dinsdag 31 januari 2017

One Word - De eerste maand ...

De eerste maand van 2017 is alweer bijna voorbij; de eerste maand van het jaar waarin voor mij het woord ‘Focus’ centraal staat.
In deze eerste maand heeft vooral de Focus gelegen op mijn week- en dagplanning, met daarin natuurlijk mijn First Focus iedere dag op God.

Met mijn FF, waarbij ik gebruik maak van het boekje van Sarah Young – Dichtbij Jezus, lig ik wel een beetje in de clinch.
Er staan soms hele mooie dingen in, maar er staan ook dingen in waarbij ik mijn vraagtekens heb als het gaat om de waarheid ervan.
Ik kan het eigenlijk niet anders omschrijven als, dat mij soms het gevoel bekruipt van dat de waarheid van Gods woord wordt vermengt met leugens; zoals satan bij Eva waarheid met leugen vermengde, waardoor het waarheid leek, maar beslist niet was.
Daarnaast vond ik deze eerste maand uit het boekje erg eenzijdig.
Mijn FF-stukjes aan de zijkant van mijn Blog waren dan ook regelmatig met maar een minimum uit haar stukjes en meer gebaseerd op wat Gods woord zegt.
En dit brengt mij bij de vraag of ik wel iedere morgen met dit boekje wil/moet doorgaan.
Aan de ene kant ben ik nieuwsgierig naar wat er nog komt, tenslotte waren er vorig jaar heel wat keren dat ik uit dit boekje las en het mij tot zegen was.
Maar nu …
Mijn man is veel gemakkelijker in deze dingen -nou, dan stop je er toch mee-; maar als ik ergens aan begin, is er een diepe drang in mij om ook af te maken waaraan ik begonnen ben.
‘Zou dat te maken hebben met een stukje faalangst, met perfectionisme?’
Zomaar even een vraag die ineens in mijn gedachten kom.
Nou ja, ik heb vandaag nog om er over na te denken en ervoor te bidden.

Wat ik heel bijzonder vond om te doen deze afgelopen maand, was wekelijks, en ook bijna dagelijks’ maken van een planning en deze in Gods handen leggen en Zijn leiding en zegen erover vragen.
Iedere zaterdag schreef ik op papier de dagen van zondag tot en met maandag en noteerde daar alle afspraken en verplichtingen.
En bijna iedere dag apart maakte ik dan nog een planning voor die dag met FF bovenaan, een half uur lezen en de werkzaamheden voor die dag, en iedere keer bracht ik dan dit papier voor Gods troon.
Het is heel bijzonder om te zien en te merken dat ik niet alleen productiever was, maar dat er tegelijk ook meer rust was.
Alles leek veel ‘sneller’ te gaan.
Daarnaast zorgde de briefjes er ook voor dat ik bijna iedere dag ook minsten een half uur las.
Vroeger verslond ik boeken, maar ergens veranderde er iets en raakte het lezen op de achtergrond.
Af en toe probeerde ik het weer nieuw leven in te blazen, maar toch iedere keer kwam er al snel weer de klad in.
En dat terwijl ik lezen heel fijn vind, en het zo’n verrijking is.
Het half uurtje op mijn planning loopt nu regelmatig uit en ik ervaar keer op keer weer welk een ontspanning er in het lezen van een boek ligt.
Heerlijk!
Zo’n planning maken is dus zeker iets dat ik erin ga houden, en … bij de Lidl kwam ik in ieder geval een heel leuk hulpmiddeltje tegen dat mij daarin stimuleert.

Ik hou van papier; schriften, blocnotes ...

De komende maand zal ik deze dingen nog als mijn belangrijkste focus houden, gewoon zodat het me steeds meer eigen wordt en iets als wat ‘vanzelf’ gaat, er gewoon bij hoort; zeg maar ‘een goede gewoonte’ wordt.
En ik zie daarin uit naar wat God mij allemaal wil laten zien en leren.

woensdag 25 januari 2017

Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede!

In het schrijven ‘Maak je lijden niet groter dan nodig is!’ had ik aangegeven dat ik nog terug zou komen op wat ik gelezen had ik het boek van Carianne Ros over angst en waardoor mijn gedachten dat weekend niet op hol zijn geslagen.

Carianne schrijft in het hoofdstuk ‘Bevrijd van je angsten’ o.a. hoe God ons zó wilt vullen met Zijn liefde, dat er geen ruimte meer is voor angst; God wil met Zijn licht en liefde op ons stralen en vrede geven.
Hij heeft ons alles gegeven; ons overladen met Zijn liefde.
En dan komt haar vraag: ‘Hoe kunnen we zo vervuld zijn met Zijn liefde dat er geen ruimte meer is voor angst?’
Haar antwoord: ‘Dat kan door je vrije wil terug te geven aan God.’
En dan niet in de zin van dat we geen eigen vrije wil meer hebben, maar dat we ons leven geheel vrijwillig teruggeven, terugleggen in Zijn handen en leven in totale overgave aan Hem.

Het was haar antwoord dat mij bracht Jezus in de Hof van Gethsemané.
Bij Jezus, Wiens angst zo groot was dat Hij bloeddruppels zweette, en in gedachten hoor ik Zijn woorden: ‘… niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede.’

Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede.’
Je vrije wil teruggeven aan God …

Jezus gaf Zijn leven vrijwillig.
Hij wist wat Hem te wachten stond, en Hij vroeg Zijn Vader of er echt geen andere weg mogelijk was, maar Hij ging de weg vrijwillig; niet omdat het moest, maar uit liefde en gehoorzaamheid.
‘Niet Mijn wil, maar Uw wil.’
Hij gaf Zijn leven vrijwillig aan Zijn Vader, bereid om Diens weg te gaan, te doen wat Hij vroeg.

Het is niet de engel die kwam om Hem bij te staan wat mij in eens zo raakt, maar wel de verandering, de ommekeer, die ik vervolgens zie.
Ik kan me niet herinneren dat dit ooit eerder zo binnenkwam.
Jezus, die vanuit Zijn doodsangst tot Zijn Vader bad, waarbij zelfs Zijn zweet als bloeddruppels op de grond viel, en na voor de derde keer gebeden te hebben zonder angst opstaat en in alle rust degenen die Hem komen arresteren tegemoet loopt.

En daardoor ligt in die woorden ‘Uw wil geschiede’, in het vrijwillig overgeven van Zijn leven aan de Vader, het antwoord waarom Zijn angst verdween.
‘Wat er ook gebeurt, Vader, het is goed.
Wat ze ook zullen doen, Vader, het is goed.
Hoe groot het lijden ook is, Vader, het is goed.
Hoe lang het ook duurt, Vader, het is goed.
Alles in Uw handen, Vader.’
Totale overgave …
Totale overgave!

Mijn gedachten gaan naar Petrus en Johannes, naar Stefanus, naar Paulus …
Totale overgave …
Niet mijn wil, maar Uw wil!
Geloven, vertrouwen, vrede en kracht …

Geloven in Zijn liefde.
U houdt van mij, meer dan wie dan ook.
Vertrouwen op Zijn liefde.
U weet wat het beste is voor mij.
Vrede door Zijn liefde.
Het is goed wat Vader doet.
Kracht vanuit Zijn liefde.
Ik kan alles aan; Zijn kracht in mijn zwakheid.



maandag 23 januari 2017

Passend citaat ...

Allerlei andere dingen vragen even mijn aandacht en tijd, ook hele leuke, maar ik kwam nog wel een citaat tegen die wel heel goed past bij mijn vorige blogpost en die wil ik toch graag even delen.




maandag 16 januari 2017

Maak je lijden niet groter dan nodig is!


‘Maak je lijden niet groter dan nodig is!’

