donderdag 31 mei 2018

PowerPoint ...

Verschillende keren heeft Dicky Leeuwestein van Dicky's powerpoint bakkerij een PowerPoint gemaakt van een gedicht of een schrijfsel van mijn Blog Rondom de Psalmen.
En opnieuw heeft ze een prachtige PowerPoint gemaakt, maar nu van het Gebed dat ik geschreven heb naar aanleiding van mijn One Word voor 2018 (zie zijkant van dit Blog)
Ik blijf het heel bijzonder vinden dat zij mijn gedichten/schrijfsels soms gebruikt voor een PowerPoint, en wordt daar iedere keer opnieuw stil van.

Ben je nieuwsgierig geworden, dan is >>hier<< de link naar de PowerPoint.

Dicky heeft ook nog twee andere Blogs.
>> Sailing Home o.a.over haar leven als schippersvrouw
en:
>> Schatten van de zee met eigengemaakte sieraden.


zaterdag 26 mei 2018

Een nieuwe naam ...

Momenteel lees ik iedere morgen uit het Bijbelboek Jeremia en afgelopen dinsdag was ik aangekomen bij hoofdstuk 20 (vers 1 t/m 6), waar Pashur Jeremia hoort profeteren en hem vervolgens om zijn woorden gevangen zet.
De volgende dag laat Pashur Jeremia vrij, maar dan zegt Jeremia tegen Pashur dat de Heere hem niet de naam ‘Pashur’ geeft, maar de naam ‘Magor-Missabib’.
Want’, vers 4, ‘zo zegt de Heere: Zie, Ik ga u tot een bron van angst voor uzelf maken en voor allen die u liefhebben.’
Magor –Massabib betekent dan ook ‘angst van rondom’.

Het liet mij opnieuw zien welk een belangrijke plaats namen in de Bijbel hebben.
We zien dan ook op verschillende andere plaatsen in de Bijbel dat God de namen van mensen veranderd, omdat er dingen (gaan) veranderen,
Bijvoorbeeld: Abram wordt Abraham en Sarai wordt Sara. (Gen. 17)


Zelf was ik nooit zo heel erg blij met de betekenis van mijn naam.
Toen ik het eens opzocht in het namenboekje dat we hadden gekocht met het oog op de naam van ons eerste kind, bleek de naam Rita afkomstig van Maria, wat in verband gebracht werd met mirre, wat bitter betekent.
En hoewel ik niet echt gebukt ging eronder, toch hing deze betekenis op de één of andere manier af en toe zwaar boven mijn hoofd.
Totdat ik op een beurs stond met uitgaven van Caroline van de Vate en mijzelf en een vrouw naar mij toe kwam om over ons boekje en de kaarten te praten.
Op een gegeven moment vroeg ze nogmaals naar mijn naam, en ik antwoordde dat ik Rita was.
‘O’, zei ze, ‘wat een prachtige naam!’

Hoe het precies helemaal ging, weet ik niet meer, maar ik geloof dat ik haar nogal bedenkelijk aankeek, want ze ging verder en vertelde mij dat ze van Spaanse afkomst was en dat mijn naam in het Spaans ‘Waardevol en Parel’ betekende.


Als ik dan vanmorgen nadenk en bid over wat ik gelezen heb, komt de naamsverandering van Pashur terug in mijn gedachten en dat God duidelijk boodschappen afgeeft in de Bijbel met namen en als Hij ze verandert.
En ineens komt de volgende gedachte bij mij binnen:
‘Eigenlijk op dat moment, op het moment dat deze vrouw mij de andere betekenis geeft van mijn naam, kreeg ik als het ware een nieuwe naam van God.
Niet meer ‘bitter’, maar ‘Waardevol en Parel’.
Opnieuw word ik warm van binnen als ik terugdenk aan dat moment als zij mij vol enthousiasme deze betekenissen verteld.

En als ik daar nog wat over doormijmer aan de hand van de naamsverandering van Pashur, voel ik mij een gezegend mens, en zie ik ook hoe God dingen in mijn leven heeft veranderd, en nog steeds verandert.
Het was al begonnen voor ik deze vrouw op de beurs tegenkwam, en het is niet meer opgehouden.
Ik ben waardevol voor God; een Parel in Zijn hand.

zaterdag 19 mei 2018

Sta ik voor het heetste vuur ...

Ik ben een beetje van slag, aangedaan door het lezen van het verhaal van Samaa Habib in het boek 'Oog in oog met Jezus'.
Allerlei emoties, gedachten en vragen buitelen om de beurt door mij heen.


Het lied 'Jezus, ik hou van U, meer dan de sterren van de hemel' komt in mijn gedachten als ook de woorden van de spreker op Hemelvaart daarover, de moeite die hij had met de 'overdrijvende' woorden van dit lied.
Ik weet nog dat ik dacht van 'Ja maar soms overweldigen gevoelens van liefde voor Jezus zo, dat er eigenlijk geen woorden voor zijn, en dan ervaar je het als het ware toch zo.
Jezus, ik hou van U,
meer dan de sterren van de hemel,

meer dan het water van de zee,
meer dan ik U zeggen kan ...' 
Maar nu, ...

Afgelopen maandag op onze maandelijkse VrouwenBijbelstudieOchtend kwam de regel 'maar nooit zoveel als nu' uit het lied 'Mijn Jezus, ik hou van U' even ter sprake, en bleek dat we daar verschillend tegenaan keken.
Sommige hadden er moeite mee, zongen het anders, terwijl ikzelf ervaren heb dat hoe meer ik Hem leer kennen door alle moeiten en pijn heen, ik inderdaad meer van Hem ga houden.
Oké, het klinkt makkelijker dan het in werkelijkheid is, maar toch ervaar ik dat mijn liefde voor Hem groeit met het besef van wie Hij is, wat Hij heeft gedaan, en wat Hij doet.
'Ik zal van U houden
in leven en dood.
En ik wil U prijzen,
zelfs dan in mijn nood.
Als ik kom te sterven,
dan roep ik tot U:
'k Heb van U gehouden,
maar nooit zoveel als nu.'
Maar nu, ...

Vanmorgen kwam ik op Facebook een nieuw lied van Opwekking tegen; het eerste nieuwe nummer, 808 - 'Ik leef in U'.
Ik was benieuwd en luisterde even.
Maar dan klinken de volgende woorden:
'U bent God, U bent die U bent.
U blaast mij Uw adem in.
Sta ik voor het heetste vuur, ik leef in U.
U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;

U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.'

'Sta ik voor het heetste vuur ...'
In een oogwenk ben ik bij Samaa uit het boek op het moment dat de derde bom ontplofte en zij dermate werd geraakt (ze stond er het dichtste bij) dat zij over haar hele lichaam verbrandde, en haar schedel openbarstte.
Ze sterft, ziet en spreekt met Jezus in de hemel, en keert terug naar deze wereld om verder voor Jezus te leven, om de redding van haar familie, en 'Gods hele menselijke familie'.
Als haar geest terugkeert in haar lichaam, zij terugkeert naar deze wereld, snijdt de pijn haar de adem af.
De indringende geur van verbrand haar en huid herinnert zij zich tot op de dag van vandaag.
Maar zij ervaart de diepe vrede van Jezus en zij voelde de aanwezigheid van 'Jezus Immanuël (God met ons), en zachtjes begint ze  een aanbiddingslied te zingen.

'Sta ik voor het heetste vuur ...'
Het verhaal van Samaa gaat nog veel verder, nog dieper, is zo aangrijpend.
Het heetste vuur was niet alleen het vuur van de bom die haar verbrandde, maar ook de houding van artsen en verpleegkundigen tijdens de behandelingen,  en dan heb ik het nog niet eens over de vervolging en de mishandelingen waar ze mee te maken had gehad voor die tijd, omdat ze christen was geworden.
'Vervloekte verrader'; dit is een straf van Allah'; 'je verdient het'.
'Ondanks het lijden dat ze me bezorgden, had ik diepe bewogenheid voor hen en voor de anderen die me folterden. Ik hunkerde ernaar om hen over de liefde van Jezus te vertellen.'
Bij de woorden van Romeinen 5:3-5 vond zij steun:
'En dit niet alleen,  maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop.
En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.'
Als er iemand die dit lied kan zingen vanuit het diepst van haar hart, het Samaa wel is.
Maar ik ...?


Zoals ik al zei, ik ben een beetje van slag zo aangedaan ben ik door dit boek.
Ik onder de indruk van haar geloof en vertrouwen, maar nog meer van haar vreugde en vergevingsgezindheid te midden van alle omstandigheden en alles wat er gebeurt en haar wordt aangedaan.
Maar ook van de wonderen die God doet in haar leven en in het leven van vele anderen bekeerde moslims.
Ik weet, ik kan onze levens niet met elkaar vergelijken, maar toch is het wel alsof God onze levens spiegelt, en ik heb heel veel om over na te denken.


'Jezus, ik hou van U,
meer dan de sterren van de hemel,

meer dan het water van de zee,
meer dan ik U zeggen kan ... ?'

'Ik zal van U houden
in leven en dood.
En ik wil U prijzen,
zelfs dan in mijn nood.
Als ik kom te sterven,
dan roep ik tot U:
'k Heb van U gehouden,
maar nooit zoveel als nu ... ?'

'U bent God, U bent die U bent.
U blaast mij Uw adem in.
Sta ik voor het heetste vuur, ik leef in U.
U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;

U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U ... ?'

Wil ik werkelijk lijden om Christus' wil?
Ben ik werkelijk bereid mijn leven te geven voor Hem?
Wat mag het mij kosten?

Wat als zegen en overvloed bestaat uit vrede in je hart te midden van barre en moeilijke omstandigheden?
Wat als zegen en overvloed bestaat uit 'Mijn genade is jou genoeg' als je aan het einde van je latijn bent?
Wat als zegen en overvloed betekent 'Een mens zal niet leven van brood alleen', terwijl je maag knort van de honger?
Wat als zegen en overvloed betekent dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die ons wacht?
Wat als als zegen en overvloed nu eens betekent dat Zijn liefde je hart verwarmt, in plaats van een bed met warme dekens?
Wat als ...

