God troost op velerlei manieren!

Gister was ik heel verdrietig; al vroeg gebeurde er iets (naast enkele andere spelende dingen waar ik het momenteel best moeilijk mee heb) en een diep gevoel van verdriet kwam mijn hart binnen en bepaalde mijn dag.

Het lukte me maar niet om het kwijt te raken en mijn dag bestond uit steeds terugkerende momenten waarop ik alleen maar kon huilen, terwijl de woorden ‘Be still  Be Amazed’ mij daarbij vergezelden.

Er kwam niet veel uit mijn handen; naast het doen van de was, liep ik maar wat verloren rond in mijn huis.

O, ik wilde eigenlijk zo graag stil worden, lezen, me verwonderen …, maar ik kwam niet verder dan alleen een zachte bede om hulp naar mijn Vader, mijn verdriet stond me in de weg.

De ochtend verstreek; mijn broodje at ik bij de tv, maar ondanks de afleiding vond ik ook daar geen troost.

Toen ik met mijn bordje weer door de bijkeuken en langs de kattenbak richting de keuken liep, was het alsof God tot mijn hart sprak: ‘Je mag verdrietig zijn, mijn kind' en 'ga die kattenbak maar schoonmaken en Jaylinn borstelen.’

Het waren twee dingen die echt nodig gedaan moesten worden: de kattenbak een keertje weer helemaal leeg en schoon, en de hier en daar voelbare klitten in Jaylinn's vacht riepen om een goede borstelbeurt, maar eigenlijk had ik hier nu helemaal geen zin in.

En toch, diep van binnen ervoer ik dat er troost en rust zou zitten in het doen van deze twee, eigenlijk minder leuke, karweitjes.

Na nog wat heen en weer geslingerd te zijn, koos ik ervoor om beide dingen toch te doen en ervoer werkelijk een stukje troost en rust in deze dingen, en die tegelijk ook weer voldoende ruimte gaven om de dag door te komen; wetende dat een goede nachtrust mij weer een nieuwe dag zou brengen.

Hij was erbij, zag mijn verdriet en troostte op Zijn wijze ...

Be still  Be Amazed …

Toen ik ’s avonds naar bed ging en mijn dagboekje* pakte om te lezen, moest ik ineens weer denken aan wat ik de avond ervoor had gelezen.

Ik wist niet meer precies wat het was, maar wel dat het heel mooi was en over troost ging en voor ik naar het stukje van 4 november ging, las ik eerst nog weer even het stukje van 3 november en kwam zo bij de laatste zin die mij zo aangesproken had:

‘Waar ook maar een hart is dat overloopt van smart, een lip die trilt van pijn, een diepe kreun of een berouwvolle zucht – daar staat het hart van Jaweh open.’

En dat was precies wat ik gister mocht ervaren: het hart van mijn Vader stond (en staat) open voor mijn verdriet, en … Hij troostte mij.

Ja, door het schoonmaken van een kattenbak en het borstelen van een hondje die behoorlijk in de klit zat, heen.

Be still  Be Amazed 

Dag 1

(Ik kan niet anders, de woorden vergezellen mij  …)

*Zie: >> Boekinfo