donderdag 15 november 2012

Herinneringen ...

Weer een blogje van mijn oude Blog.


21-04-2012
Al heel wat boekjes hebben in mijn vensterbank gelegen of op de poef naast mijn stoel en waar ik regelmatig, zo niet iedere dag, een stukje uit lees.
Soms ’s morgen als ik net ben opgestaan en aan mijn kopje koffie zit en soms zomaar even ergens op de dag.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker.
Om 6.00 uur werd ik gewekt door stemmen buiten op straat van mensen die schijnbaar al vroeg op pad moesten met de kinderen.
Soms val ik vanzelf weer in slaap, maar vanmorgen dus niet en even baalde ik.
De enige dag van de week dat ik niet om half zeven ophoef en ik ben nog vroeger wakker dan anders.
Na een half uur had ik het wel bekeken in mijn bed en ben maar naar beneden gegaan.
Verwarming en het koffiezetapparaat aangezet, want ja, normaal is het warm beneden en staat mijn kopje koffie klaar, maar niet om half zeven op de zaterdagmorgen.
Even later duik ik in mijn stoel bij het raam met mijn kopje koffie en pak het boekje.
Rusten in Zijn liefde’ staat er boven.
En hoewel ik de tekst en het stukje in eerste instantie niet helemaal kon rijmen met elkaar, riep het geschrevene wel herinneringen op en mijn gedachten gingen terug naar de tijd dat onze kinderen nog klein waren en ik als moeder en huisvrouw soms het gevoel had, dat mijn leven uit niets anders bestond dan zorgen voor de ander, rommel ruimen en schoonmaken.
En dat iedere dag weer opnieuw.

Soms leek mijn leven zo zin- en betekenisloos, ongeacht wat anderen ook zeiden over hoe belangrijk het opvoeden van kinderen was en het bieden van een thuis, er zijn etc. etc..
Er waren gewoon momenten dat ik er gewoon helemaal geen zin meer in had en dat de sleur van alle dag mij neerslachtig maakte.
Er is dan slechts één plek waar je naar toe kunt gaan.
Er is altijd Eén Persoon die er elk moment van de dag voor je is en bij wie je alles kunt neerleggen.
Die naar je luistert en bij wie je tot rust kunt komen, bij wie je vernieuwde kracht ontvangt om weer verder te kunnen.
Ik moet echter wel bekennen dat, hoewel ik dit wist, het niet altijd deed.
Soms stak ik mijn klaagzang bij Hem af, maar was niet bereid om tot rust te komen in Zijn nabijheid, maar koos ik ervoor om boos en bokkig te blijven.
(Waar je uiteindelijk alleen jezelf mee hebt en Hem nog eens verdriet mee doet)

Maar we hebben een liefdevolle en geduldige Vader, dat heb ik door de jaren heen echt mogen ervaren.
Zijn woord, dat niets kan ons scheiden van Zijn liefde, is meer geworden dan alleen woorden.
En zo kom ben ik weer  terug bij de tekst die boven het stukje staat:
Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere. (Romeinen 8:38,39 HSV)

Hoe onvoorstelbaar groot is toch Zijn liefde voor mij!

Heer, er zijn soms van die dagen
dat de sleur van alle dag
mij onderuit dreigt te halen.
Gevoelens van neerslachtigheid
maken zich van mij meester
en doen mij van mijn leven balen.

Soms lijk ik alleen maar goed genoeg
voor het poetsen en het boenen,
het ruimen van andermans rommel.
De kinderen vreten al mijn energie
en waar blijf ik dan nog als persoon;
ik voel me af en toe echt een arme drommel.

Zo had ik het mij niet voorgesteld,
getrouwd zijn, moeder zijn,
dagelijks zorgen voor mijn gezin.
Het lijkt soms van zo weinig waarde
en ik vraag me af wie ik dan ben,
wat geeft mijn leven waarde en zin.

Soms ben ik zo moe, Heer,
van al die dagelijkse beslommeringen
en de sleur van alle dag.
En toch, ach,
ik zou ook niet anders willen;
dank U Heer, dat ik gewoon
even bij U komen klagen mag.

Af en toe moet ik gewoon mijn verhaal even kwijt;
wat ben ik dan blij en dankbaar
dat ik alles bij U neer kan leggen.
Ik kom tot rust in Uw liefdevolle nabijheid
en ik dank U, Heer,
dat ik alles tegen U kan zeggen.

Hoe kostbaar en waardevol
zijn deze momenten
zo even dicht bij U zijn.
Vergeef mijn klagen, Heer;
zo rustend in Uw liefde
maakt dat de zon weer schijnt.

Ik dank U, Heer,
dat niets mij kan scheiden
van Uw liefde voor mij.
Uw liefde en trouw
zijn voor altijd en eeuwig;
Geloofd zijt Gij!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten