woensdag 31 december 2014

Begenadigd in de Geliefde!

Afgelopen week ben ik bezig geweest met de voorbereiding van de studie voor onze Vrouwenbijbelstudieochtend aanstaande maandag.
(Zie: Boekinfo – Jouw identiteit – Gods zelfportret van Diane Fink)
Het hoofdstuk wat we aankomende maandag samen door gaan nemen heet: Verwarde draden.
Het gaat over hoe de ervaringen die we opdoen in ons leven hetzelfde effect op ons kunnen hebben als lachspiegels op ons spiegelbeeld; ze vervormen en verdraaien de manier waarop we onszelf zien.
Aan de hand van het eerste gedeelte van Jesaja 62:4 en Jesaja 54:6 wordt er dieper ingegaan over wat deze ‘Verwarde draden’ inhouden en doen in en met ons leven.

Jesaja 62:4a
 ‘Ze spreken u niet langer aan met: Verlaten vrouw. Tegen uw land zegt men niet meer: Verwoest gebied.’

Jesaja 54:6
‘Want als een verlaten en diepbedroefde vrouw heeft u de Here geroepen, als een vrouw uit de jeugdtijd, nadat zij versmaad werd – zegt uw God.’

Verwarde draden, leugens van de vijand.
Zoals God een plan heeft met ons leven, zo heeft de satan dit ook en het is zijn doel om Gods beeld in ons te verdraaien, te verminderen, of te vernietigen.
En als hij daarin slaagt, dan is er weer een persoon minder op deze wereld die het licht van Christus uitstraalt.

De termen ‘Verlaten’ en ‘Woestenij’ staan centraal in dit hoofdstuk en geheel onverwacht en uit het niets kwamen er vele emoties in mij boven.
Emoties om herinneringen die boven kwamen; gevoelens van pijn, verdriet en van diepe eenzaamheid.
Tranen om alles wat er is gebeurd in mijn leven, en die meer en diepere sporen hebben achtergelaten dan ik heb beseft.
De vele ‘Verwarde draden’ die hierdoor in mijn leven zijn geweven en waarvan ik weet dat God die aan het ontwarren is, maar die met het bestuderen van dit hoofdstuk, met het erover nadenken en bidden, me opnieuw doen beseffen welk een schade het heeft achtergelaten.
En een diepe pijn en een diep verdriet komt boven, zelfs als ik deze dingen schrijf en in de openheid breng.
Ik weet wie ik ben in Christus, ik weet het, maar het opruimen van de toegebrachte schade om ook volledig van hieruit te kunnen wandelen met Hem kost tijd en vraagt het één en ander, kost het één en ander.
Hoe geheel onverwacht komen al deze dingen boven en los …, maar ...
Maar ik geloof in Gods timing.
Als wij ernaar verlangen om Zijn wil te doen, als wij ernaar verlangen om door Hem te worden geleid, als wij ons leven in Zijn dienst stellen als een levende offergave, ons aan Hem toewijden, en ons daar dan ook naar uitstrekken en op toe leggen, krijgt God de ruimte om door Zijn Geest in ons leven dat te doen wat nodig is, zodat Hij tot Zijn doel komt met ons leven en Zijn Naam verheerlijkt wordt.

De laatste twee maanden van dit jaar zijn bewogen maanden.
Er zijn een aantal ingrijpende dingen gebeurd die mijn leven hebben beïnvloed en waarmee ik moet leren omgaan en/of een plek moet geven.
Verdrietige dingen en moeilijke dingen, maar ook bijzondere dingen, die mij vreugde schenken, maar die naar nu blijkt echter wel het één en ander van mij vragen en gaan 'kosten'.
Als we bepaalde keuzes maken in ons leven, voor mij houdt dit in ‘Toewijding’ en het verlangen en bezig gaan met een ‘Vrouw naar Gods hart’, naast de studie over ‘Identiteit’, dan kan het niet anders dan dat God daar iets mee doet.
Ik geloof dat Hij bepaalde dingen in ons hart legt als we ons uitstrekken naar Hem om Hem met heel onze hart en ziel lief te hebben, Hem te volgen en ons toewijden aan Hem en zo zie ik ook het verloop van de dingen die gebeuren in mijn leven.
Het ‘Gebed van Toewijding’, het boek ‘Vrouw naar Gods hart’ dat daardoor weer in de picture komt, en de studie van de Vrouwengroep, die met de één van de ‘opdrachten’ alles zo in beroering bracht:
‘Geef de Heilige Geest de toelating om je te tonen waar je verward bent geraakt in de leugen. Maak dan de keuze  -een besluit in gebed- om niet langer in de leugen te leven, maar om te leven in de kracht van de waarheid.’


De tweede ‘opdracht’ was om Efeziërs hoofdstuk 1 te overdenken en de Heilige Geest te vragen om je hart te openen voor de verzen die Hij in de stof van je wezen wil weven.
O, wat staan er een hoop dingen in dit hoofdstuk waarvan ik niets liever wil dan dat Hij ze in mij leven weeft, zodat alle verwarde draden worden ontward, en de plaats van de leugen ingenomen wordt door Zijn waarheid en er genezing komt op alle beschadigde plekken in mijn leven en er iets nieuws en moois uit zal voortkomen.
Er zijn al vele draden ontward, en op veel plaatsen is de plaats van de leugen al ingenomen door Gods waarheid, maar sommige dingen zijn heel hardnekkig, of houd ikzelf (onbewust) in stand, en ook daar komt nu Zijn licht, Zijn genezing, de aanraking van Zijn hand.

Echter: Hoe bijzonder zijn Gods wegen!
Hoe onvoorstelbaar Zijn bemoeienis met ons leven!
Hoe onschatbaar de waarde van Zijn timing!
En van welk een grootheid getuigt het niet!

Terwijl ik gister zo bezig was met deze opdrachten, met nog de rauwe pijn van eenzaamheid, pijn en verdriet in mijn hart, werd de post door mijn deur gedaan.
Pas als ik de tweede opdracht heb gemaakt; het voelde goed om Zijn waarheid (Efeziërs 1) over mijn pijn en verdriet te leggen, ga ik naar beneden en raap de post op.
Nog een kaart met een Nieuwjaarsgroet, wat folders en een grote envelop met mijn naam erop.
Als ik hem open blijkt de inhoud afkomstig van Belinda, de parttimer uit onze zaak.


Lieve Rita

Na het lezen van jouw site op facebook en jouw gedachten voor het nieuwe jaar, werd ik bepaald bij een dag uit ons dagboek wat mijn leven heel erg veranderd heeft en wat ik zo graag aan al mijn zussen (en broers) in Christus zou willen doorgeven.
Het zeker weten dat je geliefd bent door je hemelse Papa.
Dat is het belangrijkste om te weten in deze wereld van onrust en onzekerheden.
Maar ook het feit dat Hij altijd bij je is, omdat Hij in ons woont door de wedergeboorte en het werk dat Hij begonnen is door Zijn Geest (Efeze 1) zal voleindigen, tot op de dag dat Hij komt (Fil. 2)
Bij mij is duidelijk geworden dat ‘stromen van levend water zullen uit ons binnenste vloeien als wij geloven gelijk de schrift zegt …’
En dat is nu juist het geheim. Zoals de schrift zegt!
Het Nieuwe Testament staat vol beloften, waar ze in het Oude Testament nog naar moesten raden. Maar doordat het volbracht is door onze Heer, en we niet als wezen achtergelaten zijn, maar geleid worden door de Heilige Geest, mogen en kunnen we als kinderen Gods wandelen, geliefd. Wauw!
Als je dan bijvoorbeeld Efeze 1 leest en ziet wat een rijkdom we hebben ontvangen, daar word je zo blij van. zoveel dingen worden dan duidelijk.
De reden dat ik je schrijf is dat er een diep verlangen is dat vrouwen dit gaan zien, ervaren en uit leven. Daarom schrijf ik je, omdat jij heel wat vrouwen bereikt en heerlijk kan bemoedigen.

Lieve groet,
Belinda


Is er nog iemand die twijfelt aan Gods leiding, of Hij wel bemoeienis heeft/wil hebben met ons leven?
Hoe ontzettend kostbaar is mij dit schrijven, want het is Gods hand die Zich door haar heen uitstrekt naar mij en naar een ieder die dit leest!
Efeze 1!!!
Was ik daar niet juist mee bezig geweest, en werden deze woorden nu niet extra bevestigd door haar schrijven!
Was het God Zelf niet, Die door haar heen wilde benadrukken hoe belangrijk de woorden in dit hoofdstuk van Efeziërs zijn!

Bij de brief waren een drietal gekopieerde artikelen gevoegd, waaronder het bewuste hoofdstuk uit haar dagboek, en van dit laatste wil ik ook graag iets delen.
Helaas kan ik niet het hele stukje overnemen, maar het draait maar om één ding en dat is dat wij Gods geliefden zijn.

‘God is blij met jou, Zijn geliefde’ staat er boven, gebaseerd op Efeze 1:6 waar staat: ‘…, waarmede Hij ons begenadigd heeft in de Geliefde.’

