De wind …

Als ik met m’n kom thee in mijn handen door het raam van mijn kamertje naar buiten zit te staren en na zit te denken over welke dingen mij vandaag verwonderen, valt mijn oog op de blaadjes die buiten door de lucht dwarrelen.

De wind speelt haar eigen spel met de blaadjes; op de ene plaats waait een heel aantal blaadjes op, terwijl op een anders plekje er één blaadje als een ballerina sierlijk door de lucht vliegt, en de bladeren die nog aan de bomen zitten ritselen er rustig op los.

Als ik hiernaar kijk, bedenk ik mij dat God Degene is die de wind beheerst, ook dit rustige schouwspel met zijn pauzes waarin enkel blad beweegt.

Mijn gedachten gaan naar Bijbelteksten (gedeelten eruit) die ik heb gebruikt bij één van mijn gedichten in de bundel ‘Wandelend in Zijn Licht’.

‘Here, mijn God, Gij zijt zeer groot, Gij hebt U met majesteit en luister bekleed. 
U wandelt op de vleugelen van de wind, U maakt de winden tot Uw boden.’
Psalm 104 : 1b,3c,4a
(NBG)

U wandelt op de vleugelen van de wind …
U maakt de winden tot Uw boden …

God, aanwezig in de zachte wind.
De wind, die ook Zijn boodschap doorgeeft.

Het brengt mij automatisch bij een gedeelte uit een heel persoonlijk gedicht*:
‘Voel dat kleine, zuchtje wind?
Dat is de streling van Mijn hand;
een teken van Mijn liefde.
De onzichtbare band.'

God die mij door de zachte streling van de wind als het ware liefkoost en zegt: Ik hou van jou!
Zijn boodschap voor mij (maar ook voor jou) vandaag.


Be still  Be Amazed
U wandelt op de vleugelen van de wind …
U maakt de wind tot Uw boden …

Onzichtbaar,
ongrijpbaar,
en toch voelbaar
en soms hoorbaar …


Be still  Be Amazed
Dag 22

* >> Mijn geliefde Dochter