God is always in control!

Met mijn Stille Tijd ’s morgens vroeg maak ik gebruik van de Sestrakalender ‘Mijn moment met God’, maar ik merk dat hoe langer ik dit doe, hoe meer ik gericht raakt met lezen op het ‘wat kan ik ervan leren; hoe is dit bij mij; waar sta ik …etc.’, en regelmatig (ook wel een beetje afhankelijk van het onderwerp en de gegeven Bijbelgedeelten) mis ik toch de diepe rust en vrede die je hart zo kunnen vullen in een stil moment van samenzijn met de Heer.
Dus ik besloot om naast mijn Stille Tijd af en toe gewoon mijn Bijbel te pakken om met het lezen een ontmoeting te hebben met Hem, om stil te worden en tot rust te komen bij Hem door te zien op wie Hij is en wat Hij allemaal heeft gedaan.
Hoewel ik het Bijbelboek Genesis al heel wat keren heb doorgelezen, toch verlangde ik ernaar om opnieuw daar te beginnen en opnieuw te lezen over de schepping, over Noach, over Abraham, Isaak en Jacob.
Soms gewoon maar één hoofdstukje, en soms een aantal achter elkaar.
Soms één keer in de week en soms een paar dagen achter elkaar.
Ik moest er in het begin even inkomen, gewend als ik was aan alleen mijn Stille Tijd ‘s morgens, maar nu verlang ik naar de dagen dat iedereen al vroeg de deur uit is en ik extra tijd heb om in de stilte van mijn huis door Zijn woord een ontmoeting te hebben met Hem.
De rust die ik vind in deze momenten, de warmte van Zijn aanwezigheid en de vrede die mijn hart binnenstroomt met het lezen, zijn me zo kostbaar, en ik merk dat dit precies hetgeen is dat ik zo nodig heb; ik kom werkelijk helemaal tot rust in deze momenten.


De afgelopen twee dagen lees ik de geschiedenis van Jozef; over zijn geboorte, zijn dromen, hoe hij werd verkocht als slaaf en in Egypte terecht kwam en hoe het hem daar verging.
Ik heb het verhaal al zo vaak gelezen, maar nog steeds raak ik onder de indruk als ik lees over Jozef’ s leven in Egypte.
Waar hij ook terecht komt, in welke omstandigheid dan ook, hij blijft God trouw.
Hoewel er nergens iets geschreven staat over zijn gevoelens, over hoe hij eronder was, aan de hand van de posities die hij telkens krijgt, kan ik concluderen dat hij ondanks alles zijn vertrouwen blijft stellen op God
Als hij boos en opstandig zou zijn geweest, bokkig en ontevreden, dan zou hij nooit die functies hebben gekregen, nog het vertrouwen van degenen die boven hem stonden.
En waarschijnlijk zou hij dan ook niet weggevlucht zijn van de vrouw van Potifar toen zij hem lastig viel.
Gods wil doen bleef bij hem duidelijk bovenaan staan.
Zoals het verhaal opgeschreven staat in de Bijbel, word ik geraakt door zijn houding, door de manier waarop hij met alles omgaat en toont mij een belangrijke les.

Als ik dan vandaag aankom bij hoofdstuk 45 springen er een paar verzen uit.
Vers 5: 'Maak jezelf geen verwijten, want God heeft mij voor jullie uitgestuurd om jullie leven te redden.'
Vers 7: 'God heeft mij voor jullie uit gestuurd om jullie voortbestaan op aarde te verzekeren …'
Vers 8: 'Niet jullie hebben mij hierheen gestuurd, maar God …'

Stille verwondering maakt zich van mij meester als ik deze verzen lees.
God werkt dwars door alles heen, en wat zo negatief leek, zo moeilijk, zo zwaar, zo verloren, zo  …, keert Hij om en maakt het tot een zegen.
En dat hij, Jozef, dit zo kon zien!


Be still   Be Amazed!
God is zo groot!
Zijn Geest zo krachtig en sterk!
God overziet altijd het gehele plaatje, en kan wat mensen ook verkeerd doen of uitdachten, omkeren ten goede.

Wat wilden de broers graag af van dit verwende joch, en ze verkochten hem; zo daar waren ze vanaf.
Maar God zorgde ervoor dat Jozef onderkoning van Egypte werd, zodat de hele familie gered kon worden van de hongerdood.
Satan wilde Jezus dood hebben en ook hij dacht dat hij gewonnen had toen Jezus stierf aan het kruis, maar God gebruikte juist Zijn sterven aan het kruis om ons mensen te kunnen redden.

