En zoals altijd, al is het nog pas kwart over zeven 's morgens, worden we begroet met een stralende lach en een paar wijd uitgestoken armen.
Wat een zeldzaam kind en wat een geschenk uit de hemel.
Och, onze eigen kinderen waren ook lief hoor, echt wel.
Al waren ze alle vier wel heel verschillend.
We hebben van alles wat gehad, van ook zo zeldzaam lief, tot aan zeldzaam moeilijk.
Maar dit is gewoon ontspannen genieten.
De boel de boel laten, want morgen is er weer een dag.
En als er iemand last heeft van wat stof of rommel, dan zorgen ze maar dat ze er gemak van krijgen of ze pakken zelf maar een doek.
Natuurlijk was ik vergeten de sleutels uit de deurtjes te halen, maar daar herinnerde mevrouw mij snel aan.
De eerste run was naar de sleutels.
Vervolgens was onze Jaylinn de pineut.
Maar al ze was toch nog iets sneller dan Naomi, uiteindelijk zocht ze toch haar toevlucht maar in de bench, die door Naomi netjes werd dicht gedaan.
Gelukkig lukt het haar nog niet om hem op slot te doen.
Ja, precies wat ik zeg, tot nog toe, want vandaag lukte het haar dus wel en een schik dat ze had!
Onze Rachelle zette even een demo aan en Naomi begon automatisch te dansen.
Zo ontzettend lief en leuk om te zien.
Zo schattig.
'Ach ja, dat deed jij ook toen je zo klein was,' zei ik tegen mijn dochter.
Die mij vervolgens aankeek van: echt waar?
Lol.
Ja, de tijd gaat hard, want zij wordt deze zomer al weer 19.
Waar blijft toch de tijd; ook alweer 17/18 jaar geleden dat zij zo stond ...
Madammeke moet echt in de gaten gehouden worden, want ze klimt en klautert overal op.
Op de poef, op de bank; staan op de bank en dan bijna achterovervallen doordat er nog een leuning aan de bank vastzit.
Gelukkig zit ze ook nog graag in de box, dus ik hoef er nog niet de hele dag achteraan te rennen.
Vanmorgen toen we Jaylinn uitlieten, waren de kleine lammetjes er, maar helaas, vanmiddag werd het weer al wat minder en waren ze lekker in hun huisje gekropen en lagen heerlijk te slapen.
Maar de paardjes stonden vandaag wel aan deze kant van de weg, dus samen, nu met Rachelle erbij, even bij de paardjes kijken.
Ja, dat is jouw tante wel toevertrouwd, die is zo gek op paarden.
Ik ben benieuwd of jij later ook wil paardrijden.
Veel meisjes vinden het leuk, dus wie weet.
Dieren zelf vind je in ieder geval wel leuk, want je hebt het grootste plezier met ze, al mag je alleen vaak maar kijken.
Het is er dan toch van gekomen.
Wisten we wel, hoor, dat dat zou gebeuren, maar we moesten er toch wel even op wachten.
Je begint trouwens zo wie zo lekker en gezellig te kletsen en zelfs op jouw manier te zingen.
Nu, dat doen we dan wel samen, want oma houdt heel veel van zingen.
En zo, lieve meid, hadden we weer een heel gezellig dagje samen.
Nog een laatste kus, een laatste lach, een laatste zwaai en tot de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten