God ziet naar ons om!

De afgelopen dagen was ik weer naar de VrouwenConferentie waar ik al jaren (met uitzondering van de Coronatijd) kom.
Het thema  voor deze conferentie was ‘God heeft naar je omgezien’.

Het valt niet altijd mee om dit te zien, dit te ervaren, en misschien zijn er ook wel tijden dat we geneigd zijn om te zeggen: ‘O ja, waar was Hij dan? Hoe dan? Ik heb er niets van gemerkt of gezien.’
Ik schrijf heel bewust ‘we’, want ook ik kijk soms omhoog met de vraag ‘waar bent U nu?’
Maar hoe heerlijk is het daarom alleen al om ouder te worden, want met het stijgen van de jaren, kan ik ook steeds meer momenten zien waaruit blijkt dat Hij er weldegelijk was, en naar mij om heeft gezien.
En op basis daarvan ga ik ook steeds meer geloven dat Hij er is en alles onder controle heeft, ook als ik daar niets van zie of ervaar.
Met het ouder worden heb ik ook ontdekt hoe belangrijk het is om deze momenten, de momenten waarop je ontdekt dat de Heere er weldegelijk bij was, voor je gezorgd heeft enz., op te schrijven, zodat je in tijden als het weer eens moeilijk is en je Hem niet ziet of ervaart, het terug kan lezen.
Ik heb ervaren, dat hoe meer ik van deze momentherinneringen teruglees, hoe meer ik gesterkt en bemoedigd word op moeilijke momenten; het vergroot namelijk mijn vertrouwen in mijn Heer en God!
En uiteindelijk is dat immers de bedoeling dat we Hem beter en meer leren kennen, dat ons geloof en vertrouwen in Hem groeit.
Dat wij vervolgens het ook weer doorgeven aan anderen door het  uit- en voor te leven, door te vertellen, te getuigen van wat Hij heeft gedaan.

Het verhaal van Hagar en Ismaël laat ons daarin verschillende dingen zien.
Enerzijds toont dit verhaal ons hoe God hoort en omziet, en tegelijk ook hoe vergeetachtig de mens is!
Hagar zelf gaf God de Naam ‘El Roï - de God Die naar mij omziet’. (Gen. 16)
Maar als zij, na door Abraham samen met Ismaël te zijn weggestuurd (Gen. 21), zonder eten en drinken, huilend neerzit in de woestijn, met haar zoon op afstand onder de struiken om hem maar niet te hoeven zien sterven, blijkt uit niets dat zij zich nog herinnert dat zij Hem die Naam heeft gegeven, dat zij zich herinnert dat Hij eerder op bijzondere wijze naar haar had omgezien en voor haar had gezorgd.
En toch, opnieuw komt God opnieuw naar haar toe, toont Hij dat Hij nog steeds Dezelfde is, de El Roï, de God Die omziet naar.
Gen. 21:17  - ‘Toen hoorde God de stem van de jongen en de Engel van God riep tot Hagar vanuit de hemel en zei tegen haar: Wat is er met u, Hagar? Wees niet bevreesd, want God heeft naar de stem van de jongen, die daar ligt, geluisterd.’

Het was op de laatste avond van de conferentie dat ik opnieuw werd bepaald bij het belang van het opschrijven van die momenten waarop ik ervaren heb dat God naar mij had gehoord, had omgezien, mij op één of andere manier had bemoedigd, getroost, geantwoord ….
Ons werd op deze avond gevraagd om op te schrijven hoe of waar wij hadden ervaren dat de Heere naar ons had omgezien.
Dat mocht iets van vroeger zijn, of van kort geleden, of hoe we terugkeken op ons leven tot zo ver.
In eerste instantie wist ik niet echt wat ik op moest schrijven.
Ik had al een aantal maanden door omstandigheden niet meer geschreven en nu werd er ineens van mij verwacht dat ik weer ging schrijven.
Ik vond het lastig, want hoewel ik door alles wat we hebben meegemaakt ook genoeg van Gods omzien naar mij heb ervaren, welk verhaal ga ik dan nemen?
Maar ineens kwam daar de tekst uit Psalm 138 (vers 3) in mijn gedachten: ‘Ten dage dat ik riep, hebt Gij mij geantwoord; Gij hebt mij bemoedigd met kracht in mijn ziel.’
En ineens wist ik het, deze tekst moest mijn uitgangspunt worden, en dat niet alleen, de Heer gaf mij ook (weer) de woorden om te schrijven.
De eerste drie coupletten heb ik op de conferentie geschreven, vandaag heb ik het thuis afgemaakt.

Lieve Vader,
dank U voor dit Woord,
dat U mij dit jaar hebt gegeven
tot troost en bemoediging.
Steeds weer komt het terug,
vult het mijn hart met vreugde,
en maakt het dat ik zing.

Het wil niet zeggen dat u mij nu
elke keer spoedig van het antwoord,
of de hulp die ik nodig heb, voorziet.
Maar dit Woord brengt wel steeds
opnieuw in mijn gedachten, hoe U
er voor mij bent in vreugde en verdriet.

Terugkijkend op de tijd die is geweest,
zie ik, hoe U er steeds weer was,
leidde en voorzag in wat ik nodig had.
Daarom vult dit Woord mij met zoveel
vreugde en vrede, want het getuigt van
het feit, dat U naar mij omzag,
telkens als ik tot U bad.

Nee, niet altijd spoedig, -meestal
pas veel later dan ik had gehoopt,
verwacht, ja, dan ik had gewild.
Maar terugkijkend, teruglezend, zie ik:
U was er altijd, en steeds weer op
het juiste moment, schonk U hulp,
of werd mijn pijn en verdriet gestild.

En nee, het betekende ook niet dat
alles maar veranderde, dat moeiten,
zorgen of problemen maar verdwenen.
Wel kwam er nieuwe kracht en moed,
doordat alles wat eens zo donker was
door Uw licht werd beschenen.

‘Ten dage dat ik riep, hebt Gij mij geantwoord;
Gij hebt mij bemoedigd met kracht in mijn ziel.’

Mijn Heer en God,
U wil ik danken
voor Wie U bent!
Uw Naam prijzen
omdat U mij kent.
Geen haar valt van
mijn hoofd zonder
dat U het weet.
Hoe zou ik ooit
kunnen denken dat
U mij dan vergeet!

Niets is kostbaarder?

Om over na te denken …

Vorige week donderdag kreeg ik de wekelijkse mail van Open Doors met Gebedsnieuws.
Waar de mails eigenlijk altijd een diepe indruk achterlaten, stemde deze mij ook behoorlijk tot nadenken.
Het gaat over een jonge moeder met zes kinderen die vorig jaar met een aanval van een terreurorganisatie al haar aardse bezittingen verloor, maar het ergste van alles voor haar was, dat haar Bijbel ook vernietigd was, het was haar grootste verlies.
Inmiddels heeft ze, naast verschillende hulpgoederen, ook een nieuwe Bijbel ontvangen.
Haar reactie hierop was de volgende: ‘Niets is kostbaarder dan de Bijbel onder alles wat we hebben ontvangen. Ik ben zo dankbaar.’ 

Niets is kostbaarder dan de Bijbel onder alles wat we hebben ontvangen.
Niets is kostbaarder dan de Bijbel!
Niets is kostbaarder dan …?

De afgelopen dagen kwam dit met regelmaat terug in mijn gedachten.
Niets is kostbaarder dan de Bijbel!
Is dat voor mij ook zo?
Och, natuurlijk heb ik de neiging om gelijk te zeggen dat dit zo is, want ja, Gods Woord is mega belangrijk voor mij; iedere dag gaat Zijn woord open.
Maar …
Ik heb geen idee hoe het is om zonder te moeten leven!

‘Het was moeilijk om zonder Gods Woord te moeten leven. Het afgelopen jaar was leeg.’

‘Het hield me weg van het Woord van God, de bron van mijn hoop en kracht.’

Wij leven (nog) in alle vrijheid, we kunnen overal een Bijbel vandaan halen, misschien hebben we er meerderen zelfs op onze boekenplank liggen, of in onze boekenkast staan; misschien ligt er zelfs wel één op ons nachtkastje, maar … is hij ook zo belangrijk voor ons dat we geen dag zonder kunnen?
Wat betekent de Bijbel, Gods Woord, voor ons?
Is Zijn Woord voor ons werkelijk de bron van hoop en kracht?
Heeft dit Boek voor ons zoveel waarde dat we geen dag zonder kunnen?

Hoe kostbaar is de Bijbel vóór ons?
Hoe kostbaar is de Bijbel voor jou?

Schilderij: Caroline van de Vate

>> Atelier 'De Oude Smederij'

Gewoon, even een vraag die mij bezighield(houdt), en die ik eens neer wil leggen om ook over na te denken.

Het benauwde hart ...

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 15.

Johannes 14:27b
‘Uw hart worde niet ontroerd en zij niet versaagd.’
SV

‘Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.’
HSV

Hoewel de woorden een gebod inhouden, proef ik tegelijk een grote liefde in deze woorden die de Here Jezus spreekt.
Liefde, als ook kennis van ons menselijk hart, van mijn hart.
Uw hart worde niet ontroerd of versaagd …
Ontroerd, oftewel: ontsteld, aangedaan, onthutst, geschokt, overstuur, van slag, radeloos.
Versaagd, oftewel: bevreesd, moedeloos, terneergeslagen, lusteloos, bang, wanhopig, vertwijfeld.

