zaterdag 30 april 2016

Al honderdéénentachtig dagen ...


Inmiddels ben ik al bijna op de helft van mijn 'Driehonderdvijfenzestig maal dank - Blog 'Ogen die zien' en het is goed om eens even de balans op te maken van dit 'project'.
Over het algemeen gesproken kan ik zeggen dat het heel bijzonder is om te doen.
Ik, die nooit fotografeerde en nu ineens iedere dag één foto maak en dan ook nog op een Blog zet.
Gewoon, simpele foto's met mijn mobiel.

Iedere dag word ik 'gedwongen' om na te denken waar ik dankbaar voor ben; welke zegen ik heb ontvangen.
Iedere dag zoekend en speurend naar dat wat een glimlach op mijn lippen brengt en mijn hart blij maakt, en waarvan ik besef, dat Hij het is die mij dit geeft.

De afgelopen tijd ben ik behoorlijk druk geweest.
Allerlei nieuwe dingen zijn op mijn pad gekomen, mooie dingen, goede dingen, bijzondere dingen, maar ook dingen die veel tijd kosten en de nodige aandacht vragen.
Voor schrijven had/heb ik daarom niet zo heel veel tijd, maar voor dit Blog maak ik iedere dag even tijd vrij.
Weet je waarom?
Omdat ik gemerkt heb dat dit zoeken en speuren mij wat gas terug doet nemen, mij 'vertraagt' zoals Ann Voskamp het in haar boek 'Duizendmaal dank' zo mooi zegt.
Iedere dag word ik zo 'gedwongen' even mijn aandacht te verleggen van alles wat 'moet', van wat er speelt, gaande is, enz. naar iets waar ik God dankbaar voor ben.

Mijn rondjes met onze Jaylinn zijn niet meer hetzelfde.
Al loop ik iedere dag hetzelfde stukje, toch is er steeds opnieuw iets moois en iets nieuws te ontdekken. 
Ik merk dat ik dit stukje wereld met heel andere ogen bekijk, en niet alleen dit stukje wereld, maar ook elke andere plek waar ik kom.
Helaas kan ik sommige dingen niet met mijn mobiel vastleggen, zeker niet als mijn hondje erbij is, maar toch, ik zie en ben verwonderd, blij, vol vreugde ...

Het eekhoorntje dat ik ineens de boom in zie rennen.
De ooievaar bij het kasteel.
Die ene boom met bladeren tussen nog allemaal 'dode' bomen.
Het veulentje in de wei; het konijntje dat door de wei hipt ...

De kringen die regendruppels maken in een plas.
Het geluid van de regen en de hagel tegen de ruit.
Het geluid van kabbelend water.
Twee koerende Turkse tortelduifjes.
De wind in mijn gezicht.

Alleen al het benoemen van deze dingen brengt op de één of andere manier mijn hart en geest tot rust, en dat is precies wat ook het nemen van die foto en het op mijn Blog plaatsen doet.
Het brengt rust, het ontspant, het geeft vrede en vreugde en dankbaarheid in mijn hart.

Dankbaarheid.
Bewust worden van.
Ogen die zien ...

Ogen die zien wat God geeft, iedere dag weer.
Ook de regendruppel aan een punt van mijn paraplu ...

zondag 24 april 2016

Verlaten?











Er is weer een nieuwe 'Bemoediging voor de nacht'.
>> 'Verlaten?' n.a.v. Psalm 22:2,3

Welterusten en slaap lekker!

Een liefdevolle groet,
Rita

zaterdag 16 april 2016

Onze sterkte en onze hulp!

‘Want Ik ben de Ene, je God, die jouw rechterhand sterk maakt, - die zegt tot je zegt: vrees niet, Ik zal je helpen.’

Jesaja 41:13
(NB)


Wat een geweldige bemoediging vandaag van Dagelijks Woord!
Een bemoediging voor ons allemaal, maar in het bijzonder denk ik voor hen die het heel moeilijk hebben.

God belooft ons hier, dat Hij onze rechterhand sterk maakt.
Andere vertalingen gebruiken de woorden nemen, vastgrijpen of vasthouden, maar als we er even goed over na denken, en tot ons door laten dringen wat er gebeurt als iemand ons bij de hand neemt, ons vasthoudt of vastgrijpt op momenten dat we het nodig hebben, dan realiseren we ons dat er iets van de kracht, de troost en de sterkte van die persoon overgaat op ons; we kunnen weer even verder.
En zo is het nog meer met God.
Als Hij ons vastgrijpt, ons vasthoudt, gaat er kracht, troost en sterkte van Hem over in ons.
Een kracht en sterkte die vele malen groter en sterker is dan van mensen en een troost die dieper gaat dan enige menselijke troost.

Hij grijpt onze rechterhand, Hij houdt hem vast en maakt ons sterk!
En met dat Hij onze rechterhand vasthoudt en ons met Zijn kracht doorstroomt, zegt Hij tegen ons: ‘Wees maar niet bang, Mijn kind, wees maar niet bang, want Ik zal je helpen!
Je bent niet alleen!
Hoe donker het nu ook is, hoe moeilijk je het nu ook hebt, hoe groot je verdriet nu ook is, wees maar niet bang, Ik ben bij je en zal je er doorheen helpen.'

Als jij het vandaag moeilijk heb, Zijn kracht en troost hard nodig heb, zoek dan even een rustig en stil plekje voor een ontmoeting met Hem en overdenk deze woorden die God tot je spreekt.
Dan zal Hij je met Zijn  kracht en sterkte doorstromen, en je zult getroost worden door Zijn onvoorwaardelijke liefde.



vrijdag 15 april 2016

God draagt ons van begin tot het einde!

Gedachten bij Hoofdstuk 1 van het boekje ‘Pluspunt’ van Tineke Tuinder -Krause.
Een schrijfboek over aantrekkelijk ouder worden.












En Ik blijf je dragen tot je oud en grijs bent.
Ik heb het gedaan en blijf het doen: 
Ik neem je op de schouders, 
Ik red je.
(GNB)

... tot in ouderdom ben ik dezelfde, 
tot in grijsheid zal ik u torsen,- 
zoals ik gedaan heb zo zal ik u dragen, 

ik zal u torsen en uitredden! 
(NB)

Jesaja 46:4


Jarig zijn als je ouder wordt.
Weer een jaartje erbij …
Het boekje spreekt van een mijlpaal (zo heet ook het 1e hoofdstuk) met ieder jaar dat erbij komt als je ouder wordt, maar ervaar ik dat ook zo?
Is het voor mij een moment van reflectie, van confrontatie of van keuzes?
Hoe ervaar ik het ouder worden?
Zie ik alleen maar deuren dichtgaan of gaan er ook nieuwe deuren open?
En welke rol speelt God in dit alles?
Allemaal vragen bij het eerste hoofdstuk van dit boekje.

Als ik hier mijn gedachten eens goed over laat gaan en alles wat er bij komt kijken eens op een rijtje zet, dan kan ik zeggen dat ik al met al erg blij met het ouder worden.
En het meest blij ben ik met wat ik allemaal heb mogen leren, de rijkdom die de moeilijke, ingrijpende en heftige jaren uiteindelijk toch heeft gebracht.
Verjaardagen zijn daarin voor mij niet zo zeer het moment van reflectie, van confrontatie , noch van keuzes; dat gaat bij mij eigenlijk meer geleidelijk door de tijd heen.
Ik ben een mens van bezinning, van nadenken, van overdenken, en het zijn voor mij meer de momenten als er iets gebeurt dat ik dat doe en niet specifiek met mijn verjaardag.

Eén ding is echter wel goed bij mij binnengekomen met dat ik richting de 50 jaar ging, namelijk dat God ons niet afschrijft als we ouder worden.
Hij geeft zelfs nieuwe dingen om te doen, dingen die we zelf misschien nooit (meer?) had verwacht, of er maar zelfs van had kunnen dromen.
Daarvan ben ik zelf het bewijs 
In het jaar dat ik 49 werd, bracht God Caroline van de Vate en mij bij elkaar en samen mochten we een prachtige Kunstdichtbundel uitgeven, en er ontstond een unieke samenwerking tussen ons.
Inmiddels zijn er meer producten van onze hand verschenen, en we verzorgen zelfs, in samenwerking met Martine Lage(muzikant) Vrouwen- en seniorenochtenden/-middagen/-avonden.
En dit is nog maar één ding van wat God in mijn ‘ouderwordende’ leven heeft gebracht en gedaan.

Zeker, bepaalde deuren sluiten als we ouder worden, maar het mooie is, dat er ook nieuwe deuren opengaan.
Nee, niet zomaar vanzelf, maar als we alles bij God brengen, het van Hem verwachten en doen wat Hij ons te doen geeft, dan kan er een wereld voor ons opengaan en ontdekken we misschien gaven en talenten waar we het bestaan niet van wisten.
Als dan ook de vraag uit dit boekje naar mij toekomt van: ‘Welke rol speelt je geloof in God daarbij’, dan kan ik niet anders zeggen dan: de Hoofdrol.
En dit zeg ik niet omdat het zo mooi klinkt, of vroom wil doen, nee, het is gewoon een feit.
En het is ook niet omdat ik zo christelijk en vroom ben, nee, het is simpelweg voortgekomen uit mijn nood en wanhoop.