Als we stil worden en Hem zoeken in al onze omstandigheden, zullen we meer en meer verwonderd raken over wie Hij is en Zijn  grootheid, almacht en liefde zien.
Dan zullen we zien, dat Hij nooit, maar dan ook nooit, de controle verliest.


Be still  Be Amazed
Dag 2

Wat zien wij?

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (95)

Maar vervuld van de Heilige Geest sloeg Stefanus zijn ogen op naar de hemel, en hij aanschouwde de glorie van God en zag Jezus staan aan Gods rechterzijde.

Handelingen 7:55

Als ik vanmorgen door mijn Stille Tijd (Johannes 14:16,17) stilgezet wordt bij de Heilige Geest die ons gegeven is, ga ik naar het Bijbelboek ‘Handelingen’.
Ik blader wat, lees hier daar wat stukjes en blijf steken bij het verhaal van Stefanus.

Stefanus, die wordt uitgekozen en de verantwoording krijgt over uitdelen van het voedsel aan zowel de Griekssprekende Joden als de Hebreeuwssprekende Joden, zodat de apostelen zich bezig kunnen blijven houden met de verkondiging van Gods woord, waartoe zij geroepen waren.
Stefanus, vol van de Heilige Geest, verrichtte grootste dingen en wonderen onder het volk, waardoor sommigen in verzet kwamen.
Ze gingen een discussie met hem aan, maar konden niet op tegen de wijsheid en de Geest waardoor hij sprak.
Of het nu boosheid was, jaloezie, of beiden, het dreef hen tot waanzin en ze kochten een paar mannen om, die een vals getuigenis tegen hem aflegde.
En zo hitsten zij het volk, de oudsten en schriftgeleerden tegen hem op en ze sleurden hem mee en brachten hem voor de Hoge Raad, waar het valse getuigenis tegen hem werd afgelegd.

Het eerste dat mij zo bijzonder raakt is het laatste gedeelte van vers 15 van hoofdstuk 6 uit Handelingen, waar staat: … en zij zagen een gezicht als van een engel.
Stefanus was zo vol van Gods Geest, dat het zichtbaar was voor een ieder die hem zag.
Automatisch gaan mijn gedachten naar Jezus en Mozes.
Jezus, die op de berg, voor de ogen van zijn discipelen van gedaante veranderde; Wiens gezicht toen straalde als de zon en Wiens kleren wit werden als het licht. (Matth. 17:1,2)
Mozes, die toen hij terugkeerde van de berg met de twee stenen tafelen die hij van God had ontvangen, zijn gezicht moest bedekken, omdat het volk het niet aankon om zijn gezicht dan te zien. (Ex. 34:29,30)

De volheid van Gods Geest; de grootheid van God zichtbaar door hen heen voor iedereen die hen ziet …

Als dan de hogepriester aan Stefanus vraagt of alle beschuldigingen waar zijn, begint Stefanus helemaal niet met het weerleggen van alle valse beschuldigingen.
Vanuit ons mens-zijn, zouden we direct in de verdediging springen en het moment dat ons gegeven wordt om te spreken direct benutten om van leer te trekken tegen al die valse beschuldigingen.
We zouden voor onszelf opkomen om met alles wat in ons is de ander te overtuigen van onze onschuld.
Maar Stefanus doet niets van dit alles; hij spreekt geen enkel woord dat hem ook maar vrij zou kunnen pleiten van de beschuldigingen.
Hij doet zijn mond open en getuigt door de Heilige Geest van wie God is en van wat Hij heeft gedaan.
Van Abraham tot Jacob, van Jozef naar Mozes, van Salomo naar Jezus.
Door de Heilige Geest geleid, legt hij de slechtheid van hun hart bloot en ze worden razend.
Maar Stefanus ziet niets anders dan de heerlijkheid van God, en Jezus aan Zijn rechterhand.
Hij kan niet zwijgen en getuigt van wat hij ziet; en al slepen ze hem zodra hij is uitgesproken mee om hem te stenigen, hij valt op zijn knieën en bidt, net als Jezus, voor hen die hem doden: ‘Heer Jezus, ontvang mijn geest en vergeef hen deze zonde.’

Aan de ene kant zo onbegrijpelijk voor ons mensen; hoe kan God dit toelaten?
Iemand die zulk goed werk deed, zoveel betekende, zoveel wijsheid bezat, zo …
Maar aan de andere kant de enorme grootheid van God, van Zijn wijsheid die ons verstand te boven gaat.

God die in controle is, waardoor Stefanus alle tijd en ruimte heeft om te zeggen wat God wil dat er gezegd wordt.
God, die dan pas ruimte geeft aan zijn boosdoeners om te reageren.
God, die toelaat dat ze hem meenemen en stenigen.
God, die hem de genade geeft en de volheid van Zijn Geest om, terwijl de stenen om zijn oren vliegen en hem langzaam doden, te bidden voor om vergeving voor hen die deze zonde begaan.
God, die hem opneemt in Zijn heerlijkheid.

Te begrijpen, te bevatten?
Nee, zoals zoveel dingen die gebeuren niet te bevatten of te begrijpen zijn voor ons menselijk verstand, maar Zijn grootheid, Zijn almacht, Zijn majesteit erkennen en geloven en vertrouwen dat wat Hij doet - of toelaat - het juiste is.

Stefanus zag Gods heerlijkheid, Gods grootheid.
Wat zien wij?

El Elyon - God de Allerhoogste

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (77)

Want U, HEERE, bent de Allerhoogste over de hele aarde,
U bent zeer hoog verheven boven alle goden.

Psalm 97:9

In mijn hoofd hoor ik met regelmaat de stem van M.W. Smith:

‘The earth sees and trembles.
The mountains melt like wax before the Lord,
before the Lord of all the earth.
The Heavens proclaim His righteousness
and all peoples will see His Glory!

Ik hoor de emotie in zijn stem; de drang van het moeten vertellen.
Het uit moeten schreeuwen van wie God is, hoe groot Hij is.
De emotie van het onder de indruk zijn van deze grote God, wiens kinderen wij mogen zijn, Die wij Abba, Vader mogen noemen.

De HEERE regeert, laat de aarde zich verheugen
en vele kustlanden zich verblijden.
Donkere wolken zijn rondom Hem, gerechtigheid en recht zijn het fundament van Zijn troon.
Vuur gaat voor Zijn aangezicht uit en zet rondom Zijn tegenstanders in vlam.
Zijn bliksemflitsen verlichten de wereld, de aarde ziet ze en beeft.
De bergen smelten als was voor het aangezicht van de HEERE, voor het aangezicht van de Heere van heel de aarde.
De hemel verkondigt Zijn gerechtigheid en alle volken zien Zijn heerlijkheid.
(Ps. 97:1-6)

… de aarde ziet ze en beeft.
De bergen smelten als was voor het aangezicht van de HEERE, voor het aangezicht van de Heere van heel de aarde.
De hemel verkondigt Zijn gerechtigheid en alle volken zien Zijn heerlijkheid.

Op de één of andere manier raken deze woorden me diep; hebben ze een enorme impact.
Het maakt dat ik me klein voel, heel klein.
Alsof hierdoor iets begint door te dringen van de grootheid en de heerlijkheid van God.
Ja, iets, want ik heb het idee dat ons voorstellingsvermogen veel te klein is voor de grootheid en de heerlijkheid van God in zijn totaliteit.
Geen van onze woorden zullen het denk ooit echt weer kunnen geven.
Maar als ik deze woorden in me opneem en ze tot diep in mijn binnenste laat doordringen; ze proeft …

De aarde ziet het …
en beeft …
Als het bloed van Jezus ons niet zou beschermen …

De bergen smelten als was voor het aangezicht van de Heere, voor het aangezicht van de Heere van heel de aarde …
Was smelt als het verwarmt wordt; maar bergen, die smelten als was als Hij verschijnt ...
En dan ook alleen als Hij verschijnt, alleen voor Zijn aangezicht!
Hoe zullen wij ooit voor Zijn aangezicht kunnen bestaan zonder Jezus?

