Dag 24 – Innerlijk met ontferming bewogen

De vrouw die alleen verder moest.
Toen de Heer haar zag, werd Hij door medelijden bevangen …
Lucas 7:13


Jezus kwam en zag …
Hij zag haar pijn.
Hij zag haar verdriet.
Hij zag haar eenzaamheid.
Hij zag en … werd innerlijk met ontferming bewogen!
‘Huil maar niet,’ zei Hij.

Innerlijk met ontferming bewogen.
Hij trok Zich haar lot aan en ging voor haar zorgen.

Huil maar niet!
‘…: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.’
Mattheüs 28:18

Huil maar niet!
‘…: De dingen die onmogelijk zijn bij de mensen, zijn mogelijk bij God.’
Lucas 18:27


‘Huil maar niet’ zegt Hij ook tegen ons als verdriet ons in de greep heeft.
Al ons leed heeft Hij op Zich genomen.’
Jesaja 53:4

‘Huil maar niet’ zegt Hij als verdriet ons aan banden legt.
‘Deze Hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel.’
Hebreeën 6:19

‘Huil maar niet’ zegt Hij als verdriet ons in zijn macht heeft.
‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde …’
‘En God zal alle tranen van hun ogen wissen, …’
Openbaringen 21:1a,4a


Huil maar niet;
zie omhoog, zie op MIJ!
Laat Mij je Trooster zijn
in je diepste verdriet.

Huil maar niet;
IK ben met jou begaan!
Laat MIJ je rouw omkeren
in een vreugdelied.

Je kunt het verhaal van deze weduwe lezen in:
Lucas 7:11-17

Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'