Uw hart worde niet ontroerd of versaagd …

De afgelopen week was ik een beetje down.
Ik was moe, had pijn, en was erg futloos en het ontbrak me gewoon aan enige energie.
Alles kostte zoveel moeite, en mijn tranen zaten hoog; elk vriendelijk woord bracht ze weer naar boven.
En hoewel het misschien in de huidige omstandigheden misschien niet zo vreemd is, toch voelde het vervelend en wilde ik me helemaal niet zo voelen, en toch lukte het me maar niet om me er overheen te zetten, ook al waren er bijzondere momenten, waarin ik Gods troostende nabijheid zo ervoer.
En zo kwam daar gister de gedachte om dan maar weer eens verder te gaan met deze serie, alleen, ik kon me er gewoon nog niet toe zetten, en ook vandaag lukte het me eigenlijk maar niet.
Het is dan ook al ver in de middag als ik tenslotte toch maar besluit om het boekje en het gedicht, dat ik er al bij geschreven had, te pakken om er toch maar mee aan de slag te gaan.

En uitgerekend deze keer gaat het over ‘Het benauwde hart’, en word ik er op gewezen dat ‘waar ik een benauwde geest in mij omdraag, ik in rechtstreekse ongehoorzaamheid aan Zijn gebod handel’. 
Maar Susannah wijst op meer dan alleen het gebod dat in deze woorden van de Here Jezus ligt.
Ze wijst ook op Degene die deze woorden spreekt, op Zijn liefde en genade.
Ze wijst op het verdriet dat we Hem aandoen met ons gebrek aan vertrouwen; onze dwaasheid om lasten zelf te willen dragen in plaats van aan Zijn voeten neer te werpen.
Over de toon van bestraffing en teleurstelling die ze ook in deze woorden hoort.
En dat ons hart eigenlijk, na alles wat Hij voor ons heeft gedaan, helemaal niet bang behoort te zijn.
‘Maar toch’, zegt ze, ‘wat haalt vrees de voetstappen van blijde verzekerdheid vaak in! Wat ga ik spoedig weg uit het licht van Uw aangezicht naar de diepe schaduw die de berg van mijn zonde werpt.’

Waarom zou ons hart ontroerd zijn?
Is het zonde, zijn het gevoelens van onwaardig zijn?
Of zijn het de dingen die gebeuren, de zorgen van het leven, ergernissen, teleurstellingen?
Het zijn haar volgende woorden die in mij iets raken en verandering brengen.
‘Ga opnieuw tot uw lieve Heere, mijn ziel, en leg alles wat u in de war brengt en u verdriet doet aan Zijn voeten neer. U zult Hem zeker horen zeggen: Uw hart worde niet ontroerd of versaagd. Heel uw smart is bij Mij bekend. Ik leid en bestuur alles wat op u betrekking heeft. Is het moeilijker om in al het kwaad van de aarde op Mijn liefde te vertrouwen dan op de eeuwige vreugden?’

Als ik het gedichtje erbij pak, zie ik dat ik er een notitie bij had gemaakt: ‘Niet vergeten welke woorden Jezus ervoor spreekt!’
Susannah verwijst er niet naar, maar doordat ik meestal nog even de gegeven Bijbelteksten nalees in mijn Bijbel, wil ik het toch aanhalen, omdat ik denk dat deze woorden juist heel belangrijk zijn voor hetgeen vandaag centraal staat.
De Here Jezus zegt: ‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef ik u; niet zoals de wereld die geef, geef Ik die u.’
En dan volgen de woorden: ‘Uw hart worde niet ontroerd en zij niet versaagd.’
Mijn vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u, geen gewone vrede, geen vrede zoals we kennen in de wereld, maar hemelse vrede, Shalom!
Vrede, die elk verstand te boven gaat, omdat zij komt van de Vredevorst.
Het is op basis van de Vrede die Hij geeft, dat Hij ook zegt: Uw hart worde niet ontroerd en versaagd!'
Het betekent voor ons, voor mij, kiezen.
Blijf ik hangen in, of zet ik alles op alles om te midden van wat mijn hart ook zo ontroerd en versaagd, op Hem te zien, op wie Hij is, op wat Hij heeft gedaan, en wat Hij heeft gezegd en beloofd.

‘Ontsluit mijn ogen en laat mij aanschouwen de wonderen van Uw wet.’
Of zoals de NB zo mooi zegt: 'Geef zicht aan mijn ogen, dat ik acht sla op de wonderen uit uw Wet!'
Psalm 119:18

Heer, wat kent U het hart
van ons mensen toch goed.
U geeft ons een opdracht,
maar komt ons daarvoor al
met zoveel liefde tegemoet.

U, Die Zelf mens was,
weet hoe wij mensen zijn.
Hoe makkelijk wij ons
laten leiden door zorgen,
door verdriet en pijn.

O, Heer, is het daarom niet
dat U eerst Uw vrede geeft?
En is dat tegelijk geen blijk
van welk een grote liefde U
voor Uw kinderen heeft?

Heer, laat zo Uw vrede heersen in mijn hart,
dan zal er geen ruimte zijn voor smart.
Want Uw Liefde en Vrede zal mijn angst verjagen,
als ook andere dingen die mij zo kunnen belagen.
Help mij steeds opnieuw te kiezen om op U te zien,
vertrouwend op de grootheid van de God die ik dien.

- Amen -

De mooiste handen!

Lang geleden was er eens een koning die met de koningin in een prachtig paleis woonde.
Het verhaal gaat dat de koning drie lieftallige dochters had die elkaar in schoonheid leken te overtreffen. De een was nog mooier dan de ander en uiteindelijk werd hun schoonheid een onderlinge bron van irritatie en wrevel, want de dochters vonden alle drie van zichzelf dat ze de mooiste waren in het land.

De koning was het gekibbel beu en zei op zekere dag, om van het gezeur af te zijn, dat de vrouw met de mooiste handen zou worden uitgeroepen tot de schoonste vrouw uit het koninkrijk.
Dat vonden de dochters alle drie een geweldig idee, want ze waren er ieder afzonderlijk vast van overtuigd dat niemand aan hun handen zou kunnen tippen.

“Mijn handen zijn overduidelijk hemels,” sprak de eerste dochter, wier ranke vingers straalden met een natuurlijke gloed die ze had verworven bij het plukken van aardbeien in de koninklijke tuin.
“Ze zijn mooi om te zien,” sprak de tweede terwijl ze haar lip vol minachting krulde.
“Maar niets vergeleken bij die van mij.”
Zij verzorgde de rozen in de koninklijke tuin met haar welgevormde vingers en waar ze maar kwam droeg ze die zoete, overweldigende geur van de rozen met zich mee.
Als ze de troonzaal binnenkwam zwaaide ze haar handen met een weids gebaar in het rond en snoof de koning de geur met een gelukzalig gezicht op.
Maar de handen van de derde dochter straalden als kristal.
Zoiets had werkelijk niemand eerder gezien.
Ze zat elke dag uren bij de koninklijke rivier en verzorgde haar handen met de uiterste zorg, zodat ze blonken als waterdruppels in de reflecterende zon.
“Vertel ons vader,” pleitte de eerste dochter tenslotte, “wie van ons heeft de mooiste handen?”
Dat was een moeilijk besluit voor de koning, die met zijn raadslieden in overleg ging om de juiste beslissing te nemen.

Net op dat moment ging de deur van de troonzaal open en strompelde er een in lompen gehulde bedelaar binnen.
“Een aalmoes,” mompelde hij, terwijl de wachten toesnelden om hem er uit te gooien, maar dat ging de koning te ver.
Die wilde wel eens zien hoe zijn dochters zouden reageren op deze onverwachte verschijning.
De bedelaar wendde zich tot de eerste dochter die haar zachte aardbeihanden ontzet omhoog stak en terugdeinsde achter een koninklijke pilaar.
De tweede dochter zwaaide wild met haar handen om de stank van de bedelaar te verjagen met de rozengeur van haar schone handen, maar toen dat niet lukte, rende ze huilend weg.
En de derde dochter sidderde van angst dat haar kristal getinte handen bevuild zouden worden door een aanraking van dat vieze mannetje.
“Ga weg,” fluisterde ze angstig. “Scheer je weg van hier.”

Toen stapte de oude, gebochelde dienstbode van de koning naar voren en legde haar hand op de schouders van de bedelaar.
“Arme man,” sprak ze zacht. “Waar kom jij opeens vandaan. Ik heb je nog nooit eerder gezien, maar ik zal je wel helpen.”
Ze zocht in haar schort en haalde er een zilveren dukaat uit die ze liefdevol in de bevende hand van de bedelaar legde.

Op hetzelfde moment, zo gaat het verhaal, veranderde de bedelaar in een machtige, stralende engel die met vastberaden stem zei: “De mooiste handen zijn van de mens die klaarstaat om zijn medemens een helpende hand toe te steken. Dat zijn de enige handen die er toe doen in het koninkrijk van God.”

Naar een oude legende.
Copyright >> 'ActiefOnline'
Met toestemming

Overwinnend leven ...

