Hoe bijzonder is het eigenlijk om met elkaar het Avondmaal te vieren!
Toch vond ik dit niet altijd zo, er was een tijd -gelukkig inmiddels jaren geleden, dat ik er steeds banger voor werd.
En hoewel het vast allemaal niet zo bedoeld is, en waarschijnlijk niet eens zo heel speciaal naar mij gericht, toch is daar de herinnering aan de opgeheven vinger, ‘priemende’ ogen die mij aankeken bij de woorden ‘want al die verkeerd eet en drinkt, eet en drinkt zichzelf een oordeel’.
Nu vind ik ook dat we niet zomaar en klakkeloos het Avondmaal moeten vieren, dat er een stukje zelfonderzoek mag zijn, en dat we zeker stappen moeten zetten als we weten dat er iets is ligt waar de Heer in Zijn Woord op doelt.
Maar ik kreeg met iedere keer dat het Avondmaal gevierd werd, het gevoel alsof ik daar niet hoorde te zitten aan die tafel, het gevoel van ‘wat doe jíj daar, hoe durf je’.
Let wel, het was mijn gevoel, ik heb nooit nagevraagd of dit ook zo was.
Toch weet ik nog als de dag van gister, dat toen op die ene zondagmorgen, terwijl ik aan de Avondmaalstafel zat en het gevoel van angst binnenkwam, het voor mij genoeg was.
Want van één ding was ik stellig overtuigt: het Avondmaal is niet door de Here Jezus ingesteld om ons bang te maken, of angst aan te jagen; en dat dit 'verkeerd eten en drinken' nooit in de Bijbel is opgenomen om de boventoon te gaan voeren.
Het Avondmaal is er om Hém te gedenken, om stil te staan bij wat Híj voor ons heeft gedaan!
Niet iets om bang voor te zijn, of te worden, het is juist voor zondaars, juist voor die mensen, die beseffen dat ze Hem en Zijn volbrachte werk zo hard nodig hebben!
Zijn liefde, Zijn genade, Zijn vergeving!
Het is juist iets moois, iets prachtigs om te mogen doen!
De verzen gingen er helemaal niet over, worden -voor zover ik weet, ook nooit met het Avondmaal gebruikt, maar met alles waar mijn gedachten al schrijvend* naar toegingen, plopte het gewoon zo ineens in mijn hoofd, en ik weet nog hoe blij ik ervan werd.
Tegelijk bekroop mij even later toch ook wel weer het gevoel van ‘klopt dit wel?’
In mijn schrift schreef ik toen deze gedachte op: ‘Avondmaal, zoveel meer dan alleen Zijn dood herdenken. Daarin ook de Kracht zien waaruit wij mogen leven.’
Verder liet ik het los en besloot later ook om het maar niet op te nemen in dat blogje.
In eerste instantie dacht ik er niet echt meer aan, totdat vorige week met het vieren van het Avondmaal degene die het voorbereid had ook sprak over de Kracht van het Avondmaal, en hoe Allesomvattend het eigenlijk is.
En ik had gelijk zoiets van ‘wow, dat is precies wat in mijn gedachten was en sluit precies aan bij wat ik had opgeschreven’, ik was er stil en blij van!
Ik kon het vervolgens hier natuurlijk niet bij laten, en zo ontstaat dan ook nu dit blogje, voortkomend uit wat ik ook heb mogen delen met de Groep en de persoon die het Avondmaal vorige week had voorbereid.
Ik verlang er dan ook echt naar om dit blogje te delen, want ik wil deze gedachten die mij zo blij maken niet alleen voor mijzelf houden, en ik hoop dat het voor ieder die meeleest het een bemoediging mag zijn, en dat het vieren van het Avondmaal voortaan een feest van her- en gedenken mag zijn, als ook tot Kracht.
Eerst de Bijbelverzen waar alles mee begon.
‘Wie is het die de wereld overwint, dan wie gelooft’, dat Jezus de Zoon van God is?’
1 Joh. 5:5
'En voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad, en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’
Gal. 2:20b
Geloven, dat Jezus de Zoon van God is, is geloven in Zijn volbrachte werk, is geloven dat Hij voor onze zonden de weg van lijden is gegaan.
Geloven, dat Jezus de Zoon van God is, is leven vanuit de liefde van Hem, Die ons zo liefhad, dat Hij Zijn leven voor ons gaf.
Geloven, dat Jezus de Zoon van God is, is geloven in de Overwinning die Hij heeft behaald met Zijn sterven aan het kruis over onze zonde en elke duistere macht en kracht die er maar is, door op te staan uit de dood.
Gelovend in deze Jezus, de Zoon van God, betekent in Hem meer dan overwinnaar zijn; is leven vanuit de Kracht die Hem deed opstaan uit de dood, is de wereld -met al haar leugens en bedrog, al haar verleidingen en misleidingen, overwinnend.
Het avondmaal vieren …
‘Doe dat tot Mijn gedachtenis’, zegt de Here Jezus.
‘Want zo dikwijls als u dit brood eet, en deze drinkbeker drinkt, verkondig u de dood van de Heer, totdat Hij terugkomt.’
‘Doe dat tot Mijn gedachtenis …’
Doen en gedenken, ons in herinnering brengen.
Zijn lijden en sterven.
Zijn opstanding en overwinning.
Zijn kracht in ons die geloven.
‘Hij, die in ons is, is machtiger dan hij die de wereld bezielt.’
1 Joh. 4:4b
Avondmaal vieren omvat al deze dingen:
Liefde – Lijden – Sterven – Opstanding – Overwinning – Kracht – Genade.
Allesomvattend!
‘Doe dat tot Mijn gedachtenis!’
‘Want zelf heb ik bij overlevering van de Here ontvangen, wat ik u weder overgegeven heb, dat de Here Jezus in de nacht, waarin Hij werd overgeleverd, een brood nam, de dankzegging uitsprak, het brak en zeide: Dit is mijn lichaam voor u, doet dit tot mijn gedachtenis.
Evenzo ook de beker, nadat de maaltijd afgelopen was, en Hij zeide: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, doet dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis.
Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt.’
1 Kor. 11:23-26
En dan begint het ook in mij te borrelen, en hoewel de woorden zeker niet allemaal als vanzelf komen, zijn ze er wel.
Ze moesten alleen nog even aaneengeregen worden tot één geheel.
Avondmaal vieren …
Avondmaal vieren.
Moment van stil makende verwondering
om de weg die Hij voor ons is gegaan.
Avondmaal vieren.
Moment van intense dankbaarheid
om wat Hij voor ons heeft gedaan.
Avondmaal vieren.
Moment van vreugdevol gedenken, en
tegelijk in stil en diep ontzag voor Hem staan.
Avondmaal.
Moment van Zijn Overwinning vieren en
kracht ontvangen om onze weg te gaan.
Dank U wel, Heer Jezus!
