Aan de zijkant van mijn Blog kun je de grote lijnen lezen en daar had ik ook beloofd om nog even terug te komen op dit stukje.
Waar ik tegen aan loop.
Het eerste stukje.
De schrijfster stelt dat vertrouwen een schat is die we in de hemel kunnen verzamelen en dat met iedere keer als wij ons vertrouwen op God stellen, we een muntje in Gods schatkist gooien, en dat we op deze manier schatten opbouwen waarmee we voorbereid zijn om moeilijke tijden.
God bewaart dan al het vertrouwen dat we in Hem gesteld hebben veilig in Zijn hart.
En dat niet alleen, Hij voegt er ook nog eens voortdurend rente aan toe.
En hoe meer we op Hem vertrouwen, hoe meer Hij ook aan ons de kracht zal geven om dit te doen.
Als ik Mattheüs 6 in zijn geheel lees, krijg ik toch een heel ander beeld van ‘schatten verzamelen in de hemel’, maar goed.
En een vraag die bij mij opkomt met het lezen, is: waarom verzamelen dan wij schatten in de hemel?
Doen we dit werkelijk om in moeilijke tijden daar iets aan te hebben?
Volgens dit stukje wel, maar zijn we dan uiteindelijk nog niet op onszelf gericht in plaats van op God?
Schatten verzamelen in de hemel is toch met heel ons hart gericht zijn op Hem; dat doen waar Hij blij van wordt.
Zeker, vertrouwen is daar een onderdeel van, vertrouwen op Hem, dat Hij voor ons zorgt, ons helpt, dat Hij zal voorzien, enz. in plaats ons vertrouwen te stellen op mensen, of een dikke bankrekening, of ...
En dan, dat God ons vertrouwen bewaard en veilig stelt in Zijn hart, daar voortdurend rente aan toevoegt, en dat met hoe meer wij vertrouwen Hij meer kracht geeft om dit te doen …
Om heel eerlijk te zijn raak ik hier het spoor helemaal bijster.
En in goede dagen mijn vertrouwen in Hem oefenen, zodat ik voldoende vertrouwen heb om door de stormen te komen als die komen?
Hoe kun je in vredesnaam vertrouwen oefenen als alles goed gaat en rustig is.
Is het juist niet in de stormen en de donkere dagen van het leven dat je vertrouwen oefent?
Hoe makkelijk is het niet om te zeggen dat je op God vertrouwt als je een goed gevulde beurs hebt, of nooit ziek bent, of alles gewoon lukt wat je ook doet; als er nooit moeiten of tegenslagen zijn.
Hoe moeilijk is vertrouwen soms als je bankrekening bijna leeg is en er liggen meer rekeningen dan dat er geld is; hoe moeilijk is vertrouwen als je chronisch ziek bent, je dagen zich aaneen rijgen zonder dat er verbetering komt, of als je wordt vervolgd en gemarteld.
Och, ik kan zo nog vele voorbeelden noemen.
Vertrouwen oefenen in God kun je mijns inziens alleen in de stormen en donkere dagen van het leven.
Op de goede dagen kunnen we ons verdiepen in Hem, zodat we Hem leren kennen, zien wie en hoe Hij is en dan in de stormen of donkere dagen, kunnen we ontdekken of het waar is wat Hij zegt, of wat er over Hem gezegd/geschreven wordt.
En gaandeweg zal ons vertrouwen in Hem groeien en groter worden, omdat we ontdekken in die stormen van het leven, of in die donkere dagen, dat Hij werkelijk te vertrouwen is, dat wat Hij zegt en beloofd, waar is.
Eén ding is duidelijk, vandaag draaide het om vertrouwen in God, en om het verzamelen van schatten in de hemel, allebei zaken die heel erg belangrijk zijn, alleen of het stukje daarin nu helemaal Bijbels verantwoord is, daar heb ik zo mijn twijfels over.
En jij, wat denk jij?
Ik merk wel dat als ik in moeilijke tijden terug denk, ik mij krachtiger voel en sterk. Dan denk ik ook aan David, telkens als hij het moeilijk had dacht hij terug aan de wonderlijke dingen die God voor hem gedaan had, of die hij met God had mogen doen. Snap je wat ik bedoel. Ik denk niet echt in beeld van geld in een spaarpot gooien en God doet er rente over en wanneer ik niet meer kan, dan kan ik een pinpas naar de Hemel heffen en komt het goed.
BeantwoordenVerwijderenIk denk meer dat ik hetgene wat ik in het licht leer, nodig heb voor de donkere dagen. Als een soort test of examen, zo van bezit je die gave voldoende of heb je daar nog meer voor nodig. Klinkt dit heel gek....