Weet je, we hebben allemaal een keuze.
Niet als het gaat wat er in ons leven gebeurt, maar wel wat we er (vroeg of laat) mee doen.
Ik kon niets doen aan het feit dat ik jaren aan huis gekluisterd was door onze gezinsomstandigheden; ik kon er niet veel aan doen dat ik hierdoor praktisch geen sociaal leven meer had en een stuk mensenvrees had ontwikkeld, maar toen er herstel begon te komen, had ik wel een keuze of ik thuis bleef zitten, of er mee aan de slag ging.
God reikte mij dingen aan, en aan mij was de keuze of ik er wat mee ging doen of niet.
Ik vond het doodeng, en soms had ik het gevoel dat ik er een hartkwaal aan over zou houden, zo verwrong alles soms van binnen, en toch …
Nog steeds klinkt de belofte die ik God gedaan heb in mijn gedachten: ‘Heer, wat U op mijn pad brengt, dat zal ik doen.’
Sinds die dag heeft God heel wat dingen op mijn pad gebracht.
In het begin wilde ik alleen maar zeggen ‘o, Heer, dat kan ik niet, dat kan ik nooit’, maar mijn belofte aan Hem zorgde ervoor dat ik het wel deed, en zo kwam ik er achter dat ik gaven en talenten had, waar ik het bestaan niet van wist.
Dingen die ik nooit zou kiezen, omdat ik dacht dat het niets voor mij zou zijn, of totaal ongeschikt voor zou zijn, of …
Nou ja, vul alle excuses die we kunnen verzinnen maar in.
Allerlei dingen die ik nu zelfs erg leuk vind om te doen.

Hoe anders is mijn leven geworden.
Rijker, voller, dieper.
En alles wat we hebben meegemaakt, waar ik persoonlijk doorheen ben gegaan, is weer bruikbaar in Zijn koninkrijk om een ander te kunnen helpen.
Het belangrijkste in dit alles om te weten en te blijven onthouden is, dat ik geen dag alleen ben gegaan en zal gaan.

De belangrijkste bemoediging die ik wil doorgeven bij het ouder worden, is de boodschap dat je door God nooit wordt afgeschreven en dat er altijd dingen zullen zijn, die we mogen en kunnen doen en Hij zal daarin voor ons uit en naast ons gaan, tot we Zijn heerlijkheid binnengaan.


Onbegrijpelijk is het te weten dat Hij
mij draagt vanaf mijn prilste begin.
Onvoorstelbaar dat ik mag weten,
dat Hij dat ook altijd zal blijven doen.
Onbeschrijflijk dat ik mag weten,
dat Hij mij zo bemint!

(Naar: Jesaja 46:3b,4)

woensdag 13 april 2016

Vervulling van ons verlangen ...

Heer, mijn God, U bent het Die wij ten diepste nodig hebben, zelfs al erkennen wij dit niet.
Uw onfeilbare en onvoorwaardelijke liefde is waar het hart van ieder mens in wezen naar verlangt.
Hoe rusteloos en zoekende blijven wij niet totdat  wij Uw volmaakte liefde vinden.

In U, o God, komt ons rusteloze hart tot rust;
is onze eindeloze zoektocht voorbij.
Vreugde en vrede doorstromen ons hart;
vanaf nu zijn we werkelijk vrij.

Vervuld is ons diepste verlangen;
vervuld is de leegte in ons bestaan.
O, Volmaakte Liefde, 
U zult ons nooit begeven of verlaten,
maar op al onze wegen met ons gaan.

Jezus, o, Jezus, Volmaakte Liefde!
O, Jezus; Heiland, Verlosser en Heer.
U bent de weg tot God, de Vader;
ik geef U met heel mijn hart alle eer.



N.a.v. het stukje ‘Fulfilling our desire’ uit >> ‘Love is …’ – Promise Journal




zondag 10 april 2016

De tekenen der Tijden!

Het is lang geleden, dat ik zo weinig geschreven heb als afgelopen maand.
Was het eerst de griep die mij had geveld en het herstel daarvan, vervolgens was mijn agenda zo gevuld, dat het voor mij beter was om de tijd die ik had, even anders in te vullen.
Vandaar dat het woord van de maand van Tjitske Meijer twee keer achter elkaar komt.

Hoe druk in het ook had de afgelopen tijd, ik ging wel door met mijn DankbaarheidsBlog 'Ogen die zien' en ik merkte dat juist door deze kleine momenten van zien, foto maken en plaatsen, er precies genoeg rust kwam waardoor ik niet het gevoel kreeg van ik heb teveel hooi op mijn vork.
Ik mocht dienstbaar zijn in Zijn koninkrijk zonder mezelf voorbij te lopen.
Een bewijs dat dankbaarheid rust brengt en ontspant, simpelweg, omdat het ons bij de Gever van alles brengt; de Enige bij wie wij werkelijk tot rust kunnen komen en van wie wij de kracht ontvangen om verder te kunnen.

