Ze was helemaal krom en kon met geen mogelijkheid rechtop staan.
Lucas 13:11
En toch …
Toch is ze in de synagoge!
Is dat niet wat satan het liefste ziet, dat we gebukt door het leven gaan, zodat we de hemel niet kunnen zien?
Niet opzien naar het kruis waar Jezus alles op Zich heeft genomen, alles heeft gedragen, alles heeft overwonnen?
Niet meer zien naar het graf dat leeg is; vergeten dat daar Zijn kracht onze kracht is geworden?
Zorgen drukken ons terneer,
zwaar is de last die we dragen.
Gebukt gaan we door het leven;
onze ogen zien de hemel niet meer.
De vrouw, kromgebogen, geboeid door de satan, toch is zij in de synagoge.
Haar ogen kan ze niet opheffen naar boven, maar de boeien waarmee de satan haar heeft geboeid, weerhouden haar er niet van om naar Gods huis te gaan en Hem daar te ontmoeten.
Ons kruis kan zwaar en moeilijk zijn;
ons gebukt door het leven doen gaan.
Als slechts de grond alles is wat we nog zien,
vergeet dan niet: ‘Hij is waarlijk opgestaan!’
Over de kromgebogen vrouw kun je lezen in:
>> Lucas 13:10-17
Geen opmerkingen:
Een reactie posten