Een maand die bol staat van allerlei feestelijkheden, gezelligheid, samenzijn, eten en drinken.
Voor sommigen een maand waar zij het hele jaar naar uitzien, voor anderen een maand die ze het liefst over zouden willen slaan.
De reclamefolders staan vol prachtige plaatjes van gezellige gezinstaferelen; iedereen is even mooi aangekleed en de tafel is prachtig versierd en gedekt, en overvloed, in elke zin van het woord, voert de boventoon.
Wat kan dat erin hakken als je eenzaam en alleen bent, nauwelijks weet rond te komen, net gescheiden bent, of een dierbare hebt verloren.
En toch …
Toch is wat de reclamefolders laten zien vaak niet een reëel beeld van de werkelijkheid.
O ja, als je langs de ramen loopt en naar binnen kijkt, dan kun je soms dezelfde taferelen aantreffen, maar hoe echt is het?
Is wat we zien ook echt?
Velen van ons kennen ongetwijfeld het spreekwoord dat zegt: ‘Ieder huisje heeft zijn kruisje’, maar het komt vaak niet in onze gedachten op als we het zelf om welke reden dan ook moeilijk hebben en we kunnen ons dan soms blindstaren op wat een ander wel heeft.
In dagen als die er nu aankomen, komt eenzaamheid dieper op je af, zijn gevoelens van gemis groter en intenser, leegte voelbaarder en tastbaarder, en niet kunnen doen wat anderen wel schijnen te kunnen, schrijnender.
Maar toch …
Hoeveel verborgen leed zal er niet zijn achter de prachtig versierde huizen en tafels, achter het gezellig samenzijn?
Hoeveel tranen zullen er schuilgaan achter die lachende gezichten?
Hoeveel gebroken harten achter al die overvloed.
Hoeveel pijn en verdriet achter al die met lampjes versierde huizen?
En hoeveel eenzaamheid te midden van alle samenkomende gezinnen en families?
Ik wil niets bagatelliseren; geenszins!
Wat dan ook voor jou toepasbaar is wat betreft de komende decembermaand waardoor je hem graag zou willen overslaan, het mag er zijn, het is reëel, en misschien wel heel diep en intens.
Ik wil je alleen deze keer vragen om ook eens proberen te kijken voorbij alle pracht en praal, voorbij alle uiterlijke dingen en je te realiseren dat het weleens helemaal niet zo mooi is als het eruit ziet.
Ik wil je vragen niet zo zeer te zien op baby Jezus die geboren werd in een stal in Bethlehem, maar op de reden waarom Hij kwam.
Jezus zegt in Lucas 4 vers 18 en 21:
‘De Geest van de Heer rust op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft om het goede nieuws te brengen aan armen. Hij heeft mij gezonden om gevangenen de vrijheid aan te zeggen en blinden het licht te geven. om onderdrukten vrij te maken, om het jaar van Gods goedheid af te kondigen.
Op deze dag zijn de woorden die u zojuist gehoord hebt, in vervulling gegaan.’
Vandaag is het de 1e Advent en we gaan daarmee de tijd naar Kerst, naar het herdenken van de geboorte van Christus en naar het uitzien naar Zijn terugkomst in.
Advent is een tijd van Verwachten.
Was het eerst het Verwachten van de komst van Hem als Heiland en Redder, als Messias, nu is het een tijd van Verwachten dat Hij terugkomt en wij voorgoed met hem samen zullen zijn.
En daarmee voorgoed een einde aan alle ellende, alle pijn en verdriet, alle oorlogen enz.; een einde aan deze zondige en verdorven wereld, en een nieuw leven voor eeuwig samen met Hem.
Maar …
Verwachten we ook Zijn hulp, Zijn nabijheid, Zijn vrede, Zijn kracht, Zijn liefde, om deze moeilijke maand die voor ons ligt door te komen?
Of zien we alleen maar reikhalzend uit naar Zijn terugkomst omdat daarmee een einde komt aan ons lijden?
Psalm 146 vers 5 t/m 8a, 9a zegt:
‘Gelukkig wie steun zoekt bij de God van Jacob, alles verwacht van de Heer, zijn God, van Hem, die hemel en aarde gemaakt heeft, de zee en alles wat erin leeft, van Hem die trouw blijft, altijd.
Want de Heer is het die recht verschaft aan wie onderdrukt worden, die te eten geeft aan wie honger lijden, die de gevangenen bevrijdt, de blinden ziende maakt, opricht wie gebogen gaan.
De Heer is het die vreemdelingen beschermt, wezen en weduwen tot steun is.’
Het is mijn gebed, dat wat onze omstandigheden ook zijn, we niet tegen de komende maand met al haar feestelijkheden op zullen zien; dat we ons niet blind zullen staren op alles rondom ons wat zo prachtig, voorspoedig en overvloedig lijkt te zijn, maar dat we zullen opzien naar Degene om Wie het gaat en op het waarom Hij kwam.
Vlak voor Zijn lijden en sterven zei Jezus:
‘Vrede laat Ik bij jullie achter; Mijn vrede geef Ik jullie, een andere vrede dan de wereld geeft.’
En die vrede bid ik je toe voor de komende maand, zodat Zijn Naam wordt verheerlijkt en wij tot zegen kunnen zijn voor een ander.
Een klein Psje.
Dit ontslaat ons niet van onze verantwoordelijkheid om naar elkaar om te zien en er voor elkaar te zijn.
Zijn woord zegt immers ook: ‘Als één lid lijdt, lijden alle leden.’ (1 Kor. 12:26)
Maar het is mijn gebed dat onze focus zal liggen op Hem, op wie Hij is, op het waarom Hij kwam en wat Hij heeft gedaan, en op wat Hij ons heeft gegeven, zodat ook deze maand ons aller hart gevuld zal zijn met vreugde en dankbaarheid door Zijn vrede in ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten