Er is weer een oma-dag ..

en een beetje opa-dag ...

Sinds een paar weken pas ik weer op één van onze kleindochters; nu op Feline, het zusje van Naomi.
Mijn zoon waarschuwde me al van te voren: 'Mam, ze is echt heel anders dan Naomi hoor, dit is een echte dondersteen. Je zegt nee, en zij kijkt je aan en doet het vervolgens toch.'
Ik moest gelijk heel erg lachen, en vertelde hem dat me dit wel heel erg bekend in de oren klonk, maar dat we het vanzelf wel zouden zien en merken.
Wat ook erg leuk is, is dat op de donderdag ook mijn man regelmatig vrij is, en zo is het ook een beetje een opa-dag geworden.

We zijn nu een paar weken verder en ja, dit kleine wijfie (ze wordt in maart 2) is echt heel anders dan haar zusje.
Was Naomi heel gevoelig en moest je haar heel rustig zeggen als iets niet mocht,  of als ze ergens af moest blijven enz., zo heb ik mijn stem bij Feline toch al wel een aantal keer iets moeten verheffen.
Het is zelfs zo, dat in de paar weken dat de kleine Feline bij ons komt op donderdag, zij al meer kasten heeft geopend dat Naomi in al die tijd dat ze bij ons was.
Ja, het is heel duidelijk, Naomi lijkt meer op haar moeder en Feline op haar vader.
Naomi zacht, gevoelig, (bij ons) goed luisteren en dol op kleuren en de vissen bij Intratuin; Feline een meisje waar de ondeugd van haar gezichtje afstraalt, maar je tegelijk heel intens kan knuffelen, mag graag boekjes 'lezen' en is dol op dieren en daar ook helemaal niet bang voor.
Was Naomi voorzichtig en gooide zij een brokje voor ons hondje op de grond, Feline houdt het gewoon vast en schatert als ze de tandjes en het tongetje voelt.

Samen onder de tafel;

wie weet vergeet ze haar koekje weer mee te nemen.

Maar nog gekker is zij op onze poes Shaila, helaas voor Feline is deze liefde niet bepaald wederzijds.
Zodra Feline de voordeur binnenkomt, vliegt onze Shaila de garage in.
Ik houd dan ook de tussendeur maar dicht om haar een beetje te beschermen.
Wat de beide dametjes leuk vinden is het uitlaten van ons hondje, waarbij we langs een veldje lopen met een paar schaapjes.

Samen op de foto 

viel deze keer niet mee.

Ik vind het altijd zo bijzonder om de verschillen te zien.
Dat vond ik ook al bij onze eigen kinderen.
Ze komen allen voort uit twee dezelfde mensen, maar zijn allemaal even anders en uniek.
Hier en daar zie je bepaalde eigenschappen van papa of mama terug, en tegelijkertijd zijn ze weer heel anders en ontwikkelen zij zich weer op hun eigen unieke wijze.
Hoe bijzonder heeft God dit toch allemaal niet bedacht!

Voor nu gaan we (D.V.) iedere donderdag genieten van deze kleine spruit, haar ondeugende streken en haar liefde voor onze Jaylinn en Shaila.

Wat zijn kleinkinderen toch geweldig!
Puur genieten! (ook, omdat ze aan het einde van de dag weer lekker naar huis gaan 😊)

Heer, dank U wel voor onze prachtige kleindochters; alle drie!