Het stukje in het dagboek geeft aan dat onderzoek uitgewezen heeft dat elk kinderhart hunkert naar goedkeuring van zijn vader; dat er iets gebeurt als een vader tegen zijn kind zegt ‘papa is trots op jou’, of ‘je zult altijd papa’s lieveling zijn.
Een soortgelijk moment zien we in de Bijbel als God, in Mattheüs 3:17, tegen Zijn Zoon zegt: ‘Dit is Mijn Geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde.’
(* Andere vertalingen zeggen: … in wie Ik Mijn welbehagen heb’ of ‘de man naar Mijn hart’)
Jezus begon Zijn bediening, nog voor Hij zelfs ook maar één wonder had gedaan, met de goedkeuring van Zijn vader.
Jezus kwam zowel voor ons, als ons (als mens) naar deze wereld; Hij stierf voor ons en als ons (als mens).
Het is misschien vanzelfsprekend dat God dit zegt over Zijn Zoon, maar niet over ons.
En toch …
Toch zegt God dit met de woorden ‘begenadigd zijn in de Geliefde’!

God wil dat wij weten 
dat wij Zijn geliefden zijn 
en dat Hij vreugde vindt in ons.

Omdat Hij ons begenadigd heeft in de Geliefde, ziet Hij ook ons als Zijn geliefden!
Wij mogen elke morgen wakker worden met de gedachte dat we Zijn geliefde zijn; dat we onvoorwaardelijk geliefd zijn en volledig goedgekeurd.

Wat een geweldige boodschap om te ontvangen, juist op dát moment voor mij persoonlijk, maar ook om door te geven, wat het verlangen was van degene van wie ik het heb ontvangen.
Wat een geweldige boodschap om het oude jaar mee af te sluiten en om het nieuwe jaar mee in te gaan!


Lieve zus, lieve broer, in Christus, Gods geliefde Zoon, in wie Hij Zijn welbehagen heeft, zijn wij ook Zijn geliefde!
Dat de Heilige Geest deze boodschap in je hart mag verankeren, en je leven zal veranderen, opdat de wereld zal zien hoe goed en vol liefde onze hemelse Vader is.

Hem zij de eer en de glorie tot in alle eeuwigheid!
Halleluja!

- Amen -


* Toevoeging van mij

donderdag 25 december 2014

I believe - Ik geloof!

Al enkele weken geleden kwam ik terecht bij het nummer van 'I believe' van Nathalie Grant en het raakte mijn hart diep en ik bewaarde het nummer speciaal voor vandaag, als we de geboortedag van de Here Jezus herdenken en vieren.

Voor veel mensen is Kerst niet meer dan een paar heerlijke vrije dagen, of een vakantie, die gekenmerkt wordt door gezelligheid, lekker eten en samenzijn met familie en/of vrienden.
De geboorte van Jezus -waardoor dit immers Kerst heet- is vaak niet meer dan een leuk verhaaltje; als ze het nog weten.
En zo begint dit nummer ook eigenlijk een beetje, als een verhaaltje ...

...
'Lang, lang geleden, in een land hier ver vandaan, stond de tijd even stil.
Er waren herders in het veld, een vrouw met een baby, en geen plaats in de herberg.
Een geboorte in een kribbe, die ook was voorspeld.
Tenminste, zo gaat het verhaal ...'
...

Maar dan gaat de tekst een heel andere kant op: '
Maar dit verhaal is meer dan een fabel, het is meer dan een sprookje, en meer dan mijn verstand kan bevatten.
Ik geloof  dat ...

Ik geloof, dat de Wijze mannen de baby zagen; de baby, die de engelen de Zoon van God noemden.
Het kind dat de hemel gaf, de grote 'Ik ben'.
Geboren om mijn zonden weg te nemen door middel van doorboorde handen.
Immanuel - God met ons- is gekomen.

Ik geloof ...
Tweeduizend jaar geleden ...
Een verhaal dat voortleeft ...
Een geschenk van God in mensengedaante verpakt ...
De simpele waarheid die mij vrijmaakt ...'


Ik geloof ...
De tekst bepaalde mij hoe alles aankomt op het maken van een keuze: geloven of niet.
Geloven dat God Zijn enig geboren Zoon naar de aarde zond om voor mijn zonden te lijden en te sterven, of het verwerpen.
Geloven, dat Jezus voor mijn zonden stierf aan het vloekhout, aan een kruis, om mij te redden, of dit te verwerpen.
Geloven, dat Hij, Jezus, Zijn handen liet doorboren uit liefde voor mij, of het verwerpen.

Ik geloof ...
Geloven, dat Hij wilde komen voor iemand zoals ik, of het verwerpen.
Geloven, dat Hij, ondanks alles, Zijn leven wilde geven voor mij, of het verwerpen.
Geloven, dat Hij kwam voor ons allemaal, voor een ieder van ons persoonlijk, of dit verwerpen.

Ik geloof ...
Ja, ik geloof, maar het nummer deed mij dit jaar opnieuw even stilstaan en nadenken over mijn lang geleden gemaakte keuze en de betekenis van waarom Hij naar deze aarde kwam.
Naar het 'waarom Kerst', en welke betekenis alles nog heeft voor mij.
Als 'Toewijding' het woord is dat vanaf november een belangrijke plaats in mijn leven inneemt,  dan voelt het goed om met dit nummer, met de tekst van dit lied als het ware opnieuw overeind te komen, mijn blik te richten op de hemel en te het uit te spreken:

Heer, ik geloof!
Ik geloof, al is het een verhaal van tweeduizend jaar geleden.
Ik geloof, dat het Uw genadegeschenk is vanuit de hemel voor mij, en ik neem het aan.
Ik geloof, dat Uw doorboorde handen, Heer Jezus, mijn zonden droegen aan het kruis op Golgotha.
Ik geloof, dat U Uw leven gaf om het mijne te redden.
Ik geloof, dat U mij hebt vrijgemaakt.
Ik geloof, ja, ik geloof, dat U dit deed voor iemand zoals ik ...
Ik geloof, ja, ik geloof!


Hoewel er dit jaar geen enkele kerstversiering in ons huis is; niet meer dan de gewone waxinelichtjes branden, schijn meer dan ooit het Licht van de Ster van Bethlehem in mijn hart.

Ik geloof.
Jij ook?




woensdag 24 december 2014

Kerst- en Nieuwjaarsgroet


Iedereen heel hartelijk bedankt voor het meelezen
en voor alle lieve en bemoedigende reacties.
Ik hoop dat we nog lange tijd met elkaar mogen optrekken.

Lieve groet,
Rita

maandag 15 december 2014

Indonesisch spreekwoord

Gister was ik te moe om te schrijven, dus klim ik vandaag nog maar even ‘in de pen’.
Zaterdagmiddag trouwde een lieve vriendin van mij en tijdens de dienst bij ons in de gemeente, gaf de spreker een prachtig Indonesisch spreekwoord.
Opnieuw bleek maar weer eens hoe belangrijk het voor mij is om een schrijfblokje bij me te hebben, want nu kon ik het mooi opschrijven.

‘Wie niet iedere dag de weg naar de bron gaat, 
zal hem ’s nachts niet kunnen vinden.’

Hoe zal ik in tijden dat het donker is, moeilijkheden, problemen, zorgen, … mijn weg tekenen, God kunnen vinden voor moed, troost, kracht om te kunnen volhouden, voor wijsheid, inzicht …, als ik in goede tijden niet iedere dag naar Hem toe ga en tijd met Hem doorbreng?
De stilte opzoeken, bidden en luisteren, Bijbel lezen en erover nadenken samen met de Heer  …
Het spreekwoord laat zien hoe belangrijk het is om iedere dag opnieuw naar God toe te gaan en tijd met Hem door te brengen, want als onze dagen donker worden ...

donderdag 11 december 2014

Blijf bidden!

Op de dag dat ik mijn vorige blogje plaatste 'Mijn kind, Ik hoor en Ik luister' , ging het stukje in mijn dagboekje, wat ik overigens 's avonds voor het slapen gaan lees, over onverhoorde gebeden.
Spurgeon geeft een paar redenen die een mogelijk antwoord kunnen zijn op het niet verhoord worden, maar het zijn de laatste paar zinnetjes die mij enorm aanspreken en die ik als aanvulling op mijn vorig blog wil doorgeven.
Daarnaast vond ik het ook heel bijzonder dat uitgerekend deze dag, deze twee dingen samenkomen; mijn blogje en wat er voor die avond in het dagboekje staat.
Ik hoop dat dit ook voor jou (in het bijzonder voor hen die het nodig hebben) ook echt een bemoediging mag zijn.


'Al uw gebeden worden in de hemel opgeslagen 
en zelfs als ze niet direct worden verhoord, 
zullen ze niet worden vergeten.

Verliest de moed dus niet. 

Blijf bidden.'

dinsdag 9 december 2014

Mijn kind, Ik hoor en Ik luister!



Heer, Uw woord klinkt:
‘Want de Heer hoort mij als ik huil,
de Heer luistert als ik smeek,
de Heer wijst mij niet af.’

Mijn kind,
weet, dat Ik je altijd hoor.
Weet, dat jouw hulpgeroep
tot Mij doorklinkt!
Al lijkt het soms of Ik ver weg ben,
Ik hoor elke roep om hulp.
Ik ga niet voorbij aan je ellende,
noch keer Ik Mij van je af.
Ik antwoord als jij roept;
op het juiste moment zal Ik hulp geven.

