maandag 22 februari 2016

Facebookpagina 'Bloem in Gods tuin' viert feest

Toen ik met mijn Facebookpagina 'Bloem in Gods tuin' begon, had ik nooit verwacht over de 1000 like's te komen, en toch is dit gebeurd.
Hoe bijzonder!
Maar meer dan het aantal telt de zegen die God eraan verleent, waardoor mensen bemoedigd worden, geraakt worden, getroost worden.
Sommige reacties maken mij echt stil en diep onder de indruk van hoe God werkt.
Ik wil dit dan ook graag vieren met het weggeven van de onderstaande cadeau's.

Wil je mee doen, ga dan naar mijn Facebookpagina (zie Badge onderaan), like en/of deel het berichtje en laat een reactie achter (dit omdat ik anders door persoonlijke instellingen je niet kan achterhalen)


De cadeau's zijn:
1 - De kunstdichtbundel 'Wandelend in Zijn Licht'
2 - De weekkalender 'Het Licht op jouw pad'
3 - Set van twee cadeauboekjes 'Zijn Licht voor jou' en 'Het Licht tegemoet
4 - Set kaarten 1 - Arend, God alleen, Handen, Kwetsbaar, Waardevol en Het licht tegemoet
5 - Set kaarten 2 - Bloem in Gods tuin, Vertrouwen, Levend water, Koesteren, Bescherming en Vertrouwen
6 - Set kaarten 3 - Kostbaar en geliefd, In Zijn Licht, God staat mij ter zijde, Zegen, Genade en Koesteren

In week 10 zal ik bekendmaken wie er wat gewonnen heeft.

Boven alles echter gaat mijn dank uit naar Hem, die dit alles heeft bedacht, vormgegeven en uitgewerkt. 

U zij alle lof, dank en eer.

U wil ik prijzen telkens weer.

vrijdag 19 februari 2016

Een luisterrijke kroon ...

Gedachten bij de tekst van Hoofdstuk 1 van het boekje ‘Pluspunt’ van Tineke Tuinder -Krause.












De luister van jongelingen is hun kracht,- 
de pracht van ouderen is grijs haar. 

Spreuken 20:29
NB
(Daar ik niet echt gewend ben aan de NBV, kies ik voor een andere vertaling voor de Bijbelteksten waar naar verwezen wordt)


Grappig is om te ontdekken dat verschillende dingen waar Tineke het over heeft in het eerste hoofdstuk, al menigmaal in mijn gedachten is geweest.
Maar laat ik bij het begin beginnen, namelijk de Bijbeltekst die aan de andere kant is afgedrukt op een foto.
‘De pracht van ouderen is grijs haar.’

Ik zou eigenlijk best eens willen weten wat er in jou omgaat als je deze Bijbeltekst leest.
Zelf vind ik het een prachtige tekst, al moet ik eerlijk bekennen dat ik dan bij het woord ouderen, wel mensen in gedachten heb die toch wel zestig  jaar en ouder zijn.
Terwijl ik ook wel besef, dat ook ik aan het ouder worden ben, nog wel geen zestig maar  toch …

Grijs haar vind ik echter vaak wel heel erg mooi.
Al hoor ik in gedachten dan wel mijn moeder, die het jaar en dag moest doen met een 'peper-en-zout' grijs, en dat helemaal niet zo leuk vond.
Grijs haar had ze helemaal geen problemen mee, maar dat 'peper-en-zoutkleurtje' …
En ja, daar kan ik wel inkomen.
Mijn beide schoonouders daarentegen zijn zilvergrijs tot wit, en mijn man heeft net als zij prachtig zilvergrijs haar.
En eigenlijk is dat het grijze haar dat ik dan in gedachten heb als we het hebben over grijs haar.

