Samen

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (72)

De handen van Mozes werden echter zwaar; daarom namen zij een steen en legden die onder hem, zodat hij erop kon gaan zitten.
Aäron en Hur ondersteunden zijn handen, de een aan de ene en de ander aan de andere kant.
Zo bleven zijn handen onbeweeglijk, totdat de zon onderging.

Exodus 17:10

Het thema, ‘De kracht van samen’ van de Compassion Vrouwen-dag afgelopen zaterdag, bleef maar in mijn gedachten.
En terwijl ik er zo nog over aan het nadenken was, gingen mij gedachten opnieuw naar Mozes en de strijd tegen de Amalekieten in Exodus 17:8-16.

Het is het gedeelte waarin Mozes na de overwinning op de Amalekieten, een altaar bouwt voor de Heer en het ’De HEER is mijn banier’ noemt.
Maar nu wil ik mijn aandacht richten op de drie mannen uit dit verhaal.
Mozes, Aäron en Hur.

Terwijl Jozua ten strijde trok tegen de Amalekieten, zoals Mozes hem had opgedragen, klommen deze mannen naar de top van de heuvel die daar was.

Zolang Mozes zijn arm met de staf, die hij van God had gekregen, omhoog hield, waren de Israëlieten aan de winnende hand.
Zodra zijn armen zakten, wat uiteraard heel normaal is omdat zijn armen toch moe werden op den duur, waren de Amalekieten aan de winnende hand.
Aäron en Hur legden daarop een steen neer, waarop Mozes kon gaan zitten en zijzelf namen aan weerszijde van Mozes plaats en ondersteunen zijn armen, zodat ze omhoog bleven.
Zo kon Mozes het volhouden tot de zon onderging en versloeg Jozua de Amalekieten.

God had er makkelijk voor kunnen zorgen dat de Israëlieten wonnen zonder dat Mozes de staf omhoog hield, maar God wilde duidelijk laten zien, dat Hij Degene was die hen de overwinning gaf en dat zij die niet aan zichzelf te danken hadden.
Later moet Mozes dit van God ook opschrijven, het moest vastgelegd worden opdat het in de herinnering zou blijven.
Mozes richtte daarop ook nog een altaar op voor God en noemde het ‘De HEER is mijn banier.
Het belangrijkste in dit gedeelte blijft, dat God Degene is die alles in handen heeft.
Hij zorgt voor wat Hem toebehoort en Hij staat niet toe dat Zijn volk ongestraft belaagd of tegengehouden wordt.
De overwinning komt ook niet omdat de Israëlieten zulke goede getrainde soldaten waren en zo goed konden vechten, maar van God, die hen de overwinning gaf.

Maar de manier waarop God de overwinning geeft, werkt nog iets uit, namelijk het moeten samenwerken om die uiteindelijke overwinning te kunnen behalen.
Mozes moest zijn armen omhoog houden, maar mens als hij was, lukte dit niet alleen.
Zijn armen werden moe.
De staf zal op zich nog niet zo heel erg zwaar geweest zijn, denk ik, maar niemand houdt het vol om de armen uren omhoog te houden.
Maar door Mozes’ armen omhoog te houden, ze te ondersteunen, kon Mozes het.

De kracht van samen …
Dit was het thema van de Compassion-dag.
De kracht van samen; samen de schouders eronder zetten.
De één komt met het idee, de ander zorgt voor een programma op, weer een ander zorgt voor de uitvoer, en het financiële gedeelte, en de locatie, de aankleding, artiesten enzovoort, enzovoort …
Samen.
Samen bidden, samen aanbidden, samen bewogen zijn, samen een kindje sponsoren, samen geld inzamelen, samen …

Samen, Mozes, Aäron en Hur, de staf kon omhoog blijven tot het beslissende moment.

Samen zorgdragen voor onze naaste, voor elkaar.
Samen sterk.
De kracht van samen.
Tot de Here Jezus terugkomt.

Lieve Vader, misschien lijkt het wel alsof in dit stukje de aandacht uitgaat naar de mens en wat hij doet of kan/moet doen, en niet naar U, naar hoe groot en indrukwekkend U bent.
En toch, HEER, voor mij voelt het niet zo, want alles draait ook hier om U.
U hebt alles in de hand, het is Uw verlangen, Uw wil, dat wij juist samen, als kinderen van U, er voor elkaar zijn, elkaar helpen.
We weten het allemaal wel, maar de praktijk is vaak juist zo heel anders.
En zo draait voor mij in dit alles nog steeds om U, wie U bent en wat U doet.
Het bepaalt mij opnieuw hoe belangrijk U het vindt dat er eenheid is tussen ons, Uw kinderen.
Dat we er voor elkaar horen te zijn, niet alleen om elkaar te helpen, te bemoedigen, te ondersteunen, maar ook om samen te strijden tegen de boze.
Als wij als Uw kinderen één front vormen in plaats van ieder voor zich, kunnen er veel meer en veel grotere overwinningen worden behaald.
Nu zijn we vaak zo zwak, omdat we alleen de staf omhoog willen houden en dat niet kunnen volhouden.
Welk een geduld hebt U niet met ons en welk een liefde heeft u niet voor ons, dat U niet ophoudt om ons dingen voor te houden, keer op keer, net zolang totdat wij het door hebben en leren.
U bent onze banier en ik bid, lieve Vader, om eenheid in Uw kerk, om samen de staf omhoog te gaan houden, zodat Uw koninkrijk gebouwd wordt en Uw grote Naam verheerlijkt.
In Jezus’ Naam.

- Amen –