BemoedigingsMomentje

Moeilijk te rijmen ...

Recht uit mijn hart.

Gistermiddag zijn we met ons Gebedsgroepje voor de Vervolgde Vrouwen naar het Bezoekerscentrum van Open Doors geweest.
Hoe graag ik ook een goed ‘verslag’ zou willen geven van deze middag, ik ben er niet toe in staat.
Zelfs nu, een dag na, wrikt en wringt het in mijn binnenste en strijden allerlei gedachten en gevoelens met elkaar, zo intens, zo heftig, zo indrukwekkend, en tegelijk zo aansporend en aanmoedigend.
Achter de deuren van dit centrum heerst een diepe vrede en rust ondanks de intense, en moeilijke, en verdrietige boodschap die hier klinkt, en zichtbaar is gemaakt.
Diepe rust en vrede te midden van een boodschap van vervolging en lijden, van martelingen en dood.

Hoe moeilijk is dit voor mij te rijmen …

De boodschap die vandaag de dag steeds harder klinkt, de boodschap over opwekking, wonderen en tekenen, manifestaties van de Geest, van hoe kostbaar en waardevol, hoe geliefd we allemaal zijn door God, hoe Hij ons wil zegenen met overvloed, omdat Hij een God van Liefde is; kom zoals je bent, kom zoals je bent, maakt niet uit hoe en in welke hoedanigheid.
Hoe moeilijk is het voor mij te rijmen met woorden als ‘dat we niet bang hoeven (mogen) zijn, omdat angst niet van God is’, immers ‘de volmaakte Liefde drijft de vrees uit’, dus wie vrees heeft, angst …
Hoe moeilijk is dit voor mij te rijmen met diensten die het tegenwoordig aan populariteit aan het winnen zijn met hun bijna ‘mega, showachtige’ vorm.
Het Woord zo kort mogelijk houden, teksten projecteren op het scherm, of aflezen van je telefoonscherm (!); steeds minder hoor je het geritsel van bladzijden van de papieren Bijbel.

Hoe moeilijk is dit alles voor mij te rijmen …

Een enkele bladzijde uit de Bijbel, of een enkel Bijbelboek.
Samen delend, elke week iemand anders de bladzijde of het enkele Bijbelboek.
De hele Bijbel uit het hoofd leren want …!
Kilometers lopen, zelfs diep in de nacht, in weer en wind.
Samenkomen in diepst geheim.

Angst voor het geluid van motoren want …
Angst voor politie die …
Angst, wie kan ik vertrouwen, wie niet …
Angst, voor verraad.
Angst, om ontdekt te worden …

Marteling, gevangenisstraf, eenzame opsluiting, in een cel of container, of zelfs een eigen slaapkamer …
Ontvoeringen, verkrachtingen, flitsende kapmessen, vuur … mens – dier – bezittingen soms levend verbrand.
Verstoten en buitengesloten.
Worstelingen en trauma’s. 
Mannen en vrouwen, vaders en moeders, jongens en meisjes, broertjes en zusjes …
Jong en oud …
Pijn en verdriet, angst en wanhoop, haat en …

Verstopte Bijbels, tot diep onder de grond.
Fluisterend gezang.
Hoop te midden van wanhoop.
Vreugde te midden van pijn en verdriet.
Vergeving.
Genezing.
Moed.
Geloof en vertrouwen.

Het is moeilijk te rijmen …

Mijn boekenkast vol Bijbels, Dagboeken en andere christelijke boeken.
Ik zing waar en wanneer ik maar wil, en het maakt niet uit of ramen of deuren open zijn, of ik in huis ben of op straat, of in mijn auto.
Op zondag gewoon naar de kerk, en keus daarin te over, en ook altijd dichtbij.
Bijbelstudiegroep.
Gebedsgroep.
Gaan en staan waar je wil …

Nog wel …
Maar, wat als …

‘Trouwens, allen, die in Christus Jezus godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden.’
2 Tim. 3:12

‘Ondanks de uiterlijke omstandigheden weten gevangen christenen zich innerlijk te richten op God!’
(Uit: ‘Samen zingen is God aanbidden!
Berichtje Facebook – OpenDoors)

En wij?
Ik?

‘Moed hangt niet af van de omstandigheden, maar van de verhouding met God, Die onder alle omstandigheden Dezelfde blijft!’
(Corrie ten Boom)

‘Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus,
Die, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was,
het kruis heeft verdragen, en schande veracht,
en is gezeten aan de rechterhand 
van de troon van God.’
Hebr. 12:2a

Je kunt je ogen sluiten
en leven als een struisvogel
met je hoofd in het zand.
Je kan je oren sluiten
voor wat de Heer zegt
in Zijn Woord.
Maar je kunt niet tegenhouden
dat zál gebeuren zoals Hij
heeft gesproken en voorzegd.

Je kan meegaan met elke stroom
en zo een rustig leven leiden
zonder al te veel moeite en strijd.
Je kunt meegaan in de flow
en gewoon simpelweg
je leven leven.
Maar de dag zal komen
dat zál gebeuren, dát
wat Hij heeft gezegd.

Je kunt leven zoals je wilt,
je kunt doen wat je wilt,
en je kunt gaan waar je wilt.
Je kunt denken wat je wilt,
je kunt zeggen wat je wilt,
en je kunt voelen wat je wilt.
Maar je zult nóóit kunnen
zeggen, dat je de kans om te
kiezen is ontzegd.

Kies voor Jezus,
blijf dicht bij Hem, en
lees zélf Zijn Woord!
Wees waakzaam en
laat je niet misleiden
door mooi gepraat.
Wie Jezus volgt, zal óók
worden vervolgd; Hij
heeft het Zelf gezegd.

Maar dit mag je weten:
nu sterven aan jezelf is
straks leven in eeuwigheid.
Nu delen in Jezus’ lijden,
is straks delen in Zijn
heerlijke heerlijkheid.
Geloof en vertrouw
op wat Hij in Zijn Woord
heeft voorzegd.

Achter de deuren van het Bezoekerscentrum heerst een diepe vrede en rust ondanks al het lijden van onze vervolgde broeders en zusters.
Diepe rust en vrede te midden van beelden en verhalen vol immens verdriet, trauma’s en worstelingen.
Diepe rust en vrede, door de daar werkzame, met diepe ontferming bewogen harten, tot Zijn eer.

Jezus alleen,
Die het voor
het zeggen heeft.
Jezus alleen,
Wiens voetsporen
worden gevolgd.
Moedig voorwaarts
gaand totdat voltooid
is wat Hij heeft gezegd.

‘Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat Ik u bevolen heb. 20En zie, Ik ben met u al de dagen tot aan de voleinding der wereld.’
Matth. 28:19,20

‘En dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijn.’
‘Matth. 24:14

👉 'Open Doors Bezoekerscentrum'

Lees eventueel ook: 

>> 'Niets is voor Hem onmogelijk'

>> 'Women to Womendag 2013'

>> 'De onzichtbare hand van God wordt in beweging gebracht door gebed.'

Het hoogste Woord ...

Liefde,
het mooiste
en heerlijkste
woord.
Verlangend
om te geven,
om dat te doen
wat de ander
gelukkig maakt.

Liefde,
het heerlijkste,
maar ook
het meest
onbegrepen
woord,
en zoveel meer
dan
een gevoel
alleen.

Liefde,
het heerlijkste,
maar ook
het meest
misverstane
woord;
zo vaak
verward
met lust
en hartstocht.

Liefde,
het woord
met de diepste
betekenis.
Een keuze,
gehoorzaamheid;
handel en wandel,
naast een
gevoel.

Liefde,
niet ik,
maar de ander.
Dienend,
de minste zijn,
zachtmoedig
en nederig,
niet nemend
maar gevend;
ja, zélfs
tot in de
dood.

Liefde,
het mooiste,
het heerlijkste,
het hoogste
Woord.
Liefde,
voor ons
die geloven
een Persoon,
Zijn Naam
is Jezus!

Op mijn Blog >> 'Quality Time' kun je meer lezen over de Liefde van God en Jezus, als ook het citaat waaruit bovenstaande woorden voortkomen.

Als de hemel stil is ... Nieuw inzicht ...

Als God zwijgt …

Mijn God, mijn God,
waar bent U?
Ik schreeuw de woorden uit.
Ik heb U zo nodig,
maar waar, waar bent U nu?

Ik bid, ik smeek,
ik schreeuw, ik huil.
Ik stoot de woorden uit:
'U bent toch Degene
bij wie ik altijd schuil?'

Mijn bed is nat
van de vele tranen.
Nogmaals schreeuw ik het uit,
terwijl nog een stroom van tranen
hun weg naar beneden banen.

Bovenstaande dichtregels zijn een gedeelte uit een gedichtje dat ik jaren geleden schreef.
En wie kent niet het gevoel van verlaten zijn, van alleen zijn, alsof God je niet ziet, niet hoort.
Van gebeden, die voor je gevoel niet verder komen dan het plafond.
Wat kun je je dan wanhopig voelen, eenzaam of in de steek gelaten; juist nu, Heer, juist nu ik U zo nodig heb…
Met deze gevoelens en gedachten kunnen we meerdere kanten op.
We kunnen boos worden en Hem de rug toe keren, we kunnen ons omwentelen in zelfmedelijden, maar we kunnen ook onze ziel aanspreken met beloften die God in Zijn Woord gegeven heeft.

