Niets kan je hoop doven

Zo af en toe kom ik een stukje van mijn oude Blog bij Punt.nl tegen dat me opnieuw raakt en waarvan ik het gevoel heb, dat het goed is om hier te plaatsen.
Dat het ook hier tot bemoediging mag zijn.

Terwijl het leven van de één over rozen lijkt te gaan, lijkt een ander gebukt te gaan onder de ene moeilijkheid na de andere.
Lijkt de één door het leven te fladderen, gaat de ander gebukt onder vele zorgen of strijd.
Lijkt de één alleen maar voorspoed te kennen, terwijl de ander bijna lijkt te bezwijken onder een zware last.
Maar niemand van ons weet wat er precies speelt in het leven van de ander.
Vaak is het minder rooskleurig dan je denkt.
Van buiten kan alles zo mooi en goed lijken, maar als je verder kijkt, of dieper, komen er soms dingen naar buiten die je beschaamd doen staan.

Toch zullen velen van ons het gevoel wel kennen van een te zware last of te grote zorgen.
Van vragen zonder antwoord of van antwoorden ontvangen om vervolgens even later met je handen in je haar te zitten omdat je er niets meer van begrijpt.

Maar door de Here Jezus zijn we in dit alles nooit als mensen zonder hoop.
In Hem, door Hem, hebben wij altijd hoop, is er altijd uitzicht, hoe moeilijk de weg ook is.
Leren uitzien naar het onzichtbare.
Leren uitzien naar het eeuwige.
Leren uitzien naar de Almachtige die boven alles staat, ook boven ons denken en voelen.

Hoop!
Uitredding!

Eens!
Altijd!

Soms word je door zorgen overmand.
Wordt je blik vertroebeld door tranen.
Zijn het je angsten die je het zicht ontnemen,
waardoor je bijna ten prooi valt aan allerlei wanen.

Je hart lijkt te barsten door alle vragen.
Je weg lijkt te zijn geplaveid met onzekerheid.
Iedere stap werpt nieuwe vragen op,
je metgezel is dagelijkse strijd.

Soms zijn er even kostbare momenten,
waarop je boven alles wordt uitgetild;
komen er antwoorden op je vragen,
weet je, zo heeft God het gewild.

Vervolgens loopt het spoor dood
en helaas, God heeft er geen bord bij gezet.
Zoekend en tastend kijk je rond;
je hoop lijkt te worden geplet.

Je ogen zijn door tranen omfloerst,
maar je richt blikveld naar boven.
Je wanhoopskreet klinkt tot aan Gods troon,
niets kan immers jouw hoop doven!

Hij is de Almachtige, de Schepper van hemel en aarde.
De Heer der Heren, de God van 't gans heelal.
De Betrouwbare, de Onveranderlijke,
Degene die uitredden zal!

Heer,
Leer mij zien
boven mijn denken en voelen.
Leer mij beseffen,
dat er meer is dan ik kan zien.
Leer mij om mijn wil
te buigen naar die van U
en doe mij ieder moment beseffen,
dat ik een Ontzagwekkende God dien.