Het bovenstaand citaat maakte vanmorgen heel wat in mij los aan gevoelens en gedachten, want is dat niet wat ik al jaar en dag heb gedaan, en misschien wel velen met mij.
Wat er namelijk aan vooraf staat in het dagboekje is het volgende:
‘Door je moeiten steeds te herhalen, zorg je er juist voor dat je ze meerdere keren meemaakt, terwijl je er alleen maar doorheen hoeft te gaan wanneer ze zich werkelijk aandienen.’

Ken je dat, dat herhalen van moeiten in je gedachten?
Ik ken dit helaas maar al te goed.
Mijn denken is het grootste strijdtoneel van mijn leven, en veel onnodig lijden heeft zich daar afgespeeld, want hoeveel is er immers werkelijk gebeurd van wat zich in mijn gedachten heeft afgespeeld?
Wel, ik kan je vertellen, nog niet de helft, en misschien nog wel minder.
Kinderen die heerlijk aan het spelen waren en de tijd vergaten, terwijl ik ze al halfdood aan de kant van de weg zag liggen.
De vele zorgen die me van mijn slaap beroofden, maar die nooit werkelijkheid werden.
Pijn waar ik bang voor was, maar die toch niet kwam; verdriet om verlies van, maar wat toch niet gebeurde.
Ach, zo waren er zovele dingen waarvan ik nu achteraf zie hoe ik onnodig extra heb geleden; eigenlijk dus mijn lijden groter maakte dan nodig was.
En ik weet dat het soms nog gebeurt.

Hoe gemakkelijk gaan mijn gedachten niet met mij op de loop.
Ik ben een denker, en heb dus de neiging om alles te over- en te doordenken tot in detail en vaak nog daar over heen.
En vooral die twee laatste dingen zorgen ervoor dat mijn lijden vaak onnodig groter is.
Het is mijn angst ‘ja, maar, als …’; ‘wat als …’.
Als  …
Als  …
Als  …

In het dagboekje gaat het vandaag ook over het vooruitlopen op wat komen gaat.
Hoe vaak doe ik dat niet, of heb ik die neiging?
O, ik wil het niet, maar hoe vaak heb ik het al niet gedaan voor ik er erg in heb.
Neem dit weekend bijvoorbeeld.
Eén van onze kleindochters is vorige week jarig geweest en gister zou het gevierd worden.
Maar de weersvoorspellingen waren niet echt je van het, en de sneeuw die iedere keer maar viel en de gladheid die dat met zich meebracht riepen in mijn gedachten alweer de verschrikkelijkste taferelen op, en ik ervoer de wurgende angst diep van binnen al een aantal dagen van te voren.
Of het zondag dan ook echt zulk beroerd weer zou zijn, dat moest nog blijken, want ja, hoe vaak zitten ze er niet naast met hun voorspellingen, en dan is het ook nog zo dat het niet perse in onze contreien zo hoeft te zijn.
En toch …, toch, heel diep van binnen  smeult het en ligt het klaar om tot een groot vuur te ontbranden.
Het zijn dit soort gedachten en angsten die mij dan van heel wat nachtrust kunnen beroven en mijn dagen zwaar en moeilijk maken.
Dat het deze keer niet is gebeurt, is mede te danken aan wat ik vorige week heb gelezen in het boek ‘Je bent waardevol’ van Carianne Ros, waar ik later nog een keer op terugkom.


Nu klinkt het misschien alsof mijn gedachten altijd met mij op de loop gaan, en dat is geenszins zo, maar het is wel vaker gebeurd dan mij lief is, en het is ook iets waarvan ik weet dat ik op dat gebied erg kwetsbaar ben en dus ook heel alert moet zijn.
En daardoor kwam deze zin zo binnen, omdat ik besefte dat met al dat onnodig zorgen maken, dat met alles maar te over- en doordenken ik mijn lijden heel vaak groter heb gemaakt dan nodig is.
Het is deze zin, die mij bewust maakt van het feit hoe vaak ik op de dingen vooruitloop en het mezelf daardoor onnodig moeilijk maak en dus mijn lijden in wezen vergroot.
Het is deze zin, die mij helpt op mijn ingeslagen weg, die mij bevestigd op de juistheid van mijn ingeslagen weg om steeds, als ik merk dat ik vooruitloop op wat komen gaat, het bij Hem te brengen en ervoor te kiezen om mijn gedachten een halt toe te roepen en op Hem te vertrouwen.

Wat niet in het stukje van vandaag wordt aangehaald, maar waar mijn gedachten nu wel bij worden bepaald, is het krijgsgevangen maken van onze gedachten.
‘We schuiven redeneringen terzijde en alles wat hoogmoedig wordt opgeworpen tegen de kennis van God; we nemen elke gedachte gevangen om haar te onderwerpen aan Christus.’ (2 Kor. 10:5 – al is het goed om de verzen erom heen ook even te lezen)

Wat zullen we met het vooruitlopen op wat komen gaat en waardoor onze gedachten vaak zo met ons op de loop gaan, God verdriet doen.
Wat doen we Hem te kort, wat getuigt het van weinig geloof en vertrouwen, wat laten we weinig ruimte voor Zijn zorg en liefde.
Wat getuigt het eigenlijk van ongeloof!
Wat doen we er verkeerd aan, en wat spelen we de boze hiermee precies in de kaart.
En wat is het dus belangrijk om onze gedachten en redeneringen niet de vrije loop te laten, maar om ze krijgsgevangen te maken en te onderwerpen aan Christus.


Hoe vaak zijn we wel niet ergens doorheen gegaan, terwijl we er in wezen maar één keer door hoefden te gaan?
En hoe vaak was het in onze beleving erger dan de werkelijkheid?
En hoe vaak is werkelijk gebeurd wat we in onze gedachten al zagen gebeuren?
En waar was God is al deze dingen?

Is het niet zo dat God nooit van te voren kracht geeft maar wel altijd op het juiste moment, als we het werkelijk nodig hebben?
Is het niet zo dat we dit steeds opnieuw achteraf ook zien?
En dient dit niet genoeg te zijn om ons te helpen te geloven en te vertrouwen?


‘Maak je lijden niet groter dan nodig is.’
Het is goed om eens over deze zin na te denken en tegen je eigen leven aan te houden.
Na te denken over hoe vaak je vooruitloopt in je gedachten op wat er gebeuren kan, of gaat.
Bewustwording is de eerste stap naar groei in ons geloof en vertrouwen in Hem, er wat mee doen de tweede stap.
De keuze is aan een ieder van ons.



zaterdag 14 januari 2017

Kleurrijk Verbonden naar Rijssen ...

Sinds een paar jaar vormen Caroline van de Vate-Lock, Martine Bunschoten-Lage en ik samen 'Kleurrijk Verbonden'.
Kleurrijk, omdat een ieder van ons haar eigen kleurrijke talent heeft -Caroline is kunstschilder, Martine is muzikant en ondertekende Dichteres-, en Verbonden, omdat God deze drie verschillende talenten heeft samengebracht en met elkaar verbonden.

Op onze website hebben we het zo samen gevat:
Aan de hand van de schilderijen van Caroline van de Vate-Lock, de gedichten van Rita Klapwijk-van der Wal en de muziek en zang van Martine Bunschoten-Lage wordt u op kleurrijke en creatieve wijze meegenomen in de boodschap van Gods liefde en genade.

Eén van onze thema's is 'You are Loved', en deze boodschap, 'Je bent Geliefd' hebben we al een aantal keren mogen delen op Vrouwenochtenden en -avonden en we vinden het heerlijk om deze boodschap steeds opnieuw te mogen doorgeven aan de hand van schilderijen, gedichten en muziek.
Binnenkort, D.V. woensdagavond,15 februari, zijn we in de PKN-Gemeente in Rijssen, waar we de Vrouwen/vriendinnen avond mogen verzorgen.
Woon je in de buurt, of heb je er wel een eindje rijden, dan ben je bij deze van harte uitgenodigd voor deze avond.



