donderdag 30 december 2021

'Zingen op vreemde plaatsen ...'

Op de valreep van dit jaar komen er nog prachtige woorden vanuit het Dagboek van Warren Wiersbe dat ik dit jaar gebruik naar mij toe over groeien, mijn OneWord voor dit jaar.
Ze spreken me zo aan dat ik ze niet alleen in mijn agenda bij de rest van de citaten van dit jaar heb geschreven, maar er ook een blogje aan wil wijden.
Het is naar aanleiding van Psalm 149; een Psalm die gaat over ‘een nieuw lied voor de Heere zingen’ (vs. 1).

Groeien
In zijn schrijven bij deze Psalm neemt hij me mee van wat hiermee bedoeld wordt naar het lof zingen in de gemeente (vs. 2), naar het blij zijn en zingen als we op bed liggen (vs. 5), naar het beeld van soldaten op het slagveld, die zingen te midden van de strijd (vs. 6,7)
En dan zegt hij het volgende: 

‘Het is gemakkelijk om te zingen in de gemeente , maar heel wat minder gemakkelijk om te zingen op ons bed, en ronduit moeilijk om te zingen op het slagveld. Maar als wij zingen, dan verheerlijken wij de Heere, en zullen we groeien.’

Samen zingen in de gemeente samen met broers en zussen in de Heer, is niet zo moeilijk; eigenlijk vind ik dat gewoonweg heerlijk.
Ik zing ontzettend graag en tijdens mijn huishouden galm ik vaak van alles en nog wat door elkaar en knoop zelfs allerlei liederen ook gewoon aan elkaar.
Maar samen zingen in de gemeente, samen met anderen zingen, even dat oogcontact hebben, die verbinding door Hem, dat brengt niet Hem alleen de eer, maar bemoedigd ook onszelf; tenminste, zo ervaar ik dat.
Zingen op je slaapplaats, op bed, is een ander verhaal, tenminste als we de uitleg van Wiersbe volgen.
Want hij heeft het niet over als je net op bed gaat liggen om te slapen, of als je niet kunt slapen, maar hij heeft het over op bed liggen doordat je je niet goed voelt, of dat je rust of herstellende bent van een ziekte en dan is ‘vrolijk zingen’ toch wel even anders.
En dan komen we aan bij het zingen op het slagveld, wat inderdaad ronduit moeilijk is.
Klinken er nog lofliederen uit onze mond als een storm door ons leven raast, we ergens ten onrechte van beschuldigd worden, een geliefde sterft, je huwelijk op de klippen loopt, ziekte je leven in de greep houdt.
Misschien is daardoor ons denken en/of ons gevoelsleven wel één groot slagveld, worden we daar enorm aangevallen.
Ach, er zijn zoveel terreinen in ons leven waar strijd geleverd kan worden, maar zingen we daar dan ook, geven we Hem dan nog steeds de eer die Hij verdient?

‘Maar als wij zingen, dan verheerlijken wij de Heere, en zullen we groeien.’
Met deze laatste woorden gaan mijn gedachten automatisch naar het citaat van Corrie ten Boom dat ik gister ook aanhaalde in mijn blog.
Naar het ‘in omstandigheden moet komen, waarin wij gedwongen worden om ons uit te strekken naar de Bron van onze kracht’, want dat is wat groei in ons geloof bewerkt.
Gods lofzangen laten klinken op een slagveld, is er niet alleen voor kiezen om in die omstandigheid op te zien naar Degene Die je Bron van kracht is, maar ook om Hem dan te loven en te prijzen.
En uitstrekken naar, en ook nog eens loven en prijzen; ik heb de neiging om het ‘dubbele groei’ te noemen.

Standhouden
Tegelijkertijd brengt dit laatste stukje van het citaat van Wiersbe mij ook bij mijn nieuwe ‘OneWord’ voor het komende jaar, namelijk ‘Standhouden’.
Efeze 6:10-12:
‘Voorts, weest krachtig in de Here en in de sterkte zijner macht. Doet de wapenrusting Gods aan, om te kunnen standhouden tegen de verleidingen des duivels; want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.’ 

Het leven is één groot slagveld, al is dat niet altijd een zichtbaar slagveld.
De meeste strijd in ons leven is denk ik onzichtbaar.
Elke tegenslag in ons leven, elk probleem, elke moeilijkheid, in welke vorm dan ook, zijn mogelijkheden voor de duivel om ons bij God weg te trekken of om ons tegen Hem op te zetten.
(Ik geloof dat ook voorspoed kan zo’n mogelijkheid zijn!)
Iedere dag de wapenrusting aantrekken die God ons heeft gegeven is dan ook ontzettend belangrijk en een must, maar ik geloof dat lofprijs en aanbidding, zingen tot Zijn eer, ook een heel belangrijk en machtig wapen is.
Met Hem loven en prijzen maken we een statement in zowel de onzichtbare als de zichtbare wereld, dat God onze Heere is, onze kracht en onze sterkte, en dat we Hem alle eer willen geven te midden van, ondanks.

Ik moet met deze dingen altijd denken aan het verhaal van Paulus en Silas in de gevangenis (Hand. 16)
Ze waren behoorlijk gehavend door de vele slagen die ze hadden gehad, en waren in de binnenste kerker gezet, met hun voeten vast in een blok, en toch kozen zij ervoor om te bidden en God te loven en te prijzen.
Vervolgens komt er een grote aardbeving die de fundamenten van de gevangenis deed bewegen en alle deuren sprongen open en de boeien van alle gevangenen sprongen los.
Nee, het ging hier niet om bevrijding van de beide apostelen, noch van alle andere gevangenen, het werd een bevrijding voor de cipier, die door dit wonder -want er was ondanks de geopende deuren en boeien geen enkele gevangene ontvlucht- tot geloof kwam.
En zo geloof ik dat lofprijs en aanbidding op het slagveld ons bevrijd van de grip van de boze op ons leven, of voorkomt dat hij grip daarop krijgt.
Lofprijs en aanbidding maakt ons los van wat er speelt en brengt ons in Zijn aanwezigheid waar vervolgens Zijn kracht en sterkte ons deel wordt, waardoor we kunnen standhouden, zelfs in de moeilijkste* momenten van ons leven.




*
 Lees eventueel ook >> Broken Halleluja

woensdag 29 december 2021

Van groei(en) naar standhouden

OneWord van 2021 en voor 2022 ...

Groei(en)

Als ik één ding zou moeten noemen dat voor mij van zeer grote waarde was dit jaar met het oog op mijn OneWord 'Groei', dan was het het citaat van Corrie ten Boom, dat ook aan de zijkant van dit Blog staat.

'Om te groeien in geloof,
moeten wij in omstandigheden komen
waarin wij gedwongen worden
ons uit te strekken naar de Bron
van onze kracht.'

Het kostte wat tijd om de strekking van dit citaat in mijn denken op te nemen, maar het wordt me steeds meer eigen om het in gedachten te nemen bij tegenslagen, moeilijkheden of bij dingen waar ik tegen mezelf aanloop.
Het hielp, en helpt mij om anders naar alles te kijken.
Om de dingen die gebeuren, of hetgeen waar ik tegenaan loop, te zien als een mogelijkheid om te kunnen groeien.
Het brengt een dieper besef teweeg van dat ik in die omstandigheid de mogelijkheid heb om te kiezen.
Word ik boos of opstandig, verval ik in zelfmedelijden of laat ik alles gelaten over me heen komen, of richt ik mijn blik naar boven, en vraag ik Hem welke lessen hier liggen om te leren, en om de kracht die hierbij nodig is?
Het citaat heeft zo al heel wat vrede in mijn hart opgeleverd in de moeilijke, verdrietige en pijnlijke dingen die er ook afgelopen jaar weer waren.

Hoewel het citaat eigenlijk speciaal voor dit jaar was, is het voor mij een blijvertje geworden.
Ik laat hem op dit Blog staan, als ook op mijn bureau; ik wil het niet vergeten.
Sterker nog, ik wil er dagelijks aan herinnert worden, ook volgend jaar, en in de jaren die mij nog gegeven zijn.
En eigenlijk vind ik het ook heel erg goed passen bij mijn OneWord voor volgend jaar.


Standhouden
Mijn OneWord voor 2022 is namelijk 'Standhouden'.
Zoals groeien een proces is, zo is ook standhouden een leerproces.
Mijn OneWord kwam naar mij toe vanuit Efeze 6 en wel de verzen 11 en 12.
'Bekleed u met de hele wapenrusting van God, opdat u stand kunt houden tegen de listige verleidingen van de duivel.
Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten.'

Standhouden, leren standhouden, is een groeiproces.
Maar zoals met alles wat we hebben te leren, zal dit gaan met vallen en opstaan, en ik denk ook dat het geldt voor de rest van ons leven.
Dit omdat de tijden veranderen en er steeds nieuwe, andere, en misschien ook wel steeds moeilijker dingen op ons pad en in ons leven zullen komen.

Standhouden is volhouden, is volharden; is standvastig of koppig volhouden wat je begonnen bent.
Is niet opgeven als het moeilijk wordt, niet opgeven als we struikelen of vallen, niet opgeven als het stil blijft, niet opgeven als er geen uitzicht lijkt te zijn.
Is vasthoudend zijn, is doorzetten ondanks, is vastberaden zijn.
'Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij.'
Jozua 1:9 (NBV)
Volharden, volhouden, je vastbijten in de zekerheid dat alles hier maar tijdelijk is, en dat je een heerlijke eindeloze eeuwigheid bij Hem wacht.
Voortgaan, ook als je niets voelt of ervaart van Zijn aanwezigheid.

Standhouden is zo ook vasthouden.
Vasthouden aan wie God is, aan wat Hij heeft gezegd, heeft gegeven, ons leert in en door Zijn Woord.
Vasthouden aan die ene Zekerheid wiens Naam Jezus is, en Die ons in alles is voorgegaan.
Vasthouden aan Zijn kracht, en daarin voortgaan 'van kracht tot kracht', zoals Psalm 84 zegt.
'Welzalig de mens van wie de kracht in U is – in hun hart zijn de gebaande wegen. Gaan zij door het dal van de moerbeibomen, dan maken zij God tot hun bron; ook zal de regen hen overvloedig bedekken. Zij gaan voort van kracht tot kracht, zij zullen verschijnen voor God in Sion.'
Psalm 84:6-8

Standhouden betekent waakzaam zijn, vaststaan in het geloof, sterk en moedig zijn.
Manmoedig zijn, zoals de Bijbel zo mooi zegt, onverschrokken, stoutmoedig, dapper, onbevreesd.
'Wees waakzaam, sta vast in het geloof, wees manmoedig, wees sterk.'
1 Korinthe 16:13 
Je daarnaar uitstrekken, willen leren; immers niet iedereen is van nature even sterk en dapper.
Ik tenminste niet, maar ik verlang te groeien, om steeds sterker en standvastiger te worden.
En wat ben ik dankbaar dat ik weten mag dat we dit nooit alleen hoeven te doen; Hij gaat met ons mee, meer nog, Hij gaat voor ons uit!
En Zijn Geest is in ons om ons te helpen en te leiden, om ons de kracht en wijsheid te geven, en te troosten en weer te helpen op te staan als we zijn gevallen.

Vertrouwen (op God) is het sleutelwoord.
'Vertrouw op de HEERE, uw God, dan zult u standhouden' zegt de Bijbel in 2 Kronieken 20:20.
En zo kom ik weer uit bij het citaat van Corrie ten Boom.
'Om te groeien in geloof -in vertrouwen, moeten wij in omstandigheden komen waarin wij gedwongen worden ons uit te strekken naar de Bron van onze kracht.'
En daarmee terug bij Degene Die alles wat we nodig hebben om stand te houden klaar heeft liggen om te geven.

Psalm 144:1,2
'Geloofd zij de Heere, mijn rots, Die mijn handen leert om te strijden, mijn vingers om oorlog te voeren; mijn goedertierenheid en mijn burcht, mijn veilige vesting en mijn bevrijder, mijn schild tot Wie ik de toevlucht heb genomen.'

Psalm 146:5
'Welzalig is hij die de God van Jacob tot zijn hulp heeft, die zijn verwachting stelt op de Heere zijn God.'

Psalm 18:30,31
'Want met U ren ik door een legerbende, met mijn God spring ik over een muur. Gods weg is volmaakt,
het woord van de HEERE is gelouterd, Hij is een schild voor allen die tot Hem de toevlucht nemen.'









Standhouden,
moedig en sterk zijn.
Volharden,
vasthouden,
vertrouwen …
Heer, het ontbreekt
mij soms zo,
door alles wat er
gebeurt en speelt,
aan moed en kracht.

Problemen,
moeite en zorgen,
pijn,
verdriet,
machteloosheid,
het houdt
maar niet op,
en ik bemerk
de gevolgen
daarvan.

Toch geeft U
dit woord
en ik,
ik neem het
van harte aan.
Dank U wel,
voor deze
aanmoediging
om te blijven zien
op Uw macht.

Standhouden,
moedig en sterk zijn.
Volharden,
vasthouden,
vertrouwen!
Voortgaan van
kracht tot kracht.
Volhoudend,
gelovend in Uw
volmaakte plan.

zaterdag 25 december 2021

Jezus, Licht van de wereld

 

Gods rijke en onmisbare zegen,
als ook Zijn troost en liefdevolle nabijheid,
voor deze Kerstdagen en voor 2022.





donderdag 9 december 2021

Wat we nooit kunnen verliezen ...

Met dat ik vanmorgen op zoek was naar mijn Kerstgedicht voor dit jaar (had hem gister even snel snel opgeslagen; niet handig dus) kwam ik een onafgemaakt blogje tegen waar ik ooit in 2017 aan was begonnen maar nooit had afgemaakt.
Het had zelfs nog geen titel gekregen, waardoor het eerste gedeelte van het citaat de titel werd.
Toch waren het juist deze woorden die mij het bestand deden openen en lezen.
Het was een citaat van Spurgeon uit het Dagboekje dat ik toen van hem las.

'Laat al mijn vooruitzichten nergens op uitlopen; laat al mijn hoop vervliegen; laat mijn vreugde verdwijnen, - ik zal nooit verliezen wat ik in God heb.'
Spurgeon


De woorden die mij ruim vier jaar geleden zo raakten, en die ook nu weer binnenkomen zijn: ‘ik zal nooit verliezen wat ik in God heb’.
‘Wat een houvast, vooral in donkere en moeilijke tijden!’, schreef ik toen, maar hoe passend is het ook niet voor de tijd waarin we nu verkeren.

Hoeveel vooruitzichten lopen vandaag op niets uit door alles wat corona teweegbrengt.
Hoeveel hoop is er niet vervlogen.
En hoeveel vreugde is er niet verdwenen.
Ik weet, als kind van Hem is er altijd hoop, en altijd vreugde, maar laten we eerlijk zijn, het leven kan soms zo zwaar en moeilijk zijn, zo vol pijn en verdriet, en zo’n aaneenschakeling van moeilijkheden en zorgen, dat alle hoop vervlogen is, en alle vreugde verdwenen.
En het kan lijken alsof dat ook nooit meer terug zal komen.

Het citaat voelt voor mij een beetje alsof er iemand was die aan Spurgeon vroeg van, ‘maar wat als al je vooruitzichten nu niets worden, je geen hoop en vreugde meer hebt?’
Waarop hij dan antwoord met dit citaat: 'Laat al mijn vooruitzichten nergens op uitlopen; laat al mijn hoop vervliegen; laat mijn vreugde verdwijnen, - ik zal nooit verliezen wat ik in God heb.'
Welk een heerlijke zekerheid om dit dan te kunnen zeggen, en welk een rust en vrede liggen er niet in besloten!

Maar weet je, ieder kind van God heeft deze heerlijke zekerheid!
We kunnen nooit verliezen wat we in God hebben, simpelweg omdat het niet van ons afhangt.
Wat we hebben in God, hebben we door Zijn genade verkregen en mijn onafgemaakte blogje neemt me mee naar Efeze 1 en 2, en zet me stil bij wat we allemaal wel niet hebben gekregen en wat we niet kunnen verliezen.
- We zijn in Christus gezegend heeft met alle geestelijke zegen in de hemelse gewesten.
- Voordat de wereld gemaakt werd had Hij ons al uitgekozen om Hem toe te behoren.
- In Zijn liefde had Hij van te voren beslist dat Hij ons door Jezus als Zijn kinderen zou aannemen.
- Hij heeft ons begenadigd in de Geliefde.
- We zijn vergeven door het bloed van Jezus.
- We zijn bevrijd door het bloed van Jezus.
- Hij heeft ons overladen met Zijn genadegaven.
- Hij heeft ons het geheim van Zijn wil bekendgemaakt.
- We zijn gemerkt als eigendom van God.
- We hebben de Heilige Geest als voorschot op ons erfdeel ontvangen.
- De kracht die Jezus opdeed staan uit de dood, is in ons.
- Hij heeft ons levend gemaakt, het Leven gegeven.
- We hebben door Jezus vrije toegang tot de Vader.
- We zijn geen vreemdelingen zonder rechten, maar medeburgers, leden van Gods familie.

We kunnen nooit verliezen wat we hebben in Hem, omdat het niet van ons afhang, maar van Hem!
En Hij is betrouwbaar!
Zijn woord is ja en amen!
Wat we hebben in Hem staat vast, ongeacht wat we denken, of voelen, of wel of niet gedaan hebben.
Onze vooruitzichten hier op aarde kunnen in het honderd lopen, onze hoop vervliegen en onze vreugde geroofd, maar we kunnen tegelijk in Hem vrede hebben ondanks dit alles, omdat we niets van wat Hij ons heeft gegeven, kunnen verliezen. 

