donderdag 31 december 2020

Wat je voedt, wint!

Iedere dag, nou ja, op zon- en feestdagen na, probeer ik even op mijn hometrainer te fietsen; toch nog wat beweging zonder dat ik me af hoef te vragen hoe ik vredesnaam nog thuis moet komen.
Terwijl ik fiets heb ik meestal de tv even aan staan; lijkt de tijd tenminste sneller te gaan.
En zo gebeurt het vandaag dat, terwijl ik aan het fietsen ben, ik een klein verhaaltje hoor dat me niet loslaat.
Daar ik het niet meer precies wist, heb ik even mijn toevlucht tot Google genomen en ja hoor, gelijk raak.
Het blijkt van oorsprong een legende te zijn, waarin een oude Cherokee Indiaan zijn kleinzoon lessen over het leven leert.

Hij zegt tegen de jongen: 'Er is een gevecht in mij aan de gang.
Het is een vreselijk gevecht en het is tussen twee wolven.
De ene is slecht; hij is woede, afgunst, verdriet, spijt, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuld, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots, superioriteit en ego.'
Hij gaat verder: 'De ander is goed - hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, waarheid, welwillendheid, empathie, vrijgevigheid, mededogen en geloof.
Hetzelfde gevecht speelt zich in jou af, en ook in ieder ander persoon.'
De kleinzoon dacht er even over na en vroeg toen aan zijn grootvader: 'Welke wolf zal winnen?'
De oude Cherokee antwoordde eenvoudigweg: 'Degene die je voedt.'


We staan aan de vooravond van een heel nieuw jaar, een nieuw jaar dat velen van ons waarschijnlijk ingaan met gemengde gevoelens.
Onzekerheid heeft de wereld in zijn greep.
Hoe mooi zijn dan de woorden die ik vanmorgen las uit Hebreeën 10 en wel vers 23 waar staat:

'Laten wij de belijdenis van de hoop onwrikbaar vasthouden, 
want Hij Die het beloofd heeft, is getrouw.'

Ik moet terugdenken aan wat Sheila Walsh (Blog 'Mag ik?' - 6 december) waarin ze zei  in het filmpje dat wij verrast kunnen worden, maar God nooit.
Het komende nieuwe jaar kan ons allerlei verrassingen brengen, zowel aangename als onaangename, maar wat er ook gebeurt, het zal niets zijn waar onze God en Vader geen weet van heeft.
Hij heeft nog steeds de wereld in Zijn hand!
Niets kan ons uit Zijn hand roven!
Zijn ogen gaan nog steeds over de ganse aarde om krachtig bij te staan wiens hart volkomen naar Hem uitgaat!
Nog steeds mogen -en kunnen wij, elk moment naderen tot Zijn troon van genade, waar we hulp zullen ontvangen op het juiste moment!
En als Psalm 139 zegt dat Zijn hand op ons is, ons omsluit van voren en van achteren, dat is dit nog steeds zo!
Daarom, hoe onzeker alles om ons heen ook is, één zekerheid blijft altijd overeind staan, namelijk dat onze God getrouw is, en dat Hij Zijn beloften nakomt.
Dat was zo, dat is zo, en dat zal ook altijd zo zijn!
Laten we dan ook onwrikbaar -rotsvast, onverschrokken, onwankelbaar, vasthouden aan de Hoop wiens Naam Jezus is!

'Daarom, heilige broeders, deelgenoten aan de hemelse roeping, let op de Apostel en Hogepriester van onze belijdenis: Christus Jezus.'
Hebr. 3:1

'Nu wij dan een grote Hogepriester hebben, Die de hemelen is doorgegaan, namelijk Jezus, de Zoon van God, laten we aan deze belijdenis vasthouden.'
Hebreeën 4:14

'Strijd de goede strijd van het geloof. 
Grijp naar het eeuwige leven, waartoe u ook geroepen bent en de goede belijdenis hebt afgelegd voor vele getuigen.'

1 Tim. 6:12


En dan kom ik terug bij de oude legende, waarvan de conclusie is: 'Wat je voedt, wint.'
Wat voeden wij?
Waarmee voeden wij ons?
Laten we ons toch meer voeden met Hem, met Zijn woord, met Zijn beloften.
Laten we zingen van Zijn grootheid, van wie Hij is: Jezus Overwinnaar!


Lieve Vader, help ons toch om onze hoop altijd op U te vestigen, om ons vast te klampen aan U.
Wat er ook gebeurd in ons leven, niets is voor U een verrassing, want U weet alle dingen, en U bent overal bij.
Help ons als onzekerheid ons bedreigt; help ons om vast te houden aan Uw Woord, aan Uw beloften, en neem elke vorm van twijfel van ons af.
Help ons om de stormen die het leven soms brengen, het hoofd te bieden door vast te houden aan wat U heeft gezegd en beloofd.
Vul ons met Uw vrede, met geduld en volharding.
Dank U, voor wie U bent, voor Uw trouw en Uw onvoorwaardelijke liefde.
Alles is in Uw hand; ook het komende nieuwe jaar.

-
Amen - 


Heer, op U vestig ik mijn hoop;
aan U klamp ik mij vast.
Welke storm ook mag gaan woeden,
U wordt er nooit door verrast.

Op Uw woord zal ik vertrouwen;
op de beloften door U aan mij gedaan.
Geef mij Uw vrede en vreugde, Heer,
op elke weg die ik heb te gaan.

woensdag 30 december 2020

OneWord en Bijbeltekst ...

‘De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, opschieten als een ceder van de Libanon;
geplant in het huis des HEREN groeien zij in de voorhoven van onze God;
zij zullen in de ouderdom nog vrucht dragen, fris en groen zullen zij zijn;
om te verkondigen, dat de HERE waarachtig is, mijn rots, in wie geen onrecht is.'

Psalm 92:13-16

Bijbeltekst
Met het weten wat mijn nieuwe OneWord wordt voor het nieuwe jaar, ben ik er nog niet, want voor mij is het ook belangrijk om er een Bijbeltekst(en) bij te hebben.
Soms komen de teksten als een bevestiging van het woord, soms is het een tekst die me aanmoedigt om toch aan dat woord ‘vast te houden’, zoals afgelopen jaar.
Met dat ik zeker wist dat mijn woord voor volgend jaar ‘Groei’ zou zijn, vroeg ik dan ook aan de Heer om een Bijbeltekst erbij.
En de Heer bracht mij ‘Het verhaal van de palmboom’ in gedachten, als ook Psalm 92:13-16.
Nadat ik ‘Het verhaal van de palmboom’ had geschreven, kwam ik deze verzen tegen en als je het verhaal gelezen heb, dan begrijp je ook vast wel waarom ze mij toen al zo aanspraken en beiden hebben genoeg te zeggen over mijn woord ‘Groei’.
Bijzonder dat iets dat toch al een behoorlijk aantal jaar geleden geschreven is weer terugkomt, en nog net zo belangrijk en actueel is als destijds.

Groeien en vrucht dragen
Om de reikwijdte van deze woorden beter te kunnen zien, ben ik gaan kijken naar wat voor bomen het zijn.
Een palmboom heeft lange, diepe wortels, en ik heb zelfs ergens gelezen, dat de wortels net zo lang zijn als de boom hoog, boven de grond, en daardoor heel buigzaam en dus niet zo snel breekt in een storm.
De Ceder staat vooral bekend om de geur en de duurzaamheid, en is het symbool van kracht, schoonheid, waardigheid, macht.

Wat is een toch voorrecht om te leven, om op te groeien als Zijn kind.
Door het offer van de Here Jezus op Golgotha horen we bij het huis van God; door Hem mogen we opgroeien in Gods nabijheid, dicht bij het hart van de Vader.
En de psalmist zegt, dat als we Zijn kind zijn, vanuit Hem, en met Hem leven, we zullen groeien als een palmboom en een ceder.
Ik weet niet wat dit met jou doet, maar als ik dan lees wat er staat over deze bomen, dan word ik stil.
Buigzaam, niet breken.
Geur verspreidend, duurzaam, kracht, schoonheid, waardigheid, macht.
En door hun enorme worstelgestel in allerlei omstandigheden instaat om heel lang vrucht te dragen, zelfs als ze al heel oud zijn.

Hoe belangrijk is het dus voor ons om onze wortels diep in Hem te laten groeien zodat we net zo’n enorm wortelgestel krijgen als deze bomen.
Want dat is wel nodig om buigzaam is te zijn willen we niet breken; om fris en groen blijven, om ook vrucht te dragen als we oud zijn; om ook dan te kunnen blijven vertellen van de liefde van de Heere, van wie Hij is en van wat Hij heeft gedaan.
En dit laat tegelijk zien dat ons leven altijd betekenis en waarde heeft, leeftijd voegt daar niets aan toe en doet daar niets aan af, want zelfs als we oud zijn, kunnen we Zijn getuigen zijn. 

Geplant in het huis van de Heere; groeien in Zijn voorhoven.
Wortels in de Bron van Levend Water.
Vertrouwen in Hem, en op Hem.
Groeien en vrucht dragen, Hem zo verheerlijken.

Reminder cadeautje
Dit jaar heb ik mijzelf een armbandje met daaraan een hangertje met een palmboom cadeau gedaan als reminder naar deze Bijbeltekst, naar de betekenis erachter, en daarmee naar mijn OneWord ‘Groei’. 

Dagelijkse Broodkruimels


 







Groeien gaat niet zonder slag of stoot;
verdriet en pijn, als ook vallen en opstaan
horen daar jammer genoeg allemaal bij.

Het kan ons soms misschien beangstigen,
doen terugdeinzen en voor veilig kiezen;
doen besluiten: dit hoeft niet voor mij.

Maar kiezen voor safe en veilige wegen
beletten ons om te kunnen ontplooien,
en te worden zoals Hij wil dat we zijn.

Laten we onze hand leggen in die van Hem;
gehoorzaam de wegen gaan waar Hij leidt;
groeiend en vruchtdragend tot de finishlijn.

Ps. Uiteraard is mijn MT voor de eerste week van het jaar Psalm 92:13-16

zondag 27 december 2020

De Heere is mijn Helper!

' ..., voorzeker, U bent een Helper voor mij geweest;
Mijn ziel klampt zich aan U vast, komt achter U aan, 
Uw rechterhand ondersteunt mij.'

HSV

'Want Gij zijt mij een hulp geweest, in de schaduw van Uw vleugelen jubel ik.
Mijn ziel is aan U verkleefd, Uw rechterhand houdt mij vast.'
NBG

Psalm 63:8,9

Met dat ik deze tekst enkele weken geleden las, wist ik dat ik deze verzen als mijn MT voor de laatste week van het jaar wilde gebruiken.
Dat kwam met name door de eerste woorden van het vers en de laatsten: '..., voorzeker, U bent een Helper voor mij geweest', en 'Uw rechterhand ondersteunt mij'.

Het is een veelbewogen jaar geweest met in de eerste helft van het jaar veel verdriet, zorg en rouw, waardoor de rest van het jaar -naast bepaalde zorgen die bleven, een tijd werd van verwerken, een plaats geven en een weg vinden.
En hoewel gevoelens van verdriet en zorg soms nog ineens toeslaan, toch is daar ook rust en vrede in mijn hart, en ligt er een loflied op mijn lippen.
Want ja! de Heere is voorzeker -waarachtig, mijn Helper geweest, en ik heb ervaren dat Zijn rechterhand mij ondersteunde, en ik weet ook dat Hij dit zal blijven doen.

In elk verdriet was Hij aanwezig; in elke nood was daar Zijn hand om mij te ondersteunen.
Hij gaf mij woorden om verdriet te kunnen uiten en een plaats te geven, Hij gaf mij ruimte om te rouwen en troostte op velerlei manieren, zowel door Zijn woord, als muziek, als door mensen .
Zelfs als ik op mijn bed lag en mijn tranen rijkelijk vloeiden, ervoer ik dat Hij daar was.
Ik had nooit staande kunnen blijven als Hij er niet was geweest.
Vandaar dat de woorden 'mijn ziel is aan U verkleefd' uit de NBG mij zo aanspreken, weer meer dan het woord 'vastklampen' uit de HSV.

Verkleefd.
De NBV gebruikt het woord 'gehecht', wat ook heel mooi is, want beiden geven een soort van 'vastzitten aan', van 'verbonden zijn met' weer.
Hoe diep ik er ook in het leven doorheen kan zitten, hoe donker en uitzichtloos situaties ook kunnen zijn; hoe boos, opstandig en gefrustreerd ik ook kan zijn, ik kan niet zonder Hem.
En Hij?
Hij zal mij NOOIT loslaten!
Verkleefd zijn met Hem is dan ook helemaal niet mijn verdienste,  maar het is de Heer Die mij vasthoudt en die mijn ziel trekt met Zijn koorden van liefde.

En zo ga ik deze laatste dagen van het jaar in met een hart vol dankbaarheid om wie Hij voor mij is geweest: mijn Helper, mijn hulp!
Maar zo kan ik ook het nieuwe over een paar dagen ingaan, met een dankbaar hart, omdat ik weet dat Hij ook daar mijn Helper zal zijn, als ook dat Zijn rechterhand mij zal ondersteunen, elke dag, elk moment.
Daarom kan ik vrolijk zingen, ja, jubelen, want ik ben in de schaduw van Zijn vleugelen; veilig en geborgen.

'Daarom zeg ik met goede moed: De Heere is voor mij een Helper, en ik zal niet vrezen.
Wat zal een mens mij doen?

Want Hijzelf heeft gezegd: Ik zal u beslist niet loslaten en Ik zal u beslist niet verlaten.'

Hebreeën 13:6,5



zaterdag 26 december 2020

Terugkijken, nieuw OneWord en een uitdaging ...

Het einde van het jaar nadert, en voor mij is dit ieder jaar weer een tijd van terugkijken, van bezinning, en toch ook een beetje van vooruitkijken, en dit laatste dan vooral met oog op mijn OneWord voor 2021.
Niet altijd schrijf ik daarover, maar nu voelt het goed voor mij om dit wel te doen om zo het jaar ook goed af te kunnen sluiten.


Alles anders
Vorig jaar woonde onze kleindochter bij ons, nu zijn we weer met z'n tweeën, mijn man en ik.
Vorig jaar leefde mijn moeder nog, nu is zij Thuis, waar ze wacht op ons.
Vorig jaar speelde onze Shaila nog heerlijk met onze Jaylinn, nu is ook zij er niet meer, maar zijn we wel heel dankbaar dat Jaylinn er nog is.
Vorig jaar konden, en mochten, nog al onze kinderen en kleinkinderen tegelijk hier komen, nu moet alles verdeeld worden.
Kon ik vorig jaar niet naar onze Gebedsgroep voor de Vervolgde Vrouwen, en allerlei andere dingen vanwege de zorg voor onze kleindochter, nu kan en mag het niet vanwege corona.
Nog nooit is mijn man thuis geweest met deze dagen, dat is nu eenmaal zo met een eigen winkel, maar nu is hij iedere dag thuis, al gaat hij nog wel met regelmaat even naar de winkel.
En zo zijn er nog veel meer dingen die zo anders zijn.
Sommige dingen vind ik lastig en mis ik, andere dingen kan ik accepteren als gewoon zoals ze zijn.
Het stukje rust doordat veel dingen niet kunnen en mogen vind ik niet erg; juist dit jaar doet het me eigenlijk wel goed om deze ruimte te hebben.
Maar de zorg(en) die door alles erbij komen (ook al zijn al je kinderen de deur uit; hun issues blijven impact houden) zijn niet altijd even makkelijk te handelen, en vragen soms herhaaldelijk om ervoor te kiezen om naar Boven te kijken en te vertrouwen, en ook om die keuzes en dat vertrouwen door te geven.

OneWord
Het is een heftig jaar geweest, maar wat heb ik veel gehad aan mijn *OneWord 'Volharding'.
Wat moedigde dit woord mij steeds opnieuw aan om vol te houden, om op Hem te blijven zien en op Hem te vertrouwen.
Wat hielp dit woord mij om bij Hem mijn toevlucht te zoeken, Hem al mij nood te vertellen en bij Hem uit te huilen.
Wat hielp het mij om de moed niet te verliezen en op te geven.

Als ik met oog op mijn nieuwe OneWord voor 2021 eens terugga naar de woorden van de afgelopen jaren, dan zie ik dat elk woord op zijn manier mij door dit jaar heen geholpen heeft.
2017 - Focus
2018 - Source (met Focus op de achtergrond)
2019 - Moed
2020 - Volharding
Alle woorden houden verband met elkaar, maar ik heb ze echt niet zelf  zomaar uitgezocht.
Elk van de woorden kwam op een speciale manier binnen, waardoor ik gewoon wist: dit is het.
Als ik de eerste drie woorden neem, dan besef ik dat ze eigenlijk allemaal stuk voor stuk verborgen liggen in het woord 'Volharding'.
Om te volharden moet je gefocust zijn.
De vraag is dan waarop, of beter, op wie ben je gefocust; oftewel, wat is de bron, de Source, van je focus.
En laten we eerlijk zijn, volharding vraagt vaak om moed; soms heel veel moed.
En al deze dingen bij elkaar hebben weer één ding tot gevolg, namelijk Groei, en terwijl ik me dat realiseer bij het opschrijven, verwonder ik me opnieuw over het feit hoe bijzonder God werkt, daar dit woord mijn OneWord wordt voor 2021.
Heb jij ook een OneWord, en heb je ook al weleens al je woorden van de afgelopen jaren onder elkaar gezet?

Uitdaging
Wat ik ook weer graag zou gaan doen, is opnieuw -als het mogelijk is zoals voorheen iedere week, weer een stukje schrijven voor op mijn Blog 'Quality Time'.
Door allerlei omstandigheden heb ik daar niets meer geplaatst sinds januari 2019, maar er komt weer een verlangen in mijn hart om ook daar weer iedere week wat voor te schrijven.
De afgelopen dagen was ik al aan het nadenken wat ik daarvoor zou kunnen gaan gebruiken of doen.
Maar vanmorgen kwam er een gedachte binnen die mij heel enthousiast maakte.

Ik hou enorm van zingen; ik denk dat ik vanaf het moment dat ik zingen kon, heb gezongen, en ik zal dit waarschijnlijk blijven doen zolang ik het kan.
In de gemeente waar we nu zijn, zing ik ook mee in het aanbiddingsteam, wat ik heerlijk vind om te mogen doen.
Nu zing ik niet de hele dag, noch heb ik iedere dag muziek op staan, want ik hou namelijk ook heel erg veel van stilte.
Onder het schrijven, en met name als ik gedichten schrijf, heb ik bijna altijd wel muziek aan staan, heel zacht, en heel rustige muziek; en ja, dan negen van de tien keer één nummer op repeat 🙈.
Maar nu zijn er soms liederen die ik niet alleen prachtig vind om te zingen, maar die mijn hart dieper raken, die iets in mijn binnenste losmaken.
Zo af en toe heb ik al eens wat geschreven over een lied, maar voor het komende jaar lijkt het me een mooie uitdaging om eens een jaar lang een lied uit te zoeken en daarover te schrijven wat mij daarin zo raakt.
Ook nu zal het mijn streven zijn om er elke keer een gedichtje bij (over) te schrijven.

Als je dat leuk lijkt om te volgen, ga dan naar mijn Blog >> 'Mijn momenten met God' en meld je aan als volger, of vul je emailadres in, -bijna onderaan het Blog.
Het was altijd mijn gewoonte om mijn stukjes daar op de zondagmorgen te plaatsen, maar ik moet nog even kijken of dit nog haalbaar is nu ik ook andere verplichtingen heb op de zondagmorgen.
Maar het kan ook zijn dat ik er gewoon maar (nog) iets eerder mijn bed voor uitkom 😊
Het eerste Blogje zal D.V. zondag 3 januari verschijnen.















* Wil je meer weten over dit OneWord' volg dan deze link >> het Leesplan 'Eén woord dat je leven zal veranderen' van YouVersion.

vrijdag 25 december 2020

Zegen ...




Weet je dus ...
            Gezien door Zijn ogen.
            Gedragen door Zijn handen.
            Getroost door Zijn bewogenheid.
            Omgeven door Zijn liefde.
            En ondersteund door Zijn kracht.

woensdag 23 december 2020

De hoop vasthouden!

'Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, 
opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de schriften de hoop behouden.

'Want al wat tevoren werd geschreven, werd geschreven om ons te onderrichten,
opdat wij door de volharding en door de troosttoeroeping van de Schriften 
de hoop vasthouden.'

Romeinen 15:4 
(NB)


We leven deze dagen meer dan anders in een turbulente tijd.
De Kerstdagen staan voor de deur, net als de jaarwisseling, maar niet eerder zijn de dagen voor ons zo anders geweest als nu.
Waar anders gezellige drukte was, verwachting en blijde gezichten is nu alles stil en verlaten.
Corona is Het Nieuws van iedere dag.
Cijfers, regels, ge- en verboden, beperkingen en waarschuwingen vieren deze dagen de boventoon, naast alle tegengeluiden van protest om alles wat niet mag en kan en wordt ontnomen, en waar velen maar moeilijk mee om kunnen lijken te gaan.
Ook in ons christelijke kringetje.
Maar te midden van al deze dingen komen mij deze week -als ook vorige week, de woorden van Romeinen 15:4 tegemoet; en nog meer toen ik ze las in de NB-vertaling (Naardense Bijbel).

In deze tekst zijn een vier dingen die naar voren komen, en dat zijn: onderrichten -onderwijs, volharding, troost, en hoop, maar wat er voor mij gewoon bijna letterlijk uitspringt, is het woord 'Troosttoeroeping' vanuit de NB-vertaling.
Wat een prachtig woord: Troosttoeroeping!
Het vertelt mij dat de Schriften -Gods Woord, de Bijbel -elk Bijbelboek, mij troost toeroept.
Is dat niet geweldig!
De vraag is echter: Hoor ik het nog?
Of: Wil ik het wel horen?  Kan ik het nog wel horen?

Hoe mooi is dit woord vooral niet in deze tijd naar Kerst toe, waarin we de geboorte van de Here Jezus herdenken.
Over troosttoeroeping gesproken!!

Het hele Oude Testament verwijst naar Hem, naar Zijn komst, naar Zijn geboorte, naar waarom Hij zou komen.
Welk een boodschap van troost!
En het Nieuwe Testament waar we de vervulling zien van al deze woorden, waarin we Hem mogen ontmoeten en leren kennen, onderwezen worden, aangemoedigd worden, en waar opnieuw beloften vol hoop ons worden toegeroepen.

Hoop, geen wereldse hoop, geen onzekere verwachting, maar Bijbelse Hoop, namelijk 'het zeker weten'. 
Zonder God, zonder Zijn Woord, heeft het woordje hoop geen glans, maar met Hem, vanuit Zijn Woord glanst het ons tegemoet.
De onzekere verwachting verdwijnt en nieuwe moed en kracht nemen bezit van ons.
Moed en kracht om vol te houden, om door te gaan omdat we weten wat ons wacht.
Bijbels Hoop geeft vreugde.
Bijbelse Hoop geeft uitzicht.
Bijbelse Hoop doet ons moedig voortgaan en leert ons volharden.
En deze Hoop kan alleen maar in ons zijn als Hij, Jezus Christus, in ons is.
We kunnen deze Hoop alleen maar vasthouden als dicht bij Hem te blijven en met Hem te leven; door ons te laten onderwijzen vanuit Zijn Woord en door volhardend in moeilijke dagen voort te gaan, moed en kracht puttend uit alle troost die Hij ons toeroept vanuit dat Woord.














Te midden van alles
wat we niet kunnen of mogen,
klinken ons woorden
van troost tegemoet.
Laten we ervoor waken
dat ze niet worden overschreeuwd
door alles wat er nu speelt
en in de wereld woedt.

Word stil, en open Zijn Woord,
laat dat altijd de boventoon voeren,
en vind troost en rust
in alle tegenspoed.
Ontmoet de Vredevorst en 
ontvang vrede en hoop voor de toekomst.
Ga volhardend met vreugde voort,
want eens wordt alles nieuw en goed.

donderdag 17 december 2020

The Christmas Shoes

Uit het archief van mijn eerste Blog.
Het was in december 2010 dat ik het filmpje 'the Christmas Shoes' van New Song tegenkwam.
Het ontroerde mij zeer, en de boodschap raakte me diep.


Het gaat over een jongetje die een paar schoenen wil kopen voor zijn moeder en de schoenen in zijn handen zijn precies haar maat.
Hij vraagt de verkoper om op te schieten, want zijn vader had gezegd dat ze niet zoveel tijd meer hebben omdat zijn moeder erg ziek is, maar hij weet dat deze schoenen haar zullen laten glimlachen.
En ... hij wil gewoon dat zijn moeder er mooi uitziet als ze vanavond Jezus zou ontmoeten.

Iedere keer als ik dit hoor, nu ook zo neerschrijf en lees, dan krijg ik een brok in mijn keel.
De liefde die doorklinkt in deze woorden, in deze daad.
Het belangrijk vinden dat zijn mama er mooi uit ziet voor de Here Jezus als zij Hem ontmoet.
De laatste centjes die het jongetje daar voor over had.
Maar ook de liefde van de vader die zijn zoontje de mogelijkheid geeft om dit te doen, terwijl hij weet dat zijn vrouw nimmer op die schoenen zal lopen.
Op het oog misschien een zinloos cadeau, maar er is geen kostbaarder en waardevoller geschenk denkbaar dan wat dit mannetje zijn moeder had kunnen geven.
Alles wat hij had, had hij over om zijn moeder nog één keer te kunnen zien glimlachen.
Alles wat hij had, had hij over om er voor te zorgen dat zijn moeder er mooi uitzag als zij de Here Jezus zou ontmoeten.

Van dit kind krijgt de Here Jezus de plaats die Hem toekomt.
Door dit kind worden lessen van liefde, onbaatzuchtigheid, van wat belangrijk is, zichtbaar.
Door dit kind heen zien we een stukje van de hemel, van Gods liefde, door een mensenkind heen,;de boodschap van waar het met Kerst om draait.
Jezus, Gods liefde, de oproep om in Zijn voetsporen te treden.
De herinnering aan het feit dat, zoals het jongetje alles over had voor zijn moeder om haar gelukkig te zien en te maken, Jezus alles over had om ons gelukkig te maken.

De boodschap van Kerst is de boodschap van een Koning die alles opgaf, Zijn koninkrijk, Zijn leven, om ons, om jou en mij gelukkig te maken, te redden en eeuwig leven te geven.
Hij heeft er alles voor over gehad om ons gelukkig te maken, gelukkig te zien.
Willen wij Hem geven wat Hem het gelukkigst maak, ons hart?

>> The Christmas Shoes



zondag 13 december 2020

GiveAway ...

In deze tijd met al haar regels en beperkingen zijn er velen die het moeilijk hebben.
Daarom wil ik 10 Kunstdichtbundels weggeven, en opsturen naar mensen die wel een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Het is mijn gebed dat ik zo iets van Zijn Licht en liefde kan verspreiden, en wat vreugde mag brengen in een deze donkere tijd.

Een liefdevolle groet,
Rita Klapwijk

Heb jij Facebook en ken je iemand die wel een bemoediging kan gebruiken, 
ga dan naar mijn Facebookpagina en reageer bij de foto.
>> Facebookpagina 'Bloem in Gods tuin' - GiveAway

Heb je geen Facebook, maar ken je wel iemand die een bemoediging kan gebruiken,
laat dan onder dit blogje een reactie achter.

zondag 6 december 2020

Mag Ik?

 'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name..'
(>> Sheila Walsh)


Vrijdagavond na het eten verdween ik nog even naar mijn kamertje.
Als tijden roerig zijn dan vind ik daar een stukje rust, terwijl ik nog wat schrijf, overdenk, of gewoon wat op zoek ga op YouTube naar mooie rustige muziek, of een bemoedigend woord.

Nu is het zo dat ik iedere woensdag 'Het woord op Woensdag' van 'Gift of Life' ontvang in mijn mail, en door het woord van woensdag 25 november kwam Sheila Walsh in de picture.
Haar naam ken ik nog van vroeger, maar verder weet ik eigenlijk niets van of over haar.
Maar door deze mail kwam ik op haar site, luisterde ik al verschillende podcast van haar, en kwam ik ook op YouTube bij enkele filmpjes van haar.
En zo kwam ik gisteravond terecht bij een filmpje van zo'n drie jaar oud, waarin ze kort sprak over de diagnose die zij kreeg tijdens het maken van opnames van 'The storm inside'.
In dat korte filmpje was het haar gebed dat heel diep bij mij binnenkwam.
Ik luisterde weliswaar haar verhaal nog af, maar zocht vervolgens direct het bewuste stukje (2.33) weer op, en luisterde het opnieuw, en opnieuw, en opnieuw.
De woorden kwamen heel diep binnen en haakten zich in mij vast.

Haar gebed:
'Lord, this is not een a suprise for You; it's a suprise to me, but it wasn't a suprise to You.
So here is what I am asking of You:
 I want You to do whatever will bring more glory to Your Name.
If it will bring more glory this to be cancer, than I am all in.
Maybe there will be a woman in the bed beside me who's never heard Your Name.
If it will bring more glory for it not to be, I am all into You.
I'll leave everything in Your hands with absolute confidence in Your goodness.'

'Heer, dit is geen verrassing voor U; het mag dan een verrassing voor mij zijn, maar het was geen verrassing voor U.
Dus bij deze wil ik U het volgende vragen:
Ik wil dat U alles doet wat Uw Naam meer eer zal brengen.
Als het U meer eer brengt als dit kanker is, dan ga ik er helemaal voor.
Misschien ligt er wel een vrouw in het bed naast me, die Uw Naam nog nooit heeft gehoord.
Als het U meer eer brengt als het er niet is, ik ben helemaal met U.
Ik zal alles in Uw handen met absoluut vertrouwen in Uw goedheid.'


Welk een waarheid zijn de eerste woorden van haar gebed!
Ja, de dingen die in mijn leven gebeuren zijn voor mij bijna altijd een verrassing, maar nooit voor Hem.
God is een Alwetend God; niets is voor Hem verborgen.

Psam 139:15,16:
'Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene gemaakt ben en geborduurd werd in de laagste plaatsen van de aarde. Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien, en zij alle werden in Uw boek beschreven, de dagen dat zij gevormd werden, toen er nog niet één van hen bestond.'

Me dit (opnieuw) realiserend, brengen deze woorden diepe rust en vrede, want wat er ook gebeurt in mijn leven Hij weet ervan; niets is voor Hem een verrassing.


Maar dan komen de woorden die mij het meest raken en sinds het horen en (her)lezen, achtervolgen:
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name; Ik wil dat U alles doet wat Uw Naam meer eer zal brengen.'
Diep, heel diep in mijn hart beaam ik deze woorden; het is ook het verlangen van mijn hart, maar mag Hij werkelijk alles doen in mijn leven, en met mijn leven, wat Hem eer brengt?
De woorden zijn prachtig:  'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', maar wat als er inderdaad ziekte komt, we onze baan verliezen, of de dood een geliefde van ons wegneemt die we eigenlijk nog niet kunnen en willen missen?
Wat als dat betekent dat we worden uitgelachten, vermeden, in de steek gelaten, of gepasseerd worden?

'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name.'

Mijn gedachten gaan naar de Here Jezus.
Als er één iemand was die werkelijk alles ondergaan en gedaan heeft wat God alle eer gaf, dan is het de Here Jezus wel.

