19e Oma-dag

Als ons kleine meisje vandaag komt, woont ze alweer bijna twee weken in hun nieuwe huis.
Ze heeft geen enkele moeite gehad (aldus haar vader) met wennen in het nieuwe huis en nieuwe slaapkamertje.
Misschien scheelt het dat de kleurtjes (roze/wit) hetzelfde zijn als in haar oude slaapkamertje.

Vandaag was het in ieder geval wel een héél rustige oma-dag.
Ons meisje heeft veel geslapen, ze was moe.
Vanmorgen viel ze zelfs bijna op de grond in slaap.
Dus maar gauw naar bedje toe.

Met het uitlaten van Jaylinn heeft ze de hondenriem ontdekt en zo is het net of zij Jaylinn vanuit de buggy uitlaat.
En ze houdt de riem stevig vast hoor.
Helaas was ik mijn fototoestel vandaag vergeten, dus geen plaatje ervan. (nog van iets anders, want ik vergat hem later ook steeds weer naar beneen te halen)
Onderweg komen we eerst de schapen tegen en verderop de lammetjes.
De kinders zijn bij hun ouders weggehaald en moeten het nu samen rooien.
Een geweldig gezicht hoe ze zo samen met elkaar optrekken en over elkaar heen buitelen en op elkaars lip zitten.
Naomi schaterde het af en toe uit door hun capriolen en ge mekker.
Heerlijk, dit enthousiasme.

Vanmiddag was ik haar fles kwijt.
Ik heb me werkelijk 'k weet niet wat gezocht naar dat ding.
Uiteindelijk vond ik hjem samen met een berenknuffel in de bench van Jaylinn.
Volgende keer daar maar eerst kijken.

Opvallend is ook hoe ze ineens gaat kletsen en zelfs op haar manier gaat zingen.
Het wordt een echte gezellige kletstante.
Maar wat mij steeds opnieuw het meeste raakt en blijft raken, is de manier waarop ze je aan kan kijken en naar je kan lachen.
Het doet keer op keer mijn hart overlopen van liefde.
En soms - als ze er zin in heeft :) - krijg je dan nog als hoofdprijs een hele dikke knuffel van d'r.
En dan ook inmiddels een echte dikke knuffel, met twee armpjes echt stevig om je nek heengeslagen.
Zucht, :)  ...

Lieve Naomi, oma houdt heééééél veel van jou!