Niet in mijn oren, Petrina.
VerwijderenDoor David is dit ook voor mij zo gaan leven.
Terugdenken ...
En mooi zoals je dit zegt: dat wat je in het licht leer, nodig hebt voor donkere dagen.
En wat betreft een soort test of examen wat e noemt, moest ik denken aan 1 Petrus 1:6,7 waar de Bibbel zelf spreekt over allerlei beproevingen die ons overkomen en dat daaruit juist de echtheid van ons geloof blijkt.
Dus nee, klinkt niet echt niet gek :)
Dank je wel, voor je reactie!
Ja David is ook mijn inspiratie geweest. Ik las je blog en schreef mijn gedachten als reactie. Dat voelde erg kwetsbaar, blij dat je begrijpt wat ik bedoel. Volgens mij denken wij hetzelfde over het spaarpot verhaal :)
VerwijderenIk begrijpt dat je het beeld van een spaarpot je niet aanspreekt. In een spaarpot doe je geld en de schat in de Hemel gaat natuurlijk niet over geld. Zal God ons vertrouwen belonen? Dat geloof ik wel. Maar ook wanneer we niet 'gespaard' hebben. Ik denk daarbij aan de gelijkenis van de dagloners. Ook zij die later met werkten begonnen kregen net zo'n groot deel als zij die de hele dag hadden gewerkt. Zo goed is onze God. Hij 'rekent' niet zoals de mensen doen.
BeantwoordenVerwijderenJa dat is ook mooi Anne, van de dagloners. Ik ben zo blij dat God niet menselijk zou rekenen, waar zou ik zijn? Het geeft mij direct weer het gevoel dat ik zelf van alles moet gaan doen om te verdienen. Is dat herkenbaar?
BeantwoordenVerwijderenVraagje: Gaat het in de kern van schatten verzamelen in de hemel wel over belonen?
BeantwoordenVerwijderenMijns inziens niet; met schatten verzamelen in de hemel gaat het om het gericht zijn op God, op Jezus, op het bezig zijn met de dingen van boven en niet hier op aarde, en lijkt mij niets te maken te hebben met belonen.
De tekst zegt immers niet voor niets dat alle schatten die we hier op aarde verzamelen aangetast worden, maar de schatten die we in de hemel verzamelen niet.
Daarbij zegt de volgende tekst dat waar onze schat is, ook ons hart is.
Dus nergens kan ik ook maar iets terug vinden over een beloningssysteem met het schatten verzamelen in de hemel.
Van daaruit kan ik je vergelijking met de dagloners dan ook niet helemaal volgen.
Deze gelijkenis heb ik zelf altijd gezien in het licht van dat er eeuwig leven is voor een ieder die tot geloof komt, en daarbij maakt het dan niet uit of je tien jaar was toen je tot geloof kwam of op je sterfbed.
Jezus aannemen als je Verlosser en Heer, geeft allen het eeuwige leven.
Ik ben wel heel blij met jullie dat God niet menselijk rekent.
Ik haalde deze gelijkenis aan vanwege het spaarpotje vol vertrouwen dat in jouw bijbels dagboek staat (Gods schatkist, waar Hij rente zou toevoegen ect.) Bij sparen denk ik dan aan iets 'verdienen' bij de Heer en zo zie ik God niet. Dat wanneer ik vaak genoeg vertrouwde, Hij mij daarvoor zal belonen. Ook wanneer ik moeite met vertrouwen heb, komt Hij mij nog tegemoet.
BeantwoordenVerwijderenEn ik vond het mooie dat de landheer geen verschil maakt of je nu als eerste bij Hem komt of dat je op je sterfbed bij Hem komt. Er zal feest zijn in de Hemel en de Heer is net zo blij met ieder.
BeantwoordenVerwijderenBij God denk ik eigenlijk helemaal niet in geld. Met het schatten in de Hemel verzamelen zie ik meer een overeenkomst met jouw beeld Rita.
Als mijn hart bij God is dan is Hij mijn schat in de Hemel. Maar ik kan nog steeds kiezen, of ik mijn hart op aardse dingen zet of op Hem. Telkens wanneer ik Hem kies dan heb ik gekozen voor het bezit dat niet door roest of mot bederven kan.
Ja Petrina, zo zie ik het ook. God is onze schat in de Hemel. En door blogs als deze, en andere van jouw Rita, word ik daar weer bij bepaald.
VerwijderenDank jullie wel, Anne en Petrina voor het delen van jullie gedachten.
VerwijderenIk vind het waardevol om zo met elkaar van gedachten te wisselen.