De hemel verkondigd Zijn gerechtigheid …
Het fundament van Zijn troon is recht en gerechtigheid.
De hemel verkondigd omdat het niet anders kan, want het fundament van de troon van God is recht en gerechtigheid.
Alles, ja alles komt daar open en bloot te liggen; alle ongerechtigheden.
Niets kan verborgen zijn, want onrecht en ongerechtigheid kunnen niet bestaan in Zijn tegenwoordigheid, in Zijn aanwezigheid.
Hij, en Hij alleen, is Rechter.
Hoe zou Zijn vuur ons niet verteren, Zijn oordeel ons niet treffen, als Jezus niet was gekomen …

… en alle volken zien Zijn heerlijkheid …
Alle volken, iedereen, elk oog …
Het gaat bijna mijn voorstellingsvermogen te boven.
Mijn blikveld is beperkt, ik kan niet zien voorbij de huizen voor mij.
Ik weet wat zich daar achter bevind, maar zien kan ik het niet.
Ik kan de lucht zien, de zon (als die schijnt ), ’s nachts de maan en de sterren.
En als je iets meer weet van wat er in de ruimte is, zie je nog iets meer.
Maar nooit kunnen we hetzelfde zien als zij die aan de andere kant van de aarde wonen.
Als het bij ons dag is, is het bij hen nacht, maar de duisternis van hun nacht kan ik niet zien.
En dan komt de dag dat alle volken, iedereen, niemand uitgezonderd, Hem, Zijn heerlijkheid, zal zien
O, als we Jezus dan niet kennen ...
Als we dan niet zijn gekocht en betaald met Zijn bloed ...

 

‘We want to see Your Glory, God!’

Ik hoor, ik proef, ik verlang …
Ik hoor Mozes: ‘doe mij Uw heerlijkheid zien …’
Ik hoor God: ‘Niemand kan Mij zien en blijven leven ...’
Ik hoor Jezus: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij … ‘
Want U, HEERE, bent de Allerhoogste over de hele aarde,
U bent zeer hoog verheven boven alle goden.

- Amen -

M.W. Smith - Let it rain

De Allerhoogste God

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...   (70)

Toen ging Nebukadnessar naar de deur van de oven en riep: ‘Sadrak, Mesak en Abednego, dienaars van de allerhoogste God, kom eruit!’
Onmiddellijk kwamen ze uit het vuur tevoorschijn.

Daniël 3:26

Wat moet dit een indrukwekkend moment zijn geweest.
Het vuur, dat zo heet is opgestookt dat de  mannen die Sadrak, Mesach en Abednego er in moesten gooien zelf verbranden, doet deze drie mannen niets.
Ze lopen er zelfs vrij in rond en … ze hebben gezelschap gekregen.
Ik weet alleen niet wat de meeste indruk maakte, dat deze drie mannen er vrij en ongedeerd in rondliepen of dat er ineens een vierde man bij liep.
Maar één ding is duidelijk: Nebukadnessar schrikt zo erg dat hij aan zichzelf begint te twijfelen en direct gaat navragen.

‘We hebben toch drie mannen in het vuur gegooid?
Ze waren toch vastgebonden?
Maar nu lopen er vier mannen rond en ze zijn ongedeerd!
En die vierde lijkt op een godenzoon.’

Zou Nebukadnessar teruggedacht hebben aan nog maar even kort te voren toen hij deze mannen vroeg welke god hen nu nog zou kunnen redden uit zijn macht?
Zou hij hebben teruggedacht aan hoe woedend hij werd toen zij antwoordden dat hun God hen weldegelijk kon redden als Hij zou willen, maar dat als Hij het niet zou doen, zij nog steeds niet voor zijn beeld zouden knielen en het aanbidden.
Zou hij zich nog herinnerd hebben dat hij toen zo boos was, dat zelfs zijn hele gezicht vertrokken was?

Op het moment dat hij de bevestiging krijgt, loopt hij op de oven toe en roept: ‘Sadrak, Mesak en Abednego, dienaars van de allerhoogste God, kom eruit!’
Nu noemt hij hen: dienaars van de Allerhoogste God.
Hoe kort was het nog maar geleden dat hij hen schamper toesprak dat niemand hen kon redden.
En nu?
‘Dienaars van de Allerhoogste God!’

De mannen worden nog eens van alle kanten bekeken, maar ze zien geen schroeiplekje, helemaal niets; zelfs geen brandlucht is er te ruiken.
Tot welk een getuigenis komt Nebukadnessar dan: ‘Geloofd zij de God van Sadrach, Mesach en Abed-Nego, Die Zijn engel heeft gezonden en Zijn dienaren heeft verlost, die op Hem hebben vertrouwd, het bevel van de koning hebben weerstaan en hun lichaam hebben overgegeven, omdat zij geen enkele god wilden vereren of aanbidden dan hun God.’