En hier dan het Woord van de Maand April ...


Woord van de Maand
Door: Tjitske Meijer


'Bij het vallen van de avond, zegt gij: Goed weer, want de lucht ziet rood.
En des morgens: Vandaag ruw weer, want de lucht ziet somber rood.
Het aanzien van de lucht weet gij te onderscheiden, maar kunt gij het de tekenen der tijden niet?'

Mattheüs 16:2,3


In de week voor Pasen (Pesach) waren er opnieuw terroristische aanslagen en dit keer in Brussel waar opnieuw weer vele onschuldige slachtoffers zijn gevallen.
Je zag gruwelijke beelden van mensen die in paniek en radeloze angst wegrenden.
Maar zijn dit niet de weeën waar Jezus over spreekt in Mattheüs vierentwintig?
Net zomin de Joodse leiders de tekenen der tijden niet konden onderscheiden zo ook kunnen velen van Gods kinderen dit niet ondanks dat wij de hele Bijbel tot onze beschikking hebben.
Maar waarom herkennen wij Gods tijden dan niet?
We hebben onze ogen open en toch lijken we blind voor de waarheid.
Willen we het niet zien?
Kunnen we het niet zien omdat we niet weten hoe we met deze waarheid om moeten gaan?
Het is een feit, lieve vrienden, dat we in een  wereld leven die ongeneeslijk ziek is en vol met mensen die bezeten zijn van het kwaad!
We kunnen en mogen het niet ontkennen.
God heeft niet alleen in het verleden tot ons gesproken maar Hij doet dit, in Zijn grote genade, vandaag de dag nog steeds.
Hij roept maar het probleem is dat we niet horen en daardoor zien we niet.

Uiteindelijk is het de media die ons, met zijn afschuwelijke beelden, weer even wakker schudt.
Maar hierin zie ik ook dat God dit medium  gebruikt om te laten weten hoe laat het is op Zijn klok! De Bijbel spreekt heel duidelijk over deze tijd en dat de duisternis zal toenemen en de aarde zal bedekken. (Jesaja 60:2)
Het is heel opmerkelijk wat het woordje ‘duisternis’ ( in het Hebreeuws - חֹשֶׁךְ chôshek) betekent. Chôshek betekent niet alleen duisternis maar ook ellende, vernietiging, dood, onwetendheid, negeren, verdriet, boosheid.
Zien we dit niet allemaal terug in wat er in de wereld gebeurt?
De mens is van zichzelf boos en brengt daardoor niet alleen ellende en verdriet voort, maar ook dood en vernietiging.
De oorzaak is dat zij de God van Israel niet vrezen en Zijn  geboden: 'Gij zult niet stelen, gij zult niet doden etc.....', negeren, niet  willen gehoorzamen.   (Ex.20)

Ik heb vele gemeentes, op verschillende plekken in de wereld en in ons eigen land, bezocht en vraag mij af waarom er zo weinig over het Profetische Woord en het prachtige boek Openbaring wordt gesproken.
Juist het Profetische Woord en het boek Openbaring vertellen ons  wat er nog gebeuren gaat.
Paulus zegt tegen Timoteüs:  'Weet wel dat er in de laatste dagen zware tijden zullen komen.'
En hij laat Timoteüs weten wat ons nog te wachten staat. (lees 2 Tim.3)
In zijn waarschuwing benadrukt hij het nog eens met: 'Weet wel…!'
Het kan niet duidelijk genoeg gezegd worden.

Lieve vrienden, de  tekenen der tijden zien we onder ons en schreeuwen om onze aandacht.
God heeft alles laten opschrijven zodat wij de tekenen der tijden kunnen weten en dat wij getuigen mogen zijn van wat er staat te gebeuren.
Wij zien, door de tekenen in deze wereld, dat God Zijn Woord in een rap tempo aan het vervullen is.
De religieuze leiders hadden geen inzicht in de tekenen der tijden en vroegen steeds weer om een teken, om een wonder, terwijl ze getuigen waren geweest van zoveel wonderen en tekenen die Hij had gedaan.
Het probleem was niet het gebrek aan tekenen maar hun eigen ongehoorzaamheid aan God en hun ongeloof.

Het grootste teken, het bewijs van Zijn liefde is dat God niet alleen naar de mens kwam in Zijn Zoon Jezus Christus, maar ook in Zijn sterven en Zijn opstanding!
Een groter teken is er niet.
Ook al heb je het niet gezien en was je er niet bij ik hoop dat je het gelooft.
Laten we Hem niet steeds om een teken vragen, maar geloof en vertrouw Hem.
Jezus zegt: 'Zalig zijn zij die niet zien en toch geloven.'  (Joh. 20: 24-29).

Hartelijke groet,
Tjitske