'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader liet Hem als baby in een stal geboren worden.
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader liet Hem verzocht worden in de woestijn na dagen zonder eten en drinken.
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader liet Hem woorden spreken waardoor ze Hem verguisten en naar het leven gingen staan.
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader liet Hem gevangennemen, mishandeld en onschuldig veroordeeld worden.
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader liet Hem aan het kruis genageld worden.
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader verliet Hem en alle zonden van de wereld kwamen neer op Hem.
'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en God de Vader liet Hem sterven en begraven worden.

Gethsemané.
'Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede!'

'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name', en velen werden, en worden, gered door het volbrachte werk van de Here Jezus, want Hij stond op uit de dood en heeft alles overwonnen.
Zijn leven was een leven waarin Zijn Vader werd verheerlijk; met alles wat Hij deed werd de glorie van God gezien.
Ieder mensenleven dat gered wordt door het lijden, sterven en de opstanding van Jezus, brengt meer glorie aan Zijn Naam.


'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name!'
Prachtige woorden, maar ook woorden om goed over na te denken en ze niet lichtzinnig uit te spreken.

We zijn kostbaar en waardevol; we zijn een kostbare parel in Gods hand; we zijn echter ook als een diamant die alleen door geslepen te worden prachtig kan gaan schitteren, maar slijpen doet wel zeer.
Het betekent overgave; iedere dag opnieuw jezelf overgeven aan Hem; niet mijn wil, maar Uw wil.
Het betekent je leven afleggen, jezelf verloochenen, sterven aan jezelf, zodat Hij verheerlijkt wordt.
Het betekent gehoorzaam zijn, geduld hebben, nederig zijn, geloven en vertrouwen.
Het betekent de gezindheid die de Here Jezus had in je hebben. (Fil. 2:5-7)
En het kan als we Hem kennen, Zijn goedheid en genade zien, Zijn liefde, Zijn trouw, Zijn barmhartigheid en goedertierenheid.



'I want You to do whatever will bring more glory to Your Name!'
'Ik wil dat U alles doet wat Uw Naam meer eer zal brengen.'







Wil jij de klei zijn in Mijn handen,
mag Ik je vormen en kneden?
Mijn vuur in je doen ontbranden,
zodat eenieder kan zien wie je dient?

Ja, je bent een kostbare parel in Mijn hand,
maar mag Ik je ook slijpen
en maken tot een schitterende diamant,
die Mijn glorie aan de wereld laat zien?

Mag Ik alles doen in jouw leven
wat Mijn Naam de eer zal brengen?
Wil je Mij je volledige vertrouwen geven;
mag eenieder zien dat je Mij dient?

donderdag 3 december 2020

Verdriet ...

Verdriet,
- pijn van zorgen,
- van gemis,
- van ‘nooit meer’,
soms overval je me
in alle heftigheid.
Je doet mijn tranen stromen,
stromen en stromen,
zodanig, dat er geen einde
aan lijkt te komen.

Verdriet,
- pijn van zorgen,
- van gemis,
- van ‘nooit meer’,
soms overval je me
met zoveel intensiteit,
dat ik alleen maar kan huilen,
huilen en huilen.
En in gedachten leg ik dan
mijn hoofd maar tegen U aan,
om bij U te schuilen.

Verdriet,
- pijn van zorgen,
- van gemis,
- van ‘nooit meer’,
soms overval je me
in alle heftigheid.
En ik kan niet anders
dan je laten komen.
Want ik weet dat met elke traan,
Zijn genezing daar doorheen
zal stromen.

Verdriet,
- pijn van zorgen,
- van gemis,
- van nooit meer’,
eens ben je voorbij.
En elke traan
door jou ontstaan,
wordt behoedzaam door Hem
van mijn ogen gewist.
Voorbij is dan je lijden,
voorbij het strijden,
voor eens en altijd
is jouw bestaan
volledig uitgewist.



zaterdag 21 november 2020

Ter nagedachtenis aan onze lieve Shaila ...

Gistermiddag heb ik onze lieve Shaila, ruim zestien jaar oud, in laten slapen.
De laatste maanden ging ze ineens hard achteruit.
Schildklier- en hartproblemen, blaasontstekingen en in de afgelopen weken werd ze blind.
Medicatie kon daar niets meer aan veranderen.
Hoewel ze nog steeds ontzettend lief en aanhankelijk was, met smaak at wat ik voor haar neerzette (soms meerdere keren omdat ze het anders niet meer kon vinden), was ze daarnaast voornamelijk een zielig beestje geworden dat overal tegenaan liep en haar weg kwijt was.
Zo stond ze afgelopen week stond op de bank en wist ze niet eens meer hoe en waar ze er vanaf moest, en toen ik haar op de grond zette, liep ze van het één tegen het ander aan, zo zielig.
Haar wereldje was heel klein geworden, en ze lag eigenlijk alleen nog maar te liggen.
Zelfs de kattenbak leek ze niet altijd meer te kunnen vinden, wat resulteerde in regelmatig plassen in haar eigen mandje en op de plavuizen.

De keuze maken om haar in te laten slapen, vond ik heel moeilijk.
Doe ik er wel goed aan, is het niet te vroeg?
Maar als ik haar dan weer zag zitten, naar de grond starend, en vervolgens moest toekijken hoe ze schoorvoetend, met alle nageltjes uit, weer overal tegenaan liep en ook opnieuw haar eigen mandje had bevuild en er dan ook nog in sliep, dan ...
Maar och, het is en blijft moeilijk.

Toen ze bijna zes jaar was, heb ik een verhaal 'vanuit haar perspectief' geschreven; het stond op mijn allereerste Blog.
Vandaag plaats ik het hier als herinnering aan onze lieve poes.
  

                                            
                                                          (Shaila met haar favoriete thee)
Hallo, ik ben Shaila.
Een hele lieve poes van bijna zes jaar oud en dus in de bloei van mijn leven.
Mijn vrouwtje heeft er voor gezorgd, dat de baas deze foto's maakte; dat vond zij leuk om aan anderen te kunnen laten zien.
Nou, ik kan je vertellen, ik niet echt, maar ja, ik heb weinig in te brengen.
Maar laat ik je het hele verhaal vertellen.

De baas des huizes hield eigenlijk helemaal niet van katten; 'De mooiste kat was een platte kat,' zei hij altijd.
Puh, nou, dat was een vriendelijke opmerking, daar mocht ik dus in huis komen.
Gelukkig is mijn vrouwtje dol op katten en eindelijk na zoveel jaar, was de heer des huizes gezwicht voor haar smeekbeden en ik mocht komen.
Blijkbaar zag hij toch iets liefs in mij.

Toen ik hier kwam bleek ik niet het enige huisdier te zijn.
Ik was blij dat ik in mijn kooi zat, want er kwam me toch een reus op me af.
Kijk, nu was ik dat wel gewend, want waar ik vandaan kwam hadden ze ook zo'n groot ding rondlopen, maar deze was toch vreemd en dan moet je toch even uitkijken niet waar; maar we zijn goede maatjes geworden, hoor.
Af en toe daag ik haar eens lekker uit en dan stuift zij achter mij aan.
Vroeger gebeurde dat vaker dan nu, maar ja, dat krijg je als je wat ouder wordt, dan speel je toch minder en eigenlijk is mijn grote vriendin Shirah eigenlijk ook altijd wel een beetje heel erg lui geweest, als ik het even zeggen mag.
Vorig jaar oktober vierde zij haar tiende verjaardag en ja, dat is toch al behoorlijk oud voor een Berner Sennen hond.

Mijn baasjes hebben ook nog een paar vissen, maar die staan op de aanrecht en daar kan ik niet bij.
Ik moet je namelijk bekennen dat ik niet zo goed ergens op kan springen.
Ik kan wel heel erg goed in de lucht springen, wel anderhalve meter hoog, maar ergens op  of van naar..., nee, dat kan ik niet zo goed.
Dat gaat nog weleens mis en lig ik weer op de grond.
Ik doe dan maar altijd alsof er niets aan de hand is en loop gewoon maar gauw ergens anders heen, want ja, laten we eerlijk zijn, een blamage is het natuurlijk wel een beetje als je een kat bent en je kan niet goed springen.
Dat betekent dus ook dat het me niet lukt om op de aanrecht te springen, dus die vissen vallen buiten mijn bereik.
Het vrouwtje heeft me wel even kennis laten maken met ze, maar daarna werd ik weer op de grond gezet, ze waren dus duidelijk niet voor mij bestemd.

Ook hadden ze nog 4 kinderen rondlopen toen ik hier in huis kwam, maar daar zijn er inmiddels twee van weg, wat betekent dat ik wat meer rust heb gekregen.
Vooral die ene was soms echt erg, brr.
Ze komen natuurlijk wel regelmatig thuis, dan kroelen we even en dan is het wat mij betreft wel weer goed.
Tenslotte bepaal ik toch zelf wel een beetje wat ik wel en niet wil.

 Waar ik wel even aan moest wennen toen ik hier kwam, was dat riempje waar ik aan vast kwam te zitten.
De grote baas vond het dan wel goed dat ik kwam, maar dan moest ik buiten wel vast aan een riempje, want als hij ergens een hekel aan had, dan was het wel aan al die katten die in andermans tuin hun behoefte deden.
Nou, daar had mijn vrouwtje geen moeite mee; ze was al blij dat ik mocht komen.
Ik hoorde ook, dat zij al eens eerder een kat had gehad en dat die onder een auto was gekomen.
Hij was nog wel naar huis komen lopen en ze waren ook nog naar de dierenarts geweest, maar het mocht niet meer baten en hij ging dood.
Daar is mijn vrouwtje heel erg overstuur van geweest en ze heeft hem heel erg gemist; oud was hij ook niet geworden, maar anderhalf.
Tja, dat is ook best wel zielig en dan snap ik het ook wel, hoor, dat ze mij aan een riempje doet.
En daarbij, buiten de poort vind ik het ook best wel heel erg eng.

Ach, laten we eerlijk zijn, zo'n ramp is dat riempje nu ook niet.
Ik ben er inmiddels helemaal aan gewend.
Als het mooi weer is, lig ik prinsheerlijk buiten op mijn slaapzak; ja, het vrouwtje zorgt goed voor mij.
Ze zorgt ervoor dat dat de parasol mooi boven de slaapzak staat, de kattenbak binnen pootbereik en ook mijn brokjes en water in de buurt.
Meestal kruip ik heerlijk in de slaapzak, dat ligt zo lekker.
In de felle zon vind ik het niet lekker.
Mijn achterbuurman wel, die ligt bij een beetje zon al op het platte dak van de garage, maar ik hou niet van die felle zon.
Het voorjaarszonnetje vind ik wel lekker, maar die brandende zon ...
Hi, hi, ik lijk wel een beetje op mijn vrouwtje, die heeft dat precies zo.

