoe ik dat ‘woord uitleven’ moest zien.
Dinsdagavond moest ik oppassen op mijn kleindochter, en ben ik er maar eens gaan zitten om wat gedachten op (echt) papier te zetten.
Mijn kleindochter was deze avond echt voorbeeldig, dus ik heb kunnen schrijven tot ik helemaal ‘klaar’ was.

Als eerste ben ik nog maar eens gaan kijken naar de betekenis en naar synoniemen van het woord Focus.
Natuurlijk weet ik dat best, maar toch, het is soms goed om het eens even op een rijtje te zetten, en .. het past ook wel echt bij mij om dit te doen.
Betekenissen: het zich concentreren op één punt; waar je speciale aandacht aan geeft; aandachtspunt; scherp stellen, invalshoek, perspectief.
Synoniemen: zwaartepunt; doel; doelwit; speerpunt.
Ik ervaar hoe goed het is om de betekenissen en de synoniemen zo op een rijtje voor me te zien, en het brengt me dan automatisch bij de Bijbelteksten die ik had gekregen.
Eigenlijk, zat ik me te bedenken, brengt het me nog verder terug.

Een tijdje geleden was ik de aanbidding voor de dienst aan het voorbereiden, en werd toen heel erg bepaald bij het gedicht ‘Neem de tijd, o mijn ziel.’
En hoewel ik dit gedicht in eerste instantie voor de dienst gebruikte, bleven de woorden mij ook persoonlijk ‘achtervolgen’, tot ik het gedicht een plaats gaf op de binnenkant van het kaft voor in mijn agenda voor 2017.
De tekst die ik daarbij geplakt heb, is Spreuken 4:23, waar staat:
‘Van alles waar over je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van leven.’
Het was voor mij op dat moment al heel duidelijk dat ik me in het jaar 2017 weer meer zou gaan richten (focussen 😊) op mijn tijd met God.

De afgelopen twee jaar ben ik nogal ontheemd en zoekende geweest, en dat heeft een behoorlijke weerslag gehad op mij, op wat ik deed en op moest gaan geven, op wat ik weer mocht gaan doen; op mijn schrijven, en daarmee ook op mijn tijd met God.
Ook door het feit dat ik niet meer om 6.00 uur ’s morgens mijn bed uit hoefde, raakte ik ontregeld en ik kon maar geen nieuw ritme te pakken krijgen en o, wat miste ik het.
Aan de andere kant is het ook goed om niet meer zo vroeg op te staan.
Na alle tropenjaren binnen ons gezin, is het heel goed om nu wat meer slaap te krijgen,
maar dat betekent wel, dat ik een nieuwe indeling van mijn dag moet gaan maken, en wel zo dat God toch die eerste weer wordt die ik ’s morgens ontmoet.
En dat was wat binnenkwam bij mij met dit gedicht; alsof Hij zei, daar moet je beginnen; daar begint het allemaal; dat is het belangrijkste en van daaruit volgt de rest.

‘Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te overdenken,
tot je door te laten dringen,
hoe groot Zijn liefde is.
Neem de tijd om te ontdekken
op welke wijze Hij Zijn liefde laat zien.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd, en vind rust
in Zijn liefde en trouw.
Neem de tijd
tot je hart gevuld is
met verwondering,
aanbidding en vreugde.

Het derde couplet heb ik er toen niet bijgeplakt, het zou er ook niet meer bij gepast hebben, maar goed, nu ik er zo mee bezig ben en deze dingen opschrijf, wordt het me duidelijk dat ik het toch ook in mijn agenda moest plakken (en dat heb ik inmiddels gedaan).

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd
tot deze kostbare waarheid
deel is van je leven.
Neem de tijd
en groei in volharding
en standvastigheid.

Zeg nu zelf, hoe goed past dit niet bij het woord Focus.

Als ik dan vervolgens nog eens kijk naar de Bijbelteksten die ik kreeg, dan draait het allemaal maar om één ding, namelijk om Hem, op tijd met Hem, op gefocust zijn op Zijn woord, op Zijn wil; op gehoorzaam zijn aan Hem, en van daaruit mogen weten dat Hij dan mijn weg bereidt.
Ach, zijn mijn mooiste en fijnste momenten immers niet wanneer ik met Hem en Zijn woord bezig ben, denk, schrijf, spit, overdenk, bid …
Zijn die momenten in Zijn aanwezigheid ook niet de momenten waar ik merk, ervaar, dat mijn kracht wordt herstelt!
Hoe mooi is het niet te merken (steeds opnieuw) dat God niet, nee nooit, loslaat; dat Hij zoekende harten de weg helpt terug te vinden; terug en tegelijk vooruit.