Wat kunnen dingen me soms aanvliegen en me onzeker maken en bang.
Bang voor mezelf, onzeker over wat ik zou kiezen, zou doen, zou ...
Wat als ...
En morgen is het Pinksteren.


'...: Ik doop u wel met water, maar Hij komt Die sterker is dan ik, bij Wie ik niet waard ben de riem van Zijn sandalen los te maken. Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur.'
Lucas 3:16

'... maar u zult de kracht van de ​Heilige​ Geest​ ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste van de aarde.'
Hand. 1:8

'En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.'
Handelingen 2:38


Meer van U, 
meer van Uw Geest;
wordt dit niet zichtbaar
als ik doe wat ik lees?

Meer van Uw Geest,
krachtig en sterk;
wordt dit niet zichtbaar
als ik bid en werk?

Uitstappen en gaan
in geloof en vertrouwen;
niet alleen voelen of ervaren,
maar werken en bouwen.

Meer van U,
meer van Uw Geest;
zichtbaar wordt U, Jezus,
zo het meest.



zondag 6 mei 2018

Dankbaar en gezegend ...

Terwijl ik de afgelopen maanden steeds te kampen had met ziekte, was onze oudste zoon wel bijna iedere week een dag bij ons om ons te helpen het huis op te knappen.
Alles moe(s)t opnieuw gewit, gesaust en geschilderd worden, en de midden verdieping was na bijna twintig jaar ook echt aan nieuwe vloerbedekking toe.
En deze week was het zover dat mijn kamertje en de overloop hiervoor (als laatste) aan de beurt waren.
Was het vorige week al een werk om mijn kamertje leeg te maken, een nog grotere klus was het om mijn boeken uit te zoeken en mijn kamer weer in te richten.
Want  ja, ik had besloten om nu toch echt een aantal boeken weg te doen.
Veel boeken zijn niet gewoon echt niet meer van deze tijd en ik weet dat onze kinderen daar echt geen interesse in hebben en zeker niet nu iedereen een computer heeft, want waarom zou je iets in een boek opzoeken als het via Google tig keer sneller gaat.
De kinderboeken en de boeken op zolder had ik al uitgezocht en zijn inmiddels ook al weg, en hoewel ik dat al best lastig vond (o, ik houd zo van wanden vol boeken), moeilijker vond ik het om de boeken van mijn kamer uit te zoeken.
Wat houd ik wel, wat houd ik niet ... maar ook dat is gelukt.
Dan opnieuw de boekenkast inruimen, als ook de rest van mijn kamertje, en mijn bureau ...
Ook de inhoud van mijn bureau moest onder handen genomen worden.
Ik ben namelijk iemand die ook nog heel erg houd van pen en papier, dus van gewoon schrijven,
en hoewel ik veel op mijn laptop doe, mijn gedichten schrijf ik nog heel vaak gewoon op papier en als ik een mooi citaat tegenkom krabbel ik dat ook even snel op een papiertje, als ook allerlei Bijbelteksten.
Het enige dat ik nog onder handen moet nemen is de la van mijn bureau, die hadden mijn mannen er al ingezet voor ik hem kon uitzoeken, dus daar moet ik nog een keer voor gaan zitten.

Mijn bureau staat nu ook op een andere plaats; er hoeft immers geen logeerbed meer in mijn kamertje.
En dus staat mijn bureau nu zo, dat ik ook gewoon bij mijn ramen kan (wel makkelijk om ze nu ook te kunnen zemen zonder dat er een sterke man aan te pas moet komen om mijn bureau opzij te zetten).
Een heerlijk gevoel, en tegelijk ook raar om nu vanaf mijn bureau mijn hele kamer door te kunnen kijken.
Op de plaats waar het bed stond, staat nu mijn fauteuil en bijhorende poef; de plek vanwaar ik binnenkort mijn Stille Tijd zal gaan houden.
De muren zijn nog wel leeg, maar het zal niet lang duren dat mijn vertrouwde spulletjes zullen worden opgehangen.


En zo zit ik dan op deze mooie zondagmiddag, moe maar voldaan, dit logje te schrijven vanaf een oud, maar ook weer nieuw, plekje.
Het voelt allemaal nog wat vreemd en onwennig, en toch ook weer heel goed.
Boven alles voel ik me echter ontzettend dankbaar.
Dankbaar dat we hier (nog) wonen; dankbaar voor deze kamer met alles erop en aan.
Hoe kostbaar en waardevol is zo'n plekje wel niet!
Dankbaar voor de handen die alles zo hebben opgeknapt en gesjouwd; dankbaar dat ik ook zelf instaat was om ook mijn kamertje weer in te richten.
En ondanks alle moeiten, zorgen en lichamelijke klachten voel ik me een zeer gezegend mens.

Dank U, Heer,
voor alles wat U heeft gegeven;
dank U, voor deze plek 
van stilte en rust.
Dank U, voor Uw genade
mij zo rijkelijk gegeven;
dank U, dat Uw zegen 
op mij (en deze kamer) rust.

- Amen -