Sadrak, Mesach en Abednego weigerden te buigen voor het gouden beeld van Nebukadnessar.
Zij weigerden iemand anders te aanbidden dan God alleen.
Zij waren bereid hun leven te geven in hun liefde en trouw aan God.
En God zag en hoorde …
En handelde …

Vader God, wat bent U een groot en geweldig God!
Hoe indrukwekkend zijn Uw daden!
Wat snoert U op bijzondere wijze de goddeloze de mond en drijft hem tot de belijdenis dat U, en U alleen de Allerhoogste God bent.
Welk een voorbeeld is dit verhaal voor ons.
U ziet en hoort en redt!
U bent de Levende God!

- Amen -

You are Holy

 

 

 

 

Holy - Klaus Kuehn & Kari Jobe

 

 

Wat kan ik zeggen?

Hoe zou ik U kunnen beschrijven?

Er is maar één woord:

 

Heilig!

 

Heilig, heilig, heilig,

bent U,

Heer God Almachtig!

 



Door Mijn Geest

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (34)

Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest! zegt de Here der Heerscharen.

Zacharia 4:6

Geen enkele tekst uit de Bijbel heeft zoveel voor mij (maar ook voor mijn man) betekend de laatste paar jaar als deze.

Hoewel het alweer meer dan twee/tweeënhalf jaar geleden is, lijkt het veel korter.
We waren als gezin in een zeer zware storm terecht gekomen.
Een storm vol geestelijke strijd waarin onze dochter het lijdend voorwerp was.
Met haar toestemming in grote lijnen hier het verhaal.

Ze was 14, bijna 15 toen ze verkering kreeg met een jongen uit een andere plaats en ze kwam daarmee langzamerhand in een wereld vol duisternis terecht.
Hoewel het in het begin nog allemaal leuk en aardig leek, veranderde dat binnen een paar maanden in een ware nachtmerrie, waarin de pleegouders van deze jongen onze dochter binnenhaalden en haar voor zichzelf wilden houden.
Onder het mom van, dat onze dochter thuis mega problemen zou hebben en zelfmoordgedachten, hadden ze contact opgenomen met het AMK (algemeen meldpunt kindermishandeling).
Om een lang verhaal kort te maken, wij kwamen door hen in de malle molen van crisishulp van Jeugdzorg terecht.
Ondertussen deden deze mensen er alles aan om onze dochter voor zich te winnen en dat lukte hen ook heel goed.
Ze kreeg alles van hen.
Beltegoed, geld voor de trein om daarheen te gaan, geld voor concerten om naar toe te gaan met hun pleegzoon.
Van ons mocht zij daar niet meer heen, maar ze ging gewoon.
Deze mensen betaalden haar treinreis of brachten haar thuis met de auto.
Regelmatig wisten we niet waar ze was en we hebben zelfs een aantal keren de politie gebeld, ten einde raad als wij waren.
De concerten waar ze heen ging waren occulte metalconcerten waar de duisternis het voor het zeggen had.
En als zij thuis was, was er niets meer met haar te beginnen.
Alles wat ze thuis niet mocht, mocht ze daar wel, ze werd compleet gehersenspoeld en voorgelogen door deze mensen.
Een afschuwelijke en zeer moeilijke en zware tijd.

In het weekend dat ik gebeld werd door het AMK (ik wist niet eens wat dit was) hebben ze haar zelfs meegenomen en zijn ze ondergedoken geweest tot en met de maandag.
En niemand kon ook maar iets voor ons doen.
Ook de politie niet.
Uiteindelijk werden we eind van de maandagmiddag op het politiebureau verwacht om haar weer op te halen.
Nog klinkt het gegil van twee jonge mensenkinderen me na in de oren toen de politie hen uit elkaar moest trekken om haar weer terug te geven aan ons.
De Bijbel zegt, dat God onze tranen bewaard in Zijn kruik, nou, dan staan er daar boven heel veel van mij.

Van alle kanten komen allerlei adviezen en opmerkingen als ‘ik zou dit’, ‘ik zou dat’, maar al in korte tijd werd ons één ding heel duidelijk, hier waren andere machten aan het werk en daar kon geen mens iets tegen doen.
Het hard spelen via justitie zou onszelf alles kosten, maar of we onze dochter daarmee terug zouden krijgen was nog maar de vraag.
Zelfs op mijn oude blog werd ik door deze mensen lastig gevallen met vervelende berichten die heel religieus getint waren zelfs.
En ook via de mail kregen we soms zelfs een heel hoofdstuk uit de Bijbel toe gemaild,
rood en blauw onderstreept.

Op een gegeven moment kwam bovenstaande tekst heel duidelijk naar voren en we beseften dat de enige manier om dit te winnen was door te gaan bidden.
Vanaf toen hebben we iedere week, samen met nog een echtpaar uit onze gemeente en onze kringleidster, voor onze dochter, deze mensen en de gehele situatie gebeden en deze mensen zelfs gezegend, hoe moeilijk dit soms ook was.

We volgden netjes de gesprekken met Jeugdzorg, deden wat er van ons verlangd werd, gaven daarin onze grenzen aan (dat leerden we wel) en bleven voor de buitenwereld werkeloos toekijken naar de situatie.
Velen begrepen er niets van, waarom deden we niet meer?
Waarom speelden we het niet harder?
Maar God was heel duidelijk met Zijn woord.
Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest!

In onze gemeente werd gebeden, in onze kring, onze voorganger heeft ook een heel bijzonder aandeel gehad in deze hele ontwikkeling, waarbij hij zelfs ’s nachts biddend rond het huizenblok heeft gelopen waar deze jongen woonde.
Uiteindelijk kwamen de eerste scheurtjes en vlak nadat onze voorganger daar biddend gelopen had, maakte de jongen de verkering uit en lag mijn dochter huilend in mijn armen, die ze nog de dag ervoor verguisde.

Maar zelfs toen hielden deze mensen nog niet op, de dag erop kwamen ze haar zelfs weer in onze woonplaats ophalen (wist ik niets van, onze dochter was gewoon ineens weer weg) en probeerden ze de relatie te lijmen.
‘De laatste stuiptrekkingen van de boze’ tot dat ze uiteindelijk door deze mensen op een vrijdagavond op straat werd gezet.
Een lange weg, waarin van alles moest worden teruggedraaid, volgde.

Niet door kracht, noch door geweld …

In deze gehele periode hebben we ervaren dat God dit van ons vroeg: ‘bid, geloof en vertrouw, dat Ik het in orde maak.’
Niet door kracht, noch door geweld betekende dat God ons vroeg om te bidden en om verder niets te doen.
Alleen bidden en wachten, op Hem, op wat Hij zal doen.
Geen actie ondernemen, geen verdere aanklachten, geen beroep aantekenen tegen het verwerpen van de aanklacht die er lag vanwege de opgave van vermissing van onze dochter.
Wat was dat soms moeilijk uit te leggen aan anderen.
Hoe kun je dit uitleggen aan mensen die niet geloven, of voor wie de geestelijke wereld, het rijk der duisternis onbekend is?
Je zag soms het onbegrip als we vertelden dat wij ervoeren dat God dit van ons vroeg en dat wij ervoor kozen om op Zijn woord te vertouwen.
Hoeveel tranen heb ik niet vergoten omdat het ‘niets’ doen soms zo moeilijk was, vooral met, ach …

Het was in deze periode dat ook onze Kunstdichtbundel (van Caroline van de Vate en mij) uitkwam.
Gods werk ging gewoon door, ondanks alle tegenwerking.

… door Mijn Geest.

God leerde mij en mijn man door deze gehele periode niet alleen dat gebed het krachtigste wapen is, maar ook dat Hij trouw en betrouwbaar is.
Het is juist door deze dingen heen, dat wij gezien hebben hoe groot God is en hoe Hij voor ons strijd als wij Hem daar de kans voor geven.
Want dat is ook iets wat we wel zijn gaan inzien, dat wijzelf God vaak voor de voeten lopen met ons ‘zelf doen’ en van alles maar invullen.