Je woord uitleven …
In eerste instantie zal dat voor mij dus zijn dat ik me focus op Hem, op mijn tijd met Hem.
Met dat ik deze dingen ontdekte, ben ik er ook al direct mee aan de slag gegaan.
Ik ga echt niet zitten wachten op 1 januari 😊
Ik zie het allemaal gewoon vast als tijd van voorbereiding naar het jaar 2017, waarin ik met het woord Focus aan de slag mag gaan.
Er zijn al verschillende dingen die in mijn gedachten kwamen, of die ik ergens las en die op de één of andere manier verbonden zijn met het woord Focus.
Ik heb ze netjes opgeschreven om er op een later tijdstip iets mee te kunnen doen.
Maar voor nu, voor nu is het het belangrijkste om als voorheen altijd mijn dag weer te beginnen met Hem en niet op een later tijdstip.
En als ik daar dan toch vroeger voor op moet staan: so be it!









Time with God
FF
First Focus

donderdag 15 december 2016

Pay it forward

'It is in loving – not in being loved – 
the heart is blessed;
it is in giving – not in seeking gifts –
we find our quest.

John of the Cross
Citaat uit 'Love is ...' - Promise Journal


Wat de wereld nodig heeft ...

Wat de wereld nodig heeft,
zijn mensen die willen liefhebben
zonder terug te verlangen.
Zijn mensen die willen geven,
zonder te ontvangen.

Wat de wereld nodig heeft,
is een vriendelijk woord
in plaats van een sneer.
Is zwijgen in plaats van spreken;
woorden doen immers soms zo zeer.

Wat de wereld nodig heeft,
is wat meer gerichtheid op de ander,
en niet uit winstbejag.
Is rekening houden met,
niet omdat het moet, maar mag.

Wat de wereld nodig heeft,
is minder van mijzelf,
maar meer van Hem.
Is gehoorzaam willen zijn;
luisteren naar Zijn stem.

Wat de wereld nodig heeft,
is dat wij Hem laten zien
in woord en daad.
Is laten zien wie Hij is
op de plek waar je staat.

Nav.  het stukje ‘Pay it Forward’ uit >> ‘Love is …’ – Promise Journal



dinsdag 13 december 2016

Het Licht schijnt in de duisternis!

Als je geest door een wolk bedekt is,
kan alleen Gods Licht je helpen
om alles weer helder te zien.

Uit: Ik fluister je naam
Van: L. Cote


Een prachtig citaat uit het boek ‘Ik fluister je naam’ van Lynn Cote.
Het is al ‘k weet niet hoelang geleden dat ik dit boek heb gelezen, maar deze regel raakte mijn hart; waarschijnlijk, omdat mijn geest vroeger regelmatig door wolken was bedekt.
En zoals gewoonlijk met dingen die mijn hart raken, heb ik hem opgeschreven en zorgvuldig bewaard.
Vandaag kwam ik hem weer tegen als mijn verlangen om te schrijven mij bij mijn ‘lijstje’ met citaten bracht.


Misschien is jouw geest op dit moment wel met een wolk bedekt; zie je alles door een donkere mist.
Is het binnenin je net zo grauw als dat het buiten is en verlang je ernaar dat deze maand maar snel voorbij is.
En misschien zelfs wel deze hele winter; zie je gewoon uit naar het voorjaar, naar dagen die lichter en langer zijn.

