Hij oefent mijn handen voor de strijd

Opnieuw werd ik vanmorgen diep geraakt als ik met het eten van mijn boterhammetje een stukje lees in het boek 'Zingen in de nacht'.
De meeste verhalen in dit boek zijn getuigenissen van vervolgde christenen die stand houden in hun beproevingen en hun verhalen laten hun sporen na in mijn hart.
Maar vanmorgen was er een verhaal over een vrouw die onder de druk van de beproeving bezweek en God de rug toe keerde.
Ze had zo gebeden, had hoop, maar God had haar gebeden niet verhoord en ze kon het niet aan.
Dan komt er een stukje in het boek wat tegenwoordig door veel predikers wordt vergeten (in mijn ogen).

Ik citeer:
'Sommige vrouwen in soortgelijke omstandigheden worden, door alle leed, sterker in hun geloof. Maar anderen, zoals deze vrouw, bezwijken onder de druk. De Bijbel leert ons dat God ons wil voorbereiden op conflicten en strijd.. In Psalm 18:33,34 lezen we: 'Hij geeft mij voeten als hinden, doet mij op toppen van bergen staan, oefent mijn handen voor de strijd - mijn armen spannen de bronzen boog.' Zijn we bereid om Hem onze handen te geven, zodat Hij ze sterk kan maken? Of verstoppen we ze achter onze rug? Openen we onze handen om te ontvangen, ongeacht wat God voor ons heeft uitgekozen? of ballen we ze tot woedende vuisten, omdat we niet begrijpen waarom Hij toestaat dat pijn en verdriet van tijd tot tijd op onze weg komen?'

Vele gedachten schieten door mijn hoofd als ik dit (maar ook alle andere verhalen) lees.
Mijn hart gaat in de eerste plaats uit naar deze vrouw; zou ik stand houden?
Maar nog meer komt mijn hart in beroering door de welvaartspredikers die er tegenwoordig zijn en zegen, voorspoed en genezing prediken en lijden, ziekte en tegenspoed afdoen als ongeloof of verkeerd denken.
Als ik hen hoor, dan huilt mijn hart om mijn vervolgde broers en zussen, om mijn broers en zussen die chronisch ziek zijn, of een dodelijke ziekte hebben en niet genezen.
Mijn hart huilt als ik lees over hun honger en hoe zij hun huis moeten verlaten en moeten vluchten.
Mijn hart huilt om de afwijzing die er ligt in de boodschap van deze predikers.
Mijn hart huilt, omdat het mensen in verwarring brengt en onnodig moeilijk maakt en pijn en verdriet doet.
Hoe verkopen dit soort predikers ooit hun boodschap aan onze vervolgde broeders en zusters?
Ach, ze zullen daar vast nooit komen of hun verhalen lezen.

Is lijden juist niet iets waar Jezus ons voor waarschuwde?!
In de wereld lijdt u verdrukking ...
Wie Mij wil volgen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis opnemen ...
Als de wereld jullie haat, denk er dan aan, dat ze Mij eerst heeft gehaat ...
Als ze Mij hebben vervolgd, zullen ze ook jullie vervolgen ...

Jezus zegt Zelf:
'Ik heb jullie dit verteld, omdat ik wil voorkomen dat jullie je geloof verliezen!'

Als ik dan terugkeer naar het citaat, naar de tekst uit Psalm 18, dan dank ik Hem dat Hij ons wil toerusten voor  de strijd, dat Hij ons vertelde van deze dingen die zullen gebeuren en gaan komen.
Dan bid ik Hem, dat Hij mijn handen neem en ze oefent voor de strijd, zodat als er tijden van beproeving komen, van vervolging, van ... lees Mattheüs 13 maar eens, dat ik sterk zal zijn.
Ik bid, dat ik zal leren om te volharden, om een standvastig kind van Hem te worden./te zijn.
Die met open handen blijft staan, ook als er van tijd tot tijd een niet te begrijpen pijn en verdriet in haar leven komt.

Ik bid voor mijn vervolgde broers en zussen, voor hen die chronisch ziek zijn, voor hen wiens leven zich bevindt in een reusachtige storm of orkaan, voor hen die op welke wijze dan ook beproefd worden, dat God hen sterk zal maken, standvastig, volhardend en zegent met een onuitsprekelijke zegen van vrede en kracht in en door Hem.

De Heere Zegene en behoede je.

De Heere doe Zijn aangezicht over je lichten en zij je genadig.

De Heere verheffe Zijn aangezicht over je en geve je VREDE.

- Amen -

* Joh. 16:33; Luc. 9:23; Joh. 15:18,20b; Joh. 16:1
* Num. 6:24-26