Wees stil en kom tot rust

Stil, mijn ziel, wees stil ...

Mijn geliefde dochter (zoon),
wordt maar stil
en kom tot rust;
kom tot rust
dicht aan Mijn hart.
Wees maar niet bang;
wat er ook gebeurt,
waar je ook bent,
waar je ook doorheen gaat,
Ik ben erbij,
je bent niet alleen.

Wordt maar stil
en kom tot rust bij Mij.
Zoals een kind
tot rust komt bij zijn moeder,
zo mag jij tot rust komen
bij Mij.
Leg alles wat je bezighoudt,
alles waarover je je zorgen maakt
maar in Mijn handen
en vertrouw Mij.
Ik ga met jou
door elke situatie heen.

Wordt maar stil
en kom tot rust;
kom tot rust
dicht aan Mijn hart.
Rust uit
en ontvang nieuwe kracht.
Laat Mij je geest vernieuwen
en je sterk maken.
Immers,
wie moe is beur Ik op;
wie geen kracht meer heeft
maak Ik sterk.

Kom maar
en rust,
rust maar uit
dicht aan Mijn hart.
Ik laat je geen moment
alleen.

Wees vastberaden en moedig!

Heer,
Uw woord klinkt:
'Wees vastberaden, Mijn kind,
wees vastberaden en moedig
op de alle wegen die je gaat.'

Wees niet bang
en laat je ook niet uit het veld slaan,
want Ik ga met je mee.
Zoals Ik met Mijn volk meetrok,
bij hen was,
overdag en ’s nachts,
zo ben ik ook bij jou.
Sterker nog,
Ik ben in jou!
Mijn Geest woont in jou!

Nooit zal Ik je alleen laten,
nooit zal Ik je aan je lot over laten.

Vertrouw niet op je gevoelens,
die zijn wispelturig als de wind.
Mijn Woord is betrouwbaar,
omdat Ik betrouwbaar ben!
En als Ik zeg, dat Ik bij je ben,
je nooit alleen laat,
je nooit aan je lot overlaat,
dan is dat zo.
Houdt je daaraan vast, Mijn kind!

Wees dus vastberaden, Mijn kind,
en wees moedig!
Ik heb woning gemaakt in jou
en ben dus bij je,
elk moment van de dag,
in iedere omstandigheid.

Mijn kracht is jouw sterkte.
Houd je daarom vast aan Mijn woord,
aan Mij,
en wees vastberaden en moedig
op al je wegen.

Naar: Deuteronomium 31:6

Rust en vrede; geen angst

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ... (93)

De Almachtige is aan onze zijde,
onze burcht is de God van Jacob.

Psalm 46:8,12

Soms gebeurt het dat een bepaald woord van God je ineens pakt en niet uit je gedachten gaat.
Steeds opnieuw komt het terug en het lijkt pas goed te zijn wanneer je er iets mee gedaan hebt.
Dat heb ik deze week met Psalm 46.
Afgelopen maandag las ik deze Psalm, maar had toen, en ook de dag erna, geen tijd om er iets mee te doen.
Vanmorgen kwam de Psalm opnieuw terug in mijn gedachten; ik las hem opnieuw en liet mijn gedachten er overgaan.
Pen en papier ligt steevast binnen handbereik, dus …

De afgelopen week gebeurden er weer enkele dingen in ons gezin, die een aanslag waren op mijn geduld, mijn zelfbeheersing en mijn energie, en dus ook op mijn innerlijke rust en vrede.
Het zijn van die dingen die, als je niet oppast, je het zicht op God zo kunnen ontnemen, waardoor die dingen je leven kunnen gaan beheersen, in plaats van wie God is, wat Hij doet, gedaan heeft.
Gister echter ging het aardig mis, en ik werd na een bepaald akkefietje, door mijn gevoelens en emoties meegesleurd; ik was even niet meer instaat om mezelf er tegen te verzetten.
Hoewel dit goede vruchten afwerpt voor mijn huishouden, ik ben gelijk een stuk verder met het opruimen en schoonmaken van mijn kasten etc., toch hield ik er een nare smaak aan over en wilde het gevoel van rust en vrede maar niet terugkrijgen.

Als ik dan vanmorgen in alle vroegte en stilte mijn dagboek gelezen heb en gebeden, komt opnieuw Psalm 46 terug in mijn gedachten.
En terwijl langzaam mijn ‘huis’ ontwaakt, vind ik mijn rust en vrede terug door deze Psalm.
Wees mijn dagboek mij vanmorgen op het reinigende bloed van de Here Jezus, Psalm 46 wijst mij op de geweldige God die ik aan mijn zijde mag weten en Die door alles wat er weer gebeurt(de) bedekt dreigde te worden.

‘God is ons een toevlucht, Hij geeft ons kracht. in de grootste nood heeft Hij geholpen …’

Dingen die in het verleden gebeurd zijn, komen terug op mijn netvlies, evenals de herinneringen aan de bijhorende pijn, het verdriet, de vergoten tranen.
Maar daar boven staat de onuitwisbare herinnering hoe Hij daar bij was en op het juiste moment steeds opnieuw hulp gaf.
O, in mijn ogen natuurlijk absoluut vaak niet op het juiste moment, maar achteraf …
Nooit zal ik vergeten (ik koester deze herinnering en houdt hem vast en levend) wat er gebeurde, toen ik in alle wanhoop, puur vanuit verstand en niet vanuit wat ik voelde, Zijn woord hardop ging uitbidden, ging proclameren.
De gedachte eraan doet mij opnieuw voelen en ervaren wat er gebeurde, maar wat ik niet anders met woorden kan weergeven, dan alles in mij veranderde.
Zijn kracht openbaarde zich in mijn zwakheid en zo werd Hij mijn toevlucht als nooit te voren.
(dit betekent niet dat ik het nu voor elkaar heb, hoor, maar wel dat ik weet wat ik eigenlijk moet doen; helaas ben ik soms nogal eigenwijs …)
Alleen al deze woorden en deze herinneringen brengen alles terug in de juiste positie.

Maar dan lees ik verder.

‘Daarom kennen wij geen angst, al beeft de aarde, al verzinken de bergen in de zee.
Laat het water maar bruisen en schuimen, laat de bergen maar beven onder de beukende golven …’

Slik, angst overheerst soms nog zo mijn leven …
Al beeft de aarde, al verzinken de bergen in de zee …
Met andere woorden, al gebeuren er angstaanjagende dingen, dingen die je leven op z’n kop zetten, alles onzeker maken, dan toch geen angst kennen, je leven niet laten regeren door angst, omdat je weet Wie je toevlucht is, Wie je kracht is, Wie je helpt in welke grote nood dan ook.
Laat het water maar bruisen en schuimen, laat de bergen maar beven onder de beukende golven …
Met andere woorden, laat maar komen wat komt, hoe heftig en ingrijpend dan ook, want Hij staat boven alles; Hij heeft eerder geholpen en zal het steeds opnieuw doen, want dat is Hij aan Zichzelf verplicht.
Hij kan niet anders, want Hij heeft het beloofd.
En zolang wij dicht bij hem blijven, Hem gehoorzaam zijn, ons hart op Hem richten, zal Hij bij ons zijn, blijven en helpen.

Zien op wat Hij doet, wat Hij kan, wie Hij is.
Hij heerst over de volken, Hij heerst over de aarde.
En deze Almachtige God is aan onze zijde; is aan mijn zijde.
Dit mag ik persoonlijk maken, naar mij toe halen.
Hij is aan mijn zijde!