In Hem hebben we een eeuwige Vader, die altijd naar ons omziet en voor ons zorgt.
In Hem hebben we Iemand die ons met liefde omgeeft.
In Hem hebben we altijd een veilige schuilplaats.
En door Hem hebben we altijd een vast fundament onder onze voeten, zelfs als de grond onder onze voeten wordt weggeslagen, want daar zijn Zijn eeuwige armen die ons opvangen.

Welke verliezen we ook leiden in deze heftige tijden, laten we vasthouden aan Zijn woord, aan wat Hij ons in genade heeft gegeven, zodat ook wij met Spurgeon kunnen zeggen:

'Laat al mijn vooruitzichten nergens op uitlopen;
laat al mijn hoop vervliegen;
laat mijn vreugde verdwijnen,
- ik zal nooit verliezen wat ik in God heb.'



donderdag 2 december 2021

Mijn eigen Logo ...

Menig gedicht heb ik al meegeven als met een spreekbeurt* iemand geraakt was door één speciaal gedicht.
Ik heb dan ook vaak wat extra gedichten bij me, of ik geef het exemplaar dat ik die avond heb gebruikt.
Op de uitdraaien had ik dan een soort van 'logo met een boom, -kom ik straks op terug, en 'daaronder mijn naam en website.

Inmiddels liggen er in de zaak* van mijn man eigengemaakte kaarten met gedichten die gratis mogen worden meegenomen als iemand een bemoediging nodig heeft, of iemand kent die wel een bemoediging kan gebruiken.
Daar ik wel vermelding van mijn naam en website belangrijk vind, printte ik het 'logo' dat ik zelf gemaakt uit, en plakte dit achterop de kaart.
Maar het leek me veel leuker en mooier om eens een echt eigen logo te hebben.
En daar ik het logo van Elya van 'Krullies Schrijfsels'* erg leuk vond, heb ik haar gevraagd of ze aan haar zusje Ezra*, die haar logo gemaakt had, eens wilde vragen of ze zoiets ook niet eens voor mij wilde maken, en zo is zij voor mij aan de slag gegaan met de informatie die ik haar had gegeven.

En dan kom ik weer terug bij die boom waar ik het aan het begin over had.
In de Bijbel worden veel symbolen gebruikt en de boom is er één van.
Op dit Blog kun je dan ook verschillende blogjes hierover terugvinden.
Eruit springt echter voor mij Jeremia 17:7,8 waar staat:
'Gezegend is de man die op de HEERE vertrouwt, wiens vertrouwen de HEERE is.
Hij zal zijn als een boom, die bij water geplant is, en die zijn wortels laat uitlopen bij een waterloop.
Hij merkt het niet als er hitte komt, zijn blad blijft groen.
Een jaar van droogte deert hem niet, en hij houdt niet op vrucht te dragen.'


In de kop boven dit Blog staat een gedichtje dat mijn verlangen van mijn hart verwoord, en dan natuurlijk ook met oog op mijn schrijfsels.

Maak mij, o Heer,
tot een boom geplant
aan waterstromen.
Haar wortels
diep verankerd in U.
Vruchtdragend
op het juiste moment.
Tot eer en glorie
van Uw Naam.

En dat is ook precies wat ik wil laten zien in een logo, en hoe mooi heeft Ezra dit niet gedaan!


Haar uitleg/betekenis achter dit logo: 
'Uit de wortel komt een prachtboom; jij bent als ware de boom, vandaar dat jouw naam verweven is met de picto van de boom. Jij draagt de vruchten uit, de bladeren vallen en veranderen in papier en uiteindelijk in een gedicht.' 

Past dit logo niet prachtig bij wat ik verlang uit te dragen!
Het is dan ook met gepaste trots dat ik mijn prachtige logo toon.
Nogmaals bedankt, Ezra!
Dat God jou en je nieuwe onderneming rijkelijk mag zegenen en tot zegen doen zijn!


Wil je meer weten over, Ezra en haar nieuwe onderneming, lees dan even het Blogje dat haar zusje heeft geschreven, of kijk op Facebook eens op haar pagina.
>> Een sneak preview (Krullies Schrijfsels)
>> Logischer Wijzer - Facebook

De andere verwijzingen uit dit Blogje:

vrijdag 19 november 2021

Het duister opgeklaard ...

'Want U zult mijn kaars aansteken, de Heere, mijn God, zal mijn duisternis opklaren.'
Psalm 18:29
(vertaald vanuit de KJV)

Een Sprankel van Hoop speciaal geschreven voor op Krullies Schrijfsels 
>> 'Het duister opgeklaard'




maandag 8 november 2021

Open oren

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 12.








‘Doe mij Uw goedertierenheid in de morgenstond horen, want ik betrouw op U; ...’
Psalm 143:8a
(SV)

‘Doe mij in de morgen Uw goedertierenheid horen, want ik vertrouw op U; …’
(HSV)


Hoe mooi en bijzonder hoe sommige dingen soms samenkomen, zo ook vandaag.
Hoewel het Dagboek dat ik dit jaar in mijn Stille Tijd gebruik mij een bepaalde kant op nam, werd mijn hart getrokken naar twee andere verzen uit hetzelfde gedeelte.
Ze bleven trekken en spreken, waardoor ik deze verzen uitschreef op een kaartje, en zichtbaar op mijn bureau naast mijn laptop neerleg.
Ik heb het gevoel dat ik er iets mee moet doen, uitwerken, schrijven …

’s Middags neem ik het boekje van Susannah Spurgeon uit de vensterbank om daar weer eens mee verder te gaan op dit Blog.
Ik ben al een tijdje niet helemaal in orde, waardoor van schrijven niet zoveel komt, en me soms ook best veel kost.
Maar als ik lees wat daar staat, als ook het gedichtje dat ik vanuit dit hoofdstukje heb geschreven, ervaar ik des te meer de verzen van vanmorgen als door God tot mij gesproken woorden.
Blijdschap en vreugde zijn de kernwoorden uit die twee verzen, net de woorden die mij sinds het schrijven van mijn laatste blogje op ‘Quality Time’ zo bezighouden.
Maar vandaag gaat het niet om deze twee verzen, maar om het feit dat de Heere mijn hart en oren daarvoor opende waardoor ik ze opschreef om niet te vergeten maar te overdenken en wie weet wat nog meer.


In hoofdstuk 12 uit ‘Liefde tot het einde’ heeft Susannah het over dichtzittende oren van haar ziel, die pas opengaan als de Heere ze opent; gevolgd door het gebed dat de Heere haar oren zal openen voor Zijn zachte stem, zoals Hij de ogen van de knecht van Elisa opende, waardoor hij de legers van de Heere kon zien die klaarstonden ter verdediging en bescherming.
‘Doe mij horen; open mijn oren; of als ik te zeer verdoofd ben door het razen en het bulderen van de verwarring en de nood op aarde, spreek dan wat harder tot mij, Heere’. 

Uw goedertierenheid, oftewel Uw ‘liefhebbende vriendelijkheid’.
‘Een wonder van Goddelijke neerbuigendheid en medelijden.’
Hulp uit de hemel, genade, barmhartigheid.

Doe mij horen in de morgenstond.
‘Als allen rondom mij slapen, Heere, wek dan mijn hart met Uw tedere roep op. Hef mijn ziel op tot ware gemeenschap met U. De vroege uren met mijn God zullen de hele dag heiligen.’
In de stilte van de vroege morgen, eerst Hij; toegerust voor de rest van de dag.

‘… want ik betrouw (vertrouw) op U.’
‘Mijn ziel rust in U, zij ligt terneer op de vaste beloften van Uw Woord, en is op een lieflijke manier tevreden.’
Rust en vrede in het hart te midden van dagelijkse beslommeringen of de stormen van het leven.
Vasthouden aan Zijn beloften, daarop zien, daarnaar grijpen.


Doe mij horen ...

Och Heere …

Doe mij iedere dag ontwaken
met de tedere roep van Uw stem
naar mijn nog slapende hart.
Wek mij, en hef mijn ziel op tot
stille en kostbare momenten van
samenzijn met Uw Vaderhart.

Doe mij horen Uw lieflijke woorden
van genade, liefde, en mededogen,
van trouw en vol vriendelijkheid.
Laat ze mij de gehele dag vergezellen;
van uur tot uur in mijn gedachten zijn,
opdat ik mij elk moment in U verblijd.

Op U is immers mijn vertrouwen,
ook in tijden dat U stil bent,
of ik U in het geheel niet hoor.
Want ook in de stilte, of Uw zwijgen,
klinkt de fluistering van ‘Ik heb je
liefgehad met een eeuwige liefde’
, door.

Vul zo, lieve Vader, in ons stille samenzijn
mijn hart en ziel met de lieflijke klanken
van Uw onfeilbare en troostrijke woord.
Opdat mijn leven een melodie mag zijn
van vreugde door Uw grote liefde en trouw,
en die ook door anderen wordt gehoord.

- Amen -

zaterdag 25 september 2021

Producten om er goed uit te zien ...

Er was eens een jonge vrouw die er iedere dag weer fris en stralend uitzag.
Een dame op haar werk die elke maand handenvol geld uitgaf om er jong en begeerlijk uit te zien maar slechts weinig resultaat leek te boeken, stapte tenslotte op haar af en vroeg met een jaloerse ondertoon in haar stem:
‘Wat voor producten gebruik jij nu eigenlijk?
Die van jou schijnen heel goed te werken.
Die wil ik ook.
De jonge vrouw keek haar vriendelijk aan en antwoordde:
‘Voor mijn lippen gebruik ik de waarheid.
Om mijn stem helder en zuiver te laten klinken gebruik ik gebed.
Voor mijn ogen gebruik ik medeleven en voor mijn handen behulpzame liefde.
En tenslotte, voor mijn figuur, gebruik ik rechtvaardigheid.
Ieder mens die deze producten gebruikt zal zonder er veel voor te hoeven betalen, net zo’n uitstraling hebben.’

'Precies,’ zei Jezus. ‘Volg dat voorbeeld dan.’
Lukas 10:37
(HB)

Copyright >> 'ActiefOnline'
(Met toestemming overgenomen)

dinsdag 7 september 2021

Ik ben graag alleen met mijn Heer ...

Af en toe vind ik het heerlijk om eens door oude bestanden te kijken en te lezen wat ik eerder heb geschreven voor op mijn eerste Blog 'Into Your Hands' bij Punt.nl.
Een aantal schrijfsels daarvan die ik geschreven had vanuit de Psalmen, heb ik samengebracht op mijn Blog 'Rondom de Psalmen' en al mijn gedichten op 'Words of my Heart'. 
Een enkele keer heb ik in de jaren dat ik hier mijn Blog heb een stukje geplaatst van mijn oude Blog, maar het merendeel van mijn oude schrijfsels bevinden zich alleen nog maar in mijn documenten.
Toch zijn ze me te kostbaar om weg te doen.
Sommige zijn waardevolle herinneringen en anderen tonen mij een stuk groei, maar er zijn ook schrijfsels die mij terugbrengen naar zeer moeilijke en verdrietige tijden.
Misschien denk je nu 'waarom bewaar je die dan nog?', maar met dat ik het opschrijf komen daar de woorden 'maar uit dit alles redde de Heere' in mijn gedachten, en dat is ook de reden waarom ik ze bewaar.
Herinneringen aan moeilijke en verdrietige tijden zijn ook de tijden waarin als we terugkijken Gods hand kunnen zien, hoe Hij er was, wat Hij heeft gedaan en hoe Hij troostte en bemoedigde.
Hoe we terugkijken is dus de sleutel.

Maar goed, met het doorkijken van die oude bestanden kwam ik bij het oude Blogje 'Ik ben graag alleen met mijn Heer' (2-12-2009). 
De onderstaande woorden was ik, echt jaren geleden, ergens op Internet tegengekomen en ik vond ze zo mooi!
Ze raakten niet alleen mijn hart, maar waren ook het verlangen van mijn hart als de woorden van mijn hart.

Ik ben graag alleen met mijn Heer,
in de stilte waar niets ons kan storen,
op een rustige plek, waar ik telkens weer
de stem van mijn  Meester kan horen.
En Hij gaat met mij en Hij praat met mij,
en ik wandel dicht aan Zijn zij.
Het is steeds een feest, als Hij door Zijn Geest
wil spreken tot mij.

Uit het lied 'Ik ben graag alleen met mijn Heer'
Vertaald door J. Koekkoek
Oorspronkelijk: In the garden - C. Austin Miles (1913)


Na het lezen ging ik opnieuw op zoek op Internet om eens te kijken of ik nu meer kon vinden.
Ik weet namelijk nog dat er destijds iemand op gereageerd had met de vraag of ik ook de rest van het lied had, maar dat had ik niet, noch kon ik toen iets vinden.
Als ik nu echter de titel intyp, komt er ineens een YouTubefilmpje tevoorschijn met 'De Zingende zusjes' Marry en Thea Verhey met dit lied, als ook de rest van de tekst als ik het filmpje aanklikt. 


  >> Ik ben graag alleen met mijn Heer

De muziek mag dan niet bepaald meer van deze tijd zijn, noch de zang, - al zullen er ongetwijfeld nog mensen zijn die dit kunnen waarderen, waar het mij om gaat is de tekst.
Want met het 'opduiken' van dit filmpje, vind ik dus ook de complete tekst.
Er blijken nog twee coupletjes bij te horen, en hoe mooi en waar zijn ook deze twee coupletjes!

Als Hij tot mij spreekt wordt het stil.
Al mijn onrust brengt Hij tot zwijgen.
Hij vraagt mij of ik vertrouwen wil,
ook als er stormen dreigen.

Die diepe gemeenschap met Hem,
is 't geheim van een vreugdevol leven.
En Hij wil mij, zo door die zachte stem,
Zijn hulp en leiding geven.


Het oude bestand heb ik nu weggegooid, en dit nieuwe weer opgeslagen met een dankbaar hart.
En de complete tekst?
Die heb ik overgenomen in mijn 'speciale schrift'.



donderdag 1 juli 2021

Pluspunt in de kerk ...

Gedachten bij Hoofdstuk 6 van het boekje ‘Pluspunt’ van Tineke Tuinder -Krause.
Een schrijfboek over aantrekkelijk ouder worden.



 




Het is al een aardig poosje geleden dat ik n.a.v. dit boekje iets heb geschreven.
Enkele weken geleden had ik al wel weer even gekeken en gelezen, maar door omstandigheden kon ik toen niet schrijven, daarnaast is het ook een hoofdstukje wat nog niet zozeer van toepassing is op mijn leven.
Maar vanmorgen moest ik met mijn Stille Tijd ineens weer aan dit boekje en het hoofdstuk waar ik was gekomen denken.
En zo ben ik er toch maar even voor gaan zitten; ik kan toch moeilijk wachten tot …

In dit hoofdstukje heeft Tineke het over de groep senioren in de kerk, die soms het gevoel kunnen hebben dat zij ook daar met pensioen worden gestuurd, of naar de zijlijn worden verbannen, omdat de jeugd gaandeweg taken overneemt.
Ze wijst erop dat leeftijd voor God geen verschil maakt, dat jong en oud Hem samen mogen loven, dat  Zijn Geestesgaven niet aan leeftijd zijn gebonden, en dat niemand meer of minder is, en dus ook niemand overbodig.
Dat het eigenlijk zo is, dat ‘senioren’ een bijzonder pluspunt hebben t.o.v. de jongeren, namelijk levenservaring en wijsheid, en mogelijk ook meer tijd.
En we met al deze dingen, dat ons eigen plekje in de gemeente kunnen zoeken waar we helemaal tot  ons recht komen, op een nieuwe plek, of met een taak die we al jaren verrichtten.
Als mooiste en belangrijkste taak noemt ze de taak van ‘Gebed’, dit, als we om wat voor reden dan ook geen tastbare bijdrage meer kunnen leveren.


Als eerste ging ik maar eens opzoeken hoe oud je ‘moet’ zijn om senior genoemd te worden.
Nu, dat blijkt niet helemaal vast te liggen, maar gemakshalve hanteert men de pensioengerechtigde leeftijd, en die is gemiddeld 67 jaar.
Wel, ik behoor nog niet bij de seniorengroep, maar met het toenemen van mijn grijze haren als ook mijn leeftijd, -ik hoop volgende maand 60 te worden, is ouder worden wel iets wat me af en toe stilzet en bezighoudt; immers, we worden niet allemaal even kwiek en vitaal oud.
Ook merk ik niet -al word ik bijna 60, dat mijn leeftijd een belemmering is voor bepaalde dingen, hooguit dat ik door mijn lichamelijk conditie niet alles kan doen, maar dat is wat anders.
Ik kan me wel voorstellen dat het niet overal zo is; al vraag ik me dan wel af of dit dan ook werkelijk zo is, of dat dit een persoonlijk gevoel is.
Wat we voelen of ervaren hoeft immers niet te betekenen dat het ook werkelijk zo is.

Wat mijzelf betreft kan ik me er nog geen voorstelling bij maken hoe dit zal zijn, maar ik ben het met Tineke eens als het gaat om het hebben van levenservaring en wijsheid als we ouder zijn en het nut daarvan voor de jongere generatie, als ook dat we echt niet afgedaan hebben, en dat als zelfs Gebed de enige taak is die we nog kunnen beoefenen, deze veel belangrijker is en ‘groter’ dan we misschien wel denken.

En dat brengt mij bij mijn Stille Tijd vanmorgen, wat ik daar las en van meekreeg om over na te denken.
Wiersbe legt twee indringende vragen neer, namelijk: ‘Welke erfenis laat je na aan de komende generaties?’, en ‘Zullen anderen hun vertrouwen op de Heere stellen door jouw leven en getuigenis?’
Misschien zijn dit wel de goede vragen om onszelf eerst te stellen als we onze weg in de gemeente een beetje aan het kwijtraken bent door onze leeftijd, en om dan vandaaruit samen met de Heer te gaan kijken wat we kunnen/mogen doen.
Wat wil ik nalaten?
Hoe, en waar, is mijn leven het beste een getuigenis voor anderen?

