Blindelings vertrouwen ...

Van mijn oude Blog ...
8-05-2012

He Leadeth Me

Schilderij: Jenedy Paige
>> www.jenedypaige.com
Met toestemming

Ik sluit mijn ogen en even ben ik weer het kind van vroeger, dat het spel van vertrouwen speelt met haar vader.
Recht door, stoep op, stoep af.
We gaan de hoek om, even wachten, een auto.
Ja, stoep af, stoep op; ogen dicht houden hoor!

Hoe spannend was dit spel om te spelen, want niet altijd was wat hij zei waar.
Soms deed hij net alsof er een stoep was en stapte je in het niets.
Maar nooit zei hij dat er iets niet was, als dit wel zo was; nooit liet hij je expres misstappen of vallen.
En als je misstapte en struikelde, dat hield zijn hand je stevig vast.

Vaak speelden we dit spel op weg naar de kerk of onderweg terug naar huis.
Het maakte de wandeling aangenamer, want ik vond het niet altijd even fijn om naar de kerk te moeten lopen.

Blindelings vertrouwen op wat je vader zegt.
Waar is de tijd gebleven.
Waar is het kind dat haar ogen dicht durfde te doen en haar vader vertrouwde dat hij haar niet zou laten vallen.
Waar is het kind dat het steeds opnieuw durfde te spelen omdat het spannend was, maar ook omdat het wist: vader houdt mij stevig vast.
Zelfs als het eens mis ging, het toch weer durfde te doen, omdat het niet bang was voor wat er kon gebeuren, want nooit liet vader haar in de steek.

Gaan als een kind
aan de hand van de Vader.
Blindelings vertrouwend
op God, de Vader, keer op keer.

Ik sluit mijn ogen
en denk terug aan de tijd,
aan het kind van weleer.

In mijn hart groeit het verlangen
naar blindelings vertrouwen,
maar nu op mijn Heer.

Mijn weg door ’t leven gaan,
wetende, Hij zorgt voor mij,
iedere dag weer.

Zijn Woord wijst mij de weg,
Zijn hand houdt mij vast,
vanuit de hemel ziet Hij op mij neer.