Ps. D.V. 19 april zijn we in de Dorpskerk in Katwijk.

vrijdag 13 januari 2017

Er is weer een oma-dag ..

en een beetje opa-dag ...

Sinds een paar weken pas ik weer op één van onze kleindochters; nu op Feline, het zusje van Naomi.
Mijn zoon waarschuwde me al van te voren: 'Mam, ze is echt heel anders dan Naomi hoor, dit is een echte dondersteen. Je zegt nee, en zij kijkt je aan en doet het vervolgens toch.'
Ik moest gelijk heel erg lachen, en vertelde hem dat me dit wel heel erg bekend in de oren klonk, maar dat we het vanzelf wel zouden zien en merken.
Wat ook erg leuk is, is dat op de donderdag ook mijn man regelmatig vrij is, en zo is het ook een beetje een opa-dag geworden.

We zijn nu een paar weken verder en ja, dit kleine wijfie (ze wordt in maart 2) is echt heel anders dan haar zusje.
Was Naomi heel gevoelig en moest je haar heel rustig zeggen als iets niet mocht,  of als ze ergens af moest blijven enz., zo heb ik mijn stem bij Feline toch al wel een aantal keer iets moeten verheffen.
Het is zelfs zo, dat in de paar weken dat de kleine Feline bij ons komt op donderdag, zij al meer kasten heeft geopend dat Naomi in al die tijd dat ze bij ons was.
Ja, het is heel duidelijk, Naomi lijkt meer op haar moeder en Feline op haar vader.
Naomi zacht, gevoelig, (bij ons) goed luisteren en dol op kleuren en de vissen bij Intratuin; Feline een meisje waar de ondeugd van haar gezichtje afstraalt, maar je tegelijk heel intens kan knuffelen, mag graag boekjes 'lezen' en is dol op dieren en daar ook helemaal niet bang voor.
Was Naomi voorzichtig en gooide zij een brokje voor ons hondje op de grond, Feline houdt het gewoon vast en schatert als ze de tandjes en het tongetje voelt.

Samen onder de tafel;
wie weet vergeet ze haar koekje weer mee te nemen.

Maar nog gekker is zij op onze poes Shaila, helaas voor Feline is deze liefde niet bepaald wederzijds.
Zodra Feline de voordeur binnenkomt, vliegt onze Shaila de garage in.
Ik houd dan ook de tussendeur maar dicht om haar een beetje te beschermen.
Wat de beide dametjes leuk vinden is het uitlaten van ons hondje, waarbij we langs een veldje lopen met een paar schaapjes.

Samen op de foto 
viel deze keer niet mee.

Ik vind het altijd zo bijzonder om de verschillen te zien.
Dat vond ik ook al bij onze eigen kinderen.
Ze komen allen voort uit twee dezelfde mensen, maar zijn allemaal even anders en uniek.
Hier en daar zie je bepaalde eigenschappen van papa of mama terug, en tegelijkertijd zijn ze weer heel anders en ontwikkelen zij zich weer op hun eigen unieke wijze.
Hoe bijzonder heeft God dit toch allemaal niet bedacht!

Voor nu gaan we (D.V.) iedere donderdag genieten van deze kleine spruit, haar ondeugende streken en haar liefde voor onze Jaylinn en Shaila.


Wat zijn kleinkinderen toch geweldig!
Puur genieten! (ook, omdat ze aan het einde van de dag weer lekker naar huis gaan 😊)

Heer, dank U wel voor onze prachtige kleindochters; alle drie!

woensdag 11 januari 2017

Reminders en nog wat andere dingen ...

Zoals velen inmiddels weten is Focus mijn One Word voor dit jaar.
Ik heb er van alles aan gedaan om het niet te vergeten, zodat het niet alleen iets is voor nu even aan het begin van het jaar, maar dat ik het echt het hele jaar meeneem en er op alle gebieden van mijn leven iets mee doe en van leer, en dan alles natuurlijk vanuit de eerste Focus: God, Zijn woord, Zijn wil; Jezus, wat Hij voor mij gedaan heeft, doet, en van mijn verlangt en de Heilige Geest in mij.

Maar ik ken mijzelf, en weet dat de vele dingen die in het leven op ons afkomen, mij zo maar weer weg kunnen halen bij waar ik zo goed mee op weg was.
Ik heb gewoon kleine geheugensteuntjes nodig om gefocust 😊 te kunnen blijven en niet te vergeten waar ik mee bezig ben.
En zo prijken er bij mij in huis op twee strategische plekken, de keuken en de toilet, twee reminders om mij te herinneren aan mijn One Word.

Ik heb geen vaatwasser, dus doe minstens twee keer per dag de vaat, 
en dan is dit mijn uitzicht.

En aan gezien ik al jaar en dag een heel groot prikbord in mijn toilet heb hangen, 
was het ook niet zo moeilijk om een tweede plek te kiezen.

Al zal denk ik mijn FF mij zeker iedere dag aan mijn One Word herinneren, de reminders op deze plaatsen herinneren mij er ook aan dat dit woord op alle gebieden van mijn leven doordacht en doorleeft moet worden.


Ik heb ook gemerkt hoe waar het is dat waar je je Focus op legt je dag positief of negatief kan beïnvloeden.
Gistermorgen, zoals jullie in mijn vorige Blogpost hebben kunnen lezen, had ik echt moeite met het stukje uit het dagboekje dat ik gebruik.
Er stonden dingen in waar ik totaal niet mee uit de voeten kon en die in mijn ogen ook niet Bijbels waren.
En in plaats het goede en het mooie eruit te  halen, of me te laten leiden door wat Gods woord erover zegt, liet ik mezelf meeslepen in dat dit toch niet goed was, niet Bijbels enz., en voor ik er erg in had, voelde ik me helemaal niet meer zo blij, en lag er een donkere deken over mijn dag.
Zodanig zelfs dat het me vanmorgen nog niet helemaal lekker zat en ik zelfs spijt kreeg van de Blogpost die ik erover geschreven heb.
Ik kan hieraan dus heel duidelijk zien, dat waar ik mijn Focus op leg, mede bepaal hoe ik me voel.
En ik heb dan ook besloten om als er weer dingen instaan, waarvan ik merk dat ze dit tot gevolg kunnen hebben, ik ze negeer en me richt op de goede en mooie dingen en anders op zoek ga naar wat Gods woord er wel over zegt, zodat mijn Stille Tijd een positieve tijd zal zijn, iets wat mij dicht bij Hem brengt, opbouwt, vreugde schenkt, mij aanspoort om Hem gedurende de dag overal in te betrekken enz..

En ik heb ook besloten om, als de tijd het mij toelaat, iedere dag de hoofdlijnen van mijn FF aan de zijkant van mijn Blog te zetten.
En mocht er echt wat uitspringen, nou, dan komt het er dubbel op, en aan de zijkant en een extra Blogpost.


Wat ik de afgelopen paar jaar ook nauwelijks heb gedaan, is lezen, en dat terwijl ik zo'n 'leesmonster' was.
De onrust van alles wat er gebeurd is, werkte duidelijk ook daar in door en alleen een heel mooi boek kon me nog even vasthouden, maar voor de rest kon ik me er gewoon niet toe zetten; had ik er gewoon geen zin in.
Dus ik heb in mijn dagelijkse planning minstens een half uur lezen opgenomen.
Ik kan je n al zeggen dat ik meerdere keren die tijd overschreden heb, waardoor ik soms mijn bedje wat later zag dan goed voor mij was.
Maar goed, wat ik ook merkte en wat ik gewoon vergeten was, is hoe lezen een mens ontspant.
Ja, ik weet dat er mensen zijn die het tegendeel ervaren, maar dit was wel wat ik opnieuw ervaar met iedere keer als ik weer ga zitten om te lezen.
Ik ga dan ook aan de zijkant van mijn Blog een lijstje maken van de boeken die ik gelezen heb en aan het lezen ben.
(Tegelijk ook een mooie reminder voor mijzelf)
Heb je nog een tip voor een mooi boek, laat het me gerust weten.