Net als bij ons op de VrouwenBijbelstudiegroep, daar  is een vrouw van net 50+ en zij heeft er voor gekozen om haar haar niet meer te verven, maar om het grijs te laten zijn, en weet je, ze heeft echt prachtig haar!
Een heel vlot en modern kapsel, en die kleur, donker en licht grijs … zo mooi!
En dan op de Women to Womendag, daar sprak iemand die ik nog kende van jaren geleden, ook zij verft haar haar niet meer en het is schitterend zilvergrijs, bijna wit en zo mooi!

Mijn eigen haar is nog lang niet grijs, al zijn er al wel bepaalde plekken die al aardig grijs/wit beginnen uit te slaan, en er loopt menig zilverdraad door mijn middenblonde haar.
Tot nu toe vind ik het helemaal niet erg, eigenlijk nog best wel leuk, en ik hoop dat deze instelling zo blijft.
Zeker als ik de woorden in de Bijbel lees over grijs haar.
Want weet je wat er nog meer staat?

Spreuken 16:31
‘Een luisterrijke kroon is grijsheid, …’
NB

Een luisterrijke kroon!
En toch, ondanks dat de Bijbel zulke bijzondere betekenis geeft aan het hebben van grijs haar, verft menig vrouw (en misschien ook wel man, wie zal het zeggen) haar grijze haar en bedekt zo deze ‘luisterrijke’ kroon.
Zelf ben ik er nog niet helemaal over uit al neig ik naar niet verven :)


Mijn dochter heeft de kappersopleiding gedaan, en in die tijd moest moeders natuurlijk regelmatig op komen draven om model te zijn en zo is mijn haar ook een enkele keer in de verf gezet.
Nauwelijks zichtbaar, één tintje donkerder met wat high- en lowlights, maar toch, mijn grijze haren die te voorschijn beginnen te komen waren voor een tijdje verdwenen.
Inmiddels is mijn eigen haarkleur weer helemaal terug en daarmee ook mijn grijze haren.
Zeg maar, een natuurlijke ‘coupe de soleil’, met een enkele uitschieter aan de voorkant.
Ik moet zeggen dat ik dit nog steeds wel erg leuk vind, die lichte plukken, en in het hoekje bij de scheiding, waar het bijna grijs/wit is, vind ik ook niet verkeerd.
Maar wat als het doorzet en ik steeds grijzer word, of wat ik eigenlijk veel erger vind en meer voor de hand ligt met mijn haarkleur, peper-en-zout grijs …
En toch …

De pracht van ouderen is grijs haar …
Een luisterrijke kroon is grijsheid …
Dit zijn wel Gods woorden tegen ons, tegen mij!
Hmm, op mijn leeftijd (dit jaar word ik 55)  nog niet zo erg, maar wat als je net dertig bent …

maandag 15 februari 2016

Workshop

Vrij onverwachts (de vraag kwam vorige week maandag op de beurs pas naar mij toe) vanmorgen een Workshop gedaan bij Caroline van de Vate.

Het is inmiddels alweer zeven jaar geleden dat ik het eerste gedicht schreef bij één van haar schilderijen en ruim zesenhalf jaar dat we samenwerken, maar, een workshop had ik nog niet eerder bij haar gedaan.
Nu moet ik ook zeggen dat schilderen haar ding is en schrijven de mijne, echter met de workshops die zij geeft, kan iedereen meedoen.
Een kratje beschilderen of een bord, eventueel met behulp van sjablonen, en voor je het weet heb je iets leuks.
Kon ik ook, was haar overtuiging.
Zelf zag ik dit altijd wat minder zitten, maar goed, vandaag was het dan toch zo ver.
En wat ben ik blij dat ik ben gegaan; wat was het leuk, en vooral, wat ben ik trots op het resultaat!

Het had nog wel voor mezelf even wat voeten in de aarde, want ik moest mijn perfectionisme wat ik dan heb (of moet ik zeggen mijn faalangst), aan de kant zetten en gewoon doen.
Want, wat maakt het uit als het niet helemaal in het midden zit, of een beetje scheef, of ...
Het duurde dan ook even voor ik de eerste letter erop tamponneerde, maar daarna ...

Na het plaatsen van nog een paar hartjes ter decoratie en en kruis(je), vond ik mijn werkstuk klaar.
En hier is het:


De tekst op het bord verwijst naar het laatste couplet van het gedicht 'Gebroken Volmaakt' dat ik eens heb geschreven.
Van de woorden van het laatste couplet ben ik overtuigt dat de Heilige Geest ze mij heeft ingegeven, daar ze een onuitwisbare indruk in mijn hart hebben achtergelaten.
Het beroerd mijn hart dan ook zeer, dat ik deze woorden nu heb vast mogen leggen op dit bord.
Achter deze laptop zit een heel dankbaar en blij mens :)
En jij die dit leest, jou wil ik graag (nog een keer?) bemoedigen met het hele gedicht:

'Gebroken Volmaakt'

Gebroken,
door de wereld
aan de kant gezet.
Gebroken,
niemand die je ziet,
niemand die op je let.

Gebroken
door tegenslag
op tegenslag.
Gebroken,
elke stap is
een uitputtingsslag.

Gebroken
door verlies
van wat of wie
je dierbaar is.
Gebroken
door de pijn
en het verdriet
van het gemis.

Gebroken
door wat je
is aangedaan.
Gebroken,
en de moed ontbreekt
om een nieuwe weg
in te slaan.

Volmaakte hemelse heerlijkheid,
ruilde Hij in
om mens te worden
van vlees en bloed.
Volmaakte hemelse heerlijkheid
ruilde Hij in
voor een leven in haat
en tegenspoed.

Verraden en verloochend.
Bespuugd, geschopt en geslagen.
Met doornen gekroond,
gedwongen Zijn kruis te dragen.

Vastgespijkerd aan het kruis,
door Zijn vader verlaten.
Een marteldood gestorven,
in een graf achtergelaten.

Op de derde dag
opgestaan uit de dood;
een einde makend
aan alle schuld en nood.

Doorboorde handen
reiken vol liefde
oneindige genade aan;
bevrijding en genezing
op de nieuwe weg
die je met Hem mag gaan.

Gebroken en volmaakt.
Volmaakt werd gebroken,
gebroken volmaakt.

zondag 14 februari 2016

Opnieuw opa en oma

Het is vandaag precies een week geleden dat we opnieuw opa en oma mochten worden van een prachtige kleindochter.
Ons hart is vol dankbaarheid en vreugde om dit nieuwe leven, en omdat de Heer moeder en kind spaarde, en bewaarde.
Wat een rijkdom!
Dank U, Heer, dank U wel!
Geprezen zij Uw Naam!


Isa Zoë
Gewijd aan God  -  Leven


Want U bent mijn hoop, Heere HEERE,
mijn vertrouwen vanaf mijn jeugd.
Op U heb ik gesteund van de moederschoot af,
van de baarmoeder af  bent U mijn Helper;
voortdurend zal mijn lof van U zijn.
Ik ben voor velen als een teken geweest,
maar U bent mijn sterke toevlucht.
Laat mijn mond vervuld worden met Uw lof
en met Uw luister, de hele dag.
HSV

Psalm 71:5-8



Lieve Isa Zoë,
je bent mijn derde kleindochter,
maar hoe ontroerend was het niet
om ook jou te mogen begroeten
en het wonder van jouw leven
te aanschouwen.

Een heel leven ligt nog voor je,
slechts enkele dagen zijn er pas voorbij.
En toch is er Eén die jou
vanaf het allereerste begin kent
en Die er naar verlangt je eens 
Zijn levensplan te ontvouwen.

Gewijd aan God en Leven
zijn de betekenissen van de namen
die je van je ouders hebt ontvangen.
Hoezeer spreekt daaruit niet 
hun verlangen dat jouw leven 
aan Hem zal zijn gewijd.