Ik wil beslist niet over deze dingen heen walsen, ik weet immers hoe sterk deze wolken kunnen zijn.
Maar toch, toch is het citaat zo’n waarheid!
Dat heb ik immers zelf ervaren; dat is immers waarheid geworden in mijn eigen leven.
Want hoe meer ik met God, met Zijn Woord, bezig was, hoe lichter het werd.
Wolken, die met het minste geringste konden verschijnen, bleven steeds langer weg.
En soms, soms verdwenen ze ook, als ik achter mijn laptop kroop om te schrijven over iets dat ik gelezen had in Zijn woord, of gewoon in een boek; of wat ik gehoord had in een lied.
Hoe meer, en hoe dichter ik bij Hem kwam, hoe minder ruimte er over bleef voor de wolken.
Zwaarmoedig, noemde ik mezelf vroeger, iets, dat ik ook terugzag bij mijn vader, bij mijn broer.
Ik wilde het niet, maar het was er wel.
En toch, toch …

Hoewel ik (voor mezelf) nog steeds eerder een glas half leeg zie dan half vol, toch is er weldegelijk iets veranderd, en gebruik ik het woord ‘zwaarmoedig’ niet meer voor mezelf.
Zijn licht is gekomen en heeft de vele donkere wolken verdreven.
Zijn licht heeft me geholpen om de dingen anders te zien, om anders om te gaan met dingen, om anders naar dingen te kijken.
En Zijn Licht helpt me nog steeds.


Zijn Licht …
Zijn Woord …
Jezus!

Ik wil het niet als een goedkoop antwoord op alles geven, zo van ‘bid maar, en …’; nee, geenszins.
Maar Hij is wel Het Licht, en Het Licht schijnt in onze duisternis!
Johannes getuigde van Hem. (Joh.1:5)

En deze maand, de donkerste van het jaar, herdenken en vieren wij dat dit Licht is gekomen.
Het Licht, dat jou kan helpen om alles weer helder te (gaan) zien.
Dit wil niet zeggen dat onze omstandigheden dan zomaar zullen veranderen, maar wel het duistere in ons.
Zijn Licht in onze harten …

Dan kunnen we nog steeds verdrietig zijn, of het moeilijk hebben, maar het Licht van Zijn Vrede overheerst, waardoor we aankunnen waar we doorheen hebben te gaan.
Een vrede, die de wereld niet kent, en je ook nooit zal kunnen geven.
Vrede, Shalom, van Jezus voor jou, voor mij.
Een vrede, die alle verstand te boven gaat.


Heer, ik bid, dat U Uw Licht laat schijnen in alle levens waar het donker en duister is, om welke reden dan ook.
Ik bid, U, Heer, om harten die zich vol verlangen gaan uitstrekken naar U, naar Uw wonderbaar Licht.
Ik bid, Heer, dat Uw Licht de donkere wolken die ons bedekken, verdrijft, opdat Uw Licht ons alles helder zal doen zien.
Brengt U harten in beweging waar zij moedeloos zijn geworden van schijnbaar ongehoorde gebeden en richt ze opnieuw op U, op Uw woord, op Uw Licht.
Raak verharde harten aan en maak ze weer zacht en daarmee ontvankelijk voor U en Uw woord.
Schijn met Uw Licht in onze harten, Heer, en verlicht deze donkere wereld met Uw wonderbaar Licht, met Jezus, Wiens komst naar deze wereld we deze maand herdenken en vieren.

In Jezus ‘Naam bid ik U dit.

- Amen - 


Het Licht schijnt in de duisternis,
en doorklieft de donkere,
schijnbaar ondoordringbare, lucht.

Het Licht doorbreekt het duister,
en verlicht elk hart, dat
onder de duisternis zucht.

Het Licht schijnt in de duisternis,
en richt op wat gebogen is,
terwijl het duister vlucht.


'Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, 
door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, 
zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.'

Filippenzen 4:6,7

zondag 11 december 2016

Glorie aan het Lam!

Jezus.
Zoon van God,
Mensenzoon,
Koning en Heerser;
Gods Woord
aan ons getoond.

Jezus.
Licht in de duisternis,
De weg, de Waarheid en het Leven.
Liefde, hoop en kracht,
leven en overvloed,
van God
aan ons gegeven.

Jezus,
centrum van ons bestaan.
Ons doel en ons licht,
onze weg, onze gids,
ons lied op de weg
die we gaan.

O Jezus,
wees het vuur in ons hart,
de wind in onze zeilen,
de reden dat wij leven;
in tijden van vreugde,
in tijden van smart.

Want voor U alleen,
o Allerhoogste Heer,
knielen wij
nederig
en gehoorzaam
neer.

Verlangend om met U
te worden verweven;
ja, om als U te zijn,
om als U te leven.

Glorie,
ja, glorie aan U,
o, Lam van God.
Want U alleen
bent het waard
om onze lof en eer
te ontvangen.

