zondag 30 december 2018

Terugblik en een nieuw One Word …

Het einde van 2018 komt naderbij en daarmee komt er ook een einde mijn One Word 'Source' voor dit jaar.
Hoewel ik er dit jaar niet altijd even bewust mee bezig ben geweest, reisde het weldegelijk dagelijks met mij mee, want Hij is de Bron waaruit ik leef, en met wie ik dus onlosmakend ben verbonden.
Toch neemt het niet weg dat ik veel aan dit woord heb gehad dit afgelopen jaar.
Er waren meerdere moeilijke momenten waarbij dit woord mij hielp om de juiste keuze te maken, namelijk om op Hem te zien en niet op de omstandigheden en de dingen die gebeurden.
Je zou kunnen zeggen dat ik het woord meer persoonlijk heb uitgeleefd in stilte.
Misschien niet helemaal de bedoeling, maar soms zijn de dingen zoals ze zijn, en voor dit jaar was het goed.

Toen ik het Leesplan ‘One Word’ van You Version voor het eerst las(deed), had ik niet gedacht dat de impact van één woordje zo groot zou zijn.
Begon ik ermee omdat één woord voor een jaar me erg aansprak, nu ga ik er mee door omdat ik gemerkt heb hoeveel waarde en betekenis het heeft, en hoe het mij helpt en ondersteunt in mijn geloof.
Ik kan het je dus ook van harte aanbevelen om dit Leesplan te lezen en te doen.

In november begin ik steeds met het Lezen van dit Leesplan, gewoon om mij weer erdoor te laten inspireren voor een nieuw One Word.
Dit keer was ik nog maar bij de tweede dag, toen het woord binnenkwam, maar ik neem vervolgens altijd nog ruim de tijd voor bevestiging van dit woord, en vraag de Heer dan ook om verzen uit Zijn woord, of dat het woord ergens terugkom, of …
Hoewel het woord deze keer erg snel kwam, was het niet uit mijn gedachten te bannen, en de teksten die in mijn gedachten kwamen logen er ook niet om.
Nieuwsgierig naar mijn  woord voor het komende jaar?
Mijn woord voor 2019 is: MOED.

De twee teksten die in mijn gedachten kwamen en dit woord ondersteunen en mij aanmoedigen, zijn:

Jozua 1:9 (HSV)
‘Heb Ik het u niet geboden?
Wees sterk en moedig, schrik niet en wees niet ontsteld, want de Heere, Uw God, is met u, overal waar u heen gaat.

en Jesaja 41:10 (NBG)

‘… vrees niet, want Ik ben met u; zie niet angstig rond, want Ik ben uw God.
Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met Mijn heilrijke rechterhand.


Moed: courage, durf, dapperheid, sterkte, kracht, onversaagdheid, flinkheid, fermheid, kranigheid, …
Moed: de bereidheid de confrontatie met lichamelijke pijn, tegenslag en levensbedreiging, onzekerheid, angst en intimidatie aan te gaan en te doorstaan.
Moed: Niet de afwezigheid van angst, maar deze overwinnen.


'Ik heb geleerd dat moed 
niet de afwezigheid van angst is, 
maar het overwinnen ervan. 
Een dapper man is niet 
hij die geen angst voelt, 
maar hij die zijn angst weet te overwinnen.’


Moed, er valt nog veel over te zeggen en te schrijven, denk ik.
Maar ik zie bovenal uit naar wat God mij daarover wilt leren het komende nieuwe jaar.

woensdag 19 december 2018

Kerst- en Nieuwjaarsgroet


Gods rijke en onmisbare zegen 
voor de 
Kerstdagen en voor 2019


Blijf dicht bij Hem!

Liefdevolle groet,
Rita

zondag 16 december 2018

Zijn grote liefde!

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 4.



‘… niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een Verzoening voor onze zonden.’
1 Johannes 4:10

Een hoofdstukje vol hoop en leven voor de ziel die mat, dor en droog is; met woorden van God om onze ziel op te frissen, te verkwikken, te laven; op te wekken om Hem opnieuw met hart en ziel lief te hebben.
Want Hij heeft ons eerst liefgehad, en Zijn Zoon gezonden tot verzoening voor onze zonden.

‘Soms is ons hart ongevoelig en hard; is er geen of weinig geloof, en gevoel.
Soms worstelen we wat af, en lijkt ons leven leeg, kaal en krachteloos.
Soms is onze geest benauwd en zijn zuchten en tranen onze enige gebeden.
Hoor dan deze woorden vol liefde, laat ze -opnieuw, tot je doordringen en je gevangen ziel bevrijden en verlichten.
Laat Zijn liefde -groot, vol en vrij, en even eeuwig als Hijzelf, je troosten, en laat de genade van dit woord het ongeloof, waarin we onszelf hebben opgesloten, ons bevrijden van de banden die ons vasthouden, de deuren van onze gevangenis openen en doen uitgaan in het licht van de ware vrede die te vinden is in het geloof.’