Wat alleen af en toe wel erg lastig en soms zelfs heel erg vervelend is, is dat het riempje niet langer is.
Ik heb helemaal niet zoveel ruimte nodig hoor, maar er zijn situaties dat ik er ontzettend van baal dat dat ding niet langer is.
Mijn baasjes hebben namelijk twee vogelbadjes in hun tuin staan.
Eigenlijk is het heel gemeen dat zij die niet hebben weggehaald; ze houden wat dat betreft helemaal geen rekening met mijn poezengevoelens en katteninstinct.
Als ik dan zo buiten ben, hè, dan gebeurt het regelmatig, -vooral bij mooi weer, dat de vogels komen en die gaan dan heerlijk zitten badderen, pal voor mijn neus.
Vreselijk!
Ze zien er zó lekker uit en ik kan er niet bij!
Soms heb ik het gevoel dat ze me gewoon uitlachen: 'Ha, ha, je kan ons toch lekker niet pakken! Lekker puh!'
Oeh, op die momenten, dan baal ik echt van dat riempje.
Lijdzaam moet ik dan maar toezien hoe zij lekker poedelen in het water, terwijl bij mij het water uit mijn bekje loopt.

Mijn baasjes vinden het prachtig.
Zij vinden het 'bijzonder' dat die vogels toch komen ook al zit ik buiten.
Nou, ze kunnen me wat; 'bijzonder', poeh.

Zo ook afgelopen winter.
Het vrouwtje zet dan altijd een schaal met brood, pinda's en zaadjes op de tuintafel voor de vogels en dan zitten die dingen natuurlijk steeds op tafel.
Als ik dan binnen op de stoel bij het raam ga zitten dan kan ik ze heel goed zien en oh, dan loopt het water je in de bek.
Als ik er toch ooit één te pakken krijg ...

                 
Hoe frustrerend het is kun je zien op de foto's hier boven.
Die hebben zij gemaakt toen ik in de sneeuw even naar buiten mocht.
Niet te lang natuurlijk, want anders vat ik kou.
Als er sneeuw ligt blijf ik altijd dicht bij het huis, want daar ligt minder sneeuw en tegen het huis aan helemaal niet.
Al die sneeuw is immers niet goed voor mij en mijn pootjes.
Nou, en op een dag zat ik daar en ja hoor, daar kwam die vervelende vogel weer.
Hij ziet me en trekt zich niets van mij aan.
Van de stoel springt hij gewoon op tafel en gaat wat eten.
Nou ja, zeg ik je, wat blijft er dan nog over van de kattenreputatie!
Ja, mijn baasjes zijn daar verantwoordelijk voor; ik kan er niets aan doen dat mijn reputatie als roofdier een lachertje is geworden.
Ik had het ook wat dat betreft graag anders gezien.
Ik vind het helemaal niet erg om vast te zitten en doorgaans is het riempje lang genoeg, alleen zou het moeten kunnen uitschuiven als er een vogel in de buurt is.

Ik zou nog wel meer kunnen vertellen hoor, maar voor nu stop ik er maar mee.
Normaal staan hier toch andere dingen, maar dit mocht ik van mijn vrouwtje even vertellen omdat zij het op de één of andere manier toch heel bijzonder vind.
Nou ja, het zal wel, ik ben geen mens; daar zal het wel aan liggen dat ik dat niet begrijp.


Augustus 2012

Ps. De laatste 8 jaar van mijn leven had ik een nieuw vriendje, Jaylinn.
Dit was wel veel leuker dan die grote loebas van een Shirah, want dit was tenminste meer van mijn formaat.
Samen hebben we heel veel gespeeld, tot ik ziek werd, toen vond ik het spelen niet meer zo leuk.

De laatste foto van ons saampjes - 19-11-2020


Shaila, 19-11-2020

zondag 8 november 2020

Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u ...

Voor deze week is mijn MT Johannes 14:27.

'Vrede laat Ik u,
Mijn vrede -Shalom- geef Ik u;
Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u.
Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.'


Een heel bekende tekst die ik eigenlijk al wel uit mijn hoofd ken, behalve dat laatste stukje kwam ik achter.
Als ik het lees dan is het weer van 'o ja', maar verder ...
En zo is het dan ook helemaal niet verkeerd om een tekst die zo bekend is, nog weer eens tot een memoriseer tekst te maken, daar werd ik gister echt bij bepaald toen ik ervoer dat dit de tekst was voor de komende week.
Met dat ik er vanmorgen verder over nadacht en op zoek ging naar meer hierover, kwamen de woorden dieper binnen dan ooit te voren.
Op Internet kun je ontzettend veel erover vinden, maar hier even een paar dingen die ik gevonden heb en die in mijn gedachten kwamen.


We weten vanuit deze tekst dat de vrede waar de Here Jezus over spreekt een heel andere vrede is dan de vrede van de wereld.
Als ik de betekenis van het woord opzoek, kom ik bij o.a. het volgende: afwezigheid van oorlog, als ook einde van oorlog en geen oorlog, behaaglijke rust en kalmte, periode van rust, gewetensrust, rustigheid, rust, kalmte, eendracht, harmonie, ideale toestand, kerstwens, als ook het woord -en dit moest ik ook even opzoeken, pacificatie =herstel van verbroken eenheid, en shalom.
En het is dit laatste woord, het woord 'Shalom' wat ook in mijn gedachten komt als ik deze tekst lees of hoor.

Shalom is het Hebreeuwse woord voor vrede en beschrijft het algeheel welbevinden, of het leven in harmonie met anderen.
In Israël begroeten de Joden elkaar hiermee; een soort heilwens.
Shalom: gaafheid, gezondheid, heelheid, voorspoed, tevredenheid, rust, vriendschap, welzijn.
Wat mij heel diep raakte was een zin die ik naast deze dingen las op de site van Het Zoeklicht:

'In een gebroken wereld wordt zo elkaar heelheid toegewenst.'


Als ik dan terugga naar de woorden van de Here Jezus, en daar dit woord Shalom met haar betekenis invul, is het net alsof de woorden pas echt tot leven komen.

'Vrede -Shalom- laat Ik u,
Mijn vrede -Shalom- geef Ik u;
Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u ...'


Shalom; gaafheid, gezondheid, heelheid, voorspoed, tevredenheid, rust, vriendschap, welzijn.
Jezus kwam in deze gebroken wereld om ons Gods heelheid te brengen.

'Voorwaar, onze ziekten heeft Híj op Zich genomen, onze smarten heeft Hij gedragen.
Wíj hielden Hem echter voor een geplaagde, door God geslagen en verdrukt.
Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld.
De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.
Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons ieder naar zijn eigen weg.
Maar de HEERE heeft de ongerechtigheid van ons allen op Hem doen neerkomen.'

Jesaja 53:4-6

Gods heelheid door het lijden en sterven van de Here Jezus tot vergeving van onze zonden, herstel van onze verbroken relatie met God, heling van onze gebroken harten, en het vooruitzicht op het eeuwige leven met Hem.
Gods heelheid, wat in ons voltrokken wordt op het moment dat we Jezus aannemen als onze Verlosser en Zaligmaker, en als het ware zichtbaar wordt in het Kleed van Rechtvaardigheid dat Hij dan op onze schouders legt.

De Here Jezus spreekt deze woorden aan de 'vooravond' van Zijn gevangenneming, Zijn lijden en Zijn sterven.
Hij wil Zijn discipelen met deze woorden bemoedigen, als ook aanmoedigen.
Hij wenst hen niet Zijn vrede, maar Hij laat het hen na, geeft het aan hen, vanuit de wetenschap dat dit is wat Zijn dood zal bewerken.
Vrede; volmaakte, volkomen vrede met God.

'Laat uw hart niet in beroering raken of bevreesd worden' zijn de woorden waar Hij me afsluit.
Er zou nog heel wat gebeuren; Jezus zou gevangengenomen worden, weggevoerd, gemarteld en uiteindelijk de dood vinden aan het kruis.
Maar Hij zegt: 'Verlies de moed niet als je hier getuige van bent; wees niet bang, want deze dingen moeten gebeuren.'

'Gebroken en Volmaakt.
Volmaakt werd gebroken,
gebroken volmaakt.'

'Vrede -Shalom- laat Ik u, Mijn vrede -Mijn Shalom- geef Ik u, ...'
'Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden!'

Wat er ook nog gebeurd in je leven, welke stormen er ook nog zullen woedden; welke strijd je ook nog te leveren heb, hoe uitzichtloos iets ook mag lijken, hoe zwaar je weg ook is, of zal zijn, wees niet bang, en geef de moed niet op, wat Ik heb alles volbracht, en de overwinning behaald.



maandag 28 september 2020

Laten we niet moe worden goed te doen!

'En laten wij niet moe worden goed te doen, want te zijner tijd zullen wij oogsten, als wij het niet opgeven.'

Galaten 6:9
(HSV)


Voor de tweede week is deze tekst mijn MT, en met een reden.
Een tekst kan namelijk zo belangrijk zijn, dat het goed is om hem voor langere tijd iedere dag onder ogen te zien, en dat is voor mij deze weken het geval.
Er wordt hier een appèl gedaan op ons doorzettingsvermogen; een aansporing om vol te houden en niet op te geven, en wat hebben we dat soms (misschien wel vaak) nodig!
En met dat ik deze woorden schrijf, realiseer ik mij dat ze helemaal verwant zijn aan mijn OneWord van dit jaar. 
Mooi zoals God dingen samenbrengt!


En laten wij niet moe worden goed te doen ...

Moe worden ...
Wat mij als eerste in deze vertaling zo trof, is dat er staat 'laten wij niet moe worden' goed te doen.
Andere vertalingen gebruiken woorden als 'niet verslappen', 'niet vertragen', 'nooit teveel worden' of 'niet verzwakken'.
Maar mij trof het woordje 'moe', omdat de Gever van deze woorden hierin al de zwakke plek van de mens heeft opgenomen.
Hoe goed kent God ons mensen!

'Moe worden', geen fut meer hebben, geen zin meer hebben, energieloos, afgemat, afkerig van iets worden ...
Het is teveel, het duurt te lang.
Er valt geen enkele vooruitgang te bespeuren, alles lijkt maar hetzelfde te blijven.
Geen enkel woord van erkenning, nog geen bedankje kan eraf.
...
Moe van iets worden; hoe moeilijk is het vaak niet voor ons mensen om iets vol te houden als het lang duurt, of als we geen vooruitgang zien, of als iemand ons geen dankbaarheid betoont, of  ... er valt genoeg in te vullen.

