Kerstavond voor Vrouwen 2012 - 'Sta op en schitter!'

Terwijl de muziekgroep nog wat aan het oefenen was, komen de eerste gasten binnen.
Werden ze vorig jaar opgewacht door een paar Romeinse soldaten, dit jaar stonden er weer een flink aantal mannen voor hen klaar om hen mee te nemen naar de koffietafel en vervolgens naar de zaal om een plaatsje te vinden.
Het is een prachtig gezicht om zo al die vrouwen te zien aan de armen van deze mannen.
Het begin van de avond krijgt op deze wijze al een heel bijzonder tintje.
De zaal loopt vol en dan is het 20.00 uur, de avond kan beginnen.

Ontmoedigd en hongerig zwerven er mensen in het rond.
De één kijkt omhoog, de ander staart onafgebroken naar de grond.
De wereld hult zich in een steeds dieper wordende duisternis;
steeds meer wordt vergeten, dat er Een Licht in dit duister is.

Kerst komt weer dichterbij.
Nog slechts hier en daar klinkt de boodschap,
van het Kind dat is geboren
en de Zoon die ons is gegeven.
Hij is de Vredevorst
en Brenger van nieuw leven!

Jezus, Licht van de wereld, Immanuël!
Zijn  Licht schijnt over onze aarde.
Hoor hoe Zijn woord nog klinkt:
‘Sta op en Schitter;
je bent kostbaar en van onnoemelijke waarde!
Ik ben voor jou gekomen
legde over jou Mijn luister
en Mijn heerlijkheid.
Hoe donker ook de wolken ook zijn,
hoe duister alles om je heen,
in Mij en door Mij,
wordt nieuw leven werkelijkheid.

Jezus, Licht van de wereld, Immanuël.
Het Kind dat is geboren,
de Zoon Die aan ons is gegeven.
Door Hem kunnen wij opstaan en schitteren,
want Hij geeft ons een nieuw leven.

Met de bovenstaande woorden werd de avond geopend, waarna we de gehele avond in de handen van de Heer legden.

Als daarna de muziek begint te spelen, zingen we samen twee heerlijke kerstliederen; ‘Licht in de nacht’ en ‘Immanuël’.
Ja, Het Licht kwam in de nacht, Immanuël kwam; God, in mensengedaante, het Licht van de wereld.
Dan wordt het stil.

Ineens komen er overal uit de zaal vrouwen aangelopen met dozen waarop allerlei woorden staan in hun handen.
Ze lopen naar het podium en zetten de dozen daar op de tafel neer.
De woorden ‘minderwaardig, echtscheiding, eenzaamheid, afwijzing, verdriet, ziekte, wanhoop, teleurstellingen onzekerheid, depressie, verlaten, financiële zorgen en onvervulde kinderwens,  staren ons aan.

Terwijl al die vrouwen de dozen naar het podium brachten, komt er van achteruit de zaal een jonge vrouw aangelopen.

Haar gezicht staat somber; verdriet ligt in haar ogen.
Op haar schouders ligt een juk met een paar dozen vol last eraan.
Langzaam loopt ze naar voren; ze kijkt naar al die woorden  en ze verschuift nog eens haar eigen juk.

Opeens klinkt er een Stem:

 

‘Sta op, mijn liefste, sta op!
Al te lang beweeg je je in de schaduw.
Te lang bleef je verborgen.
Twijfelend tussen waarheid en leugen,
tussen duister en licht.

Sta op, mijn liefste, sta op!
Als jij loslaat, houd Ik je vast.
Als jij loslaat, ben je werkelijk vrij.
Als jij laat gaan...
vind je Mij.’

De jonge vrouw luistert, maar schudt haar hoofd en loopt langzaam weer weg; het juk op haar schouders meetorsend.

De muziek begint weer te spelen: ‘Jezus, Gods heerlijkheid verschijnt, Eer zij God in onze dagen’.
Och, zo’n schril contrast, de Heerlijkheid van God die is verschenen, het loven van Zijn Naam en het beeld van de jonge vrouw met het juk op haar schouders nog op het netvlies.

‘In die tijd kondigde keizer augustus het besluit af dat iedereen in zijn wereldrijk zich moest laten inschrijven.’
De zo bekende woorden uit het Lucasevangelie worden voorgelezen.

‘Toen ze daar waren, was het de tijd dat het kind geboren moest worden.
Maria bracht een Zoon ter wereld, haar eerste.
Ze wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een voederbak, want er was in de herberg geen plaats voor Hen.
… Vandaag is in de stad van David uw Redder geboren: Christus, de Heer.

En ineens was er bij de engel een hele menigte andere engelen uit de hemel, die allemaal God loofden:

      ‘Eer aan God in de hoge hemel en vrede op aarde voor de mensen die Hem lief zijn.

Want een Kind is ons geboren,

een Zoon is ons gegeven,

en de heerschappij rust

op Zijn schouder.

En men noemt Zijn Naam

Wonderlijk,Raadsman,

Sterke God,

Eeuwige Vader,

Vredevorst.’

De woorden van de proclamatie uit Jesaja 9:5 klinken nog na in onze oren als we opnieuw een aantal liederen zingen.
‘Stille nacht, heilige nacht.
Hoor, de engelen zingen d’ eer!
Komt, laten we aanbidden, die Koning!’

De jonge vrouw komt opnieuw de zaal binnen.
Een duister figuur achtervolgt haar als een schaduw die aan haar vastgeketend zit.

De boze, die ons het leven zo graag nog moeilijker maakt.

Opnieuw bekijkt de vrouw de woorden, terwijl de boze om haar heen sluipt en haar als een kille wind omgeeft.

Opnieuw is daar De Stem:

‘Zo lang geleden heb Ik je gemaakt, en bestemd.
Ik heb in jou een bestemming gelegd.
Gaven en talenten, zoveel prachtigs, zoveel moois.
Maar weet je, Mijn kind,
er is er één, die niet wil dat jij zo mooi bent.
Er is er één, die niet wil dat jij bloeit.
Vol van jaloezie,
van haat en venijn,
weerstaat hij Mijn grote liefde.’

‘Slaap, kindje, slaap,
daar buiten loopt een schaap.’

Heel zachtjes zingt de boze en wil de jonge vrouw slapende houden; doof maken voor de woorden van God.
Het is hem er alles aan gelegen dat zij niet wakker wordt.

Nee, Mijn kind, Ik roep je wakker,
Ik roep je wakker.
Maar zeg je Mij:
Laat mij maar slapen, van mij hoeft het niet meer.
Als ik slaap hoef ik even niet te voelen, hoef ik even niet te zijn …

En zoals het zo vaak in ons leven is, worden Gods woorden opnieuw verdrongen door de boze met zijn: ‘Slaap, kindje, slaap'.
Maar God laat ons niet zomaar gaan, laat ons niet zomaar los.
Hij gaat verder:

… en langzaam is het gedoofd.
   In slaap gevallen lijkt het voorgoed geroofd.
  Even wordt je wakker en schreeuw je het uit in je pijn:

De jonge vrouw wordt als het ware even wakker uit haar verdoofde houding en schreeuwt het uit:

‘Heer, wat er ooit was in mij is gestorven!

Als U er was geweest, dan, dan was het niet gestorven!

‘Maar, lief kind,
 Ik laat jou niet slapen.
Mijn liefde voor jou is zo sterk,
sterker dan de dood.
Mijn hand strek Ik naar je uit,
het is niet werkelijk dood;
het ligt slechts te slapen.

Maar de jonge vrouw ziet de hand van God niet, en loopt opnieuw moedeloos en met haar zware juk weg.

De liefde, die God de Vader voor ons allemaal heeft, komt diep binnen als het lied ‘My Beloved – Mijn Geliefde’ van Kari Jobe klinkt.
Op de beamer worden de belangrijkste woorden uit het lied in het Nederlands geprojecteerd.

Als het ware getrokken door de klanken van de muziek en de liefdevolle woorden, komt de jonge vrouw toch weer te voorschijn.

Weer kijkt ze naar de woorden en hulpeloos kijkt ze in het rond.
En opnieuw klinkt daar De Sem:

Ik heb wat je nodig hebt;
jij blijft maar zoeken.
Ik heb met Mijn leven betaald;
jij blijft maar werken.
Was Mijn bloed niet genoeg?
Je hart voelt leeg en je ziel gewond
en je vraagt je nog steeds af: waarom?

Kom aan de voet van Mijn kruis en kijk omhoog.
Het is Mijn liefde voor jou die Mij hier bracht.
Ik kom van zo ver om jou te vinden.
Geef Mij je hart,
het geeft niet hoe gebroken het is.
Mijn sterven geeft jou leven;
verlies je leven nu, aan Mij.

Als God zegt; ‘Kom aan de voet van Mijn Kruis en kijk omhoog’, gaat haar blik omhoog naar het Kruis wat boven de dozen met woorden hangt.



De wanhoop ligt in haar ogen, maar nog, nog kan zij het niet pakken en hoofdschuddend en een hart vol pijn en verdriet, loopt ze opnieuw weg, bij het kruis vandaan.

Het leven gaat door, de wereld draait door.
De collecte en de pauze komen.
En gaan …
Een prachtig bedrag mochten we ophalen en gaan weggeven aan evangelisatiedoeleinden als Alpha Nederland en de Stichting ‘Stands 4 ever’.

Dan verhuisd het hele tafereel weer.
Van collecte en pauze zitten we ineens bij de kapper.
Een boerenvrouw komt binnen en ploft neer op de stoel.
Haar verschijning is hilarisch en iedereen ligt dubbel van het lachen.

Ach, is het in het leven niet ook zo; een lach en een traan?
Staat voor de één de wereld niet stil, terwijl het verder allemaal gewoon doordraait?

De boerenvrouw komt voor de feestdagen nog snel even haar haar laten doen en verteld ondertussen honderduit over haar man en drie zonen: Sjors, Sjoerd en Sjimmy.
Naar haar man waren ze vernoemd, naar Sjefke.
Al gauw blijkt dat ook zij toch ook wel met vragen en dingen zit.
Ze verteld de kapster dat ze naar een Kerstavond voor Vrouwen is geweest, maar dat ze eigenlijk met dat thema “Sta op en Schitter’ toch niet veel kon.
Moest je maar eens naar haar kijken, hoe ze eruit zag.
Haar lijf leek wel de kerstboom en haar haar de piek, en eigenlijk kon ze toch ook niet bijzonders.
Ja, alleen koken, dat kon ze als de beste.
Ze beantwoorde de vraag van de kapster of ze in God gelooft, bevestigend, waarop de kapster zegt , dat ze daarmee wel een koningskind is en dus heel waardevol; dat het voor God helemaal niet uit maakt wie of wat je bent.
En dat zij met haar kookkunst juist weer wat kan betekenen.
De vrouw is blij verrast en veert helemaal op.
Tjonge dat is toch wat.
‘Een Koningskind, zegt ze.
Oh, zegt ze, dan ga ik met kerst voor heel mijn gezinnetje een heerlijke prachtige maaltijd maken.
‘Hi, hi’, zegt ze, ‘dan ben ik niet alleen een koningskind, maar ook nog een keukenprinses.’
Inmiddels is de kapster klaar met haar haar en met opgeheven hoofd gaat de vrouw naar huis.

 



Nog nagenietend van deze bijzondere vrouw gaan we weer verder en zijn we weer terug bij de dozen met al die woorden.
Terug bij de eenzaamheid, afwijzing, verdriet, echtscheiding en noem maar op.

Maar de spreekster neemt ons weer bij de hand en leidt ons bij die woorden vandaan en brengt ons terug bij het opstaan en schitteren.

‘Je mag gezien worden!
Sta op en schitter en laat je licht schijnen zodat iedereen het ziet.
Je mag gezien worden!
Want de heerlijkheid van de Heer is over jullie allen!
Je hebt alle reden om op te staan; je hebt alle reden om te voorschijn te komen.
Je hoeft je niet langer te verbergen.
Je mag er zijn!

 

Van Adam, die zijn van God gekregen glorie verspeelde door zijn ongehoorzaamheid en daarmee zijn licht verloor, komen we via het woord glorie bij Jezus.
Glorie, wat in het Hebreeuws een beeld is Zijn rustende, zegende hand op de deur van een huis, maar ook herstel.
God, die in Zijn Zoon Jezus naar deze wereld kwam om de mens te herstellen en Hij geeft iedereen de mogelijkheid om tot herstel te komen.
God geeft de  mogelijkheid en het is aan een ieder van ons om daarop te reageren met een bewuste keuze van het wel of niet aanvaarden van Zijn verlossing.  

