Niets is kostbaarder?

Om over na te denken …

Vorige week donderdag kreeg ik de wekelijkse mail van Open Doors met Gebedsnieuws.
Waar de mails eigenlijk altijd een diepe indruk achterlaten, stemde deze mij ook behoorlijk tot nadenken.
Het gaat over een jonge moeder met zes kinderen die vorig jaar met een aanval van een terreurorganisatie al haar aardse bezittingen verloor, maar het ergste van alles voor haar was, dat haar Bijbel ook vernietigd was, het was haar grootste verlies.
Inmiddels heeft ze, naast verschillende hulpgoederen, ook een nieuwe Bijbel ontvangen.
Haar reactie hierop was de volgende: ‘Niets is kostbaarder dan de Bijbel onder alles wat we hebben ontvangen. Ik ben zo dankbaar.’ 

Niets is kostbaarder dan de Bijbel onder alles wat we hebben ontvangen.
Niets is kostbaarder dan de Bijbel!
Niets is kostbaarder dan …?

De afgelopen dagen kwam dit met regelmaat terug in mijn gedachten.
Niets is kostbaarder dan de Bijbel!
Is dat voor mij ook zo?
Och, natuurlijk heb ik de neiging om gelijk te zeggen dat dit zo is, want ja, Gods Woord is mega belangrijk voor mij; iedere dag gaat Zijn woord open.
Maar …
Ik heb geen idee hoe het is om zonder te moeten leven!

‘Het was moeilijk om zonder Gods Woord te moeten leven. Het afgelopen jaar was leeg.’

‘Het hield me weg van het Woord van God, de bron van mijn hoop en kracht.’

Wij leven (nog) in alle vrijheid, we kunnen overal een Bijbel vandaan halen, misschien hebben we er meerderen zelfs op onze boekenplank liggen, of in onze boekenkast staan; misschien ligt er zelfs wel één op ons nachtkastje, maar … is hij ook zo belangrijk voor ons dat we geen dag zonder kunnen?
Wat betekent de Bijbel, Gods Woord, voor ons?
Is Zijn Woord voor ons werkelijk de bron van hoop en kracht?
Heeft dit Boek voor ons zoveel waarde dat we geen dag zonder kunnen?

Hoe kostbaar is de Bijbel vóór ons?
Hoe kostbaar is de Bijbel voor jou?

Schilderij: Caroline van de Vate

>> Atelier 'De Oude Smederij'

Gewoon, even een vraag die mij bezighield(houdt), en die ik eens neer wil leggen om ook over na te denken.

Het benauwde hart ...

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 15.

Johannes 14:27b
‘Uw hart worde niet ontroerd en zij niet versaagd.’
SV

‘Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.’
HSV

Hoewel de woorden een gebod inhouden, proef ik tegelijk een grote liefde in deze woorden die de Here Jezus spreekt.
Liefde, als ook kennis van ons menselijk hart, van mijn hart.
Uw hart worde niet ontroerd of versaagd …
Ontroerd, oftewel: ontsteld, aangedaan, onthutst, geschokt, overstuur, van slag, radeloos.
Versaagd, oftewel: bevreesd, moedeloos, terneergeslagen, lusteloos, bang, wanhopig, vertwijfeld.

Uw hart worde niet ontroerd of versaagd …

De afgelopen week was ik een beetje down.
Ik was moe, had pijn, en was erg futloos en het ontbrak me gewoon aan enige energie.
Alles kostte zoveel moeite, en mijn tranen zaten hoog; elk vriendelijk woord bracht ze weer naar boven.
En hoewel het misschien in de huidige omstandigheden misschien niet zo vreemd is, toch voelde het vervelend en wilde ik me helemaal niet zo voelen, en toch lukte het me maar niet om me er overheen te zetten, ook al waren er bijzondere momenten, waarin ik Gods troostende nabijheid zo ervoer.
En zo kwam daar gister de gedachte om dan maar weer eens verder te gaan met deze serie, alleen, ik kon me er gewoon nog niet toe zetten, en ook vandaag lukte het me eigenlijk maar niet.
Het is dan ook al ver in de middag als ik tenslotte toch maar besluit om het boekje en het gedicht, dat ik er al bij geschreven had, te pakken om er toch maar mee aan de slag te gaan.

En uitgerekend deze keer gaat het over ‘Het benauwde hart’, en word ik er op gewezen dat ‘waar ik een benauwde geest in mij omdraag, ik in rechtstreekse ongehoorzaamheid aan Zijn gebod handel’. 
Maar Susannah wijst op meer dan alleen het gebod dat in deze woorden van de Here Jezus ligt.
Ze wijst ook op Degene die deze woorden spreekt, op Zijn liefde en genade.
Ze wijst op het verdriet dat we Hem aandoen met ons gebrek aan vertrouwen; onze dwaasheid om lasten zelf te willen dragen in plaats van aan Zijn voeten neer te werpen.
Over de toon van bestraffing en teleurstelling die ze ook in deze woorden hoort.
En dat ons hart eigenlijk, na alles wat Hij voor ons heeft gedaan, helemaal niet bang behoort te zijn.
‘Maar toch’, zegt ze, ‘wat haalt vrees de voetstappen van blijde verzekerdheid vaak in! Wat ga ik spoedig weg uit het licht van Uw aangezicht naar de diepe schaduw die de berg van mijn zonde werpt.’

Waarom zou ons hart ontroerd zijn?
Is het zonde, zijn het gevoelens van onwaardig zijn?
Of zijn het de dingen die gebeuren, de zorgen van het leven, ergernissen, teleurstellingen?
Het zijn haar volgende woorden die in mij iets raken en verandering brengen.
‘Ga opnieuw tot uw lieve Heere, mijn ziel, en leg alles wat u in de war brengt en u verdriet doet aan Zijn voeten neer. U zult Hem zeker horen zeggen: Uw hart worde niet ontroerd of versaagd. Heel uw smart is bij Mij bekend. Ik leid en bestuur alles wat op u betrekking heeft. Is het moeilijker om in al het kwaad van de aarde op Mijn liefde te vertrouwen dan op de eeuwige vreugden?’

Als ik het gedichtje erbij pak, zie ik dat ik er een notitie bij had gemaakt: ‘Niet vergeten welke woorden Jezus ervoor spreekt!’
Susannah verwijst er niet naar, maar doordat ik meestal nog even de gegeven Bijbelteksten nalees in mijn Bijbel, wil ik het toch aanhalen, omdat ik denk dat deze woorden juist heel belangrijk zijn voor hetgeen vandaag centraal staat.
De Here Jezus zegt: ‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef ik u; niet zoals de wereld die geef, geef Ik die u.’
En dan volgen de woorden: ‘Uw hart worde niet ontroerd en zij niet versaagd.’
Mijn vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u, geen gewone vrede, geen vrede zoals we kennen in de wereld, maar hemelse vrede, Shalom!
Vrede, die elk verstand te boven gaat, omdat zij komt van de Vredevorst.
Het is op basis van de Vrede die Hij geeft, dat Hij ook zegt: Uw hart worde niet ontroerd en versaagd!'
Het betekent voor ons, voor mij, kiezen.
Blijf ik hangen in, of zet ik alles op alles om te midden van wat mijn hart ook zo ontroerd en versaagd, op Hem te zien, op wie Hij is, op wat Hij heeft gedaan, en wat Hij heeft gezegd en beloofd.

‘Ontsluit mijn ogen en laat mij aanschouwen de wonderen van Uw wet.’
Of zoals de NB zo mooi zegt: 'Geef zicht aan mijn ogen, dat ik acht sla op de wonderen uit uw Wet!'
Psalm 119:18

Heer, wat kent U het hart
van ons mensen toch goed.
U geeft ons een opdracht,
maar komt ons daarvoor al
met zoveel liefde tegemoet.

U, Die Zelf mens was,
weet hoe wij mensen zijn.
Hoe makkelijk wij ons
laten leiden door zorgen,
door verdriet en pijn.

O, Heer, is het daarom niet
dat U eerst Uw vrede geeft?
En is dat tegelijk geen blijk
van welk een grote liefde U
voor Uw kinderen heeft?

Heer, laat zo Uw vrede heersen in mijn hart,
dan zal er geen ruimte zijn voor smart.
Want Uw Liefde en Vrede zal mijn angst verjagen,
als ook andere dingen die mij zo kunnen belagen.
Help mij steeds opnieuw te kiezen om op U te zien,
vertrouwend op de grootheid van de God die ik dien.

- Amen -

De mooiste handen!

Lang geleden was er eens een koning die met de koningin in een prachtig paleis woonde.
Het verhaal gaat dat de koning drie lieftallige dochters had die elkaar in schoonheid leken te overtreffen. De een was nog mooier dan de ander en uiteindelijk werd hun schoonheid een onderlinge bron van irritatie en wrevel, want de dochters vonden alle drie van zichzelf dat ze de mooiste waren in het land.

De koning was het gekibbel beu en zei op zekere dag, om van het gezeur af te zijn, dat de vrouw met de mooiste handen zou worden uitgeroepen tot de schoonste vrouw uit het koninkrijk.
Dat vonden de dochters alle drie een geweldig idee, want ze waren er ieder afzonderlijk vast van overtuigd dat niemand aan hun handen zou kunnen tippen.

“Mijn handen zijn overduidelijk hemels,” sprak de eerste dochter, wier ranke vingers straalden met een natuurlijke gloed die ze had verworven bij het plukken van aardbeien in de koninklijke tuin.
“Ze zijn mooi om te zien,” sprak de tweede terwijl ze haar lip vol minachting krulde.
“Maar niets vergeleken bij die van mij.”
Zij verzorgde de rozen in de koninklijke tuin met haar welgevormde vingers en waar ze maar kwam droeg ze die zoete, overweldigende geur van de rozen met zich mee.
Als ze de troonzaal binnenkwam zwaaide ze haar handen met een weids gebaar in het rond en snoof de koning de geur met een gelukzalig gezicht op.
Maar de handen van de derde dochter straalden als kristal.
Zoiets had werkelijk niemand eerder gezien.
Ze zat elke dag uren bij de koninklijke rivier en verzorgde haar handen met de uiterste zorg, zodat ze blonken als waterdruppels in de reflecterende zon.
“Vertel ons vader,” pleitte de eerste dochter tenslotte, “wie van ons heeft de mooiste handen?”
Dat was een moeilijk besluit voor de koning, die met zijn raadslieden in overleg ging om de juiste beslissing te nemen.

Net op dat moment ging de deur van de troonzaal open en strompelde er een in lompen gehulde bedelaar binnen.
“Een aalmoes,” mompelde hij, terwijl de wachten toesnelden om hem er uit te gooien, maar dat ging de koning te ver.
Die wilde wel eens zien hoe zijn dochters zouden reageren op deze onverwachte verschijning.
De bedelaar wendde zich tot de eerste dochter die haar zachte aardbeihanden ontzet omhoog stak en terugdeinsde achter een koninklijke pilaar.
De tweede dochter zwaaide wild met haar handen om de stank van de bedelaar te verjagen met de rozengeur van haar schone handen, maar toen dat niet lukte, rende ze huilend weg.
En de derde dochter sidderde van angst dat haar kristal getinte handen bevuild zouden worden door een aanraking van dat vieze mannetje.
“Ga weg,” fluisterde ze angstig. “Scheer je weg van hier.”

Toen stapte de oude, gebochelde dienstbode van de koning naar voren en legde haar hand op de schouders van de bedelaar.
“Arme man,” sprak ze zacht. “Waar kom jij opeens vandaan. Ik heb je nog nooit eerder gezien, maar ik zal je wel helpen.”
Ze zocht in haar schort en haalde er een zilveren dukaat uit die ze liefdevol in de bevende hand van de bedelaar legde.

Op hetzelfde moment, zo gaat het verhaal, veranderde de bedelaar in een machtige, stralende engel die met vastberaden stem zei: “De mooiste handen zijn van de mens die klaarstaat om zijn medemens een helpende hand toe te steken. Dat zijn de enige handen die er toe doen in het koninkrijk van God.”

Naar een oude legende.
Copyright >> 'ActiefOnline'
Met toestemming

Overwinnend leven ...

BemoedigingsMomentje

Moeilijk te rijmen ...

Recht uit mijn hart.

Gistermiddag zijn we met ons Gebedsgroepje voor de Vervolgde Vrouwen naar het Bezoekerscentrum van Open Doors geweest.
Hoe graag ik ook een goed ‘verslag’ zou willen geven van deze middag, ik ben er niet toe in staat.
Zelfs nu, een dag na, wrikt en wringt het in mijn binnenste en strijden allerlei gedachten en gevoelens met elkaar, zo intens, zo heftig, zo indrukwekkend, en tegelijk zo aansporend en aanmoedigend.
Achter de deuren van dit centrum heerst een diepe vrede en rust ondanks de intense, en moeilijke, en verdrietige boodschap die hier klinkt, en zichtbaar is gemaakt.
Diepe rust en vrede te midden van een boodschap van vervolging en lijden, van martelingen en dood.

Hoe moeilijk is dit voor mij te rijmen …

De boodschap die vandaag de dag steeds harder klinkt, de boodschap over opwekking, wonderen en tekenen, manifestaties van de Geest, van hoe kostbaar en waardevol, hoe geliefd we allemaal zijn door God, hoe Hij ons wil zegenen met overvloed, omdat Hij een God van Liefde is; kom zoals je bent, kom zoals je bent, maakt niet uit hoe en in welke hoedanigheid.
Hoe moeilijk is het voor mij te rijmen met woorden als ‘dat we niet bang hoeven (mogen) zijn, omdat angst niet van God is’, immers ‘de volmaakte Liefde drijft de vrees uit’, dus wie vrees heeft, angst …
Hoe moeilijk is dit voor mij te rijmen met diensten die het tegenwoordig aan populariteit aan het winnen zijn met hun bijna ‘mega, showachtige’ vorm.
Het Woord zo kort mogelijk houden, teksten projecteren op het scherm, of aflezen van je telefoonscherm (!); steeds minder hoor je het geritsel van bladzijden van de papieren Bijbel.

Hoe moeilijk is dit alles voor mij te rijmen …

Een enkele bladzijde uit de Bijbel, of een enkel Bijbelboek.
Samen delend, elke week iemand anders de bladzijde of het enkele Bijbelboek.
De hele Bijbel uit het hoofd leren want …!
Kilometers lopen, zelfs diep in de nacht, in weer en wind.
Samenkomen in diepst geheim.

Angst voor het geluid van motoren want …
Angst voor politie die …
Angst, wie kan ik vertrouwen, wie niet …
Angst, voor verraad.
Angst, om ontdekt te worden …

Marteling, gevangenisstraf, eenzame opsluiting, in een cel of container, of zelfs een eigen slaapkamer …
Ontvoeringen, verkrachtingen, flitsende kapmessen, vuur … mens – dier – bezittingen soms levend verbrand.
Verstoten en buitengesloten.
Worstelingen en trauma’s. 
Mannen en vrouwen, vaders en moeders, jongens en meisjes, broertjes en zusjes …
Jong en oud …
Pijn en verdriet, angst en wanhoop, haat en …

Verstopte Bijbels, tot diep onder de grond.
Fluisterend gezang.
Hoop te midden van wanhoop.
Vreugde te midden van pijn en verdriet.
Vergeving.
Genezing.
Moed.
Geloof en vertrouwen.