Tot U, o, heilig
Lam van God,
heffen wij onze stem,
en wij eren
en aanbidden U
met onze lofgezangen.



zaterdag 10 december 2016

Bemoediging bij het ouder worden(zijn)

Bij U schuil ik Heer,
want U stelt mij niet teleur.
U bent mijn rots,
mijn veilige woning,
waar ik steeds
naar toe kan gaan.

Mijn hoop is op U, Heer.
Van jongs af aan
vertrouw ik op U.
Want, vanaf mijn geboorte
bent U mijn steun;
vanaf de eerste dag
van mijn leven
hebt U mij beschermt.

Laat me ook nu dan,
nu ik oud ben,
niet aan mijn lot over, Heer;
laat mij niet in de steek,
nu mijn kracht afneemt.

U bent het immers, die mij droeg
vanaf mijn prilste bestaan;
Die mij droeg vanaf mijn geboorte,
en U hebt mij belooft
mij te zullen blijven dragen
tot ik oud en grijs ben.
U hebt gezegd dat U het hebt gedaan
en dat U het zult blijven doen.

Op U blijf ik vertrouwen,
(ook nu mijn kracht afneemt)
en ik blijf Uw naam prijzen.
Iedere dag wil ik vertellen
dat U rechtvaardig bent,
dat U bevrijding brengt.
O, er zijn geen woorden voor.

O, laat me toch niet in de steek, Heer,
nu ik oud ben en grijs;
laat mij toch nog aan mijn kinderen
en kleinkinderen mogen vertellen
van Uw grote macht en daden.

Want, Heer, Uw rechtvaardigheid is groot,
groter dan de hemel hoog is.
O, wat U doet is zo indrukwekkend;
wie is aan U gelijk, wie is aan U gelijk?

Troost mij, Heer,
laat mij U eer bewijzen.
Zingen over Uw grote trouw,
juichen van vreugde
om de bevrijding die U brengt.

Ja, Heer, ik kies er voor
om de moed niet te verliezen.
Want al vergaat mijn buitenkant,
mijn binnenste wordt door U vernieuwd
iedere dag opnieuw.

En zo richt ik mijn blik op het onzichtbare,
en niet op het zichtbare,
want het zichtbare is maar tijdelijk,
doch het onzichtbare is eeuwig.



Naar: Psalm 71:1,3,5,6,9,14,15,18; Jesaja 46:3b,4; Psalm 71:19, 21-24;  2 Korinthiërs 4:16,18

vrijdag 9 december 2016

One Word ...

Ongeveer een maand geleden kwam ik bij You Version het Leesplan 'One Word' (that will change your life) tegen.
Ik heb dat Leesplan gevolgd en het laat me niet meer los.
Nu moet ik zeggen dat ik de laatste jaren al wel een woord had dat met me meeging een nieuw jaar in, maar er mee bezig zijn op de manier waarop zij het er over hebben ..., dat toch weer niet.
Of het ook daadwerkelijk iets voor mij is, weet ik niet, maar het triggert me behoorlijk en ik ben er sinds die tijd wel regelmatig mee bezig.

In dit Leesplan wordt echt gesproken over een woord dat God geeft, dat je je daar op moet richten en daar voor open moet staan, en niet zozeer voor een goed woord.
Maar ja ...
Verschillende woorden leken er af en toe uit te springen, en ik schreef ze allemaal op: liefde, vertrouwen, kwetsbaar en verborgen.
En allemaal leken ze wat te hebben, maar dat gevoel van 'Yes ...' dat ontbrak.
Totdat dit ene woord mijn leven binnengewandeld kwam, toen gebeurde er iets vanbinnen.
Het bizarre is dat dit woord (of een vervorming van dit woord) echt wel tig keer voorkomt in dit Leesplan, maar er toen geen enkele keer uit sprong of me raakte.
Pas enige tijd erna las ik iets en ineens ...pats ... het woord kwam in mijn gedachten en mijn hart sprong op.
Vervolgens heb ik nog wel een tijdje er alleen maar over nagedacht en gebeden van 'Heer, is dit het echt?', maar alles op een rijtje zettend hoe het woord binnenkwam, de rust die ik had gekregen en het feit dat ik niet meer zo zeer bezig was met zoeken, bevestigden het aardig.
Maar, onzeker als ik 'soms' ben ... 'Heer, nog een woord van U ...?

Inmiddels heb ik vier Bijbelteksten; de laatste kwam vanmorgen nog binnen 😊.

  1. Spreuken 3:6
    (GNB)
    'Houd de Heer voor ogen bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg.'
  2. Psalm 16:11
    (GNB)
    'U wijst mij de weg naar het leven; in Uw aanwezigheid ben ik blij, in Uw nabijheid ben ik gelukkig, voor altijd.'
  3. Lucas 12:34
    (GNB)
    'Want waar je schat is, daar is ook je hart.'
  4. 2 Timotheüs 2:1
    (NB)
    'Jij dan, mijn kind, wees krachtig in de genade die is in Christus Jezus.'

Maar, de woorden die ik vanmorgen las in het Dagboekje, dat ik dit jaar met mijn verjaardag gekregen heb, zijn verantwoordelijk voor het definitief maken van dit woord en het ermee naar buiten komen middels dit schrijven.
Het is werkelijk alsof God rechtstreeks tot mij sprak, en spreekt.
Ik citeer een paar zinnen uit het boekje:
'Je verlangen naar een risicoloos leven, is een vorm van ongeloof. Je verlangen om dicht bij Mij te leven staat op gespannen voet met je pogingen om risico's te vermijden.
...
 Om Mij met je hele hart te volgen, moet je je neiging om voor veiligheid te kiezen, loslaten.
...
Als jij je blik op Mij richt ...'

Wow, dit kwam binnen, want ja, ik ben een mens die op safe speelt.
Weliswaar al een aantal jaren(sinds 2008) niet meer zoals vroeger, maar toch, regelmatig betrap ik mezelf er toch op dat ik nog steeds voor safe kies, of de neiging heb om voor safe te gaan.
En eigenlijk was ik daar opnieuw mee bezig terwijl ik met dit 'One Word-thema' bezig ben.
Ik was hier immers in stilte mee bezig; ik hield alles voor mijzelf.
Nou ja, oké, ik heb één vriendin de link gemaild als misschien ook iets voor haar; en ik zou wel het woord op mijn Blog zetten, en misschien noemen dat dit mijn woord voor het nieuwe jaar is, maar verder ...
Veilig, en daarmee ook een slag om de arm houdend voor als ...

Het is niet zo moeilijk om te schrijven over dingen die geweest zijn, die ik geleerd heb, gedaan heb, enz., maar schrijven over iets dat nog staat te gebeuren, daarin eerlijk en oprecht dingen benoemen, bijvoorbeeld, als ik het woord gewoon totaal vergeet ofzo, dat is wel even een ander verhaal.
Dan komt toch ook het woord kwetsbaar wel even om de hoek kijken.
(Even mijn gedachten tussen dit schrijven door: Hoezo perfectionistisch aangelegd. Of zal het simpelweg allemaal te maken hebben met mijn angst om fouten te maken? Maar dan is het helemaal raar, want, hoe zou ik hierin iets verkeerds kunnen doen ...?)
Hoe dan ook, ik wil deze uitdaging van mijn 'Woord uitleven' aangaan.
Je woord uitleven ...
Hm, ook dat is iets waar ik mijn gedachten (en gebeden) maar eens goed over moet laten gaan.
En, mezelf kennende, zal ik dat vast wel al schrijvende doen.


O ja, mijn woord?











(>> Achtergrond Foto 'Focus': Michael Klapwijk)

donderdag 8 december 2016

Altijd dicht bij mij!

Soms komt er zomaar weer een wat ouder gedicht in mijn blikveld; de ene keer doordat ik zelf hier en daar wat aan het lezen ben, en soms doordat iemand anders mij daar bij bepaald.
Dit keer bracht iemand anders mij dit gedicht opnieuw onder ogen.

Ik heb het ooit geschreven n.a.v. een 'inspirerende gedachte' van een kalender van Max Lucado.
En bij deze gedachte werden we opgeroepen om eens stil te staan bij Gods daden.
Even stilstaan bij God, Degene die alles in handen heeft; het heden, het verleden en de toekomst.
Even stil staan bij het feit, dat Hij iedere dag dicht bij mij is.
Even stil staan bij wat God voor mij heeft gedaan in het verleden.
Even stilstaan bij de hoop die ik heb voor de toekomst.
Even stil staan bij Zijn onmetelijke kracht en onnoemelijke macht.
Even stilstaan.
Even stil worden.

Nadenken, terugblikken, maar ook hoopvol vooruitkijken.
Wetende dat Hij altijd bij mij is.
Bij mij, bij jou, bij ons.
Dat dit gedicht jou mag bemoedigen; deze maand en in het nieuwe jaar.

Iedere dag bent U heel dicht bij mij.
Het doet er niet toe
of ik U ervaar of niet,
U bent er, en gaat mee aan mijn zij.

En als ik terugblik in de tijd,
dan zie ik ook daar Uw hand, 
Uw trouw, Uw liefde,
Uw nimmer afwezige Aanwezigheid.

Het geeft mij moed en kracht,
hoop voor de toekomst.
Want ik weet, alles is in Uw hand;
van U, en U alleen, is alle macht.



dinsdag 6 december 2016

Ik geef je eeuwig leven!



Heer, Uw woord klinkt:
‘Want alzo lief heb Ik de wereld gehad,
dat Ik Mijn eniggeboren Zoon gegeven heb,
opdat een ieder, die in Hem gelooft,
niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft!’

Hoor je Me goed, Mijn kind!
Eeuwig leven is voor jou
als je gelooft!
Twijfel toch niet langer,
laat je toch niet in de war maken.
Luister alleen naar Mij,
naar wat Ik tegen je zeg,
en geloof Mij op Mijn woord.

Ik hou zoveel van de mens,
van jou,
dat Ik Mijn enige Zoon 
naar de wereld stuurde
om te lijden en te sterven 
voor jullie zonden,
zodat de weg tot Mij 
weer vrij zou zijn,
en je straks voor eeuwig 
bij Mij  kunt zijn.

Niets dat jij doet, of laat,
kan dat bewerken,
alleen geloof 
in het volbrachte werk
van Mijn Zoon Jezus.
Neem dit Geschenk van Genade
toch aan, Mijn kind,
en geloof dat eeuwig leven
jouw deel is!

Nog even 
en dan vieren jullie 
opnieuw ‘Kerst’,
herdenken jullie de komst
van Mijn Zoon naar de wereld, 
en toch, 
toch zijn er nog velen
onder jullie, 
die wel geloven dat Hij kwam, 
en waarvoor Hij kwam,
maar toch nog leven in gebondenheid,
omdat ze niet de zekerheid hebben
dat ze gered zijn door Zijn vergoten bloed.

Mijn lieve kind,
open je ogen,
open je oren,
open je hart,
voor Mijn woord!
‘Ik had de wereld zo lief
dat Ik Mijn eniggeboren Zoon,
Degene wiens geboorte jij 
deze dagen herdenkt en viert,
gegeven heb, opdat een ieder,
EEN IEDER, Mijn kind,
niet verloren gaat,
maar EEUWIG LEVEN heeft.’

Och, Mijn geliefde kind,
Mijn hart is zo bedroefd om jou,
om jouw twijfel, 
jouw leven in onzekerheid.
Neem Mijn woorden aan, Mijn kind,
je mag het zeker weten,
want Ik heb het Zelf gezegd;
Ik heb gesproken.


Naar: Johannes 3:16

maandag 5 december 2016

zondag 4 december 2016

Gezien ...

‘Uw ogen zagen mijn vormeloos begin,
alles werd in Uw boekrol opgetekend,
aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één.’

Psalm 139:16


Afgelopen vrijdagmorgen was onze maandelijkse gebedsochtend voor Vervolgde Vrouwen en het waren deze woorden uit Psalm 139, die één van de vrouwen waar we voor baden, bemoedigde.
En wel op zo’n manier, dat zij vanuit haar wanhoop en verdriet, haar hoofd ophief naar God, en zichzelf en haar zeven kinderen voor Zijn troon bracht en pleitte dat God Zijn beloften na zou komen, nu zij alleen en zonder inkomsten was achtergebleven nadat haar man was vermoord om zijn geloof.
‘Heer, hier ben ik met mijn zeven kinderen …’ 

