De beide Maria’s zijn op weggegaan naar het graf van Jezus met specerijen.
Opeens is daar een aardbeving.
De soldaten worden zo bang, dat ze als dood neervallen.
Een engel daalt neer uit de hemel, wentelt de steen weg en gaat erop zitten.
Zijn verschijning is als de bliksem en zijn kleren zijn wit als sneeuw.
Tegen de vrouwen zegt de engel: ‘Wees maar niet bang, want ik weet dat jullie Jezus zoeken, die gekruisigd is. Kom maar kijken, de plaats waar Hij gelegen heeft is leeg. Hij is niet meer hier, maar Hij is opgestaan zoals Hij heeft gezegd.'
Snel gaan de vrouwen op weg om het de discipelen te vertellen.
Dan daalt er een diepe vrede en rust neer in mijn hart.
De tranen van pijn, verdriet en berouw veranderen in tranen van dankbaarheid en vreugde.
Hij leeft!
Mijn Verlosser leeft !!!
De dood kon Hem niet vasthouden.
Zijn macht, Zijn Majesteit regeert.
Hij is de Vredevorst, de Heerser over alles.
Over Leven.
Over Dood.
Ik hoef niet meer bang te zijn.
En ik ervaar Zijn vergeving als een warme stroom van liefde door mij heen.
Oh, Jezus, dank U, dank U wel.
Ik hou van U, ik hou zo ontzettend veel van U.
Dank u, dank U, Jezus.
Hosanna, Hosanna.
Halleluja, geprezen zij het Lam.
Het loflied rijst op in mijn hart en met mijn mond zing ik hem toe, alle lof en eer die Hij waardig is.
Het lied komt vanuit het diepst van mijn hart.
Ik houd van U, Heer Jezus, ik houd van U.
Hij is hier niet; Hij is opgestaan !
Ze zeggen
dat Hij is opgestaan,
maar je denk toch niet
dat ik dat geloof.
Ik heb Hem
aan het kruis zien sterven
en hoe Hij werd neergelegd
in het graf.
Nee, alleen
als ik de littekens zie
van de spijkers,
in Zijn handen en voeten;
mijn hand kan steken
in Zijn zij,
dat alleen
zal het moment zijn
dat ik geloof.
Nee,
onze Heer is dood.
Het is voorbij,
Hij is hier niet meer.
Ik heb Hem immers
aan het kruis zien sterven
en hoe Hij werd neergelegd
in het graf ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten