Hij komt terug!

Hemelvaart

De Strandloper

Ze was zes jaar toen ik haar voor het eerst op het strand ontmoette.
Ik kom hier wel vaker want als het me allemaal wat teveel wordt trek ik me hier graag even terug.
Om even uit te waaien en alles te vergeten.
Ze was in het zand aan het spelen en had net een zandkasteel gebouwd toen ze opkeek.
Haar ogen waren net zo blauw als de zee.

“Hallo”, zei ze.
Ik knikte een beetje, want ik was niet echt in de stemming om me met een klein meisje bezig te houden.
“Ik ben aan het bouwen”, zei ze weer.
“Ja dat kan ik wel zien”, zei ik ongeïnteresseerd. “Wat is het?
“Ik weet niet. Het is gewoon fijn om het zand te voelen.”
“Dat is waar,” dacht ik en ik schopte mijn schoenen uit.
Net op dat moment zweefde er een strandloper voorbij.
“Dat is geluk,” zei het meisje.
“Wat zei je?”
“Dat is geluk. Mamma zegt dat strandlopers vreugde en geluk brengen.”
De vogel was inmiddels achter de wolken verdwenen.
“Tot ziens geluk,” mopperde ik sarcastisch.
“Tot ziens geluk en goedemorgen mijnheer pijn.”

Ik draaide mij om.
Ik was depressief en ontmoedigd.
Nee, mijn leven kende geen vreugde en geluk.

“Hoe heet je?” vroeg het meisje weer.
Die liet zich niet zomaar uit het veld slaan.
“Rob”, zei ik. “Ik ben Rob Peters.”
“Oh. Ik ben Wendy.”
Toen giechelde ze.
“Je bent wel grappig,” zei ze toen.
Ondanks mijn zelfmedelijden moest ik toch even lachen en liep toen door.
Haar zangerige gegiechel werd gedragen op de vleugels van de wind.
“Kom je weer terug, Mijnheer P? Dan hebben we weer een mooie dag,” riep ze me nog na.

Ik was erg druk in de dagen die er op volgden, maar toen ik op een morgen vermoeid mijn handen in het afwaswater liet rusten, dacht ik opeens: “Ik heb een strandloper nodig!”
Ik deed mijn jas aan en vertrok naar het strand.
Het was guur maar ik liep stevig door en probeerde tot rust te komen.
Het meisje was ik vergeten, maar opeens stond ze daar weer.
Wat een verrassing.
“Hallo, mijnheer P,” zei ze.”Wil je misschien met me spelen?”
“Wat wil je dan doen,” zei ik lichtelijk geïrriteerd.
“Ik weet het niet. Jij mag het zeggen.”
“Een rollenspel misschien?”, antwoordde ik een beetje cynisch.
Daar was die zonnige lach weer.”Wat is dat, een rollenspel?”
“Laat maar zitten”, zei ik. “Laten we maar een eindje wandelen.”
Het viel me op dat ze er erg bleekjes uit zag.
“Waar woon je eigenlijk?” vroeg ik haar.
“Oh, daar.”
Ze wees met haar kleine handje naar wat zomerhuisjes die tegen de duinen stonden aangedrukt.
“Ook raar,” dacht ik.“Wie woont er nou in een zomerhuisje in het midden van de winter.”
“Waar ga je dan naar school?”
“Ik ga niet naar school. Mamma zegt dat we vakantie hebben.”
Terwijl we langs het strand liepen kwebbelde ze aan een stuk door, zoals alleen een klein kind dat maar kan, maar mijn gedachten waren er maar half bij.
Toen ik tenslotte weer naar huis ging zei Wendy nog dat het weer een hele goeie dag was geweest.
Ik was het met haar eens; ik voelde me inderdaad heel wat beter. 

Een paar weken later toen ik onder zware druk was komen te staan zocht ik in wanhoop mijn strandje weer op, maar ik had echt geen zin om Wendy te zien.
Ik zag een vrouw op het balkonnetje van het strandhuisje zitten, waarschijnlijk haar moeder, en ik vroeg me af of ik haar niet zou moeten vragen om dat bemoeizuchtige kind even thuis te houden.
Maar Wendy had me al gezien en toen ze in mijn buurt was gekomen zei ik op harde toon: “Moet je luisteren, ik heb nu echt geen zin om met je te praten. Ik ben liever alleen vandaag.”
Ze zag er vandaag grauw en ziek uit en leek ook wat kortademig.
“Waarom wil je dan alleen zijn?” vroeg ze.
Ik keek haar boos aan en schreeuwde ruw: “Omdat mijn moeder gestorven is!”
Terwijl ik het zei, dacht ik: “Lieve hemel, waarom zeg ik dit in godsnaam tegen dit kleine kind?”
“Oh”, zei ze zacht.”Dan is dit dus een slechte dag.”
“Ja, zo is dat”, zei ik bot. “En gisteren was het ook een slechte dag, en eergisteren ook en, ach, hoepel toch op.”
“Deed het pijn?” wilde Wendy weten.
“Deed wat pijn?”
Ik was boos op haar, ik was boos op mijzelf.
Wat moest ik nou?
“Nou, toen ze stierf? Deed het pijn?”
“Natuurlijk deed het pijn!” beet ik haar toe en toen draaide ik me om en liep vol zelfmedelijden met lange passen bij haar weg.

Ik ging pas een maand later weer naar het strand, maar Wendy was nergens te zien.
Ik voelde me schuldig en was ook beschaamd over de manier waarop ik haar behandeld had en eigenlijk miste ik haar wel.
Ik zag het strandhuisje weer en besloot aan te kloppen.
De deur werd opengedaan door een jonge vrouw met een door pijn getekend gezicht en goudblond haar.
“Hallo,” zei ik. “Ik ben Rob.Rob Peters. Ik kom hier wel vaker en praat soms met je dochtertje. Maar vandaag zie ik haar niet. Weet U waar ze is?”
“Oh mijnheer Peters. Komt U alstublieft binnen. Wendy had het altijd over U. Ik ben bang dat ze U misschien wel een beetje heeft lastig gevallen.Vergeeft U het haar alstublieft.”
“Natuurlijk heeft ze me niet lastig gevallen. Ze is echt een heel lief kind.”
Terwijl ik het zei realiseerde ik me dat ik het echt meende.
“Waar is ze, mevrouw?”
“Wendy is vorige week overleden, Mijnheer Peters. Ze had leukemie. Dat heeft ze U misschien niet verteld.”

Het was alsof ik een klap met een hamer kreeg en ik greep mij vast aan een stoel.
“Ze hield zoveel van het strand, dus toen ze vroeg of ze hier nog een tijdje kon wonen kon ik haar dat gewoon niet weigeren.
Het leek wel alsof het hier veel beter met haar ging dan in de stad en ze had zoveel “goede dagen”.
Zo noemde ze dat.
Maar de afgelopen tijd ging het mis. Ze ging zienderogen achteruit.”
Haar stem stokte.
”Ze heeft nog iets voor U achtergelaten. Oh, waar heb ik dat nu gelaten? Kunt U even wachten, dan zoek ik het op?”
Ik knikte als in een trance terwijl mijn gedachten zich als een wirwar door elkaar wrongen.
Kon ik maar iets zeggen tegen deze dappere, lieve vrouw wat haar zou helpen.

Ze kwam weer terug en reikte me een groezelige enveloppe aan.
Er stond met grote zware letters met kinderlijke krullen “Mijnheer P” op geschreven.
Er zat een tekening in, gemaakt met waskrijt.
Een groot geel strand en een diepblauwe zee en een bruine vogel.
Onderaan stond heel netjes geschreven: Een strandloper die je geluk brengt .
De tranen sprongen in mijn ogen, en mijn hart dat zolang vergeten had hoe het was om lief te hebben, sprong open.
Ik nam Wendy’s moeder in mijn armen en huilde.
“Het spijt me zo. Het spijt me zo.”
Ik herhaalde het wel tien keer en we huilden samen in elkaars armen.

Die prachtige, kostbare tekening hangt nu in een mooie lijst in de studeerkamer.
Zes woorden maar, een woord voor elk jaar van haar leven, woorden die me zoveel geleerd hebben over moed, liefde en onbaatzuchtigheid.
Een geschenk van een kind met ogen zo blauw als de zee en met haar als het zand.
Dat kind gaf mij het geschenk van de liefde.


Auteur onbekend
👉 De Haardstee - Dichtbij het vuur
      Verhalen

Ik weet het wel!

Er is weer een nieuwe 'Bemoediging voor de Nacht'.
>> 'Ik weet het wel' n.a.v. Psalm 135:5

Welterusten en slaap lekker straks!

Een liefdevolle groet,
Rita 

Ik wacht op jou ...

Heer,
Uw woord klinkt:
‘Nader tot God,
en Hij zal tot u naderen.’

In Christus
bent U, o God,
heel dicht bij ons gekomen
en nu wacht U op ons,
op het hart dat verlangt
ook dichter bij U
te komen.

Nader tot Mij,
en Ik zal tot u naderen;
zoek Mij,
en je zult Mij vinden.

