Vast wel.
Ik denk dat we allemaal bij tijd en wijlen weleens het gevoel hebben dat ons hoofd helemaal vol zit en er niets meer bij kan.
En mijn hoofd zit zo ‘vol’.
De voorbereidingen voor de ‘Kerstavond voor Vrouwen’ in onze gemeente zijn in volle gang en vanavond is het oefenen voor de muziekgroep, maar ook het doorspreken van alles wat er verder bij komt kijken.
Het vele schrijfwerk wat dit met zich meebracht (draaiboek, programma, notulen, checklisten, mailtjes etc.) heeft mijn hoofd helemaal gevuld.
Maar het heeft ook orde geschept in de chaos die in mijn hoofd was van alles wat nog gecheckt en geregeld moest worden.
Maar nu komt er ook even verder niets meer uit mijn handen.
Beneden in de keuken staat mijn eten vast, zover mogelijk, klaar.
Jaylinn, ons hondje, ligt heerlijk naast me te slapen en uit mijn laptop klinkt zacht muziek.
Ik laat de klanken over me heen komen en kom tot rust van de rust die er van uit gaat
Alle spullen voor vanavond liggen zo goed als klaar en eigenlijk weet ik niet goed wat nog te doen.
Werk ligt er genoeg, natuurlijk.
Er is altijd wel wat te doen in een gezin met kinderen.
Maar ik wil gewoon tot rust komen, even niets doen.
Ik zou willen schrijven, maar door alle drukte van alles wat geschreven moest worden, is mijn hoofd vol en de inspiratie even op.
Toch is het al heerlijk om zo deze dingen even op te schrijven.
Het geeft ruimte, omdat het tegelijk opruimt, ontspant …
Naast me ligt ook mijn nieuwe agenda.
Voor sommige mensen maakt het niet uit wat voor agenda zij hebben, als ze maar iets hebben waar ze hun afspraken in op kunnen schrijven.
Persoonlijk kan ik ieder jaar bijna niet wachten tot de nieuwe agenda’s uitkomen en zoek dan vervolgens naarstig naar wat mijn hart raakt.
Ja, echt waar, ik wil een agenda die mijn hart raakt, iets met me doet.
En dan kan ik vervolgens soms nauwelijks wachten tot ik hem kan gebruiken.
Dit jaar is het echter nog erger dan anders, want met de beurs in september had ik, met mijn rondje over de beurs, de agenda al gevonden.
Nog dezelfde week ben ik er in de winkel naar op zoek gegaan en heb er direct eentje gekocht.
Ik hoefde niet verder te zoeken, dit was hem, helemaal.
In de tijd die achter me ligt, heb ik hem al heel wat keren door mijn handen laten glijden en inmiddels heb ik de eerste afspraken er al ingezet.
Als een kind zo blij ben ik met dit ding.
De vormgeving, wat erin staat, de extraatjes die er bij zitten …
Telkens als ik er maar naar kijk, dan word ik al blij en verheug ik me op de dag dat ik hem echt kan gaan gebruiken.
Het was zelfs zo erg (al hoewel, erg …), dat ik er een gedichtje over geschreven heb.
Soms kun je met iets gewoons,
zoals een agenda,
blij zijn als een kind.
Als een kostbaar kleinood
wordt het gekoesterd
en bemind.
Misschien vreemd,
het is immers maar een agenda
en niets meer.
Toch ervaar ik dit
als een kostbaar geschenk
van Jezus mijn Heer.
Hij kent mij,
weet wat ik nodig heb
en wat mij vreugde schenkt.
Zelfs door deze agenda
ervaar ik dat Hij
aan mij denkt.
Tja, …
Terwijl ik dit schrijft, ligt er een ‘big smile’ op mijn gezicht en loopt mijn hart over van dankbaarheid.
Ja, ik ben blij, zo blij en dankbaar.
Gek?
Misschien, maar ik weet zeker dat God met mij mee glimlacht en blij is met mijn hart dat zich verheugen kan over zoiets gewoons als een agenda.
Nog even geniet van dit moment van rust in huis, de stilte en de klanken van de muziek die een weldaad zijn voor mijn ziel.
En … van mijn nieuwe agenda.
Hmm, mijn ‘volle’ hoofd lijkt al minder vol.
Dank U, Heer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten