Onveranderlijke God

Vandaag werd ik met het lezen van Gods woord stilgezet bij het feit, dat wat er ook in en met ons leven gebeurt, God dezelfde is en blijft, ja, onveranderlijk is door alle eeuwen en geslachten heen.

De Psalmist uit Psalm 102 heeft het heel moeilijk.
Hij stort zijn hart uit bij God.
Hij vertelt Hem hoe ernstig het er met hem voor staat, hoe belabberd hij er aan toe is.
Maar tussen uitstorten van zijn nood, proclameert hij wie God is.
Midden in zijn ellende vergeet hij niet wie God is.

‘Maar U, Heer, U bent Koning voor eeuwig,
Uw Naam blijft genoemd,
alle geslachten door.’

Eens hebt U de aarde vastgezet
de hemel hebt U Zelf gemaakt.
Eens zullen zij vergaan,
maar U blijft bestaan.
Zij zullen verslijten als een kleed,
U legt ze af als een mantel
en zij verdwijnen in het niet;
maar U blijft die U bent,
Uw leven neemt geen einde.’

Het raakt me om zo stilgezet te worden bij het feit dat God onveranderlijk is.
Wij mensen zijn met onze gedachten en gevoelens even wisselend als het weer met de seizoenen.
Ons lichaam vergaat met het stijgen van de jaren, kort gezegd: ons leven is kortstondig als het gras.
Het ene moment belooft hij iets, het volgende moment is hij zijn belofte vergeten.
Maar God is onveranderlijk.
Hij was, Hij is en Hij blijft dezelfde God.
Zijn woord is ja en amen.
Zijn beloften betrouwbaar en voor eeuwig.
Hij was er voor de wereld er was, Hij zal er zijn als zij is vergaan.
Zijn leven zal nooit ophouden te bestaan.

Ben jij je houvast kwijt in je leven?
Ga je dolend rond op zoek naar …?
Zijn alle zekerheden weggevallen?
Zie op Hem die onveranderlijk is en daardoor door en door betrouwbaar.
Maak Hem tot het vaste fundament van je leven, en je zult voor altijd, net als de Psalmist, een toevlucht hebben in nood.