Zeesterren op het droge



Op een strand in India liggen honderden, zo niet duizenden zeesterren.
Door de brandende zon drogen ze uit en gaan ze dood.
Op een dag loopt een jongen langs het strand en gebukt speurt hij naar nog levende zeesterren.
Hij pakt ze op en gooit ze terug in zee.
Op een gegeven moment komt er een grijze, wijze, verstandige man aangelopen.
Hij bekijkt het tafereel van een afstand en loopt vervolgens op de jongen af.
De verstandige, wijze, grijze man vraagt: 'Jongen, wat ben je daar aan het doen?'
'Ik vis de levende zeesterren ertussen uit en gooi ze terug in zee.'
'Ja, maar moet je zien hoeveel er op het strand liggen.
Het is water naar de zee dragen, wat maakt het voor verschil?'
De jongen kijkt rond en zoekt een levende zeester, pakt hem op en zegt: 'Voor al die andere zeesterren maakt het misschien niet zoveel uit, maar voor deze wel,' en hij gooit hem terug in zee.

Het gaat om de enkeling.
Je kunt niet de wereld veranderen, maar wel het leven van die ene persoon.


Bron onbekend.