Psalm 71:18
‘Ja, ook nu de ouderdom en grijsheid gekomen is – verlaat mij niet, o God, totdat ik deze generatie Uw sterke arm verkondigd heb, alle nakomelingen Uw macht.’

Juist door het ouder zijn, en daarmee door alles wat we dan hebben meegemaakt, kunnen we getuigen van wie God is, getuigen van Zijn grote liefde, genade en trouw.
Van hoe Hij onze gebeden hoorde, en verhoorde, en dat dit niet altijd betekende dat dingen weggenomen werden, of van ons af, maar wel dat Hij er was en ons er doorheen hielp.
En dat we achteraf vaak pas konden zien dat Zijn weg de beste was.
Kunnen we anderen aansporen om toch vooral op Hem te blijven zien, en om op Hem te blijven vertrouwen; dat Hij het echt waard is, en dat dit zal blijken als je volhoudt.
Door te blijven bidden, Hem te blijven loven en prijzen, door op te blijven hopen.
Kunnen we laten zien dat we niet bang hoeven te zijn om ouder te worden, omdat de Heer met ons is, ook als we oud zijn en grijs. (Jes. 46:4)

Psalm 71:3
‘Wees mij tot een rots om daarin te wonen, om voortdurend daarin te gaan.’

Psalm 71:6
‘…  voortdurend zal mijn lof van U zijn.’

Psalm 71:14
‘Maar ík blijf voortdurend hopen en zal U nog meer loven.’

Wiersbe:
'Als wij voortdurend in het gebed de toevlucht nemen tot de Heere, als wij Hem voortdurend vol vreugde loven, en als wij voortdurend op Hem hopen en ons vasthouden aan Zijn beloften, als wij zeggen dat het beste nog moet komen en wij Hem steeds meer loven, dan kunnen we zonder angst oud en grijs worden. We zullen in staat zijn de Heere te verheerlijken en we zullen in staat zijn om de volgende generatie over Hem te vertellen.’

woensdag 2 juni 2021

Mijn gebed voor jou!

Als ik eind van de morgen na een bezoekje bij iemand die het niet makkelijk heeft wegrijd, bid ik automatisch tijdens het rijden voor haar; ze zag er zo moe uit.
En ineens bid ik: 'Heer, geef haar vleugels als die van een arend'
Ik schrok er zelf een beetje van, zo plotseling waren die woorden daar, maar tegelijk dacht ik, ja, dat is het.
Mijn blogje van gister over vleugels als die van een arend, kan ik ook omzetten in een gebed voor een ander.
En al rijdend en biddend ontstond zo het eerste coupletje.
Thuisgekomen schoof ik vlug aan de tafel om de woorden op te schrijven; zelfs na nog een boodschap doen, zaten ze nog steeds in mijn hoofd.
Als ik klaar ben met de dingen die eerst mijn aandacht vroegen, duik ik achter mijn bureau en maak het gebed/gedichtje af.

Heb jij het moeilijk?
Ga jij door een zware tijd?
Ben je moe, en is alles je eigenlijk te veel?
Weet je nauwelijks hoe je verder moet, of hoe dat je het moet volhouden?
Dan is dit gedichtje mijn gebed voor jou!


Ik bid,
dat de Heer
je vleugels
als die van
een arend geeft.
Krachtig
en sterk,
zwevend
op de wind
van Zijn Geest.

Dat ze
je boven
elke storm
zullen leiden die
het leven geeft.
Opdat, als je
terugkijkt,
je zult zien:
Híj is in alles
mijn sterkte
geweest.

🙏


Lees Ook mijn vorige Blogje.
>> Welke vleugels wil jij hebben?

maandag 31 mei 2021

Welke vleugels wil jij hebben?

 Juni 2009

‘Had ik maar vleugels als een duif, dan kon ik wegvliegen, een veilig heenkomen zoeken.
Wegvluchten zou ik, ver weg, de woestijn in.
Snel zou ik een schuilplaats zoeken, tegen de storm, tegen de wind.’
Psalm 55:7-9
(GNB)

Soms komt er zoveel op je af, zoveel aan pijn, moeite, verdriet, zorgen, tegenslagen of wat dan ook.
Soms zou je willen ontsnappen aan de plaats waar je bent.
Even alles ontlopen.
Even weg van alles.
Niemand zien.
Niemand spreken.
Niemand horen.
Wegkruipen, ergens op een plek ver weg van alles en iedereen.
Even vleugels hebben als een duif om weg te kunnen vliegen, zomaar, ineens.
Een schuilplaats zoeken, een schuilplaats die je beschermd tegen de stormen in het leven, tegen de wind die alles omver blaast, meedogenloos kan zijn.

Oh, had ik maar vleugels als een duif …   

Ik staar door het raam naar buiten.
Gevoelens van moedeloosheid drukken me neer.
De zwaarte van de zorgen wordt me teveel.
Oh, mensen zeggen het zo makkelijk; geef maar aan de Heer.

Ik staar door het raam naar buiten,
terwijl de tranenvloed me het zicht bijna ontneemt.
Ik kijk naar de duif bij de buren op het dak.
Hij zit daar dagelijks; dat is op zich niet vreemd.

Maar als hij wegvliegt en verdwijnt tussen de bomen,
dringt zich het volgende beeld in mijn gedachten.
Als ik toch vleugels zou hebben, net als die duif,
dan zou ik wegvluchten, geen moment zou ik daar mee wachten.

Weg, heel ver weg zou ik gaan.
Een schuilplaats zoeken tegen de stormen in mijn leven,
tegen de wind die raast om mij heen
en die mij soms van ontzetting doet beven.

Ik staar door het raam naar buiten.
Maar ineens hoor ik van binnen zachtjes Zijn stem.
‘Ik ben toch je schuilplaats, je toevlucht, Mijn lieve kind?’
Dan kijk ik naar binnen en kruip gauw weg, bij Hem.

Mei 2021

Opnieuw lees ik,  alleen in een andere Bijbelvertaling, de voor mij zo bekende woorden:

‘Daarom zeg ik: Och, gaf iemand mij vleugels als van een duif!
Ik zou wegvliegen naar waar ik blijven kon.
Zie, ik zou ver wegzwerven, ik zou overnachten in de woestijn.
Ik zou mij haasten zodat ik zou ontkomen aan de rukwind, aan de storm.’
Psalm 55:7-9
(HSV)

Vleugels als van een duif willen hebben, of …

Ja, zoveel jaar geleden was dat precies waar ik zo naar verlangde, wat wilde ik immers graag even wegvluchten van alles; och, het was zo moeilijk, zo zwaar …
Als ik mijn oude Blogje weer teruglees, ervaar ik weer iets van wat ik met het schrijven gevoeld heb.
Het weg willen vluchten van alles, maar ook het besef dat het niets oplost, en dat je toevlucht bij Hem zoeken het beste is wat een mens kan doen.

Nu, zoveel jaar later, leer ik afgelopen week een nieuwe les bij deze verzen, eentje die zoveel indruk op me maakt, dat ik het graag wil delen.
En voor degenen die het misschien al eens eerder gehoord of gelezen hebben, bedenk dan maar dat er kracht zit in herhaling 😊
Want hoewel ik de strekking van wat hij zegt, ken, bij deze verzen heb ik er nog nooit aan gedacht.
En dat maakt dat het een nieuwe les voor me is, als tegelijk ook een kracht vanwege de herhaling.

Ik neem je mee naar wat Warren Wiersbe bij deze verzen zegt.
Als eerste geeft hij aan dat weg willen vluchten een natuurlijk gevoel is, een normale, natuurlijke reactie.
David had het, en menigeen zal dit gevoel ook weleens gehad hebben, zo van, hup, tassen inpakken en wegwezen, het is genoeg geweest; ik kan niet meer.
Echter, onze problemen nemen we gewoon mee.
We kunnen er misschien met weggaan even afstand van nemen, maar als we terugkomen zijn alle moeilijkheden en problemen er nog steeds, en soms maken we het eerder erger door weg te vluchten; maken we problemen er zelfs groter door.

Wiersbe geeft aan dat de Heere ons stormen en rukwinden laat meemaken omdat ze ons helpen groeien en volwassen worden.
Dat als we blijven weglopen, net als kinderen zijn die nooit opgroeien.
Dus we hebben echt geen vleugels als die van een duif nodig.
Nee, hij zegt: ‘We hebben vleugels als die van een arend nodig.’

‘Maar wie de Heere verwachten, zullen hun kracht vernieuwen,
zij zullen hun vleugels uitslaan als arenden.’

Jes. 40:31

‘De arend ziet de storm onder ogen, spreidt zijn brede vleugels uit, en laat zich door de wind boven de storm uittillen.
Loop niet weg. Ga naar de Heere, en laat je door Hem hoog boven de storm uittillen.

Laat God de storm gebruiken om Zijn doelen met jou te bereiken.’

De les: Verlang niet naar vleugels als die van een duif, maar naar vleugels als die van een arend!


