Ik heb het gedaan en Ik blijf het doen

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (79)

'Ik droeg je vanaf je prilste bestaan,
Ik nam je op de arm vanaf je geboorte.
En Ik blijf je dragen,
tot je oud bent en grijs.
Ik heb het gedaan en blijf het doen:
Ik neem je op de schouders,
Ik red je.'

Jesaja 46:3b,4

Wat een geweldige tekst, vind je ook niet?
O, ik vind hem zo bijzonder, en ook zo bemoedigend.
Maar tegelijk getuigt het ook van Zijn grootheid, want er is immers niemand die dit kan doen.
Maar Hij wel.
God, onze Schepper, en onze Vader.

Het leven is niet altijd even lief voor ons en ook het ouder worden brengt haar eigen problemen en zorgen weer met zich mee.
Wat is het dan geweldig om te mogen weten dat God ons op Zijn arm heeft genomen en ons draagt.
Hij draagt ons als we jong zijn, en Hij draagt ons nog als we oud en grijs zijn.
‘Ik heb het gedaan,’ zegt Hij, ‘en Ik blijf het doen.
Ik neem je op de schouders, Ik red je.’

Als we jong zijn, zijn we vaak veel te druk om hier bij stil te staan.
Tenzij er allerlei problemen komen, zijn we eerder geneigd om zelf te lopen in plaats van dat we door Hem gedragen willen worden.
En toch …

Welk een bemoediging is het voor als je oud bent, of zelfs maar ouder wordt.
Want je mag je toekomst tegemoet zien in de armen van God.
Wat het ouder worden ook met zich mee brengt aan lichamelijke kwalen, of verdriet, pijn (tjes), ongemakken, of …, je hoeft er niet alleen doorheen, want God belooft: Ik blijf je dragen!
we hebben bij God niet afgedaan als we oud worden.
Voor Hem zijn we nog net zo kostbaar als toen we jong waren.
‘Ik heb het gedaan en Ik blijf het doen.
Wat een geweldig grote God hebben we toch en wat een onvoorstelbaar lieve Vader.

Als je bang bent om ouder te worden, klem je dan vast aan dit woord van God.
Jouw Vader is de grootste, de sterkste, de machtigste.
Hij draagt je er doorheen tot voorbij de dood, waar je als kind van Hem verder mag leven in Zijn tegenwoordigheid en nabijheid.

‘Ik neem je op de schouders.
Ik red je!’

 

Lieve Vader, wat ben ik  blij en dankbaar met deze bemoedigende woorden.
Ouder/oud worden brengt soms kwalen met zich mee, of beperkingen die beslist niet leuk zijn.
Maar soms horen ze erbij.
We worden niet allemaal in goede gezondheid tachtig, met nog energie voor tien.
Wat kunnen we dan ontmoedigd raken en tegen onze beperkingen aanlopen.
Of ons minderwaardig voelen, omdat we niet meer kunnen wat we voorheen wel konden.
Afhankelijk worden van anderen, of geen controle meer hebben over bepaalde dingen.
Of onze geest wordt aangetast en we raken het spoor van ons leven bijster en worden teruggeworpen in het verleden.
Lieve Vader, wat een bemoediging zijn dan deze woorden van U.
Want U neemt een ieder op Uw arm en draagt.
Een bemoediging, zowel voor degene die oud is, of ouder wordt, als voor hen die de zorg voor hun ouders(s) dragen.
Ik bid U, lieve Vader, dat dit woord van U vele harten zal bemoedigen, opbeuren en nieuwe hoop geven.
Dank U wel, voor Uw grote liefde die in deze woorden ligt besloten.
Ik prijs Uw naam.

- Amen –

Nee, ik weet niets,
niets van de dag van mijn geboorte.
Ik weet niets van mijn eerste ademteug,
noch van mijn moeder's vreugde
en haar armen om mij heen.
Maar U, U was erbij,
vanaf het allereerste begin.
U nam mij op Uw arm en
droeg mij reeds tot waar ik nu ben.

U belooft mij te blijven dragen
tot in de dagen van mijn ouderdom.
Nu kleuren mijn haren langzaam grijs;
de herfst van mijn leven komt eraan.
Maar Uw belofte gaat met mij mee
ook als straks de winter van mijn leven komt
en mijn geest misschien sterker is dan mijn lichaam;
of mijn lichaam sterker dan mijn geest
en ik niets of niemand meer ken.

Laat dan in mijn geheugen staan gegrift,
de woorden die U ooit sprak:
'Ik nam je op de arm vanaf je geboorte.
En Ik blijf je dragen, tot je oud bent en grijs.
Ik heb het gedaan en blijf het doen.'
Zo neemt U mij, of ik het nu besef of niet,
op Uw schouders en draagt mij
tot ik over de drempel
van Uw woning ben.