Jezus begon ook te huilen.
Johannes 11:35
Jezus wist allang dat Lazarus dood was; Hij had het immers zelf al aan Zijn discipelen verteld, en toen klonk daar geen enkele emotie in.
Maar nu, als Hij Maria zo ziet huilen en ook al die andere mensen die met haar meegekomen waren, raakt Zijn Geest bewogen en wordt Zijn hart in beroering gebracht.
En Hij huilt.
Hij huilt om wat Hij ziet.
Hij huilt om de pijn en het verdriet van mensen die Hem zo dierbaar zijn.
Hij huilt om …
‘En toen Hij dichterbij kwam en de stad zag, weende Hij over haar.’
Lucas 19:42
Jezus had er eerder over gesproken (Matt. 24:2) maar nu, nu Hij onder het hosanna geroep van al die mensen Jeruzalem nadert en de stad ziet liggen, raakt Zijn Geest bewogen en wordt Zijn hart diep in beroering gebracht.
En Hij huilt.
Hij huilt om wat Hij weet wat zal gebeuren; om wat Hij ziet in de Geest.
Om Zijn geliefde Jeruzalem, waar geen steen op de andere meer staat.
Waar dood en verderf de stad hebben overgenomen en geweeklaag klinkt.
Jezus ziet meer dan wij.
Jezus ziet voorbij dingen, Hij ziet wat achter dingen verborgen ligt.
De dood van Lazarus, de pijn en het verdriet die daar bij horen; gevolgen van de zonde.
Jeruzalem, geliefde stad, verwoest, met de grond gelijk gemaakt; gevolgen van de zonde.
De zonde, die dood en verderf zaait, verwoest en vernietigt.
Maar welk een vreugde is ons deel, Zijn liefde en bewogenheid deden Hem het graf in gaan om op te staan tot de volle overwinning over zonde en dood, over verwoesting en vernietiging, over pijn en verdriet.
Wat dood is, hoeft niet dood te blijven; Jezus leeft en wij mogen met Hem leven!
Halleluja, geprezen zij Zijn Naam!
Vanuit de hemel reikt een doorboorde hand over het graf naar jou.
Over de vrouw die Hem geloofde kun je lezen in:
Johannes 11:1-46
Gedachten bij het boekje 'Vrouwen rond het kruis'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten