Er is liefde in het oog van de storm

Om mij heen zijn een aantal mensen in wiens leven het behoorlijk stormt momenteel.
Het weer (op dit moment) buiten komt aardig overeen met hoe zij zich voelen.
Een paar jaar terug las ik dit citaat: 'Er is liefde in het oog van de storm'.
Het komt uit het boekje: 'Schuilen bij God' van Holley Gerth' en het raakte en bemoedigde mij.
Het is mijn bede dat het voor hen (en misschien ook wel voor jou) tot bemoediging mag zijn.


In mijn (ons) leven hebben al heel wat stormen geraasd.
Ik heb het al heel wat keren uitgeschreeuwd: God, waar bent U, hoelang nog, houdt het dan nooit op.
En juist op momenten als ik denk er helemaal niet meer mee uit de voeten te kunnen, als ik het gevoel heb te verdrinken in het stijgende water, dan is alles ineens stil.
Dan lijkt het even alsof de wereld stilstaat.
De storm raast nog net zo voort.
De wind blaast en giert; de regen klettert er oplos, maar om mij heen is er even niets anders dan stilte.
Alsof ik mij bevind in een cocon; daarbuiten woedt en raast de storm, maar binnen mijn omheining is het stil.
Het oog van de storm.
En in dat oog van de storm kan ik even bijtanken, op krachten komen, voordat ik het gevecht met de storm weer aan moet gaan.
In dat oog is God met al Zijn liefde, met al Zijn kracht, klaar om mij te geven en te voorzien met alles wat ik nodig heb, om mij eraan te herinneren om toch heel dicht bij Hem te blijven, zodat we samen (verder) kunnen gaan.

De storm woedt,
regen en wind razen
om mij heen.
Ze bestoken mij,
dreigen mij omver te gooien,
ik strijd,
ik vecht,
ben ik dan alleen?

God, waar bent U,
waar is Uw ondersteunende hand?
Bijna ga ik ten onder,
zonder U houd ik geen stand?!

De regen overspoelt mij,
de wind drijft mij dan weer voor
en dan weer achteruit.
Het gaat maar voort,
er lijkt geen einde aan te komen,
ik strijd,
ik vecht,
mijn schreeuw klinkt luid.

God, mijn Vader,
waar, waar bent U dan?
Ik kan niet meer,
hoort dit alles bij Uw plan?

Dan ineens bevind ik mij in de stilte,
de storm raast onverminderd voort
buiten mij om.
Zoekend kijk ik rond,
verwachtend, hopend,
ik zwijg,
ik luister,
zachtjes klinkt een stem: ‘Kom.’

 

Vader, Vader God,
bent U daar?
Ik kijk omhoog en zie Uw hand;
mijn last lijkt minder zwaar.

Ik ga even rustig zitten
en koester mij in de liefde
van Zijn aanwezigheid.
Zijn Geest herstelt mijn kracht,
geef mij mijn weerbaarheid terug,
ik adem,
ik drink,
ik ben weer klaar voor de strijd.

Abba, mijn Vader,
de storm deed mijn ogen verblinden,
maar in het oog van de storm
deed U mij opnieuw Uw liefde vinden.

Dan is de stilte voorbij,
de wind en regen slaan opnieuw
ruw tegen mij aan.
Vooruit, achteruit,
opnieuw ben ik doorweekt,
ik strijd,
ik vecht,
vanuit mijn ooghoek
zie ik Hem naast mij gaan.