Onze burcht is de God van Jacob.
Als ik denk aan een burcht, hoe dat eruit ziet, hoe sterk en stevig, beschermend …
Als ik denk aan Jacob, aan wat God allemaal niet voor hem heeft gedaan, er voor hem is geweest; hem vergeven heeft, geleid heeft, beschermd heeft, …

Met de woorden ‘Daarom kennen wij geen angst, al beeft de aarde, al verzinken de bergen in de zee. Laat het water maar bruisen en schuimen, laat de bergen maar beven onder de beukende golven’, komen opnieuw Paulus en Silas in mijn gedachten.
Ook zij, hun houding in die gevangenis, keren steeds maar weer terug.
Ja, zij zijn voor mij een voorbeeld, de belichaming, van deze woorden.
Zij kenden geen angst.
Ik denk, dat als ik ze er naar kon vragen ze tegen mij zouden zeggen: ‘Lieve kind, al beeft de aarde, al verzinken de bergen in de zee, het maakt niet uit, want onze God heeft de aarde en de zee gemaakt; Hij heerst over hen. Laat tocht het water maar bruisen en schuimen, laat die bergen maar beven onder die beukende golven, het maakt niet uit, want één woord van Hem, en zij zwijgen, één woord van Hem, en de golven gaan liggen.
Wees niet bang, lief kind van God, want Hij regeert!

Ik heb nog heel wat te leren en te overwinnen, maar ik verlang ernaar en strek me er naar uit.
En alles wat er in mijn leven gebeurt, zal daaraan meewerken.
Zodat ik ook kan zeggen met hen en de Psalmist:

‘Daarom kennen wij geen angst, …
De Almachtige is aan onze zijde,
onze burcht is de God van Jacob.’

Boven de storm

Maar wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht;
hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,
hij loopt, maar wordt niet moe,
hij rent, maar raakt niet uitgeput.

Jesaja 40:31

Met de storm van gister en de wind die nog steeds af en toe behoorlijk om het huis giert, zocht ik eens terug op mijn oude Blog (intoyourhands.punt.nl)* naar wat ik eerder geschreven had over stormen.
Ik herinnerde me dat ik er eens iets over heb gelezen en vervolgens over geschreven, en ik wilde het nog eens nalezen.
Met het lezen raken de woorden me opnieuw en ik wil het graag ook op dit Blog met jullie delen.

Het is, net als ‘Er is liefde in het oog van de storm’ uit het boekje van Holley Gerth ‘Schuilen bij God’.

Boven de storm

22 maart 2011

Opnieuw las ik vanmorgen iets in het boekje 'Schuilen bij God' van Holley Gerth wat me opnieuw stil zette en me deed nadenken voor ik verder las.
Ze schrijft, dat Beth Jones-Schall van Spirit of Success haar vertelde waarom zij had gekozen voor de adelaar als logo voor haar organisatie.
Beth zegt:
'Adelaars zijn de enige vogels die stormen gebruiken om hoger te kunnen vliegen.
 Ze wachten op de wind en nemen dan een hoge vlucht.'
 
‘Adelaars zijn de enige vogels die stormen gebruiken om hoger te kunnen vliegen.’

De woorden raken me diep.
Ze brengen me tot nadenken over mijn leven.
In gedachten plaats ik deze woorden naast mijn leven en kijk terug in de tijd met deze woorden ernaast.

Ik kom tot het besef dat het nog niet zoveel jaren zijn dat ik stormen gebruik om hoger te kunnen vliegen.
Nee, niet bewust, want ik wist het niet eens dat ik dit eigenlijk aan het doen was.
Het is nu pas met deze woorden, nu ik deze woorden naast mijn leven en keuzes plaats, dat ik tot dit besef kom.

Stormen gebruiken om hoger te kunnen vliegen.
Ik mijmer even over deze woorden.
'Hoger is als het ware dichter bij God.
 Dichter bij God is Zijn stem beter kunnen horen.
 Hem horen is kracht ontvangen.
 Kracht ontvangen is verder kunnen gaan.
 Verder kunnen gaan is leven tot eer van Hem.
 Leven tot eer van Hem is mijn bestemming.'
Hmmm...

'Maar wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht.'
Als ik mijn vertrouwen stel op God, dan is mijn blikveld gericht naar boven, naar de Enige, Levende God en kan Hij mij geven wat ik nodig heb aan kracht.

'Hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar'.
Dan kan ik, net als de adelaar, mijn vleugels uitslaan en de storm gebruiken om hoger te komen, tot boven de storm.

'Hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.'
Dan verkeer ik in Zijn dichte nabijheid waar rust is en ontspanning, omdat Hij mij draagt, mij kracht geeft, mij helpt.

De adelaar zweeft op de wind.
Hij gebruikt de thermiek om hoger te komen, boven de storm uit.
Zo kost het hem geen inspanning want hij maakt gebruik van die wind.

Wat een prachtig voorbeeld geeft God ons hier.
Het beeld van de adelaar.
Welk een les mogen we hieruit leren.
Bewust worden is de eerste les.
Maar weten is één ding, iets doen een tweede.


Lieve Vader in de hemel.
Dank U wel voor deze prachtige woorden.
Ik bid U, Vader, dat als er stormen komen in mijn leven, of ze nu groot zijn of klein, dat U mij deze woorden, deze les, in gedachten brengt.
Laat mij een voorbeeld nemen aan die adelaar en mijn blik richten op U.
Laat mij door alle moeilijkheden, pijn, verdriet, zorgen ... heen toch Uw aangezicht, Uw nabijheid zoeken; doe mij Uw stem horen, waardoor ik kracht ontvang om verder te kunnen.
Vader, ik bid U voor hen die nu, op dit moment in een zware storm verkeren en meegesleurd worden alle kanten op omdat de duisternis van de storm hun zicht op U heeft ontnomen.
Ik bid U, Vader, breng een streepje licht in die duisternis zodat ze U kunnen zien in de storm.
Leidt hen door Uw licht tot boven de storm, opdat zij daar Uw kracht zullen ontvangen om verder te kunnen.
Geef hen Uw woord van de adelaar en laat Uw woord, als een zegen van kracht en bemoediging, neerdalen op een ieder van hen.

In Jezus' Naam.

- Amen –

En nogmaals, ook nu, ruim tweeënhalf jaar later, zeg ik: 'Amen'

De mens wikt, maar Gods beschikt

Bedenk hoe groot en indrukwekkend de HEER is ...    (92)

Al geeft u mij al uw goud en zilver, dan nog zou ik alleen kunnen doen wat de HEER mij beveelt.
Numeri 24:13

In het verhaal van Bileam is ongetwijfeld het fragment met de sprekende ezel het meest bekend, met daaraan gekoppeld het feit dat Bileam het volk Israël alleen kan zegenen en niet vervloeken zoals koning Balak dat van hem vroeg.

Als ik vanmorgen dit verhaal opnieuw lees en overdenk, dan wordt opnieuw mijn hart gevuld met een diepe rust en vrede, door de grootheid van mijn God.
Want boven alles blijkt uit dit gedeelte dat de mens wikt, maar God beschikt.
De mens kan allerlei plannen maken of hebben, maar God is, en blijft, Degene die het uiteindelijk, altijd en in alles, voor het zeggen heeft.

Balak wil het volk Israël laten vervloeken, omdat hij bang is; bang door de verhalen die hij over hen had gehoord, maar nog meer door hun gigantische aantal.
Bileams reputatie deed hem naar hem toegaan om het volk te laten vervloeken, want duidelijk was, dat wie Bileam vervloekte, vervloekt zou zijn en wie hij zou zegenen, gezegend zou zijn.
Maar hoe anders pakt alles in dit geval uit.

Als Bileam uiteindelijk bij Balak komt, kan hij niets anders dan het volk Israël zegenen.
Tot drie keer toe, spreek hij een zegen uit over dit volk.
Toen hij voor de derde keer ging spreken, werd hij zelfs vervuld van Gods Geest, staat er in Numeri 24:2.

Koning Balak is woedend, maar Bileam kan gewoon niets anders.
Hoe graag hij misschien ook gewild zou hebben vanwege de vorstelijke beloning, in dit geval had hij simpelweg gewoon geen keuze.
Hij kon alleen die woorden spreken die God hem ingaf te spreken en dat waren woorden vol zegen, profetische woorden.

‘Hoe kan ik dit volk vervloeken als God het niet vervloeken wil?
Hoe kan ik het verwensen, als de HEER het niet verwensen wil?

Ik kan alleen maar doen wat de HEER mij heeft opgedragen.

Hij heeft me opgedragen te zegenen.
God heeft gezegend.
Daaraan valt niet te tornen.

Heb ik al niet tegen uw gezanten gezegd dat ik in geen geval tegen het bevel van de HEER, mijn God, kan ingaan?
Al geeft u mij al uw goud en zilver, dan nog zou ik alleen kunnen doen wat de HEER mij beveelt.’

(Num. 23:8,12,20; Num. 24:12)

Bileam sprak de woorden niet omdat het volk Israël zo goed gezind was, maar hij kon gewoon echt niet anders.
O, het goud en zilver had hij maar wat graag willen hebben, maar zonder Gods toestemming, goedkeuring, kon hij niet doen wat Balak van hem vroeg.
Wij mensen kunnen nog zoveel willen of doen, maar één ding is zeker, het is God die uiteindelijk altijd alle touwtjes in handen heeft.

Ja, er gebeuren de meest verschrikkelijke dingen waarvan ik overtuigd ben dat God ze niet wil.
Dat Zijn hart ineenkrimpt bij het zien en horen ervan.
Zijn niet ingrijpen is voor ons soms/vaak onbegrijpelijk, maar het neemt niet weg dat Hij een plan, een bedoeling heeft met alles.
Het verhaal van Bileam toont mij een God, die boven alles staat.

De mens wikt, …
… , o, wat denken we het allemaal goed voor elkaar te hebben en het beter te weten.
O, welk een rechten denken we niet te hebben en daarna te handelen.
O, welk een zelfbeschikkingsrecht eigenen we ons niet toe …
… maar God beschikt.

Het moment komt eraan dat heel de wereld zal zien en horen, dat Hij het is die het voor het zeggen heeft.
Vroeger, nu, en tot in alle eeuwigheid.

Hoe groot bent U, o God,

mijn Koning en HEER.

U liegt niet,

noch verandert U

zomaar van gedachten.

U belooft niet

en laat het na;

noch doet U een aankondiging,

en laat het niet doorgaan.

Aan wat U zegt,

of wat U doet,

valt niet te tornen,

wij kunnen op U aan.

U bent trouw en betrouwbaar,

eerlijk een rechtvaardig;

U bent de HEER,

van de hemelse machten.

O, hoe groot bent U,

mijn God, koning en HEER.

Geef mij weer aanzien!

Wilt U komen en mij troosten?
Wilt U mij weer aanzien geven?

Psalm 71:21
(Het Boek)

Ik heb een klein boekje  dat heet: 'Fluistergebeden voor vrouwen'.
Korte, eenvoudige gebeden, soms ook wel 'ademgebeden' genoemd.
Bijvoorbeeld: 'Wees mijn rotst, o Heer', of 'wees mijn veiligheid, o Allerhoogste', of 'Heer, help mij', of 'Heer, zegen ...', of 'Heer, ontferm U over ...'.

Het boekje stond eigenlijk al een tijdje wat verloren ergens op een kastje, maar afgelopen week stond ik een keer stil bij dit kastje en keek naar wat er allemaal opstond.
Mijn oog werd naar dit kleine boekje getrokken en ik nam het mee naar mijn plekje bij het raam.
Ik bladerde wat en stopte bij de bladzijde waar ik ooit was blijven steken; erg ver was ik nog niet gekomen, merkte ik wel.
Bovenaan de bladzijde staat: 'Geef mij weer aanzien'.

Veracht, vernedert, uitgelachen, belachelijk gemaakt, zijn de woorden waar het stukje mee begint en ze raken me diep.
Hoeveel mensen zijn er wel niet, die dit aan de lijfe hebben ondervonden en daardoor verschrikkelijk beschadigd zijn geraakt.
En hoeveel mensen zullen er wel niet zijn, die dit dagelijks nog ondervinden ...
O Heer, ontferm U ...

Schaamte, minderwaardigheidgevoelens, onzekerheid; gevoelens die hier weer uit voort kunnen komen.
De één zal terugvechten, de ander echter haar hoofd laten hangen.
De één zal proberen nog beter te presteren, terwijl de ander zich verstopt en wegkruipt.
O, wat ken ik deze laatste gevoelens!
Je hoofd laten hangen, verstoppen, wegkruipen.
Maar toch ...

'Wilt U komen en mij troosten? Wilt U mij weer aanzien geven?,' zegt de tekst uit Het Boek.

De GNB die ik persoonlijk iedere dag gebruik zegt het zo: 'Troost mij ook nu, herstel mij in mijn eer.'
Gelijk gaan mijn gedachten  naar zo'n vier jaar geleden naar mijn eerste Vrouwenconferentie van 'His word stands 4 ever'.
Wat een geweldige dagen waren dat en wat was het thema toepasselijk.
Wat sluit het hier feilloos bij aan ...
Het thema was 'In ere hersteld'* en voor mijzelf werd het ook een weekend, waarin ik het ook aan mocht nemen.

'Geef mij weer aanzien', een fluistergebed voor als  mensen op je neer kijken, voor als je je schaamt voor jezelf, voor als je reputatie is besmeurd, voor als je afgewezen bent, voor als je God hebt teleurgesteld.'*

Blijf God maar bestoken met je gebed!
Denk maar aan de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter; uiteindelijk luisterde hij.
Zou God het niet des te meer doen?
(Lucas 18:1-8)


* Citaat boekje
* Vrouwenconferentie 'In ere hersteld' 1
   Vrouwenconferentie 'In ere hersteld' 2
   Vrouwenconferentie 'In ere hersteld' 3

Zeesterren op het droge



Op een strand in India liggen honderden, zo niet duizenden zeesterren.
Door de brandende zon drogen ze uit en gaan ze dood.
Op een dag loopt een jongen langs het strand en gebukt speurt hij naar nog levende zeesterren.
Hij pakt ze op en gooit ze terug in zee.
Op een gegeven moment komt er een grijze, wijze, verstandige man aangelopen.
Hij bekijkt het tafereel van een afstand en loopt vervolgens op de jongen af.
De verstandige, wijze, grijze man vraagt: 'Jongen, wat ben je daar aan het doen?'
'Ik vis de levende zeesterren ertussen uit en gooi ze terug in zee.'
'Ja, maar moet je zien hoeveel er op het strand liggen.
Het is water naar de zee dragen, wat maakt het voor verschil?'
De jongen kijkt rond en zoekt een levende zeester, pakt hem op en zegt: 'Voor al die andere zeesterren maakt het misschien niet zoveel uit, maar voor deze wel,' en hij gooit hem terug in zee.

Het gaat om de enkeling.
Je kunt niet de wereld veranderen, maar wel het leven van die ene persoon.


Bron onbekend.

Omdat je het waard bent!

Omdat je het waard bent!
Een kreet die ons dagelijks tegemoet komt door de reclame.
Je bent het waard, maar de dingen die we volgens de reclame mogen doen omdat we het waard zijn, zijn allemaal vergankelijk en in wezen leeg en zonder betekenis.
Want hoe we ook ons best doen, onze uiterlijk mens vergaat.

Er is echter ook Iemand anders die deze woorden ook eens gezegd heeft en ze nog steeds zegt, tegen een ieder van ons.
Alleen is wat Hij te bieden heeft, omdat je het waard bent, heel iets anders.

Omdat je het waard bent...
Niet omdat je er recht op hebt.
Je bent kostbaar …
Niet om wat je doet of hebt gedaan.
Maar gewoon om wie je bent!
Je bent het waard, dat Ik …

Ach, hoe moeilijk is dit soms om zo maar te pakken, aan te nemen, van jezelf te zeggen.
Kostbaar, want dat betekent immers: van grote waarde, erg duur, prachtig, voortreffelijk, heel belangrijk.
Hoe zouden we dit toch van onszelf kunnen en durven zeggen?
Moet je me eens zien …
En toch …

Toch is dit wat God, wat Jezus, zegt tegen een ieder van ons: Je bent kostbaar!
Je bent kostbaar in Mijn ogen!
Je bent van grote waarde!

Voor Mij maakt het niet uit wat je doet of hebt gedaan.
Ik kijk niet naar waar je woont, en of je wel of geen werk hebt.
Ook het soort werk dat je doet is voor Mij van generlei betekenis.
Het interesseert Mij niet of jij wel of niet op vakantie bent geweest, en hoe of waar.
En het huis waar je woont?
Ach, al woonde je op een hutje op de hei; het zijn allemaal zaken die voor Mij van geen belang zijn.
Want bij Mij draait alles om jou en jou alleen!
Jij bent kostbaar voor Mij om wie je bent en niet om wat je doet of hebt gedaan, bezit of niet bezit.

Ik heb jou geschapen, Mijn hand heeft jou gevormd: Ik ben trots op jou!
Je bent voor Mij zo belangrijk!
Je bent prachtig, voortreffelijk, van zulk een grote waarde!
Haal jezelf toch niet steeds zo naar beneden met: ik ben maar …

Ik weet wat je voelt.
Ik weet hoe je naar jezelf kijkt.
Ik weet wat andere mensen over je zeggen, tegen je zeggen, of welk gevoel ze je kunnen geven.
Maar jouw gevoel is niet in overeenstemming met wat Ik over jou zeg.
Is niet in overeenstemming met hoe Ik jou zie, naar jou kijk, over jou denk.

In Mijn ogen ben je kostbaar!
Gewoon om wie je bent!
Zal Ik je eens wat zeggen: je bent van zulk een grote waarde, dat Ik Mijn leven gaf voor jou om jou te redden.
Al zou jij de enige ter wereld zijn geweest die gered moest worden, dan nog zou Ik voor jou zijn gestorven om jou te redden.
Zo kostbaar ben jij voor Mij!
Er is geen andere wijze waarop Ik meer kan laten zien hoe kostbaar jij wel niet bent.

Onthoud dit, Mijn lieve kind:
‘Je bent het waard dat Ik voor jou stierf!’
En mocht je op de reclame weer eens horen:Omdat je het waard bent …!
Denk dan aan Mij, aan Mijn woorden:

Omdat jij het waard ben, stierf Ik voor jou!

 

 

I Built My House Upon a Stone

 Aan het Lam van God,

die mij bij name kent,

zij al de glorie,

al de eer,

al de lofprijs.
 

I built my house upon Stone - Jason Upton

I built my house upon a stone
A stone so rarely built upon
I feel quite foolish and naïve
I learned to lead from God's own son
A man rejected by his own
His only throne a cross of shame
Jesus, Jesus
To the lamb of God
Who knows me by my name
All the glory
All the honor
All the praise
To the one my future hope
Depends upon
I am trusting
I am trusting You my God

My story's crazy but it's true
It started out confusing too
And just gets stranger by the day
And, that's ok
I've been the blind man on the road
I've been the boy coming back home
I've been the sinner and the saint
But the love of God has never changed

To the lamb of God
Who knows me by my name
All the glory
All the honor
All the praise
To the one my future hope
Depends upon
I am trusting
I am trusting You my God

 

 

Hoeveel te meer; als wij vragen ...

Is er een vader onder jullie die zijn kind een slang zal geven als het om vis vraagt?
Of een schorpioen, als het om een ei vraagt?
Ondanks jullie slechtheid weten jullie je kinderen dus goede dingen te geven.
Hoeveel meer zal dan de Vader in de hemel de heilige Geest geven aan wie hem erom vragen!

Lucas 11: 13
GNB

Gistermorgen waren dit de woorden voor mijn Stille Tijd met een overdenking uit het dagboek van Andrew Murray ‘Gods beste geheimen’.
Nu, zo net na de conferentie, raken deze woorden me diep.
Als tijdens de conferentie het verlangen in mij groeide om uit te mogen delen (zie vorige stukje), en ik dan deze woorden lees, dan vind ik dit zo bijzonder.
Naadloos sluit het bij elkaar aan, want hoe zou ik ook maar iets kunnen doen zonder de Heilige Geest?

De overdenking van Andrew Murray zet me er nog eens extra bij stil.
Het is niet alleen vragen en dat we dan zullen ontvangen, maar God wil eigenlijk niets liever dan  Zijn Heilige Geest geven.
Want hoe belangrijk is Zijn Geest wel niet!
Hoeveel te meer zal de Vader geven …!!!
Hoeveel te meer, oftewel des te meer, zal Hij de Heilige Geest geven als wij erom vragen.
Hoeveel te meer, dan de goede dingen die wij mensen doen terwijl wij van nature slecht zijn.
Hoeveel te meer ...
Zoveel meer ..., zoveel meer wil Hij geven.
Zoveel meer, ... als wij vragen.

Terwijl ik dit las en tot me door liet dringen gingen mijn gedachten naar wat we soms wel bidden: bedauw mij met Uw Geest, of bedauw hem/haar met Uw Geest.
Bedauwen met Uw Geest …
Het woordje bedauw heeft, hoewel het een goedgekeurd bestaan woord is, geen duidelijke betekenis, maar als we denken aan het woordje dauw, dan is wat we bedoelen wel duidelijk.
En ik vond het eigenlijk ook altijd heel erg mooi om te bidden: bedauw mij, bedek mij.
Maar dauw is eigenlijk slechts een laagje van kleine waterdruppeltjes.
Terwijl ik daar zo over zat na te denken, had ik ineens zoiets van, Heer, ik wil eigenlijk meer dan alleen een laagje, ik wil doordrenkt worden met Uw Geest.
En even had ik zoiets van, dat moet ik anders gaan doen in mijn gebed; niet meer bedauw mij.
Maar met het schrijven van deze woorden gaan mijn gedachten ineens naar Gideon en zijn ‘schapenvachtjes’. (Richteren 6:33-40)
Zegt de Bijbel ook niet dat zijn vacht doordrenkt was van de dauw, ja, zelfs zo nat dat er na het uitwringen een schaal vol water was?
Ja, op zo’n manier wil ik wel bedauwt worden met Zijn Geest.
Dit is bedauwt tot doordrenkt toe.

Hoeveel te meer zal dan zal de Vader in de hemel de Heilige Geest geven aan wie Hem erom vragen!

 



Ik bid U, Vader,

om Uw Heilige Geest.
Bedauw niet slechts
mijn hart,
maar doordrenk het
tot overstromens toe,
opdat mijn leven U,
in woord en daad,
zal behagen.

Ik bid U, Vader,
om Uw Heilige Geest.
Stort met Uw Geest
Uw liefde uit in mijn hart,
opdat mijn leven,
door Uw liefde,
mensenharten raakt;
hen zal bemoedigen
en schragen.

- Amen -



Onderweg (Vrouwenconferentie 2013)

De conferentie is weer voorbij; wat gaat dat toch altijd snel!
Zo zit je in de auto op weg er naar toe, en voor je er erg in hebt, zit je alweer thuis op de bank.
Hoe goed is het daarom om nog eens even terug te kijken.
Aangezien het gister ook mijn trouwdag was (30 jaar; bijzonder niet waar) ben ik toen niet meer achter mijn laptopje gekropen zoals ik anders altijd doe.
Maar goed, het weekend was ook anders dan anders voor mij.

Bij aankomst lag er, zoals altijd, een warm welkomstpakketje voor ons klaar.
Het thema van deze conferentie was: ‘Onderweg’ en dus lag er dit keer op een ieders bed een knapzak met wat verkwikkingen voor onderweg en een Bijbeltekst op de voet die aan de knapzak vast zat.
De versnaperingen waren voor een ieder hetzelfde, maar de teksten verschillend.

Voor mij was dit een prachtige tekst uit Psalm 18 en wel vers 31, waar staat:

‘God is volmaakt,
de Heer kun je op Zijn woord vertrouwen;
een schild is Hij voor wie bij Hem schuilen.’

Wat een prachtig waar woord.
Och, er zijn vele momenten in mijn leven geweest dat ik het zo niet kon ervaren, maar waarvan ik achteraf zag, dat het weldegelijk waar is.
Dat God werkelijk te vertrouwen en een schild is.