In deze periode heb ik veel geschreven vanuit de Psalmen; proclamaties, gebeden, bemoedigingen, troostende woorden.
Ik schreef ze op en sprak ze hardop uit, proclameerde Zijn woorden, iets dat ik daarvoor nog nooit had gedaan, was mij eigenlijk zeer vreemd.
Maar ik had er van gelezen en gehoord en ik leerde ook op een andere manier omgaan met Zijn woord.
Als ik op mijn gevoel af had gegaan, dan was het niets geworden, maar Hij leerde mij juist in deze periode om mijn gevoel ondergeschikt te maken aan Zijn woord.
De ene keer lukte (en lukt) dat beter dan de andere keer, maar welk een verschil maakt dit in alles.
Zijn woord en onze gebeden zijn de wapens die Hij gegeven heeft en Hij leerde ons ze te gebruiken en liet ons de uitwerking daarvan zien.

Als de Heer der Heerscharen zegt in Zijn woord: ‘niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest’, dan betekent dat, dat Hij het doet PUNT.
Het moeilijke is dan dat er soms ogenschijnlijk helemaal niets gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat er niets gebeurd, alleen wij zien het (nog) niet.
En in de tijd dat er ogenschijnlijk niets gebeurd, is het wachten soms heel moeilijk en lijkt het soms heel erg lang te duren allemaal.

Het is niet alleen door onze gebeden geweest, maar door alle gebeden die eenparig omhoog zijn gegaan.
Nog tot lange tijd daarna zijn we doorgegaan met iedere maandagavond bij elkaar komen en bidden.

Nu, ruim twee jaar later, vervagen sommige herinneringen, maar deze blijft, namelijk dat Zijn woord ‘ja en amen’ is, dat Hij doet wat Hij zegt in Zijn woord.

Er zijn veel terreinen in ons leven waarin we een keuze hebben hoe we er mee omgaan; of hakken met de botte bijl, of Zijn woord pakken en bidden.
Dit laatste heeft een belangrijke plaats in ons leven gekregen.

En hiervan wil ik getuigen, van deze grote God, van wat Hij heeft gedaan en mij/ons heeft geleerd.
Ik zou er nooit zelf voor hebben gekozen, voor de dingen die gebeurd zijn, maar ik zou ze (nu achteraf) ook niet hebben willen missen.
Want van heel dichtbij heb ik niet alleen God aan het werk gezien, maar heeft Hij mij ook onnoemelijk veel geleerd.

Hem zij de dank, de lof en eer,
en alle glorie,
van nu aan tot in eeuwigheid.

- Amen –

 

Ruach – Mirjam Trijsburg

God, de allerhoogste

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de Heer is ...   (31)

Want de HEERE, de Allerhoogste, is ontzagwekkend, een groot Koning over de hele aarde.

Psalm 47:3

De Heere is de Allerhoogste; niemand is aan Hem gelijk.
Hij is El Elohim, de God der Goden; Jaweh, de IK ben die Ik ben, de Ene.
Hij is Almachtig, Alwetend, Alomtegenwoordig.
Hij is Koning over de gehele aarde.
Hij regeert.
Hij is Heerser.
De hemel en aarde zijn Zijn bezit.
Hij laat Zijn stem klinken.
Hij is goedertieren.
Tot Hem mogen we roepen.
Hij geeft raad.
Hij beschermt.
Hij is een schuilplaats, een toevluchtsoord voor wie bij Hem willen schuilen.
Zijn kracht overschaduwde Maria en zij baarde Zijn Zoon, onze Here Jezus Christus; Zoon van de Allerhoogste, Redder van de wereld, Verlosser.

Er zijn niet genoeg woorden te vinden die Hem kunnen beschrijven, die Hem volledig recht doen.
Maar wij kunnen Hem wel loven en prijzen, en anderen vertellen van de grote en bijzondere dingen die Hij in ons leven heeft gedaan.
Getuigen van Zijn reddingsplan; getuigen van Zijn liefde, getuigen van de Here Jezus, Zijn eniggeboren Zoon.

Ja, Hij is de Allerhoogste; er is werkelijk niemand zoals Hij.

Ik zal de HEERE loven om Zijn gerechtigheid, en voor de Naam van de HEERE, de Allerhoogste, psalmen zingen.
Psalm 7:18

Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal overnachten in de schaduw van de Almachtige.
Psalm 91:1

En de engel antwoordde en zei tegen haar: De Heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen.
Daarom ook zal het Heilige Dat uit u geboren zal worden, Gods Zoon genoemd worden.
Lucas 1:35

Toen hij Jezus zag, viel hij schreeuwend voor Hem neer en zei met luide stem: Wat heb ik met U te maken, Jezus, Zoon van God de Allerhoogste?
Handelingen 8:28