Met deze woorden moet ik denken aan het verhaal van koning Hizkia (Jesaja 37), waar Hizkia met een brief van koning Sanherib van Assur naar de tempel gaat en hem open neerlegt voor God.
‘HEERE van de legermachten, God van Israël, …
Neig, HEERE, Uw oor, en luister; open, HEERE, Uw ogen en zie. …’
(vers 16,17)


Misschien zijn jouw woorden nog wel de woorden uit Psalm 22 ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten’ en is je pijn en verdriet het enige wat je voelt en ziet.
Dan is het mijn gebed, dat je net als deze moeder van zeven kinderen zo bemoedigd wordt door de woorden van Psalm 139, dat je ook in staat zult zijn om je hooft naar boven te richten, van je pijn en verdriet af, naar Degene die jou kan helpen.
Zijn ogen zagen niet alleen haar, maar ook jou, vanaf het allereerste begin, van toen je nog geen enkele vorm had, toen je zelfs nog verborgen was voor je moeder en vader en alles werd opgeschreven in Zijn boek.
God zorgt voor je!
Hij zegt ook tegen jou:
‘Ik droeg je vanaf je prilste bestaan, Ik nam je op de arm vanaf je geboorte.
En Ik blijf je dragen , tot je oud en grijs bent.
Ik heb het gedaan en Ik blijf het doen; Ik neem je op de schouders, Ik red je.’
Jesaja 46:3b,4

Wat het ook is wat deze maand zo zwaar maakt voor jou, neem het op en ga ermee naar de Heer.
Leg het, net als die moeder van zeven kinderen en als Hizkia, aan Hem voor; je mag immers vrijmoedig naderen tot de troon van genade!
Pleit op Zijn beloften en vertrouw dat Zijn hulp komt op het juiste moment.


Heer, hier ben ik met al mijn zorgen en noden,
met mijn eenzaamheid, mijn pijn en mijn verdriet.
U hebt beloofd in Uw woord dat U er altijd voor mij zal zijn,
vergeet mij dan ook nu in deze tijd van moeiten niet.

Heer, hier ben ik, en ik spreid hier alles voor U uit.
Zie naar mij om, ja, hoor naar mijn gebed.
U bent de Almachtige, maar ook mijn Vader;
U bent de God, die verlost en redt.

Hier ben ik, hier ben ik, Heer
 en ik leg alles aan Uw voeten neer ….



vrijdag 2 december 2016

Nooit alleen!

‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?’
Psalm 22:2

David schreeuwt het uit naar God; hij heeft het zo moeilijk.
God lijkt zo ver weg, eigenlijk nog meer dan dat, hij voelt zich door God verlaten.
‘Dag en nacht roep ik’, schrijft hij, ‘maar U, mijn God antwoordt niet.’
Herkenbaar?

Wij kunnen ons soms ook zo door God verlaten voelen.
Zo eenzaam en alleen.
Onze gebeden lijken niet verder te komen dan het plafond.
En we roepen net als David, maar een antwoord blijft uit; 'waarom, waarom bent U zover weg; juist nu ik U zo hard nodig heb …'


‘Eloï, Eloï, lema sabachtani?’
Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?
Marcus 15:34

Vele eeuwen later klinken opnieuw dezelfde woorden, nu vanaf een in duisternis gehuld Golgotha.
Het is Jezus, Gods eigen Zoon, die deze woorden uitschreeuwt naar Zijn Vader in de hemel.
Schreeuwde David deze woorden vanuit zijn gevoel, Jezus schreeuwt deze woorden vanuit een echt verlaten zijn.
Leek het voor David dat God hem had verlaten, Jezus werd echt verlaten.
Voor ons: voor jou, voor mij …

‘Jezus werd verlaten opdat wij nooit verlaten zouden worden.’


We kunnen ons eenzaam voelen en alleen; het gemis van een arm of een schouder kan enorm zijn, vooral in een maand als deze, maar laten we niet vergeten, dat we door Jezus nooit of te nimmer meer echt alleen zullen zijn.
Hij is bij ons, altijd, elk moment.
Ja, meer nog dan dat, Hij is in ons.



donderdag 1 december 2016

Blessed, gezegend ...