Laat de wereld,
je werk, je agenda, je telefoon,
je computer, je …,
laat alles voor wat het is,
en zoek Mij aangezicht.
Laat alles achter,
laat alles los
voor een ontmoeting met Mij.
Laat dat steeds weer,
ja, iedere dag opnieuw,
je grootste en hoogste prioriteit zijn.

Neem Mijn Woord tot je,
lees en overdenk,
kauw en herkauw,
want hierdoor spreek Ik tot jou.
Je zult kracht ontvangen,
je zult bemoedigd worden,
je zult de weg vinden
die Ik wil dat je gaat.

Kom tot Mij,
en Ik kom tot jou;
hoe moeilijk alles ook is,
samen met Mij kun je het aan.

Kom tot Mij,
en Ik kom tot jou,
Mijn kind, Ik wacht op jou
om je Mijn barmhartigheid te bewijzen;
iedere morgen weer!

Kom, Mijn kind, kom!
Ik wacht …

Naar: Jacobus 4:8

Iedere dag nieuwe kansen ...

Soms blijven bepaalde dingen heel lang stil liggen, of in dit geval stil staan.
Ik heb het over mijn 'Promise Journal - Love is ...'.
Het heeft iets meer dan twee jaar nu achter mij in het raamcozijn gestaan, en een enkele keer het ik het in mijn hand genomen om er weer mee verder te gaan, om er weer in te schrijven, maar de woorden kwamen niet.
Tot deze week.
Omdat het inmiddels zolang is geleden dat ik erin schreef en hier een blogje ervan plaatste even weer een fotootje van dit prachtige boekje.

Titus 2:12-14
'Ze voedt ons op en leert ons dat we ons moeten afkeren van ons goddeloze leven en onze wereldse verlangens en dat we bezonnen, rechtvaardig en vroom moeten leven in deze wereld, in afwachting van het geluk waar we op hopen: de verschijning van de heerlijkheid van onze grote God en redder, Christus Jezus. Hij heeft zijn leven voor ons gegeven om ons vrij te maken van alle ongerechtigheid en om ons te maken tot een volk, dat gereinigd is van zonde, hem alleen toebehoort en zich inzet voor het goede.'

'Life begins each morning...

Each morning is the open door to a new world
- new vistas, new aims, new tryings. '

Leigh Mitchell Hodges

'Het leven begint elke ochtend ...

Elke ochtend is de open deur naar een nieuwe wereld
- nieuwe vergezichten, nieuwe doelen, nieuwe beproevingen.'

Als we aan het einde van de dag terugkijken en teleurgesteld zijn in onszelf omdat dingen ons (weer) niet zijn gelukt, of we misschien voor de zoveelste keer hebben gefaald, hoe heerlijk is het dan dat we weten mogen dat er bij Hem steeds weer vergeving is, als ook nieuwe kansen, want als Hij vergeeft, denkt Hij er niet meer aan.
En zo geeft Hij ons ons nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden om te leren, en om te groeien in geloof en vertrouwen in Hem.
Laten we onszelf daarbij steeds herinneren aan wat Hij voor ons heeft gedaan.

Uit liefde voor Hem,
Die Zijn leven voor ons gaf,
ons oude leven de rug toekeren.

Uit liefde voor Hem,
Die aan het kruis droeg onze straf,
alles wat tegen Hem ingaat blokkeren.

Uit liefde voor Hem,
Die ons onze zonden vergaf,
alleen dat doen wat Hem zal eren.

Zie, iedere dag geeft een nieuw begin,
iedere morgen een mogelijkheid,
om in groeiend geloof en vertrouwen 
te leven tot Zijn eer en heerlijkheid.

N.a.v.  het stukje ‘New Life Starting Now …’ uit ‘Love is …’ – Promise Journal

Leef als ...!

Voor corona maakte ik voor jaren deel uit van een vrouwenbijbelstudiegroep.
Afwisselend luisterden we naar een CD of gebruikten een boekje, of een combi van boekje en DVD.
Zo was daar een keer dat we luisterden naar de CD 'Leven vanuit Gods volheid' door Dick Pieterman.
Nee, ik zou echt niet meer weten waar het overging, daarvoor is het echt te lange geleden, zeker 15 jaar, maar ik heb toen wel enkele zeer belangrijke punten eruit opgeschreven.
Voor jaren waren ze verborgen in één van mijn mappen op mijn laptop, maar met weer eens een oud blogje van de plank willen halen, kwam ik hem tegen.
Kostbare waarheden om te leven vanuit God's volheid.

Als we vanuit God's volheid willen leven, zullen we wel moeten weten wie we zijn in Christus en van daaruit gaan leven.
Efeze 1:3-14 is als het ware de sleutel tot een overwinnend leven.
Om deze dingen te begrijpen hebben we wel de Heilige Geest en gebed  nodig.
Maar hoe meer we gaan ontdekken wie we zijn in Christus, en wat God voor ons heeft gedaan, hoe vruchtbaarder ons leven zal zijn. 

Hier onder de zeven punten waarin hij dat samenpakte.

1. Leef als gezegende

Efeze 1:3 
'Laten wij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus dank brengen! Want Hij heeft ons, in onze verbondenheid met Christus, gezegend met alle geestelijke zegeningen in de hemel.'  (GNB)

'Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten in Christus, ...'  (HSV)

2. Leef als Geliefde en Uitverkorene

Efeze 1:4
'Voordat de wereld gemaakt werd, heeft Hij ons immers in Christus uitgekozen om Hem toe te behoren en smetteloos voor Hem te staan.'  (GNB)  

'omdat Hij ons vóór de grondlegging van de wereld in Hem uitverkoren heeft, opdat wij heilig en smetteloos voor Hem zouden zijn in de liefde.'  (HSV)

3.  Leef vanuit aanvaarding in Christus

Efeze 1:5,6
'In Zijn liefde had Hij van tevoren beslist dat Hij ons door Jezus Christus als Zijn kinderen zou aannemen. Laten wij God prijzen om het grootse geschenk dat hij ons heeft gegeven in zijn geliefde Zoon.'  (GNB)

'Hij heeft ons voorbestemd om als Zijn kinderen aangenomen te worden, door Jezus Christus, in Zichzelf, overeenkomstig het welbehagen van Zijn wil tot lof van de heerlijkheid van Zijn genade, waarmee Hij ons begenadigd heeft in de Geliefde.'  (HSV)                 

4.  Leef vanuit volkomen vergeving en verlossing

Efeze 1:7
'In onze verbondenheid met Hem zijn we door Zijn bloed bevrijd en zijn onze overtredingen vergeven.'  (GNB)

'In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de overtredingen, overeenkomstig de rijkdom van Zijn genade, ...'  (HSV)  

5. Leef alleen voor Christus en Zijn plan

Efeze 1: 9,10
'Hij heeft ons het geheim van Zijn wil bekendgemaakt, overeenkomstig het besluit dat Hij heeft genomen ten aanzien van Christus, en Hij heeft dat ten uitvoer gebracht nu de tijd er rijp voor is, door alles wat in de hemel en op de aarde bestaat onder één hoofd te plaatsen: onder Christus.'  (GNB)

'toen Hij ons, overeenkomstig Zijn welbehagen, dat Hij in Zichzelf voorgenomen had, het geheimenis van Zijn wil bekendmaakte, om in de bedeling van de volheid van de tijden alles weer in Christus bijeen te brengen, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is.'  (HSV)

6.  Leef voor je erfdeel

Efeze 1:11
'In onze verbondenheid met Hem hebben wij ons erfdeel ontvangen. Zo is het van tevoren beslist in het plan van God, die alles uitvoert zoals Hij het wil.'  (GNB)

'In Hem zijn wij ook een erfdeel geworden, wij, die daartoe voorbestemd waren, naar het voornemen van Hem Die alle dingen werkt overeenkomstig de raad van Zijn wil, ...'  (HSV)

7.  Leef altijd vanuit de kracht van de Heilige Geest

Efeze 1:13,14
'In uw verbondenheid met Christus bent ook u tot geloof gekomen, toen u de boodschap van de waarheid gehoord had, het grote nieuws van uw redding. En daarom bent u gemerkt als eigendom van God met het stempel van de Heilige Geest die Hij beloofd had. De Geest is het voorschot van ons erfdeel, waarborg voor de bevrijding van Gods eigen volk.'  (GNB)

'In Hem bent ook u, nadat u het Woord van de waarheid, namelijk het Evangelie van uw zaligheid, gehoord hebt; in Hem bent u ook, toen u tot geloof kwam, verzegeld met de Heilige Geest van de belofte, Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verlossing die ons ten deel viel, tot lof van Zijn heerlijkheid.'  (HSV)

     

'Laten wij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus dank brengen!

Laten wij God prijzen om het grootse geschenk dat hij ons heeft gegeven in zijn geliefde Zoon.

Laten wij de grootheid van God prijzen, wij die al zo lang onze hoop stelden op Christus.

Laten wij zijn grootheid prijzen!'

Efeze 1:3a,6,12,14b
(GNB)