maandag 6 april 2020

Tot ziens, lieve moesje!


Langzaam doofde het licht in uw ogen;
maar vol vrede wachtte u op de Heere.
Alles was goed, ieder woord gezegd,
naar Hem toegaan was al wat u begeerde.

Stilletjes lag u geduldig te wachten
met af en toe een glimlach op uw gezicht.
Onrust of angst kende u niet, want
uw hart was op uw eeuwig thuis gericht.

Er waren nog wat laatste woorden;
tranen, die zich vermengden met een lach.
Maar wat ik nooit vergeten zal, was 
de vreugde die ik deze dagen bij u zag.

Het was goed, u was klaar om te gaan;
en ik, ik wachtte, onze tijden zijn immers in Zijn hand.
Nog even moest u door het laatste stukje heen,
maar nu bent u thuis in het eeuwig Vaderland.


Vandaag brachten wij ons lieve moedertje naar haar laatste aardse rustplaats.




Rust nu maar uit, lieve moesje,
u hebt uw aardse strijd gestreden
en mocht de hemelse glorie binnengaan.
Voorbij zijn nu alle moeilijkheden,
alle pijn, elk verdriet, ja, met iedere
traan is het nu voorgoed gedaan.

Rust nu maar uit, lieve moesje,
en geniet met volle teugen van
het altijd samen zijn met onze Heere.
Rust nu maar uit en jubel
met alles wat in u is tot
Zijn glorie en Zijn ere.


Tot ziens, lieve moesje.
Eens zingen we weer samen
tot eer en glorie van onze Heere!

8 opmerkingen:

  1. Mijn medeleven lieve Rita. Wat verdrietig en toch mooi want je moesje is thuisgekomen. Sterkte in het gemis. Wat een veranderingen achter elkaar. Dat Hij je maar goed mag vasthouden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, lieve Anne!
      Inderdaad veel veranderingen en een dubbel gemis, maar wat houd Hij mij goed vast.
      Dankbaar!

      Verwijderen
  2. Sterkte en Gods zegen deze dagen

    BeantwoordenVerwijderen