Ik heb je lief,
Ik houd je vast
en Ik breng je redding.
Ik zal je grond onder de voeten geven,
je zult niet wankelen.
Ik zal je een nieuw lied leren.
Op Mij kun je vertrouwen!
Want al ben jij zwak,
door Mij kun je sterk staan,
want Ik houd je staande.
Mijn bescherming is jouw schild,
Mijn rechterhand jouw steun,
Mijn zorg geeft jouw kracht.

Onthoudt, Mijn kind:
Ik hoor je,
Ik luister,
en Ik wijs niet af!
Vertrouw Mij!


Naar verschillende teksten uit het Bijbelboek ‘Psalmen’

zondag 7 december 2014

Reading Challenge

Als het einde van het jaar nadert, weet ik dat ik het doel dat ik voor ogen had met oog op de Reading Challenge, niet heb gehaald.
Al langere tijd zag ik dit aankomen, en voor even overviel mij een gevoel van paniek, want als ik ergens voor ga, wil ik ook afmaken waar ik aan begonnen ben.
Maar ik realiseerde mij al snel, dat ik me in alle bochten zou moeten wringen om dit alsnog te halen en het zou me geen vreugde brengen, eerder meer stress.
Hoewel de rust me de afgelopen maand goed heeft gedaan, ervaar ik dat ik waakzaam moet blijven.

Hoewel ik dus het doel niet zal halen, laat ik de pagina van mijn Reading Challenge gewoon nog lekker bestaan en plak er simpelweg nog een jaartje aan vast.
Soms is het toch goed om een stokje, al is het een kleintje, achter de deur te houden.


Afgelopen week vond ik het boek 'Een vrouw naar Gods hart' van Elizabeth George weer.
Een tijdje terug zocht ik het met oog op een gebed dat erin stond, maar hoe ik ook zocht, ik kon het boek niet vinden; en dat terwijl ik 100% zeker wist dat het op mijn kamertje moest liggen.
Nu, daar lag het dus ook, maar ik heb er blijkbaar gewoon finaal over heen gekeken.
Verder dan het eerste hoofdstuk was ik gewoon nooit gekomen.
Hoewel ik al jaren niets liever een vrouw wil zijn naar Gods hart, ik liep stuk op het gebed van Betty Scott Stam dat in het eerste hoofdstuk staat.
Nu echter deze strijd beslecht is (zie: >> Be still  Be Amazed - Dag 5), wilde ik het boek toch ook verder lezen, maar helaas, ik kon het met de beste wil van de wereld niet vinden, tot afgelopen week;
... en het lag  gewoon voor het grijpen ...
Ik begin dus maar weer gewoon aan het begin, wat overigens wel heel erg tot mijn hart spreekt, want het woord 'toewijding' -waar het in het eerste hoofdstuk om draait- is een woord dat momenteel (bijna) iedere dag terugkomt.
Alleen al het Bijbelvers waar het eerste hoofdstuk mee begint: 'Maar weinige (dingen) zijn nodig of slechts één; want Maria heeft het goede deel uitgekozen, dat van haar niet zal worden weggenomen.'
Lucas 10:42
De Studiebijbel HSV zegt hierover dat de band met de HEERE als iemands 'deel' in het leven in het OT als het grootste bezit gold.
De verzen waar het naar verwijst zijn:

Psalm 16:5
De HEERE is mijn enige deel en mijn beker.
U onderhoudt wat het lot mij toewees.

Psalm 27:4
Eén ding heb ik van de HEERE verlangd, dat ik zal zoeken: 
dat ik wonen mag in het huis van de HEERE,
al de dagen van mijn leven,
om de liefelijkheid van de HEERE te aanschouwen
en te onderzoeken in Zijn tempel.

Psalm 73:26
Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart,
dan is God de rots van mijn hart
en voor eeuwig mijn deel.

Psalm 119:57
De HEERE is mijn deel, ik heb gezegd
dat ik Uw woorden in acht zal nemen.

Psalm 142:6
Tot U roep ik HEERE.
Ik zeg: U bent mijn toevlucht, 
mijn deel in het land der levenden.

Dit 'deel' heeft Maria uitgekozen en zal niet van haar worden afgenomen.

Er is voor alles een tijd, zegt Prediker, en Maria wist dat, toen zij aan de voeten van Jezus ging zitten, ondanks al het werk dat er was, op dat moment het beste was wat ze kon doen.
Werk zou (en zal) er altijd zijn, maar dit moment aan de voeten van de Here Jezus, zou voorbij gaan en niet meer terugkomen.

En ik weet, daar aan de voeten van de Here Jezus, in de stilte en rust van het samenzijn met Hem, daar ligt mijn (onze) kracht.
Dan kunnen we samen met Asaf de woorden uitspreken: 'Bezwijk mijn lichaam en mijn hart, dan is God de Rots van mijn hart en voor eeuwig mijn deel.'


Ik zie uit naar waar het boek mij (nog meer) brengt.

donderdag 4 december 2014

Be still Be Amazed - Afsluiting
God regeert!

Vandaag is de laatste dag van mijn 30 dagen ‘Be still  Be Amazed’-dagboek.
Onvoorstelbaar zo snel als deze 30 dagen zijn omgevlogen.
Soms had ik momenten van ‘poeh, toch wel heftig om te doen’, want ja, mijn dagen zijn nu met regelmaat gevuld met even helemaal niets; nou ja, niets interessants in elk geval, misschien zelfs bijna op het saaie af.
Maar op dit moment is dit gewoon even heel goed voor mij.
Toch was het goed om de afgelopen 30 dagen deze ‘verplichte’ momenten van stil worden, op zoek gaan, nadenken en verwonderen over te hebben.
Vandaag, op deze laatste dag neem ik een moment om terug te kijken op deze 30 dagen en op een rijtje te zetten wat het heeft gebracht.
Want, wat mocht ik toch ook opnieuw veel van Hem zien, van wie Hij is, doet, geeft, leert, …

Zijn trouw door alle eeuwen heen.
Zijn troost op allerlei manieren.
Zijn grootheid in zowel het feit dat niets buiten Hem omgaat, maar ook in het feit dat niets voor Hem onmogelijk is.
Zijn liefde en geduld.
Dat Hij echt hoort, verhoort en leidt!
Hoe ontzettend veel Jezus wel niet van ons houdt! 
‘ Zoveel …’, zei Hij   … en Hij stierf …
Zijn woorden van liefde en bemoediging.
Zijn Almacht, die zichtbaar is in de schepping.
Zijn speciale geschenken …
Dat Hij naar ons zoekt!
Hoe we Jezus kunnen leren kennen door Zijn namen.
De rijkdom van Zijn woord dat Hij aan ons heeft gegeven; de Psalmen, waarin  Hij laat zien dat Hij ons door en door kent. (En nog steeds van ons houdt)
Dat Hij spreekt en werkt door getuigenissen en verhalen heen.
Speciale vriendschappen tot stand brengt.
De bemoedigingen die Hij geeft in Zijn woord.
Dat Hij werkelijk bemoeienis heeft met ons leven vanaf het allereerste begin; dat bewijs daarvan soms ligt in onze herinneringen en wat je soms pas ontdekt als je ouder bent.
Hoe God ook muziek gebruikt, daar doorheen spreekt, bemoedigd …
Vrede, diepe vrede, die je hart binnenstroomt met het lezen van Zijn woord; de kracht die daar van uit gaat, je als het ware opgetild wordt en weer verder kan.
Hoe Hij door boeken heen spreekt, je dingen doet ontdekken en vervolgens ook nog woorden geef om te schrijven …
Bepaalde Bijbelteksten die Hij als het ware in eens voor je ‘opent’ en je leven voorgoed veranderen.
De Hoop en het Vooruitzicht die Hij geeft!
En zelfs de wind geeft Zijn boodschappen door …!
Zelfs dieren, in dit geval de buffels, houden ons belangrijke levenslessen voor.
God, die zorgt dat er precies op dat moment een camera is die alles vastlegt; een mediamiddel als You Tube gebruikt om het door te geven.
Een foto, die mijn ontdane hart tot rust brengt door het beeld dat het weerspiegelt en de boodschap die Hij daarin geeft.
Een overbekende Bijbeltekst, die je klein maakt als je er weer eens goed over na gaat denken en de reikwijdte ervan tot je door laat dringen.
Dat onze God geboren wil worden in ons hart, en daar woning in wilt maken!
Een citaat, dat moed, kracht en hoop geeft, omdat het Hem zo heel, heel dicht bij brengt.
Wie ik wel niet ben in Hem: een Koninklijk Kind!
Hoe bijzonder het eigenlijk allemaal wel niet is: God die mens werd; Het Licht der Lichten, die Zijn heerlijkheid opgaf om ons te redden …


Be still  Be Amazed
Stille verwondering is er op dit moment als ik de laatste woorden van de ‘Dagboek’ schrijf.
Stille verwondering om hoe Hij door deze dagen heen laat zien dat Hij er altijd, en overal, is.
Of ik Hem ervaar of niet is iets dat er niet doet; Hij is er gewoon, en niets, maar dan ook niets, gaat buiten Hem om.
Nee, begrijpen doe ik het allemaal echt niet, maar ik geloof.
En waar mijn geloof tekortschiet, bid ik, dat Hij mijn ongeloof te hulp komt.
God is God; de Ene, de Almachtige, JaWeH.
En de dag nadert, dat iedereen dit zal zien; en belijden …
En zo kan ik aan het einde van dit ‘Dagboek’ niets anders doen dan naast danken voor deze dagen, voor alles wat Hij gaf en leerde, ook bidden voor hen die Hem nog niet kennen; dat Hij hun harten zacht en ontvankelijk zal maken om Hem aan te kunnen nemen als Heer en Heiland.


Heer Jezus, open ogen, open harten;
laat Uw Licht schijnen in deze donkere tijd.
Maak koude harten zacht en ontvankelijk,
om aan Uw koninkrijk te kunnen worden toegewijd.


In alles bent U aanwezig.
Elke zucht van het leven
ademt U in en uit.
Waar we ook gaan,
waar we ook staan,
wat we ook doen,
U bent overal;
altijd.

We ademen de lucht,
die door Uw hand is geschapen.
We bewandelen de aarde,
die door Uw hand is voortgebracht.
We leven het leven,
dat U ons heeft gegeven.
En op een dag
zal dit voor een ieder
duidelijk zijn.
Ja, voor eens
en altijd.

Elke knie zal zich dan buigen,
en elke mond zal het belijden:
U was God!
U bent God!
Voor eeuwig
en altijd.

Nog is het niet te laat;
nog is er tijd
om je over te geven
aan de Heer der Heren,
de Koning der koningen;
Hij, die regeert
in eeuwigheid.


Be Still  Be Amazed
Dag 30

woensdag 3 december 2014

Verwondering om ...







Verwondering
om God die mens werd
en deelde in alles;
onze vreugde, onze pijn.

Verwondering
om 'Het Licht der Lichten'
Die naar onze donkere
en duistere wereld kwam.

Verwondering
om de Oneindige te zien
in de armen van haar
die Hij geschapen heeft.

Verwondering
om Gods plan,
de redding van hen
die verloren zijn.

Verwondering
om het Lam van God
die al onze zonden
op Zich nam.

Verwondering
om Jezus, Gods Zoon,
die kwam en ons
eeuwig leven geeft.

Verwondering
en ontzag
diep in mijn hart.


Be still  Be Amazed
Dag 29

dinsdag 2 december 2014

Een koninklijk kind

Als er één lied is, één tekst waar ik altijd heel blij van wordt en wat me nog steeds verwonderd dat dit echt zo is, dan is het wel het lied: 'k Ben een koninklijk kind, door de Vader bemind.
Ondanks al mijn fouten en gebreken, al mijn tekortkomingen; ondanks dat ik Hem iedere dag opnieuw zoveel verdriet doe, toch ben ik een koninklijk kind, dat wordt bemind.

Het is een heel oud lied, eigenlijk hoor je het nooit meer, tenminste ik niet.
De laatste keer dat ik het in een kerk gezongen heb, was met een begrafenis, en ook dat is al weer een aantal jaren geleden.
Ik ken het van vroeger; wij hadden thuis de  glorieklokkenbundel waar dit lied instaat en mijn vader speelde daar uit, net als uit de Johannes de Heerbundel.
Ik heb al heel wat af gezongen in mijn leven, zo ook vroeger met mijn vader achter het orgel ... en daar zal ik het ongetwijfeld ook wel geleerd hebben.

Maar nu ik ouder ben, betekenen de woorden meer voor me als ooit te voren, en kan ik mij verwonderen over het feit, dat ik dit mag zeggen, mag zingen: Ik ben een koninklijk kind en wordt door de Vader bemind! En Zijn oog rust zo teder op mij!
Welk een tedere liefde klinkt hier in door, en dat terwijl niemand mij beter kent dan Hij ...!
En als dit nog niet genoeg is volgt daarop: Als de dageraad gloort, de bazuin wordt gehoord, roept Hij mij om te staan aan Zijn zij!
...
Wat kan ik alleen nog anders zeggen dan: 'Dank U wel, Heer Jezus, dank U wel!!!'


Be still  Be Amazed
'k Ben een koninklijk kind, door de Vader bemind,
En zijn oog rust zo teder op mij!
Als de dageraad straks gloort, de bazuin wordt gehoord,
Roept Hij mij om te staan aan zijn zij!


Be still  Be Amazed
Dag 28


Voor de gehele tekst:

maandag 1 december 2014

Op een dag ...







Op een dag zal God je tranen afwissen.
De handen die de hemel hebben gespannen,
zullen je wangen aanraken.
De handen die in doodsangst opkrulden 
toen de Romeinse spijker erdoorheen werd geslagen, 
zullen op een dag om je gezicht worden gelegd 
en je tranen wegvegen.

Voorgoed.


Be still  Be Amazed 
Dag 27


Uit: 316 Gedachten die je bemoedigen
Van: Max Lucado
Zie: >> Boekinfo

zondag 30 november 2014

Be born in me!
Word geboren in mij!



Maria, een gewone vrouw, maar door God uitgekozen om de moeder te worden van Zijn Zoon, onze Heer Jezus Christus.
Maria, een vrouw waarvan de Bijbel zegt dat zij ‘de gunst van de Heer geniet; genade heeft gevonden in de ogen van God’.
Maar ook een vrouw, die ongeacht wat de mensen wel niet zouden zeggen, zei: ‘Mij geschiede naar Uw wil’.
Een vrouw, die God te ruimte gaf om Zijn plan door haar heen tot uitvoering te brengen.
Ja, ze was verward en bang, maar toch zei zij: ‘Ik zal de Here dienen. Wat u gezegd hebt, laat dat met mij gebeuren.’

Be born in me!
Word geboren in mij!

Zoals Jezus geboren is in Bethlehem, zo wil Hij ook geboren worden in onze harten en daarin wonen.
Zoals God Maria’s moederschoot koos, zo kiest Hij ook ons hart.
Mijn hart!
Jouw hart!

We hoeven er niet een hooggeplaatst iemand voor te zijn, een bepaalde functie voor te hebben, of van alles en nog wat gepresteerd te hebben.
We hoeven niet heldhaftig te zijn, stoer, sterk, of onbevreesd.
We hoeven ook niet rijk te zijn of geleerd, noch hoeven we eerst allerlei dingen bereikt of gedaan te hebben.
Alles wat Hij vraagt, is een hart dat bereid is Hem te ontvangen.
Een hart waarin Hij geboren mag worden.

Make my heart Your Bethlehem.
Be born in me!
Maak mijn hart Uw Bethlehem!
Word geboren in mij!


Be still  Be Amazed
HEER, U kiest mij uit?
U bent blij met mij?
Maar, ik heb U niets te bieden;
hebt U het werkelijk tegen mij?

Ik begrijp het niet;
mijn hart is vol verwarring.
Hoe is het mogelijk dat U
mijn hart kiest tot Uw woning.

Ben ik nu aan het dromen?
O, laat het mij toch zien!
'Mijn kind, Ik kies jou;
Ik heb jou gezien!'

Heer, hier is mijn hart;
maak het tot Uw Bethlehem.
Word geboren in mij;
ik wil luisteren naar Uw stem.


Be still  Be Amazed
Dag 26

vrijdag 28 november 2014

Houd jij je maar zo vast aan Mij.

>> Foto: Michael Klapwijk

Vandaag ben ik de hele dag een beetje uit mijn doen.
Vanmorgen rond vijf uur werd ik wakker, al kan ik niet precies zeggen of het nu door mijn man kwam die eruit ging, of door de vreemde lucht die mijn neus prikkelde.
In ieder geval drong het niet echt tot mij door in eerste instantie, maar nadat mijn man naar beneden gegaan was en de vreemde luncht tot mij doordrong als een brandlucht, ging ook ik maar mijn bed uit.
Als ik door de luxaflex even naar buiten kijk, lijkt het alsof er een zeer dichte mist hangt, alleen de brandlucht doet mij iets anders vermoeden.
Beneden gekomen zie ik dat mijn man achter buiten staat en als ik mij bij hem voeg zien we samen dat er brand is bij het huis op de hoek.

Van slapen komt niet veel meer en als ik later de foto’s zie op 112 Barneveld, dan schrik ik van de enorme ravage.
Ja, de bewoners en hun kinderen zijn  safe; ze hadden niet later wakker moeten worden hoorde ik later die dag, want anders …
Natuurlijk is het het belangrijkste dat iedereen veilig is, dat is altijd het eerste dat telt, maar als ik de foto’s bekijk en ’s middags langs het huis loop met het uitlaten van ons hondje, dan kan ik wel huilen.
Ik heb de bewoners al een paar keer voorbij zien lopen, en zag ze ook vanmiddag staan bij de ravage, en mijn hart gaat naar hen uit en mijn gebeden naar omhoog.

Soms vind ik het maar bar lastig dat dingen zo heftig binnenkomen en me zo diep raken.
Soms wilde ik dat het anders was, zodat ik er niet zo van slag zou raken.
Aan de andere kant doen deze dingen me wel bidden; het enige dat ik op dit moment voor dit gezin kan doen.
Het huis zal zeker nog vier tot zes maanden onbewoonbaar zijn.