Niet dat wij God liefgehad hebben …
Van nature zijn wij haters en vijanden van God; we kunnen Hem niet liefhebben door onze zondige natuur. (>> Rom. 1:30; >> Rom. 5:10)


Persoonlijk
(Uit mijn Stille Tijd Dagboek)

Maar Hij heeft ons liefgehad; Hij heeft MIJ liefgehad!
God heeft mij altijd al liefgehad, altijd.
Van kleins af aan heeft Hij mij onder Zijn hoede genomen, maar door mijn angst heb ik heel, heel veel van Zijn liefde voor mij gemist.
Niet dat het er niet was, maar ik zat gevangen in mijn angst en was te bang en niet in staat om mezelf daaruit te bevrijden.
Ik zag toen niet eens dat ik daarin gevangen zat.
Maar het is Zijn liefde die mijn ogen heeft geopend en mij stap voor stap daaruit aan het bevrijden is.
Ik heb al een lange weg afgelegd, maar ben er nog niet.
Toch zie ik vandaag scherper dan ooit te voren, de waarheid van Zijn woord, dat Hij mij heeft liefgehad en mij vergeven heeft door Zijn Zoon, mijn Heere Jezus Christus.

Ik dacht Hem lief te hebben, maar mijn liefde was gebonden, beperkt, gevangen in angst voor Hem, voor de mensen.
Maar Hij had mij lief -ondanks, en opende mijn ogen en bevrijdde mij.

Dank U, Heer, dank U, Jezus!
Ja, U had, U heeft mij lief.
Zo lief, dat U mij niet loslaat, maar doorgaat met Uw werk in mij, totdat ik U van aangezicht tot aangezicht zal zien.


‘Niet dat wij God liefgehad hebben …
Dat betekent duisternis, bitterheid en eeuwige ondergang.

Maar dat Hij ons lief heeft gehad!
En dat betekent licht en vergeving, vrede en eeuwig leven.’


Woord van Hoop

O dierbaar woord van hoop!
Verdwenen is de duisternis,
de bitterheid en eeuwige ondergang.
Uw liefde verdreef mijn angst
en vulde mijn hart en ziel
met een nieuw lofgezang.

O dierbaar woord van hoop,
dat mijn hart doet zingen
van vreugde en gelukzaligheid.
U hebt mij liefgehad – dat is
licht, vergeving, vrede en eeuwig leven.
Ontvang mijn lied van dankbaarheid.


vrijdag 14 december 2018

Kleinkinderen ...

Gedachten bij Hoofdstuk 5 van het boekje 'Pluspunt' van Tineke Tuinder -Krause.
Een schrijfboek over aantrekkelijk ouder worden.











Zoals de Blogtitel al laat zien, gaat Hoofdstuk 5 van het boekje over ouder worden over kleinkinderen.
Inmiddels mag ik de oma zijn van vijf prachtige kleindochters.
Ja, allemaal meiden, en ik vind het GEWELDIG!
Er wordt mij namelijk nogal eens gevraagd of ik dat erg vind; nee dus.
Zelf kom ik uit een jongensgezin (ik had drie broers), en ook ons eigen gezin bestaat uit drie jongens en één meisje, dus al die kleindochters vind ik maar wat prachtig.
Op onze oudste kleindochter, Naomi, heb ik enige tijd één dag in de week gepast, en inmiddels ook alweer een paar jaar op haar zusje, Feline.
Vanwege omstandigheden pas ik nu met enige regelmaat op dezelfde dag ook op haar nichtje, Zoë, die een jaartje jonger is dan Feline.
Soms wordt ze gebracht, maar ik haal haar ook af en toe zelf op, en dan rijd ik terug naar huis met twee heerlijke meidjes -die het heel goed met elkaar kunnen vinden, op de achterbank en geniet ik van hun geklets.

Ik kan deze dames geen groter plezier doen dan door ze mee te nemen naar de Intratuin.
Vooral in deze maand december, want ja, dan staat daar een draaimolen - meest favoriet bij mijn meisjes, maar ook alle lampjes, de winterlandschappen met draaimolentjes, ijsbaantjes, treintjes etc. en nog veel meer, doen hun oogjes glinsteren van plezier.
Deze oma is dan ook bijna iedere week bij Intratuin te vinden.
Het verschil tussen de moeders en mezelf als oma wordt al snel zichtbaar.
Waar de moeders vaak al snel na twee rondjes draaimolen verder gaan, staat deze oma er rustig vijf rondjes te wachten en mogen de dames vaak na een rondje door het tuincentrum nog één of twee keer ter afsluiting erin.
Oma heeft immers geen haast, want deze dag is speciaal voor hen, en als zij dit leuk vinden ...