Velen van Zijn eigen volk wilden Hem niet geloven en de Farizeeën waren woedend op Hem.
Maar Jezus kwam om een blijde boodschap te brengen onder Zijn volk; om gebroken harten van verdriet en ellende te genezen en gevangenen vrij te zetten en niets kon Hem daarvan weerhouden.

De vrouw uit Lucas 13 werd door Hem bevrijd.
18 jaar lang was zij ziek, kon zij niet rechtop lopen, omdat de satan haar gevangen hield.
Hoewel zij een gelovige vrouw was, was dit mogelijk omdat zij nog niet wederom geboren was.
Jezus had Zijn werk op Golgotha nog niet volbracht.
Maar God had haar op het oog, niets is immers voor Hem verborgen!
Hij riep haar bij Zich en zei: ‘Vrouw, u bent van uw ziekte verlost!’

Hij legde Zijn handen op haar en Zijn glorie, Zijn herstel, Zijn heerlijkheid kwam over haar!
En meteen begon ze God te loven en te prijzen.
Ze opende haar hart, reageerde op Zijn woorden.

Hij wil Zijn zegende handen op de deur van ons leggen, maar wij moeten opendoen.

Er kunnen vele oorzaken zijn waardoor wij gebukt gaan door het leven – drugs, alcohol, internet, echtscheiding etc. – waardoor de duisternis lijkt te winnen.

Sta op, mijn kind:
De duisternis is om te gaan liggen,
maar wanneer het Licht over je komt
is het tijd om op te staan.
De duisternis is om te slapen,
maar licht om te schijnen.

Maar mijn licht is uitgegaan,
ik schitter niet meer.
Al mijn sterren zijn gedoofd,
mijn vrede en blijdschap zijn weg geroofd.
De moed ontbreekt mij om op te staan
en ik roep het uit naar de Heer,
want de Heer ziet al mijn pijn en verdriet
en mijzelf verlossen kan ik niet.

Nee, onszelf verlossen kunnen we niet.
Maar Jezus wel en Hij wilt ons verlossen!
Open de deur van je hart en laat Hem binnen.
Laat je huis verlicht worden door Zijn aanwezigheid.
Laat je opnieuw bekleden met Zijn heerlijkheid.
Hij wil je herstellen.

Sta op en schitter, want Zijn heerlijkheid is over je!

En we zongen het uit: ‘Geef ons een lofgewaad, Heer’ en ‘U gaf aan mij Uw vreugdeolie’.

Als de klanken van deze liederen wegebben komt er een prachtige vrouw het podium op.
Zij straalt Zijn glorie uit; het kleed, Zijn lofgewaad ligt over haar schouders.
Ze geeft haar getuigenis en vertelt hoe Hij haar leven heeft hersteld.
‘Sta op en schitter’ staat voor haar voor groei.

Groei, ik ben geboren voor groei.

Voluit sprankelend, als een levendig kind.

Met stralende ogen, en zo liefdevol bemind.

Passie voor Jezus kleurt mijn karakter rood.

Leidend lijden uit de dood.

En ik Sta op!

Uitbundig nieuw leven, mij gegeven.

Als 5-jarig meisje had ze besloten niet te bestaan; als tiener nooit meer te huilen, maar groei in relatie tot haar hemelse Vader kwam daarvoor in de plaats.
Door Zijn Zoon raakte God haar aan, waardoor zij weer tot leven kwam en stralende ogen kreeg, omdat zij Zijn liefde kon ontvangen en ook Hem lief kan hebben.
Daar waar zij niet meer wilde leven, gaf Hij haar de keus; het is duidelijk welke keus het is geworden.

‘Sta op!
Uitbundig nieuw Leven,
mij gegeven,
tot Zijn eer en glorie!!

Dan wordt het licht gedimd en de eerste zachte klanken van het lied ‘In Jezus’ Naam’ komen op.

