zaterdag 28 februari 2015

Dag 11 - Dienen ...

Als ziekte ons leven binnenkomt …
… en ze begon voor hen te zorgen.
Marcus 1:31


Schijnbaar heeft ze geen tijd nodig om even bij te komen, want ze gaat gelijk aan de slag om voor hen te zorgen.
Maar, zoals ik gister al zei, als Jezus iets doet, doet Hij het goed.

Zorgen is dienen.
Dienen, misschien ook wel uit vreugdevolle dankbaarheid, om wat Jezus voor haar heeft gedaan.
Misschien ook wel uit liefde, omdat ze Hem heeft lief gekregen.

Jezus kwam niet om gediend te worden, maar om te dienen; Zijn gehele leven op aarde was een leven in teken van dienstbaarheid.
En Zijn lijden en sterven was de ultieme vorm van dienstbaarheid.
Hij gaf Zijn leven opdat wij zouden leven.













‘Lijdenstijd is dienstbaarheid’ zegt het boekje, ‘wie dient, wandelt in het spoor van Jezus.
Hoe dienstbaar ben ik?
Hoe ver ben ik bereid te gaan in mijn dienstbaarheid?
En wat ligt ten grondslag aan mijn dienen?
Plicht of dankbaarheid?
Omdat het hoort of liefde?

Wandel ik in het spoor van Jezus?


Je kunt lezen over de schoonmoeder van Petrus (toen nog Simon) in:
>> Mattheüs 8:14-17
>> Marcus 1:29-35
>> Lucas 4:38-40

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

vrijdag 27 februari 2015

Dag 10 - Als Hij ons aanraakt ...

Als ziekte ons leven binnenkomt …
Hij ging naar haar toe, pakte haar hand vast en hielp haar overeind. 
Toen verliet de koorts haar …
Marcus 1:31


Hij steekt Zijn hand uit.
Hij grijpt haar hand vast.
Hij helpt haar overeind.
Ze is genezen.
Als Hij iets doet, doet Hij het goed!


Een doorboorde hand 
is naar je uitgestoken.
Het maakt Hem niet uit wie je bent
of wat je ook hebt gedaan.
Zie toch de liefde in Zijn ogen,
voor jou, voor mij;
voor ons is Hij de weg 
van lijden gegaan.

‘Geloven begint waar het begrijpen stopt.’*

Een doorboorde hand
is naar ons uitgestoken;
verlangend om onze hand te pakken,
ons te redden en te bevrijden.
Opdat wij zullen leven
gaf Hij het Zijne
en doorstond Hij 
al het lijden.

‘Geloven begint waar het begrijpen stopt.’

Een doorboorde hand 
is naar ons uitgestoken.
Zo onbegrijpelijk
maar waar.
Pak Zijn hand,
voel Zijn aanraking,
merk de verandering.
Geloof,  en ervaar.


Geloven begint waar het begrijpen stopt.
Wordt stil, en hoor hoe Hij aan de deur van je hart klopt.















Je kunt lezen over de schoonmoeder van Petrus (toen nog Simon) in:
>> Mattheüs 8:14-17
>> Marcus 1:29-35
>> Lucas 4:38-40

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

* Citaat boekje

donderdag 26 februari 2015

Dag 9 - Spreken met ...

Als ziekte ons leven binnenkomt …
… en ze spraken met Jezus over haar.
Marcus 1:30


Vandaag gaan mijn gedachten een heel andere kant op dan het boekje.
Neemt de schrijfster van het boekje ons mee naar schoonfamilie, naar het feit dat het vijfde gebod ook voor je schoonouders telt; naar liefde en betrokkenheid en dat we bij Jezus moeten zijn als er juist op dit gebied problemen zijn, mijn gedachten gaan juist naar gebed.

Ze spraken met Jezus over haar!

Jezus, die door Zijn volbrachte werk de toegang tot de Vader heeft vrijgemaakt.
Door wie wij met vrijmoedigheid mogen naderen tot de troon van genade.

Brengt bewogenheid, of het nu over onze familie is of iemand die we niet of nauwelijks kennen, ons er toe om naar Jezus te gaan, naar de Vader, om met Hem te spreken over …?
Hoeveel andere wegen gaan wij voordat we naar Hem toe gaan om met Hem te spreken?
Of is ons hart wel bewogen en betrokken, maar ontneemt de drukte van onze dagelijkse bezigheden en beslommeringen ons de tijd om naar Hem toe te gaan; voor de ander, of onszelf ...?

