Pasen ...

Dit jaar zo anders dan anders, en niet alleen door de corona.


Het is vandaag 1e Paasdag, maar niet eerder is deze dag zo anders geweest.
En dan niet alleen vanwege het feit dat we deze morgen achter de tv de dienst bekijken in plaats van dat we te midden van de gemeente zijn, maar ook omdat het nog net geen week geleden is dat we onze moeder hebben begraven.
En dat is wat eigenlijk deze dagen het meest bij mij binnenkomt, dat door Zijn opstanding uit de dood dat er vrede en vreugde was te midden van het verdriet op haar sterfbed.
Dat er door Zijn opstanding uit de dood vrede en vreugde was te midden van het verdriet op het moment van haar sterven.
Dat er door Zijn opstanding uit de dood vrede en vreugde was te midden van het verdriet met het begraven van haar lichaam.
Dat er door Zijn opstanding uit de dood vrede en vreugde is te midden van het verdriet van het gemis dat nu pas voelbaar wordt tot in de kleinste dingen.

Vrede en vreugde, 
omdat U uit liefde 
voor ons de weg 
van lijden en sterven
gewillig bent gegaan.

Vrede en vreugde,
omdat U de dood,
door Uw opstanding
voor eens en altijd
teniet hebt gedaan.

Vrede en vreugde,
omdat we eens samen
met onze geliefden,
die ons in U ontvallen zijn,
voor Uw troon zullen staan.