Dan buig ik mijn hoofd
en besluit op Uw beloften
te gaan staan,
ook al ervaar Ik
Uw aanwezigheid nu niet.
U hebt gezegd:
'Ik zal je niet begeven
noch verlaten’,
en deze woorden staan vast
ook als ik U niet ervaar of zie.

Gods aanwezigheid is niet afhankelijk
van wat ik voel of ervaar.
Hij is er en Hij zal er altijd zijn,
ook in de stilte die ik nu ervaar.

Stilte.
Oorverdovende stilte.
Juist als we Hem zo nodig hebben, als er allerlei moeilijkheden en problemen zijn.
Als we worden belaagd, onderuit geschopt, vervolgd.
We ons in een crisissituatie bevinden, financieel, persoonlijk, zakelijk …
Juist als we Hem zo nodig hebben.
Een hemel als koper.
Waar bent U?
Stilte.
Oorverdovende stilte.

Gisteravond zaten mijn man en ik de film ‘God is not dead!’ (2) te kijken.
En de jonge vrouw, een onderwijzeres, die in deze film die de menselijke hoofdrol heeft, belandt op dát punt, bij dát gevoel, alsof God miljoenen mijlen ver weg is.
Haar opa, bij wie ze inwoont, en tegen wie zij dit zegt, spreekt vervolgens een paar woorden, die mij een totaal nieuw inzicht geven voor als God stil is.
Hij zegt: ‘Jij zou het moeten weten waarom! De leraar is altijd stil onder het proefwerk!’

'De leraar is altijd stil onder het proefwerk!’
Voor elk proefwerk spreken de meeste leerkrachten hun leerlingen nog even moed in, of geven de laatste instructies, en na het proefwerk zijn ze er ook.
Nee, ze kunnen niet direct de uitslag geven van een proefwerk, dat kost tijd.
En als de uitslag komt, bekend wordt of je het goed of minder goed hebt gedaan, dan zal de leerkracht er opnieuw voor je zijn, of met de beloning van een mooi cijfer, of met aansporingen, of opbeurende woorden.
Maar onder het proefwerk is hij stil, dan moet jij het doen, moet jij laten zien wat je geleerd hebt.
Maar hij is er wel bij, hij houdt wel toezicht!

Welk een prachtig beeld naar onze hemelse Vader!
Stilzwijgend onder de test, onder de beproeving, maar wel aanwezig!
Vooraf ons van alles geleerd, achteraf de beloning van vrede en vreugde, of de uitgestoken hand om op te richten als we gefaald hebben, met aansporingen om dicht bij Hem te blijven en verder te gaan samen met Hem, net zolang totdat …

Ik wil deze woorden bewaren in mijn hart, net als Maria belangrijke woorden in haar hart bewaarde.
Zodat, als er opnieuw een moment, een tijd is van stilte van boven, ik glimlachend omhoog kan zien en de test doorstaan, wetende dat Hij erbij is en geen moment van mijn zijde zal wijken.

De leraar is altijd stil onder het proefwerk!
Laat maar zien, Mijn kind, wat je al geleerd hebt!

Happy Homemaker Monday

Mijn 2e Happy Homemaker Monday en wat vind ik het eigenlijk ook leuk om te doen!
Mijn dank dus aan Aritha van Wonder van het Gewone  🤗 door en met wie ik dit dus af en toe (mee)doe.

💕Het weer ...
Op het moment dat ik dit schrijf, schijnt het zonnetje heerlijk en is het zeer aangenaam buiten, maar buienradar vertelt me al wel dat er regen aan komt.

💕Wat ik draag ...
Een zwart/witte broek, met een zwarte tuniek en een zwart vest.

💕Als ik naar buiten kijk ...
Is het een aardige drukte in de speelgedeelte bij ons voor, en kinderstemmetjes klinken door mijn open raam naar binnen.
En zo zie ik een kindje op de schommel, een paar op de glijbaan, een jongetje heel druk in de weer met een grote dode tak van een boom in het zand, waar hij eerst een diep gat had gegraven, en een klein meisje op een fietsje.

💕Op dit moment 
Hoor ik de wind onder de deur van mijn kamertje doorgaan ...

💕Ik denk na over ...
Het stil worden, stil zijn met bidden.
Er is zoveel om voorbede voor te doen, dat er vaak niet zoveel tijd meer overblijft om stil te zijn en te luisteren, en dat houdt mij bezig, wil ik graag weer dat anders wordt, maar dan wel zonder dat het ten koste gaat van de voorbede, want de nood is groot, en de punten tot voorbede daardoor velen.

                                                   

💕Wat was het hoogtepunt van jouw week?
Het hoogstepunt van mijn week was ongetwijfeld mijn dagje met de kleinkinderen vorige week woensdag.
Ik heb ze 's morgens opgehaald en na wat buitengespeeld te hebben en een tosti bij de lunch zijn we in de auto gestapt en naar mijn dochter gereden, waarna wij vervolgens achter elkaar aan naar Austerlitz zijn gereden.
Daar dit echt de eerste keer was dat we zo'n uitje hadden, heeft deze oma flink uitgepakt en iedereen gigantisch verwend.
Hoe leuk is dat om te doen!
Die blijde snoetjes zijn de grootste beloning!

💕Ik luister naar
Todays Message - Devotional by Joni Eareckson Tada
>> 'Divine Courage'

💕Welke chillmethode ga ik gebruiken om goed voor mezelf te zorgen 
Zorgen voor rustmomenten tussen alle bezigheden door, en dat er verder niets bij komt in mijn agenda. 

💕Op het menu 
Maandag – Broodje gezond (gister zeer overvloedig te eten gekregen bij mijn broertje en schoonzusje, dus vandaag een beetje rustig aan 😊)
Dinsdag – Zuurkool stampot  
Woensdag - Bietjes, aardappeltjes en vlees
Donderdag – Macaronie
Vrijdag – Gekookte andijvie, aardappels en een balletje gehakt
Zaterdag – Brood met roerbakgroenten en ei
Zondag – Gado Gado
De volgorde kan wisselen, maar dit is zo'n beetje de planning

💕Ik lees nu:
Gods Smokkelaar van Anne van der Bijl (Aanrader!!)

💕Op mijn takenlijst voor de week 
De gewone huishoudelijke taken voor elke week en doordat het vakantie is niets extra's, want ik ga ook nog een keertje oppassen en heb ook nog een dagje kleinkinderen over de vloer.
Daarnaast deze week ook weer de maandelijkse Gebedsochtend voor de Vervolgde vrouwen.

💕In de knutselplanning:
Zelf een kaartje maken ter bemoediging voor iemand.
Dit keer heb ik wat bloemetjes en blaadjes klaarliggen die ik eerder gedroogd heb.
Als ik eraan denk, plaats ik de volgende keer er een foto van.

💕Deze blog heb ik gelezen en is blijven hangen 
>> 'Als jouw tranen de hemel raken' van Krulliesschrijfsels
Titel raakte me, en bracht herinneringen in mijn gedachten, als ook een gedicht dat ik eens geschreven heb.

💕Hoe voel ik me 
Geestelijk beter dan lichamelijk, mijn rug werkt niet zo goed mee momenteel.

💕Mijn simpele genoegens 
Met een boek in mijn stoel en een kopje koffie 📖☕  

💕Van welke muziek geniet je de laatste tijd
>> 'Find me at the feet of Jesus van Christy Nickols'

💕Rondkijken in huis 
Mijn gedenkplekje van mijn moeder 💖
Tegenover mijn bureau staan twee ladenkastjes met daarop de printer.

Op de printer de foto van mijn moeder, haar armband, een doosje met de trouwringen van mijn moeder en mijn vader, het kettinkje dat ze altijd droeg met het fotootje van mij overleden broertje, en een vlinderbroche.
De 'traan' iets achter haar foto had ik ooit voor haar gekocht naar het overlijden van onze Jacco, er staat op: 'Do not cry for me, for I am in a better place - home at last with Jesus, safe in His embrace.'

Het Willowtreebeeldje heb ik erbij gezet; 'In uw handen, Heer...'
Onder dit beeldje ligt een kleintekstkaartje waarop staat: 'Faith in God, includes faith in His timing'.
Onze tijden zijn in Zijn hand!

Naast de printer liggen haar laatste agenda, haar Bijbeltje en haar bril.

Ik mis haar, maar het is goed 💞♰💞

💕Bijbelvers 
Romeinen 15:13
'De God nu der hope vervulle u met louter vreugde en vrede in uw geloof, om overvloedig te zijn in de hoop, door de kracht des heiligen Geestes.'

Een bijzonder moment gistermorgen.
Aan het begin van de dag had ik een tekst gepak uit het 'medicijnbekertje', als ik wat later het gebedenboekje van Stormie Omartians pak voor deze dag, gaat het prcies vandaag over dezelfde tekst.
Een mooi begin van de zondag, een mooi begin van een nieuwe week!

       

💕Citaat 
'Dat is het spannende aan gehoorzaamheid', zei hij. 'Je ontdekt pas later wat God in gedachten had.'
Uit: Gods Smokkelaar
Van: Anne van der Bijl

Het Beste ...