De toegang is vrij
Jezus wacht …
De Vader wacht …













Ze spraken met U, Heer Jezus, over haar
en geven ons daarmee het voorbeeld
wat de beste weg is om te bewandelen.
Stil worden, U opzoeken, met U spreken,
en vanuit een bewogen en betrokken hart
voor de ander in actie komen en handelen.

Spreken met U,
alles met U delen,
vreugde en verdriet.
De weg is open,
de toegang vrij,
Uw stem klinkt:
‘Vergeet Mij niet!’


Je kunt lezen over de schoonmoeder van Petrus (toen nog Simon) in:
>> Mattheüs 8:14-17
>> Marcus 1:29-35
>> Lucas 4:38-40

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

woensdag 25 februari 2015

Dag 8. Op zich genomen ...

Als ziekte ons leven binnenkomt …
Simons schoonmoeder lag met koorts in bed … 
Marcus 1:30


Ziek, te ziek om overeind te komen, te ziek om ook maar iets te kunnen doen.
Ik weet niet of  zoals het boekje zegt zij de dood in de ogen kijkt,  maar ze was duidelijk goed ziek, want ze lag op bed en had hoge koorts.

Met de zonde is niet alleen de dood ons leven binnengekomen, maar ook ziekte en oneindig veel leed.
En toch ...

‘Voorwaar, onze ziekten heeft Hij op Zich genomen, ons leed heeft Hij gedragen.
Wij hielden Hem echter voor een geplaagde, door God geslagen en verdrukt.
Maar  Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld.
De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen  is er voor ons genezing gekomen.’
Jesaja 53:4,5



Guy Penrod - By His Wounds 


Vals beschuldigd,
bespot en geslagen.
Met doornen gekroond,
het kruis gedragen.

Handen en voeten
met spijkers doorboord.
Het is volbracht!
Zijn laatste woord.

Alles heeft Hij
op Zich genomen,
opdat Zijn vrede ons
zal door stromen.













Je kunt lezen over de schoonmoeder van Petrus (toen nog Simon) in:
>> Mattheüs 8:14-17
>> Marcus 1:29-35
>> Lucas 4:38-40

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

dinsdag 24 februari 2015

Draadje(s)

Als ik bezig ben met mijn voorbereidingen voor onze maandelijkse VrouwenBijbelstudieochtend aanstaande maandag, kom ik iets tegen dat me doet stoppen en tot nadenken brengt.
Ons boekje* gaat over onze identiteit en daar gaat het volgende citaat ook over.

‘Elk persoon in ons leven heeft de mogelijkheid om een draadje in het tapijt te weven.
Een draadje dat alles in de war brengt of het geheel juist mooier maakt.’

Terwijl ik zat na te denken over de vele draadjes die in mijn leven geweven zijn en alles in de war hebben gebracht, besefte ik in één klap dat ik ook een persoon ben die bij anderen draadjes weeft in hun tapijt.
De ene keer maakt het misschien alles juist mooier, maar er zullen ook heel wat keren zijn geweest dat alles in de war werd gebracht.
Hoewel de studie gaat over onze identiteit, dringt de diepe verantwoordelijkheid van mijn houding, gedrag en woorden intens tot mij door.


'O, Heer, laat mij toch de draadjes die ik weef in het leven van een ander, het geheel juist mooier maken en niet in de war!
En vergeef mij waar ik reeds draadjes geweven heb die de boel in de war maakten; maakt U het alstublieft weer mooi!

In Jezus' Naam.

- Amen -


*Jouw identiteit Gods zelfportret
Van: Diane Fink
Zie: >> Boekinfo

Dag 7. Dochter, zoon, Ik zeg je: Sta op!

‘Vandaag sta ik stil bij hen die rouwen.’*
Haar levensadem keerde terug …
Lucas 8:55


Hij pakt haar hand en spreekt: talitha koem - meisje, Ik zeg je: sta op!
Ze opent haar ogen, springt van haar bed en valt in de armen van haar vader en moeder.

Ongekende vreugde.
Intense dankbaarheid.
Wat dood was, leeft!


Een doorboorde hand
is uitgestoken,
verlangend om
tot leven te wekken.
Zijn stem klinkt:
Dochter, zoon, sta op!
Grote vreugde doorstroomt
de hemelse vertrekken.













Rouw verandert in vreugde.
De hemel viert feest.
Wat dood was leeft!


Het verhaal van het dochtertje van Jaïrus kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18,19; 23-26
>> Marcus 5:21-24; 35-43
>> Lucas 8:40-42; 49-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
* Citaat Boekje

maandag 23 februari 2015

Dag 6. Voorgegaan

‘Vandaag sta ik stil bij hen die rouwen.’*
‘Uw dochter is gestorven.’
Lucas 8:49


Niets grijpt meer in, hakt er meer in, dan het verlies van een kind.
Een stuk van jezelf sterft mee.
Alsof je hart uit je lijf wordt gerukt.
Nooit, nee, nooit zul je meer dezelfde zijn.
Nooit, nee nooit, zal iets ooit weer hetzelfde zijn.

‘De dood is geen geringe vijand.’*

Boven in de hemel
ziet een Vader naar Zijn Zoon.
Zijn hart is vol pijn en verdriet;
leeg is de plaats naast Zijn troon.

Wie zal ooit kennen
de pijn van Zijn hart;
Hij, die Zijn enige Zoon
om ons te redden
aan de dood overgaf.

Twijfel je nu nog of Hij
ook maar weet heeft
van jouw verdriet en pijn,
als je staat aan de rand
van een graf?

‘De dood is geen geringe vijand.’*

Jezus zegt: ‘Wees niet bang!’
Wees niet bang, geloof, zij zal gered worden!

Jezus zegt het ook tegen ons, tegen jou en mij:
‘Wees niet bang, geloof, en je zult gered worden.













Geloof, geloof in Mij,
Ik ben de dood ingegaan.
Wees maar niet bang, weet,
Ik ben ook daarin voorgegaan.

Hoe je ziel nu ook door angst
en vrees worden doorboord,
door Mij heeft de dood
nimmermeer het laatste woord.

Vertrouw je leven aan Mij toe,
leg het in mijn hand.
Wees niet bang, laat Mij je leiden
naar het ‘Beloofde Land’.



Het verhaal van het dochtertje van Jaïrus kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18,19; 23-26
>> Marcus 5:21-24; 35-43
>> Lucas 8:40-42; 49-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
* Citaat boekje

zondag 22 februari 2015

Dag 5. Rouw en troost

‘Vandaag sta ik stil bij hen die rouwen.’*
… een dochter van ongeveer twaalf jaar oud …
Lucas 8:42


12 jaar oud.
Eigenlijk zou ze nog een heel leven voor zich moeten hebben.
Een onbezorgde jeugd met dromen en toekomstplannen.
Maar ziekte kruist haar leven en zo jong als ze is, neemt de dood haar mee; achterlatende zij die haar zo liefhebben.

‘De dood grijnst in vol ornaat.
De droeve slotsom van de zonde.’*


Die vrucht, och,
daar gaat het niet echt om,
het had net zo goed
iets anders kunnen zijn.
Iets echter triggerde de mens
en bracht hem
tot ongehoorzaamheid
om als God te willen zijn.

Het leven, dat eens
zo mooi was en goed,
is voorbij  en de dood
heeft zijn intrede gedaan.
Moeiten en zorgen,
pijn en verdriet,
maken voortaan deel uit
van ons menselijk bestaan.

Vele tranen worden nu
dagelijks vergoten,
door hen die in diepe rouw
gedompeld zijn.
Verlies van dierbaren,
van wat we hadden,
om wat was, en nooit meer
hetzelfde zal zijn …


Als ik vandaag stil sta bij hen die rouwen, gaan mijn gedachten ook naar hen die rouwen om gezondheid die verloren is gegaan en menselijkerwijs gesproken niet meer terug zal keren.
Rouw door of om verbroken relaties.
Rouw door of om verlies van vriendschappen.
Rouw door of om verlies van een baan.
Rouw door ...
Rouw om …
Rouw om alles wat is geweest en nooit meer zal zijn.













Maar de dood heeft niet
het laatste woord,
noch staan we alleen
in ons verdriet.
Er is een Trooster
aan ons gegeven;
Iemand die meevoelt
en elke nood ziet.

Die onze tranen
in een fles vergaart;
Die zelfs beloofd heeft
ze eens te drogen.
Er is Iemand wiens hart
volledig naar ons uitgaat,
Die zo van ons houdt
en diep met ons is bewogen.

Je bent niet alleen!


Het verhaal van het dochtertje van Jaïrus kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18,19; 23-26
>> Marcus 5:21-24; 35-43
>> Lucas 8:40-42; 49-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
* Citaat boekje

zaterdag 21 februari 2015

Dag 4. In ere hersteld

Door de ogen van de bloedvloeiende vrouw.
Hij zei tegen haar: Heb goede moed, dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede!
Lucas 8:48


Dochter!
Hij noemt mij: dochter!

Hoe lang zal het geleden zijn dat er iemand een vriendelijk woord tegen haar sprak?
Hoe lang hunkert zij al naar wat aandacht?
En dan nu niet alleen vriendelijke woorden, woorden die haar moed in spreken en opbeuren, maar die haar als het ware zelfs liefkozen.
Dochter!

Haar onreinheid werd Zijn onreinheid, en Zijn kracht werd haar kracht.
Haar wanhoop werd hoop, haar vertwijfeling geloof.
Haar geloof werd haar redding en maakte haar Zijn dochter.

Al wie gelooft in Hem, is Zijn zoon of dochter!













‘Mijn dochter (Mijn zoon),
je geloof heeft je behouden;
heb goede moed
en ga in vrede heen!
Je hebt nieuwe hoop
en een nieuwe toekomst
ligt voor je open;
je bent nimmermeer alleen.'


Het verhaal van de bloedvloeiende vrouw kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18-26
>> Marcus 5:25-34
>> Lucas 8:40-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

vrijdag 20 februari 2015

Dag 3. Genezen, gered ...

Door de ogen van de bloedvloeiende vrouw.
… Ik heb kracht uit Me voelen wegstromen.
Lucas 8:46


Wat heeft ze nog te verliezen?
Ze moet door de mensenmassa heen om bij Hem te komen …
Wat heeft ze te winnen?
Aanraken, alleen de zoom van Zijn kleed …

Citaat:
Hoop,  geboren uit wanhoop.
Geloof, geboren uit vertwijfeling.














Ze werkt zich door de menigte en haar hand
raakt aan de zoom van Zijn kleed.
Zijn kracht doorstroomt haar,
genezing wordt haar deel;
licht breekt door in haar donkere bestaan;
ze heeft weer uitzicht na zoveel leed.

‘Wie, wie heeft Mij aangeraakt?’
De ogen van de Man gaan zoekend rond.
Kracht was van Hem uitgegaan
bij de aanraking van een vrouw
met een uit vertwijfeling geboren geloof,
maar waardoor zij wel genezing vond.

Zijn kracht werd haar kracht,
haar onreinheid nam Hij aan.
Maar nog even, dan hangt Hij te bloeden
aan het kruis op Golgotha en zal
de onreinheid van de gehele wereld
Hem de dood in doen gaan.

Jezus, 
Hij gaf Zijn leven in ruil
voor dat van jou en mij.
Daarvoor kwam Hij,
ja, kwam Hij heel speciaal.
Zijn lijden en sterven maakt ons zo
van zonden voor eeuwig vrij.

Dank U wel, Heer Jezus, voor Uw lijden,
dank U wel, dat U stierf voor mij.
Dank U wel, voor Uw liefde en genade,
door Uw vergoten bloed ben ik gered en vrij.


Het verhaal van de bloedvloeiende vrouw kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18-26
>> Marcus 5:25-34
>> Lucas 8:40-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

donderdag 19 februari 2015

Dag 2. Verschoppeling(en)

Door de ogen van de bloedvloeiende vrouw
 … naderde Hem van achteren …
Lucas 8:44


Jaren heb ik dit gedeelte gelezen zonder de diepte te beseffen wat het voor deze vrouw moet hebben betekent om al twaalf jaar aan bloedverlies lijden, tot dat ene moment dat er over gepreekt werd en mij duidelijk werd wat het inhield.

Twaalf jaar bloedverlies, en daarmee ook al twaalf jaar onrein …

Leviticus 15:25-31
Wanneer een vrouw buiten haar menstruatie langdurige bloedingen heeft, of wanneer zij langer ongesteld is dan normaal, dan is zij al die tijd onrein, net als tijdens de menstruatie.
Waar zij in die tijd ook maar op ligt of zit, het is onrein, net als tijdens de menstruatie.
Wanneer iemand zo’n voorwerp aanraakt, is hij onrein; hij moet zijn kleren wassen en een bad nemen, maar tot de avond blijft hij onrein.

Wanneer de vrouw van haar kwaal is genezen en weer in het reine wil komen met de Heer, moet zij zeven dagen wachten; hierna zal zij rein zijn.
Op de achtste dag zal zij twee tortelduiven of twee gewone duiven naar de priester brengen, bij de ingang van de ontmoetingstent.
dan zal de priester de ene duif opdragen als offer voor de zonde en de andere als brandoffer.
Zo zal de priester alles in het reine brengen tussen de genezen vrouw en de Heer.

Zo gaf de Heer aan Mozes en Aäron de opdracht om de Israëlieten voor onreinheid  te waarschuwen.
Want het zou hun dood betekenen, wanneer zij in onreine toestand naar de tent van de Heer zouden gaan, midden in het tentenkamp.


Onrein!
Alles wat ze maar aanraakte …
Onrein!
Alles waar ze maar op zat of lag …
Onrein!
Ook iedereen, die ook maar iets aanraakte wat zij had aangeraakt …
Onrein!
Onrein!

Geen aanraking!
Geen liefkozing!
Geen man!
Geen kinderen!
Geen warmte en geborgenheid!
Mensen die met een boog om je heen lopen!
Gemeden!
Buitengesloten!
Geen toegang tot de tempel!
Eenzaam en alleen!
Schuw!
Misschien ook wel verbitterd en verhard.
Een outcast.
Wie geeft nog om haar?













In diepe eenzaamheid gaat zij haar weg.
Schuw  en schichtig ziet ze om zich heen.
Niemand mag haar aanraken;
onrein, onrein, onrein!
Bij een ieder die zij tegenkomt,
kruipt ze moedeloos en verdrietig ineen.

Alles, alles heeft ze geprobeerd.
Berooid is ze achtergebleven.
Niemand die haar nog helpen kan;
voorbij, geen geld, geen hulp!
Niemand ziet meer haar verdriet,
of de zinloosheid van haar leven.

En nu is daar die Man die wonderen doet.
De één na de ander wordt door Hem genezen!
Zou ze? Ach, wat heeft ze te verliezen?
Nieuwe hoop ontluikt!
Stilletjes nadert ze Hem van achteren,
angstig als ze is om opnieuw te worden afgewezen,


Er is er Eén Die oog heeft voor alles wat verloren is;
Die oog heeft voor de outcasts en verschoppelingen.
Er is er Eén, Die verder ziet dan wat ogen zien.
Er is er Eén, Die kwam juist voor de geringe.

Er is er Eén, Die niets liever wil dan dat mijn hart
geraakt wordt zoals dat van Hem voor dat
wat verloren is, verstoten, zwak of geschaad;
die als Hij, de noodkreet hoort van een wanhopig stem.


Het verhaal van de bloedvloeiende vrouw kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18-26
>> Marcus 5:25-34
>> Lucas 8:40-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

woensdag 18 februari 2015

Dag 1. Hoop

Door de ogen van de bloedvloeiende vrouw
Een vrouw die al 12 jaar aan bloedverlies leed ,,,
Lucas 8:43


Er klinkt een stille schreeuw
die door geen mens wordt gehoord.
Een schreeuw vol pijn door jaren
van eenzaamheid; door ziekte onrein.
Een stille schreeuw om wat 12 jaar bloeden
met haar en haar leven heeft gedaan.
En nu, verwachting, hoop en geloof,
dat slechts één aanraking genoeg zal zijn.


Hoop

Wat heeft ze nog te verliezen?
Al haar geld was op.
Haar leven was een lijdensweg.
Bij elke dokter was ze geweest.
Niemand haar kon helpen.
Of toch wel?



