3e Advent

Vanmorgen in de dienst waren er een aantal aspecten die erg heel erg aanspraken.
Eén van die dingen was dat onze voorganger even sprak over de hemel; het uitkijken, verwachten van de hemel.

Hoe als alles voorspoedig gaat, onze blik vaak helemaal niet zo op de hemel is gericht, maar dat in tijden van tegenspoed of nood, ons verlangen naar de hemel meer en meer boven komt.

Aan de ene kant logisch en menselijk, aan de andere kant eigenlijk onbegrijpelijk als je goed nadenkt over wat daar op ons wacht.

Vooral als ik denk aan een paar van de verschrikkelijke dingen die deze week zijn gebeurd.

Een 15-jarig meisje dat een eind aan haar leven maakt, omdat ze het leven niet meer ziet zitten, het niet meer aankan.

Dood en verderf in Amerika; 20 kleine kinderen en 8 volwassenen doorgeschoten.
En dit zijn nog twee van de verschrikkelijke dingen die zijn gebeurd.
Dingen die flink in het nieuws staan.
Maar wel dingen waardoor je weer meer bepaald wordt hoe erg het met onze wereld, met de mensheid is gesteld.
Waar het naar toe gaat als we God steeds meer buiten sluiten.

En hoe meer ik inderdaad naar de hemel ga verlangen en bid: 'Maranatha, kom spoedig, Heer Jezus!'.

Het is vandaag 3e Advent en we naderen de Kerstdagen met rasse schreden.

Overal branden lampjes en ziet het er gezellig uit.
Het ene huis is nog mooier versierd dan het andere en de ene winkel 'schreeuwt' nog harder dan de ander met zijn 'Kerstaanbiedingen'.
Welk een schril contrast met de rouw waarin deze dagen zovelen gezinnen zijn gedompeld.

Ik kan me zo voorstellen, dat de maand december voor hen haar glans heeft verloren en ze uitkijken naar het einde van al deze feestelijkheden.

Welk een schril contrast met onze Kerstavond voor Vrouwen afgelopen dinsdag.
Welk een schril contrast met alle met lampjes versierde bomen buiten die 's avonds de straat zo mooi verlichten.
Welk een schril contrast met de je tegemoet schreeuwende, van overvloed overlopende reclamefolders.
Welk een schril contrast, welk een schril contrast ...

Advent, verwachten, uitzien naar.

Maranatha, ja, kom spoedig, Heer Jezus!

Voor jou

als je hart huilt
en de tranen
alleen daar
naar beneden druppen,
waar ze onzichtbaar zijn
voor je medemens;
weet dan:
God weet ervan!

Als je verdriet groot is,
diep en intens.
Slechts stille tranen
vinden hun weg
geluidloos
naar beneden;
weet dan:
God weet ervan!

Als je denkt
dat je alleen bent,
er niemand is
die je tranen ziet,
de diepte
van je pijn en je verdriet;
weet dan:
God weet ervan!

Lieve Vader, U hebt weet van al het verdriet dat er in deze wereld is en ik bid U met heel mijn hart, dat een ieder in zijn of haar verdriet, eenzaamheid of pijn, U liefde en troost zullen mogen ervaren.
U bent het die elke traan ziet, haar opneemt en bewaart; ze straks Zelf zal drogen.

Maranatha, kom spoedig!
Ja, Heer Jezus,
kom spoedig.

- Amen -

Ooit komt er een dag