The best thing, het beste …
Maar, wat is dat, wat is het beste?
Liefde is het beste, alleen wel de liefde zoals God het heeft bedoeld!
Want, is het vaak niet zo dat wat wij als het beste zien, dikwijls niet hetgeen is wat de Heer als het beste ziet?

Liefde is geen pleziertje,
noch een wilde droom,
of een waanzinnig verlangen.
Liefde is gericht op de ander,
en wil het beste geven
in plaats van ontvangen.

‘Hij heeft u mens, bekendgemaakt wat goed is.
En wat vraagt de Heere van u anders dan recht te doen, goedertierenheid lief te hebben en ootmoedig te wandelen met uw God.’
Micha 6:8

De Heer heeft gesproken,
ja, Hij heeft ons gezegd
wat Hij van ons verwacht.
Leef eerlijk en oprecht,
wees liefdevol en genadig,
ga nederig je weg met Hem en
weet je ondersteunt door Zijn kracht.

    >> 'Let it Be' - Tommy Walker

 N.a.v.  het stukje ‘The best thing …’ uit ‘Love is …’ – Promise Journal

Songs of Suffering: Joni Eareckson Tada

Een krachtig voorbeeld

Weer een prachtig verhaal uit de Oppepper van deze week.

'Er was daar ook een vrouw die Anna heette. Nu was ze een oude vrouw van ongeveer 84 jaar. Ze was alle dagen in de tempel. Ze diende God dag en nacht en bad zonder ophouden.'
Lukas 2:36-37

Een dominee had onder de meest regelmatige bezoekers van zijn kerk een oude vrouw opgemerkt.
Ze was er altijd, kwam altijd op de juiste tijd, en was er dan met haar hele hart bij.
Toch zei ze nooit wat en niemand wist eigenlijk wie ze was.
En dus besloot de voorganger haar eens op te zoeken.
Wie schetst zijn verbazing toen hij uitvond dat het arme vrouwtje zo doof was als een kwartel en geen enkel woord kon horen?
Door middel van een notitieblokje kon hij met haar communiceren en zijn eerste vraag was: "Waarom bent u altijd in de kerkdienst, terwijl u er niets van kunt horen?”

"O, mijnheer," antwoordde zij vol warme genegenheid, “Dit is toch zeker het huis van mijn Vader?
Ik ben er zo graag want Hij is zo blij om me daar te zien.
Hij ontmoet mij in Zijn eigen heiligdom, en in de geest kan ik deelnemen aan het gebed en de lofprijzing.
Het is waar dat ik uw woorden of die van anderen niet hoor, maar Jezus fluistert mij voortdurend van alles toe.
Ik hoor Zijn liefdevolle stem, ik voel Zijn armen om mij heen, en mijn hart is zo blij en gelukkig omdat ik Hem daar mag ontmoeten en Hem samen met u kan eren.
Ik kan nog maar weinig doen voor het koninkrijk van mijn Verlosser, maar ik kan nog steeds proberen om anderen te beïnvloeden en het goede voorbeeld te geven door de kracht van een nederig en ernstig leven.
Zelfs dit zal spoedig voorbij zijn, maar wat heb ik te verliezen?
Mijn Meester vergat ons arme zondaars niet in Zijn laatste uur van diepste lijdensweg; en zullen wij moe worden van een juk zo licht als het mijne en zou ik het opstandig afwerpen voordat mijn laatste uur gekomen is?"

De dominee was diep onder de indruk van haar oprechte en warme geloof.
Wat een krachtig voorbeeld was deze oude vrouw, die ondanks haar gebreken in de vreugde van God leefde en God zo vurig diende met haar gebeden en liefde.

Copyright >> 'ActiefOnline'

(Met toestemming overgenomen)

Happy Homemaker Monday ...

Met veel plezier lees ik iedere keer de 'Homemaker Maandag' op het Blog 'Wonder van het gewone' van Aritha.
En deze keer leek het me gewoon eens leuk om op haar uitnodiging om mee te doen in te gaan.
Helaas lukte het me gister niet meer om de blog online te zetten, dus wordt mijn Homemaker Maandag op een dinsdag geplaatst 😊
Of ik het ook iedere week ga doen, weet ik nog niet, maar het leek me in ieder geval leuk om het eens een keer te doen.

💕Het weer 
Op dit moment droog met af en toe een zonnetje; de rest van de week lijkt wisselvallig te worden met wat meer regen en af en toe een zonnetje.

💕Wat ik draag 
Vandaag draag ik een zwarte broek met een zwarte tuniek en een zwart/grijs geblokte hes met punten.

💕Als ik naar buiten kijk 
In de grote zandbak voor ons huis spelen wat kinderen heerlijk in het zand.
Een paar vaders zetten zich neer op het bankje, terwijl hun kindertjes zich bij de anderen voegen.
Ondertussen geniet ik van de bomen aan de rand van het speelveld met deze zandbak.
De één is al wat verder uitgelopen dan de andere, maar het frisse groen laat zien dat het voorjaar steeds meer haar plaats inneemt.

💕Op dit moment 
Zit ik heerlijk op mijn kamertje achter mij laptop, terwijl ons hondje in haar mandje bij de verwarming ligt te slapen.
Op de achtergrond klinkt zachtjes muziek.

💕Ik denk na over 
Hoe lastig en moeilijk het toch iedere keer weer is om steeds tegen je gevoel (en soms ook gedachten) te moeten strijden.
Strijd in mijn voelen en denken is door alles wat het afgelopen jaar gebeurd is (en gedeeltelijk nog gaande is) wel een dingetje.

💕Wat wordt het hoogtepunt van jouw week denk je 
Wat het hoogtepunt van de komende week gaat worden, zou ik niet weten, maar van de afgelopen week was het zeker het samen ‘Goede Vrijdag’ herdenken met mijn man (de gemeente waar we momenteel naar toe gaan, heeft geen dienst)
Het Woord lezen, het Avondmaal vieren en als vanouds hij achter het keyboard en dan samen zingen.

💕Ik luister naar
Eigen samengestelde playlist van Joshua Aaron.

💕Welke chillmethode ga ik gebruiken om goed voor mezelf te zorgen 
Deze week ga ik er weer eens goed voor zorgen dat er dagen leeg blijven, dus zonder afspraken en af en toe in mijn stoel bij het raam kruipen met een boek.
Al moet ik nog wel even een boek uit de stapel kiezen.
O ja,en zeker ook achter mijn laptop om te schrijven, want ook dat is iets wat mij heel veel rust geeft, en dus goed voor mij is 😊

💕Op het menu 
Maandag – Chinees (eten bij mijn schoonmoeder en die trakteert) 
Dinsdag – Boontjes, aardappels en vlees
Woensdag- Spitskoolschotel
Donderdag – Rauwe andijviestampot
Vrijdag – Bloemkool, aardappels en vlees
Zaterdag – Brood met iets lekkers erop, voor mij meestal iets met roerbakgroenten.
Zondag – Waarschijnlijk iets van spaghetti of macaronie
De volgorde kan wisselen, maar dit is zo'n beetje de planning.

💕Op mijn leesstapel 
Er ligt nog een hele stapel boeken op mij te wachten, allemaal boeken die ik nog voor mijn verjaardag vorig jaar heb gekregen, of gekocht van mijn verjaardagsgeld, en waar ik door omstandigheden pas één boek van heb gelezen, en dat was zelfs nog in de afgelopen twee weken.

💕Op mijn takenlijst voor de week 
Op dit moment kom ik alleen nog maar toe aan de vaste wekelijkse bezigheden, en is er weinig ruimte voor extra dingen, maar dat komt vast wel weer 😊
Voor nu mijn handen vol aan de dagelijkse en wekelijkse huishoudelijke klusjes.

💕In mijn knutselmand 
Een knutselmand heb ik niet; breien en haken zijn niet aan mij besteed, en borduren ben ik eigelijk mee gestopt sinds ik meer ben gaan schrijven.
Maar ik heb wel een ladekast met een aantal lades vol met allerlei soorten papier en frutsels om kaarten te maken.
En dat betekent soms in tijden niets, en soms ineens heel veel en alles er tussen, afhankelijk van verjaardagen, of als er iemand in mijn omgeving een bemoediging nodig heeft, of als ik het in mijn bol krijg om iedereen van de Bijbelstudiegroep een bemoediging te geven.

💕Deze blog heb ik gelezen en is blijven hangen 
Helaas ontbrak het me afgelopen week aan tijd om blogs te lezen, maar de blog van Aritha vandaag over Homemaker Monday en haar uitnodiging om hier aan mee te doen, heeft me wel in beweging gebracht om eens mee te doen.

💕Hoe voel ik me 
Mixed-feelings, vandaag weer een dag van strijden met gevoelens en om maar niet doen naar wat ik voel, en wat gelukkig vandaag ook lukt.
Dank U, Heer! 😊

💕Mijn simpele genoegens 
Een kopje koffie met een stukje boterkoek met spijs vanmorgen, het wandelingetje met ons hondje langs het weiland, en de kippetjes die snel hun toevlucht in de tuin zoeken.