Verwondering is vandaag dus wel één van de laatste dingen die ik ervaar of voel.
Vanmiddag was ik er al over aan het nadenken, maar …
Ik bekeek wat foto’s op de site van mijn oudste zoon in de hoop dat er een bepaalde foto bij zou zitten die mij vandaag zou raken en mijn gedachten en gevoelens een beetje konden veranderen, maar steeds dook het beeld van die vernielde benedenverdieping in mij op.
Als ik dan vanavond opnieuw achter mijn laptop kruip, en nog een laatste blik werp op de site van mijn zoon, raakt ineens bovenstaande foto mij.

Het is het handje van mijn kleindochter rond de pink van haar vader.
Ze is inmiddels alweer bijna drie jaar, maar welk een verwondering en ontzag ervoer ik bij haar geboorte.
Het wonder van een nieuw leven, maar ook de verwondering over het voor het eerst oma worden, en over mijn zoon die nu zelf vader is.
Verwondering met een enorm gevoel van liefde voor zowel de vader als dit kleine meisje; dat je toch zoveel van iemand houden kan. (ik houd ook van mijn schoondochter, maar de gevoelens als je zoon voor het eerst vader wordt …)
Verwondering over dit kleine handje dat de pink van haar vader omsluit.

En dan is er vandaag toch nog een gevoel van verwondering, omdat God mij juist nu bij deze foto brengt.
Het is alsof God met deze foto tegen me zegt: ‘Houd jij je maar zo vast aan Mij.
Houd je vast aan Mij; vertrouw Mij en vertrouw op Mij; bij Mij ben je veilig. Hoe onveilig de wereld om je heen soms ook is, Ik zorg voor jou.'

Nee, het wil niet zeggen dat er niets kan of zal gebeuren, er geen tegenspoed of tegenslagen zullen zijn, moeiten of zorgen, maar wel Iemand aan wie je je vast kunt houden, die je de kracht geeft om door of verder te kunnen gaan.


Be still  Be Amazed
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen, zo ontfermt de HEERE Zich over wie Hem vrezen. 
Psalm 103:13

Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zich niet ontfermen over het kind van haar schoot?
Zelfs al zouden die het vergeten, Ik zal u niet vergeten.
Zie, ik heb u in beide handpalmen gegraveerd.
Jesaja 49:15,16a


Be still  Be Amazed
Dag 24

donderdag 27 november 2014

Battle at Kruger

Een paar jaar geleden zag ik onderstaand filmpje voor het eerst; iemand had me er over verteld en het laten zien.
Bij de eerste beelden zat ik behoorlijk op mijn stoel heen en weer te schuiven,want ik kan absoluut niet tegen dit soort beelden.
Ik weet dat het gebeurt, dat het de natuur is; ik weet dat altijd de zwakste of zieke het doelwit is enz., enz., maar hoe het ook zij, mijn hart krimpt ineen bij dit soort beelden en ik kijk ze dan ook maar gewoon niet meer voor mijn eigen gemoedsrust.
Dit keer dwong ik mijzelf om het af te kijken, want er was me verteld dat het goed af zou lopen.
Het zijn bizarre beelden, schokkend, maar die zo eindigen, dat je met open mond van verbazing (of is verbijstering in dit geval een betere woordkeuze?) en verwondering zit te kijken.

Nu ik de beelden al meerdere keren heb gezien, is mijn open mond van verwondering overgegaan in een brok in mijn keel en een hoofd dat zich beschaamd buigt, omdat het filmpje van deze kudde Buffels ons mensen ook een heel belangrijke les leert.

>> Battle at Kruger


Be still  Be Amazed
Zelfs in de dieren heeft God bijzondere eigenschappen gelegd, die duidelijk zichtbaar zijn in deze beelden.
Verwondering om hun sterke saamhorigheid.
Verwondering om hun inzet om dit ene kalf te redden.
Verwondering dat het kalf nog leeft.
Stil en diep ontzag, omdat ik met heel mijn hart geloof dat God ook hierin Zijn hand heeft gehad.
Geen toeval dat deze mensen hier net op dit moment staan te filmen, maar een door God gearrangeerd scenario om ons iets duidelijk te maken.
Verwondering om de manier waarop God ook tot ons mensen spreekt.


Be still  Be Amazed
Dag 23

woensdag 26 november 2014

De wind …

Als ik met m’n kom thee in mijn handen door het raam van mijn kamertje naar buiten zit te staren en na zit te denken over welke dingen mij vandaag verwonderen, valt mijn oog op de blaadjes die buiten door de lucht dwarrelen.
De wind speelt haar eigen spel met de blaadjes; op de ene plaats waait een heel aantal blaadjes op, terwijl op een anders plekje er één blaadje als een ballerina sierlijk door de lucht vliegt, en de bladeren die nog aan de bomen zitten ritselen er rustig op los.
Als ik hiernaar kijk, bedenk ik mij dat God Degene is die de wind beheerst, ook dit rustige schouwspel met zijn pauzes waarin enkel blad beweegt.

Mijn gedachten gaan naar Bijbelteksten (gedeelten eruit) die ik heb gebruikt bij één van mijn gedichten in de bundel ‘Wandelend in Zijn Licht’.

‘Here, mijn God, Gij zijt zeer groot, Gij hebt U met majesteit en luister bekleed. 
U wandelt op de vleugelen van de wind, U maakt de winden tot Uw boden.’
Psalm 104 : 1b,3c,4a
(NBG)

U wandelt op de vleugelen van de wind …
U maakt de winden tot Uw boden …

God, aanwezig in de zachte wind.
De wind, die ook Zijn boodschap doorgeeft.

Het brengt mij automatisch bij een gedeelte uit een heel persoonlijk gedicht*:
‘Voel dat kleine, zuchtje wind?
Dat is de streling van Mijn hand;
een teken van Mijn liefde.
De onzichtbare band.'

God die mij door de zachte streling van de wind als het ware liefkoost en zegt: Ik hou van jou!
Zijn boodschap voor mij (maar ook voor jou) vandaag.


Be still  Be Amazed
U wandelt op de vleugelen van de wind …
U maakt de wind tot Uw boden …

Onzichtbaar,
ongrijpbaar,
en toch voelbaar
en soms hoorbaar …


Be still  Be Amazed
Dag 22

* >> Mijn geliefde Dochter


dinsdag 25 november 2014

Alles wordt nieuw …








… een nieuwe naam zegt iets over een nieuw karakter, nieuwe waarde, nieuwe gunst en een nieuwe toekomst …

Dit citaat kwam ik tegen in het Bijbelstudieboekje* dat we gebruiken met onze VrouwenBijbelstudiegroep.
Het hoofdstuk voor komende keer gaat over een nieuwe naam en wat dat zegt over onze identiteit.
Het hoofdstuk spreekt over het feit dat in de Bijbel God regelmatig namen veranderde, zoals Abram werd Abraham, Saraï werd Sarah, Jacob werd Israël enz..
Hun nieuwe naam zei iets over hun nieuwe identiteit, hun nieuwe toekomst, kijk maar naar de betekenissen van hun nieuwe namen.

Het citaat brengt echter mijn gedachten bij een tekst uit Openbaringen, namelijk Openbaringen 2:17 waar staat:

‘… en Ik zal hem een witte steen geven met op die steen een nieuwe naam geschreven …’

Misschien slaat het wel  nergens op, en zijn mijn gedachten zo krom als het maar zijn  kan, maar toch …

Een nieuwe naam …
= een nieuw karakter; nooit zal ik meer iets verkeerd doen, onvriendelijk zijn, of mopperen, of ruziemaken, of chagrijnig zijn, of …
= nieuwe waarde; alles wat hier op deze aarde waarde had, is betekenisloos geworden, alleen Hij telt nog; zijn in Zijn nabijheid, Zijn aanwezigheid, en Hem eren met harte en ziel, 24/7 …
= nieuwe gunst; we zullen eten van de Boom des Levens, de Levenskroon ontvangen, bekleed worden met witte kleren, de maaltijd gebruiken met Christus …
= een nieuwe toekomst; geen zonde, geen ziekte, geen dood, geen rouw, geen pijn, geen verdriet, geen moeite …


Be still  Be Amazed
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbij gegaan.
En Hij die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.’
Openbaringen 21:1a,5a

Wij hebben een opname van een concert van Vangelis in Rotterdam (jááááren geleden), en op een gegeven moment is er een prachtig schouwspel, een soort waterballet met/van kraanwagens  op een instrumentaal gedeelte van een nummer.
De zanger van dit nummer wordt gefilmd terwijl hij kijkt naar dit wonderbaarlijke spektakel
Het is ook werkelijk fenomenaal om naar te kijken, maar het gezicht van deze man staat op mijn netvlies gedrukt: zoveel verwondering, een 'haast niet te bevatten zo mooi', zo spectaculair, zo onder de indruk, dat was wat zijn gezicht weerspiegelde.
In woorden nauwelijks te beschrijven, maar voor mij voelt het alsof ik zo zie als ik denk aan wat ons wacht.