Het is moeilijk te rijmen …

Mijn boekenkast vol Bijbels, Dagboeken en andere christelijke boeken.
Ik zing waar en wanneer ik maar wil, en het maakt niet uit of ramen of deuren open zijn, of ik in huis ben of op straat, of in mijn auto.
Op zondag gewoon naar de kerk, en keus daarin te over, en ook altijd dichtbij.
Bijbelstudiegroep.
Gebedsgroep.
Gaan en staan waar je wil …

Nog wel …
Maar, wat als …

‘Trouwens, allen, die in Christus Jezus godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden.’
2 Tim. 3:12

‘Ondanks de uiterlijke omstandigheden weten gevangen christenen zich innerlijk te richten op God!’
(Uit: ‘Samen zingen is God aanbidden!
Berichtje Facebook – OpenDoors)

En wij?
Ik?

‘Moed hangt niet af van de omstandigheden, maar van de verhouding met God, Die onder alle omstandigheden Dezelfde blijft!’
(Corrie ten Boom)

‘Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus,
Die, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was,
het kruis heeft verdragen, en schande veracht,
en is gezeten aan de rechterhand 
van de troon van God.’
Hebr. 12:2a

Je kunt je ogen sluiten
en leven als een struisvogel
met je hoofd in het zand.
Je kan je oren sluiten
voor wat de Heer zegt
in Zijn Woord.
Maar je kunt niet tegenhouden
dat zál gebeuren zoals Hij
heeft gesproken en voorzegd.

Je kan meegaan met elke stroom
en zo een rustig leven leiden
zonder al te veel moeite en strijd.
Je kunt meegaan in de flow
en gewoon simpelweg
je leven leven.
Maar de dag zal komen
dat zál gebeuren, dát
wat Hij heeft gezegd.

Je kunt leven zoals je wilt,
je kunt doen wat je wilt,
en je kunt gaan waar je wilt.
Je kunt denken wat je wilt,
je kunt zeggen wat je wilt,
en je kunt voelen wat je wilt.
Maar je zult nóóit kunnen
zeggen, dat je de kans om te
kiezen is ontzegd.

Kies voor Jezus,
blijf dicht bij Hem, en
lees zélf Zijn Woord!
Wees waakzaam en
laat je niet misleiden
door mooi gepraat.
Wie Jezus volgt, zal óók
worden vervolgd; Hij
heeft het Zelf gezegd.

Maar dit mag je weten:
nu sterven aan jezelf is
straks leven in eeuwigheid.
Nu delen in Jezus’ lijden,
is straks delen in Zijn
heerlijke heerlijkheid.
Geloof en vertrouw
op wat Hij in Zijn Woord
heeft voorzegd.

Achter de deuren van het Bezoekerscentrum heerst een diepe vrede en rust ondanks al het lijden van onze vervolgde broeders en zusters.
Diepe rust en vrede te midden van beelden en verhalen vol immens verdriet, trauma’s en worstelingen.
Diepe rust en vrede, door de daar werkzame, met diepe ontferming bewogen harten, tot Zijn eer.

Jezus alleen,
Die het voor
het zeggen heeft.
Jezus alleen,
Wiens voetsporen
worden gevolgd.
Moedig voorwaarts
gaand totdat voltooid
is wat Hij heeft gezegd.

‘Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. 20En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld.’
Matth. 28:19,20

‘En dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijn.’
‘Matth. 24:14

👉 'Open Doors Bezoekerscentrum'

Lees eventueel ook: 

>> 'Niets is voor Hem onmogelijk'

>> 'Women to Womendag 2013'

>> 'De onzichtbare hand van God wordt in beweging gebracht door gebed.'