Hoe mooi past deze les niet bij mijn OneWord ‘Groei’ voor dit jaar!
Niet (willen) wegvluchten, maar omhoog kijken en de Vader vragen om vleugels als die van een arend, om boven de storm -moeilijkheden en problemen, worstelingen en lasten, uit te kunnen stijgen.
Niet (meer) wegvluchten, maar in de ogen kijken en willen groeien, door te vertrouwen dat Hij de storm wil gebruiken om tot Zijn doel te komen met mijn, en ook met jouw, leven.
(Je kunt vast wel raden welke aantekeningen in mijn Bijbel bij deze Psalm heb gezet.)

Vleugels als die van een arend …



dinsdag 23 maart 2021

Goddelijke zalving

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 11.












'Ik zal met verse olie overgoten worden.’
Psalm 92:11b (Eng. vert.)       

‘… ik ben met verse olie overgoten.’
(HSV - Ned. vert.)

‘… ik word verfrist met verse olie.’
(NB)

Met verse olie overgoten worden …

‘Wat ontmoeten Uw barmhartigheid (Gods mededogen, genade, goedheid, ontferming …)  en mijn gebrek (de noden van mijn ziel) elkaar hier op een heerlijke manier.'

Wanneer Uw liefde mij ’s morgens wakker maakt,
ligt deze bemoedigende gedachte voor mij klaar:
‘Een zalving voor mijn arme, trage en lusteloze ziel.’
Het maakt wat op mij ligt te wachten minder zwaar.

'Vernieuwing door de Heilige Geest, de verlevendiging door de Geest, de komst van de Trooster -het zijn de kostbare bestanddelen die sieraad voor as geven en vreugdeolie voor treurigheid.
Ze doen het gezicht stralen met de weerspiegelde heerlijkheid van de hemel.’

En toch …
Soms lijkt mijn leven op een dood punt te komen;
als een machine die vastloopt door roest en viezigheid.
En totdat ik het uitroep: ‘Maak mij levend, Heer!’,
is mijn ziel gehuld in het stof van de strijd.

Ezechiël 36:27a –
‘Ik zal Mijn Geest in uw binnenste geven.
Ik zal maken dat u in Mijn verordeningen wandelt.’

Dan is daar het antwoord op mijn roepen,
is daar het woord van bevrijding en kracht.
Ervaart mijn ziel de zegen van leven die
Uw Heilige Geest mij liefdevol bracht. 

Ik werd met verse olie overgoten …


Lieve lezer …

Soms staan we op en beginnen de dag
met een zwaar en moedeloos gemoed.
Hoe belangrijk is het dan juist wel niet
dat onze ziel door Hem wordt gevoed.

Daar, aan het begin van de dag, ontmoeten
onze zwakheid en Gods barmhartigheid elkaar.
Maar iedere dag ligt voor de nood van onze ziel
alles wat we nodig hebben, voor ons klaar.

Het is hier op deze stille en heilige plaats,
in de warmte van Zijn liefdevolle aanwezigheid,
waar we met verse olie overgoten worden,
en vreugde de plaats inneemt van treurigheid.

Onze ziel ervaart de gezegende werking van Zijn Geest;
nieuwe moed en kracht vervullen ons en doen ons stralen.
Niet onze omstandigheden, noch wat we denken of voelen,
maar wat God zegt, zal dan de kleur van onze dag bepalen.


Ik dank, en prijs Uw heilige Naam;
U bent zo goed voor mij geweest!
U hebt mij met verse olie overgoten,
mijn ziel verlevendigd door Uw Geest.

Laat deze zalving zichtbaar worden
in alles wat ik doe, en waar ik ga.
Opdat een ieder die ik ontmoet iets
zal ervaren van Uw liefde en gena.


dinsdag 16 maart 2021

Hoop en perspectief

'Alles wat eens zo gewoon was, is niet meer gewoon.
Wat voorheen vanzelfsprekend was, is niet meer zo vanzelfsprekend.
En wat we voorheen gewoon deden, kunnen we nu niet meer doen, of alleen nog met allerlei voorzorgsmaatregelen.
We horen en zien hoe moedeloosheid toeneemt, als ook de onrust vanwege de vele en vaak ook tegenstrijdige berichtgevingen.
Mag ik je te midden van deze gevoelens van neerslachtigheid en onrust eens meenemen ....'


Speciaal voor de Bemoedigingsmaand op 'Krullies schrijfsels' schreef ik de bemoedinging 'Hoop en perspectief'.
Klik op de afbeelding om de rest van de bemoeding te lezen, als ook naar de vele andere bemoedigingen die er reeds op staan.

Blessings!

'Hoop en perspectief'

donderdag 25 februari 2021

Pay it Forward! (Geef het door)

‘En zij allen vatten moed ...’ 

Handelingen 27:36a

 
Het is al heel wat jaar geleden dat ik de film ‘Pay it Forward’ heb gezien, maar het principe van de film heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten, en zo moest ik ook aan deze film denken bij deze woorden uit Handelingen 27: ‘En zij allen vatten moed.’

Alles begint eigenlijk in hoofdstuk 25 waar Paulus zich beroept op de keizer, waardoor hij in hoofdstuk 27 onderweg ging naar Rome.
Onder begeleiding van een officier en samen met nog enkele gevangenen begint hij aan zijn reis naar Rome.
De reis over zee verliep echter niet zo voorspoedig, de wind liet hen in de steek waardoor de reis veel te lang ging duren en ze vervolgens in de problemen kwamen omdat de winter al voor de deur stond.
Paulus waarschuwde nog dat het een reis zou worden vol gevaren en risico's, maar de hoofdman luisterde meer naar de stuurman en de kapitein dan naar Paulus.
En zo gingen ze toch op weg om ergens anders te overwinteren, daar de haven waar ze waren daarvoor ongeschikt was.
Echter zoals Paulus had voorzegd, gebeurde; een stormwind stak op en het schip kwam in zeer grote problemen.
Ze zetten alles op alles om het schip te redden, tot het overboord gooien van lading en scheepswerktuigen toe, maar het mocht niet baten.
Alle hoop op redding werd hun ontnomen, zodanig zelfs dat ze ook niet meer aten.

Maar op een gegeven moment stond Paulus op en vertelde hen o.a. hoe een engel van God aan hem was verschenen, en beloofd had dat niemand het leven zou verliezen.
Het schip zou vergaan, maar hun levens zouden gespaard worden.
Nog duurde de storm voort en uiteindelijk wilden ze het schip met de sloep verlaten, maar Paulus verhinderde dat en gaf aan dat iedereen aan boord moest blijven wilden ze gered worden.

Op een ochtend, bij het aanbreken van de dag, ze zaten zo'n veertien dagen in die storm, spoorde Paulus iedereen aan om toch wat te eten, want ze zouden het nodig hebben voor hun redding.
Nogmaals benadrukte hij daarbij dat van niemand van hen een haar gekrenkt zou worden.
Daarna nam Paulus het brood, dankte God in aanwezigheid van iedereen, brak het en begon te eten.
En dan gebeurt het; en allen vatten moed en begonnen evenals Paulus te eten.
Daarna lezen we hoe ze gesterkt door het eten het schip lichter maken, een inham zien, het schip zo goed mogelijk aan de grond laten lopen en hoe iedereen inderdaad veilig en wel op het strand komt.

En allen vatten moed.
Hoe belangrijk is onze houding naar anderen; hoe groot eigenlijk onze verantwoordelijkheid naar buiten toe; welk een invloed heeft mijn houding niet naar een ander.
Woorden spreken is niet zo moeilijk, maar je woorden omzetten in daden is een ander verhaal.

Als Paulus iedereen moed inspreekt en hen verteld dat God hen gaat redden, dan toont hij zijn vertrouwen in de woorden van God door rustig het brood te nemen, God te danken, het brood te breken en te gaan eten.
Een alledaagse handeling, heel gewoon, niets bijzonders, maar juist dat straalt het vertrouwen uit dat hij heeft in God en waardoor anderen moed vatten en ook durfden te gaan geloven dat er hoop was, hoop op redding.
Paulus maakte het vertrouwen wat hij had in God zichtbaar in een alledaagse handeling.

Ook in ons leven kan het flink stormen.
Golven slaan torenhoog over ons heen en wat kunnen we niet het gevoel hebben dat we vergaan.
Soms, naar mate de tijd verstrijkt, vervliegt onze hoop, en als de storm kan het lijken dat we ten ondergaan.
En al zegt Gods woord dat Hij ons nooit boven vermogen zal beproeven, wat is het soms moeilijk om je niet mee te laten sleuren met de wind en de golven, en om net als die mannen op het schip, alle hoop op redding te verliezen.
Welk een beroep wordt er op zo’n moment niet gedaan op ons geloof!
Maar de woorden van Paulus laten ons ook nog iets anders zien, namelijk dat het niet alleen een test is van ons geloof, maar dat onze reactie en houding in zo’n storm ook van invloed is op anderen.