Als laatste voor vandaag nog een leuk citaat dat ik wel heel goed bij het woord Focus en deze Blogpost vind passen; van Barbara Johnson uit 'Zet een geranium op je hoed en wees blij'.

'Het belangrijkste is, dat het belangrijkste het belangrijkste blijft.'

dinsdag 10 januari 2017

Over vertrouwen en schatten verzamelen ...

Vandaag had ik toch wel heel veel moeite met het stukje uit het dagboekje dat ik gebruik voor mijn Stille Tijd.
Aan de zijkant van mijn Blog kun je de grote lijnen lezen en daar had ik ook beloofd om nog even terug te komen op dit stukje.

Waar ik tegen aan loop.
Het eerste stukje.

De schrijfster stelt dat vertrouwen een schat is die we in de hemel kunnen verzamelen en dat met iedere keer als wij ons vertrouwen op God stellen, we een muntje in Gods schatkist gooien, en dat we op deze manier schatten opbouwen waarmee we voorbereid zijn om moeilijke tijden.
God bewaart dan al het vertrouwen dat we in Hem gesteld hebben veilig in Zijn  hart.
En dat niet alleen, Hij voegt er ook nog eens voortdurend rente aan toe.
En hoe meer we op Hem vertrouwen, hoe meer Hij ook aan ons de kracht zal geven om dit te doen.

Als ik Mattheüs 6 in zijn geheel lees, krijg ik toch een heel ander beeld van ‘schatten verzamelen in de hemel’, maar goed.
En een vraag die bij mij opkomt met het lezen, is: waarom verzamelen dan wij schatten in de hemel?
Doen we dit werkelijk om in moeilijke tijden daar iets aan te hebben?
Volgens dit stukje wel, maar zijn we dan uiteindelijk nog niet op onszelf gericht in plaats van op God?
Schatten verzamelen in de hemel is toch met heel ons hart gericht zijn op Hem; dat doen waar Hij blij van wordt.
Zeker,  vertrouwen is daar een onderdeel van, vertrouwen op Hem, dat Hij voor ons zorgt, ons helpt, dat Hij zal voorzien, enz. in plaats ons vertrouwen te stellen op mensen, of een dikke bankrekening, of ...

En dan, dat God ons vertrouwen bewaard en veilig stelt in Zijn hart, daar voortdurend rente aan toevoegt, en dat met hoe meer wij vertrouwen Hij meer kracht geeft om dit te doen …
Om heel eerlijk te zijn raak ik hier het spoor helemaal bijster.

En in goede dagen mijn vertrouwen in Hem oefenen, zodat ik voldoende vertrouwen heb om door de stormen te komen als die komen?
Hoe kun je in vredesnaam vertrouwen oefenen als alles goed gaat en rustig is.
Is het juist niet in de stormen en de donkere dagen van het leven dat je vertrouwen oefent?

Hoe makkelijk is het niet om te zeggen dat je op God vertrouwt als je een goed gevulde beurs hebt, of nooit ziek bent, of alles gewoon lukt wat je ook doet; als er nooit moeiten of tegenslagen zijn.
Hoe moeilijk is vertrouwen soms als je bankrekening bijna leeg is en er liggen meer rekeningen dan dat er geld is; hoe moeilijk is vertrouwen als je chronisch ziek bent, je dagen zich aaneen rijgen zonder dat er verbetering komt, of als je wordt vervolgd en gemarteld.
Och, ik kan zo nog vele voorbeelden noemen.

Vertrouwen oefenen in God kun je mijns inziens alleen in de stormen en donkere dagen van het leven.
Op de goede dagen kunnen we ons verdiepen in Hem, zodat we Hem leren kennen, zien wie en hoe Hij is en dan in de stormen of donkere dagen, kunnen we ontdekken of het waar is wat Hij zegt, of wat er over Hem gezegd/geschreven wordt.
En gaandeweg zal ons vertrouwen in Hem groeien en groter worden, omdat we ontdekken in die stormen van het leven, of in die donkere dagen, dat Hij werkelijk te vertrouwen is, dat wat Hij zegt en beloofd, waar is.


Eén ding is duidelijk, vandaag draaide het om vertrouwen in God, en om het verzamelen van schatten in de hemel, allebei zaken die heel erg belangrijk zijn, alleen of het stukje daarin nu helemaal Bijbels verantwoord is, daar heb ik zo mijn twijfels over.
En jij, wat denk jij?



maandag 9 januari 2017

Even een kort berichtje ...

Vandaag niet zo'n beste dag.
Vanmorgen naar de eerste VrouwenBijbelstudieochtend van dit jaar geweest, maar was misschien toch nog wat te veel voor me; ik voel me alles behalve goed.
Maar toch even een klein berichtje, want zoals ik gister al aangaf, zal ik niet iedere dag een stukje naar aanleiding van mijn FF - First Focus kunnen schrijven; zoals vandaag.
Ik vroeg mijzelf af hoe ik dat dan toch vorm zou kunnen geven, en ik denk dat ik het gevonden heb.
Ik heb gewoon aan de zijkant van mijn blog, onder de afbeelding van 'Focus' even kort de punten opgeschreven waar ik vanmorgen in mijn Stille Tijd mee bezig ben geweest.
Dit lijkt mij redelijk haalbaar; de tijd zal het leren 😊

zondag 8 januari 2017

De eerste week en FF

De eerste week van mijn One Word Focus, maar ook van mijn FF-First Focus is voorbij.
Het was bijzonder om iedere dag de mogelijkheid te hebben om er ook over te schrijven; om niet alleen ’s morgens de eerste tijd van de dag aan Hem te geven en te lezen, te overdenken en te bidden, maar om ook later op de dag er nog eens over te schrijven.
Hier zal ik niet iedere dag tijd voor hebben, dat besef ik heel goed, en ja, ik wil vast ook nog wel eens wat anders delen, maar om zo de eerste week van dit nieuwe jaar te kunnen beginnen was heel speciaal.
Daarnaast vond ik het ook heel bijzonder om bijna iedere dag een lijstje te maken met wat ik die dag wilde doen/of gedaan wilde hebben, en dat aan Hem voor te leggen voor ik ergens aan begon.
Het gaf meer rust,  en het werkt lukte ook echt allemaal veel beter; alles wat belangrijk was en gedaan moest worden, gebeurde.
Een enkele keer kostte dingen meer tijd dan ik had ingeschat, vooral als het om schrijven gaat kun je dat niet altijd even goed inschatten, en verviel er iets, maar dat was dan niet iets wat niet kon wachten.
Er lag gewoon een heerlijk stuk ontspanning in, en dat was echt heel fijn.
En zo lag deze week de Focus op Hem.
En ook vanmorgen natuurlijk.







'Hoop is als een gouden koord dat jou met de hemel verbindt.’

Hoop is onzekere verwachting, of zekere verwachting.
Voor ons die geloven is hoop doorgaans het laatste, een zekere verwachting; het zeker weten dat iets gaat gebeuren.
Synoniemen voor hoop zijn o.a. uitzicht, vertrouwen, verwachting, maar ook houvast, toeverlaat, en toevlucht.