Laten wij niet moe worden ...
Woorden waarin zowel een aansporing als een waarschuwing klinkt.
De aansporing om vol te houden -volharding leren/betonen, als ook dat we er voor moeten waken dat dat het niet gebeurd.
Eigenlijk vind ik dat de woorden die in de andere vertalingen gebruikt worden, min of meer besloten liggen in deze woorden 'niet moe worden'.
Immers, als we moe worden verslapt onze grip, het wordt zwaar om iets vast of vol te houden.
Als we moe worden vertragen we ook; we kunnen niet in hetzelfde tempo voortgaan als dat we begonnen zijn.
Ook worden dingen ons dan teveel, en we zijn niet meer zo sterk als voorheen, we verzwakken.

Laten wij ...
Wat ook in deze woorden besloten ligt, is het feit dat we hierin een keuze hebben.
Laten ...; met andere woorden zorg ervoor dat je niet moe wordt!
En het woordje 'wij' geeft aan dat deze woorden voor ons allemaal gelden: ook de schrijver (Paulus) schaart zichzelf hieronder.
Laten wij -ik, jij, u, ervoor zorgen dat we niet moe worden.
Maak de juiste keuzes daarvoor, en dan denk ik niet alleen voldoende slaap en ontspanning, goede voeding enz..

Het belangrijkste is denk ik tijd maken, tijd apart zetten, desnoods inplannen, voor de Heere.
Dit was immers ook wat de Here Jezus deed, Hij nam op gezette tijd rust; hoe druk Hij ook was met alles, met regelmaat lezen we dat Hij Zich terugtrok of vroeg opstond om met Zijn Vader te spreken.
Hij was één met de Vader; zonder de Vader kon Hij niets doen.
Wij des te meer niet!
Hoe zullen we anders weten of we ons nog op de goede weg bevinden?
Hoe zullen we anders weten of we ons nog steeds in Zijn wil bevinden met wat we doen?
Waar halen we anders onze kracht vandaan om vol te houden?
Hoe zullen we weten wat we moeten doen?
Voor hoelang, waar, wanneer ....?
Ik geloof namelijk niet dat alles wat maar op onze weg komt bestempeld kan worden als iets dat God van ons vraagt om te doen.
Om te weten wat Zijn wil is, zullen we de stilte in moeten om Zijn aangezicht zoeken, net als de Here Jezus.
En dat ... is een keuze.


Goed te doen ...
Goeddoen, iets doen dat een gunstige uitwerking heeft op iets of iemand; helpen, verlichten, weldoen, liefdadigheid.
Goeddoen omvat ook het juiste doen, doen wat goed is, en dat betekent boven alles gehoorzaam zijn aan God.
Goeddoen is dan ook niet alleen de handen uit de mouwen steken en van alles en nog wat voor iemand doen, maar waar nodig de ander ook aanmoedigen om zelf iets te doen, te ondernemen of te proberen, naast iemand gaan, een extra mijl gaan, als ook ... de handen vouwen.
Goeddoen, zaaien ...

Hoe heerlijk is het niet als we iemand hebben kunnen helpen en dankbaarheid en blijdschap onze beloning is.
Hoe belonend is het niet als we ons inzetten voor iets of iemand en we zien vooruitgang, of nieuwe dingen tot stand komen.
Wat kan het ons een goed gevoel geven als we een keer bij een langdurig zieke, die niet veel bezoek meer krijgt, op bezoek gaan, en de persoon in kwestie op zien leven.
Maar wat als God een nukkig of verbitterd persoon op onze weg plaats?
Wat als God ons vraagt om voor onbepaalde tijd ons ergens voor in te zetten?
Wat als God ons ergens roept waar alles stil lijkt te staan, er geen vooruitgang lijkt te worden geboekt, misschien zelfs eerder achteruitgang?
Wat als we maar bidden en bidden en bidden, en er verandert niets, er gebeurt maar niets?

Laten we niet moe worden goed te doen, want te zijner tijd zullen we oogsten ...

Want te zijner tijd zullen we oogsten ...
Waar zijn we op gericht als we iets doen?
Voor wie doen we het?
Doen we het voor onszelf, om ons goed te voelen, of omdat we Zijn wil willen doen, Hem willen dienen en eren?
Doen we iets uit verplichting, of uit dankbaarheid?
Zijn we gericht op snel resultaat zien, of  heeft eeuwigheidswaarde voor ons grotere betekenis?
Zijn we bereid om onszelf eventueel weg te cijferen, of om iets te leren, of mag het ons niet echt iets kosten?
Allemaal gedachten en vragen die bij mij (en dus ook naar mijzelf gericht) opkomen als ik hier over nadenk.

Te zijner tijd ...
Wanneer het eenmaal tijd is, wanneer de tijd daarvoor gekomen is.
Hm, dat betekent dus dat we niet weten voor hoelang.
Eén dag, een maand, een jaar?
Twee jaar, tien jaar, na dit leven?
Te zijner tijd ..., och, wat is het voor ons mensen lastig om iets niet te weten of te kunnen over zien; wat is het lastig om niet te weten of te kunnen zien, dat wat wij doen ook maar enig effect heeft.
We leven in een maatschappij waarin alles snel en makkelijk moet zijn.
Eigenschappen als volharding, standvastigheid, toewijding, doorzettingsvermogen, wilskracht, geduld, uithoudingsvermogen, en trouw zijn steeds schaarser te vinden in de mens; egoïstisch en op zichzelf gericht als onze maatschappij aan het worden is.
En het zijn juist deze eigenschappen die we nodig hebben om te doen wat God van ons vraagt, om te leven naar Zijn wil, in gehoorzaamheid aan Hem.

Zullen we ...
Het zal gebeuren!
Misschien weten we nu niet wanneer, en hoe, en ..., maar de dag komt.

De tekst zegt even verderop wel 'als we het niet opgeven', of 'als we niet verslappen', dus we moeten wel volhouden, de moed niet laten zakken, niet moedeloos worden.
Volharding, standvastigheid, doorzettingsvermogen en vastberadenheid zijn hiervoor sleutelwoorden.
Stoppen met het goede doen, betekent immers dat er niets meer te oogsten valt.
Zonder zaaien, valt er niets te oogsten.

Oogsten ...
Binnenhalen; de opbrengst van wat we gezaaid hebben, de uitkomst van wat we gedaan hebben.
Het voortvloeisel van het werk van onze handen, de vruchten van onze inzettingen, de uitwerking van onze gebeden.
Maar er valt alleen iets binnen te halen, als we iets hebben gezaaid.
En al heeft het ene gewas meer tijd nodig om te rijpen dan het andere, voor elk zaad dat gezaaid is komt de tijd van oogsten.
En een goede oogst is afhankelijk van allerlei factoren.
Is het zo bij ons mensen ook niet?

Het spreekwoord luidt: Wat de mens zaait, zal hij oogsten.
Met andere woorden, wees voorzichtig met wat je doet en/of zegt, want alles heeft gevolgen, groot of klein.
Een klein verkeerd woord kan grote ruzies tot gevolg hebben, zelfs oorlogen, als ook een klein gebaar van goede wil, of een vriendelijk woord, grote zegen.

Laten we niet moe worden om goed te doen!
Blijf dicht bij de Heere!
Breng iedere dag tijd door met Hem!
Bij Hem vinden we de kracht om vol te houden.
In Zijn aanwezigheid komen wij tot rust.
Zijn woorden onderwijzen ons, bemoedigen ons, troosten ons.
Zijn liefde beurt ons op en geeft ons nieuwe moed.
Hoor Zijn liefde in de aansporingen van Zijn woord; zie Zijn genade in de tijd die Hij ons geeft!
Met Hem springen we over de hoogste muur, en aan Zijn hand kunnen we door het diepste dal.
Water zal ons niet overspoelen, noch vuur ons verbranden.
Laten we niet moe worden om goed te doen, om het goede te doen, zodat er oogst zal zijn!


zaterdag 29 augustus 2020

Vraag me wie ik ben!

Een indrukwekkend stukje uit de film 'Overcomer'.
>> Trailer van de film
Een stukje om over na te denken.
Wat of waarin is mijn identiteit?
Wie ben ik?
Een stukje waar we onze eigen naam in kunnen vullen als we een kind van God zijn.

Hannah loopt naar haar coach toe en zegt tegen hem:

'Ask me who I am.
Ask me who I am!
Who is Hannah Scott?'

...

'I am created by God; He designed me, so I am not a mistake.
His Son died for me, just so I could be forgiven.
He picked me to be His own, so I am chosen.
He redeemed me, so I am wanted.
He showed me His grace, just so I could be saved.
He has a future for me, because He loves me.
So I don’t wandered anymore, I am a child of God!'


Nederlandse vertaling:

'Vraag me wie ik ben.
Vraag me wie ik ben!
Wie is Hannah Scott?'

...

'Ik ben gemaakt door God; Hij heeft mij ontworpen, dus ik ben geen vergissing.
Zijn Zoon stierf voor mij, alleen maar zodat ik vergeven kon worden.
Hij heeft mij uitgezocht om Zijn eigendom te zijn, dus ik ben uitgekozen.
Hij heeft mij verlost, dus ik ben gewild.
Hij toonde mij genade, alleen maar zodat ik gered kon worden.
Hij heeft een toekomst voor mij, omdat Hij van mij houdt.
Dus ik vraag me niet meer af: Ik ben een kind van God!'


Als ik de woorden 'I don't wandered anymore' op Google even nakijk, zegt de vertaling 'Ik dwaalde niet meer'.
Hoe sterk!
Zolang we ons dus afvragen wie we zijn, dwalen we!
En dwalen wil zeggen: rondlopen zonder doel, rondzwerven, doelloos voortbewegen, mislopen ...

Als kind van God hoeven we niet meer te dwalen, hoeven we ons niet meer af te vragen wie we zijn!
We hoeven niet meer doelloos rond te lopen, ons afvragend of ons leven wel waarde heeft, of wij wel van waarde zijn.
Zijn woord (Lees Efeze 1 & 2) is daar zo duidelijk over, en toch ...
Toch laten we ons vaak beïnvloeden en/of leiden door wat we voelen, of door wat anderen zeggen, of door dingen die gebeuren.
Onze identiteit hangt niet af van wat we doen, hoeveel geld we hebben, welkemaatschappelijke positie we bekleden, of wat dan ook.
Als we Hem kennen als onze Verlosser en Heiland, zijn we een kind van God!


         No longer slaves (I am a Child of God)


vrijdag 28 augustus 2020

Wisselwerking ...