Be still  Be Amazed
Dag 21

* Zie: >> Boekinfo

zondag 23 november 2014

Er is liefde in het oog van de storm

In de afgelopen 18 dagen dat ik bezig ben met het 30-dagen 'Be still  Be Amazed'-dagboek zijn er vele dagen bij geweest dat ik echt moest zoeken naar zaken die mij verwonderen.
De eerste keer dacht ik nog bij mijzelf dat dit toch eigenlijk niet klopte, er moesten toch genoeg dingen zijn gedurende de dag die mij zouden moeten verwonderen, maar ik kwam er al snel achter, dat om verwonderd te geraken de stilte ingaan vaak toch wel heel noodzakelijk is.
De drukte en beslommeringen van alle dag ontnemen me toch vaak het zicht daarop.
Toch is het heel bijzonder om hier tijd voor apart te zetten, stil te worden en  op zoek te gaan naar.
Deze momenten zijn heel speciaal geworden, want soms brachten ze mij terug in de tijd en mocht ik mij opnieuw verwonderen over dingen die God heeft gedaan in mijn(ons) leven.
En soms, als ik daarvan iets had kunnen omzetten in woorden, soms in de vorm van een gedicht, dan verwonderd het mij wat het opnieuw (of is het nog steeds?) met mij doet.
Zo geldt dit ook voor het onderstaande gedicht dat ik vanavond tegenkwam.

De titel 'Er is liefde in het oog van de storm' is een citaat uit het boekje 'Schuilen bij God' van Holley Gerth'.*
En het is nu pas, nu ik dit gedicht vanavond weer tegenkom, doorlas en het hier wilde plaatsen, dat ik moet denken aan het beeld dat iemand had bij mijn doop (29-10-2000).
Het was een beeld over een tornado en de rust in het centrum daarvan.
Ik heb het destijds ook uitgeschreven op papier; woord voor woord van het cassettebandje.

'Rita, de Heer geeft mij het beeld van een tornado. 
Zo'n geweldige wind die rondtolt en die een slurf heeft die over de aarde heen raast.
En het merkwaardige is, dat het centrum van die tornado, daar is rust, daar is geen wind.
Maar ik heb het gevoel dat de Heer wil zeggen dat als je in het centrum van Mijn wil bent, dan zul je met Mijn wind over deze aarde gaan en zal je in geweldige rust zijn zijn, maar toch veel presteren voor Hem.'

Ik stond met mijn doop aan het begin van een totaal nieuw leven en avontuur met de Heer, en had nog totaal geen weet (gelukkig) van alle stormen die in mijn/ons leven zouden gaan waaien, laat staan dat juist door deze stormen ik gekomen ben waar ik nu ben.
'Dan zul je met Mijn wind over deze aarde gaan en zal je in geweldige rust zijn zijn, maar toch veel presteren voor Hem.'
Whauw, 14 jaar geleden zag mijn leven er echt heel anders uit.
Het bestond uit mijn gezin en mijn huis, en heel, heel af en toe kwam er  nog een gedichtje (zoals mijn doopgedicht) uit, maar daar hield het ook op.
En nu?
Nu zijn er vele dingen die ik mag doen door en voor Hem.
'Dan zul je met Mijn wind over deze aarde gaan ...; onze Kunstdichtbundel 'Wandelend in Zijn Licht'
is ook de grens over gegaan en ook mijn Blogs vinden hun weg over de grens!

In het centrum van Zijn wil blijven ...
In het centrum -het oog-  van de storm ...


De storm woedt,
regen en wind razen
om mij heen.
Ze bestoken mij,
dreigen mij omver te gooien,
ik strijd,
ik vecht,
ben ik dan alleen?

God, waar bent U,
waar is Uw ondersteunende hand?
Bijna ga ik ten onder,
zonder U houd ik geen stand?!

De regen overspoelt mij,
de wind drijft mij dan weer voor
en dan weer achteruit.
Het gaat maar voort,
er lijkt geen einde aan te komen,
ik strijd,
ik vecht,
mijn schreeuw klinkt luid.

God, mijn Vader, 
waar, waar bent U dan? 
Ik kan niet meer, 
hoort dit alles bij Uw plan?

Dan ineens bevind ik mij in de stilte,
de storm raast onverminderd voort
buiten mij om.
Zoekend kijk ik rond,
verwachtend, hopend,
ik zwijg,
ik luister,
zachtjes klinkt een stem: ‘Kom.'

'Vader, Vader God,
bent U daar?'
Ik kijk omhoog en zie Uw hand;
mijn last lijkt minder zwaar.
Ik ga even rustig zitten
en koester mij in de liefde
van Zijn aanwezigheid.
Zijn Geest herstelt mijn kracht,
geef mij mijn weerbaarheid terug,
ik adem,
ik drink,
ik ben weer klaar voor de strijd.

Abba, mijn Vader,
de storm deed mijn ogen verblinden,
maar in het oog van de storm
deed U mij opnieuw Uw liefde vinden.

Dan is de stilte voorbij,
de wind en regen slaan opnieuw
ruw tegen mij aan.
Vooruit, achteruit,
opnieuw ben ik doorweekt,
ik strijd,
ik vecht,
maar vanuit mijn ooghoek
zie ik Hem naast mij gaan.


Be still  Be Amazed
'U bent met al mijn wegen vertrouwd.
U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij!
Dit kennen - het is mij te wonderlijk,
te hoog, ik kan er niet bij.'

Psalm 139:3b, 5,6


Be still   Be Amazed
Dag 19

zaterdag 22 november 2014

Vrede door Zijn woord

Als ik vandaag mijn stukje aan het schrijven ben voor mijn Blog ‘Quality Time’, word ik door het onderwerp bepaald bij de vrede die het lezen en overdenken van Gods woord  mij brengt.
De ene keer meer dan de andere keer, maar ik heb wel gemerkt dat dat aan mij ligt en niet aan Gods woord.

Een aantal jaar geleden, toen ik uit pure wanhoop Zijn woord uit ging schrijven als proclamatie (de ene keer met de wanhopige woorden van David als een gebed, een anderen keer als een statement wat Gods woord zegt over wie Hij is enz.) en het ook hardop uitsprak, gebeurde er iets binnen in mij.
De wanhoop verdween en maakte plaats voor geloof en vertrouwen.
De ommekeer in mijn gevoelens was zo duidelijk voelbaar, dat het mijn kijk en gevoelens  op het woord van God voorgoed heeft veranderd.

Hoe belangrijk het woord van God altijd voor mij is geweest, nu werd Zijn woord mij ook heel kostbaar en dierbaar, en zijn ze een rustpunt voor mij geworden in de hectiek van dit leven, in de drukte van ons bestaan.
Een rustpunt, waarbij Zijn vrede mijn hart binnenstroomt en vult.
En dit is niet meer alleen iets dat ik weet dat gebeurt, maar wat alleen al bij de gedachte eraan, vreugde in mijn hart oproep en mij doet uitzien naar het volgende moment van stilte en alleen zijn met Hem.


Be still  Be Amazed
Nog steeds verwonder ik mij over wat Gods woord met mij doet; verwonder ik mij over de vrede die mijn hart binnenstroomt en vult.
En ik hoop en bid dat die verwondering zal blijven; dat ik het nooit gewoon zal gaan vinden, zodat ik Zijn aanwezigheid zal blijven zoeken vanuit het diepe verlangen om Hem beter en beter te leren kennen, sterk en krachtig te worden door Zijn woord en Zijn diepe vrede, die elk menselijk verstand te boven gaat, mag ervaren.


Be still  Be Amazed
Dag 18

vrijdag 21 november 2014

God spreekt, ook door muziek heen ...






Het is inmiddels een paar jaar geleden dat ik onderstaand nummer van Laura Woodley Osman voor het eerst hoorde, maar nog weet ik de impact die deze drie zinnetjes uit het nummer hadden:

Wallfower come dance with Me
Leftover you're all that I need
Broken one you'll be the queen of My heart

Met name het woordje 'leftover' hakte er bij mij enorm in; overgeblevene, restje.
Dat was precies zoals ik me voelde!
Maar bij Hem is er juist ruimte voor muurbloempjes, voor restjes/overgeblevenen, voor gebrokenen, want Hij kwam om te helen die gebroken zijn.
En Hij zegt:
Kom, dans met Mij!
Jij bent alles wat Ik nodig heb!
Jij bent de koningin van Mijn hart.






Be still  Be Amazed
Van muurbloempje naar Dochter van de Allerhoogste.
Van restje naar Kostbaar, Waardevol en Geliefd.
Van gebroken naar Koningskind.


Be still  Be Amazed 
Dag 17

donderdag 20 november 2014

Herinneringen ...

Terwijl mijn kleindochter even ligt te slapen, blader ik de ‘Stilteglossy’ weer eens door.
Het is alweer even geleden dat ik dit mooie blad doorbladerde en hier en daar wat las.
Vandaag wordt mijn blik gevangen door het woord ‘Begraafplaats’ en de prachtig afbeelding daarbij; ‘Stilte locatie 5’ staat erbij.
‘Een plek om te verstommen’, staat er (o.a.) bij.

Mijn gedachten gaan terug naar mijn kindertijd.
Ik heb geen idee hoe oud ik was, maar ik zat nog op de lagere school, want die was tegenover de begraafplaats.
Ik weet het niet helemaal precies meer, maar ergens, in de diepte van mijn geheugen  ligt een herinnering aan stilte, aan rust, aan een vredig gevoel als ik aan de begraafplaats in mijn geboorteplaats denk.
Mijn herinnering vertelt  mij dat ik daar af en toe kwam en genoot van de stilte en de rust.
Ik heb er geen beeld meer bij, en toch vertelt mijn geheugen mij deze dingen.
Iets vertelt mij ook dat, zo jong als ik was, ik ervoer dat God daar ook was, heel dicht bij mij; zelfs op dat kleine stille paadje dat tussen de begraafplaats en de tuin van de dominee liep.
Nog zie ik mijzelf geknield op de grond in de sneeuw, biddend …
Ik heb geen idee meer waarvoor of waarom, maar de herinnering is daar, en tegelijk ook zo dichtbij …
Verwondering om dit beeld in mijn geheugen; verwondering met een vraagteken.