De komende tijd zal ik (omstandigheden) ook nog een halve dag in de week bij mijn dochter te vinden zijn om op te passen op onze Luna, een heerlijk vrolijk wijffie van net één jaar.
Hoewel ik dit eigenlijk nooit zo intensief van plan was, lopen de dingen soms nu eenmaal anders dan gedacht en ben ik vooral erg dankbaar dat ik in staat ben om dit te doen.
Waar ik als oma vooral van geniet, is de ontspannenheid waarin de dagen gehuld zijn.
Je trekt tijd uit voor ze en hoeft er niets bij of omheen te doen; alle aandacht en tijd is voor hen.
Oftewel, zoals Tineke zegt in dit hoofdstukje, ik mag ze 'onvoorwaardelijke liefde en aandacht geven, en intenser genieten dan destijds'.
Ja, ondanks al 'de niet van te voren bedachte hoeveelheid oppassen', voel ik me een bevoorrecht en gezegend mens, en ben ik blij en dankbaar met de titel 'oma'.


Als de vragen me terugbrengen in de tijd, naar mijn eigen opa's en oma's, dan zijn er gemengde gevoelens, zo groot waren de verschillen tussen de hen beiden.
Maar daar het altijd beter is om naar de positieve dingen te kijken, is dat wat ik dan ook doe en in gedachten beleef ik opnieuw de heerlijke zaterdagmiddagen en een gedeelte van de avond.
Iedere zaterdagmiddag gingen we naar de Rozenstraat waar ons een warm onthaal wachtte met allerlei lekkers waar we thuis geen geld voor hadden.
En niet te vergeten, deze opa en oma hadden een tv!
Gompie, Rikkie en Slingertje, stuif es in, ...
Met mijn broers raden hoeveel reclames er zouden zijn; ja, dat was toen nog te doen en ook leuk.
Wat een heerlijke en geweldige tijd!
We bleven er ook altijd een boterham eten, wit King Cornbrood, en oma drukte altijd nog even het o zo verse wittebrood aan.
En als extraatje was daar ook altijd de eigengemaakte bietensalade, en het 'vechten' om de zilveruitjes van het bord van mijn moeder.

Toen mijn opa overleed, hij was nog helemaal niet zo oud -67 jaar, bleef mijn oma achter met mijn grootoma, de moeder van mijn opa.
Zij liep inmiddels tegen de honderd en kon niet meer alleen zijn.
Dus al snel pasten mijn broer en ik om de beurt op zondagmorgen op, zodat oma naar de kerk kon.
En ook dan verwende oma ons weer.
Iedere zondagmorgen stond op het aanrecht een dienblaadje klaar met wat lekkers en de 'echte' Tweedrank, en als oma weer terugkwam ontvingen we een gulden voor het oppassen en soms zelfs een rijksdaalder.
We voelden ons de koning te rijk!
En zo heb ik nog vele fijne en goede herinneringen.

Toch spelen deze herinneringen niet echt een rol nu ik zelf oma ben, want alles is zo anders dan vroeger.
Wij gingen iedere week op bezoek bij onze oma's en opa's, terwijl ik iedere week op enkele van onze kleinkinderen oppas tot ze naar school gaan.
Onze schoondochters werken, terwijl mijn moeder en ik fulltime moeder en huisvrouw waren, daarnaast wonen geen van onze kinderen (met kinderen) in ons dorp.
Maar ik hoop wel dat onze kleinkinderen net zulke fijne herinneringen zullen overhouden aan het zijn bij opa en oma, als dat ik zelf heb.
En dat ze als ze aan mij denken, ze nooit zullen vergeten hoeveel ik van hen houdt.

Ik hoop en bid, dat ons huis altijd een rustplek voor ze zal zijn; een veilige plaats, waarvan ze weten dat ze er altijd terecht kunnen.

Welk een kostbaar geschenk, Heer,
heeft U ons gegeven;
vijf prachtige kleindochters
bracht U in ons leven.
Dank U, voor de vreugde
en de blijdschap die zij geven,
dank U voor de verrijking
die ze brengen in ons leven.

Ik breng elk van hen, dagelijks,
(samen met hun ouders) voor Uw troon.
Leid hen, behoed en bescherm hen
met het bloed van Uw Zoon.
Doe elk van hen uitgroeien tot
een vrouw naar Uw hart;
dat ze U zullen liefhebben
in vreugde en smart.

Laat hun harten van jongsaf aan
voor Uw liefde en genade openstaan.
Zegen hen op de wegen
die ze hebben te gaan.
En laat hen nooit vergeten dat U
ze in alles altijd bij zult staan.