 ‘Haar vader glimlachte. ‘En mijn hart wordt verlicht door het hebben van een dochter zoals jij.’

‘Het is uw voorbeeld dat ik volg.’

>> Uit: De heer uit het zuiden
Van: Kristen Heitzmann
Blz. 38


‘Mijn hart wordt verlicht door het hebben van een dochter zoals jij.’
‘Het is uw voorbeeld dat ik volg!’

De woorden hakken erin, en doen me het boek opzij leggen om na te denken; wat ze raken mij, deze woorden.
Ze maken me een beetje verdrietig, en tegelijk ook een beetje jaloers op de relatie tussen de vader en zijn dochter in dit boek.
Wat moet het geweldig zijn om zo’n relatie te hebben!
Niet dat de relatie met mijn vader slecht te noemen was, zeker niet, maar het was er geen waarvan ik kon zeggen dat ik zijn voorbeeld volgde; geplaagd als hij werd door zijn verleden, en verschillend als wij waren.
Dit geldt waarschijnlijk voor velen van ons, velen zullen waarschijnlijk niet hetzelfde kunnen zeggen als deze dochter uit het boek.
En er zijn misschien ook niet veel vaders die zullen zeggen dat hun hart wordt verlicht door hun dochter.
Hoeveel pijn en verdriet is er immers niet in de wereld omdat vaders niet de vaders* zijn -waren, zoals God het heeft bedoeld, en hoeveel pijn en verdriet is er niet bij ouders om de wegen die hun kinderen gaan.
Hoeveel beschadigde mensen, jong en oud, lopen er niet rond om wat hen is aangedaan, om wat hen niet is gegeven, om wat hen is afgenomen, of om wat zij hebben gemist.


Maar de woorden brengen mijn gedachten automatisch ook van mijn eigen vader naar mijn hemelse Vader.
In mijn gedachten was het ineens alsof mijn hemelse Vader glimlachte, en ik Hem hoorde zeggen: 'Mijn dochter, Mijn hart wordt verlicht door het hebben van een dochter als jij!’
Hoe moeilijk ik het soms vind te bevatten, toch geloof ik dat Hij zo naar mij kijkt, -en zo ook naar jou.
Met ieder mensenkind die de Heere Jezus aanneemt als Verlosser en Heer, geloof ik dat God glimlacht en tegen hem of haar zegt: ‘Mijn hart wordt verlicht door een zoon/dochter als jij!
Ongeacht hoeveel we nog verkeerd doen; ongeacht dat we Zijn voorbeeld zo graag willen volgen, maar daarin nog zo vaak tekortschieten.

Ik geloof ook, dat met iedere keer dat we in Zijn aanwezigheid komen om bij Hem te zijn, om van Hem te leren, om te ontdekken wie en hoe Hij is, Zijn hart wordt verlicht.
Is dat niet waar Hij zo naar verlangt, naar dit samenzijn met ons?
Dat we daar tijd voor apart zetten, tijd voor vrij maken?
In de stilte, afgezonderd van alles wat ons af kan leiden, met Zijn geopende woord in onze handen; zoekende, wachtende, verlangende naar samenzijn met Hem, Zijn stem te horen?

Het is Uw voorbeeld dat ik volg …
Ik geloof ook dat Zijn hart ook wordt verlicht als we in het voetspoor van Zijn Zoon, onze Heere Jezus Christus, treden; het is immers Zijn voorbeeld dat we hebben te volgen.
‘Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien’, zegt Jezus.
‘De Zoon kan van Zichzelf niets doen, tenzij Hij het de Vader heeft zien doen; zo Hij doet, zo doet ook de Zoon!
‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik een welbehagen heb.’
En wij, Zijn geliefde zonen en dochters, zijn begenadigd in deze Geliefde.
Zou Zijn hart niet worden verlicht als wij naar Hem opzien en zeggen: 'Het is Uw voorbeeld, dat ik volg!'
Klinkt immers daarin niet onze liefde voor Hem door!

Welk een wisselwerking ligt er eigenlijk in deze twee zinnetjes.
'Mijn hart wordt verlicht door het hebben van een dochter als jij!' en 'Het is Uw voorbeeld dat ik volg.'
Het brengt mij bij de woorden uit 1 Johannes 4 en wel vers 19, waar staat:
'Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.'
Wat een voorbeeld om na te volgen, om uit te leven!


Jezus Christus,
mens geworden God,
Die ons de Vader toont.

Het levende Woord,
het Licht en de Waarheid;
zowel geliefd als gehoond.

Zoon van God,
voorbeeld om te volgen;
heeft onder ons gewoond.

Vol van genade en waarheid,
in Wie God behagen had;
met doornen gekroond.

Jezus Christus,
mens geworden God,
Die ons de Vader toont.







* Vanwege het citaat noem ik hier de moeders niet, maar voor hen geldt hetzelfde.

- Johannes 14:9
- Johannes 5:19
- Efeziërs 1:6


maandag 10 augustus 2020

Verlangen ...


Heer,
ik kom zoals ik ben,
met alles wat mij bezighoudt.
U kent de verlangens van mijn hart.
U kent mijn vragen en mijn twijfels.
Mijn pijn en mijn verdriet.
Mijn angsten en mijn zorgen.
U weet alles van mij,
maar U verlangt ernaar
dat ik ze deel met U,
U deelgenoot maakt
van alles wat in mij leeft.
U kent mijn hart,
U weet wat mij beweegt,
maar U ziet uit naar ons samenzijn,
iedere dag opnieuw,
zodat U kunt komen in alles,
in elke omstandigheid,
in elke gedachte,
in al mijn gevoelens.
U ziet hoe ik soms tob,
voortploeter
en U wacht,
tot dat ik kom…

U verlangt ernaar
om samen met mij
door het leven te gaan.
U verlangt ernaar
dat ik dagelijks bij U kom
en rust in de stilte van Uw aanwezigheid,
schuil in de schaduw van Uw vleugels,
leer van Uw onderwijzing,
me koester in Uw liefde.
U wilt mij te drinken geven
uit Uw bron van levend water,
zodat ik nimmermeer zal dorsten,
opdat stromen van dat water
uit mijn binnenste zullen vloeien
en anderen zullen trekken naar Uw bron,
opdat ook zij kunnen drinken
en nimmermeer dorsten.

Zo wil ik komen, Heer, en knielen.
Alles met U delen wat mij bezighoudt,
en ontvangen al wat U voor mij hebt weggelegd.
Hier ben ik, Heer,
reinig mij,
vul mij,
zend mij.
Mijn ziel verlangt
Uw wil te doen.

- Amen -


Een gebed dat ik ongeveer tien jaar geleden schreef voor op mijn eerste Blog, maar dat nog steeds een gebed van mijn hart is.
Ook van jou?

zondag 2 augustus 2020

Grote vreugde en dankbaarheid

Vandaag is het alweer ruim een week geleden dat wij opnieuw opa en oma mochten worden, en wel van een zesde kleindochter, Evi Jolijn.
Wat een vreugde en welk een dankbaarheid; zo bijzonder.
Maar er lag de eerste dagen wel een schaduw over onze vreugde, daar ze al snel problemen kreeg met haar ademhaling, wat resulteerde in een opname van een gewoon ziekenhuis naar een gespecialiseerd kinderziekenhuis met beademing, infuus en sonde en een behandeling aan haar longetjes.
Gelukkig sloeg alles goed aan en mocht ze vrij snel weer terug naar het ziekenhuis in Amersfoort, waar zij na nog een paar keer onder de blauwe lamp donderdag toch naar huis mocht.
Nu gaat het goed met haar en is ze heerlijk thuis met haar mama, en bij haar papa en haar zusjes, die reikhalzend uitkeken naar deze dag.

Foto: www.juliafotografeert.nl


Welk een wonder is dit nieuwe leven, 
wat een genade dat alles goed mocht gaan.
Hoe wonderlijk mooi is zij geweven,
hoe ontzagwekkend wat U hebt gedaan.

U zag haar toen zij nog geen vorm had;
U kende reeds al de dagen van haar bestaan.
En nog voor ik voor haar bad,
was U haar al toegedaan.

O Heer, hoe groot bent U;
hoe machtig de werken van Uw hand.
Hoe genadig en barmhartig;
Uw trouw houdt eeuwig stand.

Al haar dagen zijn in Uw boek beschreven;
dat te begrijpen is mij te wonderbaar.
Van het begin af houdt U haar omgeven,
Uw liefde is eeuwig en onwankelbaar.

En hoe het ook zal zijn in haar leven,
welke wegen zij ook zal gaan,
ik bid, dat zij zichzelf aan U zal geven,
zodat U elke dag naast haar zal staan.

Leg Uw zegenende hand op haar, Heer,
dat zij geen dag zonder zal zijn.
Laat haar leven tot Uw glorie en eer,
in dagen van vreugde en van pijn.

Zo leg ik haar leven in Uw hand;
draag ik haar op voor Uw troon.
bescherm haar alle dagen 
met het bloed van Uw Zoon.

- Amen -

woensdag 22 juli 2020

Uw weg; niet mijn weg

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 9.


‘… richt Uw weg voor mijn aangezicht.’
Psalm 5:9

Susannah Spurgeon
‘Richt Uw weg’. Lieve Heere, het is niet dat Uw wegen ooit krom zijn of afwijken, maar mijn ogen zijn geneigd om naar zijpaadjes te kijken, waar de weg niet zo oneffen is, of het wandelen erop niet zo moeizaam als op de verheven baan van de Koning!’

Dit hoofdstuk is één groot gebed; een roep die klinkt vanuit menig vermoeide en verslagen ziel, die bang is dwalende te zijn.
Een gebed om een luisterend oor van onze hemelse Vader, om Zijn leiding en onderwijs.
Om de smalle weg te gaan door de kracht van Zijn liefde.
Om Zijn bescherming en leiding om op de juiste weg te blijven
Om Zijn hand die ons vasthoudt en leidt als we om welke reden dan ook de weg niet kunnen zien.
Om Zijn genade om te blijven vertrouwen wat er ook gebeurt.
Dat we ons over zullen geven aan Zijn leiding en ‘zwaar’  op Hem zullen blijven leunen bij gevaren; dat onze ogen gericht zullen blijven op de vreugde die ons wacht en dat Hij ons zal verlossen van het kleinste verlangen om af te wijken, of te treuzelen.

Gods woord zegt dat Zijn wegen niet onze wegen zijn en Zijn gedachten niet onze gedachten, maar Hij kan wel onze gedachten vullen met die van Hem en mijn wegen maken tot die van Hem.
Dat Hij dit wonder toch in ons zal uitwerken en we Zijn wegen zullen gaan.

‘Laat mijn ziel zo werkelijk en bestendig in U blijven, zo waarachtig en teer, dat ik mij altijd bewust ben van Uw lieflijke aanwezigheid, en dat ik nooit ook maar één stap zal doen bij Uw ondersteunende en verlossende hand vandaan!’

Persoonlijk gebed

Het is inmiddels meer dan twee jaar geleden dat ik onderstaan gedicht schreef naar aanleiding van dit hoofdstuk.
De omstandigheden drukken toen erg zwaar, en hoewel er inmiddels vele dingen veranderd zijn, is dit hoofdstuk, als ook het gedicht, nog net zo actueel als toen.


Een nieuwe dag ligt voor mij;
de zon schijnt naar hartenlust.
Maar mijn gemoed is zwaar
en mijn ziel lijkt maar half verlicht.

De noden van mijn kinderen drukken;
ik wil ze helpen waar ik kan.
Er voor ze zijn waar nodig is, en dus 
kom ik, Heer, voor Uw aangezicht.

Ik heb het nodig dat U mij leidt,
zodat ik ook hierin Uw wegen ga.
Ik wil U niet voor de voeten lopen,
en bid om Uw wijsheid en inzicht.

Help mij, Heer, in het maken en
in het nemen van de juiste keuzes.
Maar laat mij toch in alles bovenal 
op U en op Uw woord zijn gericht.

U bent mijn sterkte en mijn kracht,
samen met U kan ik alles aan.
Zolang ik maar blijf lopen op 
de weg die door U wordt verlicht.

Lieve Vader, wijs zo een ieder van ons 
de weg die U wil dat elk van ons gaat.
Geef ons het geloof en vertrouwen dat U
daarop elk moment naast ons staat.

Houd vast als het duister het zicht ontneemt,
geef moed en kracht, daar waar het ontbreekt.
Geef ogen die zien, en oren die horen als U,
op welke wijze dan ook, tot ons spreekt.

Maak één Uw en onze wil, Uw en onze gedachten,
leer en onderwijs ons iedere dag weer.
Doe ons volhouden tot het einde toe, ja, tot
wij U zien van aangezicht tot aangezicht, o Heer.

- Amen -

vrijdag 17 juli 2020

Verblijd je, juich en spring op van vreugde! (2)

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...   (108)

Zoals ik al hiervoor schreef, soms houdt een vers je langer bezig dan één week, en dat is dit keer duidelijk het geval.
Als de verzen van eergister ons zeggen dat blijdschap ons deel dient te zijn als we onze toevlucht tot God nemen, dat we voor eeuwig zouden moeten juichen omdat Hij ons beschut, en we in Hem van vreugde zouden opspringen als we Hem liefhebben, dan is het goed om ons te bedenken wat het wat het inhoudt als Hij onze toevlucht is, als Hij ons beschut.
Ik kon dan ook niet anders dan de Psalmen induiken en zien wat Zijn woord daarover zegt.
En het deed me opnieuw bedenken hoe groot en indrukwekkend de Heere is.


Heer, Uw Woord prijst ons gelukkig, noemt ons gezegend, 
als wij tot U onze toevlucht nemen.
En hoe waar is dit niet!
U bent immers El Elyon, de Allerhoogste over de gehele aarde; 
ja, U bent zeer hoog verheven boven alle goden, zegt Uw woord.
U regeert, en gerechtigheid is het fundament van Uw troon.
U bent El Shaddai, de Almachtige, de Ontzagwekkende.
Als wij bij U onze toevlucht zoeken mogen wij ons veilig weten, 
want U bent onze burcht, onze vesting, onze rots; 
vast, onwrikbaar, onoverwinnelijk en oninneembaar.
Als we in Uw schuilplaats zijn, beschermt en beschut U ons met Uw vleugels, 
en is Uw trouw als een schild, ja, als een pantser om ons heen.
Met U aan onze zijde hoeven we niet bang te zijn. 
Op U kunnen wij vertrouwen.
Bij U ons hart uitstorten.
Bij U komt onze ziel tot rust en vinden we nieuwe kracht.

Het is ook om Uw goedertierenheid, Heere, 
dat wij mensenkinderen, onze toevlucht bij U nemen, 
want Uw goedertierenheid is zo kostbaar.
Uw goedertierenheid, die Uw genade omvat, 
als ook Uw liefdevolle vriendelijkheid, en standvastige liefde, 
als ook mededogen en goedheid, en zelfs Uw trouw is daaraan gekoppeld.
Uw goedertierenheid, die zo groot is en reikt tot aan de hemel, 
en Uw trouw, die reikt tot de wolken.
En het is niet maar tijdelijk, of afhankelijk van, nee, 
U bent Heere en Koning voor eeuwig en altijd.
Uw goedertierenheid is voor eeuwig, 
Uw trouw is voor eeuwig,
Uw troon staat vast voor eeuwig, 
U regeert voor eeuwig, 
Uw heerlijkheid is voor eeuwig, 
U bent Priester voor eeuwig, 
Uw Naam bestaat voor eeuwig, 
U bent voor eeuwig!


Hoe zouden we dan niet van vreugde opspringen, -zelfs als het alleen nog in ons hart is; niemand zoekt immers zijn toevlucht bij iemand die hij niet liefheeft?
En welk een zegen ligt er niet besloten in de bovenstaande woorden voor de rechtvaardige, -en dat is een ieder die de Heere Jezus heeft aangenomen als zijn Verlosser en Heiland.
Welk een schild van goedgunstigheid rondom ons wordt ons hier niet betoond door onze hemelse Vader.

Bedenk, en onthoud hoe groot Hij is,
zowel in tijden van vreugde en voorspoed,
als in tijden van nood en gemis.
Bedenk en onthoud hoe indrukwekkend Hij is,
voor eeuwig de Allerhoogste en de Almachtige;
ja, onveranderlijk, dat is zeker en gewis.


dinsdag 14 juli 2020

MT - Verblijd je, juich en spring op van vreugde!

Maar laat verblijd zijn allen die tot U de toevlucht nemen,
laat hen voor eeuwig juichen omdat U hen beschut;
laat in U van vreugde opspringen wie Uw Naam liefhebben.
U immers zegent de rechtvaardige, Heere, 
U omringt hem met goedgunstigheid als met een schild.

Psalm 5:12,13


Sinds een paar jaar leer ik bijna iedere week een Bijbeltekst uit mijn hoofd.
Nu moet je niet denken dat ik daardoor al vele Bijbelteksten uit mijn hoofd ken, want dat is helaas niet het geval.
Ik ben niet zo goed in het leren en onthouden van teksten, laat staan waar zij precies staan; soms ben ik twee weken later al weer kwijt wat ik geleerd had.
Misschien zeg je nu, waarom zou je dit nu dan nog doen?
Nou, weet je, ik geloof dat wat ik geleerd heb toch ergens in mijn hoofd opgeslagen wordt, en dat als het juiste moment daar is, God het mij door Zijn Geest weer te binnen zal brengen. 
Wat mij daarnaast ook gemotiveerd heeft om het toch te doen, is dat we niet weten hoelang wij nog in alle vrijheid Gods woord kunnen openen en lezen.
Wat als dat ooit wegvalt?
Daarom doe ik nu wat ik kan, er op vertrouwend dat Hij zal doen wat nodig is op het juiste moment.

Inmiddels is het ook meer geworden dan het alleen uit mijn hoofd leren van een Bijbeltekst, zo ben ik wel begonnen, maar tegenwoordig overdenk en leer ik het vers.
En pas als ik het gevoel heb dat ik er ‘klaar’ mee ben, ga ik over naar de volgende.
Het kan ook zijn dat ik een bepaald vers gewoon nog een week aanhoud omdat ik merk dat ik het woord gewoon nog nodig heb, hetzij tot troost, of om van te leren; om me te bemoedigen, of juist aan te moedigen, of simpelweg omdat ik nog geen nieuwe heb ‘gekregen/gevonden’. 

Sinds enkele weken plaatst ik dit vers ook op mijn Blog onder het kopje MT (Memoriseer Tekst) – Week …
Zo zie ik het vers ook iedere keer als ik op mijn Blog kom.
Daaronder probeer ik ook iedere week nog een bijpassend gedicht te plaatsen; soms één die ik al eerder geschreven heb, of een nieuwe bij het vers.

De afgelopen tijd -dit keer dus ook langer dan één week, ben ik ‘bezig geweest’ met de bovenstaande verzen.
Ze triggerden mij enorm.
Laat verblijd zijn die …
Laat hen voor eeuwig juichen omdat …
Laat in U van vreugde opspringen wie … 
U immers zegent de …
U omringt hem met …
Ik ervaar het als opmerkelijk, daar ik vaker getrokken word door woorden als ‘tot U de toevlucht nemen’, en ‘omdat U hen beschut’ enz.
Maar deze keer komen deze woorden binnen: laat verblijd zijn allen die tot U de toevlucht nemen, laat hen voor eeuwig juichen omdat U hen beschut, laat in U van vreugde opspringen wie U liefhebben. U immers zegent de rechtvaardige, Heere, U omringt hem met goedgunstigheid als met een schild.’
Wow! 
Van nature ben ik niet bepaald een uitbundig persoon, dus woorden als ‘juichen’ en ‘in U van vreugde opspringen’, zijn eigenlijk niet echt kenmerkend voor mij.
Maar het staat hier toch maar mooi wel in Gods woord om te doen, omdat Hij ons daar alle reden toe geeft.
Ja, in mijn hart kan het juichen, in mijn hart kan ik in Hem van vreugde opspringen, dat ervaar ik regelmatig als ik aan het schrijven ben, of aan het zingen, maar letterlijk …

Het woordje ‘laat’ dat bij alle drie de zinnetjes ervoor staat, impliceert in mijn ogen iets als van ‘gewoon doen’.
Als je tot Hem je toevlucht neemt, wees dan verblijd!
Hij beschut je, iedere dag opnieuw, dus juich voor eeuwig!
Heb je Hem lief? Nou, spring dan op van vreugde!
We hebben er zoals ik al eerder aangaf alle reden voor; want hier zegt Zijn woord vervolgens ook nog dat Hij immers de rechtvaardige zegent, en hem omringt met goedgunstigheid als met een schild!

Ik besef dat ik nog heel veel te leren, en af te leren heb, en tot die tijd hoop ik dat het voor de Heere genoeg is dat mijn hart doet wat mijn lichaam nog niet, of gewoon niet meer, kan.
En ik verblijd en koester mij in de diepte en reikwijdte van Zijn woord en … ik doe maar wat voorlopig nog het meest natuurlijke is voor mij, ik zing …