💕Vensterbankgeluk en tuinlessen 
Ik Heb helaas geen groene vingers, en ook mijn interesse ligt niet echt bij bloemen en planten, hoewel ik er wel echt van geniet en ook niet zonder wil.
Er staan in mijn vensterbanken wel twee dezelfde planten; deze zijn al heel erg oud, en inmiddels ook een beetje hun mooie vorm kwijt geraakt, maar hij is en blijft mijn favoriet.
Ook al heel wat stekjes weggegeven, vooral één van mijn jongens is fan van deze plant.
Geen idee hoe hij heet, maar dit is hem.

   

💕Rondkijken in huis 
Hmm, ik loop door een drukke agenda vorige week en een bezoekje aan de chiropractor een beetje achter in huis, maar heb geleerd om gewoon over dingen heen te kijken en te doen wat ik kan.
Alles komt 'vanzelf' weer een keer, en als iemand er last van heeft, dan pakken ze maar een doek of stofzuiger.
(Heeft overigens nog nooit iemand gedaan, dus het zal wel meevallen)

💕Van de camera 
‘Toevallig’ vanmorgen een foto met mijn mobiel (ik heb geen fototoestel) gemaakt van een prachtige tulp (een bakje met drie bollen waar drie tulpen uitkomen) die ik van mijn dochter had gekregen vorige week.
Twee daarvan zij al mooi uitgekomen, de derde nog niet.

💕Bijbelvers 
Efeziërs 3:14-21
‘Om die reden buig ik mijn knieën voor de Vader, naar wie alle geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt, opdat Hij u geve, naar de rijkdom zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make. Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods.
Hem nu, die blijkens de kracht, welke in ons werkt, bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen, Hem zij de heerlijkheid in de gemeente en in Christus Jezus tot in alle geslachten, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Amen.'
Vorige week de hele week mee bezig geweest, en nu aan het uitwerken in Blogjes.
Zo mooi, zo door gezegend!

💕Citaat 
'Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.
De Psalmist was vol van deze blijde gedachte. Ook onze harten moeten vol zijn van deze verzekering. De eeuwigdurende, onveranderlijke genade van God geeft reden tot ononderbroken lof en dank.'
Andrew Murray

De kleine dingen van het dagelijks leven ...

Gedichten (en enkele gedachten, samenvattende woorden en/of citaten) bij het boekje >> 'Liefde tot het einde' van Susannah Spurgeon.
Hoofdstuk 14.

Psalm 139:2 

‘Gij weet mijn zitten en mijn opstaan, Gij verstaat van verre mijn gedachten.’

Overbekende woorden deze woorden uit Psalm 139, maar wat doen ze ons als we -misschien opnieuw, een moment nemen om ze te overdenken?

Wat voor effect hebben deze woorden op ons?

Voelen we ons er ongemakkelijk onder, of kunnen we ze lezen en overdenken met een blij hart?

Susannah Spurgeon zegt het zo mooi:

‘Niets dan de volle verzekerdheid van het geloof in het dierbaar bloed dat voor u op Golgotha werd gestort, kan u deze vrijmoedigheid schenken. 

Gelukkig bent u, mijn ziel, als u weet dat God door de wonden van Jezus heen op u ziet.’

‘Geheel zijt gij schoon, 

Mijn vriendin, en er is geen gebrek aan u.’

Hooglied 4:7

Hierin ligt het geheimenis van met vreugde, -zonder dat we ons ongemakkelijk voelen of in verlegenheid gebracht, deze woorden kunnen lezen.

Tegelijkertijd mogen ze een aansporing zijn om ons waakzaam te maken over hoe we ons dagelijks leven leven.

‘Mijn zitten en mijn opstaan …’

Hoe is onze houding en ons gedrag?

Thuis, op ons werk, als ‘niemand’ ons ziet, in welke omstandigheid dan ook.

‘Gij verstaat van verre mijn gedachten …’

Wat gaat er om in ons hoofd?

Hoe makkelijk brengen onze gedachten ons niet in verwarring, maken ze ons bezorgd of opstandig, zijn ze zondig en allesbehalve heilig.

Een laatste citaat van Susannah Spurgeon, omdat ik hem zo ontzettend mooi vind, maar ook opdat het tot hulp mag zijn voor een ieder, die net als ik, zo kan worstelen met zijn gedachten:

‘De God Die uw gedachten ‘van verre’ kan verstaan, heeft de kracht om ze te beteugelen. Nee, meer nog: voor dat ze u bereiken, terwijl ze nog op afstand zijn en niet onder woorden gebracht, zal Hij ze reinigen en zuiveren.’

‘Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; 

beproef mij, en ken mijn gedachten.

En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; 

en leid mij op de eeuwige weg.’

Psalm 139:23,24

Door Jezus alleen

Heer, het besef dat U

alles van mij weet,

zelfs wat ik denk,

maakt mij niet bang,

noch bezorgd, noch

brengt het mij in

verlegenheid.

Want ik weet dat U

van mij houdt

zoals ik ben;

met al mijn fouten

en al mijn gebreken,

met al mijn worstelingen

en in al mijn strijd.

Welk een gevoel van

veiligheid ligt er besloten

in dit weten.

Welk een vreugde en 

dankbaarheid omdat U

naar mij omziet met

zulk een tederheid.

Begrijpen kan ik het niet,

het is zo onvoorstelbaar

bijzonder en groots.

Laat het mij toch doen leven

tot Uw glorie en eer en 

met koninklijke 

waardigheid.

Jezus, mijn Redder en Heer,

ik dank U, want U bent het 

door Wie de Vader mij ziet;

U stierf voor mij, vergoot 

Uw bloed voor mij, en 

bekleedde mij met het kleed 

van Rechtvaardigheid.

U komt toe al mijn lof,

mijn dank en mijn eer.

U wil ik loven en prijzen,

Uw Naam grootmaken

en bezingen tot in

alle eeuwigheid.

-  Amen - 

Als een druppel genade uit de hemel ...

Gister plaatste ik een klein verhaaltje dat ik via de mail had ontvangen.

Een van de reacties daarop bracht een herinnering in mijn gedachten aan iets dat ik ooit heb gelezen en wat mij diep had geraakt.

Daar ik de gewoonte heb om wat mij raakt op of over te schrijven, ben ik opzoek gegaan, en na enig speurwerk vond ik wat ik zocht in een oude map van het ‘Secret Sister Program^*’, een bemoedigingsprogramma voor Vrouwen dat ik ooit verschillende jaren heb mogen organiseren.

Het citaat wat ik zocht, had ik gebruikt bij één van de afsluitingsavonden van het programma, en daarvoor had ik het ook een beetje uitgewerkt.

Vandaag kwam ik er achter dat het er alleen nooit van was gekomen om er een blogje aan te wijden, en dat terwijl het zo mooi is.

Dus wil ik je vandaag als nog graag meenemen naar de onschatbare waarde van vriendelijkheid en de bemoediging die daarin verborgen ligt.

Het was begin 2015 dat ik het boek ‘De erfenis van Rose’ (deel 1 van een trilogie van Kristen Heitzmann) las, en daar kwam ik dit bijzondere citaat tegen:

‘Een enkel moment van vreugde kan de dorst lessen.

Een vriendelijk gebaar, hoe klein ook, is als een druppel genade uit de hemel.’

We kennen vast allemaal wel één of meerdere momenten waarop we een onverwachte, maar broodnodige, bemoediging kregen.

Het moment dat iemand even de hand op je schouder legde, dat ene kaartje, een telefoontje, een mailtje of appje, een bosje bloemetje dat bezorgd wordt, of iemand gewoon, zomaar even, komt brengen …

Maar we kunnen het nog verder doortrekken.

Wat dacht je van een vriendelijke glimlach bij het openhouden van een deur, of zo maar even iemand vriendelijk groeten in het voorbijgaan, of met een glimlach even opstaan voor iemand – ‘Och, gaat u hier maar even zitten’, of voor laten gaan in de rij ‘Gaat u maar even voor, hoor.’

Voor de één is dit misschien vanzelfsprekender om te doen dan voor de ander, maar toch, deze kleine, vriendelijke gebaren kunnen van onschatbare waarde zijn voor iemand zonder dat je het soms door hebt, en daarom de moeite waard om je ze eigen te maken.

Toen ik het citaat echter tegenkwam drong het eigenlijk pas goed tot mij door welk een impact zelfs de kleinste bemoediging kan hebben, en het heeft mij nog meer aangemoedigd om vriendelijk te zijn naar iedereen.

Of het ook in dié tijd was dat het volgende gebeurde, dat weet ik niet meer, het zou zo kunnen, maar jaren geleden kwam ik met het uitlaten van onze Jaylinn met regelmaat een jong tienermeisje op de fiets tegen.

Ze oogde wat minder begaafd, en had een wat nors gezicht.

Ze fietste (en nog) altijd alleen; nooit heb ik haar ook met iemand op zien fietsen.

Elke keer als ik haar tegenkwam, gingen er allerlei gedachten door mij heen door haar norse gezichtje, totdat de dag kwam dat ik haar voorzichtig groette: ‘Hai!’

En vanuit het niets verscheen daar de meest mooie, prachtige, stralende lach die ik ooit op iemands gezicht heb gezien.

Tot de dag van vandaag herinner ik mij dit moment, en raakt het mij nog steeds.

En tot de dag van vandaag groeten wij elkaar als we elkaar tegenkomen.

Ik met mijn ‘hallo’, en zij mij met haar stralende gezichtje.

Een woord heb ik haar nog nooit horen zeggen, maar elke keer als ik haar nu al in de verte op de fiets zie aankomen, bemerk ik, dat er vanzelf al een glimlach op mijn gezicht komt, omdat ik weet dat op mijn ‘hallo’ haar stralende gezicht volgt.

Danielle schreef in haar reactie bij mijn vorige blogje ‘vriendelijkheid doet zoveel’.

Als we deze woorden naast het citaat houden, en alles even laten bezinken, dan denk ik dat we wel kunnen stellen dat het inderdaad heel veel meer doet.

Misschien zou het goed zijn als we ons dat eens wat meer zouden realiseren. 

Hoe anders zal het zijn als we iemand vriendelijk groeten in het voorbij gaan, beseffende dat dit kleine vriendelijke woord of gebaar, als het ware ‘een druppel genade uit de hemel’ is; een enkel moment van vreugde die misschien wel iemands dorst naar een bemoediging lest.

Misschien is ons kaartje als een pleister op een wond.

Misschien is ons telefoontje wel als een arm om iemands schouder.

Misschien is ons bloemetje als een warme deken voor een verdrietig hart.

Maar misschien gaat het nog wel verder.

Misschien is onze vriendelijke glimlach wel het enige vriendelijke gezicht dat iemand die dag ziet.

Misschien is onze vriendelijke groet wel het enige vriendelijke woord dat die dag door iemand wordt gehoord.

Misschien is de deur die we openhouden voor iemand wel het enige vriendelijke gebaar in iemands leven die dag.

‘Een enkel moment van vreugde kan de dorst lessen.

Een vriendelijk gebaar, hoe klein ook, is als een druppel genade uit de hemel.’

Heer, hoeveel mensen hunkeren

er niet naar een vriendelijk woord,

of een vriendelijk gebaar.

Nimmer was de nood zo groot,

maar zijn we ons dit wel gewaar?

Geef, Heer, dat we bij het aankleden

in de morgen, ons ook kleden 

met geduld en zachtmoedigheid.

En herinner ons ook aan nederigheid,

aan ontferming en vriendelijkheid.

Opdat wat we zeggen, of doen, 

zal zijn tot een moment van vreugde

in iemands dorstig leven.

Wilt U zo, door ons heen, druppels 

van genade uit de hemel geven.

*  >> 'Secret Sister Program'

👉 Erfenis van Rose - >> Boekinfo

Een glimlach ...

Iedere maandag ontvang een 'Oppepper' in mijn mailbox met allerlei bemoedigingen.
Een spreuk, iets om over na te denken, iets uit het archief van Spurgeon, enz., maar ook altijd met een kort verhaaltje.
Ik heb er al eens eerder wat van gedeeld, en meerdere verhalen die op mijn blog staan onder het label 'Verhalenderwijs', heb ik via 'Actief Online'.
Ook vandaag raakte het korte verhaaltje mij.
Een klein, simpel verhaaltje, en toch ...

😊   😊   😊

Een bevriende dominee vroeg me na mijn preek in zijn kerk of ik dat breed glimlachende gezin op de tweede rij in de kerkbanken had gezien.
Ik knikte van ja.
"Die zijn tot geloof gekomen door een glimlach,” zei hij toen.
“Jaren geleden was ik nieuw in deze stad en liep ik langs hun huis.
Daar speelde een klein meisje in de tuin.
Ze keek op en ik lachte naar haar.
Toen lachte ze terug en zwaaide en ik maakte een diepe buiging voor haar.
Een week later zag ik haar weer en zwaaide ze direct.
Ik lachte weer naar haar en boog opnieuw.
Ze riep haar zusje, dat toen naar buiten kwam rennen.
Ik boog ook voor haar en we lachten met zijn drieën.
Een paar weken later kwam ik hen tegen met hun moeder en nog een jongetje.
De meisjes wezen opgewonden naar me en het was duidelijk wat de bedoeling was.
Ik glimlachte vriendelijk en boog toen opnieuw.
De moeder stapte op me af en zei: “Mijn dochters hebben mij verteld dat ze zo’n vriendelijk buigende man kennen en nu zie ik dat ze gelijk hadden.
U bent dominee?”
“Ja, mevrouw.”
Ze knikte tevreden en zei toen: “Mag ik bij u in de dienst komen?”

Die dag heb ik iets geleerd over de kracht van vriendschap.
Ieder mens heeft warmte en genegenheid nodig en het kost zo verschrikkelijk weinig.”

Dwight L. Moody (1837 – 1899)

>> Oppepper (Actief Online)

Kracht in mijn ziel !

Het is donderdagmiddag als ik mij aan het voorbereiden ben voor de Gebedsochtend voor de Vervolgde Vrouwen de volgende dag.
Ik lees de verhalen door en er is één Bijbeltekst die bij het eerste verhaal gelijk in gedachten komt, en ook bij het tweede verhaal is dezelfde tekst zo van toepassing, dat het voelt als een soort van bevestiging, dat dit een Woord is, dat ik ter bemoediging mag delen met mijn (inmiddels) vriendinnen.
Wat het een extra dimensie geeft, is het feit dat het voor mij een heel persoonlijke bemoediging is.
Een bemoediging die ik vorig jaar van de Heer heb ontvangen, en mij zo heeft geraakt, dat dit vers steeds opnieuw, vooral als het heel moeilijk is (-en ons leven staat nog aardig op z’n kop) in mijn gedachten komt.

Psalm 138:3 
'Ten dage dat ik riep, hebt Gij mij geantwoord, Gij hebt mij bemoedigd met kracht in mijn ziel.’

Het bijzondere was, dat dit vers -dat uit mijn medicijnbekertje* kwam, volgde op Jesaja 54:10, de tekst die ik die dag als eerste kreeg.
‘Want bergen mogen wijken en heuvelen wankelen, maar mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en mijn vredesverbond zal niet wankelen, zegt uw Ontfermer, de Here.’
Deze woorden uit Jesaja zijn al vele jaren tot een enorme bemoediging voor mij; hoe vaak ik ze ook lees, of onder ogen krijg, steeds opnieuw word mijn hart er door geraakt en geven ze kracht te midden van alle stormen.
Als dan ’s middags Psalm 138:3 voor mij ligt, haken de woorden ‘Gij hebt mij bemoedigd met kracht in mijn ziel’ zich in mijn hart vast.
‘Ja Heer, U hebt mij bemoedigd met kracht in mijn ziel’; te midden van elke storm bent U bij mij, hoort U mij, houdt Uw liefde mij staande! Ja, te midden van elke storm ontfermt U Zich over mij zoals een vader zich ontfermt over zijn kind.’

Als ik dan lees in het verhaal hoe deze vervolgde vrouw en haar man nieuwe kracht vonden in de Bijbel, zich vastklampen aan Zijn woorden, -‘er zal vervolging zijn, maar zie, Christus heeft de wereld overwonnen, dus ik ben nergens bang voor; ik en mijn familie zullen de Christus blijven dienen, wat er ook gebeurt’.
En in het volgende verhaal hoe deze vrouw ‘leerde volharden in het geloof door de Bijbel; leerde te wachten op de Heer, zoals Hanna wachtte op de Heer om een kind te krijgen; en vasthoudt aan het feit dat wie volhardt, gezegend zal worden’, dan bevestigen ook deze verhalen de waarheid van Gods Woord, dat Hij het is Die ons bemoedigd met kracht in onze ziel.
En niet alleen deze vrouwen, niet alleen mij, maar ook mijn (Gebeds)vriendinnen, en ik hoop en bid ook jou!

Lees Zijn Woord, onthoudend dat deze God Dezelfde is, toen en nu!
Welke stormen er ook mogen woeden in ons leven, hoe hard we ook worden heen en weer geschud; hoe zeer de grond soms onder onze voeten weg lijkt te zakken: Gods goedertierenheid zal van ons niet wijken, noch Zijn vredesverbond wankelen!
Hij bemoedigd ons keer op keer met kracht in onze ziel!

Voor nu zijn zelfs deze woorden ‘Gij hebt mij bemoedigd met kracht in mijn ziel’ voldoende om mij er steeds opnieuw aan te herinneren dat Zijn eeuwige armen onder mij zijn en dat mijn leven met Christus in God verborgen is.
Alleen al door het lezen van deze paar woorden word ik steeds opnieuw bemoedigd en ervaar ik kracht in mijn ziel.

Als ik dan ’s avonds mijn laatste tekst voor die dag uit het bekertje neem, word ik helemaal stil.
‘Gij maakt mij het pad des levens bekend; overvloed van vreugde is bij uw aangezicht, liefelijkheid is in uw rechterhand, voor eeuwig.’
Psalm 16:11

Voortgaan van kracht tot kracht!
Gelovend en vertrouwend.
Dicht bij Hem blijvend om te kunnen delen in Zijn vreugde, om Zijn gunstbewijzen, die iedere dag weer nieuw zijn, te kunnen ontvangen.
Voor altijd.

Moge de Heere een ieder zegenen en bemoedigen met kracht in zijn ziel, om voort te gaan in geloof en vertrouwen tot Hij terugkomt of ons thuishaalt.

Het pad des Levens,
van geloof en vertrouwen,
tot we voor eeuwig
bij Hem zullen zijn.

Overvloed van vreugde,
door het verblijven dicht
bij Hem; ontvangend Zijn
troost ook in dagen van pijn.

Liefde, rust en tederheid,
vriendelijkheid, als
ook zachtmoedigheid
zijn immers in Zijn hand.

Zo versterkt Hij ons
met kracht in onze ziel,
tot we komen in ons
eeuwig Vaderland.

 

* >> Voortgaan van kracht tot kracht 

Licht in de duisternis

 

Er is weer een nieuwe 'Bemoediging voor de Nacht'.
>> 'Licht in de duisternis' n.a.v. Psalm 139:12

Welterusten en slaap lekker straks!

Een liefdevolle groet,
Rita 

Gevangen in Zijn liefde - aanvulling

Met dat ik net iets aan het nakijken ben met oog op een schrijfsel op mijn andere blog 'Quality Time', kom ik er achter dat ik vorig jaar op dat Blog over precies hetzelfde onderwerp geschreven heb.
Vanuit precies hetzelfde hoofdstuk, met precies dezelfde titel, maar qua inhoudt totaal verschillend.
Als ik naar dit vorige blogje kijk en naar dat blogje op 'Quality Time' dan word ik heel stil, want het laat mij zien welk een wonderbare, grote en liefdevolle God wij hebben.
Eerst de liefde van Christus leren kennen, dan pas de openbaring van wat het voor mij persoonlijk, in mijn persoonlijke leven, inhoudt.
Je kunt dit blogje >> HIER << lezen.

Verlangen.

Verlangend zoeken met heel je hart.

Verlangend te ontvangen in je hart.

Wandelen.

Wandelend op weg gaan.

Wandelend, om te kunnen zien.

Openstaan.

Openstaan voor Zijn leiding.

Openstaan om te willen leren.

Ontvangen.

Ontvangen vanuit diep verlangen.

Ontvangen om door te geven.

Zegen.

Gezegend worden.

Gezegend om tot zegen te zijn.

Gevangen in Zijn liefde ...

O, welk een voorrecht en welk een vreugde is het, om in de stilte van elke morgen, met U samen te mogen zijn.
Welk een rijkdom dat dit mogelijk is, dat ik daarvoor de tijd heb, als ook de ruimte en de vrijheid.
Nee, niet iedere morgen geeft dezelfde blijdschap en vreugde als die vandaag mijn deel zijn, niet iedere dag geeft hetzelfde gevoel van verbonden zijn, maar één ding is duidelijk, dat er voor alles een tijd en een plaats is, en dat alles wat er gebeurt wel eens naar zo’n speciaal moment, kan leiden.

‘Gelijk de Vader Mij heeft liefgehad,

heb Ik ook u lief; blijf in Mijn liefde.’

Joh. 15:9

Vanmorgen nam Murray mij mee naar de liefde van Christus voor ons.
Hij wees erop hoe in omgang tussen vrienden en relaties alles afhangt van hun liefde voor elkaar.
Wat voor waarde heeft rijkdom nog als er geen liefde is tussen man en vrouw, of ouders en kinderen?
En als het gaat om onze godsdienst, welke waarde heeft ons werk en onze kennis van de Heer als de kennis en de ervaring van Christus’ liefde ontbreekt?

Murray wijst op wat de Here Jezus heeft gezegd, dat Hij ons liefheeft met de liefde waarmee de Vader Hem heeft liefgehad, en hij beschrijft deze liefde als een‘Goddelijke, altijddurende, wonderbare liefde.
En dat de Here Jezus ernaar smacht dat deze liefde in ons zal blijven en in ons zal werken, opdat we hierin dag aan dag mogen blijven.
Hij moedigt ons dan ook aan om over deze woorden na te denken en ze te laten bezinken in ons hart totdat we ons zullen realiseren dat bemind worden door de Here Jezus het grootste geluk is in ons leven.
En hij eindigt de overdenking voor vandaag met de volgende woorden:

‘Zijn liefde voor ons is onuitsprekelijk.

Hij zal me in Zijn liefde gevangen houden.’

Het is dit allerlaatste zinnetje dat blijft hangen, en dat mij tot in het diepst van mijn wezen raakt.
Het zijn deze woorden die mij terugbrengen bij het moment dat ik even alleen thuis was, en er helemaal doorheen zat door de vele jaren vol zorgen, wanhoop, pijn en verdriet, en omdat het maar doorging en doorging; het één het ander opvolgde en het maar niet ophield.
Een moment, dat alles in mij zo wanhopig en opgebrand was, dat ik op het punt stond om het hele geloof maar los te laten.
Waar was die God van liefde?
Waarom hielden al die problemen en zorgen maar niet op?
Waarom moesten mijn kinderen zo lijden?
Waarom liggen we als gezin constant onder vuur?
Waarom deed Hij er niets aan?
Waarom …?
En toen kwam die vraag in mij op: ‘Wil ik nog wel geloven in deze God?’
Wil ik nog wel iets met het geloof?
Wat heb ik er nog aan, wat levert het nog op, wat …?

Maar met het nadenken over deze dingen, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden, kwam ook het volgende besef: zonder Hem, zonder geloof in Hem en in Zijn Woord, is mijn leven leeg en houdt de zin van het leven op.
En de diepte van de inhoud van de woorden ‘leeg en zinloos’ kwamen zo op me af, dat ik geen andere keuze had dan knielen om opnieuw mijn leven in Zijn handen te leggen en te bidden of Hij mij wilde helpen, omdat ik niet meer wist hoe ik verder moest.
Ik wist niet meer hoe ik verder moest met Hem, maar nog minder hoe zonder Hem.
En dat heeft Hij gedaan!
Nee, alles was nog precies hetzelfde als daarvoor, er was niets veranderd aan onze omstandigheden, maar in mij was een sprankje van licht gekomen, een sprankje nieuwe hoop, en Zijn Woord deed de rest.

Ik had er toen, als ook tot vandaag de dag geen ‘verklaring’ voor hoe het toch kon, dat mijn leven zo met Hem was verweven; dat ik altijd, ja, van kleins af aan, altijd dat gevoel heb gehad dat Hij er was, dat ik Hem toebehoorde, en dat ik niet zonder Hem kan, hoe dan ook.
Onlosmakend met elkaar verbonden.
En dat ook op dat cruciale moment, ik ook toen niet kon besluiten om mijn weg zonder Hem verder te gaan.
En vandaag, als ik de woorden ‘Hij zal me in Zijn liefde gevangen houden’ lees, is daar het antwoord, de ‘verklaring’, de 'openbaring' van iets dat me vaker heeft beziggehouden: 'Zijn liefde hield mij gevangen!'

Dat was, en is, het geheim van blijven in Zijn liefde!
Zo met Hem verweven zijn, zo aan Hem verknocht zijn, zo vastzitten aan Zijn liefde, dat je niet meer zonder kunt.
Welk een Goddelijke openbaring!
Ik kan het niet anders zien dan zo.
Immers, vorig jaar heb ik ditzelfde Dagboek gebruikt, hetzelfde gelezen, maar de woorden bleven in het licht van vanmorgen, gesloten woorden.

Ik pak mijn schrift van vorig jaar er nog even bij om te lezen wat ik toen heb geschreven, maar al wat ik lees, is een groot verlangen naar deze liefde, naar daarin gevangen te mogen zijn, daarmee doorstroomt willen worden.
Naar een hoofd dat leeg mag zijn, zonder allerlei beslommeringen, en naar gedachten gevuld met Zijn woorden en liefde.
Een verlangen naar leven vanuit Zijn liefde en kracht, een leven, waarin Hij de Bron is die opwelt en stroomt tot overlopen toe.
‘Neem mijn leven laat het Heer, toegewijd zijn aan Uw eer!’

Gesloten woorden; de waarheid nog bedekt.
En vandaag de openbaring van het geheim: Hij houdt mij in Zijn liefde gevangen!
De woorden uit Romeinen 5:5 (heb even opgezocht waar het precies staat)’komen in mijn gedachte:
‘En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.'
In Zijn liefde gevangen!
En ik, ik kan Hem liefhebben omdat Hij mij eerst heeft liefgehad!  (1 Joh. 4:19)

Nog steeds is ons leven zwaar met veel pijn en verdriet.
Maar als ik terugkijk naar wat geweest is en naar wat de Heer vandaag heeft gegeven, dan kan ik alleen maar de conclusie trekken, dat ik de diepte van de woorden ‘in Zijn liefde gevangen’ nooit had echt kunnen begrijpen als niet gebeurd was, wat gebeurd is.
En waarschijnlijk ook nooit de groei in het besef van de diepte van Zijn Goddelijke, altijddurende, wonderbare liefde voor mij, waarvan ik hoop dat dit alleen maar meer mag worden.

O, hoe onuitsprekelijk heerlijk is het
om door U te worden bemind.
Niet alleen te weten, maar ook te ervaren,
dat ik ben, en altijd zal zijn: Uw geliefde kind.
Dat, hoe zwaar het leven soms ook is,
met alle moeiten, zorgen, verdriet en pijn,
daar ook altijd de onuitsprekelijke vreugde is in
het weten dat ik in Uw liefde gevangen mag zijn.