6e Oma-dag

Gisteravond te moe om te schrijven en vandaag niet veel tijd.

Onze lieve Naomi was 's morgens al vroeg wakker, dus ze lag er ook in de loop van de morgen ook weer vroeg in.
Aansluitend hebben we samen een flinke tippel gemaakt richting dierenarts voor onze Shaila.
Ons poezebeest heeft al ruim twee weken last van een blaasontsteking en is aan haar twee kuur bezig.
Helaas zat er gistermorgen bloed in de urine, niet goed dus.
En aangezien ik nog geen autostoeltje heb, en er nu toch ook aangepaste voeding en nog extra medicijnen moesten komen, waren we dus genoodzaakt om te gaan lopen.

Zo goed mogelijk ingepakt gingen we op weg met Jaylinn onwennig naast de buggy.
Wandelen vindt ze heerlijk, maar naast de kinderwagen of buggy, dat is toch wel even een ander verhaal.
Door een flinke aanvaring met een loslopende herdershond, durfde ik de kortere route niet te nemen, dus een extra ommetje.
De heenweg was heerlijk, weinig wind, klein zonnetje aan de hemel.
De terugweg was echter koud en guur.
De wind was opgestoken en sneed behoorlijk.
Naomi vond het dan ook niet echt leuk meer, en eerlijk gezegd, oma ook niet meer zo.
Al met al zijn we zeker ruim anderhalf uur weggeweest.
(vandaar dat oma 's avonds behoorlijk moe was, want het was heel lang geleden dat ze zoveel had gelopen; maar oma was heel blij en dankbaar dat ze het weer kon)

Honger had onze kleine meid er wel van gekregen en de twee boterhammetjes gingen er in als zoete koek.
Op een gegeven moment was het ineens: 'Whauw ...'
Waar tegen weet ik niet maar het kwam er zo prachtig uit, dat ik vreselijk moest lachen.
Van weeromstuit lachte zij heerlijk mee.
En zo lachten we heerlijk samen, oma en kleindochter en genoten van dit mooie, kostbare moment.

Inmiddels waren haar wangetjes vuurrood gekleurd, door de wind en de slaap, en na een lekker flesje melk was de weg naar bed snel gevonden.
Binnen no time was ons meiske in dromenland.

Na nog even lekker gespeeld te hebben met haar tante, was het weer tijd voor een hapje eten.
Natuurlijk wilde tante Rachelle dit doen.
En terwijl oma zo bezig was met eten koken, klonk er ineens een harde gil.
Gauw ging om kijken en ja hoor, je had het bordje met eten uit de handen van je tante geslagen.
Oma moest wel lachen hoor, want jouw tante heeft dat verschillende keren vroeger bij oma gedaan, dus oma kon het niet nalaten om te zeggen dat ze nu een koekje van eigen deeg kreeg.
Gauw alles weer opgeruimd en de rest van het potje leeggemaakt op je bordje.
Maar goed dat oma niet altijd alles in een keer op het bordje doet.

Voordat papa en mama je kwamen halen, kwam opa ook al thuis en kon jou ook nog mooi even zien en knuffelen.
En zo kwam er alweer een einde aan een opnieuw heerlijke oma-dag.
(Alleen vergeten een foto te maken; dom hè. Volgende keer beter)