Vraagteken(s) ...

Het oude jaar is bijna om; nog slechts een paar dagen en we zitten in het jaar 2014.
Het afgelopen jaar heeft voor mij in het teken gestaan van hoe groot en indrukwekkend God is.
Ik heb daarover minder geschreven dan ik gedacht/gewild had, maar in mijn gedachten stond het praktisch dagelijks centraal.
Ik had alleen niet iedere keer de woorden of de tijd om te schrijven.
Toch zal dit woord uit Nehemia (4:8) mijn leidraad blijven ook voor het komende jaar en voor alle jaren die mij nog gegeven worden.
Dat is ook echt mijn gebed, dat wat de toekomst ook brengt, ik daar naar zal blijven kijken, want dan zal ik altijd zien en weten, dat Hij alles in de hand heeft, en houdt, tot in alle eeuwigheid.

Een nieuw thema heb ik (nog) niet voor het komende jaar, maar dat kan zo veranderen.
Er zijn echter twee woorden die wel door mijn hoofd blijven gaan ‘Verwachten’ en ‘Dankbaarheid’.
Verwachten na aanleiding van het thema van onze Kerstavond voor Vrouwen en dankbaarheid na aanleiding van een stukje op het blog van Elena (A greatfull heart )

Deze beide woorden laten mij niet los, maar iets concreets heb ik ook nog niet.
Net zo min ik iets nieuws heb als opvolger van de kalender van Beth Moore.
Ik heb wel een nieuwe kalender gekocht, die van Sestra(Vrouw): ‘Mijn moment met God’.
Qua vormgeving al een prachtige kalender om te zien, maar ik heb er nog geen gevoel bij van: ja, dit is het, dit ga ik weer doen.
Aan de andere kant merk ik dat, sinds de kalender van Beth Moore was afgelopen, ik iets heel erg mis.
De tijd werd automatisch opgeslokt en ingevuld, maar nu met heel andere dingen.
De rust was goed, maar aan de andere kant merkt ik dat er een steeds grotere leegte komt.
Die één/twee dagen die ik hiervoor vrijhield, hoe moeilijk het soms ook was, brachten mij heel dicht bij God, en Zijn woord verankerde zich dieper en dieper in mij en dat is wat ik nu duidelijk mis.
Misschien moet ik maar gewoon met iets beginnen en zien waar God mij brengt.
Ogen dicht en gaan in het geloof en vertrouwen dat Hij mij leidt …
Verwachten, van Hem; dankend, voor wat Hij gaat doen.

Op dezelfde manier als ‘Dicht bij U’ of ‘In rust met U’, of…?
Ik weet het dit keer echt niet.
Ik ben ook moe, heel erg moe van allerlei dingen die gebeur(d)en en spelen in ons leven.
En alles in mij verlangt naar die ene dag (of twee wanneer nodig) waarin ik alles aan de kant zette om bezig te zijn met Hem en met zijn woord.
De rust en vrede die daar van uitgaat is binnen handbereik, maar alleen te pakken als ik het ga doen.
Mijn hoofd is echter blank, leeg, en ik heb geen idee waar te beginnen.
Toch met de kalender ‘Mijn moment met God’?
Daar gewoon beginnen en gewoon maar afwachten, zien waar God mij brengt, waarheen Hij mij leidt?

Oef, dat is een lastige voor mij, ik kan niet zo goed tegen onzekerheden; ik weet graag waar ik aan toe ben, in ieder geval in grote lijnen.
Ik ben ook een beetje huiverig voor wat ik allemaal tegen zal gaan komen in deze kalender.
Het was echt niet altijd even makkelijk met de kalender van Beth Moore; er hebben soms heel wat traantjes gevloeid omdat ik het maar niet kon ‘pakken’.
Aan de andere kant biedt deze kalender me juist de mogelijkheid om dagelijks dieper na te denken over een gedeelte uit Gods woord, zoveel extra’s wordt erbij gegeven, waardoor het uiteindelijk alleen maar meer verrijking brengt.

Al met al nadert het nieuwe jaar met rasse schreden en lijk ik me op dit moment te bevinden in een stuk niemandsland, een stuk leegte/vacuüm zonder concreet vooruitzicht of doel, maar waarin mij toch het gevoel bekruip dat zegt, dat God wacht tot ik dit van mij afgooi/er onder vandaan kruip/opsta en aan Zijn hand verder ga, het nieuwe jaar in.

Misschien een goed moment om nu even m'n hondje uit te laten …