Ik zorg altijd dat ik zo vroeg mogelijk op de conferentie ben, zodat ik voordat het programma begint, nog even tijd heb om hier mee bezig te zijn, eventueel wat te schrijven wat ik mij boven komt, of om gewoon even vast te genieten van de rust en het even voor een paar dagen niets hoeven te doen.
Terwijl ik zo op mijn kamertje zit en achter het tafeltje met mijn schrijfblokje voor me, verrast het me, dat ik totaal geen drang, behoefte (kan het juiste woord even niet vinden) heb om maar te schrijven.
Vreemd, er komt buiten een klein gedichtje nav. de Psalm die ik mocht ontvangen, niets op papier.
Ik weet nog niet goed wat ik er mee aanmoet en als het tijd is om naar beneden te gaan omdat het programma begint, loop ik een beetje onwennig naar beneden.
Ook later, na het welkom, maar ook na de maaltijd, en zelfs na het eerste avondprogramma, is er nog steeds helemaal niets, maar tegelijk wel een rust van ‘het is goed’.
Ik drink nog wat, terwijl ik met mijn minidisk nog muziek luister en zoek vervolgens mijn bedje op.

De volgende dag zit ik me nog te bedenken hoe ik het dan toch aan zal gaan pakken, ik schrijf toch immers met/na iedere conferentie het nodige.
Maar in de loop van de dag valt alles op zijn plaats.
’s Middags hebben we een workshop, dat is altijd zo; op de 2e dag zijn er altijd workshops waar uit je kunt kiezen en deze keer was de keuze voor mij een boekje maken met ‘Gedenkstenen’, of een 'koffertje' met ? , dat is voor iedereen verschillend.
Daar ik al genoeg geschreven heb - schriften, bloknootjes en natuurlijk mijn Blogs niet te vergeten -, viel mijn keuze op het koffertje.
Toen ik na de warme maaltijd (we eten daar altijd tussen de middag warm) naar mijn kamer ging, wist ik binnen no-time wat voor koffertje het moest worden.

Vele jaren ben ik naar (verschillende) conferenties geweest waar ik bijna alleen maar gericht was op ontvangen.
Leeg, of vol wanhoop, pijn en verdriet, en dus altijd op zoek naar iets van God wat genezing zou brengen, of me de weg zou wijzen, of uitkomst zou brengen, of een woord, een profetie of …
Maar nu, nu was het zo anders; ik ben zo anders.
Ik wil niet schrijven om dat heling in te vinden.
Ik wil niet schrijven in de hoop dat God iets speciaals voor mij heeft of tegen mij zegt.
Er is geen wanhoop, geen pijn en ook geen verdriet.
Het laatste restje van pijn en verdriet dat er was van het telefoongesprek afgelopen zomer is de avond ervoor tijdens de overdenking van Psalm 23 weggenomen.
Ja, letterlijk weggenomen, alsof er een hand in mijn hart kwam en de angel van pijn, verdriet en bitterheid over de afwijzing er uit haalde.
Zo maar, vanuit het niets was daar ineens dat moment.
O ja, ik had wel vorige week nog zo gebeden of God mij wilde helpen om te vergeven, het opnieuw een plek te geven, want ik kon het niet, niet meer, niet weer.
Maar ik wist dat het moest, wilde ik verder kunnen.
Ik had er helemaal niet aan gedacht nog op de conferentie, tot het moment waarop het ineens werd weggenomen en ik ervoer dat liefde mijn hart vulde.
Liefde van God voor mij: je bent geliefd, waardevol, kostbaar zoals je bent.
Wat ik mag doen, is kostbaar en waardevol.
Ik hoef niet iemand anders te zijn of te worden dan wat God heeft bedoelt en niet wat een ander graag wil.
En daardoor was er ruimte voor heel iets anders.
Ruimte om mijn koffertje te vullen met alles wat ik deze conferentie (en daar buiten) van God mag ontvangen, om het vervolgens weer uit te delen.
En de tijd die we zaterdags ’s middags ook altijd voor onszelf hebben (van na het warme eten tot half vier) heb ik gebruikt om alle Bijbelteksten die reeds genoemd waren in de overdenkingen op te schrijven en eer dat het half vier was, had ik al een heel stapeltje met briefjes vol woorden van God.
Mij restte alleen nog maar om de schoenendoos die we tot koffertje moesten omtoveren zo mooi mogelijk te maken.
Ik nam de grootste schoenendoos, want groot was (en is) mijn verlangen om veel van God te ontvangen om uit te kunnen delen.
Hoe, wat en wanneer?
Daar heb ik geen idee over of van, ik weet alleen dat mijn koffertje een koffertje is om van uit te delen.

Toen wist ik ook waarom ik niet van alles en nog wat hoefde op te schrijven waarover gesproken is, want dat deed er niet toe.
Het gaat om Gods woord, dat was wat telde, dat is er om uit te delen.
Vanuit van wat ikzelf van God heb mogen ontvangen, heb mogen/mag leren, getuigen.
Sterker dan ooit is mijn verlangen om te bemoedigen, om te troosten vanuit Gods woord.
Te getuigen van de kracht van Gods woord.
Want wat Hij voor mij heeft gedaan en wat Hij voor mij doet door Zijn woord heen, wilt Hij voor een ieder van ons doen.

Als we het weekend afsluiten met getuigenissen, deel ik de achterliggende gedachte van mijn koffertje, mijn verlangen,  en eindig met het een gedichtje van de tekst die ik aan het begin heb ontvangen.

Onderweg

Ik ben onderweg

met de volmaakte God

aan mijn zij.

Hem kan ik vertrouwen,

nimmer breekt Hij

Zijn woord aan mij.

Als ik een schuilplaats

nodig heb, ga ik

vlug naar Hem.

Hij beschermt mij als

een schild, terwijl ik luister

naar Zijn liefdevolle stem.

Even weg ...

Vandaag is het weer zover en laat ik man en kinders even een paar dagen alleen.
Eén keer per jaar geniet ik van een paar dagen weg naar de Vrouwenconferentie van 'His word stands 4 ever'.
Door de drukte van de afgelopen weken en het feit dat ik niet helemaal fit was, staat het nog vrij ver van mij af en heb ik nog niet echt het besef van dat het toch vandaag al zover is.
En dat terwijl ik al verschillende spulletjes klaar heb staan.
Heel gek eigenlijk.
Maar goed, vanmorgen in huis nog even de laatste dingetjes doen, de laatste boodschapjes in huis halen en mijn koffertje inpakken en dan ben ik er vanmiddag helemaal klaar voor.
Het onderwerp voor deze conferentie is 'Onderweg'.
Ik zie uit naar waar we heen gaan en waar we allemaal langskomen en ook even stil blijven staan.

Het wekelijkse stukje en gedicht (de één na laatste, want daarna is het kalendertje van Beth Moore afgelopen) voor op 'In rust met U' zal hierdoor pas zondag laat in de middag of begin van de avond verschijnen.

Iedereen een heel fijn  weekend toegewenst en Gods rijke zegen.

Liefs Rita

Zaad van Hoop

'Zaai zaad van hoop en ervaar optimisme.

 Zaai zaad van twijfel en verwacht onzekerheid.'

 

Max Lucado

 

Het spreekwoord zegt het eigenlijk al: 'Hoop doet leven.'

Een mens heeft hoop nodig in zijn leven, het vooruitzicht op betere tijden, op mogelijkheden.

Zolang dat er is, kunnen we volhouden, hebben we de moed om verder te gaan.

Ik denk dat je wel kunt zeggen, dat, als hoop uit ons leven verdwijnt, dat dan ook het licht uit ons leven verdwijnt en alles donker wordt en somber.

 

Persoonlijk ben ik niet één van de meest optimistische mensen; van nature ben ik wat zwaarmoediger, maar wat is er veel veranderd nadat ik ben begonnen met mijn blogs.

Ik ben begonnen met schrijven om alles wat in mij leeft een plekje te geven, maar al gauw werd mijn schrijven een strohalm waar ik mij aan vast kon houden, wat mij moed gaf in de zware en verdrietige omstandigheden waar we in kwamen.

Gedachten, gebeden en gedichten die op 'papier' kwamen door wat ik las in de Bijbel of in boeken, zelfs zinnen uit tv programma's, werden voor mijzelf Zaden van Hoop; als ook muzieknummers, verhalen en schrijfsels van anderen die ik mocht plaatsen.

Het schrijven zorgde ervoor dat dat de Hoop in mij niet doofde.

Het hield mij gericht op Degene bij wie het Zaad van Hoop te vinden is; Degene die Het Licht is.

 

Soms, op momenten als ik het niet meer zag zitten, dwong ik mijzelf om teksten uit de Psalmen uit te schrijven.

Alleen al door het uitschrijven van het woord van God werd er hoop in mijn binnenste gezaaid.

En ik bemerkte dat het soms ook voor anderen Zaden van Hoop werden als ik het op mijn Blog plaatste.

Gods woord is voor mij Het Zaad van Hoop; mijn houvast in elke omstandigheid.

Het geeft vreugde en blijdschap, vrede en moed, ook in moeilijke en verdrietige omstandigheden.

Soms is het eerst (even) vechten, maar ik weet nu, welk een kracht Gods woord heeft, en wat het met je doet als je je daarop richt.

Nog kan ik als het ware voelen welk een verandering er in mij plaatsvond op het moment dat ik temidden van ... Zijn woorden uitschreef, waardoor wie Hij was, wat Hij deed, wat Hij kon doen, etc., de overhand kreeg en mijn gevoelens om de omstandigheden bedekte.
Twijfel en wanhoop werden verdreven en hoop nam hun plaats in.
Dat is wat Gods woord doet.
Gods woord is levend en krachtig!

 

Zaad van Hoop

is zaad van leven.

Zaad van twijfel

zal wanhoop geven.

 

Zaai het Zaad van Hoop,

het Woord van God,
diep in je hart.
Het zal je vreugde geven,

kracht en sterkte,
en helen elke smart.

Zaai het ook
in het leven van

een ander;

strooi Hoop maar

rijkelijk om je heen.

 

Laten we zo

tot steun zijn

voor elkander;

troost brengen

aan een ieder

die weent.

 

Zaad van Hoop

is zaad van Leven.
Laten we delen

en geven.

De adem voor mijn ziel

Weer eentje van mijn oude Blog ...
20-06-2012


Sinds vorige week heb ik weer eens de CD - 'Worship again'van M.W. Smith in mijn CD-speler van de auto gedaan.

Heerlijk meezingen bij elk stukje dat ik rij.
Deze CD heb ik al wel tig keer gedraaid; ik heb hem bijna grijs gedraaid, zou je kunnen zeggen.
Dus de nummers zijn me aardig bekend en toch ...

Maandagmorgen rij ik bij de vriendin vandaan waarmee ik samen de Bijbelstudie van Beth Moore doe.
We hadden een geweldige ochtend; zowel in het doorspreken van de afgelopen week, als ook de DVD die we samen hebben gekeken met een nieuwe studie.
Eigenlijk waren we allebei behoorlijk onder de indruk en emotioneel door de dingen die we gehoord hadden.
Het raakte ons beiden heel diep.

God wil zoveel geven en doen, maar vaak geven wij Hem te weinig ruimte door ons gebrek aan geloof en vertrouwen, of Zijn antwoord is niet wat we willen horen en van daaruit lijkt het alsof Hij niet spreekt of niets doet.

Onderweg naar huis zing ik mee met de CD.
Mijn hart is vol van alles dat ik gehoord heb.
Bij een nummer dat ik wat minder goed ken en waarvan ik de woorden ook eigenlijk niet zo goed kan (kon) verstaan (waardoor dit nummer eigenlijk nooit echt iets bijzonders voor me betekend heeft) is er één zin in het nummer die er ineens uitspringt.
Nog niet eerder was deze zin mij opgevallen en zo dus ook niet de diepte en de reikwijdte van die zin.

'Your love is breath to my soul'*
'Uw liefde is de adem voor mijn ziel'

Ineens krijgt het nummer een heel andere invulling.
Snel zet ik het bewuste nummer opnieuw aan en concentreer me nu meer op de tekst.
Zo vaak gedraaid en niet eerder gehoord (lees: door gedrongen) wat er werd gezongen.
En dit na de bijzondere ochtend die ik heb gehad, dompel ik mij onder in de muziek en de betekenis van deze woorden en ik adem de liefde van mijn hemelse Vader in en besef dat dat hetgeen is wat we vanmorgen hebben gedaan.
Zijn liefde ingeademd; leven voor onze ziel.

Het is niet zo heel ver naar huis, dus veel tijd heb ik niet en thuis wacht de orde van de dag weer op me, met alle drukte die daar bij hoort.
Maar deze zin zit vast in mijn geheugen en iedere keer als in in mijn auto zit zoek ik het nummer op en luister het opnieuw en opnieuw.

Eindelijk heb ik vandaag even de tijd en ruimte om te gaan zitten en alles eens goed op een rijtje te zetten, nog eens goed te kijken en te luisteren naar dit nummer wat in één klap zo'n diepe betekenis heeft gekregen.


Uw liefde is de adem voor mijn ziel,
als levend water dat mij doorstroomt.
Ik adem Uw liefde,
dat is alles wat telt.
Uw liefde is de adem voor mijn ziel,
als levend water dat mij verkwikt
en mijn kracht herstelt.

Uw liefde is de adem voor mijn ziel,
als een lied van hoop dat leven brengt;
Ik adem Uw liefde;
de aanraking van Uw hand.
Uw liefde is de adem van mijn ziel,
als levend water dat genezing brengt
en mijn wezen ontspant.

Uw liefde is de adem van mijn ziel,
het water dat stroomt vanuit Uw troon;
Ik adem uw liefde;
verkwikking, herstel, leven.
Uw liefde is de adem van mijn ziel,
ik adem Uw liefde,
ik weet mij met U verweven.
 

Zo dring het tot mij door dat je dingen kunt weten, en weten.
Dat het ene weten nog niet wil zeggen dat het dan ook landt of dat je jezelf iets eigen hebt gemaakt.
Want wat in je verstand zit moet soms ook nog afdalen in je hart.
Bewust worden van ...

Your love is breath to my soul.
Uw liefde is de adem voor mijn ziel.

Maak mij bewust van Uw liefde,
maak mij bewust hoeveel U van mij houdt.
Maak mij bewust,
zodat ik Uw liefde
als water
door mijn ziel voel stromen.
Dan kan ik verder
hoe moeilijk alles ook is.

Maak mij bewust van Uw liefde,
maak mij bewust hoeveel U om mij geeft.
Maak mij bewust,
zodat ik Uw liefde
als een warme omhelzing
in mijn binnenste voel branden.
Dan kan ik verder,
hoe zwaar het leven soms ook is.

Maak mij bewust van Uw liefde,
maak mij bewust hoezeer U mij bemint.
Maak mij bewust,
zodat ik Uw liefde,
stromend en brandend
in het diepst van mijn ziel,
aanneem en accepteer.
Dan kan ik verder,
wat het leven ook brengt.

Maak mij bewust van Uw liefde,
maak mij bewust hoeveel U van mij houdt.
Uw liefde is de adem voor mijn ziel,
waardoor ik kan leven.
Maak mij bewust,
en adem, adem, adem,
ja, adem Uw liefde in mijn ziel.
Dan kan ik verder,
want de adem van Uw liefde
is mijn kracht.

* Het nummer heet: 'I can hear Your voice'

Anderen liefhebben door jou te gebruiken

Laat Mij je ogen gebruiken om de noden van een ander te zien.
Laat Mij je oren gebruiken, om de hartenkreet van een eenzaam mens te horen.
En je tong, opdat Ik woorden van liefde en hoop mag spreken tot hen die terneergeslagen zijn.
Je hart wil Ik breken voor al die velen die Mijn liefde niet kennen.
Ik zou je handen willen gebruiken om de tranen te drogen bij hen die overmand zijn door het verdriet.
Om een schouderklopje te geven aan een ontmoedigd mens.
Om iemand overeind te helpen die ten val is gekomen op zijn weg.
En laat Mijn Woord je vervullen, zodat je overloopt met de warmte, de vreugde, de liefde en de hoop die daar in ligt besloten.
Want als Mijn Woord in je hart leeft en in je geest en gedachten woont, dan straal je die liefde uit en dan denken anderen: "Dat wil ik ook!"
Geef en het zal je gegeven worden.
En als je er op uit trekt om Mijn Woorden, Mijn liefde en Mijn Evangelie aan anderen door te geven, dan zal Ik Mijn liefde over je uitstorten.
Een genezer van harten, dat zul je dan zijn.

Jezus
                              
© www.actiefonline.nl
    Met toestemming overgenomen

 

Heer Jezus,
hier ben ik.

Open mijn ogen,

zodat ik de nood van een ander zal zien.
Open mijn oren,

zodat de hartenkreet van een eenzaam mens

niet langzaam wegsterft zonder dat ik hem hoor.
Laat mijn tong een instrument zijn van Uw vrede,

met woorden van liefde en hoop voor hen

die terneergeslagen zijn.
Maak mijn hart breekbaar voor hen

die U niet kennen.
Gebruik mijn handen om de tranen te drogen van hen

die overmand worden van verdriet.
Of om een schouderklopje te geven,

of om iemand overeind te helpen die gevallen is.
Vul mijn hart en mijn geest met Uw woord.
Laat het daar woning maken,

zodat ik zal overlopen van liefde, warmte, vreugde en hoop,

zodat anderen gaan hunkeren naar U.
Laat mij van U ontvangen, en geven ...
Dank u wel,
dat als ik er op uittrek om anderen te laten delen in Uw liefde,

Uw woorden, Uw evangelie,

U Uw liefde over mij uitstort.

Maak mij,
laat mij zijn,
een genezer van harten.

- Amen - 

 

Uw dochter,

Rita en ...?

                     

Alweer een week verder ...

De helft (een aantal zijn nog op vakantie of waren er niet) van de enveloppen voor het Secret Sister Program zijn getrokken, de beurs is geweest en vandaag is het opruimdag van alle spullen: ordenen, tellen, kijken wat er moet worden aangevuld ...
En gister?
Gister heb ik even overgeslagen.
Dat was een dag van de boel de boel laten en bijkomen van de dag ervoor; iedere vezel in mijn lichaam protesteerde bij het opstaan, dus gewoon een heerlijke dag bankhangen achter de rug.

Het was een lange dag maandag, maar ook een hele goede en gezellige dag.
Caroline en ik konden door de krappe ruimte (waar maar twee tafeltjes waren gepland stonden er nu ineens vier) maar moeilijk op gang komen, maar uiteindelijk stond ons tafeltje er toch weer mooi bij en zagen we samen uit om vooral ons nieuwe bemoedigingsboekje te presenteren aan de boekhandel. (en wat met enthousiasme is ontvangen)

Naast de grote jongens (zo noemen we de grote uitgevers als KOK Kampen, Jongbloed, Ark Media etc.) staan er ook verschillende kleine bedrijfjes zoals dat van ons.
En vooral met hen vind ik het altijd erg leuk en fijn om even bij te kletsen.
Maar ook bijzonder, want hoewel je elkaar nauwelijks ken, deel je één ding, je liefde voor Jezus uitdragen in de producten die je hebt; iets wat bij de grote jongens zo anders is, meer zakelijker.
Dan ben ik blij, en God zo dankbaar, dat Hij mogelijkheden en ruimte geeft/schept voor mensen zoals Caroline en mij, om onze gaven en talenten met anderen te kunnen delen.
De meewarige blikken van de 'grote jongens' hebben Caroline en mij nooit weerhouden om 'ons ding' gewoon te blijven doen en uit te blijven stappen met nieuwe producten.
Waarom niet?
Omdat wij boven alles geloven dat God ons bij elkaar heeft gebracht en daar een bedoeling mee had, namelijk anderen bemoedigen met onze gezamenlijke gaven en talenten.

Af en toe gingen mijn gedachten terug naar de eerste beurs, naar mijn angst om mensen aan te spreken en onze Bundel 'Wandelend in Zijn licht' onder de aandacht te brengen.
Hoe mooi ik onze Bundel ook vond, hoe blij ik er ook mee was, in mij werd een mega strijd gestreden om er te mogen zijn en te doen waartoe God bij heeft geroepen.
Maar het enthousiasme van de boekhandels en de spontane, liefdevolle begroetingen van medestandhouders doen mij deze dag regelmatig opnieuw beseffen hoeveel er inmiddels is veranderd en dat ik er toch echt mag zijn met mijn eigen gaven en talenten.
Dat ik, en wat ik mag doen, waardevol is; zowel voor God als voor mensen.
Steeds meer ga ik beseffen en ervaren dat anderen bemoedigen 'mijn ding' is; dat heeft mijn hart, daar ligt mijn hart.

Dan gaan als vanzelf nu ook mijn gedachten naar het Secret Sister Program, waar alles om bemoedigen draait.
34 vrouwen gaan binnenkort van start om voor elkaar te bidden, elkaar te bemoedigen met een kaartje, een geschenkje.
Door mijn organiserende en coördinerende taak, kan ik niet deelnemen aan het programma, maar ik ben wel degene die alle gebedspunten ken en daarin ligt voor mij genoeg te doen.
Mijn hart is vol verwachting in wat God gaat doen door alle gebeden en bemoedigingen heen.
In mijn hart is een grote bede om wonderen, om genezingen van geest, ziel en lichaam.
(maar van geest en ziel het meest)

HEER,
in Uw handen ...
Dank U wel,
voor wat U gaat doen.
Ik zie vol verwachting uit!

- Amen -

Weinig tijd en uitzien naar ...

Alweer een week geleden dat ik hier iets geplaatst heb.
Tja, ik ben ook nog nooit zo druk geweest als nu.
Alles valt ook een beetje samen; de organisatie voor de Kerstavond voor Vrouwen en alles wat ik daar voor moet doen/regelen, het Secret Sister Program dat per oktober begint, maar waarvoor zondag alles klaar moet zijn - de formulieren, de brieven, adressenlijsten etc., a.s. maandag de beurs, voor het eerst maar één dag en dan van 9.00 uur tot 21.00 uur, dus geen ruimte om de voorraad de week erop aan te vullen; daarnaast onze nieuwe bemoedigingsboekjes die nog ingepakt moesten worden, zowel voor de winkelier als voor het CBC , waar de winkelier ze kan bestellen.
En naast mijn huishouden moet natuurlijk wel mijn wekelijkse stukje voor op 'In rust met U' klaar zijn.
Al met al betekent dit voor hier dus op dit moment even weinig schrijfsels.

Ik mis het wel, ik mis het stukje rust dat van het schrijven uitgaat, maar ik weet ook dat hier weer ruimte voor komt.
Dit is gewoon even spits, maar wel allemaal geweldig om te doen.
Vooral naar wat het Secret sister Program gaat brengen, zie ik heel erg uit.
Vol verwachting klopt mijn hart als ik denk aan alle gebedspunten die er zijn en waar vrouwen regelmatig voor gaan bidden.
Ik zie zo uit naar wat God gaat doen in onze gemeente door de gebeden van de vrouwen heen!
Al met al zijn we met een groep van 34 vrouwen, wat betekent: 34 vrouwen die voor elkaar gaan bidden en elkaar gaan bemoedigen!
Aankomende zondag is het zover dat de vrouwen hun Secret Sister gaan ontvangen,oftewel, ze trekken de envelop met daarin het 'Alles-over-mij-formulier' van één van de 34  vrouwen die meedoen.
De afgelopen weken merkte ik dat men het ook wel heel spannend vindt.
En toch, hoe belangrijk is het niet om elkaar te bemoedigen met gebed, een kaartje, een kleinigheidje.
De Bijbel laat ons ook zien wat woorden betekenen, hoe belangrijk woorden van bemoeding zijn,

Woorden van een rechtvaardige zijn een bron van leven, …
De woorden van een rechtvaardige zijn voor velen als voedsel, …
Spr. 10:11a,21

Iemand is blij als hij de passende woorden vindt, het juiste woord op het juiste moment is een weldaad.
Spr. 15:23

Vriendelijke woorden zijn honing voor de ziel: ze zijn zoet en heilzaam.
Spr. 16:24

Verdriet drukt een mens terneer, een vriendelijk woord beurt hem op.
Spr. 12:25

Het goede woord op het juiste moment, is een gouden appel op een zilveren schaal.
Spr. 25:11
Wat geweldig is het dan om dit handen en voeten te mogen gaan geven.
In de wandelgangen hoorde ik regelmatig: dit is niet mijn ding, vastzitten aan iets, iedere dag of regelmatig bidden voor iemand die ik misschien niet of niet goed ken, bemoedigen met een kaartje, geschenkje ...
Toch zijn een aantal van hen de uitdaging aangegaan en uitgestapt in iets dat 'niet hun ding' is.
En het maakt mij zo blij, want de waarde ervan is zo groot, kan zo groot zijn.