Mijn lieve schat, 
dat is ook mijn gebed.
Blijf daarom ook 
elke dag van je leven
dicht bij Jezus,
en laat Hem het zijn die jou
op al je wegen leidt.

Hoop op Hem,
vertrouw op Hem,
steun op Hem;
Hij is de Bron van leven,
van liefde, vreugde en kracht
in elke omstandigheid.

Lieve
Isa Zoë,
zo zegen ik jou:
met vastberadenheid
om Zijn wegen te gaan.
Met standvastigheid
om tot Zijn eer te leven.
Met moed en kracht
om van Hem te getuigen.
Maar bovenal 
met een hart als dat van Jezus,
vol van liefde 
en bewogenheid.


Ik hou van je
en zal er voor je zijn zolang ik leef.

Liefs oma 

woensdag 3 februari 2016

Maak Hem wakker!

Woord van de maand
Door: Tjitske Meijer

'Terwijl zij op het meer waren, stak er plotseling een hevige storm op.  
Jezus lag rustig te slapen en werd er niet wakker van!' 
Marcus. 4:37,38 / Matt.8:25
(Vrije vert.)


De discipelen,  die  gewend waren om dagelijks het water op te gaan, kenden het leven in en op zee 'als hun broekzak'.
Maar toch raakten zij in paniek toen, terwijl zij naar de overkant wilden gaan, er plotseling een hevige storm losbarstte.
Door hun angst waren ze blijkbaar vergeten dat Jezus ook aan boord was.
En  Hij merkte er ‘schijnbaar’ niets van want Hij bleef gewoon doorslapen.
Uiteindelijk, toen het schip dreigde te zinken, riepen zij in hun nood naar Jezus en  maakten  Hem wakker met de woorden: “Meester, Meester, red ons wij vergaan!”
En Jezus stond op en sprak tot de storm “Zwijg,  wees stil” en het werd volkomen stil.
De discipelen  waren verbaasd en zeiden: “Wat voor iemand is dat toch, dat zelfs de winden en de zee Hem gehoorzamen?”

Het is de God van Abraham, Isaäc en Jacob, die ongeëvenaard is in Zijn Almacht.
Het is de Eeuwige die de schuimende golven van de Rode Zee  overeind hield en zo een weg baande ten behoeve van Zijn volk om hen te bevrijden van de Egyptenaren.  
Zijn woorden: 'Zwijg  stil' brengen niet alleen de bulderende zeestorm tot bedaren maar zullen, op Zijn tijd, ook het bulderen van alle volkeren  tot zwijgen brengen.
Volken zijn even onstuimig en moeilijk te regeren als de zee zelf.
Zij zijn veranderlijk, verraderlijk, rusteloos en onstuimig.
Zij kunnen geen toom verdragen en willen door geen wetten in bedwang worden gehouden.
Hij laat toe dat de woede van Zijn vijanden zich tegen Hem verheffen en Zijn Koninkrijk, maar ook die woede beheerst Hij naar Zijn welbehagen.
Er gebeurt niets buiten Hem om!
Hij heeft het laatste woord!

Net zoals de discipelen vraag jij je misschien ook af, sinds je een volgeling van Jezus bent,  waarom je al die beproevingen moet meemaken waarbij je geloof zelfs schipbreuk dreigt te lijden.
Maar Jezus wil dat wij van deze storm een les zullen leren.
Velen van ons verkiezen de begaanbare weg maar als wij Hem willen volgen dan betekent dit de weg volgen die Hij gaat.
Hij verkoos om met Zijn discipelen over het water te gaan en Hij had daar een goede reden voor. Deze storm namelijk was om hunnentwil opdat de Zoon erdoor verheerlijkt zou worden.
Jezus wilde hen tonen dat zij, die met Hem over de oceaan van deze wereld gaan, ervaren dat  de zee er niet altijd gladjes bij zal liggen en de zon niet altijd hoog aan de hemel zal schijnen.
Nee, we moeten er zelfs rekening mee houden dat er moeilijke tijden voor de deur staan.
En niet, zoals vele welvaartspredikers ons vertellen,  dat alles gladjes zal verlopen nu je een volgeling van Jezus bent geworden.
Hun boodschap kan op het eerste gezicht goed klinken maar wanneer je het Woord van God zelf onderzoekt zul je ontdekken dat hun woorden ten diepste haaks staan op het Evangelie van onze Heiland.
Sommige leren, onder andere, dat alle gelovigen recht hebben op voorspoed, welvaart en gezondheid! Maar dit is niet wat de Bijbel ons leert.
We weten dat, ook wanneer je een kind van God bent, het niet altijd voorspoedig gaat.
Velen hebben het financieel zwaar en kunnen net het hoofd boven water houden.
Anderen kampen weer met hun gezondheid.
Wordt wakker lieve mensen!
Er raast een storm over deze wereld van veel dwalingen, lauwheid, geloofsafval en hebzucht.
Jezus heeft ons hiervoor gewaarschuwd; 'Ziet toe dat niemand u verleidde.'

Wanneer donkere wolken je leven overschaduwen en een stormdepressie over je leven trekt,  is het zo begrijpelijk dat je Jezus op dat moment vergeet, simpelweg omdat je angst en je paniek op dat moment groter is dan je geloof.
Doe dan net als de discipelen, schreeuw het uit naar Hem!
Maak Hem wakker!
Meester, Meester, red mij!
Hij alleen kan rust brengen in je ziel.
De ware discipelen kwamen niet om en ook als jij in de boot stapt met Jezus kom je niet om. Volkomen vertrouwen op God is dat, ondanks dat de storm rondom je tekeer gaat, je toch rustig je hoofd kunt neerleggen op het kussen van een zuiver geweten en in vrede kunt slapen met die zekerheid dat Hij alles in Zijn hand heeft.
Laten we wel wezen: Wij hadden allang schipbreuk geleden indien Zijn hand ons niet had bewaard.
Christus kan wel slapen maar Hij zal Zich nooit verslapen!
Hij zal zorgen dat je veilig aan de overkant komt.

Hartelijke groet,
Tjitske


dinsdag 2 februari 2016

Dank onder alles!

In een boek kwam ik onderstaand citaat van Matthew Henri tegen, wat hij schreef nadat hij was beroofd:

Laat mij dankbaar zijn -
ten eerste, omdat ik nooit eerder beroofd was
ten tweede, omdat hoewel zij mijn portemonnee namen, ze mij niet het leven benamen
ten derde, omdat hoewel zij alles van mij namen, het niet veel was
en ten vierde, omdat ik degene was die beroofd was, niet degene die beroofd had.


Dit citaat deelde ik gister ook op onze VrouwenBijbelstudiegroep, waar we bezig zijn met het thema 'Dankbaarheid'.
Welk een les ligt er in deze woorden van Matthew Henri.

  • Hoe gaan we om met de dingen die gebeuren?
  • Wat is onze reactie erop?
  • Welk effect heeft onze reactie op de mensen in onze omgeving?
  • Welk effect zal het hebben op mijn eigen leven?


Dat Matthew Henri dit schreef naar aanleiding van beroofd te zijn, brengt mijn gedachten heel wat jaren terug in de tijd; sommige dingen schijn je niet te vergeten ...
Het was vrijdagavond zo rond half negen/negen uur.
Ik was elf jaar, en liep met een jongen die iets jonger was dan ik, aan het einde van de straat waar ik woonde.
We hielpen een bloemenman met venten.
Eerst was het zo dat ik samen met hem liep en dan mocht ik aanbellen.
Als er bloemen werden gekocht, mocht ik de bloemen aan de klanten geven.
Als beloning kreeg ik dan een gulden (of een rijksdaalder als we een goede avond hadden gehad) en vaak een bosje bloemen mee naar huis.
Het was altijd bij ons in de straat en in de straten rondom ons huis.
Maar met de komst van het andere jongetje erbij, draaide het er op uit, dat wij, met z'n tweetjes bloemen liepen te venten.
Als ik er nu zo over nadenk kan ik het nauwelijks begrijpen, twee kinderen van 10 en 11 jaar, die bloemen lopen te venten langs de deuren.
Mijn ouders zullen vast niet hebben geweten dat ik daar met dit jongetje liep en niet meer met een volwassene.