Een Man wandelt
door de straten.
Bewogenheid en liefde
tekenen Zijn gezicht.
Eén woord van Zijn mond,
één aanraking van Zijn hand,
één blik naar omhoog;
een wonder wordt verricht.

Nieuwe hoop.
Een nieuwe toekomst.
Een nieuw vooruitzicht.
Zowel voor deze vrouw,
als voor een ieder wiens hart
op deze Man is gericht.

Een Man wandelt
door de straten.
Hij heeft oog voor alles wat
gebroken is, en ontwricht.
Hij geeft hoop voor
een nieuwe toekomst die
door Zijn liefde en genade
voor ons openligt.


Het verhaal van de bloedvloeiende vrouw kun je vinden in:
>> Mattheüs 9:18-26
>> Marcus 5:25-34
>> Lucas 8:40-56

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

Bloed ...

Als er op de pagina naast Dag 1 van 'Vrouwen rond het Kruis' een gedichtje staat over het bloed van 'de vrouw die altijd bloedde', brengt het mij bij het bloed van de offerdieren en van onze Heiland.
Sinds enige tijd ben ik weer eens voor in de Bijbel begonnen met het lezen, en ik kan me er nauwelijks een voorstelling maken van hoe het toch geweest moet zijn om al die dieren te offeren.
Als ik het Bijbelboek Leviticus lees over de offers die moeten worden gebracht en hoe dit gedaan moet worden, krimp ik bijna ineen als ik in gedachten als het ware het geschreeuw hoor van alle dieren die wachten om geofferd te worden en in gedachten zie ik hun bloed vloeien en vloeien en vloeien, en steeds weer, en weer, en weer, en weer ...
Nooit genoeg.
Nooit voldoende.
Nooit afdoende.
Totdat ...

Totdat de Mensenzoon kwam en Het Offerlam werd.
Dit Offer was genoeg!
Dit was voldoende!
Dit was afdoende!

Maar hoe ingrijpend was dit wel niet?
Hoe groot is wel niet de genade die mij, die ons, hier wordt geschonken?
Wil ik dit horen?
Wil ik dit beseffen en hoe diep wil ik dit beseffen?













Hoor het geschreeuw
van al die dieren, klaar
om geofferd te worden
tot vergeving van zonden.
Hoor hun geschreeuw;
zie, hoe hun bloed vloeit,
omdat alles wat eens zo goed was,
door ons was geschonden.

Hoor de schreeuw:
'Vader, waarom hebt Gij mij verlaten?'
En in het donker drupt Zijn bloed
gestaagd op de grond.
De aarde raakt doordrenkt,
terwijl Zijn moeizame ademhaling
in het duister weerklinkt
tot de voor ons bedoelde straf
aan het kruis was afgerond.

Hoor, de laatste schreeuw:
'Het is volbracht!'
Zie het bloed dat vloeide
uit al Zijn wonden.
Hoor het geluid van het
voorhangsel dat scheurt;
het onomstotelijk bewijs
dat wij opnieuw met onze maker
zijn verbonden.


Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'

Onderweg naar Pasen
Verlangen

De 40-dagen(vasten)tijd naar Pasen is niet iets wat mij echt bekend is, maar steeds vaker hoor je erover en zie je advertenties van boekjes en/of kalenders die je mee nemen in deze tijd naar Pasen.
Al dan niet met of zonder vasten.
Goede Vrijdag en Pasen vind ik de mooiste feestdagen die er zijn en zijn betekenisvoller voor mij dan Kerst en alles daarom heen.
Het leek mij dan dit jaar wel mooi, en tegelijk ook een uitdaging, om eens een kalender of boekje te zoeken en eens op deze wijze naar Pasen toe te leven.
Dus vorige week tussen alle bedrijven door (ik moest naar een beurs) op zoek gegaan naar en een boekje gekocht.
Ik had wel van iemand Eva's vastenkalender gekregen, maar hoe mooi ik dit kalendertje er ook uit vind zien, het voelde niet alsof dit het was, dus vandaar mijn zoektocht naar iets anders.
En ik heb het boekje gekocht van Annemarie Heijningen 'Vrouwen rond het kruis'*, waarbij een deel van de opbrengst van het boekje ten goede komt aan Nigeriaanse vrouwen die weduwe geworden zijn door het geweld tegen christenen.

