Zing de Heere een nieuw lied!

'Hij geeft ons de juiste toon om Hem op een nieuwe manier te prijzen!'

Uit: Elk hoofdstuk apart
Van: Warren Wiersbe


In meerdere Psalmen komen we de woorden (of de strekking van deze woorden) 'Zing voor de Heere een nieuw lied' tegen.
Nu houd ik ontzettend van zingen, maar zomaar een nieuw lied ...
Alhoewel, als ik aan het stofzuigen ben dan gaan mijn liederen soms werkelijk alle kanten op, en maak ik van vele liederen soms gewoon een nieuw lied.

Als kind was dat ook geen probleem.
Ik kon uren op de schommel zitten en zong daarbij het hoogste lied.
En als mijn voorraad liederen uitgeput was, verzon ik de rest zelf wel -aldus mijn moeder.
Naar mate ik ouder werd, verdween deze kinderlijke onbevangenheid.
De momenten dat ik nog zo van alles en nog wat zing en van zinnen en woorden van bestaande liederen een nieuw lied maak, blijft beperkt tot onder de douche en tijdens het stofzuigen.
Want dan is er niemand dan Hij alleen die mij hoort, en kan ik onbevangen zingen wat er maar in mij opkomt, en ook van alles aan elkaar plakken.


Vanmorgen las ik Psalm 98, en ja, je raadt het al, deze Psalm begint met de woorden: 'Zing voor de Heere een nieuw lied'.
En zo werd ik opnieuw bepaald bij het verliezen van die kinderlijke onbevangenheid, en het stemde me eigenlijk een beetje 'verdrietig', totdat ik het boek van Warren Wiersbe erbij pakte -zoals ik bijna iedere morgen doe.
Wat hij schrijft werpt voor mij een nieuw licht over deze zo oude en bekende woorden.
Hij schrijft dat het woord dat met 'nieuw' is vertaald 'fris' betekent, en 'nieuw van kwaliteit'.
En dat het lied dan ook best een oud lied mag zijn want dat 'onze groei in de Heer en onze nieuwe ervaringen van Zijn genade ons in staat stellen een oud lied met frisse, nieuwe betekenis en zegen te zingen'. 
En hieraan koppelt hij dat 'dit verklaart waarom de Heer ons door beproevingen laat gaan'.
Namelijk, omdat Hij ons de juiste toon geeft om Hem op een nieuwe manier te prijzen!


Mijn gedachten gaan naar het lied 'Jezus, licht in de duisternis' (Opw. 627) dat we vanmorgen met de aanbidding zongen.
Een prachtig lied, maar werd de waarheid daarvan niet dieper, groter en intenser, nadat ik vanuit alle ellende, pijn, verdriet en moeilijkheden etc. op het punt kwam waar ik me afvroeg of ik nog wel wilde geloven, en op dat moment toch niet anders kon dan opnieuw voor Hem kiezen!
Zing ik het nu niet veel intenser en met meer passie dan ooit te voren!
Besefte ik op dat moment niet meer dan ooit, dat als Hij niet meer in mijn leven was, dat ik dan net zo goed dood kon zijn?
Maar dat als ik dan dood zou zijn, ik voor eeuwig zonder Hem zou zijn?
Waren de woorden van het refrein van dit lied op dat moment niet DE woorden die precies zeiden wat ik ervoer?
Want waar zou ik heen kunnen gaan zonder Hem?
Waarom nog bestaan zonder Hem?
Jezus, is immers mijn enige hoop en kracht; ja, Hij is mijn Heer!
Mijn licht in de duisternis; Het Getuigenis van Vaders onvoorwaardelijke en eeuwige liefde voor mij.
Hij is De Weg die ik volgen moet; ook als ik er niets van begrijp.
Zijn waarheid is volmaakt en goed, en bij Hem is leven en overvloed.
O, ik kijk uit naar de dag dat ik bij Hem zal zijn, en Hem zal zien van aangezicht tot aangezicht en Hem volkomen zal kennen.
En tot die dag geef ik Hem mijn hart en mijn stem en prijs ik Hem!

Een 'oud' lied wordt een nieuw lied door de beproevingen in mijn leven die mij doen groeien in de Heer en in nieuwe ervaringen van Zijn genade.

 Opwekking 627 - Jezus, Licht in de duisternis