We zijn vandaag de dag allemaal zo druk en de intrede van de computer en de mobiele telefoons met al hun mogelijkheden, drijft ons mensen nog verder uit elkaar door het onpersoonlijke ervan.
Een mailtje of smsje in plaats van een persoonlijk geschreven kaartje.
Een e-card met een bosje bloemen in plaats van even een bezoekje met een klein bloemetje of doosje bonbons.
Op zich niets mis mee, hoor, maar ...
Waar ik woon, groet men elkaar nog redelijk makkelijk.
Ik vind het ook leuk (al heb ik ook mijn ...dagen), als ik mijn hondje uitlaat en zo langs de weilanden loop, om mensen die ik tegenkom te groeten met een blij gezicht en een vriendelijke groet.
Ken ik hen?
Nee, echt niet, maar soms maakt het de dag van iemand net goed.
Dat zegt Gods woord toch!
Wat zou de wereld er anders uitzien, als we dat nu eens gewoon altijd zouden doen ...

Maar goed, mijn werk wacht - kaarten, brieven, huishouden ...
Snel aan het werk.

Een fijne dag allemaal en Gods zegen!

... with the love of the Lord

Er is liefde in het oog van de storm

Om mij heen zijn een aantal mensen in wiens leven het behoorlijk stormt momenteel.
Het weer (op dit moment) buiten komt aardig overeen met hoe zij zich voelen.
Een paar jaar terug las ik dit citaat: 'Er is liefde in het oog van de storm'.
Het komt uit het boekje: 'Schuilen bij God' van Holley Gerth' en het raakte en bemoedigde mij.
Het is mijn bede dat het voor hen (en misschien ook wel voor jou) tot bemoediging mag zijn.


In mijn (ons) leven hebben al heel wat stormen geraasd.
Ik heb het al heel wat keren uitgeschreeuwd: God, waar bent U, hoelang nog, houdt het dan nooit op.
En juist op momenten als ik denk er helemaal niet meer mee uit de voeten te kunnen, als ik het gevoel heb te verdrinken in het stijgende water, dan is alles ineens stil.
Dan lijkt het even alsof de wereld stilstaat.
De storm raast nog net zo voort.
De wind blaast en giert; de regen klettert er oplos, maar om mij heen is er even niets anders dan stilte.
Alsof ik mij bevind in een cocon; daarbuiten woedt en raast de storm, maar binnen mijn omheining is het stil.
Het oog van de storm.
En in dat oog van de storm kan ik even bijtanken, op krachten komen, voordat ik het gevecht met de storm weer aan moet gaan.
In dat oog is God met al Zijn liefde, met al Zijn kracht, klaar om mij te geven en te voorzien met alles wat ik nodig heb, om mij eraan te herinneren om toch heel dicht bij Hem te blijven, zodat we samen (verder) kunnen gaan.

De storm woedt,
regen en wind razen
om mij heen.
Ze bestoken mij,
dreigen mij omver te gooien,
ik strijd,
ik vecht,
ben ik dan alleen?

God, waar bent U,
waar is Uw ondersteunende hand?
Bijna ga ik ten onder,
zonder U houd ik geen stand?!

De regen overspoelt mij,
de wind drijft mij dan weer voor
en dan weer achteruit.
Het gaat maar voort,
er lijkt geen einde aan te komen,
ik strijd,
ik vecht,
mijn schreeuw klinkt luid.

God, mijn Vader,
waar, waar bent U dan?
Ik kan niet meer,
hoort dit alles bij Uw plan?

Dan ineens bevind ik mij in de stilte,
de storm raast onverminderd voort
buiten mij om.
Zoekend kijk ik rond,
verwachtend, hopend,
ik zwijg,
ik luister,
zachtjes klinkt een stem: ‘Kom.’

 

Vader, Vader God,
bent U daar?
Ik kijk omhoog en zie Uw hand;
mijn last lijkt minder zwaar.

Ik ga even rustig zitten
en koester mij in de liefde
van Zijn aanwezigheid.
Zijn Geest herstelt mijn kracht,
geef mij mijn weerbaarheid terug,
ik adem,
ik drink,
ik ben weer klaar voor de strijd.

Abba, mijn Vader,
de storm deed mijn ogen verblinden,
maar in het oog van de storm
deed U mij opnieuw Uw liefde vinden.

Dan is de stilte voorbij,
de wind en regen slaan opnieuw
ruw tegen mij aan.
Vooruit, achteruit,
opnieuw ben ik doorweekt,
ik strijd,
ik vecht,
vanuit mijn ooghoek
zie ik Hem naast mij gaan.

Vrouwenconferentie

Sinds een aantal jaar geniet ik van de jaarlijkse Vrouwenconferentie van 'His word stands 4 ever' in Doorn.

Eve heerlijk een paar dagen weg van alle beslommeringen thuis en bezig met het woord van God in het prachtige gebouw  'Het Brandpunt' van Stichting Het zoeklicht.

Een kleinschalige conferentie van ongeveer 45 vrouwen, incl. leiding.

Het heerlijke hiervan is, dat al ga je alleen, je toch makkelijk aansluiting vind en niet ondersneeuwt in de massa.

Er zijn nog enkele kamers vrij, dus bij deze doe ik graag een oproep aan alle vrouwen

 

Indien mogelijk:  Laat even de boel de boel, en kom!
Kom tot rust door bezig te zijn met Gods woord, door samen te aanbidden, te wandelen in de prachtige bossen van Doorn.

Even heerlijk creatief bezig zijn; uitdrukking geven wat in je leeft, wat je voelt in één van de creatieve workshops.

Om nog ook maar niet te spreken van het heerlijke eten dat hier wordt geserveerd.

 

Daar er nog enkele kamers vrij zijn, is de inschrijving verlengd tot 25 september.

 

Ik kan het je zeer aanbevelen en je bent dus van harte uitgenodigd en welkom!

 

Heb je nog vragen?

Schroom niet om ze mij te stellen.

Wie weet ontmoeten we elkaar in Doorn.

 

Ik help je!

Heer,
Uw woord klinkt:
'Wees niet bang,
Ik help je!'

Waar je ook doorheen gaat,
hoe moeilijk je wegen ook zijn,
hoe onzeker de tijden,
wees maar niet bang,
want Ik ben erbij!

Ik ga met je mee,
elke weg die je ga,
elke stap die je zet.

Kijk toch niet zo bang in het rond,
laat je toch geen angst aanjagen!
Is er iemand, is er iets,
dat groter of sterker is dan Ik?

Ik, de HEER, jouw God,
sta naast je.
Ik pak je hand
en houdt je vast.
Ik ben jouw God
en Ik beloofd je:
Ik ben bij je!
Ik maak je sterk!
Ik help je!
Ik ondersteun je
met Mijn liefdevolle, reddende hand!

Ik ben alles wat je nodig hebt!
Wees maar niet bang!

Naar: Jesaja 41:10,13