De begraafplaats in de woonplaats waar ik nu woon, heb ik slechts een enkele keer met een begrafenis bezocht; nooit zomaar eens.
Op de één of andere manier kon ik mij daar nooit toe zetten, hoewel deze herinneringen er altijd zijn, als ik daar kom, maar het voelt niet vertrouwd, zoals in mijn geboorteplaats.
Hoewel het daar ook flink is veranderd, is er nog steeds een klein oud gedeelte dat onveranderd is.

Mijn mooiste herinnering aan deze begraafplaats is de opschrift op een steen die ik las toen we mijn jongste broertje naar zijn laatste rustplaats brachten; het kan ook zijn dat we terugliepen naar de aula, dat weet ik niet meer.
Maar het opschrift zal ik nooit meer vergeten; er stond: ‘Je moet niet wenen, want ik ben naar Jezus henen.’
Welk een troost lagen er in deze woorden, waarvan ik ervoer dat God ze mij had laten zien, en misschien wel speciaal aan mij heeft gegeven, ik weet het niet, maar de steen met dit opschrift heb ik nooit meer terug kunnen vinden toen ik er later naar op zoek ging.

Nu ik zoveel ouder ben, verwonderen mij deze herinneringen.
Verwondert het mij dat ik als kind daar rust en stilte zocht; dat ik God zocht …
Misschien zeg ik het allemaal wel eigenlijk heel verkeerd en moet ik zeggen, dat God mij, zo jong als ik was, zocht.

Er liggen meer herinneringen in mijn geheugen die mij verwonderen.
Herinneringen aan bijzondere dingen die gebeurden, en waarin ik pas jaren daarna ontdekte dat God het was die Zijn hand naar mij uitstrekte, tot mij sprak, mij wilde onderwijzen, mij liet merken dat Hij bemoeienis had met mijn leven.

(... Ik droeg je vanaf je prilste bestaan, Ik nam je op de arm vanaf je geboorte. En Ik blijf je dragen, tot je oud en grijs bent. Ik heb het gedaan en blijf het doen; Ik neem je op de schouders, Ik red je …  - Jesaja 46:3b,4)


Be still  Be Amazed 
Stil worden en je verwonderen over de dingen van je kindertijd, van je jeugd; daarin dan Gods bemoeienis met je leven ontdekken, en je vervolgens weer te verwonderen over het feit dat Hij inderdaad altijd bij je was, en tegelijk weten dat Hij er ook nu is, maar ook altijd zal zijn …
Hoe groot is Hij!


Be still  Be Amazed
Dag 16

woensdag 19 november 2014

Bemoedigende verwondering

Als ik afgelopen week Exodus 3 aan het lezen ben, valt het me ineens op hoe God betrokken is bij de nood van Zijn volk.
Niet dat ik dat niet wist, of nooit eerder gelezen heb, maar ineens springen er met het lezen gewoon een aantal dingen uit die mij stil maken.
Het verwondert mij, hoe zo sommige stukjes van zinnen er nu zo ineens uitspringen …

Vers 7 – Ik heb gezien …
               Ik heb gehoord …
               Ik weet …

Vers 8 – Ik ben gekomen om te bevrijden …
               Ik haal vandaan en breng naar …
       
Vers 9 – … is tot Mij doorgedrongen …
               Ik heb gezien …
               Ik stuur …

Vers 12, 15 – Ik ben er …

Vers 16 – Ik heb Me aangetrokken …
                Ik heb gezien …

Vers 17 – Ik heb besloten …
                Ik zal brengen …

Vers 20 – Ik zal tonen …
                 Ik zal straffen …
                 Ik zal machtige wonderen doen …
                 Ik zal zorgen …

Als ik deze korte zinnetjes nog eens achter elkaar lees, wordt mijn hart niet alleen stil van ontzag, maar ik word ook bemoedigd.
De God van nu is immers nog precies dezelfde als de God van toen!

De God, die de nood van het volk Israël zag en daarop reageerde, is nog steeds dezelfde.
Nog steeds klinken eigenlijk deze woorden:
Ik heb gezien …
Ik heb gehoord …
Ik  weet …
Ik ben gekomen …
Ik haal vandaan en breng naar …
Ik zal tonen …
Ik zal …

Hij zond ons Jezus, Hij zond ons de Heilige Geest.
De belofte van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde waar Hij ons door Jezus naar toe zal brengen, ligt er.
Hij zal het doen en dan zal iedereen zien, zijn knie buigen en erkennen dat Hij Heer is!


Be still  BeAmazed 
Eigenlijk heeft deze ‘Be still  Be Amazed' deze keer twee kanten.
Aan de ene kant is er de verwondering over hoe God zo ineens er iets uit laat springen en aan de andere kant dat het tegelijk ook zo enorm bemoedigt.

Als jij het moeilijk hebt, geen uitweg ziet, je pijn en verdriet zo onnoemelijk groot is, je jezelf in slaap huilt, of stille tranen vergiet waarvan je denkt dat niemand ze ziet, jet het soms uitschreeuwt van wanhoop, …; dan wil ik je zo graag bemoedigen met deze bovenstaande woorden.

God heeft je gezien; Hij ziet jou!
Hij heeft je gehoord; Hij hoort jou!
Hij weet van je situatie, je verdriet, je moeiten en zorgen …
Hij heeft jouw lot aangetrokken, en zal je bevrijden.
Hij weet …
Hij heeft gezien …
Hij zal tonen …

In Jezus Zijn al Zijn beloften vervuld!
In Jezus zullen al Zijn beloften worden vervuld!
Daar mogen we naar uitzien, onze hoop op vestigen, op vertrouwen!
Jezus is ons vooruit gegaan!

Nader tot Zijn troon van genade en je zult hulp ontvangen op het juiste moment.
Zie op de Hoop die wacht!
Geloof en vertrouw!
En je zult stil en verwonderd raken om de grote daden van de Heer, om Zijn liefde, keer op keer,  aan ons betoond!


Be still  Be Amazed 
Dag 15

dinsdag 18 november 2014

Speciale vriendschappen

Hoe wonderlijk kan iets lopen.
Toen ik in 2008 begon met mijn eerste Blog op Punt.nl, had ik niet kunnen vermoeden dat daaruit, en later ook door Facebook, speciale vriendschappen kunnen voortvloeien.
De één woont een behoorlijk eind bij mij vandaan (en wij proberen elkaar in ieder geval één keer per jaar te zien), en de ander nog geen half uurtje met de auto, maar beiden betekenen heel veel voor mij, en ik weet dat het wederzijds is.

Regelmatig, vooral als ik zoals vanmorgen bij degene die niet zover weg woont op bezoek ga, bekruipen mij gevoelens van stille verwondering dat God ook op deze wijze mensen bij elkaar brengt.
Ben ik verwonderd over de tijd die we steeds opnieuw te kort komen, doordat er zoveel is waar we samen over kunnen praten.
Ben ik verwonderd over het feit hoe eigen en vertrouwd je je kunt voelen met iemand vanaf de eerste ontmoeting.
Ben ik verwonderd over de liefde die ik in mijn hart voel, zowel voor deze vriendin ‘dichtbij’, als voor mijn andere vriendin verder weg; liefde die er is vanaf het eerste begin, terwijl ik ze niet eens echt kende, behalve van het over en weer schrijven.
Verwondering over wat God heeft gegeven, verwondering, die op de voet wordt gevolgd door dankbaarheid.


Be Still  Be Amazed
Hoe wonderlijk en kostbaar zijn Uw wegen, o God!
Stil en verwonderd is mijn met dankbaarheid gevulde hart.


Be still  Be Amazed
Dag 14

maandag 17 november 2014

Gods 26 bewakers

Hebt u ooit het dringend gevoel gehad dat u voor iemand moest bidden en heb je het dan gewoon op een lijstje vermeld en zei tegen jezelf:
‘Ik zal wel later bidden voor hem?’
Of heeft er ooit iemand jou geroepen en gevraagd:
‘Ik heb het nodig dat u voor me bidt?’

Lees het volgende verhaal; het kan mogelijk de weg tot het gebed veranderen of de manier waarop je bidt.
Een zendeling met verlof vertelt dit waar gebeurde verhaal, toen hij zijn thuiskerk bezocht in Michigan.


Terwijl ik dienst deed in een veldhospitaal in Afrika, reisde ik om de twee weken per fiets door het regenwoud naar een dicht bijzijnde stad voor mijn financiën.
Dit was een reis van twee dagen met een overnachting op een camping halverwege.
Op een van die dagen, kwam ik aan in de stad met de bedoeling geld af te halen in een bank, aankoop medicijnen en dergelijke, om dan daarna een terugreis te maken van twee dagen naar het veldhospitaal.
Bij aankomst in de stad, bemerkte ik dat twee mannen aan het vechten waren met elkaar; één van hen had al ernstige verwondingen.
Ik behandelde zijn verwondingen en ondertussen sprak ik hem over de Heer.
Ik reed nadien dus twee dagen terug, met overnachting op een camping en kwam thuis aan zonder ongevallen of incidenten.