‘Gelukkig is zij die geloofd heeft dat in vervulling zal gaan 
wat haar door de Heer gezegd is.’
GNB

‘… zalig zij die heeft geloofd dat er voleinding zal zijn van al wat tot haar 
gesproken is vanwege de Heer!’
NB

Lucas 1:45


Vanmorgen kwam dit woord tot mij met het lezen van een overdenking en bleef hangen.
Mijn gedachten gingen als vanzelf van dit Schriftwoord naar de vele beloften en bemoedigingen die God geeft in Zijn woord en waar ik zo graag over mag schrijven.
Wat hebben ze voor zin als we ze niet geloven?
Wat heeft het voor zin als we ze lezen, erover lezen, maar ze ons niet toe-eigenen en ze alleen zien als voor een ander, maar niet voor ons?
Wat heeft het dan voor zin dat God Zijn woord, de Bijbel, aan ons heeft gegeven, als we het alleen maar lezen als wel voor een ander, maar niet voor onszelf?
Wat heeft het dan voor zin dat God ons wilt bemoedigen met Zijn woord en wij het niet ...

Als ik alleen al aan mijn Dooptekst denk, dan … waar zou ik zijn zonder deze bemoedigende woorden.

Hebreeën 4:16 (NB)
‘Laten wij dan met vrijmoedigheid komen tot de troon der genade, opdat wij ontferming verkrijgen en genade vinden tot hulp te rechter tijd.’ 

Welk een liefde klinkt er niet door deze woorden heen; welk een ontferming en bewogenheid gaan er niet van deze woorden uit!
Vrijmoedig.
Ontferming.
Genade.
Hulp.
De aansporing: laten wij dan!
Toe dan, kom, ga ...
En weet je waarom we dan met een gerust hart naar die troon mogen gaan, nou, simpel, omdat Gods woord daarvoor zegt dat we een verheven Hogepriester hebben, Jezus, Gods eigen Zoon, die de hemel reeds is binnen gegaan.
En deze Hogepriester, zegt de Bijbel, kan volledig met ons meevoelen met onze zwakheden, want Hij heeft alle beproevingen net zo ondergaan als wij, alleen heeft Hij niet gezondigd.
Er is dus geen enkele reden om bang te zijn en niet te gaan naar die Troon van Genade.

Of gaan we wel naar die Troon, maar houdt het daar op?
Wel naderen tot die Troon van Genade, maar geen ontferming en genade tot hulp?
Dat is wel weggelegd voor onze buurman of buurvrouw, maar niet voor ons, want wij zijn en doen  …
Als God Zelf deze woorden in de Bijbel op laat nemen, zouden ze dan niet 100 % waar zijn, zowel voor jou als voor mij?
En met deze woorden ook niet alle andere beloften en bemoedigingen ?
Ik denk nu even heel menselijk, maar, hoe zou het voor God zijn als we wel komen en misschien ook nog alles bij Hem neerleggen, maar ons vervolgens omdraaien en verdrietig weglopen; Zijn belofte om ons op het juiste moment hulp te geven aan de kant schuivend.
Is daarmee ook niet tegelijk ons uitzicht en onze hoop verdwenen, en zeer waarschijnlijk daarmee ook onze vreugde en onze kracht.
Hij, die juist door deze woorden ons houvast is, onze hoop, onze kracht, ons uitzicht …


Het stukje dat ik vanmorgen las zei ook het volgende, namelijk dat Maria gezegend was omdat ze geloofde wat God zei, en dat ook wij, net als Maria gezegend zijn, en dan niet op het moment dat we Gods belofte ontvangen, maar op het moment dat we er voor kiezen om het aan te nemen.
Er voor kiezen! 
Onze gedachten en gevoelens aan de kant schuiven en ervoor kiezen om Zijn woord te geloven! Geloven, omdat Hij, die ze geeft, liefdevol en betrouwbaar is.
Geloven, omdat Hij, die ook de belofte gaf om een Redder te sturen, deze belofte nakwam en Zijn eigen Zoon zond om te lijden en te sterven voor onze zonden.
Zou Iemand, die zoveel van ons houdt, dan ook niet alle andere beloften nakomen?

Gezegend was Maria, omdat ze hoorde en geloofde.
Gezegend zijn wij, als wij horen(lezen) en aannemen.


Blessed, gezegend,
zijn wij als wij
Zijn woorden horen
en aannemen.

Blessed, gezegend,
als we op Hem
ons geloof en vertrouwen
stellen.

Blessed, gezegend,
omdat Zijn glorie
dan gezien zal worden
door ons heen.