Kracht in kwetsbaarheid ...

Het is al een hele tijd geleden dat ik dit zinnetje ergens las 'Kracht in kwetsbaarheid', maar het raakte me enorm en ik schreef de eerste woorden die in me opkwamen op.
Toch kon ik wat ik geschreven had op de één of andere manier niet op mijn Blog zetten, dus bewaarde ik het.
Inmiddels heb ik het heel wat keren herlezen, en in de loop van de tijd (dacht ik) 'afgemaakt' , maar toch, toch kon ik het steeds niet plaatsen.
Vanmorgen echter, vele maanden later, open ik opnieuw het bestand, en lees, en herlees, en de laatste woorden komen, deels vanzelf, deels worstelend.

Prediker zegt dat er voor alles een tijd is, dus misschien is dan nu voor deze woorden wel nu de juiste tijd.


Open zijn, eerlijk en oprecht, 
hoogten en diepten benoemen, 
je onzekerheid niet verbergen;
rusten in de wetenschap 
dat er Eén is bij wie je altijd 
kunt schuilen, 
bij wie je veilig bent,
wat een ander ook zegt.

Je houvast zoeken in een lied
dat je naar boven leidt,
je uitdoet stijgen boven alles wat
je angstig en onzeker maakt;
dat je dicht bij Hem brengt.

Open zijn, eerlijk en oprecht;
ook boosheid en frustraties
bij Hem neer durven leggen,
en dan openstaan voor 
Zijn terechtwijzing, die altijd 
in Liefde komt en als doel heeft 
je weer op de juiste weg te brengen.

Kwetsbaar voor Hem staan,
de Enige bij wie je echt 
jezelf kunt en mag zijn, 
en Die je vervolgens 
tegemoet komt
met Zijn liefde en kracht,
zodat er kracht, Zijn kracht,
komt in jouw kwetsbaarheid.