God is onze hoop.
Op Hem kunnen we vertrouwen; nimmer zal Hij ons vertrouwen beschamen; Hij doet wat Hij zegt en belooft.
Onze verwachting is van Hem.
'Welzalig(Gelukkig!) is hij die de God van Jakob tot zijn hulp heeft, die zijn verwachting stelt op de HEERE, zijn God, …’ Psalm 146:5
En lees maar eens verder in deze Psalm wat je van Hem kunt verwachten.
>> Psalm 146 
Door Hem hebben we uitzicht; uitzicht op een geweldig toekomst, op een eindeloze eeuwigheid in Zijn nabijheid; uitzicht op een leven zonder pijn en verdriet, zonder tranen, zonder dood.
Hij is ons houvast, onze toeverlaat, onze toevlucht.
'Hij zal u beschutten met Zijn vlerken, onder Zijn vleugels zult u de toevlucht nemen, Zijn trouw is een schild en een pantser.’ Psalm 91:5
God is de God van hoop!

'Hoop is als een gouden koord dat jou met de hemel verbindt.’
Hoop richt ons hart en oog naar boven, naar de hemel, naar God, naar Degene die hoop is, en hoop geeft.
Hoop, is als het ware een gouden koord, dat uit de hemel met ons verbonden is en waarvan de glans schijnt op ons levenspad, waardoor wij verder kunnen, vol kunnen houden, staande kunnen blijven.


Romeinen 5:13
‘Moge de God van de hoop u vervullen van alle vreugde en vrede in het geloven, zodat gij overvloedig wordt in de hoop , in de kracht van de Heilige Geest.’

zaterdag 7 januari 2017

Danken ...

‘Als je Mij bedankt voor het vele goede dat Ik geef, bevestig je dat Ik God ben, uit Wie alle zegeningen voortkomen.’

Toen ik hier vanmorgen even over aan het nadenken was, vroeg ik mijzelf af waar mensen die niet geloven met hun dankbaarheid heen gaan.
Ook zij zullen toch dankbaarheid kennen lijkt mij, maar in wezen hebben ze dan niemand die ze ervoor kunnen bedanken.
Of zou dankbaarheid bij hen verbonden zijn met zichzelf, met eigen prestaties en verdiensten; met wat ze te danken hebben aan hun eigen inspanningen, of waarvoor ze geleerd of hard gewerkt hebben?
Met een gewoon cadeautje is het simpel, en voor een nieuw of mooi contract ook, maar met een nieuw leven, een kind krijgen. gespaard blijven bij een ongeluk, genezen van een ernstige ziekte …
Zo maar even wat gedachten die in mij opkwamen toen ik door deze zin moest denken aan een citaat van Bonhoeffer over dankbaarheid: ‘Dankbaarheid zoekt achter de gave de Gever.’
Ik ken namelijk geen leven zonder God, dus met alles kan(kon) ik alleen maar Hem toe gaan en Hem danken.


Hoewel ik God heel wat gedankt heb (er viel door alles wat er in ons gezin allemaal gebeurd is ook heel wat te danken), toch ben ik pas de laatste jaren bewuster met dankbaarheid bezig.
Mijn eerste stap in bewust bezig zijn met dankbaarheid, kwam met het lezen van een boek over danken voor alles.
Het boek was niet van mij dus de titel en schrijver ben ik kwijt.
Ik weet wel dat er vele dingen in het boek waren waar ik totaal niet mee uit de voeten kon, en er waren ook een aantal dingen waar ik mijn vraagtekens bij zette.
Ik weet ook dat ik het boek niet helemaal heb uitgelezen, ik kon op een gegeven moment echt niet meer verder lezen.
Maar toch, toch waren er zeker dingen in dit boek die mij diep raakten en iets in mij wakker geschud hebben; mij dicht bij God brachten en waardoor dankbaarheid iets werd waar ik bewuster mee bezig wilde zijn.
En sinds 2015 zijn we met onze VrouwenBijbelstudiegroep bezig met het boek/werkboek en de dvd van ‘Duizendmaal dank’ van Ann Voskamp.
Het heeft ons allemaal bewuster gemaakt van de hoeveelheid zegeningen die we dagelijks ontvangen, en dat het er vaak veel meer zijn dan we ons bewust zijn.

Met het citaat van vandaag, is daar eerst de erkenning dat alle zegeningen van God komen; Hij is de Gever.
Hem daarvoor danken is twee, maar wat ik me niet zo gerealiseerd heb, is dat ik met Hem te danken, bevestig dat Hij God is.
Ja, natuurlijk, ik weet dat Hij God is, ik erken dat Hij God is, maar dat mijn danken dit erken, dit bevestigd …, daar heb ik niet eerder over nagedacht.
En als ik daar nu zo eens over nadenk, dan lijkt het mij dat dit tegelijk betekent dat er dan ook iets gebeurt in de onzichtbare wereld om ons heen.

Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, dan moet de boze steeds meer wijken.
Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, dan wordt de boze met iedere keer gewezen op zijn ondergang die een feit is.
Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, dan ligt daarin ook onze aanbidding naar God besloten, en o, wat haat de boze dat, wat dat is immers het laatste dat hij wilt, hij wilt die zelf hebben.
Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, raken onze moeilijkheden en problemen op de achtergrond, en komt de focus te liggen op Hem; Degene die alles in handen heeft, en voor wie niets onmogelijk is.
Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, dan wordt met iedere keer Zijn grootheid en almacht erkent.
Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, dan klinkt daarin ons geloof en vertrouwen in Hem door.
Als met danken iedere keer wordt bevestigd dat God God is, en het zo’n impact heeft op ons en de onzichtbare wereld om ons heen, wat verhindert ons dan nog?


1 Thessalonicenzen 5:18
‘Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u.’
(HSV)


Psalm 146:1,2
‘Halleluja! Mijn ziel looft de Heere. Ik zal de Heere loven in mijn leven, ik zal voor mijn God psalmen zingen, zolang ik er nog ben.’
(HSV)



vrijdag 6 januari 2017

Tijd als leraar ...

‘Tijd is een leraar, die je op Mij leert wachten en in het duister op Mij leert vertrouwen.’

Tijd als leraar …
Heb jij het eerder gehoord, of erover gelezen, over tijd als leraar?
Ik niet, maar ik moet je zeggen dat deze zin behoorlijk binnenkomt.

Ik heb zitten bedenken, dat als tijd een leraar is, de vakken waar hij les in geeft vast geduld en geloof zijn.
Geduld, het vermogen ergens op te kunnen wachten. (Encyclo)
Hoe ongeduldig zijn we tegenwoordig vaak niet; in de auto, in de winkel, voor het stoplicht, de trein, …
En dan heb ik het nog niet eens over de belangrijke dingen van het leven, over God, over Zijn plannen, antwoorden en timing.
Geloof,  vast vertrouwen op God en Gods woord (Christipedia)
Vaste grond, houvast, volharding, troost, bemoediging, uitzicht, hoop om vol te kunnen houden als tijd verstrijkt en verstrijk en verstrijk en er gebeurt (ogenschijnlijk) niets.

Ik denk dat er niet zoveel mensen meer zijn die tijd nog als leraar hebben, of die zijn lessen nog regelmatig volgen.
Komen we immers tegenwoordig niet allemaal bij tijd en wijle tijd te kort.
En zijn we allemaal niet op z’n tijd, al dan niet in meer of mindere mate, zeer ongeduldig als het gaat om hoe lang iets duurt, of op zich laat wachten?
En dan heb ik het nog niet eens over tijd als leraar als het gaat om de dingen van de Heer.

Tijd.
Tijd als leraar.
Hoeveel tijd gunnen we onszelf om te leren van leraar tijd.
Verlangen we er wel naar om te leren van hem, of staat ons leven in zo’n hoge versnelling dat we daar geen tijd meer voor (over) hebben?


God heeft ook de tijd geschapen.
Hij heeft het ritme bepaald, de dag, de nacht, de uren, minuten, seconden, dagen, maanden, jaren.
In het begin schiep God … Genesis 1 en 2.
Alles in dit leven heeft zijn uur en tijd … zegt Prediker 3.
Eén dag bij de Heere is als duizend jaar en duizend jaar als één dag - 2 Petrus 3:8.
In Uw hand zijn mijn tijden, … (Psalm 31:16a - NB)

In Uw hand zijn mijn tijden!?
Geloven we dat?
Geloven we werkelijk dat onze tijden in Zijn hand zijn; ook als het leven moeilijk is en onze dagen donker en duister?
Er geen antwoord komt op onze gebeden, we geen uitkomst zien, geen licht aan het einde van de tunnel?
Zijn we geduldig en vol geloof?
Kunnen we wachten en vertrouwen?


Mijn gedachten gaan naar Jozef, naar Mozes, naar David.
Van hun leven kun je zeggen dat de tijd hun leraar was.
Wachten op vervulling van dromen.
Wachten om gevormd te worden; ja, zelfs misschien zonder dat je weet.
Wachten op het juiste tijdstip.
Abraham.
Wachten op de vervulling van Gods belofte.
Wachten en daarbij vertrouwend ondanks de tijdsduur, ondanks de duistere momenten.
Geduld.
Geloof.

‘Maar ík vertrouw op U, HEERE. Ik zeg: U bent mijn God!
Dit zijn Davids woorden, voorafgaand aan ‘Mijn tijden zijn in Uw hand.’
Kunnen wij dit ook zeggen?


Psalm 27:14
‘Wacht op de HEERE, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken; ja, wacht op de HEERE.’

Psalm 40:2
‘Lang heb ik de HEERE verwacht, en Hij boog Zich naar mij toe en hoorde mijn hulpgeroep.’


De tijd als leraar, om te leren wachten op Hem, om te leren vertrouwen op Hem.
Op Zijn timing, op Zijn antwoord, op de vervulling van Zijn beloften, op de voltooiing van Zin plan.
Wachten en vertrouwen; geduld en geloof.
Ja, ik geloof zeker, als ik naar de verhalen in de Bijbel kijk, dat God de tijd gebruikt als een leraar om ons te leren wachten en vertrouwen op Hem; zowel in mooie als donkere dagen.


Help mij Heer, om zijn lessen te volgen en niet te verzuimen.
- Amen -



donderdag 5 januari 2017

Geloof en vertrouw!

 ‘Afhankelijkheid is juist dat je met een open hart en open gedachten naar Mij toe komt en Mij uitnodigt om Mijn verlangens in jou te leggen.’


Psalm 34:18,19
‘Zij (de rechtvaardigen) roepen en de Heere hoort, Hij redt hen uit al hun benauwdheden.
De Heere is nabij de gebrokenen van hart, Hij verlost de verbrijzelden van geest.’

2 Korinthiërs 5:7
‘… want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwing.’


Mijn gedachten gaan een aantal jaren terug in de tijd, om precies te zijn terug naar het jaar 2006.
Ik zat er behoorlijk doorheen na jaren van thuiszitten met twee depressieve jongens vanwege pesten.
Mijn wereld was erg klein geworden hierdoor, want ik durfde soms nauwelijks deur uit, je wist immers maar nooit.
Ik sprak niet veel mensen meer, en als ik ze sprak, ach, waar moest ik het over hebben.
Eigenlijk was ik een beetje mensenschuw geworden.

Op een dag kwam de Visie binnen.
Ik bladerde hem door en mijn oog viel op een bepaalde advertentie van de Driehoek uit Amersfoort, waar een egoversterkende cursus speciaal voor vrouwen werd aangeboden.
Er zou een intakegesprek aan vooraf gaan en allerlei onderwerpen als zelfbeeld, socialisatie, communicatie etc. zouden aan de orde komen.
Ik las het; keek het nog eens na op hun site en ik werd er helemaal warm van, ja, dat was wat voor mij; dit was precies wat ik nu nodig had, maar …
Maar …, ik durfde niet.
Dan moest ik daar naar toe bellen, intakegesprek, alleen naar Amersfoort en ook nog ’s avonds.
Alles zou in groepsverband gebeuren, of onder toeziend oog van de groep: rollenspellen, gesprekken, opdrachten, …
Doodeng!
Op school was ik immers al degene die wegkroop achter de persoon die voor mij zat; en mijn vinger opsteken voor een antwoord, echt niet, stel je voor dat ik het fout had.
Vanbinnen wist ik dat dit precies hetgeen was wat ik nodig had, maar ik kon het niet, mijn angst was sterker dan mijn vertrouwen in Hem die dit aanreikte.

De tijd verstreek, en ik vergat het, tot er opnieuw een visie binnenkwam met eenzelfde advertentie.
Opnieuw die kriebels; zou ik dan samen met een vriendin gaan?
Ik wist wel iemand die vast wel met me mee zou gaan.
Maar, nee, toch maar niet, met z’n tweeën heeft toch geen zin; wat leer ik er nu van als ik me nog steeds grotendeels kan verschuilen achter iemand.

En toen kwam de derde keer, en ik wist dat ik er niet meer onderuit kon.
Als God mij meerdere keren iets laat zien en ik daarbij het gevoel ook heb dat dit precies is wat ik nodig heb, terwijl alles wat er gedaan zou gaan worden precies dat zou zijn wat ik nog nooit heb gedurfd, dan moet ik mijn hoofd wel buigen en gehoorzamen; en ik pakte de telefoon en belde maar gelijk.
En zo begon ik op 8 november 2007 aan deze cursus; met angst en beven, maar wel God belovend dat ik ook alles zou doen wat er van me gevraagd werd.
Hoe moeilijk ik het ook zou vinden, ik zou het doen.
En wat was het moeilijk!
Maar, de rollenspellen, de groepsgesprekken, mijn vinger opsteken, aangeven dat ik wel als eerste wil …, ik heb het allemaal gedaan, want ik had het Hem beloofd.

Ik denk dat we nog zo’n twee sessies voor de boeg hadden, dat ik me realiseerde, dat als het hier zou stoppen, ik in no-time weer bij af zou zijn.
Als ik niets om handen kreeg om te doen, om in praktijk te kunnen blijven brengen wat ik net allemaal een beetje had geleerd, dan was alles voor niets geweest.
En ik bad dat God iets op mijn pad zou brengen om te doen, want ik wist gewoon helemaal niet wat ik zou kunnen doen, en ik beloofde Hem daarbij, dat wat het ook was, ik zou het doen.
Het was amper twee weken later dat een vrouw uit onze gemeente naar mij toekwam en mij uitnodigde voor een VrouwenBijbelstudiegroepje.
Wat was ik blij en God dankbaar!
Echter, de grote uitdaging die daar achter verborgen zat, kwam al snel.

We hadden nauwelijks een paar ochtenden gehad, of ze vroeg me om de ochtenden in banen te leiden.
Ik hoefde geen studie te doen, want dat deden we met een cd, maar wel de ochtend verder leiden.
Help! Heer! Help!
Ja, Heer, ik heb U wat beloofd; ik zal het doen.
‘Wil je meehelpen om de Kerstavond voor Vrouwen te organiseren?’
Heer?
Het ligt in het verlengde van de VrouwenBijbelstudieochtenden, en daar heb ik niet veel werk aan.
Oké, Heer, ik zal het doen.
‘Dan kun jij de Kerstavond voor Vrouwen ook wel presenteren; dat kun je hartstikke goed!’
Ja, dat kan jij wel vinden, maar nu ik nog.
Heer, help! Ik heb zoiets nog nooit gedaan! Paniekgevoelens komen boven.
Ja, Heer, ik heb beloofd te doen wat U op mijn pad brengt; en opnieuw doe ik wat Hij van mij vraagt terwijl ik het dood-, en doodeng vind.


De Heer hoorde mijn roep; Hij zag mijn benauwdheden en mijn verbrijzelde geest, en Hij antwoordde.
Tot drie keer toe (hoe geduldig is Hij niet; ik schiet er nog van vol als ik dit alles type), tot drie keer toe reikt Hij mij de hand met dezelfde cursus.

Wandelen door geloof en niet door aanschouwing!
Afhankelijkheid, afhankelijk van God.
Een open hart, open gedachten; Heer, wilt U op mijn pad brengen …
Bereidwillig om te doen wat Hij te doen geeft.
En verlangens, Zijn verlangens, ze werden de mijne naarmate de tijd vorderde en bleek dat ik het inderdaad kon, en … het ook nog geweldig leuk vond om te doen.


Lieve zus (broer) in de Heer, dat mijn verhaal jou mag bemoedigen en aansporen om je vertrouwen op Hem te stellen, want je zult nooit beschaamd uitkomen!
God hoort jouw roep, Hij ziet je benauwdheden, je verbrijzelde geest, en Hij zal je antwoorden.
Let goed op, God antwoord op velerlei manieren, en niet altijd zoals wij het liefst zouden willen, of wat voor ons het makkelijkst zou zijn.
Stel je daarbij afhankelijk van Hem op; open je hart en gedachten voor Hem, dat Hij erin mag komen.
Nodig Hem uit om Zijn weg voor jou open te leggen en wees dan ook gehoorzaam om te doen wat Hij te doen geeft.
Soms zullen Zijn verlangens in jou komen en zullen het jouw verlangens worden; soms geeft Hij je wat te doen omdat Hij weet dat je het kan en leuk zal vinden, ook al weet jij dat nog niet.
Want daar kunnen allerlei redenen voor zijn.
Maar geloof en vertrouw Hem, Hij is je Schepper, je Maker.
Geloof en vertrouw, want er is niemand die jou beter kent dan Hij.
Geloof en vertrouw, Hij zal het niet beschamen.

Mag God je rijkelijk zegenen!



woensdag 4 januari 2017

Even of ...

‘Als je even tijd hebt, denk dan na over wie Ik ben in al Mijn kracht en luister; 
overdenk de diepte en hoogte van Mijn liefde voor jou.’

Eén van de eerste dingen die door mijn hoofd heengaan als ik deze woorden lees, is dat we dit niet moeten doen als we even tijd hebben, maar dat we er tijd ervoor moeten maken.
En ik kom dan automatisch bij het gedichtje dat ik voor in mijn agenda van dit jaar heb geplakt en waar ik eerder over heb geschreven: Neem de tijd, o mijn ziel …
Ik vraag me namelijk af hoeveel er in het algemeen van terecht zou komen als we dit moeten doen als we even tijd hebben; en is even niet veel te kort, of is hier alles is beter dan niets van toepassing?
En, verdient God niet veel meer van onze tijd dan even?
Het zijn zomaar wat gedachten die boven komen met het lezen van dit zinnetje.

Ook gaan mijn gedachten naar Nehemia 4:8 waar staat:
‘Bedenk hoe groot en indrukwekkend de Heer is …’
Neem de tijd …
Bedenk …
Niet even, maar ga er eens voor zitten.
Als er één ding is wat ik ervaren heb, dan is het wel dat door daar tijd voor te nemen/maken ik in hele moeilijke dagen aan dat ‘even’ genoeg kan hebben om verder te kunnen.
Doordat ik in Zijn woord ontdekt heb wie Hij is, hoe groot en indrukwekkend Hij is, hoe groot Zijn liefde voor mij is, kan ik op momenten dat het heel moeilijk is daaraan terugdenken en mezelf voor houden dat onze God groter, machtiger, sterker en liefdevoller is dan wie of wat dan ook.
Onze gevoelens op moeilijke momenten, of in moeilijke tijden, staan vaak haaks op wat God zegt in Zijn woord, daarom is het goed om tijd te nemen om God te leren kennen door Zijn woord, zodat Hij in de praktijk kan laten zien wie Hij is.
En op deze manier groeit onze vertrouwen in Hem, wordt onze relatie met Hem sterker.
Niet door wat we voelen, maar juist door dat we zien dat Hij een getrouw God is.
Hiermee wil ik niet zeggen dat alles altijd goed afloopt, absoluut niet.
Maar Hij zal er wel altijd voor ons zijn, ook al begrijpen wij niets van Zijn wegen.
En later zien we vaak dat juist die momenten, die perioden, we gegroeid zijn in geloof en vertrouwen.

Een ander woord waar mijn gedachten nog naar toe gingen is uit Psalm 107, en wel vers 43.
‘Wie wijs is, let op deze dingen, hij slaat er acht op hoe de Heer telkens Zijn liefde toont.’
(GNB)
‘Wie wijs is, zal deze dingen bewaren, zal begrijpen de bewijzen van vriendschap van de Ene!’
(NB)

Wie wijs is, let op deze dingen; wie wijs is, zal deze dingen bewaren: hoe de Heer Zijn liefde toont; de bewijzen van Zijn vriendschap.
En nog andere vertalingen spreken van Zijn goedertierenheid, dat genade betekent, goedheid, ontferming, compassie, vriendelijkheid, mededogen.
De Bijbel noemt ons dus wijs, als we letten op hoe Hij Zijn liefde aan ons toont, op wat Hij doet, op wie Hij is, en al deze dingen bewaren.

Om sterk te kunnen zijn en staande te blijven in moeilijke dagen, zullen we voor die tijd Zijn woord tot ons moeten hebben genomen, zodat in die moeilijke dagen, Hij ons Zijn woord te binnen kan brengen; ons kan herinneren aan wat Hij heeft gezegd en beloofd.
Soms is Zijn belofte (zijn Zijn beloften) het enige dat we overhouden.


‘Als het gevoel wegvalt, blijft de belofte.’
(Elisabethbode)



dinsdag 3 januari 2017

De allerbeste reisgenoot

‘Geen andere reisgenoot is zo betrokken als Ik!’

Wat een heerlijke wetenschap.
Ik ga dit jaar op reis en een avontuur aan, en ik mag daarbij weten dat ik de beste reisgenoot heb die maar denkbaar is.
‘Hij is zowel met mij als binnenin mij, daarnaast gaat Hij voor mij uit om de weg te bereiden en Hij wandelt tegelijk ook nog eens naast mij.’
Eigenlijk weten we dit best wel, maar als je het zo eens op een rijtje zet, dan vraag ik met toch af waarom ik me dan soms nog zo sappel kan maken om dingen.
Eigenlijk heeft Sarah Young wel gelijk als ze zegt dat, ‘omdat Hij met ons meegaat, zou onze tred zo veerkrachtig moeten zijn dat het anderen opvalt’, en ja, dan hebben we het natuurlijk wel over veerkrachtig op de moeilijke dagen en momenten van ons leven.
De Here Jezus heeft ons er voor gewaarschuwd dat ze zouden komen, maar Hij zei er tegelijk bij dat we dan goede moed moeten houden, omdat Hij de wereld heeft overwonnen.

Johannes 16:33
‘Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede zult hebben.
In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.’


Heer, help mij om mijn focus
dit jaar, met dit nieuwe avontuur,
gericht te houden op U, mijn reisgenoot.

U bent immers met mij en in mij;
U gaat voor mij uit en bereidt mijn weg,
en ook wandelt U nog eens naast mij.

Laat mij daarom niet ontmoedigd raken, Heer,
als er beproevingen komen en verdriet;
doe mij steeds beseffen: U bent er heel de weg bij!

U hebt de wereld overwonnen, waardoor ik
vrede kan hebben in U, zelfs in moeilijke dagen.
Ja, Heer, U bent werkelijk mijn allerbeste reisgenoot.







Ps. Zo grappig, ik heb net een kuurtje van de dokter gehad en het merk is  ...., jawel, Focus care
Hoewel mijn gezicht met iedere beweging zeer doet, en ik soms de longen uit mijn lijf hoest, heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt.
Ha, ha, kan toch niet anders met zo'n merk medicijnen 😄

maandag 2 januari 2017

Niet bezuinigen, hoor!

‘Bezuinig niet op onze tijd samen!’

‘Welke taken er ook op ons liggen te wachten, laat ze wachten.
Tijd met Hem is het beste deel en zal ons niet zal worden ontnomen.’


Het valt niet altijd mee als je een drukke dag voor de boeg hebt om dat allemaal te wachten en ’s morgens toch eerst de rust en stilte in te gaan met de Heer.
Hoe makkelijk worden onze gedachten niet getrokken naar de lijst met dingen die we nog moeten doen die dag.
Hoe druk kunnen de ochtenden in een gezin wel niet zijn, en hoe vroeg moet je dan soms wel niet opstaan om tijd te hebben met Hem.
En als we een later tijdstip op de dag nemen, hoe makkelijk raakt dat niet ondergesneeuwd onder allerlei dingen die we ‘moeten’ doen, waardoor het er soms helemaal bij inschiet.

Ik weet nog goed mijn eigen worstelingen met tijd maken voor de Heer.
Och, wat wilde ik het graag ’s morgens vroeg doen, maar onze kinderen waren soms zo vroeg op dat het gewoon niet lukte om nog eerder op te staan, of ik was simpelweg te moe, omdat ik er ’s nachts verschillende keren uit moest.
En wat later op de dag, och, ook dat lukte vaak gewoon niet; vooral niet toen ze nog niet naar school gingen, maar ook niet meer sliepen overdag.
Ik heb dan ook geen antwoord op hoe je dit dan moet doen; ik kan je alleen maar zeggen dat deze tijd voorbij gaat en dat God ervan weet.
(Ik las dat laatste ooit eens in een boek, en o, wat gaf mij dat een stukje rust; God weet ervan)
Ik besef nu ook dat ik er vaak veel te krampachtig mee omging, en de lat veel te hoog legde voor mezelf.
Elke tijd die we aan God besteden is een goede tijd, en elke tijd is beter dan niets; vooral in drukke piekjaren met kleine kinderen.

Later, toen onze kinderen groter werden, stond ik om 6.00 uur, zo was ik iedereen voor, en dat was fijn; het paste ook bij mij.
Ik hou van de stilte van de ochtend als er nog niemand wakker is; ik hou ervan om voor ik ook maar iets doe, eerst naar Hem te gaan.


En dan staat er vandaag in het Dagboekje dat we niet moeten bezuinigen op onze tijd met Hem.
Er wordt verwezen naar Psalm 105:4 en Lucas 10:39-42.
Psalm 105:4 (HSV) zegt:
‘Vraag naar de HEERE en Zijn kracht, zoek Zijn aangezicht voortdurend.’
NB:
‘Vraagt raad bij de Ene en zijn kracht, zoekt zijn aanschijn voortdurend.’
De Bijbel spoort ons duidelijk zelf aan om tijd met de Heer door te brengen; om voortdurend  Zijn aangezicht te zoeken, om Zijn raad te vragen, onze kracht bij Hem te zoeken.
En dat terwijl wij juist, als we heel druk zijn, of een volle agenda, geneigd zijn om onze tijd met Hem in te korten, of misschien zelfs te laten schieten.

In Lucas 10:39-42 vinden we het verhaal van Maria en Martha, ons vast wel bekend.
De Here Jezus komt bij hen op bezoek en Martha loopt de benen uit haar lijf om voor iedereen te zorgen, terwijl haar zus Maria maar op haar gat zit en niets doet.
Het frustreert haar zo, dat ze op een gegeven moment naar Jezus toe gaat en min of meer van Hem verwacht dat Hij er eigenlijk nu maar eens wat van moet zeggen tegen Maria dat zij niets doet en al het werk aan haar zus overlaat.
Maar in plaats dat Jezus Maria terechtwijst en haar aanspoort om nu toch maar eens snel aan het werk te gaan zodat haar zuster niet alles alleen hoeft te doen, neemt Hij als het ware Martha’s drukke en bezige handen in die van Hem en zegt Hij vol liefde tegen haar: ‘Martha, Martha,  je loopt maar te zorgen en maakt je druk om zoveel dingen; toch is er maar één ding echt nodig. Maria heeft het goede (WB – beste) deel gekozen en dat zal niet van haar worden afgenomen.’
Met andere woorden: ‘lieve Martha, laat de boel nu maar eens even de boel, en kom bij me zitten; laten we samen even praten, en kom tot rust, zodat je weer genoeg kracht heb voor al het werk dat ligt te wachten.’

'Tijd met de Heer is geen verloren tijd', zei Corrie ten Boom.
Welk een waar woord!
Tijd met Hem geeft ons nieuwe kracht, maakt ons sterk, verfrist en vernieuwd ons.
Tijd met Hem bereid ons voor op de dag die voor ons ligt.
We kunnen dan alles, - zij die ons dierbaar zijn, - onze zorgen, - alles wat er die dag allemaal gebeuren moet, - alles waar we mee zitten,  … in Zijn handen leggen en zo samen met Hem de dag met al haar bezigheden enz. ingaan.

Tijd met Hem is het beste deel, zegt Jezus Zelf, en het zal ook niet van ons worden afgenomen.
Waarom zouden we er dan nog op bezuinigen?
Dat jouw Focus dit jaar ook als eerste zal liggen op tijd met Hem; het is het beste dat je ooit kunt doen!




zondag 1 januari 2017

Op avontuur!

Vandaag is de eerste dag van mijn ‘One Word – Focus’, en daarmee van ‘mijn FF – First Focus’.
Vanmorgen werd ik al vrij vroeg (nou ja, in ieder geval voor de Nieuwjaarsmorgen) wakker en kon niet meer slapen.
Steeds opnieuw gingen mijn gedachten naar beneden, naar het Dagboekje van Sarah Young dat klaarlag om voortaan iedere morgen gelezen te worden.
Ik probeerde nog even of de slaap nog wilde komen, maar nee.
Ik leek wel een kind dat vandaag op schoolreisje zou gaan, gespannen maar dan op een goede manier.
Zo uitzien naar; haast niet kunnen wachten dat het zover was om dit te gaan doen.
En zo begon mijn eerste dag met FF.

Als ik mijn koffie gepakt heb, kruip ik in mijn stoel.
Ons hondje kruipt bij me op schoot, terwijl ik mijn Bijbel en het boekje opensla en op de leuning leg.
* ‘Kom bij mij als je wilt leren en een verlangen hebt om te veranderen’ zijn de eerste woorden die mij tegemoet komen.
‘Als je dit nieuwe jaar ingaat, houdt dan niet vast aan oude gewoonten, als je Mijn aangezicht zoekt en voor Mij opensta, zal jouw reis met Mij je gezindheid vernieuwen.’
Wat heel erg binnenkomt is de laatste zin van het stukje:
‘Geef jezelf volkomen over aan dit avontuur en richt je steeds meer op Mijn nabijheid.’

Ik ben niet bepaald avontuurlijk ingesteld, eigenlijk helemaal niet.
Maar met het lezen van deze woorden ervaar ik dat dit, dit bezig gaan met dit One Word, met Focus, met FF, een avontuur is, en ik besef ook gelijk dat daar de gevoelens van opwinding vandaan komen die ik vanmorgen met het wakker worden had en waardoor ik niet meer kon slapen.
Het is een avontuur dat ik aanga samen met de Heer!
Ha ha ha, nooit gedacht dat ik nog eens op avontuur zou gaan J, maar wat zie ik er naar uit.
Mijn hart is vol verwachting voor dit nieuwe jaar, en daarin mag ik weten dat ‘Hij mij kent en begrijpt; mij ziet en Zijn aandacht voor mij nooit verslapt; Mij zal omgeven met een eeuwigdurende liefde.’









* Wat tussen haakjes staat is in eigen bewoordingen weergegeven ivm. copyright; wat schuin gedrukt staat, is een citaat uit het boekje.