Die bewuste avond waren we klaar met onze straat en we liepen richting de bus met bloemen die net om de hoek stond.
Ik liep net iets voor het jongetje (ik ben zijn naam vergeten) uit en stak ter hoogte van de steeg de straat over.
Toen ik over mijn schouder keek, stond daar ineens een man met een wit mondkapje voor en met dat ik hem aankeek, pakte hij mij vast bij mijn schouder.
Op hetzelfde moment klonk er een enorm gegil van het jongetje.
Ik rukte mij los en rende de hoek van de straat om naar de bloemenman.
Eer hij bij het jongetje was, was de geldtas al verdwenen, maar het jongetje gelukkig ongedeerd.
Hij had geloof wel een klap op zijn hoofd gehad, maar ...
Hoewel er vele mensen thuis waren, had niemand het geschreeuw van de jongen gehoord, maar toen de politie arriveerde gingen ineens vele deuren open ...

Vervolgens moesten we naar het politiebureau, waar we ons verhaal moesten vertellen.
In mijn hoofd kan ik de agent nog horen zeggen 'Nee, dat niet, dat betreft die ander, je moet vertellen wat er met jou gebeurd is' of iets in die richting.
Nog herinner ik mij mijn frustraties en tranen, dat ik mijn verhaal niet mocht vertellen op mijn manier.
Het was rond half twaalf dat ik eindelijk thuis was, dat is wat ik mij tenminste herinner.
En met de beroving kwam er een einde aan het bloemenventen.
Mijn laatste herinnering aan deze gebeurtenis is dat mijn vader mij voor heel lange tijd overal moest komen ophalen en/of wegbrengen, want ik durfde nergens meer alleen heen.

Ik weet, ik was nog maar een kind, dus reageren zoals Matthew Henri reageerde, zat er niet in.
Maar nu, zo velen jaren later, komt deze herinnering wel boven en als ik hem nu in het licht zet van zijn woorden ...
Diepgewortelde angst is met deze, en nog enkele nare gebeurtenissen, mijn leven binnengekomen,
en soms loop ik nog steeds tegen dingen aan als gevolg hiervan.
En het voelt alsof als ik ga doen wat hij deed, ik boven deze gebeurtenis(sen) uit zal stijgen, waardoor deze gebeurtenis(sen) anders in mijn herinnering zal gaan voortleven.

Verandering van denken, anders naar dingen gaan kijken,  ...
Dankbaar zijn, zelfs na zoveel jaar ...

En daarom wil ik zelfs na zoveel jaren, met Matthew Henri zeggen:

Laat mij dankbaar zijn -
ten eerste, omdat ik nooit eerder beroofd ben, en ook nooit meer daarna
ten tweede, omdat zowel ik, als het andere jongetje, lichamelijk ongedeerd wegkwamen
ten derde, omdat er daarmee een einde kwam aan iets onverantwoordelijks

ten vierde, omdat ik een vader had, die mijn angst erkende en mij wegbracht en haalde voor lange tijd
ten vijfde, omdat ik degene was die beroofd werd, en niet degene die beroofde (nooit bij stilgestaan)

ten zesde, omdat God dingen -boeken met citaten (en allerlei andere dingen)- op mijn pad brengt tot genezing, tot groei, tot ... 

Wat zal er gebeuren, wat zal het gevolg zijn, als ik dit zou doen met alle dingen die nog bij tijd en wijle in mijn hoofd rondspoken?