Zo leg ik hen in Uw handen, Heer,
elke dag opnieuw, hoofd voor hoofd.
Vertrouwend op Uw trouw en goedertierenheid
omdat U altijd doet wat U belooft.









Heer, ontferm U over hen die nooit oma of opa zullen worden, of kunnen zijn.
U kent, Heer, de pijn en het verdriet om het gemis, welke reden of oorzaak er ook achter zit.
Ontferm U, Heer; dat Uw troost ervaren mag worden door elk van hen.
En waar herstel en genezing nodig is, bid U dat U het zult bewerken.
In Jezus 'Naam.


- Amen -

zondag 9 december 2018

Zing de Heere een nieuw lied!

'Hij geeft ons de juiste toon om Hem op een nieuwe manier te prijzen!'

Uit: Elk hoofdstuk apart
Van: Warren Wiersbe



In meerdere Psalmen komen we de woorden (of de strekking van deze woorden) 'Zing voor de Heere een nieuw lied' tegen.
Nu houd ik ontzettend van zingen, maar zomaar een nieuw lied ...
Alhoewel, als ik aan het stofzuigen ben dan gaan mijn liederen soms werkelijk alle kanten op, en maak ik van vele liederen soms gewoon een nieuw lied.

Als kind was dat ook geen probleem.
Ik kon uren op de schommel zitten en zong daarbij het hoogste lied.
En als mijn voorraad liederen uitgeput was, verzon ik de rest zelf wel -aldus mijn moeder.
Naar mate ik ouder werd, verdween deze kinderlijke onbevangenheid.
De momenten dat ik nog zo van alles en nog wat zing en van zinnen en woorden van bestaande liederen een nieuw lied maak, blijft beperkt tot onder de douche en tijdens het stofzuigen.
Want dan is er niemand dan Hij alleen die mij hoort, en kan ik onbevangen zingen wat er maar in mij opkomt, en ook van alles aan elkaar plakken.


Vanmorgen las ik Psalm 98, en ja, je raadt het al, deze Psalm begint met de woorden: 'Zing voor de Heere een nieuw lied'.
En zo werd ik opnieuw bepaald bij het verliezen van die kinderlijke onbevangenheid, en het stemde me eigenlijk een beetje 'verdrietig', totdat ik het boek van Warren Wiersbe erbij pakte -zoals ik bijna iedere morgen doe.
Wat hij schrijft werpt voor mij een nieuw licht over deze zo oude en bekende woorden.
Hij schrijft dat het woord dat met 'nieuw' is vertaald 'fris' betekent, en 'nieuw van kwaliteit'.
En dat het lied dan ook best een oud lied mag zijn want dat 'onze groei in de Heer en onze nieuwe ervaringen van Zijn genade ons in staat stellen een oud lied met frisse, nieuwe betekenis en zegen te zingen'. 
En hieraan koppelt hij dat 'dit verklaart waarom de Heer ons door beproevingen laat gaan'.
Namelijk, omdat Hij ons de juiste toon geeft om Hem op een nieuwe manier te prijzen!


Mijn gedachten gaan naar het lied 'Jezus, licht in de duisternis' (Opw. 627) dat we vanmorgen met de aanbidding zongen.
Een prachtig lied, maar werd de waarheid daarvan niet dieper, groter en intenser, nadat ik vanuit alle ellende, pijn, verdriet en moeilijkheden etc. op het punt kwam waar ik me afvroeg of ik nog wel wilde geloven, en op dat moment toch niet anders kon dan opnieuw voor Hem kiezen!
Zing ik het nu niet veel intenser en met meer passie dan ooit te voren!
Besefte ik op dat moment niet meer dan ooit, dat als Hij niet meer in mijn leven was, dat ik dan net zo goed dood kon zijn?
Maar dat als ik dan dood zou zijn, ik voor eeuwig zonder Hem zou zijn?
Waren de woorden van het refrein van dit lied op dat moment niet DE woorden die precies zeiden wat ik ervoer?
Want waar zou ik heen kunnen gaan zonder Hem?
Waarom nog bestaan zonder Hem?
Jezus, is immers mijn enige hoop en kracht; ja, Hij is mijn Heer!
Mijn licht in de duisternis; Het Getuigenis van Vaders onvoorwaardelijke en eeuwige liefde voor mij.
Hij is De Weg die ik volgen moet; ook als ik er niets van begrijp.
Zijn waarheid is volmaakt en goed, en bij Hem is leven en overvloed.
O, ik kijk uit naar de dag dat ik bij Hem zal zijn, en Hem zal zien van aangezicht tot aangezicht en Hem volkomen zal kennen.
En tot die dag geef ik Hem mijn hart en mijn stem en prijs ik Hem!

Een 'oud' lied wordt een nieuw lied door de beproevingen in mijn leven die mij doen groeien in de Heer en in nieuwe ervaringen van Zijn genade.