Ja, Paulus kreeg een boodschap van redding van een engel, maar ook tot ons spreekt God.
Hij heeft ons Zijn Woord gegeven, Zijn Woord dat vol staat met woorden van redding en leven, vol bemoedigen, hoop en kracht.
Ook onze gebeden hoort en verhoord God.
En al spreekt God tegen ons misschien niet door een engel, Hij spreekt nog steeds.
Het is juist op zo'n moment dat ik kan laten zien op Wie ons vertrouwen is, en door onze houding van vertrouwen en geloof, kunnen wij op onze beurt weer anderen bemoedigen of opbeuren; ja, nieuwe hoop geven.
We hoeven daarbij niet te denken aan grote spectaculaire dingen; soms getuigen kleine handelingen van meer geloof en vertrouwen dan de grootste preek.
Misschien vat een ander wel alleen al moed doordat we gewoon ons werk blijven doen ondanks alles; door ons huis op orde te houden, het toch gezellig te maken, te midden van.
Misschien vat een ander wel alleen al moed, als wij ons hoofd omhoog houd, of ondanks alles een vriendelijk woord hebben voor de ander, een kaartje sturen naar iemand die het ook moeilijk heeft.
Misschien vat een ander wel alleen al moed, doordat wij blijven danken, blijven zingen, blijven ...
En misschien geeft het de ander wel zoveel moed en kracht, beurt het een ander zo op, dat hij op zijn beurt weer een volgende nieuwe moed kan geven, enzovoort, enzovoort.


zondag 14 februari 2021

Praktisch klaar ...

Inmiddels is onze badkamer nagenoeg klaar; eind deze week, of begin volgende week nog het plafond, en dan is alles klaar.
Helaas lekt er wel iets onder de wasbak, maar ze hebben nog niet kunnen ontdekken wat.
Het is ook zo weinig, maar ja, het is er wel; hopelijk gaat dit ook deze week goedkomen.
We kunnen in ieder geval weer onze badkamer gebruiken en ik geniet in het bijzonder van onze inloopdouche; zo'n stuk fijner en veiliger, naast het feit natuurlijk dat ik er ook enorm van geniet hoe mooi het is geworden.
Nu wacht me alleen nog een mega schoonmaakklus, want tjonge jonge, wat levert zo'n verbouwing een partij stof.
Ik ben helemaal ook verbaasd over de plekken waar ik het stof zelfs allemaal tegenkom, en dat terwijl ze echt heel netjes hebben gewerkt en zelfs de badkamerdeur hadden afplakt.
Maar goed, ook dit komt goed; met gewoon iedere dag wat doen kom ik er ook, en dan heeft straks mijn hele huis ook weer een grote schoonmaakbeurt gehad.

De leuke kant van dit alles is ook dat ik na tweeëntwintig jaar weer eens nieuwe dingetjes mag kopen van mezelf voor in de badkamer.
Wel jammer dat de winkels dicht zijn, want ik vind het heerlijk om dan te snuffelen in winkels. om precies dat te vinden wat ik graag wil hebben.
Maar ik kwam op Internet al wel een paar dingetjes tegen die ik zo mooi vond, dat ik die maar gewoon besteld heb, de rest komt wel weer als de winkels open zijn.
Sommige dingen wil een mens toch gewoon zien en voelen.

Maar zo zijn deze momenten ook de momenten dat ik mijn moeder weer heel erg mis; menig maal afgelopen week haar willen bellen met de laatste nieuwtjes ontrent het verloop van de verbouwing,
maar ja ...
Eén ding weet ik zeker, ze zou de badkamer ook heel mooi hebben gevonden, en blij met en voor ons zijn geweest.

Langzaamaan keert ook de rust in mijn lijf en hoofd weer terug.
Ik bemerk nog wel hier en daar nog wel wat onrust en spanning, maar het ergste is weer weggeëbt.
Mijn badkamer heb ik dan ook zingend schoongemaakt; wel een beetje een graadmeter bij mij hoe het er met mij voor staat 💖.
En natuurlijk was het wel het lied 'Isn't the Name ...' dat ik gebruikt heb voor mijn blog 'Quality Time'.
Welk een vreugde en blijdschap kan je hart dan vullen; hoeveel lichter wordt dan het werk dat je te doen hebt.
Het is bijzonder om zo een soms bijna een hele week bezig te zijn met een lied; het te zingen, te overdenken, dingen op te zoeken in Zijn Woord.

En zo geniet ik vandaag nog van de rust en stilte van de zondag voor ik morgen weer de draad van het gewone leven en ritme op te pak.


zondag 7 februari 2021

Een kostbaar goed ...

Op enkele kinderstemmen buiten na is het stil en rustig in huis, al gaat mijn hoofd daar niet in mee.
De afgelopen week (als ook nog de komende week) stond in het teken van de verbouwing van onze badkamer, en de dagen waren lang, en vol herrie en onrust.
Er is echt flink doorgewerkt, waardoor we toch al wel over de helft zijn, is me vertelt, en dat hoor ik graag.
Ik ben hier namelijk niet zo goed in, merk ik, in deze herrie en onrust.

In ons vorige huis, héél lang geleden 😊, hebben we ook eens verbouwd (beneden er drie meter aan) en dat duurde ruim drie weken, maar ik toen was ik nog jong, en het was toen al alles behalve rustig en stil in huis met vier kleine kinderen.
Maar nu merk ik dat ik een jaartje ouder ben, als ook dat de jaren die achter me liggen me wel een beetje hebben doen inleveren aan energie en flexibiliteit.
En ja, ik ben ook gewend geraakt aan de rust en stilte in ons huis met alle kinderen de deur uit, en ook Luna is alweer bijna een jaar terug bij haar moeder.
Ik hou van rust en stilte; hoorbare, voelbare rust en stilte ...

En zo gaan mijn gedachten naar een gedicht dat ik eerder eens heb geschreven, en ik zie uit naar de dag dat de verbouwing voorbij is en de rust en stilte, ook van binnen, weer terug is.

Stilte,
je bent zo kostbaar,
zo waardevol;
ik heb je zo lief!

Als het na drukte en rumoer stil wordt,
voel ik je als een druk op mijn oren.
Dankbaarheid vindt haar weg naar boven,
terwijl in mijn hart vreugde ontspringt.
Je bent voelbaar, je bent tastbaar;
ik kan je aanwezigheid horen.
Je bent een balsem voor mijn ziel,
die alle onrust en onvrede verdringt.

Stilte,
je bent mij zo kostbaar,
zo waardevol;
ik heb je zo lief …

Je bent een waardevolle zegen,
voor als ik onrustig ben en verward.
Er gaat kracht van je uit en ...
je brengt vrede terug in mijn hart.
Je brengt mij dicht bij mijn Vader,
waar ik mij veilig weet en bemind.
Je schept licht en ruimte,
waardoor ik mijzelf hervindt.

Stilte,
je bent me zo kostbaar,
zo waardevol;
stilte, ik heb je zo lief!

Ik merk echter na zes dagen vol herrie en onrust, ik de onrust die daardoor in me is gekomen, niet zo makkelijk weg krijg.
Hoewel ik nu rustig achter mijn laptop van me af aan het schrijven ben, is het alsof er nog steeds lawaai en onrust is; het blijft maar nagalmen in mijn hoofd, en het belemmert me behoorlijk in mijn denken.
Het is maar tijdelijk, dat weet ik; deze week nog, en als het goed is, is het dan klaar.
Gelukkig lukt het me wel om deze dagen te genieten van een mooi boek; er zijn dan ook al twee boeken van Terri Blackstock doorheen gegaan deze week.
Het boek 'Groei in Gebed' dat ik ook aan het lezen ben, ligt even stil, daar moet ik bij nadenken en dat lukt me nu even niet.

Zo word ik er opnieuw bij bepaald hoe belangrijk rust en stilte is voor een mens, hoezeer we -ik in ieder geval wel, het nodig hebben, zowel om goed te kunnen blijven functioneren, als ook om echt en diep contact te kunnen hebben met onze hemelse Vader; om na te kunnen denken over Zijn woord, als ook te kunnen genieten van het zijn in Zijn aanwezigheid.
Ik begrijp dan ook helemaal niets van al die mensen die maar altijd oordopjes, of een koptelefoon op hebben waar muziek door heen klinkt; ik moet er persoonlijk niet aan denken.
Deze week doet me dan ook opnieuw beseffen welk een kostbaar goed dit is, en hoe bevoorrecht ik doorgaans ben.
En zo vult dankbaarheid mijn hart te midden van de onrust van binnen.


zondag 31 januari 2021

'I Still Believe'



Gisteravond deze film gekeken samen met mijn man, 
en wat waren we ervan onder de indruk!
Wat een getuigenis!!
En wat een prachtige nummers zitten er ook in deze film;
ben nu nog van verscillende nummers aan het nagenieten
via YouTube.

Echt een aanrader om te kijken!

Wel menig traantje weg moeten vegen,
maar ja, zo steek ik nu eenmaal in elkaar.


* Wij hebben de film op Netflix gekeken.

woensdag 27 januari 2021

Remedie tegen ontmoediging

Soms hebben we even een reminder nodig.
We weten het wel, maar toch kunnen we zo in beslag genomen worden door dingen die in het leven spelen, dat we het perspectief een beetje kwijtraken.
Ons hoofd kan zo vol zijn van allerlei gedachten (vooral met alles wat nu speelt en gebeurt), vol van zorgen, vol van zaken die we op een rijtje moeten zien te krijgen, dat we het allemaal niet goed meer kunnen overzien en als we niet oppassen raken we verstrikt in onze eigen gedachten.
Gedachten die ons heel makkelijk kunnen ontmoedigen of beangstigen, en hoe meer er in ons leven speelt, gebeurt, of van ons wordt verwacht, hoe vatbaarder we hiervoor vaak zijn.
Zowel vanmorgen als gistermorgen houdt de Heer mij de remedie bij (of voor, of tegen) ontmoediging voor ogen, namelijk Zijn Woord!

God's woord is waarheid!
Psalm 12 vers 7 zegt: 'De woorden van de HEERE zijn reine woorden, als zilver gelouterd in een aarden smeltkroes, gezuiverd zevenmaal.'
Reine woorden, oftewel zuivere woorden, geen enkele onwaarheid zul je erin vinden.

Warren Wiersbe wijst in het Dagboek 'Leven uit de Psalmen' op de remedie voor ontmoediging, namelijk het Woord van God.
En hoewel we het denk ik allemaal (-Zijn kinderen althans) wel weten, toch lijken we het ook wel af en toe te vergeten, of te onderschatten en hoe goed is het dan om daar weer eens op gewezen te worden.
Hij zegt: 'Wanneer je je hart en geest voedt met de waarheid, krijg je weer perspectief en hernieuwde kracht. Voel je je ontmoedigd? Bemoedig jezelf met het Woord van God!'

Spreuken 30:5 zegt: 'Ieder woord van God is gelouterd, Hij is een schild voor hen die tot Hem de toevlucht nemen.'

Ben jij ontmoedigd?
Voel je je ontmoedigd?
Neem dan je toevlucht tot God's Woord!
Zijn Woord is vol beloften waarin Hij ons keer op keer vertelt dat Hij bij ons is, ons wilt helpen, troosten en kracht zal geven en het toont ons ook keer op keer dat Hij een veilige schuilplaats is.


donderdag 21 januari 2021

De lieflijkheid van God over Zijn volk

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 10.







‘En de liefelijkheid des Heeren onzes Gods zij over ons.’
Psalm 90:17

Een vrij lastig hoofdstukje om te volgen.
Deels komt de verwarring die het oproept voort uit de verschillende vertalingen die ik er op nasloeg om het beter te kunnen begrijpen, en die niet alleen verschillende woorden gebruiken voor het woord ‘liefelijkheid’, maar ook zelfs de strekking compleet veranderen.
Bijvoorbeeld de NBV: ‘Laat ons Uw genade zien, Heer, onze God.’
Of de GNB: ‘Heer, onze God, toon ons genegenheid, …’
Of de BGT: ‘Heer, onze God, laat ons zien hoe goed U bent.’
Geen van deze vertalingen brengen mij bij de heiligheid van God, en Zijn oproep om ook heilig te zijn als Hij.
En toch is dat waar het in dit hoofdstukje om gaat, om Gods heiligheid over en in ons leven.
De vraag die bij de schrijfster bovenkomt is deze: ‘O mijn ziel, rust deze liefelijkheid -deze schoonheid- nu op u en op uw dagelijks leven?’
Een vraag die ze koppelt aan God’s opdracht om heilig te zijn en in hoeverre dit in ons leven een plek heeft.
En die het gebed in haar legt dat God haar ziel zal doen ontwaken tot een diep besef van de grote verantwoordelijkheid die besloten ligt in het toebehoren aan Hem en het dragen van Zijn Naam.

De schoonheid van heiligheid.
Haar gedachten gaan daarbij terug naar de schepping; eens was alles goed: ‘God zag dat het goed was; zeer goed’.
Naar de zondeval; de mens in zonde gevallen en daardoor misvormd en geschonden.
Maar ze gaan ook naar de heuvel Golgotha, waar de Here Jezus, ‘Die één en al liefelijkheid was’, reiniging, verzoening en herstel bewerkt heeft met Zijn kostbaar bloed.
Zijn bloed, dat niet alleen onze mismaaktheid bedekt, maar ook wegneemt en ons de lieflijkheid schenkt. 

‘O mijn ziel, verlangt u er niet vóór alle dingen naar dat deze ‘schoonheid der heiligheid’ uw eervolle kleed zal zijn? Dan moet u heel dicht bij de Meester blijven, de deur van uw hart sluiten voor alle kwaad en die wijd openzetten opdat Zijn Heilige Geest zal binnenkomen, Die u, doordat Hij Christus aan u openbaart, op Hem zal doen lijken.’


Heiliging

O Heer, houd mij dicht bij U,
dicht bij wie U bent
en dicht bij Uw Woord.
Help mij om de deur van mijn hart
wijd open te houden voor Uw Geest,
maar gesloten voor elk kwaad.
Laat mij mijn leven zo leven
dat het U vreugde schenkt,
ja, Uw hart bekoort;
dat mijn leven heiliger wordt,
en steeds meer laat zien
dat ik U toebehoor.

donderdag 7 januari 2021

Onfeilbare liefde ...

De woorden ‘Unfailing love’, oftewel, ‘onfeilbare liefde’ komen voor zover ik het kon nakijken niet in de Nederlandse Bijbelvertalingen voor.
Daar worden de woorden 'goedertierenheid, of Gods trouw, goedheid en liefde' gebruikt.
De teksten in het ‘Promise Journal’ komen uit de NLT, oftewel de >> New Living Translation.
Maar welke woorden er ook gebruikt worden, één ding is zeker: de liefde van God is een onfeilbare liefde.

'De HEERE schouwt uit de hemel en ziet alle mensenkinderen.
Vanuit Zijn verheven woonplaats aanschouwt Hij alle bewoners van de aarde.
Hij vormt hun aller hart; Hij let op al hun daden.'

Zie, het oog van de HEERE is over wie Hem vrezen, op hen die op Zijn goedertierenheid hopen, om hun ziel te redden van de dood en hen in het leven te behouden, wanneer er honger is.

Onze ziel verwacht de HEERE, Hij is onze hulp en ons schild.
Want ons hart is in Hem verblijd, omdat wij op Zijn heilige Naam vertrouwen.
Laat Uw goedertierenheid over ons zijn, HEERE, zoals wij op U hopen.'

Psalm 33:13-15; 18-22

'Ik onderwijs u en leer u de weg die u moet gaan; ik geef raad, mijn oog is op u.
...
maar wie op de HEERE vertrouwt, hem zal de goedertierenheid omringen.'

Psalm 32:8,10b


Onfeilbare liefde,
is liefde die nooit faalt,
is liefde die volmaakt is,
is liefde die nooit dwaalt.

Dank U, Vader, voor Uw onfeilbare liefde;
liefde, die mij redde van de eeuwige dood.
Dank U, dat U mijn hulp bent en mijn schild,
mijn Helper in elke nood.

Dank U, Vader, voor Uw onfeilbare liefde
die mij altijd de juiste weg zal wijzen;
daar ook altijd over mij waakt,
en mij in alles wil onderwijzen.

Dank U, Vader, voor Uw onfeilbare liefde;
in U verheugt zich mijn hart!
Op U, ja, op U alleen is mijn vertrouwen,
in voorspoed en in smart.


      >> Unfailing Love – Chris Tomlin 


N.a.v.  het stukje ‘Unfailing love’ uit >> ‘Love is …’ – Promise Journal


zaterdag 2 januari 2021

vrijdag 1 januari 2021

Weer van start op 'Quality Time' ...

Inmiddels zijn we twee jaar verder, jaren waarin het me gewoon niet lukte om iets te schrijven voor mijn Blog 'Quality Time'
Nu de rust een beetje is weergekeerd, is daar opnieuw het verlangen om ook voor dit Blog weer  te schrijven.
Hoe heerlijk was het immers niet om, soms wel een hele dag, bezig te zijn met een stukje voor dit Blog.
'Moe maar voldaan' waren de woorden die mij dan altijd typeerden.
Ik heb wel even zitten nadenken over wat ik nu wilde doen, gewoon verder, of ...?
Ineens kwam het idee in mijn gedachten om eens een jaartje iets te schrijven, en hopelijk ook te dichten, bij een christelijk lied dat mij erg aanspreekt, of veel voor mij betekent.
Uiteraard niet zonder Gods Woord, tenslotten draait het daarom in dit Blog.
Het wordt mijn streven om hier weer iedere week iets te plaatsen.


Quality Time - Mijn momenten met God

Mocht je willen meelezen,
D.V. zondag 3 januari zal het eerste stukje geplaatst worden,
en vervolgens (hopelijk) iedere volgende zondag ...
Ik hoop je daar te mogen begroeten.

Een liefdevolle groet,
en hopelijk 'tot ziens',
Rita