Ik mag tussen de middag nog weleens mijn boterhammetje bij de tv eten, of een spelletje doen op mijn Ipad, en ik heb besloten om de komende 49 dagen (zolang duurt dit boekje) die tijd apart te zetten voor het lezen en overdenken van het hoofdstukje voor die dag.
Ik weet niet of ik iedere dag ook de mogelijkheid heb om er iets over te schrijven, maar er ligt wel een stuk verlangen om dit te doen.

Door omstandigheden begon deze week heel anders dan ik me had voorgesteld en de tijd die ik me had voorgesteld om me voor te bereiden op dit boekje schoot er finaal bij in.
Aangezien deze omstandigheden naar het zich laat aanzien niet snel zullen veranderen, zal het voor mij daardoor ook misschien niet altijd mogelijk zijn om te doen wat ik graag wil.
Ik heb me dan ook afgevraagd of ik het nu wel of niet zou doorzetten, mijn hoofd staat er immers ook niet echt na, en welk een afleiding is soms even een klein spelletje niet.
Toch kies ik ervoor om dit dagboek voor de lijdenstijd te gaan lezen, te overdenken en open te staan voor de leiding van Gods Geest over wat Hij mij wil zeggen en/of leren.
En als de omstandigheden (of mijn agenda)het onmogelijk maken om te overdenken en/of te schrijven (voor lezen is immers altijd wel een momentje te vinden) dan zij het zo en is het ook goed.
Hoe moe ik ook ben door alles, mijn hart gaat uit naar mijn Heer, naar meer van Hem, naar dichter naar Hem toegroeien.
En zo las ik vanmorgen met mijn Stille Tijd pas de inleiding van het boekje, een klein gedichtje.
En dit is mijn antwoord:

Ik verlang ernaar 
om stil te worden 
en te ontvangen,
om te aanvaarden.
Ik verlang ernaar
te bloeien, te groeien 
en vrucht te dragen
door 7 x 7 dagen
van zegen
en verdieping
heen.

Leidt mij, Heer,
door Uw Heilige Geest;
maak mijn hart 
ontvankelijk
voor wat U 
wil zeggen 
door alles wat ik 
deze dagen lees.

- Amen -

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
* Zie: >> Boekinfo

vrijdag 6 februari 2015

Kracht schuilt in vertrouwen

Het kalendertje in mijn raamkozijn staat al weer weken op dezelfde bladzijde: Kracht schuilt in vertrouwen.
De woorden prikkelen me, maar …
Als ik vanavond achter mijn bureautje kruip, staren de woorden mij opnieuw aan.
Kracht  schuilt  in  vertrouwen.

Mijn gedachten naar David, jonge David met zijn slinger tegenover de reus Goliath.
Iedereen, zelfs de meest moedige soldaat was bang voor die grote reus, maar David …
In gedachten hoor ik hem zeggen: …, maar ik kom naar u toe in de Naam van de HEERE van de legermachten, de God van de gelederen van Israël, Die u gehoond hebt. 
(1 Sam. 17:45)
Een herdersjongen tegenover een geboren vechter, een reus nog wel; over kracht en vertrouwen gesproken …

Mijn gedachten gaan verder, naar  Noach, naar Abraham, naar Mozes, de twaalf verspieders, Elisa en zijn knecht …
De één bouwde een ark in een omgeving waar in geen velden of wegen water te vinden was.
De volgende ging waar God hem zond; deed wat God van hem vroeg; ‘God zal voorzien, jongen!’
De derde vond zichzelf totaal onbekwaam, maar leidde wel een heel volk door de woestijn.
Vervolgens zijn er tien mannen die in zak en as zitten, terwijl twee mannen God zien en het beloofde land binnengaan.
De knecht zag hoe ze ingesloten waren door een groot leger, maar Elisa zag het veel grotere leger van God.
En wat te denken van Daniël, Sadrach, Mesach en Abednego; een leeuwenkuil, een vurige oven ...
Gewone mannen, maar standvastig en krachtig door hun vertrouwen op God!

En ons ultieme voorbeeld: Jezus!
Door Zijn onwankelbare vertrouwen op Zijn Vader, kon Hij Zijn taak volbrengen en ons redden!
Kracht schuilt in Vertrouwen.
Wat een waar woord!