 



En terwijl we luisteren naar het lied, danst zij de woorden uit met de stralende ogen van een kind dat zich zo liefdevol door Hem weet bemind.



Als de klanken van het lied weggestorven zijn, geeft een korte stilte ons even de tijd om alles tot ons door te laten dringen.
Gewoon even een kort moment van stilte die vervolgens weer wordt verbroken door het de muziek van het lied ‘King of Kings’.


En met de muziek komen er van achteruit de zaal een hele groep mannen aan die als een golvende zee baldakijnen dragen.
Voor in de zaal blijven zij staan terwijl de muziek doorspeelt.

Dan verschijnt daar de jonge vrouw.

Het juk draagt zij niet meer op haar schouders en haar kleding is ook niet meer grauw en kleurloos, maar veranderd in een prachtig bruidsgewaad.

Als een prachtige, stralende bruid schrijdt zij naar voren onder de baldakijnen door tot aan de dozen met al die negatieve woorden met daarboven het kruis.

  

  

Onder het lied heft zij het juk op en op het moment dat de woorden ‘I lay my all before You now’ gezongen worden, legt zij haar juk neer voor het kruis en haar gebogen houding is verdwenen.

Rechtop en fier, stralend en schitterend, staat zij voor het kruis.

‘Your Majesty, I can but bow’ en ze knielt neer.

Als het weer stil geworden is klinkt opnieuw de stem:

Wees nu vrij!
Sta op en schitter!

De vrouw staat op en de stem gaat verder:



Deel van het Licht dat Ik wil zijn in jou.

Deel van Mijn liefde, deel van Mij!

Sta op en schitter, kind van het Licht

en Mijn Naam zal verheerlijkt worden

door wie jij bent

in Mij.

De jonge vrouw loopt op de dozen toe en terwijl we met elkaar zingen ‘Amazing Grace – my chains are gone’ draait zii alle dozen om en andere woorden verschijnen.
Ze scheurt ook ‘de last’ van de dozen van het juk af

‘Liefde, Begrip, Kostbaar, Geliefd, Overvloed, Gezien, Genade, Vergeving, Hoop, Vrede, Vreugde, Blijdschap, Genezing, zijn de woorden die ons nu tegemoet komen.

Nee, het is niet zo dat als wij God nu maar leren kennen, Jezus aannemen als onze verlosser en Heiland, dat alle problemen weg zijn en al onze omstandigheden anders.
Nee, maar wij zijn wel veranderd en kijken nu anders tegen de dingen aan en we hoeven het ook niet meer alleen te doen.

Dan is de avond voorbij, maar de boodschap blijft!
Met een dankbaar en vreugdevol hart mogen we de avond afsluiten en verdergaan onder het schijnsel van Zijn Licht, Zijn heerlijkheid.

‘Sta op en Schitter!

Zijn Licht is gekomen.

Over jou

schijnt de luister

en de heerlijkheid

van de Heer.

Schudt het stof

van je af.

Laat Zijn Licht schijnen

door jou heen

tot Zijn glorie en eer.

- Amen –

Wat kunnen we dan nog anders doen dan vol eerbied en heilig ontzag, staande zingen:

Ere zij God!

 

 

Kerstavond voor Vrouwen 2012
‘Sta op en Schitter’
Gemeente ‘De Kandelaar’
Voorthuizen

Mijn (onze) dank is naast, allen die op de één of andere manier hebben meegewerkt, ook aan Renate Groenevelt en Yvonne van ‘Only Words’
Van hen zijn de gedichtjes die (met medeweten van hen) door het programma heen gebruikt zijn.

Renate Groenevelt:
Sta op!
Sleeping Beauty

Yvonne:
‘Sta op en Schitter!’

Tjitske Meijer – His word stands 4 ever

Carolina Lanting - b-expressive
* ‘In Jezus naam’

** King of Kings

**Amazing Grace/My chains are gone

De gedichtjes bij aanvang en afsluiting van het programma zijn van mijn eigen hand en binnenkort ook terug te vinden op mijn gedichtensite ‘Words of my heart’.

(Helaas kan ik niets doen aan de reclamefilmpjes die vooraf gekeken moeten worden, dat is even doorbijten en overheen kijken)