Twee weken later vatte ik mijn dagtaak aan en reed terug naar de stad.
Daar aangekomen werd ik benaderd door de jonge man welke ik verzorgd had.
Hij zei me dat hij op de hoogte was dat ik geld en medicijnen bij me had.
Hij zei: “Sommige vrienden en ikzelf hebben u gevolgd door het regenwoud, wetende dat u moest overnachten.
Wij waren van plan u te vermoorden, uw geld te stelen en uw drugs.
Maar toen we juist uw terrein binnen kwamen zagen wij dat u omgeven werd door 26 gewapende bewakers.
Daarop lachte ik en zei dat ik alleen was op dit terrein om te overnachten.
De jonge man benadrukte zijn woorden en zei dat ook zijn vrienden de 26 wachters hadden gezien en ze zelfs hebben geteld.
Ten gevolge van de aanwezigheid van deze bewakers werden wij bang en hebben u dan maar alleen gelaten.

Be still Be Amazed
Toen ik dit verhaal vertelde in mijn prediking in mijn thuiskerk, stond er plots iemand recht uit de menigte, onderbrak mij en vroeg welke dag dit juist is gebeurd.
Ik vertelde aan de menigte de juiste datum en deze man welke me had onderbroken, vertelde zijn verhaal:
De nacht van het voorval in Afrika, was het hier morgen en ik was mij aan het voorbereiden om golf te spelen.
Toen ik zachtjes tegen de bal kwam met mijn golfstick, werd er mij ingegeven dat ik dringend voor jou moest bidden.
Het werd mij zo sterk ingegeven door de Heer dat ik enkele mannen heb samengeroepen om te bidden in de kerk voor je.
‘Willen alle mannen opstaan welke die dag samen met mij hebben gebeden?’
Alle mannen welke die dag hadden gebeden stonden op.
Deze zendeling was zo verwonderd dat hij zelfs niet wist met hoeveel ze waren.
Toen het aantal mannen werd geteld, kwamen ze aan een aantal van 26.


Dit verhaal is een ongelooflijk voorbeeld hoe de Heilige Geest werkt en beweegt in mensen welke van de Here houden.
Als jij ooit aangespoord wordt om te bidden, doe het dan …… je weet nooit wat het kan betekenen voor deze persoon.


Ooit toegezonden gekregen van 'In Gods veilige handen', maar ben nog steeds iedere keer ontroert en vol verwondering over hoe God werkt.
www.inGodsveiligehanden.nl  


Be still  Be Amazed
Dag 13

zondag 16 november 2014

Verwondering bij een (over)bekende Psalm

Vanmorgen waren mijn man en ik op bezoek in de gemeente van onze zoon en schoondochter.
Hun voorganger sprak  naar aanleiding van Psalm 139:1-18.
Hoewel dit een hele bekende Psalm voor mij is, toch waren er vanmorgen opnieuw punten die gevoelens van verwondering in mijn hart deden opkomen.

‘Hij kent elk detail van ons leven!
Hij bekommert Zich om een ieder van ons!
We zijn uniek; geen vingerafdruk of iris is gelijk!’

De Psalm brengt mij terug bij mijn Blog van een paar dagen geleden: ‘Hij zoekt jou, mij; ons!’
God zoekt ons, wil betrokken zijn bij elk detail van ons leven, en al wil je het niet, toch kun je je nergens voor hem verstoppen.
Er is geen plaats waar ook maar iemand zich voor Hem kan verbergen!

‘Waar kan ik U ontlopen, waar kan ik U ontvluchten?
- al zou ik opklimmen naar de hemel,
- al zou ik afdalen naar het dodenrijk,
- al vloog ik naar het uiterste oosten,
- al streek ik neer in het verste westen,
- al vroeg ik de duisternis om mij te verbergen,
Hij zal daar zijn; daar zullen we Hem aantreffen, door Hem worden geleid, door Zijn hand worden vastgehouden.
En de nacht is voor Hem als de dag, de duisternis als het licht …

Hij zoekt jou, mij; ons …
Weefde Hij het leven van een ieder van ons niet in de moederschoot?
Zijn we niet allen ontstaan door Hem?
Was Hij het immers niet die onze nieren vormde?

We waren niet verborgen voor Hem toen wij groeiden in de schoot van onze moeder.
Hij zag ons al nog voor we ook maar een enige vorm hadden; niet meer waren dan een cel, en alles, elk detail van ons leven werd opgeschreven in Zijn boek.

Hij ziet jou, Hij ziet mij; Hij ziet een ieder van ons afzonderlijk!
Hij weet wat we voelen, denken, willen zeggen!
Wat we ook doen, waar we ook gaan of staan, niets, maar dan ook niets ontgaat Hem!
En te midden van dit alles mogen we weten dat Hij ons omgeeft; Zijn hand op onze schouder ligt!


Be still  Be Amazed
In de stilte van de dienst, als ik opnieuw de woorden van deze zo heel bekende Psalm opnieuw hoor voorgelezen worden en ze tegelijk in mijn Bijbel meelees; er vervolgens  over hoor spreken, dan word ik opnieuw heel stil en ontspringen er in mijn hart opnieuw gevoelens van grote verwondering, en ik beaam Davids woorden als hij zegt, dat hij het niet kan bevatten, niet kan begrijpen, dat het zijn verstand te boven gaat.

‘O God, hoe diep zijn Uw gedachten,
hoe oneindig in getal.
Hoe zou ik ze kunnen tellen?
Komt er ooit een moment
dat ik het begrijpen zal?’


Be still  Be Amazed 
Dag 12

zaterdag 15 november 2014

Jezus

Jezus,
Zoon van God
Zoon van de Allerhoogste
Stralende Morgenster
Koning der Koningen
Heer der Heren

Jezus
Lam van God
Leeuw van Juda
Licht der wereld
Hoop voor alle volken
Vredevorst


Jezus
Immanuël
Bemiddelaar
Verzoening van zonden
Verlosser
Redder

Jezus
Brood des Levens
Bron van Levend water
De Weg
De waarheid
Het Leven


Be still  Be Amazed
Dag 11

vrijdag 14 november 2014

Hij zoekt jou, mij; ons!

De ene keer kunnen we stil worden of zijn waardoor er  ruimte komt om je te verwonderen, een andere keer word je juist stil van verwondering als de diepte van iets dat je leest of ziet, of meemaakt, tot je doordringt.

En dat had ik met het volgende citaat.

‘Wat Hij zoekt, zijn wij - onze lach, onze tranen, onze dromen, onze angsten, het  diepst van ons hart.’*

De woorden komen binnen.
En hoe meer ik nadenk over deze woorden, hoe dieper de inhoudt tot mij doordring ...

Wat Hij zoekt zijn wij, ...; mij dus ook.
Hij zoek mij!
Hij zoekt mij, de persoon die ik ben, zoals ik ben.
Hij zoekt mij als ik lach.
Hij zoekt mijn dromen.
Hij zoekt mij als de tranen langs mijn wangen naar beneden stromen.
Maar Hij zoekt mij ook als ik stille tranen huil, tranen, die voor ieder ander onzichtbaar zijn.
Hij zoekt mij, Hij zoekt wat mij beweegt, mij bezighoudt, in mij leeft, ja, wat omgaat in het diepst van mijn hart.
Hij zoekt mij als ik blij ben, mijn hart vol vreugde en dankbaarheid is, als alles goed gaat.
Maar Hij zoekt mij ook als ik iets verkeerd doe, iets niet durf, of faal.
Hij zoekt mij als ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen.
Hij zoekt mij als ik bang ben; ongeacht waarvoor.
Hij zoekt mij en steekt daarmee Zijn hand naar mij uit en zegt:
Kom bij Mij zoals je bent en vertel Mij wat jou bezighoudt.
Kom bij Mij, dan lachen of huilen we samen.
Kom bij Mij, wees maar niet bang.
Kom bij Mij, want Ik vergeef.
Kom bij Mij, Ik wil je helpen. 
Kom bij Mij, kom gewoon zoals je bent.

Ik zoek jou!


Be still Be Amazed
Lieve Vader, Uw woorden dringen diep door in mijn hart.
Ik proef, ik voel Uw liefde hierin weerklinken.
'Ik zoek jou!'
U wilt samen met mij door alles heen gaan, alles samen delen, vreugde en verdriet, een lach en een traan, hoogten en diepten, bergen en dalen.
Ik zie Uw hand uitgestoken naar mij, ik voel Uw liefde.
Ik mag komen zoals ik ben.
Bij U mag ik mijzelf zijn, helemaal.
Volledige aanvaarding.
Volledige acceptatie.
Volledig geliefd en bemind.
Als ik dit tot mij door laat dringen, lieve Vader, word ik (opnieuw) stil van verwondering dat U zoveel om mij geeft en samen met mij de weg van dit leven wilt gaan.

- Amen -


Be still  Be Amazed
Dag 10

* Het is een citaat uit het boekje ‘Struikelend achter Jezus aan’ van Michael Yaconelli
   Zie: Boekinfo