donderdag 1 december 2016

Blessed, gezegend ...

‘Gelukkig is zij die geloofd heeft dat in vervulling zal gaan 
wat haar door de Heer gezegd is.’
GNB

‘… zalig zij die heeft geloofd dat er voleinding zal zijn van al wat tot haar 
gesproken is vanwege de Heer!’
NB

Lucas 1:45


Vanmorgen kwam dit woord tot mij met het lezen van een overdenking en bleef hangen.
Mijn gedachten gingen als vanzelf van dit Schriftwoord naar de vele beloften en bemoedigingen die God geeft in Zijn woord en waar ik zo graag over mag schrijven.
Wat hebben ze voor zin als we ze niet geloven?
Wat heeft het voor zin als we ze lezen, erover lezen, maar ze ons niet toe-eigenen en ze alleen zien als voor een ander, maar niet voor ons?
Wat heeft het dan voor zin dat God Zijn woord, de Bijbel, aan ons heeft gegeven, als we het alleen maar lezen als wel voor een ander, maar niet voor onszelf?
Wat heeft het dan voor zin dat God ons wilt bemoedigen met Zijn woord en wij het niet ...

Als ik alleen al aan mijn Dooptekst denk, dan … waar zou ik zijn zonder deze bemoedigende woorden.

Hebreeën 4:16 (NB)
‘Laten wij dan met vrijmoedigheid komen tot de troon der genade, opdat wij ontferming verkrijgen en genade vinden tot hulp te rechter tijd.’ 

Welk een liefde klinkt er niet door deze woorden heen; welk een ontferming en bewogenheid gaan er niet van deze woorden uit!
Vrijmoedig.
Ontferming.
Genade.
Hulp.
De aansporing: laten wij dan!
Toe dan, kom, ga ...
En weet je waarom we dan met een gerust hart naar die troon mogen gaan, nou, simpel, omdat Gods woord daarvoor zegt dat we een verheven Hogepriester hebben, Jezus, Gods eigen Zoon, die de hemel reeds is binnen gegaan.
En deze Hogepriester, zegt de Bijbel, kan volledig met ons meevoelen met onze zwakheden, want Hij heeft alle beproevingen net zo ondergaan als wij, alleen heeft Hij niet gezondigd.
Er is dus geen enkele reden om bang te zijn en niet te gaan naar die Troon van Genade.

Of gaan we wel naar die Troon, maar houdt het daar op?
Wel naderen tot die Troon van Genade, maar geen ontferming en genade tot hulp?
Dat is wel weggelegd voor onze buurman of buurvrouw, maar niet voor ons, want wij zijn en doen  …
Als God Zelf deze woorden in de Bijbel op laat nemen, zouden ze dan niet 100 % waar zijn, zowel voor jou als voor mij?
En met deze woorden ook niet alle andere beloften en bemoedigingen ?
Ik denk nu even heel menselijk, maar, hoe zou het voor God zijn als we wel komen en misschien ook nog alles bij Hem neerleggen, maar ons vervolgens omdraaien en verdrietig weglopen; Zijn belofte om ons op het juiste moment hulp te geven aan de kant schuivend.
Is daarmee ook niet tegelijk ons uitzicht en onze hoop verdwenen, en zeer waarschijnlijk daarmee ook onze vreugde en onze kracht.
Hij, die juist door deze woorden ons houvast is, onze hoop, onze kracht, ons uitzicht …


Het stukje dat ik vanmorgen las zei ook het volgende, namelijk dat Maria gezegend was omdat ze geloofde wat God zei, en dat ook wij, net als Maria gezegend zijn, en dan niet op het moment dat we Gods belofte ontvangen, maar op het moment dat we er voor kiezen om het aan te nemen.
Er voor kiezen! 
Onze gedachten en gevoelens aan de kant schuiven en ervoor kiezen om Zijn woord te geloven! Geloven, omdat Hij, die ze geeft, liefdevol en betrouwbaar is.
Geloven, omdat Hij, die ook de belofte gaf om een Redder te sturen, deze belofte nakwam en Zijn eigen Zoon zond om te lijden en te sterven voor onze zonden.
Zou Iemand, die zoveel van ons houdt, dan ook niet alle andere beloften nakomen?

Gezegend was Maria, omdat ze hoorde en geloofde.
Gezegend zijn wij, als wij horen(lezen) en aannemen.


Blessed, gezegend,
zijn wij als wij
Zijn woorden horen
en aannemen.

Blessed, gezegend,
als we op Hem
ons geloof en vertrouwen
stellen.

Blessed, gezegend,
omdat Zijn glorie
dan gezien zal worden
door ons heen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten