… werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een weduwe.
Lucas 7:12
Alleen.
Helemaal alleen.
Nu ben ik helemaal alleen over.
Een menigte van mensen is rondom haar, maar ze is alleen en ze moet alleen verder.
Een troostend woord, een troostende arm, mensen leven mee, maar straks gaat iedereen naar huis en is zij alleen.
De mensen zullen verder gaan met hun bezigheden, maar zij is alleen en heeft niemand meer om voor te zorgen.
Alleen.
Helemaal alleen.
Helemaal alleen over …
Tranen verblinden haar zicht als ze weg naar het graf loopt.
De hoeveelheid mensen die meegaan ziet ze waarschijnlijk niet eens.
Moeizaam zet ze de ene voet voor de andere, nog even en dan is het voorbij en is echt alleen.
Alleen.
Helemaal alleen …
Alleen.
Alleen Hij.
Alleen Hij kan dit volbrengen.
Er loopt een Man gebogen door de straten; een grote menigte van mensen loopt mee.
Hij kan bijna niet meer, de balk op Zijn kapot geslagen lichaam is zo zwaar.
Hij struikelt en valt; een ander moet de balk voor Hem dragen, maar al is de balk weggenomen, maar een onzichtbare last blijft.
Alleen.
Helemaal alleen …
Alleen.
Alleen Hij.
Alleen Hij kan dit volbrengen.
Er hangt een Man aan het kruis; de grote menigte mensen is grotendeels verdwenen als het midden op de dag ineens helemaal donker wordt.
De Man schreeuwt het uit:’Waarom, waarom hebt U Mij verlaten!’
Alleen, helemaal alleen.
En Hij sterft.
Voor mij droeg Hij al dit leed,
voor mij droeg Hij die pijn.
Voor mij streed Hij die strijd.
zodat ik nimmer alleen zou zijn.
Je kunt het verhaal van deze weduwe lezen in:
Lucas 7:11-17
Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten